Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 września 2023 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Maciej Flinik

po rozpoznaniu w dniu 21 września 2023 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy E. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

w związku z odwołaniem ubezpieczonej

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.:

z dnia 3 kwietnia 2023r. nr (...)

oddala odwołanie

Sędzia Maciej Flinik

Sygn. akt VI U 774/23

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 3 kwietnia 2023 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., na podstawie art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS odmówił ubezpieczonej E. J. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, albowiem komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 15 marca 2023r. nie ustaliła niezdolności w/ w- nej do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła E. J. podnosząc , iż zaskarżona decyzja jest niezgodna z przepisami prawa i stanem faktycznym. Odwołująca się argumentowała, iż niezdolność do pracy miała już orzeczoną w latach 2004 – 2011 , a obecnie jej stan zdrowia uległ pogorszeniu i nie może podjąć pracy.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. wniósł o jego oddalenie, powołując się na wspomniane orzeczenie komisji lekarskiej ZUS, które nie stwierdziła u ubezpieczonej niezdolności do pracy.

Sąd Okręgowy ustalił , co następuje:

Ubezpieczona E. J. spełnia warunki stażowe dla przyznania prawa do renty, ale pozostaje zdolna do pracy. Rozpoznaje się u niej blok przedsionkowo – komorowy III stopnia leczony implantacją stymulatora (...), nadciśnienie tętnicze (...) prawidłowo farmakologicznie kontrolowane, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa z dyskopatią szyjną C5/C6 i prawdopodobnie lędźwiową L3/L4 z okresowym zespołem bólowym szyjnym i lędźwiowo – krzyżowym oraz refluks jelitowo – żołądkowy. Schorzenia te nie powodują jednak jej niezdolności do pracy.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o opinię biegłych ( neurologa i kardiologa ) , którą uznał za miarodajną dla oceny stanu zdrowia ubezpieczonej i przekładania się tegoż stanu zdrowa na jej zdolność do pracy. Dowód z opinii biegłych, jak podkreśla się w orzecznictwie, podlega ocenie sądu przy zastosowaniu art. 233 § 1 k.p.c., na podstawie właściwych dla jej przedmiotu kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków (zob. uzasadnienie postanowienia SN z dnia 7 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001/4/64; uzasadnienie wyroku SN z dnia 15 listopada 2002 r., V CKN 1354/00, Lex nr 77046). Opinia została sporządzona przez specjalistów z dziedzin medycyny zajmujących się diagnozowaniem i leczeniem schorzeń, na które cierpi ubezpieczona, w oparciu o posiadane przez biegłych wiadomości specjalne, spełnia wymogi określone w art. 285 k.p.c. Nie zachodziła potrzeba powoływania kolejnych biegłych . Ubezpieczona pomimo zastrzeżenia jej 7 dniowego terminu do złożenia ewentualnych zastrzeżeń do opinii ( zobowiązanie w tym przedmiocie doręczono jej 21 sierpnia 2023r, zatem termin do złożenia ewentualnych zastrzeżeń upłynął 28 sierpnia 2023r. ), takowych nie złożyła. Dodatkowa dokumentacja medyczna przedłożona została po miesiącu i po wydaniu ( podpisaniu ) wyroku przez sąd na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 września 2023r. W konsekwencji nie była przedmiotem analizy sądu i nie mogła zostać przez sąd uwzględniona .

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie. Stosownie do treści art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t: Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy; ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy; niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów (ust. 1). Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy (ust. 2). W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu (ust. 1). Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust. 2). Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (ust. 3). Zgodnie natomiast z treścią art. 13 ust. 1 ustawy przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się: stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji (pkt 1); możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (pkt 2). ).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, iż z opinii biegłych ( do której , jak wskazano wcześniej , ubezpieczona nie wniosła w wyznaczonym terminie jakichkolwiek zastrzeżeń ) jednoznacznie wynika, iż obecnie ubezpieczona ani z przyczyn neurologicznych ( schorzeń kręgosłupa ) , ani z przyczyn kardiologicznych nie jest choćby częściowo niezdolna do pracy . W wyroku z dnia 14 stycznia 2019 r. VGa 138/18 Sąd Apelacyjny w Gdańsku wskazał, iż „ opinia biegłego jak każdy inny dowód podlega ocenie składu orzekającego tak co do jej zupełności i zgodności z wymaganiami formalnymi jak i co do jej mocy przekonywującej. Jeżeli z tych punktów widzenia nie nasunie ona sadowi zastrzeżeń, to może ona stanowić uzasadnioną podstawę do dokonania ustaleń faktycznych i rozstrzygnięcia sprawy. Opinie biegłych analizowane i oceniane mogą być jedynie w zakresie ich fachowości, rzetelność i poprawności wnioskowania, a nie z pozycji wartościowania ich poglądów. Przy ocenie opinii biegłego sąd nie może zając stanowiska odmiennego niż wyrażone w opinii , na podstawie własnej oceny stanu faktycznego . Odmienne ustalenia w tej mierze mogą być dokonane tylko na podstawie opinii innych biegłych, jeżeli ich opinia jest bardziej przekonująca „. W tym kontekście podkreślenia wymaga okoliczność, iż w przedmiocie stanu zdrowia ubezpieczonej i jego przekładania się na zdolność do pracy wypowiedziało się łącznie 6 lekarzy różnych specjalizacji ( lekarz orzecznik, trzyosobowa komisja lekarska ZUS , biegli sądowi - neurolog oraz internista – kardiolog ) dochodząc do tych samym konkluzji co do braku choćby częściowej niezdolności ubezpieczonej do pracy.

Wobec niespełniania przez ubezpieczoną zasadniczej przesłanki przyznania jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ( brak niezdolności do pracy wynikający z uznanej za miarodajną w tym zakresie opinii biegłych ) Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. odwołanie jako bezzasadne oddalił. Orzeczenie w oparciu o art. 148 ¹§ 1 k.p.c. wydane zostało na posiedzeniu niejawnym ( strony w pismach procesowych nie wnosiły o przeprowadzenie rozprawy i nie było to konieczne w świetle całokształtu przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych ) .

Sędzia Maciej Flinik