Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25 kwietnia 2022 roku nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. ustalił podstawę wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe i zdrowotne oraz składki na podstawie dwóch umów zlecenia u płatnika składek U. (...) Sp. z o.o. dla ubezpieczonego S.’a S. za okres 08/2018 – 09/2018. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że płatnik składek nie zadeklarował składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne z tytułu kolejnej umowy zlecenia zawieranej z tym samym ubezpieczonym w miesiącach wskazanych w decyzjach. Dodał, że U. (...) Sp. z o.o. jest agencją pracy tymczasowej, zatrudniającą cudzoziemców, głównie obywateli Ukrainy. Spółka zatrudniała osoby na podstawie dwóch umów zlecenia w tym samym okresie i zgłaszała je z jednej umowy do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, a z drugiej umowy wyłącznie do ubezpieczenia zdrowotnego. Z treści umów zlecenia i oświadczeń niektórych ubezpieczonych wynika, że umowy były zawierane na te same okresy (bądź okresy zbliżone), zleceniobiorcy wykonywali pracę w tym samym miejscu, przedmiot umów był tożsamy, bądź o podobnym charakterze, a wynagrodzenie z tytułu umów było wypłacane najczęściej raz w miesiącu jednym przelewem. W ocenie organu rentowego wysokość podstaw wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne wynika z rzeczywistego stanu i sposobu wykonywania zatrudnienia, a nie z samego faktu tworzenia zbiegu tytułów do ubezpieczeń. Wobec tego organ rentowy uznał, że tworzenie przez płatnika składek schematu zbiegu tytułów do ubezpieczeń miało na celu obejście przepisów prawa w rozumieniu art. 58 § 1 K.c. i tym samym obniżenie kosztów wynikających z obowiązku odprowadzenia składek na ubezpieczenia społeczne od łącznej kwoty przychodów rozliczanych pozornie na dwie umowy.

Odwołanie od decyzji złożył płatnik składek – U. (...) Sp. z o.o., zaskarżając ją w części, w jakiej ustala ona podstawę wymiaru składek ponad kwotę zadeklarowaną przez płatnika składek. W uzasadnieniu odwołania pełnomocnik odwołującej spółki wskazał, że wbrew twierdzeniom organu rentowego płatnik składek nie był zobowiązany do zadeklarowania składek na ubezpieczenia społeczne od kolejnej (drugiej) umowy zlecenia, albowiem na podstawie pierwszej umowy zlecenia ubezpieczony osiągnęli przychód odpowiadający wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, a zakresy przedmiotowe spornych umów nie były tożsame. Nie było zatem przeszkód prawnych, aby w danym momencie osoba wykonywała pracę na podstawie kilku umów zlecenia, pod warunkiem, że swoim zakresem obejmują one różne rodzaje obowiązków i czynności. Organ rentowy nie zaoferował dowodów, z których wynikałoby, że przedmiot umów zawieranych z poszczególnymi osobami był taki sam, bowiem organ rentowy okoliczności tej nie badał, a odwołujący temu zaprzecza. Organ rentowy nie wykazał jakiejkolwiek inicjatywy dowodowej adekwatnej do przedmiotu sporu. Tym samym brak jest podstaw do uznania, że czynność prawna polegająca na zawarciu dwóch umów zlecenia zmierza do obejścia prawa w rozumieniu art. 58 § 1 K.c. Wobec powyższego pełnomocnik odwołującej spółki w jej imieniu wniósł o zmianę zaskarżonych decyzji poprzez ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne zgodnie z kwotami zadeklarowanymi przez płatnika składek oraz o zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o ich oddalenie oraz o zasądzenie od odwołującej się spółki na rzecz organu rentowego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, podtrzymując stanowisko zaprezentowane w treści zaskarżonych decyzji.

S ąd Okręgowy ustalił, co następuje:

U. (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego Rejestru Przedsiębiorców dokonanego w dniu 16 kwietnia 2013 roku pod numerem KRS (...). Prezesem zarządu spółki jest O. H.. Spółka prowadzi działalność w zakresie agencji pracy tymczasowej, zatrudniając cudzoziemców do pracy na terenie całej Polski, głównie obywateli Ukrainy, na podstawie umowy o pracę oraz zleceniobiorców na podstawie umów zlecenia. Aktualnie spółka zatrudnia około 1.200 osób. U. P. (...) współpracuje z firmami zewnętrznymi, którym to dostarcza pracowników na podstawie umów o udostępnianie pracowników, umów o świadczenie usług pracy tymczasowej bądź umów o świadczenie usług.

D. ód: protokół kontroli ZUS – przy aktach VI U 1993/22, zeznania za odwołującą spółkę – prezesa zarządu spółki O. H., protokół rozprawy z dnia 20 stycznia 2023 r. w sprawie o sygn. akt VI U 1625/22, k. 64-65 akt oraz protokół rozprawy z dnia 10 maja 2023 r. w sprawie o sygn. akt VI U 892/22, k. 66-68 akt.

Ubezpieczony S. S. zawarł z płatnikiem składek U. (...) Sp. z o.o. dwie umowy zlecenia na rzecz tego samego użytkownika w okresie 08/2018 – 09/2018 roku. Płatnik składek, odwołująca się U. (...) spółka z o.o., zadeklarowała składkę na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne tylko od pierwszej umowy.

Niesporne.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. prowadził kontrolę względem płatnika składek U. (...) Sp. z o.o. Kontrolą tą objęto okres od stycznia 2017 roku do grudnia 2019 roku. W trakcie kontroli stwierdzono nieprawidłowości w zgłaszaniu pracowników do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, w ustalaniu podstaw wymiaru składek oraz w ich opłacaniu. Dotyczyły one m.in. zawierania przez spółkę U. P. (...) z tym samym ubezpieczonym dwóch umów zlecenia w pokrywających się okresach. Osoby, z którymi spółka zawierała takie umowy zgłoszone były do ubezpieczeń społecznych z pierwszej umowy zlecenia, z której były deklarowane składki na ubezpieczenia społeczne, a z drugiej umowy były zgłoszone wyłącznie do ubezpieczenia zdrowotnego i od przychodów uzyskiwanych z tej umowy deklarowano składki wyłącznie na ubezpieczenie zdrowotne. W trakcie kontroli płatnik składek nie przedstawił organowi rentowemu kompletu dokumentów dotyczących osób wykonujących umowy zlecenia. Organ rentowy przesłał do 80 ubezpieczonych wezwania do wypełniania oświadczeń dotyczących ich pracy na podstawie umów zlecenia. Do zakończenia kontroli tylko 9 ubezpieczonych przesłało bądź doręczyło ww. oświadczenia (tj. I. D., L. B., K. I., S. V., O. Y., V. K., S. M., P. T. oraz V. P.). Z treści umów zlecenia i z oświadczeń ww. ubezpieczonych wynika, że umowy zawierane były na te same okresy bądź okresy zbliżone, zleceniodawcy wykonywali swoją pracę w tym samym podmiocie, przedmiot umów był tożsamy lub o podobnym charakterze, wynagrodzenie z tytułu realizacji umów było wypłacane najczęściej raz w miesiącu. Często ubezpieczeni podpisywali faktycznie jedynie pierwszą z umów, nigdy nie składając własnoręcznie podpisu pod drugą, co więcej- nie zdawali sobie sprawy z tego, że formalnie łączą ich z agencją zatrudniającą dwie umowy, a nie jedna. Wynagrodzenie było ustalone w stawce godzinowej, w obu umowach w tej samej wysokości, tak że łączne wynagrodzenie z obu umów zależne było od przepracowanych w miesiącu łącznie godzin. Umowy w imieniu spółki zawierał ze zleceniobiorcami prezes zarządu. Odwołująca wysyłała podpisane umowy z podpisem prezesa do zleceniodawcy i ten musiał umowy podpisać i odesłać albo przywieźć do biura. Często dostawał tylko jedną z nich. Umowy te nie były zawierane w samym miejscu wykonywania pracy. Użytkownik nadzorował pracę pracowników. Od użytkownika spółka otrzymywała sumaryczną informację ile dany zleceniobiorca lub pracownik wykonał godzin pracy i jaki rodzaj pracy wykonał oraz informację ile było dodatkowych godzin zatrudnienia powyżej 8h. Odwołująca dokonywała rozliczenia umów - przelewała wynagrodzenie i opłacała składki ze środków uzyskanych od użytkowania za zatrudnienie konkretnego pracownika.

Płatnik składek sztucznie tworzył dwa tytuły do ubezpieczeń (na ten sam okres dwie umowy zlecenia z tym samym ubezpieczonym), zaniżając tym samym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Stworzenie schematu pozornego zbiegu tytułów do ubezpieczeń przedstawionego w zastanym podczas kontroli stanie faktycznym i prawnym skutkowało: odprowadzeniem zaniżonych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, naruszeniem zasady nieuprawnionego nieuszczuplania środków funduszu ubezpieczeń społecznych oraz zaniżeniem podstawy wymiaru i wysokości ewentualnych świadczeń z ubezpieczeń społecznych zleceniobiorców.

Dowód: protokół kontroli ZUS – przy altach VI U 1993/22, zeznania inspektora kontroli ZUS M. C. na rozprawie w dniu 3 listopada 2022r. w sprawie VI U 1479/22 – K. 81-82 akt, zeznania za odwołującą spółkę – prezesa zarządu spółki O. H., protokół rozprawy z dnia 20 stycznia 2023 r. w sprawie o sygn. akt VI U 1625/22, k. 64-65 akt oraz protokół rozprawy z dnia 10 maja 2023 r. w sprawie o sygn. akt VI U 892/22, k. 66-68 akt oraz O. D., D. B., I. D.,K. Z.’a i K. Z., S. K., I. K. , K. B., I. K., A. S., L. K., A. T., P. T., P. Z.,K. Y., O. R., S. L., O. M., K. K., T. S., Y. A., – złożone w charakterze stron w sprawach: VI U 1695/22 – rozprawa z dnia 12 lipca 2023r. oraz w dniu 14 czerwca 2013r., VI U 1242/22 – rozprawa z dnia 18 stycznia 2023r., VI U 1185/22- rozprawa z dnia 20 stycznia 2023 r., VI U 1479/22 – rozprawa z dnia 24 maja 2023r., VI U 1579/22 – rozprawa z dnia 9 listopada 2022r., VI U 1157/22 - rozprawa z dnia 27 marca 2023 r., VI U 1470/22- rozprawa z dnia 08 maja 2023 r , VI U 1492/22 rozprawa z dnia 18 stycznia 2023r., VI U 1742/22 rozprawa z dnia 19 kwietnia 2023r., VI U 1781/22 na rozprawie z dnia 28 lutego 2023 r., VI U 1764/22 na rozprawie z dnia 20 stycznia 2023 r. , VI U 1625/22 na rozprawie z dnia 20 stycznia 2023 r., VI U 1302/22 na rozprawie z dnia 09 grudnia 2022 r., VI U 2418/22 na rozprawie z dnia 15 lutego 2023 r., VI U 2159/22 na rozprawie z dnia 25 stycznia 2023 r. – wypisy z protokołów wskazanych rozpraw: k. 42-68 akt.

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w sprawie oraz w aktach kontroli ZUS, których wiarygodność nie budziła wątpliwości Sądu, a które nie były kwestionowane przez żadną ze stron pod względem ich autentyczności, jak i prawdziwości zawartych w nich informacji. Podstawę ustalenia stanu faktycznego stanowiły również zeznania świadka C., który prowadził postępowanie kontrolne w ZUS oraz prezesa zarządu odwołującej się spółki. Sąd, dopuścił dowód z dokumentów w postaci protokołów rozpraw przeprowadzonych w tutejszym wydziale, na których świadek i strona zostali przesłuchani na okolicznościach schematu zawierania dwóch umów w jednym czasie, oceniając ten dowód za przydatny dla poczynienia ustalań stanu faktycznego w niniejszej sprawie, w zakresie okoliczności, istotnych dla rozstrzygnięcia. Sąd uznał, że dopuszczenie tego dowodu nie będzie stanowić naruszenia zasady bezpośredniości. Natomiast Sąd – na zasadzie art. 2352 § 1 pkt 4 k.p.c. w zw. z art. 302 § 1 k.p.c. – pominął dowód z zeznań zainteresowanego w sprawie, ponieważ nie odpowiedział on na wysłane do niego przez Sąd pytania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Przedmiot sporu w niniejszej sprawie dotyczył tego, czy płatnik składek – U. (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. prawidłowo zadeklarował podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne za ubezpieczonego S.’a S. wobec faktu, zawarł on z tym ubezpieczonym dwie umowy zlecenia na ten sam okres u tego samego użytkownika. Organ rentowy uważał bowiem, że płatnik składek powinien był zadeklarować podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne od wszystkich przychodów uzyskiwanych przez ubezpieczonego u płatnika składek (rozliczanych pozornie na dwie umowy zlecenia), zaś płatnik składek wskazywał, że z uwagi na zbieg tytułów do ubezpieczeń społecznych uprawniony był do deklarowania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne od przychodów uzyskiwanych z pierwszej umowy zlecenia i podstawy wymiaru składek wyłącznie na ubezpieczenie zdrowotne z tytułu drugiej umowy zlecenia zawieranej z tym samym ubezpieczonym, ale dotyczącej innych prac.

Rozstrzygając powyższy spór wskazać należy, że zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r., poz. 1009) obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, zwanymi dalej „zleceniobiorcami”, oraz osobami z nimi współpracującymi, z zastrzeżeniem ust. 4. Z kolei w myśl art. 12 ust. 1 ustawy obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. Co więcej, w myśl art. 13 pkt 2 ustawy obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby fizyczne w następujących okresach osoby wykonujące pracę nakładczą oraz zleceniobiorcy – od dnia oznaczonego w umowie jako dzień rozpoczęcia jej wykonywania do dnia rozwiązania lub wygaśnięcia tej umowy. Każda osoba objęta obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi, zgodnie z treścią art. 36 ust. 1 ustawy, podlega zgłoszeniu do ubezpieczeń społecznych. Obowiązek zgłoszenia osób określonych w art. 6 ust. 1 pkt 4 należy do płatnika składek. Zgodnie natomiast z art. 81 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2022 r., poz. 2561) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne zleceniobiorców stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe tych osób. Podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne pomniejsza się o kwoty składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe, finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami składek, potrąconych przez płatników ze środków ubezpieczonego, zgodnie z przepisami ustawy systemowej.

Zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe określone zostały w art. 18 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, który stanowi, iż podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1-3 i pkt 18a stanowi przychód o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10. Natomiast art. 18 ust. 3 ustawy stwarza obowiązek ustalenia podstawy wymiaru składek zgodnie z art. 18 ust. 1 wobec zleceniobiorców, jeżeli w umowie zlecenia określono odpłatność za jej wykonanie kwotowo, w kwotowej stawce godzinowej lub akordowej albo prowizyjnie. Artykuł 20 ust. 1 ustawy wskazuje, iż podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe i ubezpieczenie wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe. Pojęcie przychodu określone w art. 4 pkt 9 ustawy systemowej obejmuje przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1992 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r., poz. 2647) przychodami, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Za przychody uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło.

Ustawa systemowa w art. 9 przewiduje zaś regulacje dotyczące zbiegu tytułów do ubezpieczeń, stanowiąc w ust. 2 i ust. 2c, że osoba spełniająca warunki do objęcia obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi z kilku tytułów, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2, 4-6 i 10, jest objęta obowiązkowo ubezpieczeniami z tego tytułu, który powstał najwcześniej. Może ona jednak dobrowolnie, na swój wniosek, być objęta ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi także z pozostałych, wszystkich lub wybranych, tytułów lub zmienić tytuł ubezpieczeń, z zastrzeżeniem ust. 2c i 7. Osoba, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4, której podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w danym miesiącu jest niższa od określonej w art. 18 ust. 4 pkt 5a, spełniająca warunki do objęcia obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi z innych tytułów podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym również z innych tytułów. Zasady tej nie stosuje się, jeżeli łączna podstawa wymiaru składek z tytułu wykonywania pracy na podstawie umowy, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4, lub z innych tytułów osiąga kwotę określoną w art. 18 ust. 4 pkt 5a.

Zamiarem ustawodawcy było stosowanie instytucji z przepisu art. 9 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych tylko wówczas, gdy u danej osoby wystąpi rzeczywisty zbieg tytułów do podlegania ubezpieczeniu społecznemu, nie zaś wtedy, gdy strony umów w sposób sztuczny i nienaturalny doprowadzają do wytworzenia takiego zbiegu wyłącznie celem uniknięcia opłacania wyższych składek. Istotne jest, ażeby zatrudnienie w oparciu o obie umowy zlecenia miało dla podmiotów zawierających umowę realny wymiar i znaczenie, w szczególności zaś, aby umowy zostały zawarte i realizowane zgodnie ze swym społeczno-gospodarczym przeznaczeniem (por. wyr. SA w Warszawie z dnia 29 czerwca 2021 r., III AUa 1791/19, LEX nr 3274521, wyr. SA w Rzeszowie z dnia 26 stycznia 2021 r., III AUa 890/18, LEX nr 3121264). W sytuacji, gdy finalnym odbiorcą usługi jest ten sam podmiot, a zleceniobiorca wykonuje czynności w tym samym miejscu i czasie, to rozbicia tego zlecenia na dwie umowy, zawierane nawet z dwoma podmiotami, bez jakiegokolwiek logicznego czy ekonomicznie uzasadnionego celu, nie można rozumieć inaczej, niż jako działanie w celu obejścia prawa – działanie pozorujące zbieg tytułów do ubezpieczenia społecznego. Zastosowanie klauzuli nieważności z art. 58 § 1 k.c. jest szczególne (wyjątkowe), a zarazem szerokie, gdyż ocenie poddaje się skutki różnych zdarzeń i czynności prawnych (por. wyr. SA w Poznaniu z dnia 20 kwietnia 2021 r., III AUa 491/19, LEX nr 3337326).

W ocenie Sądu Okręgowego postepowanie dowodowe wykazało, że w przypadku S.’a S. umowy zlecenie zawarte z odwołującą w spornych okresach dotyczyły tak naprawdę jednego stosunku prawnego- zobowiązania do wykonywania przez S.’a S. pracy na rzecz pracodawcy -użytkowania będącego klientem odwołującej w ramach umowy zlecenie. Okoliczność, że ubezpieczonego łączyły z odwołującą się spółką jako agencją pracy tymczasowej formalnie dwie umowy zlecenie na jeden, ten sam okres w przedmiocie wykonywania zlecania na rzecz jednego użytkownika, była pomiędzy stronami bezsporna. W ocenie Sądu nie było podstaw (causa) do zawarcia z ubezpieczonym dwóch umów zlecenia na wykonywanie tych samych prac na ten sam okres. Zawarcie w tym samym okresie dwóch umów zlecenia, na podstawie których ubezpieczony wykonywał jednakową pracę należy więc uznać za celowe, zmierzające do obejścia prawa poprzez zaniżenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Płatnik składek opłacał bowiem pełne składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne tylko od przychodów uzyskiwanych z pierwszej umowy zlecenia, a z drugiej umowy zlecenia opłacał wyłącznie składki na ubezpieczenie zdrowotne, prowadząc niejako do pozoracji zbiegu tytułów ubezpieczenia. Innymi słowy, doszło do przedmiotowego wykorzystania przez płatnika składek przepisów o ubezpieczeniu społecznym i stworzenia wyłącznie formalnego tytułu ubezpieczenia, tak aby zawarcie drugiej umowy zlecenia za jedyny cel miało unikanie płacenia składek na ubezpieczenia społeczne od przychodów uzyskiwanych przez ubezpieczoną (tylko formalnie) z drugiej umowy zlecenia. Takiego celu nie usprawiedliwia zasada wolności umów, gdyż nie jest ona nieograniczona nawet w prawie cywilnym.

W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu Okręgowego, płatnik składek zobowiązany jest zadeklarować podstawę wymiaru składek i opłacić składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne od wszystkich przychodów uzyskiwanych przez ubezpieczonego S.’a S. u płatnika składek.

Mając powyższe na względzie Sąd Okręgowy za słuszne uznał stanowisko organu rentowego zaprezentowane w decyzji dotyczącej ubezpieczonego i odwołanie oddalił, o czym orzekł na podstawie art. 477Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania, Sąd wydał w oparciu o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu (art. 98 k.p.c.) w niniejszej sprawie oraz na podstawie § 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Należne koszty ustalone według wartości przedmiotu sporu (pismo ZUS – k. 12 w aktach sprawy) w stawce minimalnej z § 2 pkt. 2 powołanego Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości, o czym orzekł w punkcie 2 wyroku, zasądzając od odwołującej się na rzecz organu rentowego kwotę 270 zł.

Sędzia Karolina Chudzinska