Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

VI U 1446/20 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Bydgoszczy z 2020-10-29

Sygn. akt VI U 1446/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2020 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Karolina Chudzinska- Koczorowicz

po rozpoznaniu w dniu 29 października 2020 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy M. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rentę socjalną

w związku z odwołaniem ubezpieczonego od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 27 marca 2020r., znak:(...)

1) Zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. z dnia 27 marca 2020r., znak (...) i przyznaje ubezpieczonemu M. B. prawo do renty socjalnej na okres od 1 lutego 2020r. do 31 stycznia 2023r.

2) Stwierdza, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sędzia Karolina Chudzinska – Koczorowicz

Sygn. akt VI U 1446/20

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 marca 2020r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił M. B. prawa do renty socjalnej na podstawie ustawy z dnia 27 czerwca 2003r. o rencie socjalnej ( tekst jednolity Dz. U. z 2019r., poz. 1455 ze zm. ), uzasadniając swoje stanowisko orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 19 marca 2020r., która nie uznała ubezpieczonego za osobę całkowicie niezdolną do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony, domagając się jej zmiany i przyznania żądanego świadczenia, bowiem spełnia wszystkie warunki niezbędne do jego przyznania, w tym jest całkowicie niezdolny do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył co następuje :

Zgodnie z art. 4 ustawy wskazanej wyżej – renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało :

1)  przed ukończeniem 18 roku życia,

2)  w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej – przed ukończeniem 25 roku życia,

3)  w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Przy czym całkowicie niezdolną do pracy w myśl art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2018r., poz. 1270 ze zm. ) jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy zarobkowej.

Mając na uwadze, że kwestią sporną w przedmiotowej sprawie był stan zdrowia ubezpieczonego i jego wpływ na zdolność do pracy, Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych, lekarzy następujących specjalizacji:

- psychiatry,

- psychologa,

którzy rozpoznali u ubezpieczonego przewlekła chorobę psychiczną schizofrenię dziecięcą.

Zdaniem biegłych sądowych ubezpieczony jest nadal całkowicie niezdolny do pracy, przy czym niezdolność ta będzie trwała przez 3 lata od dnia 1 lutego 2020r. i pozostaje w związku z naruszeniem sprawności organizmu przez 16 rokiem życia.

- dowód – opinia biegłych sądowych ( k. 27 - 31 akt).

Jedyne zastrzeżenia do opinii wniósł organ rentowy, przy czym nie przedstawiały one takich argumentów merytorycznych, które mogłyby wzbudzić uzasadnione wątpliwości w kwestii prawidłowości opinii sporządzonej przez biegłych sądowych, którzy w oparciu o posiadaną wiedzę specjalistyczną z zakresu psychiatrii i psychologii oraz posiadane doświadczenie, zgodnie i w sposób jednoznaczny stwierdzili, że stan zdrowia ubezpieczonego czyni go nadal osobą całkowicie niezdolnym do pracy. Należy przy tym nadmienić, że ubezpieczony był uprawniony do renty socjalnej do dnia 31.01.2020r. Odnosząc się do podnoszonej przez organ rentowy we wniesionych zastrzeżeniach kwestii pracy ubezpieczonego, która zdaniem organu rentowego przeczy jego całkowitej niezdolności do pracy, trzeba zauważyć, że ubezpieczony posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności i pracuje w zakładzie aktywności zawodowej. Ma to zatem charakter terapeutyczny. Jak wskazali biegli sądowi, ubezpieczony od wczesnych lat dziecięcych ujawniał zaburzenia psychiczne, które początkowo miały charakter zaburzeń emocjonalnych, głównie o charakterze zaburzeń lękowych, obsesyjno - kompulsywnych. Następnie pojawiły się objawy z kręgu zaburzeń schizofrenii, które lekarze psychiatrzy identyfikowali jako zaburzenia schizotypowe. Obecnie, jak podali biegli sądowi, stwierdza się u ubezpieczonego objawy typowe dla przewlekłej choroby psychicznej pod postacią schizofrenii paranoidalnej. Pojawiły się u ubezpieczonego doznania psychotyczne pod postacią urojeń ksobno-prześladowczych oraz omamów słuchowych imperatywnych, komentujących. Pod wpływem doświadczanego natłoku myśli i natręctw myślowych, ujawniły się lęki i niepokój. Jak podkreślili biegli sądowi, występująca u ubezpieczonego schizofrenia negatywnie wpłynęła na rozwój osobowości i funkcjonowanie społeczne tak, iż pomimo wyższego wykształcenia ubezpieczony nie jest w stanie podjąć aktywności zawodowej zgodnie z wykształceniem, ani poniżej swoich kwalifikacji. W tej sytuacji, jak już wspomniano wyżej, Sąd nie znalazł merytorycznych podstaw do zakwestionowania opinii biegłych sądowych i pozytywnie ocenił opinię biegłych, którzy w sposób fachowy i obiektywny dokonali oceny stanu zdrowia ubezpieczonego pod kątem jego zdolności do pracy.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym opinie biegłych sądowych uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, jak w pkt 1 wyroku.

Zgodnie z aktualnym brzmieniem art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, mającym odpowiednie zastosowanie w niniejszej sprawie, w pkt 2 wyroku zawarto orzeczenie o odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, bowiem organ rentowy ( w tym lekarze orzecznicy ZUS ) dysponował dokumentacją medyczną wystarczającą do prawidłowego wyjaśnienia sprawy, analogiczną jaką dysponowali biegli sądowi, czego jednak nie uczynił.

Sędzia Karolina Chudzinska - Koczorowicz

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Daromiła Pleśniak
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Bydgoszczy
Osoba, która wytworzyła informację:  Sędzia Karolina Chudzinska-Koczorowicz,  Karolina Chudzinska – Koczorowicz
Data wytworzenia informacji: