Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Milczarek

Protokolant – sekr. sądowy Sylwia Sawicka

po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2017 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: I. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 11 lutego 2015 r., znak:(...)

w sprawie: I. S.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową

1)  oddala odwołanie,

2)  nie obciąża ubezpieczonej w ogóle kosztami zastępstwa prawnego strony pozwanej.

Na oryginale właściwy podpis.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11 lutego 2015 r. (znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonej I. S. prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową z uwagi na to, iż Komisja Lekarska ZUS ustaliła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy w związku z chorobą zawodową.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła ubezpieczona wskazując, że z dokumentacji medycznej wynika, iż rozpoznano u niej chorobę opłucnej lub osierdzia wywołaną pyłem azbestu pod postacią rozległych zgrubień opłucnej oraz pylicę płuc – pylicę azbestową wymienioną w poz. 3.5. wykazu chorób zawodowych określonego w przepisach.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie i podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Postanowieniem z dnia 29 kwietnia 2015 r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy: pulmonologa, kardiologa, endokrynologa, neurologa i specjalistę medycyny pracy. Zespół biegłych w opinii z dnia 13 kwietnia 2016 r. stwierdził, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy. Na skutek zastrzeżeń do opinii oraz przedłożonej dokumentacji medycznej Sąd zwrócił się do biegłych o wydanie opinii uzupełniającej.
W związku z pismem procesowym, Sąd postanowił dopuścić dowód z opinii II zespołu biegłych lekarzy. Biegli II zespołu uznali ubezpieczoną za okresowo częściowo niezdolną do pracy od 30 września 2016 r. Biegli wydali także opinię uzupełniającą, w której uznali, że ubezpieczona jest częściowo okresowo niezdolna do pracy od 18 listopada 2014 r. w zw.
z chorobą zawodową. W związku z rozbieżnymi opiniami, na wniosek pełnomocnika ubezpieczonej Sąd postanowił dopuścić dowód z opinii biegłego sądowego pulmonologa. Biegła pulmonolog nie stwierdziła niezdolności do pracy, a na skutek podniesionych zastrzeżeń wydała opinię uzupełniającą w której ustosunkowując się do zarzutów podtrzymała swoje stanowisko.

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona I. S. (ur. (...)) w dniu 18 listopada 2014 r. złożyła wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Ubezpieczona od 2005 r. jest na emeryturze.

Bezsporne.

Ubezpieczona ma wykształcenie podstawowe. Ubezpieczona w okresie od 10 czerwca 1968 r. do 30 czerwca 2003 r. była zatrudniona na stanowiskach: krajacz metali, robotnik rozdzielni w Zakładach (...) S.A. w B. w narażeniu na pyły zawierające azbest.

Bezsporne, nadto dowód: akta organu rentowego – orzeczenie lekarskie o rozpoznaniu choroby zawodowej k. 5.

Decyzją z dnia 6 października 2014 r. stwierdzono u ubezpieczonej chorobę zawodową tj. choroby opłucnej lub osierdzia wywołane pyłem azbestu pod postacią rozległych zgrubień opłucnej. Decyzją z dnia 14 stycznia 2015 r. stwierdzono
u ubezpieczonej chorobę zawodową – pylicę płuc: pylicę azbestową.

Dowód: akta organu rentowego – decyzja nr (...)k. 10-12, akta sądowe – poświadczona kserokopia decyzji nr (...) k. 5.

U ubezpieczonej rozpoznano: pylicę płuc azbestową oraz choroby opłucnej wywołane działaniem pyłu azbestu (obraz choroby zawodowej bez upośledzenia wentylacji). Stan zdrowia ubezpieczonej nie upośledza sprawności organizmu w stopniu ograniczającym zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji w związku z chorobami zawodowymi układu oddechowego. Ubezpieczona pracując 35 lat w narażeniu na działanie między innymi pyłów zwłókniających zawierających azbest nabawiła się chorób zawodowych układu oddechowego. Ubezpieczona może pracować na wszystkich stanowiskach pracy na ogólnym rynku z przeciwwskazaniem pracy w narażeniu na działanie substancji drażniących drogi oddechowe i płynów zwłókniających.

Badanie TK klatki piersiowej z dnia 16 czerwca 2016 r. nie wskazuje na istotną progresję radiologiczną obrazu płuc i opłucnej w porównaniu z badaniami TK z lat poprzednich opisanymi przez różnych radiologów z trzech ośrodków służby zdrowia. Zmiany występujące u ubezpieczonej są rozsiane w postaci pojedynczych guzków w poszczególnych segmentach i nie rzutują na funkcję oddychania. Zmiany radiologiczne nie upośledzają funkcji płuc w stopniu kwalifikującym orzeczenie niezdolności do pracy z przyczyn pulmonologicznych. W przedstawionych wynikach badań spirometrycznych z lat 2013-2015 stwierdzono poprawę parametrów wentylacyjnych płuc. Rozedma może zaburzać funkcję, ale była już opisywana w latach poprzednich. W spirometrii brak jest zaburzeń wentylacji, czyli funkcja układu oddechowego jest prawidłowa. Ubezpieczona jest wydolna oddechowo. Ubezpieczona jako była palaczka papierosów ma rozpoznaną przewlekłą obturacyjną chorobę płuc i z tego powodu istnieją opisywane powyżej zaburzenia wentylacji łagodnego stopnia.

Dowód: akta sądowe – opinia zespołu biegłych k. 24-25, uzupełniająca opinia k. 59, opinia biegłej pulmonolog k. 162-163.

U ubezpieczonej nakładają się dwie choroby: zawodowa czyli pylica azbestowa
i przewlekła obturacyjna choroba płuc, która jest skutkiem palenia tytoniu. U ubezpieczonej występują inne schorzenia nie związane z układem oddechowym, to jest choroba niedokrwienna serca z angioplastyką i założeniem stentów oraz choroba zwyrodnieniowa stawów, ale niezdiagnozowana. Biorąc pod uwagę wszystkie występujące u ubezpieczonej choroby praca fizyczna może być dla niej przeciwwskazaniem. Ubezpieczona ma ograniczenie rezerw wentylacyjnych typu obturacyjnego łagodnego stopnia.

U ubezpieczonej najpierw stwierdzono pylicę azbestową a po badaniu komputerowym stwierdzono dwa guzki. W pylicy azbestowej dominują zmiany restrykcyjne, a nie obturacyjne i dlatego zmiany obturacyjne są charakterystyczne dla obturacyjnej choroby płuc i zmiany obturacyjne u ubezpieczonej są wynikiem obturacyjnej choroby płuc, a nie pylicy, która doprowadza do zwłóknienia płuc, a w badaniach czynnościowych są to zmiany restrykcyjne.

Jedną z cech pylicy jest narastająca duszność. Zwłóknienie płuc daje w badaniach dodatkowych upośledzenie rezerw wentylacyjnych typu restrykcyjnego co świadczy, że badana osoba ma za małą pojemność płuc a ubezpieczonej pojemność płuc jest prawidłowa. U ubezpieczonej nie występuje zwłóknienie płuc. Wrażenie duszności u ubezpieczonej może wynikać z obturacyjnej choroby płuc lub serca. Zwłóknienie płuc dotyczy miąższu płuca i to u badanej nie występuje. Badanie tomograficzne ubezpieczonej wykazało tylko nieliczne guzki bez cech zwłóknienia miąższu. Zmiany na opłucnej opisywane są jako zmiany włókniste i one również nie wpływają na funkcję płuc.

Stan zdrowia ubezpieczonej nie ogranicza jej możliwości pracy w pełnym wymiarze czasu pracy, bo funkcja płuc nie uległa pogorszeniu. Ubezpieczona mogłaby wykonywać pracę portiera, pakowacza.

Dowód: akta sądowe – zeznania biegłej pulmonolog zapis AV na płycie CD k. 230.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: opinię pierwszego zespołu biegłych wraz z opinią uzupełniającą oraz opinię biegłej pulmonolog wraz z opinią uzupełniającą
i zeznaniami złożonymi na rozprawie. Te dowody Sąd uznał za wiarygodne i miarodajne dla rozstrzygnięcia sprawy z uwagi na ich spójność, rzetelność oraz kategoryczność w należycie uzasadnionych wnioskach. Sąd nie uwzględnił opinii drugiego zespołu biegłych z uwagi na fakt, że choroby zawodowe ubezpieczonej są chorobami płuc wobec czego zasadnicze znaczenie ma ocena stanu zdrowia ze względów pulmonologicznych, a w drugim zespole takiej oceny dokonywał alergolog. W związku z tym, że opinia alergologa z drugiego zespołu biegłych pozostała odosobniona, bowiem biegła pulmonolog zgodziła się z opinią biegłego pulmonologa z pierwszego zespołu biegłych Sąd nie znalazł podstaw do akceptacji opinii drugiego zespołu biegłych. W szczególności należy podkreślić, że zarówno pisemne opinie, jak i zeznania biegłej pulmonolog były dokładne i wyczerpujące.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej nie zasługiwało na uwzględnienie. Zgodnie
z dyspozycją art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługuje renta z tytułu niezdolności do pracy. Za chorobę zawodową uważa się chorobę określoną
w art. 235 ¹ Kodeksu pracy (art. 4 ww. ustawy). Na zasadzie art. 17 ust. 1 powołanej ustawy przy ustalaniu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy do ustalenia wysokości tych świadczeń oraz ich wypłaty stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o emeryturach i rentach z FUS z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy. Z przywołanych przepisów wprost wynika, iż aby otrzymać rentę z tytułu niezdolności do pracy, osoba ubiegająca się o to świadczenie musi być osobą niezdolną do pracy w związku z występowaniem schorzenia spowodowanego chorobą zawodową. W myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych niezdolną do pracy
w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (art. 12 ust. 2 i 3 ww. ustawy). Zgodnie natomiast z treścią art. 13 ust. 1 ww. ustawy przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się: stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia
i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W niniejszej sprawie okoliczność, iż u ubezpieczonej stwierdzono choroby zawodowe jest okolicznością niesporną. Kwestią do rozstrzygnięcia natomiast pozostało, czy ubezpieczona jest osobą niezdolną do pracy w związku z chorobą zawodową i jeśli tak to
w jakim stopniu. W związku z tym, iż do ustalenia niezdolności do pracy potrzebne są wiadomości specjalne z zakresu medycyny Sąd wezwał biegłych w celu zasięgnięcia ich opinii na podstawie art. 278 § 1 k.p.c. Opinia biegłych sądowych podlega swobodnej ocenie sądu na podstawie art. 233 § 1 k.p.c., przy czym kryteriami oceny są: zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Przedmiotem opinii biegłego jest ocena faktów na podstawie wiedzy fachowej (postanowienie SN z dn. 19.04.2005 r., I UK 318/04). Nie jest rolą Sądu ocena opinii biegłego pod kątem jej zgodności ze zgromadzoną w toku procesu dokumentacją, ocena sądu nie może wkraczać w sferę wiedzy specjalistycznej. Sąd nie może orzekać wbrew opinii biegłych sądowych, jeżeli ich rzetelność, spójność, kategoryczność i sposób umotywowania stanowiska, nie budzą wątpliwości (wyrok SA w Szczecinie z dn. 21.06.2016 r., III AUa 202/16, wyrok SA
w Lublinie z dn. 09.11.2015 r., III AUa 713/15, wyrok SA w Warszawie z dnia 30.01.2015 r., I ACa 448/14). Pierwszy zespół biegłych, w skład którego wchodzili specjalista medycyny przemysłowej oraz pulmonolog nie stwierdził u ubezpieczonej niezdolności do pracy
w związku z chorobą zawodową. Na skutek podniesionych zastrzeżeń, Sąd dopuścił dowód
z opinii drugiego zespołu biegłych.

Drugi zespół biegłych w składzie: dermatolog-specjalista medycyny pracy, alergolog, neurolog oraz internista-endokrynolog stwierdził, że ubezpieczona jest częściowo okresowo niezdolna do pracy od 30 września 2016 r. Biegły alergolog z tego zespołu stwierdził, że badanie spirometryczne wykonane 28 września 2016 r. wskazuje na obturacyjną chorobę płuc i zdiagnozował: przewlekłe zapalenie oskrzeli, nawracające u osoby z rozpoznaną chorobą zawodową – pylicą azbestową i rozległym zgrubieniem opłucnej wywołanej pyłem azbestu. Biegły nadto wskazał, że stan zdrowia uległ znacznemu pogorszeniu, a nasilone zmiany chorobowe dotyczą układu oddechowego. Sąd zwrócił się do biegłych o uzupełnienie opinii poprzez podanie uzasadnienia przyjętej daty początkowej niezdolności do pracy. W opinii uzupełniającej drugi zespół biegłych wskazał, że biorąc pod uwagę całość dokumentacji lekarskiej i złożony wniosek z dnia 18 listopada 2014 r. oraz wyniki badań biegli uznali, że ubezpieczona jest częściowo okresowo niezdolna do pracy od 18 listopada 2014 r. Stwierdzone udokumentowane w aktach od 2014 r. schorzenia układu oddechowego
z powodu pylicy azbestowej płuc istniało niewątpliwie wcześniej, gdyż schorzenie rozwijało się stopniowo z narastającymi zmianami wewnętrznymi i zewnętrznymi, jednak biegli nie znaleźli w aktach odnośnych zapisów. Sąd postanowił przesłuchać biegłą sądową alergolog orzekającą w drugim zespole biegłych na okoliczność treści złożonej przez nią opinii. Biegła zeznała między innymi, że przyjęła powstanie częściowej niezdolności do pracy ubezpieczonej z dniem stwierdzenia choroby zawodowej i że niezdolność istnieje
u ubezpieczonej co najmniej od października bądź listopada 2014 r., co oznacza, że choroba rozwijała się od chwili rozpoczęcia pracy. Biegła przyznała, iż nie analizowała wyników badań. Stan zdrowia ubezpieczonej pogorszyły według biegłej nawracające stany zapalne oskrzeli i opłucnej nawet pod wpływem nieswoistych (nie azbestowych) czynników wyzwalających. Biegła dalej zeznała, iż jej zdaniem ubezpieczona jest częściowo trwale niezdolna do pracy, bo jej stan zdrowia nie ulegnie poprawie, a nawet pogorszeniu. Odnośnie wskazania w opinii okresowej niezdolności biegła zeznała, iż ubezpieczona jest w takim wieku, że powinna być na emeryturze. Nie mniej jednak biegła ostatecznie stwierdziła, że ubezpieczona jest trwale częściowo niezdolna do pracy od co najmniej 18 listopada 2014 r.
z uwagi na brak możliwości poprawy stanu zdrowia. Wobec treści opinii drugiego zespołu
i wyżej przytoczonymi zeznaniami biegłej, a w szczególności ze względu na rozbieżność stanowisk między biegłymi Sąd postanowił dopuścić dowód z opinii kolejnego biegłego - pulmonologa. Nie budzi żadnych wątpliwości fakt, że w przypadku wydania w sprawie dwóch rozbieżnych w istotnych dla sprawy kwestiach opinii lekarskich, nieprawidłowe jest oparcie ustaleń na jednej z tych opinii, bez wyjaśnienia sprzeczności. W przypadku, gdy rozbieżność poglądów na kwestie medyczne nie wynika z błędów lub niedokładności występujących w jednej z opinii, argumentacja za przyjęciem jednego lub drugiego stanowiska wymaga wiedzy fachowej. W takiej sytuacji dla rozstrzygnięcia sprawy potrzebne jest zażądanie trzeciej opinii w celu wyjaśnienia spornej kwestii (wyrok SA w Gdańsku z dn. 11.01.2017 r., III AUa 1443/16).

Biegła pulmonolog w opinii pisemnej podzieliła opinię pierwszego zespołu biegłych
i nadto wskazała, że badanie spirometryczne z dnia 28 września 2016 r. (będące podstawą oceny dokonanej przez II zespół biegłych) nie spełnia kryteriów poprawności i nie podlega ocenie. Biegła pulmonolog na rozprawie wyjaśniła, że badanie trwało za krótko
i ubezpieczona nie zrobiła pełnego wydechu. Jednakże biegła stwierdziła, że gdyby miała nie oceniać pełnego wydechu to i tak parametry wentylacyjne płuc pod symbolami FEV1 i FVC są w normie i FEV1 / FVC - wynik 0,75 jest prawidłowy, bo nieprawidłowy byłby poniżej 0,75 i poniżej 5 pertencyla.

Opinia pierwszego zespołu biegłych oraz biegłej pulmonolog zostały prawidłowo uzasadnione, a wnioski w nich zawarte nie nasuwają wątpliwości co do ich trafności. Te opinie są logiczne i wzajemnie spójne. W ocenie Sądu, opinia biegłych pulmonologów jest miarodajną oceną stanu zdrowia ubezpieczonej, w szczególności opinia trzeciej biegłej pulmonolog występującej w tej sprawie, która swoje pisemne opinie uzupełniła zeznaniami na rozprawie odnosząc się w sposób wyczerpujący do sformułowanych zarzutów i pytań do opinii. Nadto, biegła pulmonolog wnioski swojej opinii w zakresie ryzyka wywołanego chorobą nowotworową przy azbestozie oparła na opracowaniu "Azbest a Zdrowie Człowieka" prof. dr hab. nauk medycyny N. Szeszenia-Dąbrowskiej.

W związku z powyższym Sąd podzielił te opinie i stały się one dla Sądu podstawą rozstrzygnięcia w sprawie. W związku z tym, iż potrzeba dopuszczenia dowodu z opinii kolejnego biegłego powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii Sąd oddalił wniosek dowodowy uznając sprawę za dostatecznie wyjaśnioną. Nie ma także wątpliwości, iż wskazane opinie biegłych są dla ubezpieczonej niekorzystne, ale to także nie może stanowić samoistnej podstawy powołania innych biegłych. Jedynie przekonanie ubezpieczonej o tym, że jest niezdolna do pracy nie jest wystarczające. Sąd podziela również utrwalony w orzecznictwie pogląd, iż samo występowanie schorzeń, przyjmowanie leków, leczenie rehabilitacyjne, korzystanie z porad
i pomocy lekarzy nie powoduje ani nie dowodzi jeszcze niezdolności do pracy. Niezdolność taka w rozumieniu ustawy występuje dopiero wtedy, gdy procesy chorobowe przybiorą takie natężenie, że spowodują długotrwałą (a nie krótkotrwałą) niemożność do wykonywania pracy (wyrok SA w Szczecinie z dn. 17 marca 2015 r., sygn. III AUa 541/14).

W tym miejscu na marginesie jedynie Sąd wskazuje, że nie da się zastąpić wiedzy doświadczonych lekarzy będących wieloletnimi biegłymi sądowymi wiedzą dostępną
w Internecie. W ocenie Sądu, źródło internetowe nie stanowi rzetelnej podstawy do podejmowania polemiki ze stanowiskiem biegłych lekarzy, którzy dokonali oceny stanu zdrowia w oparciu o swoją wiedzę i dokumentację medyczną. Sąd także zwraca uwagę, iż
w toku postępowania sądowego biegli nie zlecają wykonania dodatkowych badań, nie dają skierowań na ich wykonanie. Rolą biegłego w postępowaniu w sprawie o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, jest ocena stanu zdrowia ubezpieczonego, na podstawie dokumentacji lekarskiej załączonej do akt sprawy, która była podstawą do wydania orzeczenia przez lekarzy orzeczników ZUS oraz po przeprowadzeniu badania przedmiotowego, ewentualnie po zapoznaniu się z dodatkową dokumentacją medyczną ubezpieczonego przedstawioną w trakcie badania. Należy także podkreślić (dała też temu wyraz biegła pulmonolog w opinii uzupełniającej), że orzeczenie o niezdolności do pracy nie jest równoznaczne z orzeczeniem uszczerbku na zdrowiu z uwagi na inne kryteria brane pod uwagę przy rozstrzyganiu tych zagadnień.

O niezdolności do pracy w myśl art. 12 ww. ustawy nie przesądza wyłącznie ocena medyczna stwierdzająca występowanie określonych jednostek chorobowych i ich wpływ na funkcjonowanie organizmu człowieka, tylko decydujące znaczenie ma ocena prawna dokonana w oparciu o okoliczności natury medycznej i okoliczności innej natury, w tym zwłaszcza poziom kwalifikacji ubezpieczonego, możliwości zarobkowania w zakresie tych kwalifikacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Mając na uwadze charakter schorzeń ubezpieczonej opisany w wyżej wskazanych opiniach biegłych
w świetle przywołanych kryteriów w ocenie Sądu ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy
w związku z chorobą zawodową. W przypadku ubezpieczonej przeciwwskazaniem jest jedynie praca w narażeniu na działanie substancji drażniących drogi oddechowe i płynów zwłókniających. Mając na uwadze, że ubezpieczona ma wykształcenie podstawowe,
a pracowała jako krajacz metali i robotnik rozdzielni, tj. pracownik fizyczny nie wyklucza podjęcia przez ubezpieczoną pracy w obrębie posiadanych przez nią kwalifikacji jak np. praca magazyniera, portiera, pakowacza. Należy podkreślić, że niższy jest poziom kwalifikacji osób wykonujących proste prace fizyczne, niewymagające przyuczenia zawodowego niż poziom kwalifikacji osób wykonujących prace wymagające określonych specjalistycznych umiejętności nabywanych na podstawie przygotowania zawodowego (wyrok SA w Gdańsku
z dn. 10.07.2015 r., III AUa 278/15).

Mając na względzie powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak
w punkcie 1. wyroku.

W punkcie 2. wyroku orzeczono o kosztach zastępstwa prawnego odstępując od obciążania ubezpieczonej tymi kosztami na zasadzie art. 102 k.p.c. W ocenie Sądu,
w niniejszej sprawie zachodzi wypadek szczególnie uzasadniony, ponieważ ubezpieczona znajduje się w trudnej sytuacji bytowo-materialnej, a nadto składając odwołanie do Sądu mogła być subiektywnie przekonana o zasadności roszczenia.

SSO Ewa Milczarek