Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4.03.2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonemu – R. M. prawa do świadczenia przedemerytalnego z tego względu, że ostatnim świadczeniem pracy było zatrudnienie na umowie-zlecenie.

W odwołaniu wniesionym do tut. Sądu pełnomocnik ubezpieczonego wniósł o zmianę tej decyzji poprzez przyznanie mu prawa do tego świadczenia.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony – R. M.w dniu 10.12.2012r. złożył wniosek o świadczenie przedemerytalne (k-1 ar). Do wniosku dołączył szereg dokumentów, który pozwoliły organowi rentowemu na ustalenie, iż spełnia on wszystkie warunki do przyznania mu prawa do dochodzonego świadczenia, za wyjątkiem jednego, a mianowicie, że po ustaniu zatrudnienia w (...) (...) J. S.w W.z dniem 29.02.2012r., wykonywał on pracę na podstawie umowy zlecenia zawartej na okres od dnia 2.04.2012r. do dnia 1.05.2012r. z (...)Sp. z o.o. z siedziba w W., zaś zasiłek dla bezrobotnych pobierał od 23.05.2012r.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z 30.04.2004r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. Nr 120, poz. 1252 z późn. zm.), prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy w rozumieniu przepisów o promocji zatrudnienia, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy, niż 6 miesięcy, posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący, co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn.

Z kolei przepis art. 2 ust. 3 cyt. ustawy stanowi, że świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1 po upływie, co najmniej 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o których mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1)  nadal jest zarejestrowana, jako bezrobotna;

2)  w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3)  złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 6-miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Analiza tych przepisów w zestawieniu z zebranym materiałem dowodowym pozwala na wniosek, że ubezpieczony spełnia warunki określone w tych przepisach, zaś kwestią sporną pozostaje pytanie, czy stanowisko organu rentowego, zaprezentowane w zaskarżonej decyzji, jest słuszne?

W ocenie Sądu, uznanie, że w związku z zawarciem umowy zlecenia po rozwiązaniu stosunku pracy, R. M. nie spełnia warunku określonego w art. 2 ust. 1 pkt 5 cyt. ustawy z dnia 30.04.2004r., nie znajduje oparcia w przepisach obowiązującego prawa.

Żaden z tych przepisów nie posługuje się warunkiem „pozostawania w stosunku pracy bezpośrednio przed nabyciem statusu osoby bezrobotnej”, zaś bezsporne jest, że w dniu 29.02.2012r. doszło do rozwiązania stosunku pracy łączącego ubezpieczonego z (...) (...) J. S.w W.z przyczyn nie dotyczących pracownika i w tej dacie R. M.pozostawał w tych stosunku pracy przez okres dłuższy, niż 6 miesięcy, dysponując równocześnie okresem uprawniającym do emerytury.

Sąd w całej rozciągłości podziela stanowisko Sądu Najwyższego, zaprezentowane w uchwale z dnia 2 lipca 2013r. w sprawie III UZP 2.13 (Lex nr 1360275): okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych, określonego w art. 2 ust. 3 ustawy z 2004r. o świadczeniach przedemerytalnych nie musi przypadać bezpośrednio po rozwiązaniu stosunku pracy z przyczyn wymienionych w art. 2 ust. 1 tej ustawy.

W tym stanie rzeczy, Sąd uznał zaskarżoną decyzję za wadliwą i – na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc – orzekł, jak w pkt 2 sentencji wyroku.

W pkt 2 sentencji, Sąd – zgodnie z treścią art. 118 ust. 1a ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 z późn. zm.) w zw. z art. 11 cyt. ustawy o świadczeniach przedemerytalnych – z urzędu musiał orzec w przedmiocie odpowiedzialności, bądź nieodpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Cyt. przepis art. 118 ust. 1 ustawy z 17.12.1998r. określa moment, od jakiego organ rentowy musi wydać decyzję w sprawie o świadczenie. Jest nim wyjaśnienie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji. Może nim być wpływ orzeczenia organu odwoławczego, ale tylko wówczas, gdy organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie tej ostatniej, niezbędnej do wydania decyzji okoliczności.

Zaskarżoną decyzję wydano 4.03.2013r. i w tej dacie R. M. spełniał warunki do uzyskania świadczenia przedemerytalnego, co udowodnił za pomocą kompletu wymaganych dokumentów i dlatego – w ocenie Sądu – konsekwencje jej wydania z przekroczeniem w/w terminu, organ rentowy musi ponieść.

O kosztach orzeczono po myśli art. 98 kpc przyjmując, ze składają się na nie koszty zastępstwa procesowego.

SSO Ewa Krakowska-Krawczak