Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powód (...) w pozwie wniesionym w dniu 6 listopada 2020 r. żądał zasądzenia od pozwanego - (...) 1. kwoty 618.386,26 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od kwot:

- 169.345,35 zł od dnia 9 września 2018 r. do dnia zapłaty,

- 51.643,71 zł od dnia 9 listopada 2018 r. do dnia zapłaty,

- 127.445,94 zł od dnia 15 marca 2019 r. do dnia zapłaty,

- 144.587,48 zł od dnia 13 kwietnia 2019 r. do dnia zapłaty,

- 70.280,46 zł od dnia 15 maja 2019 r. do dnia zapłaty,

- 54.051,63 zł od dnia 15 listopada 2019 r. do dnia zapłaty

2. kwoty 1.344,31 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

- 171,81 zł od dnia 10 września 2018 r. do dnia zapłaty,

- 173,25 zł od dnia 10 listopada 2018 r. do dnia zapłaty,

- 172,48 zł od dnia 16 marca 2019 r. do dnia zapłaty,

- 172,05 zł od dnia 14 kwietnia 2019 r. do dnia zapłaty,

- 171,64 zł od dnia 16 maja 2019 r. do dnia zapłaty,

- 170,46 zł od dnia 16 listopada 2019 r. do dnia zapłaty.

Powód wniósł również o zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że współpracuje z pozwanym od 2016 r., sprzedając mu artykuły medyczne związane z leczeniem chorób serca. Towar był dostarczany do Szpitala (...) Pozwany na podstawie umowy z wymienionym szpitalem zarządza Oddziałem Kardiologii. Pozwany zamawiał towary stosownie do zużycia materiałów w szpitalu. Zużycie określała E. S. (1), pełniąca funkcję pielęgniarki oddziałowej.

W okresie od 2018 r. do 2020 r. pozwany zamówił towary wymienione w fakturach dołączonych do pozwu. Zakupiony towar został dostarczony pozwanemu. Faktury powód doręczył na adres (...) Pozwany nigdy nie kwestionował zasadności wystawionych faktur. Należności wynikające z tych faktur nie zostały uregulowane. Powód skierował do pozwanego wezwanie do zapłaty nr (...) wraz z dowodem nadania.

Powód wskazał również, że żąda zasądzenia kwoty 1.344,31 zł jako rekompensaty za koszty odzyskiwania należności będących przedmiotem pozwu w oparciu o treść art. 10 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych.

W piśmie z dnia 23 listopada 2020 r. powód wyjaśnił, że w treści pozwu kwota żądania głównego w wysokości 618.386,26 zł została podana omyłkowo. Powód wskazał, że domaga się zasądzenia od pozwanego

1. kwoty 617.354,57 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od kwot:

- 169.345,35 zł od dnia 9 września 2018 r. do dnia zapłaty,

- 51.643,71 zł od dnia 9 listopada 2018 r. do dnia zapłaty,

- 127.445,94 zł od dnia 15 marca 2019 r. do dnia zapłaty,

- 144.587,48 zł od dnia 13 kwietnia 2019 r. do dnia zapłaty,

- 70.280,46 zł od dnia 15 maja 2019 r. do dnia zapłaty,

- 54.051,63 zł od dnia 15 listopada 2019 r. do dnia zapłaty

2. kwoty 1.031,69 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

- 171,81 zł od dnia 10 września 2018 r. do dnia zapłaty,

- 173,25 zł od dnia 10 listopada 2018 r. do dnia zapłaty,

- 172,48 zł od dnia 16 marca 2019 r. do dnia zapłaty,

- 172,05 zł od dnia 14 kwietnia 2019 r. do dnia zapłaty,

- 171,64 zł od dnia 16 maja 2019 r. do dnia zapłaty,

- 170,46 zł od dnia 16 listopada 2019 r. do dnia zapłaty.

W dniu 30 listopada 2020 r. Sąd Okręgowy w Bydgoszczy w sprawie o sygn. akt VIII GNc 358/20 wydał sprawie nakaz zapłaty, w którym orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Od tego nakazu pozwany wniósł sprzeciw, żądając oddalenia powództwa w całości i zasądzenia na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu.

Pozwany potwierdził, iż współpracował z powodem w zakresie zakupu artykułów medycznych. Pozwany zaprzeczył jednak, aby towary, których dotyczą faktury, będące podstawą pozwu, zostały przez niego zamówione i odebrane. Pozwany zaprzeczył również, aby doręczono mu faktury dołączone do pozwu. Ponadto pozwany stwierdził, że nie miał potrzeby zamawiania takiej ilości towarów. Podał, że nie posiada magazynów, w których mógłby przechowywać te artykuły medyczne.

Pozwany podniósł również, że faktura nr (...) została uregulowana. Pozwany podał, że kwotę 75.000 zł zapłacił w dniu 28.01.2020 r. a pozostałą część należności w wysokości 54.051,63 zł – w dniu 19.03.2020 r. Pozwany zwrócił uwagę, że pomimo, iż w fakturze określono datę jej wystawienia na dzień 31.10.2019 r., to w jej treści odnotowano wpłatę 75.000 zł, która miała miejsce 28.01.2020 r.

Pozwany wskazał również, że należność objęta fakturą nr (...) z 31.08.2018 r. jest przedawniona.

Pozwany podniósł ponadto, że konsekwencją braku zasadności dochodzonych roszczeń głównych, bezzasadne są również roszczenia powoda oparte na treści art. 10 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w płatnościach.

W odpowiedzi na sprzeciw powód cofnął pozew w zakresie kwoty 54.051,60 zł i zrzekł się roszczenia w tym zakresie. Powód wskazał, że pozwany od lipca lub sierpnia 2019 r. prowadzi oddział kardiologii na podstawie umowy zawartej ze Szpitalem (...) Wcześniej oddział ten prowadziła spółka (...), która obecnie znajduje się w stanie upadłości. Powód podał, że pozwany dostarczał spółce (...) artykuły medyczne kupowane od powoda. Powód wskazał na powiązania osobowe obu spółek. Powód wskazał, że faktury będące przedmiotem pozwu dotyczą okresu, kiedy Oddział Kardiologii Szpitala (...) prowadziła spółka (...) a pozwany dostarczał tej spółce kupione u powoda artykuły medyczne. Za dostarczone towary C. płacił pozwanemu a pozwany regulował należności względem powoda.

Powód podniósł, że zwykle towary na potrzeby Oddziału Kardiologii szpitala (...) były zamawiane przez pielęgniarkę oddziałową , zgodnie z zapotrzebowaniem tego Oddziału.

Powód wskazał, że niektóre towary sprzedawane pozwanemu były kupowane przez powoda u producenta (...) Współpraca z tym producentem opierała się na tym, że do magazynku szpitala był dostarczany sprzęt z zastrzeżeniem własności (...) Następnie artykuły medyczne były pobierane zgodnie z zapotrzebowaniem przez personel. Na każdym opakowaniu znajdowały się naklejki z numerem ewidencyjnym produktu. Po wykorzystaniu sprzętu naklejka była zdejmowana z opakowania i naklejana w specjalnie prowadzonym zeszycie. Dopiero po wykorzystaniu danego artykułu (...) obciążał powoda fakturą VAT.

Nadto powód wskazał, że część sprzętu kupował u innych dostawców tj. (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...). Dostawcy wysyłali zamówiony towar kurierem bezpośrednio do Szpitala w T.. (...) dostarczała zamówiony towar osobiście lub bezpośrednio M. M. (1) – członkowi zarządu powodowej spółki.

Powód podał, że nie dysponuje zamówieniami złożonymi przez pozwanego, gdyż przez cały okres zarządzania oddziałem przez spółkę (...) zamówienia były składane bezpośrednio przez pielęgniarkę oddziałową M. M. (1). Jedynie w nielicznych przypadkach zamówienia składał bezpośrednio R. G. droga elektroniczną.

Powód nie dysponuje też dowodami dostawy. W przypadku artykułów sprzedawanych przez spółkę (...) dowodem dostarczenia towarów jest zgodność pomiędzy kodami poszczególnych elementów wskazanymi w fakturach tej spółki wystawianych powodowi oraz z kodami na naklejkach w zeszycie prowadzonym przez oddział szpitala.

Powód wskazał również, że faktury były przekazywane pozwanemu drogą elektroniczną. Wystawiano je co najmniej jeden raz w miesiącu. Powód podniósł, że jeżeli pozwany – jak twierdzi - nie otrzymał faktur, to mógł się zainteresować, dlaczego w danym miesiącu nie został obciążony żadną fakturą. Powód wskazał przy tym, że wielokrotnie wzywał pozwanego do zapłaty spornych faktur a pozwany nie reagował na te wezwania. Powód przekazywał również potwierdzenia sald, których pozwany nie kwestionował.

Powód ustosunkował się również do zarzutu przedawnienia roszczenia wynikającego z faktury nr (...) i podniósł, że zgodnie z treścią art. 118 k.c. termin przedawnienia przypada na koniec roku kalendarzowego. Termin ten zakończyłby zatem swój bieg w dniu 31.12.2020 r., został jednak przerwany wniesieniem pozwu.

Postanowieniem z dnia 15 lutego 2021 r. Sąd umorzył postępowanie w zakresie dotyczącym kwoty należności głównej w wysokości 54.051,60 zł.

W piśmie przygotowawczym z dnia 18 lutego 2021 r. pozwany podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko.

Pozwany wskazał, że całość twierdzeń powoda oraz zgłoszonych przez niego dowodów jest spóźniona w rozumieniu art. 458 ⁵§ 1 kpc, gdyż wszystkie one winny być podniesione w treści pozwu.

Pozwany stwierdził również, że dołączony do odpowiedzi na pozew zeszyt zawierający informacje o zużyciu sprzętu spółki (...) nie dotyczył działalności pozwanego. Wskazał, że jeżeli powód dostarczał towary bezpośrednio do spółki (...), to nie może domagać się zapłaty od pozwanego.

Pozwany wskazał też, że chociaż powód przedstawił dowody zaksięgowania spornych faktur, to nie dołączył dowodu, iż faktycznie uregulował podatek VAT od tych należności. Co więcej – powód nigdy w odniesieniu do tych faktur nie wystąpił o udzielenie ulgi za złe długi, co rodzi przypuszczenie, iż faktycznie nie zostały one zaksięgowane.

Pozwany ponownie zaprzeczył, aby powód doręczył mu faktury będące przedmiotem pozwu. Stwierdził też, że nie wiedział o ich wystawieniu. Pozwany podał również, że w związku z obecnością M. M. (1) na oddziale szpitalnym w T., był on dopytywany, czego dotyczą wezwania do zapłaty. Członek zarządu powoda nigdy nie przedstawił jednak żadnych dowodów na potwierdzenie istnienia tych wierzytelności.

Pozwany wyraził przypuszczenie, że niniejsza sprawa stanowi próbę uwiarygodnienia przed Urzędem Skarbowym fikcyjnych faktur za handel produktami medycznymi. Dodał, że przeciwko uzyskał informację, ze przeciwko M. M. (2) jest prowadzona kontrola skarbowa.

Pozwany dołączył do pisma kopie faktur wystawionych przez pozwanego spółce (...) i odpowiadające im faktury wystawione przez powoda. Z dokumentów tych zdaniem powoda wynika, że całość faktycznie zakupionego sprzętu medycznego została odsprzedana spółce (...) Pozostałe faktury powoda dotyczą towarów, których nie sprzedano spółce (...) Z uwagi na fakt, ze pozwany nie prowadził działalności w zakresie świadczenia usług medycznych, przyjąć należy w ocenie pozwanego, że do transakcji, których dotyczą te faktury w rzeczywistości nie doszło.

W piśmie z dnia 29 marca 2021 r. powód podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko. Dodatkowo powód wskazał, że od powoda nie można wymagać, aby wskazywał już w pozwie dowody i twierdzenia przy założeniu określonej obrony pozwanego. Powód wskazał, że przed wszczęciem sporu pozwany nie zaprzeczał istnieniu wierzytelności ani nie twierdził, iż nie otrzymał spornych faktur. Powód zauważył ponadto, że gdyby pozwany faktycznie nie otrzymał spornych faktur, to z całą pewnością zareagowałby na kierowane do niego wezwania.

Ponadto powód stwierdził, że nie posiada dowodów doręczenia pozwanemu potwierdzeń sald, gdyż wysyłał je listem zwykłym.

W piśmie przygotowawczym z dnia 20 października 2021 r. powód wskazał, że w istocie strony łączyła umowa gwarancji a nie umowa sprzedaży i wywodził, że pozwany jest zobowiązany do zapłaty za sporne faktury z uwagi na ziszczenie się wszystkich warunków wynikających z umowy gwarancji.

W dalszych pismach przygotowawczych strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił, co następuje:

Strony prowadzą działalność gospodarczą.

Dowody: informacja z KRS k. 42-46, 54-57, 119-125 akt sprawy;

Pozwany od lipca lub sierpnia 2019 r. na podstawie umowy zawartej ze Szpitalem (...) prowadzi oddział kardiologii wymienionego szpitala. Wcześniej oddziałem tym zarządzała spółka (...), która obecnie znajduje się w stanie upadłości.

W okresie od 2016 do 2019 r. pozwany kupował od powoda artykuły medyczne na potrzeby spółki (...), która w tamtym czasie zarządzała tym oddziałem. Zamówienia stosowne do zapotrzebowania składały pracownice oddziału bezpośrednio członkowi zarządu M. M. (1). Całość dokonywanych przez pozwanego zakupów służyła zaspokojeniu potrzeb Oddziału Kardiologii szpitala (...), pozwany nie zajmował się bowiem samodzielnie świadczeniem usług medycznych. Po zakupie towaru pozwany odsprzedawał go spółce (...) Za dostarczone towary C. płacił pozwanemu a pozwany regulował należności względem powoda.

Okoliczności bezsporne a ponadto dowód: zeznania świadka M. M. (3) k. 512 akt sprawy, zeznania świadka E. S. (2) k. 512, zeznania świadka R. G. k.571

Powód sprzedał pozwanemu artykuły medyczne objęte następującymi fakturami:

- (...) z dnia 31.12.2018r. na kwotę 128.913,66 zł,

- (...) z dnia 30.11.2018 r. na kwotę 142.456,59 zł,

-(...) z dnia 28.09.2018 r. na kwotę 53.658,45 zł,

- (...) z dnia 28.09.2018 r. na kwotę 10.260 zł,

- (...) z dnia 31 lipca 2018 r. na kwotę 72.616,77 zł,

- (...) z dnia 29.06.2018 r. na kwotę 59.968,62 zł,

-(...) z dnia 04.05.2018 r. na kwotę 28.620 zł,

- (...)z dnia 31 maja 2018 r. na kwotę 115.516,26 zł,

- (...) z dnia 30.04.2018 r. na kwotę 87.861,51 zł,

-(...) z dnia 21.03.2018 r. na kwotę 55.898,10 zł,

- (...) z dnia 02.03.2018 r. na kwotę 21.381,84 zł,

- (...) z dnia 30.03.2018r. na kwotę 74.459,52 zł,

- (...) z dnia 13.03.2018 r. na kwotę 25.127,01 zł,

-(...) z dnia 09.03.2018 r. na kwotę 20.064,51 zł,

-(...)z dnia 31.01.2019 r. na kwotę 89.182,08 zł,

- (...) z dnia 28.06.2019 r. na kwotę 95.642,64 zł,

-(...) z dnia 31.07.2019 r. na kwotę 44.026,74 zł.

Pozwany zapłacił wszystkie należności wynikające z wyżej wymienionych faktur wystawionych przez powoda.

Następnie pozwany odsprzedał całość zakupionego u powoda na podstawie wymienionych wyżej faktur sprzętu medycznego spółce (...)

Pozwany obciążył wymienioną spółkę fakturami:

- nr (...) z dnia 31.01.2019 r. na kwotę 87.001,99 zł,

- nr (...) z dnia 31.01.2019 na kwotę 54.803,21 zł,

Faktury dotyczyły towaru dostarczonego przez powoda pozwanemu na podstawie faktury VAT nr (...) z dnia 31.12.2018r. na kwotę 128.913,66 zł.

Pozwany obciążył spółkę (...) fakturą VAT nr (...) z dnia 31.12.2018 r. na kwotę 156.702,25 zł. Dotyczyła ona towaru dostarczonego na podstawie faktury wystawionej przez powoda pozwanemu o nr (...) z dnia 30.11.2018 r. na kwotę 142.456,59 zł.

Pozwany w dniu 29.10.2018 r. wystawił spółce (...) fakturę nr (...) na kwotę 61.707,21 zł. Faktura obejmowała towary ujawnione w fakturze, którą powód wystawił pozwanemu w dniu 28.09.2018 r. o nr (...) na kwotę 53.658,45 zł.

Pozwany obciążył spółkę (...) fakturą VAT nr (...) z dnia 29.10.2018 r. na kwotę 11.799 zł. Dotyczyła ona towaru dostarczonego na podstawie faktury wystawionej przez powoda pozwanemu o nr (...) z dnia 28.09.2018 r. na kwotę 10.260 zł.

Pozwany w dniu 28.08.2018 r. wystawił spółce (...) fakturę nr (...) na kwotę 79.878,45 zł. Faktura obejmowała towary ujawnione w fakturze, którą powód wystawił pozwanemu w dniu 31.07.2018 r. o nr (...) na kwotę 72.616,77 zł.

Pozwany obciążył spółkę (...) fakturą VAT nr (...) z dnia 26.07.2018 r. na kwotę 68.964,18 zł. Dotyczyła ona towaru dostarczonego na podstawie faktury wystawionej przez powoda pozwanemu o nr (...) z dnia 29.06.2018 r. na kwotę 59.968,62 zł.

Pozwany w dniu 26.06.2018 r. wystawił spółce (...) fakturę nr (...) na kwotę 31.482 zł. Faktura obejmowała towary ujawnione w fakturze, którą powód wystawił pozwanemu w dniu 04.05.2018 r. o nr (...) na kwotę 28.620 zł.

Pozwany obciążył spółkę (...) fakturą VAT nr (...) z dnia 26.06.2018 r. na kwotę 127.067,89 zł. Dotyczyła ona towaru dostarczonego na podstawie faktury wystawionej przez powoda pozwanemu o nr (...) z dnia 31.05.2018 r. na kwotę 115.516,26 zł.

Pozwany w dniu 29.05.2018 r. wystawił spółce (...) fakturę nr (...) na kwotę 96.647,67 zł. Faktura obejmowała towary ujawnione w fakturze, którą powód wystawił pozwanemu w dniu 30.04.2018 r. o nr (...)na kwotę 87.861,51 zł.

Pozwany obciążył spółkę (...) fakturą VAT nr (...) z dnia 27.04.2018 r. na kwotę 61.487,91 zł. Dotyczyła ona towaru dostarczonego na podstawie faktury wystawionej przez powoda pozwanemu o nr (...) z dnia 21.03.2018 r. na kwotę 55.898,10 zł.

Pozwany w dniu 27.04.2018 r. wystawił spółce (...) fakturę nr (...) na kwotę 23.520,02 zł. Faktura obejmowała towary ujawnione w fakturze, którą powód wystawił pozwanemu w dniu 02.03.2018 r. o nr (...) na kwotę 21.381,84 zł.

Pozwany obciążył spółkę (...) fakturą VAT nr (...) z dnia 27.04.2018 r. na kwotę 81.905,52 zł. Dotyczyła ona towaru dostarczonego na podstawie faktury wystawionej przez powoda pozwanemu o nr (...) z dnia 30.03.2018 r. na kwotę 74.459,52 zł.

Pozwany w dniu 27.04.2018 r. wystawił spółce (...) fakturę nr (...) na kwotę 27.639,76 zł. Faktura obejmowała towary ujawnione w fakturze, którą powód wystawił pozwanemu w dniu 13.03.2018 r. o nr (...) na kwotę 25.127,01 zł.

Pozwany obciążył spółkę (...) fakturą VAT nr (...) z dnia 27.04.2018 r. na kwotę 22.071,05 zł. Dotyczyła ona towaru dostarczonego na podstawie faktury wystawionej przez powoda pozwanemu o nr (...) z dnia 09.03.2018 r. na kwotę 20.064,51 zł.

Pozwany w dniu 06.03.2019 r. wystawił spółce (...) fakturę nr (...) na kwotę 81.377,71 zł. Tego samego dnia powód obciążył tę spółkę fakturą VAT nr (...) na kwotę 21.181,69 zł. Wskazane faktury obejmowały towary ujawnione w fakturze, którą powód wystawił pozwanemu w dniu 31.01.2019 r. o nr (...) na kwotę 89.182,08 zł.

Pozwany w dniu 26.06.2019 r. wystawił spółce (...) fakturę nr (...) na kwotę 129.466,64 zł. Faktura obejmowała towary ujawnione w fakturze, którą powód wystawił pozwanemu w dniu 31.05.2019 r. o nr (...) na kwotę 117.696,78 zł.

Pozwany obciążył spółkę (...) fakturą VAT nr (...) z dnia 14.08.2019 r. na kwotę 48.429,41 zł. Dotyczyła ona towaru dostarczonego na podstawie faktury wystawionej przez powoda pozwanemu o nr (...) z dnia 31.07.2019 r. na kwotę 44.026,74 zł.

Pozwany nie dokonał sprzedaży innych artykułów medycznych spółce (...) poza wymienionymi we wskazanych wyżej fakturach tj. tymi, za które zapłacił powodowi. Pozwany nie prowadził działalności w zakresie świadczenia usług medycznych a wszelkie dokonywane przez niego u powoda zakupy służyły zaspokojeniu potrzeb spółki (...)

Ponadto pozwany obciążał spółkę (...) jedynie należnościami z tytułu umów innego rodzaju niż sprzedaż.

Dowody: historia rachunku k. 274 – 281 akt sprawy, faktury k.290 – 356 akt sprawy, zeznania świadka R. G. k. 571, dokumentacja nadesłana przez syndyka (...) k. 609-718

W dniu 31.10.2019 r. powód obciążył pozwanego fakturą nr (...) z dnia 31.10.2019 r. na kwotę 129.051,63 zł z terminem płatności oznaczonym na dzień 14.11.2019 r. Nie ustalono daty doręczenia pozwanemu tej faktury.

W treści faktury odnotowano, że została przez pozwanego zapłacona w części tj. co do kwoty 75.000 zł. W dniu 19.03.2020 r. pozwany uregulował resztę należności w kwocie 54.051,60 zł.

Dowody: faktura VAT nr (...) k. 24-25 akt sprawy, potwierdzenia przelewów k. 73-74 akt sprawy

Ponadto powód obciążył pozwanego następującymi fakturami.

- fakturą nr (...) z dnia 31.08.2018 r. na kwotę 169.345,35 zł z terminem płatności oznaczonym na dzień 08.09.2018 r.,

- fakturą nr (...) z dnia 31.10.2018 r. na kwotę 51.643,71 zł z terminem płatności oznaczonym na dzień 08.11.2018r.,

- fakturą nr (...) z dnia 28.02.2019 r. na kwotę 127.445,94 zł,

- fakturą nr (...) z dnia 29.03.2019 r. na kwotę 144.587,48 zł z terminem płatności oznaczonym na dzień 12.04.2019r.,

- fakturą nr (...) z dnia 30.04.2019 r. na kwotę 70.280,46 zł z terminem płatności oznaczonym na dzień 14.05.2019 r.,

Pozwany nie zamawiał towarów wskazanych na tych fakturach. Nie zostały one pozwanemu dostarczone. Powód nie doręczył pozwanemu wymienionych wyżej faktur. Pozwany nie ujął tych faktur w rejestrze VAT k. 75-107.

Powód zaksięgował powyższe faktury. Nie ustalono, czy powód zapłacił podatek VAT od tych faktur.

Dowody: faktury VAT k.6-25 akt sprawy, zapisy na koncie k. 27-32 akt sprawy, zeznania świadka R. G. k. 571v akt sprawy

Powód w celu realizacji dostaw do Szpitala (...) zaopatrywał się m. in w spółce (...) W ramach tej współpracy wskazana spółka dostarczała Oddziałowi Kardiologii artykuły medyczne, z których każdy był oznaczony niepowtarzalnym kodem. Dostarczone towary stanowiły własność (...) do czasu ich zużycia. Pielęgniarki po zużyciu poszczególnych produktów umieszczały naklejkę z ich kodem w specjalnie prowadzonym zeszycie. Powód przekazywał informację o zużytych elementach dostawcy, który dopiero wówczas obciążał powoda fakturą VAT. W treści faktury wystawianej przez (...) wymieniano kody produktów zgodne z zapisami w zeszycie prowadzonym w szpitalu. Następnie powód obciążał fakturą VAT pozwanego. W treści faktur wystawianych przez powoda nie wskazywano jednak kodów produktów, których dotyczyły.

Powód dokonywał również zakupu produktów w spółce (...), (...), (...), (...), (...), (...)

Nie ustalono, czy towary sprzedane powodowi przez spółki (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...) zostały objęte fakturami będącymi przedmiotem sprawy. Brak jest też potwierdzenia zamówienia tych towarów przez pozwanego.

Ustalono, że w dniu 19 października 2018 r. spółka (...) zleciła dostarczenie spółce (...) przesyłki o wadze 20 kg. W dniu 21 marca 2019 r. ta sama spółka zleciła dostarczenie spółce (...) towarów o wadze 20 kg, w dniu 07.08.2018 – towarów o wadze 25 kg, w dniu 21 lutego 2019 r. – towarów o wadze 25 kg, w dniu 28 sierpnia 2018 r. – towarów o wadze 15 kg. Nie ustalono, co zawierały te przesyłki. Brak jest dowodu odbioru przesyłek.

Spółka (...) dostarczyła nieustalone towary do spółki (...) w dniach: 24.08.2018 r.,10.08.2018 r.,06.08.2018 r., 12.10.2018 r., 24.10.2018 r., 02.11.2018 r. 05.02.2019 r., 18.02.2019 r. 28.02.2019r., 11.03.2019r., 20.03.2019 r., 29.03.2019 r.

W mieniu spółki (...) sprzęt medyczny dostarczał na oddział lekarz R. W.. Nie ustalono, czy dostarczył towary ujawnione na niezapłaconych dotąd fakturach.

Zdarzało się, że towar był dostarczany w ilości niezamówionej przez szpital. Wówczas M. M. (1) odbierał ten towar ze szpitala.

Dowody: zeszyt potwierdzający zużycie artykułów dostarczonych przez (...) k. 131 – 155, 174-182, 191-198 akt sprawy, faktury (...) k. 156- 164, 174-182, 211-226, 235-240v akt sprawy, faktura wystawiona przez (...) k. 155, 173, 190, 207, 234 akt sprawy, faktury wystawione przez (...) k. 165-169, 183-184, 199-201, 227-229, 241 akt sprawy, faktury wystawione przez (...) k. 169-170, 186, 202, 230 akt sprawy, faktury wystawione przez (...) k. 171, 187, 203, 231, 242 akt sprawy, faktury wystawione przez (...) k. 185, faktury (...) k. 208-210 akt sprawy, pokwitowania przesyłki k. 477-481 akt sprawy, potwierdzenia dostawy k. 482-494, zeznania świadka R. W. k. 512, zeznania świadka M. J. k. 512, zeznania świadka E. S. (2) k. 512 akt sprawy, zeznania świadka M. K. k. 545 akt sprawy, zeznania świadka R. G. k. 571 akt sprawy

W dniach 11.12.2019r., 24.02.2020 r., 08.05.2020 r., 05.08.2020 r. powód skierował do pozwanego wezwania do zapłaty m. in kwot objętych fakturami o numerach (...), fakturą nr (...). Pozwany nie odpowiedział na piśmie na te wezwania. Pełnomocnik pozwanego - R. G. ustnie zgłaszał M. M. (1) zastrzeżenia co do treści tych wezwań. M. M. (1) wskazywał R. G., że wątpliwości ma wyjaśnić z księgowością.

W dniu 31.12.2019 r. powód wystawił potwierdzenie salda, z którego wynikało, że pozwana spółka zalega z zapłatą kwoty 995.008,34 zł.

W dniu 30.11.2020 r. powód wystawił potwierdzenie salda, w którym odnotowano zadłużenie pozwanego w wysokości 652.625,70 zł.

Potwierdzenia sald wystawione przez powoda nie zostały dostarczone pozwanemu.

Dowody: wezwania do zapłaty wraz z dowodami ich doręczenia k. 26, 243-250 akt sprawy, potwierdzenie salda k. 251, zeznania świadka R. G. k. 571, zeznania świadka R. G. k. 571

Powodowa spółka dostarczała towary również do innych oddziałów szpitalnych poza oddziałem kardiologii szpitala (...).

Dowody: zeznania świadka M. M. (1) k. 571

Stan faktyczny w przedmiotowej sprawie Sąd ustalił w oparciu o wyżej wymienione dowody z dokumentów prywatnych, których prawdziwość, autentyczność i moc dowodowa nie budziły jego wątpliwości.

Świadkowie M. M. (3), E. S. (2), M. J. i R. W. (protokół elektroniczny k. 512) opisali sposób składania zamówień dotyczących artykułów medycznych potrzebnych do funkcjonowania oddziału oraz okoliczności związane z ich dostawą. Świadek M. K. (protokół elektroniczny k. 545) opisał zasady współpracy pomiędzy szpitalem (...) a spółką (...)

Podkreślenia wymaga przy tym, że świadek E. S. (2) zeznała, że zdarzało się, iż do szpitala dostarczano nadmierne ilości sprzętu, które były zabierane przez M. M. (1). Okoliczność tę potwierdził w swoich zeznaniach świadek R. G. (k. 569v). Istotnym jest również, że świadek R. G. (k. 569v) zeznał, że przez dwa lata nie uzyskał od powoda informacji, czego dotyczą faktury dołączone do pozwu. Prosił o wyjaśnienia wielokrotnie. Zeznał również, że pozwany faktur tych nie otrzymał. Podał, że faktury nie zostały ujawnione w rejestrze VAT a dług nie został uznany. Zeznał również, że nie otrzymał potwierdzenia salda wystawionego przez powoda (k. 569v).

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków M. M. (3), E. S. (2), R. W., M. J., M. K. i R. G. oraz w części – zeznania reprezentanta powoda (k. 571). Świadkowie i reprezentant powoda zeznawali w sposób szczegółowy, jasny i przekonujący. Ich zeznania pozostawały w zgodzie z pozostałym zebranym w tej sprawie materiałem dowodowym. Potwierdzały się i uzupełniały wzajemnie. Sąd nie znalazł żadnych podstaw, aby kwestionować ich wiarygodność.

Sad nie dał wiary zeznaniom reprezentanta powoda – M. M. (1) w zakresie, w jakim twierdził on, że faktury będące przedmiotem postępowania przekazał pozwanej spółce e-mailem. Reprezentant powoda nie potrafił bowiem opisać szczegółowo okoliczności, w jakich dokonał tej czynności. Nie był nawet w stanie podać, czy wysłał te dokumenty osobiście czy też zrobił to H. K.. Nie wiedział też, czy doręczenie nastąpiło na adres R. G., czy na adres biura pozwanej spółki. Jednocześnie powód nie przedstawił żadnych dowodów potwierdzających doręczenie tych faktur a przesłuchany w tej sprawie R. G. zaprzeczył, aby dokumenty te zostały mu dostarczone.

Sąd pominął wnioski dowodowe złożone przez powoda w piśmie przygotowawczym z dnia 23.09.2021 r., uznając, że nie mają one znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Wniosek miał potwierdzać okoliczność, iż w dniu 23 września 2021 r. powód wysłał na adres pozwanego sporne faktury. Doręczenie to nie ma jednak żadnego znaczenia w tej sprawie, skoro pozwanemu doręczono te faktury wraz z odpisem pozwu.

Sąd pominął również w oparciu o treść art. 235 ² § 1 pkt 2 i 5 kpc oraz art. 458 ⁵ § 4 kpc wniosek dowodowy pozwanego dotyczący przeprowadzenia dowodu z dokumentacji księgowej pozwanego, dostarczonej na nośniku pendrive.

Zgodnie z treścią art. 480 ³§ 2 kpc w piśmie zawierającym środek zaskarżenia od nakazu zapłaty pozwany powinien wskazać, czy zaskarża nakaz w całości czy części oraz przedstawić zarzuty, które pod rygorem ich utraty należy zgłosić przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy. Zgodnie z treścią art. 458 ⁵ § 2 kpc doręczając pouczenia, o których mowa w art. 458 ⁴§ 1 kpc przewodniczący wzywa stronę, aby w wyznaczonym terminie, nie krótszym niż tydzień, powołała wszystkie twierdzenia i dowody. Sąd doręczając pozwanemu odpis nakazu zapłaty wraz z odpisem pozwu i stosownymi wezwał go do zgłoszenia w sprzeciwie wszystkich twierdzeń i dowodów istotnych dla rozstrzygnięcia pod rygorem ich pominięcia. Zgodnie z treścią art. 458 ⁵§ 4 kpc twierdzenia i dowody powołane z naruszeniem § 1 do § 3 tego artykułu podlegają pominięciu, chyba że strona uprawdopodobni, że ich powołanie nie było możliwe albo że potrzeba ich powołania wynikła później. W takim przypadku dalsze twierdzenia i dowody na ich poparcie powinny być powołane w terminie dwóch tygodni od dnia, w którym powołanie stało się możliwe lub wynikła potrzeba ich powołania. W treści pisma z dnia 3 grudnia 2021 r. pozwany nie przedstawił żadnych okoliczności uzasadniających zgłoszenie twierdzeń i dowodów dotyczących tej należności blisko rok po dacie doręczenia odpisu nakazu zapłaty i po wymianie licznych pism przygotowawczych. W tej sytuacji złożone przez pozwanego wnioski dowodowe podlegały pominięciu.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszym postępowaniu bezspornym było, że powód w latach 2016 – 2019 r. dostarczał pozwanemu towary medyczne. W tym okresie pozwany nie zajmował się bezpośrednio świadczeniem usług medycznych a zakupione od powoda artykuły odsprzedawał spółce (...) Poza sporem było również, że towary były zamawiane przez pielęgniarki zatrudniane na Oddziale Kardiologii szpitala (...) zgodnie z zapotrzebowaniem tego oddziału. Bezspornym było również, że powód obciążał pozwanego fakturami VAT z tytułu dokonanej sprzedaży a pozwany po dokonaniu odsprzedaży spółce (...) obciążał fakturami VAT tę spółkę.

Bezspornym również było, że poza fakturami VAT, których dotyczy niniejsza sprawa, powód z tytułu współpracy wystawił pozwanemu 17 innych faktur VAT, które zostały uregulowane.

W treści pozwu powód wskazał, że podstawą jego roszczenia są umowy sprzedaży zawarte z pozwanym. W toku procesu powód zaczął wywodzić, że w istocie strony łączyła nie umowa sprzedaży lecz umowa gwarancji. Zmienione stanowisko powoda nie zasługiwało na uwzględnienie.

Na gruncie niniejszej sprawy nie ma bowiem żadnych podstaw do przyjęcia, iż pozwany zagwarantował powodowi spełnienie świadczenia przez spółkę (...). Wskazać bowiem należy, że zgodnie z treścią art. 391 k.c. jeżeli w umowie zastrzeżono, że osoba trzecia zaciągnie zobowiązanie albo spełni określone świadczenie, ten, kto takie przyrzeczenie uczynił odpowiedzialny jest za szkodę, którą druga strona ponosi przez to, że osoba trzecia odmawia zaciągnięcia zobowiązania albo spełnienia świadczenia. Może jednak zwolnić się od obowiązku naprawienia szkody spełniając przyrzeczone świadczenie, chyba, że sprzeciwia się to umowie lub właściwości świadczenia.

Powód twierdził, że pozwany zobowiązał się spełnić świadczenie jako gwarant. Stanowisko powoda nie wytrzymuje jednak konfrontacji z zebranym materiałem dowodowym. Faktem jest bowiem, że pielęgniarki zamawiały towar nie w imieniu spółki (...) lecz w imieniu pozwanego. W toku współpracy towar był wprawdzie dostarczany do szpitala (...) ale jego odbiorcą byłą pozwana spółka. Powoda nie łączył ze spółką (...) żaden stosunek umowny, na podstawie którego spółka ta miałaby spełnić jakiekolwiek świadczenie. Co więcej – strony były zgodne co do tego, że cała konstrukcja współpracy miała na celu uniknięcie sytuacji, aby bezpośrednim dłużnikiem powoda była spółka (...), której wypłacalność była wątpliwa. Zgodnie z tym założeniem powód obciążał pozwanego fakturami VAT za sprzedany towar. Pozwany był zatem dłużnikiem powoda z tytułu zawartych umów sprzedaży a nie gwarantem spełnienia świadczenia przez spółkę (...). Podstawą odpowiedzialności powoda nie była okoliczność niewykonania zobowiązania przez spółkę (...), lecz własne zobowiązanie wynikające z zawartych i zrealizowanych umów sprzedaży. Pozwany odsprzedawał towar spółce (...), skutkiem czego ta spółka stawała się dłużnikiem pozwanego a nie powoda. W tych okolicznościach twierdzenie powoda, iż pozwany był w tym stosunku gwarantem jest oczywiście niesłuszne i nie wymaga to dalszej argumentacji.

Podstawą roszczeń powoda była umowa sprzedaży. Zgodnie z treścią art. 535 §1 k.c. przez umowę sprzedaży a sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz , a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, iż w procesie cywilnym ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania i to one są zobowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne (art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c.). Strony mają obowiązek twierdzenia i dowodzenia tych wszystkich okoliczności (faktów), które stosownie do art. 227 k.p.c. mogą być przedmiotem dowodu. Istota zasady dotycząca ciężaru dowodów sprowadza się do ryzyka poniesienia przez stronę ujemnych konsekwencji braku wywiązania się z powinności przedstawienia dowodów. Skutkiem braku wykazania przez stronę prawdziwości twierdzeń o faktach istotnych dla sprawy jest to, że twierdzenia takie zasadniczo nie będą mogły leżeć u podstaw sądowego rozstrzygnięcia. Strona, która nie udowodni przytoczonych twierdzeń, utraci korzyści, jakie uzyskałaby aktywnym działaniem. Samo twierdzenie strony nie jest dowodem, a twierdzenie dotyczące istotnej dla sprawy okoliczności powinno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 28 sierpnia 2014 r., sygn. I ACa 286/14).

Przenosząc te rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że powód winien był w toku procesu udowodnić, że:

- pozwany zamówił towary objęte fakturami VAT, będącymi podstawą powództwa,

- towary wymienione w tych fakturach zostały pozwanemu dostarczone,

- pozwany nie uregulował należności z tytułu zawartych umów sprzedaży.

Spośród wskazanych okoliczności jedynie ostatnia została w toku tego procesu wykazana. Bezspornym bowiem było, że pozwany nie uregulował należności dochodzonych przez powoda w tej sprawie.

Powód nie wykazał natomiast dwóch pozostałych okoliczności, które decydowały o zasadności jego roszczenia.

W szczególności powód nie przedstawił żadnych dowodów na potwierdzenie faktu, że towary, których dotyczył sporne faktury zostały zamówione przez pozwanego. Jednocześnie wobec faktu, ze pozwany zaprzeczył, iżby zamawiał te artykuły medycznie , powoda obciążał obowiązek udowodnienia tego faktu. Przeprowadzone w tym zakresie postępowanie dowodowe polegające na przesłuchaniu świadków – pielęgniarek, lekarzy oraz R. G. oraz reprezentanta powoda – M. M. (1) pozwoliło jedynie na odtworzenie zwykłej procedury stosowanej przy składaniu zamówień. Na podstawie twierdzeń stron i wymienionych wyżej dowodów Sąd ustalił, że towary były zamawiane zwykle telefonicznie lub drogą elektroniczną przez M. M. (4) i E. S. (2), tj. pielęgniarki pracujące na Oddziale Kardiologii. Ustalono również, że zamówienia nie były składane na piśmie. Taki sposób składania zamówień spowodował, że powód nie był w stanie wykazać w toku tego postępowania, iż wymienione pielęgniarki zamówiły towary wskazane w fakturach będących przedmiotem pozwu. Żaden ze świadków nie potwierdził też w toku składania zeznań konkretnych zamówień odnoszących się do wystawionych przez powoda faktur. W tych okolicznościach Sad uznał, że powód nie udowodnił, iżby pozwany zamówił towary, których dotyczy pozew.

Powód nie wykazał też w toku postepowania żadnymi dowodami faktu dostarczenia towarów wymienionych w fakturach dołączonych do pozwu. Pozwany zaprzeczył w toku postepowania, iżby otrzymał artykuły medyczne będące przedmiotem postepowania. W tych okolicznościach powód winien był dostarczyć dowody potwierdzające fakt, że dostawy zostały zrealizowane. Powód nie dysponował jednak dowodami WZ ani oświadczeniami pracowników oddziału pracowników pozwanego lub spółki (...), na podstawie których można byłoby ustalić, że towar został dostarczony do szpitala (...). Przesłuchani w tej sprawie świadkowie również nie potwierdzili faktu, iż odebrali towary wymienione w treści faktur dołączonych do pozwu.

W tych okolicznościach Sąd uznał, że powód nie udowodnił, iżby zawarł i zrealizował umowy sprzedaży, na podstawie których domaga się od pozwanego zapłaty kwoty wskazanej w pozwie.

Podkreślić przy tym należy, że w sprawie występuje szereg okoliczności, które przemawiały za prawidłowością tego stanowiska. Wskazać trzeba bowiem, że pozwany nie zaksięgował w swej ewidencji spornych faktur i nie dokonał odliczenia podatku VAT, który wynosił blisko 50.000 zł. Ponadto w toku postępowania bezspornym było, że pozwany nie prowadził działalności w zakresie świadczenia usług medycznych a zakupy dokonywane przez niego u powoda miały na celu jedynie dalsze odprzedanie towarów spółce (...). Sąd w niniejszej sprawie zwrócił się do syndyka (...) i uzyskał od niego wszystkie faktury, którymi pozwany obciążył tę spółkę. Dokumenty te pozwoliły na ustalenie, że pozwany dostarczył spółce (...) jedynie towary, które zakupił od powoda na podstawie 17 faktur, które zostały uregulowane. Ponad wszelką wątpliwość artykuły medyczne wymienione w spornych fakturach nie zostały dostarczone spółce (...) i spółka ta nie została przez pozwanego obciążona z tytułu ich zakupu. Skoro pozwany nie świadczył usług medycznych i – jak zeznał R. G. – nie sprzedawał innym podmiotom artykułów medycznych, to wątpliwym jest, aby zamówił i odebrał towary wymienione w spornych fakturach a następnie nie dostarczył ich spółce (...). Nadto na uwagę zasługuje fakt, że strony współpracowały od 2016 r. Pozwany wywiązał się ze swoich obowiązków płatniczych w odniesieniu do co najmniej 17 faktur opiewających na znaczne kwoty. Wątpliwym jest zatem, aby w odniesieniu do kilku faktur będących przedmiotem tego postępowania, bezzasadnie uchylał się od zapłaty. Wątpliwości te pogłębia okoliczność, że strony nadal współpracują ze sobą a przypuszczać można, że gdyby pozwany okazał się nieuczciwym kontrahentem, to powód zapewne zaprzestałby współpracy. Nadto niejasnym jest dlaczego powód zwlekał z wytoczeniem powództwa w tej sprawie blisko 2 lata, pomimo, iż zaległość pozwanego, na którą powołał się w pozwie, jest bardzo wysoka.

W obliczu oczywistego braku dowodów potwierdzających zamówienie towarów i ich dostawę, powód powołał się w toku postepowania na szereg poszlak, które mogłyby w jego ocenie potwierdzać zasadność powództwa. Żadna z nich nie doprowadziła jednak Sądu do przekonania, że transakcje, których dotyczy sprawa faktycznie miały miejsce.

I tak powód podnosił, że zaksięgował faktury dołączone do pozwu i przedstawił dowód w postaci rejestru VAT. Oczywistym jest, ze wydruk tego rodzaju może być łatwo modyfikowany. Pozwany zaprzeczył w toku procesu wiarygodności tego dowodu i wskazał, że powód powinien wykazać, że uregulował podatek VAT z uwzględnieniem tych faktur. Wskazał też, ze gdyby powód faktycznie zaksięgował te faktury, to wystąpiłby o ulgę za złe długi. W odpowiedzi na te zarzuty powód nie przedstawił żadnych dalszych dowodów, stwierdzając, że dokumentacja w tym zakresie jest bardzo obszerna. Jednocześnie powód podał, że może je przedstawić na żądanie Sądu. Postępowanie cywilne ma jednak charakter kontradyktoryjny a Sąd jedynie wyjątkowo przeprowadza dowody z urzędu. W okolicznościach tej sprawy powód winien był sam rozważyć, czy jest potrzeba dalszego uwiarygodniania przedstawionego rejestru VAT. Skoro nie przedstawił w tym zakresie żadnych dowodów, to uznać należało, że nie udowodnił, iż przedstawiony rejestr został sporządzony rzetelnie. Wątpliwości co do wiarygodności dokumentów przedstawionych przez powoda pogłębia okoliczność, ze w treści faktury z dnia 31.10.2018 r. o nr MD/1/10/2019 odnotowano wpłatę pozwanego w kwocie 75.000 zł, która jednak nastąpiła dopiero w dniu 28.01.2019 r. Fakt ten może świadczyć o tym, że wskazana faktura była antydatowana.

Powód wywodził również, że gdyby faktycznie transakcje, których dotyczył pozew nie miały miejsca, to pozwany zakwestionowałby sporne faktury po ich doręczeniu. W odpowiedzi na to twierdzenie pozwany zarzucił jednak, że nie doręczono mu przedmiotowych faktur. Powód nie przedstawił żadnego dowodu na fakt doręczenia pozwanemu tych dokumentów a przesłuchany M. M. (1) nie potrafił nawet wskazać, kto wysyłał te faktury drogą elektroniczną i na jaki adres e-mail. W tych okolicznościach brak było podstaw do ustalenia, że przed niniejszym procesem pozwanemu doręczono sporne faktury.

Powód wskazywał też, że pozwany nie zareagował na wezwania do zapłaty. Tymczasem świadek R. G. podał, że wielokrotnie w rozmowach osobistych prosił M. M. (1) o wyjaśnienie tych należności. Okoliczność tę potwierdził w swych zeznaniach M. M. (1), podając, że rozmawiał na ten temat z R. G. i odesłał go do księgowości, celem uzyskania wyjaśnień. W tej sytuacji brak było podstaw do przyjęcia, że pozwany nie reagował na wysyłane do niego wezwania do zapłaty.

Powód podawał także, że pozwany nie kwestionował wysyłanych mu potwierdzeń sald. Pozwany zaprzeczył jednak, aby potwierdzenia takie otrzymał. W odpowiedzi na ten zarzut powód przyznał, że nie posiada dowodów potwierdzających doręczenie pozwanemu tych dokumentów. Wobec tego nie sposób było uznać, że potwierdzenia sald doręczono pozwanemu a ten na nie zareagował na ich treść.

Powód usiłował również udowodnić, iż towary wymienione w spornych fakturach faktycznie zakupił u innych dostawców. Rozumowanie powoda w tym zakresie jest jednak błędne, gdyż z faktu, że kupił towar nie sposób wywodzić, że dostarczył go właśnie pozwanemu oraz, że pozwany towar ten zamówił. W trakcie składania zeznań M. M. (1) przyznał, że dostarczał artykuły medyczne również innym podmiotom. Nadto świadek E. S. (2) i R. G. zgodnie zeznali, że niekiedy dostarczano zbyt dużą ilość towaru i wówczas M. M. (1) go zabierał. Nadto Sąd przeprowadził szczegółową analizę wszystkich faktur wystawionych przez powoda tj. zarówno tych, które zostały przez pozwanego uregulowane, jak i faktur spornych i ustalił, że towary wymienione w fakturach innych dostawców występują również w fakturach, które zostały uregulowane. Brak jest zatem podstaw do przyjęcia, że artykuły wymienione w fakturach dołączonych do pozwu są tymi samymi, które wskazano w fakturach od dostawców. Nie da się bowiem wykluczyć, że ujęto je w fakturach, za które pozwany zapłacił. Dodatkowo w odniesieniu do sprzętu dostarczanego przez (...) podkreślić trzeba, że powód udowodnił, że spółka ta obciążała powoda jedynie za sprzęt faktycznie zużyty na oddziale i w fakturach wskazywała kody produktów zgodne z kodami wskazanymi w zeszytach potwierdzających zużycie. Fakty te pozostają jednak bez znaczenia, skoro powód w swoich fakturach nie podawał konkretnych kodów. Oznacza to, że choć da się ustalić jaki sprzęt został faktycznie w związku z jego zużyciem zakupiony przez pozwanego, to nie jest możliwe stwierdzenie, czy obciążenie za ten sprzęt nastąpiło w spornych fakturach czy w tych, które pozwany uregulował.

Ponadto powód usiłował wzmocnić swoja argumentację przedstawiając dowody potwierdzające doręczenie towarów przez dostawców bezpośrednio do szpitala. I ta argumentacja ma jednak luki. Z treści potwierdzenia dostaw nie wynikało bowiem, jakie konkretnie artykułu dostarczono a na części nie znajdowały się potwierdzenia odbioru. Dodatkowo wobec faktu, że pozwany uregulował 17 innych faktur, nie da się ustalić, czy dostawy nie dotyczyły tych towarów, za które pozwany zapłacił. Trzeba też przypomnieć, że z zeznań świadka E. S. (1) i R. G. wynikało, że niekiedy dostarczano zbyt dużą ilość towaru i wówczas M. M. (1) go odbierał. Realizacja dostawy nie oznaczała zatem zawsze, że wszystkie artykuły medyczne objęte tą dostawą zostały odebrane przez pozwanego.

W tej sytuacji Sad oddalił powództwo, uznając, że powód dnie udowodnił zasadności swojego roszczenia. Wskazać należy, że powództwo oddalono również w zakresie żądania zasądzenia odsetek od zapłaconej przez powoda w dniu 19.03.2020 r. kwoty 54.051,63 zł. Powód żądał odsetek od daty płatności wskazanej na fakturze nr (...) do dnia zapłaty. Wskazać jednak należy, ze w treści sprzeciwu pozwany zarzucił jednak, ze nie otrzymał żadnej z faktur dołączonych do pozwu. Powód nie udowodnił, że dostarczył te fakturę pozwanemu. Brak było zatem podstaw do naliczenia odsetek, skoro nie ustalono, kiedy pozwany dowiedział się o istnieniu po jego stronie obowiązku zapłaty.

Na marginesie wskazać należy, że Sad nie podzielił stanowiska pozwanego, iż należność objęta fakturą FM 2018/08/0001 uległa przedawnieniu. Termin płatności określony w tej fakturze przypadał na 08.09.2018 r. Zgodnie z treścią art. 554 roszczenie to przedawniało się z upływem lat dwóch. Zgodnie zaś z treścią art. 118 k.c. koniec terminu przedawnienia przypadał na ostatni dzień roku kalendarzowego. Termin przedawnienia upłynąłby w odniesieniu do tego roszczenia w dniu 31.12.2020 r. Składając pozew w tej sprawie powód przerwał bieg tego terminu (art. 123 § 1 pkt 1 k.c.).

O kosztach postępowania orzeczono w myśl art. 98 § 1 i § 1 ¹ i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu.

Na zasądzoną kwotę składała się opłata skarbową od udzielonego pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w wysokości 10.800 zł zgodnie z § 2 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. 2015 poz. 1804 z późn. zm).

Na podstawie art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w punkcie 3. wyroku nakazano pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Bydgoszczy kwotę 284,17 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa w związku z dokonaniem zwrotu kosztów stawiennictwa w Sądzie świadka M. K..

Sędzia Eliza Grzybowska