Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11 marca 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., działając na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2015r., poz. 748 ze zm.), przyznał ubezpieczonej E. R. od dnia (...)., tj. od dnia osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego, emeryturę.

Obliczenia należnej emerytury dokonano w myśl art. 26 przytoczonej wyżej ustawy, przy czym uwzględniając, że obliczona emerytura okazała się być świadczeniem niższym od wypłacanej ubezpieczonej renty rodzinnej, ZUS poinformował ubezpieczoną o kontynuowaniu wypłaty renty rodzinnej.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła ubezpieczona, domagając się jej zmiany i uwzględnienia przy obliczaniu należnej jej emerytury zarobków uzyskanych w latach 1983 – 91 z tytułu zatrudnienia w (...) Spółdzielni (...) w S..

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, wyjaśniając jednocześnie, że ze wskazanego przez ubezpieczoną okresu przyjęto przy obliczaniu emerytury najniższe wynagrodzenie, ponieważ ubezpieczona przedłożyła kserokopie kart wynagrodzeń z archiwum (...) A. N. Usługi (...), które nie zostało wpisane do rejestru przechowawców.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Bezsporną w sprawie jest okoliczność pracy ubezpieczonej w (...) Spółdzielni (...) w S. w okresie od 25 marca 1983r. do 31 stycznia 1991r.

Sporna natomiast pozostawała możliwość ustalenia zarobków uzyskiwanych przez ubezpieczoną w powyższym okresie, a następnie obliczenie emerytury z ich uwzględnieniem.

Zgodnie bowiem z art. 26 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – emerytura stanowi równowartość kwot będących wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183.

Natomiast art. 25 ust. 1 stanowi, że podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173 – 175 oraz kwot środków zaewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

Biorąc pod uwagę spór istniejący między stronami postępowania, Sąd zwrócił się do jednostki archiwizującej dokumenty pracownicze ze spornego okresu o ich doręczenie, a następnie zobowiązał ZUS do przedstawienia wyliczenia kapitału początkowego z uwzględnieniem dokumentacji płacowej z lat 1983 – 91.

Pismem z dnia 25 sierpnia 2016r. ( k. 21 akt ) organ rentowy przedstawił najkorzystniejszy dla ubezpieczonej sposób obliczenia kapitału początkowego, przy czym obliczony na nowo wskaźnik wysokości podstawy wymiaru tego kapitału wyniósł 45,80 %.

Ubezpieczona w piśmie z dnia 23 października 2016r. ( k. 26 akt ) nie wniosła żadnych zastrzeżeń do przedstawionego przez ZUS wyliczenia, wnosząc jednocześnie o jego uwzględnienie przy obliczaniu emerytury.

W tej sytuacji Sąd, mając na uwadze materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, w tym zwł. oryginalną dokumentację pracowniczą ubezpieczonej z lat 1983 – 91, uznał wniesione odwołanie za uzasadnione i na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, jak w sentencji, pozostawiając organowi rentowemu matematyczne obliczenie emerytury ubezpieczonej.

SSO Karolina Chudzinska - Koczorowicz