Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 października 2022 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSO Ewa Krakowska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 18 października 2022r. w B.

sprawy (...) Spółka z o.o. z siedzibą w H.

przeciwko Z. S.

o odszkodowanie

1.  Oddala powództwo;

2.  Zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 5737,50 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt: VI P 6/22

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 12 listopada 2013r. (...) Spółka z o.o. w miejscowości H. U. przeciwko Z. S. wniosła o zasądzenie od pozwanej na swoją rzecz kwoty 150.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia doręczenia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów postępowania według norm przepisanych. Ponadto powodowa Spółka wniosła o przeprowadzenia dowodów z przesłuchania świadków: B. Z., J. S., M. S., R. J., B. S. na okoliczność, że w okresie zatrudnienia pozwanej u powoda na terenie oddziału firmy powoda w Ś. pozwana wykonywała działalność konkurencyjną w stosunku do powoda, z którym pozostawała w stosunku pracy oraz o przeprowadzenie dowodów z nagrań z kamer monitoringu na okoliczność, że w okresie zatrudnienia pozwanej u powoda na terenie oddziału firmy powoda w Ś. miała miejsce konkurencyjna produkcja motocykli przez firmę pozwanej.

W uzasadnieniu pozwu (...) Spółka z o.o. wskazała, że w dniu 30 sierpnia 2013r. Z. S. wniosła do Sądu Rejonowego w Świeciu odwołanie od rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z dnia 20 sierpnia 2013r. W odwołaniu tym zarzuciła, że oświadczenie (...) Spółki z o.o. o rozwiązaniu z nią umowy o pracę było dotknięte wadami formalnymi oraz wskazywało nieprawdziwą przyczynę. Powódka wskazała, że przyczyną rozwiązania umowy o pracę z pozwaną była utrata przez pracodawcę zaufania do powódki spowodowana prowadzeniem przez nią działalności konkurencyjnej w miejscu pracy i w godzinach pracy przy użyciu pomieszczeń oraz sprzętu pozostających w dyspozycji pracodawcy. Powódka wskazała, że w dniu zawarcia przez strony umowy o pracę Z. S. prowadziła działalność gospodarczą pod nazwą (...) S. Z. wykonując działalność nie związaną z działalnością powódki, zgodnie z kodem (...) (...) - produkcja motocykli oraz (...) (...) - Sprzedaż hurtowa i detaliczna motocykli, ich naprawa i konserwacja oraz sprzedaż hurtowa i detaliczna części i akcesoriów do nich. (...) Spółka z o.o. przyznała, że rzeczywiście wiedziała o tym fakcie, jednak działalność ta została przez pozwaną zaprzestana w związku z podjęciem zatrudnienia w firmie u powódki i z dniem 1 września 2012r. została wykreślona z Ewidencji Działalności Gospodarczej. W okresie świadczenia pracy na rzecz powodowej spółki czyli od 1 kwietnia 2012r. do dnia 20 sierpnia 2012r. terenie Oddziału firmy pozwanego w Ś., pozwana nie wykonywała odrębnej działalności gospodarczej. Powódka nie śledziła prywatnych poczynań Z. S. i dopóki ta była lojalna wobec pracodawcy i nie wykonywała działalności konkurencyjnej kolidującej z działalnością pracodawcy, powódka nie miała nic przeciwko innej pracy zarobkowej powódki. W dniu 1 lipca 2013r. pozwana rozpoczęła nową działalność gospodarczą pod nazwą (...)- rozpoczynając konkurencyjną działalność wobec pracodawcy - świadcząc te same usługi, zgodnie z kodem (...) (...) (...) pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli oraz (...) (...) (...) pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu towarów. Co więcej, działalność tę Z. S. wykonywała pod adresem pracodawcy, przy użyciu jego sprzętu. Pozwana nigdy nie uprzedziła pracodawcy o zamiarze podjęcia dodatkowej działalności o profilu tożsamym z działalnością pracodawcy i w miejscu działania jego firmy. Pozwana nie pytała o zgodę na udostępnienie jej pomieszczeń pracodawcy do prowadzenia własnej działalności i nie poinformowała go o rozpoczęciu takiej działalności. Powódka wskazała, że (...) spółka z o.o. najmowała pomieszczenia od firmy (...) spółki z o.o., której prezesem był mąż Z. K. S.. Pozwana wraz z mężem wykorzystywali w swojej działalności gospodarczej sprzęt powódki niezbędny do prowadzenia działalności gospodarczej przez firmę pozwanej. Pozwana wykorzystywała dla celów własnej działalności zaplecze i narzędzia będące w gestii (...) spółki z o.o. - bez zgody spółki. W dniu 14 sierpnia 2013r. podpisano protokół z wydania sprzętu i wyposażenia, w którym mąż pozwanej jednoznacznie stwierdza, że część lokalu użytkowego jest niedostępna z powodu podnajęcia obiektu innemu najemcy. Tym „innym najemcą" okazała się być pozwana. W tym samym czasie (od 01-07-2013 do 14-08-2013) w obiekcie, który był najmowany przez powodową spółkę, znajdowały się pojazdy klientów pozwanej. Realizowane były kontrakty na rzecz firmy pozwanej, nadzorowane przez jej męża. Były to pojazdy dla następujących kontrahentów: naprawa naczepy P. dla jednej z firm ubezpieczeniowych w wysokości 100.000,00 zł, zabudowa pojazdu camper dla osoby prywatnej - p. R. M. za 40.000,00 zł (rozpoczęta przez spółkę (...) a przejęta przez pozwaną) usługi wykonane na pojeździe S. w dniu 26.07.2013r. za kwotę 10,000,00 zł i inne. Powódka wskazał, że pomimo kilku prób wyłączenia monitoringu obiektów powodowej spółki przez męża pozwanej, fakt realizowania opisanych powyżej prac przez powódkę został udokumentowany na zapisie z kamer monitoringu. Podkreśliła, że w dniu zatrudnienia, czyli 1 kwietnia 2012r., w trybie art. 29 k.p. pozwana została zapoznana z informacjami o porządku pracy obowiązującymi w zakładzie powoda a w szczególności z zakresem informacji objętych tajemnicą przedsiębiorstwa. Pozwana celowo i konsekwentnie, z zamiarem czerpania zysku, w porozumieniu ze swoim mężem, wykorzystywała informacje zakładowe spółki powoda realizując prywatne zlecenia na terenie pozostającym w gestii powoda, w godzinach pracy u powoda, oraz przy użyciu sprzętu oraz pracowników zatrudnionych przez powoda. Działania pozwanej doprowadziły nie tylko do zamknięcia oddziału spółki powoda w Ś., ale również do utraty płynności finansowej spółki, przez co została postawiona w stan upadłości. Powódka podkreśliła, że powyższe fakty zaowocowały toczącym się postępowaniem karnym prowadzonym przez Prokuraturę Rejonową w Ś. przeciw rodzinie S.. Powódka wskazała, że pozwana dopuściła się czynu nieuczciwej konkurencji. Powódka wskazała, że zgodnie z art. 11 ust. 1. ustawy 26 czerwca 2003r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz.U. Nr 153, poz. 1503) czynem nieuczciwej konkurencji jest przekazanie, ujawnienie lub wykorzystanie cudzych informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa albo ich nabycie od osoby nieuprawnionej, jeżeli zagraża lub narusza interes przedsiębiorcy. Przepis ust. 1 stosuje się również do osoby, która świadczyła pracę na podstawie stosunku pracy lub innego stosunku prawnego - przez okres trzech lat od jego ustania, chyba że umowa stanowi inaczej albo ustał stan tajemnicy. Powódka stwierdziła, ze niezależnie od umowy lub stosunku zaufania obowiązek poufności może również wynikać z przepisu prawa. Przepis prawa jako źródło obowiązku zachowania poufności to taki przepis, który nakłada na określony podmiot obowiązek zachowania w poufności określonych informacji. Przykładem takiego przepisu jest przede wszystkim art. 11 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, a innym przepisem prywatnoprawnym kreującym zobowiązanie do zachowania poufności jest np. art. 100 k.p. Podniosła, że ustalenie naruszenia tajemnicy przedsiębiorstwa nie jest uzależnione od winy sprawcy, lecz od stwierdzenia bezprawności działania naruszyciela, tj. od jego sprzeczności z prawem lub dobrymi

obyczajami.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie w całości powództwa, jako oczywiście bezzasadnego oraz o zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwana wskazała, że powództwo nie jest zasadne. Podkreśliła, że rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej przed zawarciem umowy z powodową spółką, a po zawarciu tej umowy- działalność tą jedynie zawiesiła. Podniosła, że działalność wznowiła w związku z brakiem w płatnościach w trakcie rozwiązywania umowy o pracę oraz, że brak jest przepisu prawa, który zakazywałby prowadzenia działalności gospodarczej w trakcie trwania stosunku pracy. Pozwana wskazała, że nie zawarła z powodem umowy lojalnościowej, a zatem nie naruszyła zakazu konkurencji, a brak jest przesłanek, które umożliwiłyby uznanie działalności pozwanej za działalność konkurencyjną w stosunku do powoda. Podniosła, że legalna definicja tajemnicy przedsiębiorstwa zawarta jest w art. 11 ust. 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji i wynika z niej, że aby dana informacja podlegała ochronie na podstawie art. 11 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji musi spełniać następujące warunki: poufności, braku ujawnienia, zabezpieczenia informacji. Pozwana podkreśliła, że aby daną informację można było uznać za chronioną na podstawie ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, musi być ona poufna. Tajemnicą przedsiębiorstwa jest zatem poufna informacja posiadająca wartość gospodarczą, a w szczególności informacja techniczna, technologiczna lub organizacyjna. Zdaniem pozwanej w przedmiotowej sprawie nie można zatem mówić o naruszeniu przepisu art. 11 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Powołując się na orzeczenie NSA z dnia 10 stycznia 2014r. w sprawie o sygnaturze I OSK 2143/13 pozwana wskazała, że aby dana informacja podlegała ochronie na podstawie art. 11 ust 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji musi zostać spełniona przesłanka formalna , jak też materialna. Przesłanka formalna jest spełniona wówczas, gdy zostanie wykazane, iż przedsiębiorca podjął działania w celu zachowania poufności tych informacji. Nie wystarczy samo przekonanie podmiotu dysponującego informacją o działalności przedsiębiorcy, że posiadane przez niego dane mają charakter poufny. Poufność danych musi być wyraźnie lub w sposób dorozumiany zamanifestowana przez samego przedsiębiorcę. To na nim spoczywa bowiem, w razie sporu, ciężar wykazania, że określone dane stanowiły tajemnicę przedsiębiorcy. Ponadto musi zostać spełniona przesłanka materialna tzn. aby określone informacje mogły zostać objęte tajemnicą przedsiębiorcy muszą, ze swojej istoty dotyczyć kwestii, których ujawnianie obiektywnie mogłoby negatywnie wpłynąć na sytuację przedsiębiorcy (informacje takie muszą mieć choćby minimalną wartość) z wyłączeniem informacji, których upublicznienie wynika np. z przepisów prawa. Na tle powyższego orzeczenia pozwana stwierdziła, że powód nie udowodnił naruszenia przez pozwaną tajemnicy przedsiębiorstwa. Pozwana bowiem nie wykorzystywała informacji zakładowych spółki. Podkreśliła, że klienci pozwanej, nie byli klientami powoda, a wiedzę i doświadczenie związane z prowadzeniem przedmiotowej działalności pozwana posiada ze względu na fakt, iż wcześniej sama prowadziła podobną działalność gospodarczą. Jednocześnie wskazał, że kwota wskazana przez powoda tj. 150 tys. zł nie obejmuje kosztów uzyskania przychodów.

Postanowieniem z dnia 24 marca 2015r. postępowanie w niniejszej sprawie zostało zawieszone na podstawie art. 174 § 1 pkt 2 k.p.c.

W dniu 30 czerwca 2016r. postanowienie podjęto.

Pismem z dnia 21 grudnia 2016r. powódka poinformowała, iż w dniu 6 lutego 2015r. zawarła z (...) z siedzibą w H. U. umowę powierniczego przelewu wierzytelności, którą przeniosła wierzytelności przysługujące jej w stosunku do Z. S., stanowiące przedmiot niniejszego postępowania i oświadczyła, że w miejsce powoda do sprawy wstępuje (...) z siedzibą w H. U..

Postanowieniem dnia 3 kwietnia 2017r. postępowanie w niniejszej sprawie ponownie zawieszono na podstawie art. 174 § 1 pkt 2 k.p.c.

Postępowanie zostało podjęte postanowieniem z dnia 3 stycznia 2019r.

Postanowieniem z dnia 16 października 2018r. ustanowiono dla spółki (...) spółki z o.o. w H. kuratora procesowego.

Pismem z dnia 4 lutego 2020r. pełnomocnik powoda sprecyzował podstawę prawną roszczeń dochodzonych pozwem wskazując, iż powód upatruje naruszenia przez pozwaną zarówno przepisów ustawy o nieuczciwej konkurencji jak i przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu oraz wyjaśnił sposób wyliczenia dochodzonego roszczenia

Uzasadniając podstawę prawną roszczeń dochodzonych pozwem powodowa Spółka wskazała, iż pozwana przy wykonywaniu własnej działalności wykorzystywała materiały i sprzęt powoda, czym niewątpliwie się wzbogaciła. Nie musiała bowiem wydatkować własnych środków na zakup materiałów czy sprzętu do produkcji pojazdów. Nadto, pozwana korzystała również z pracowników powoda, czym niewątpliwie zaoszczędziła na zapłacie wynagrodzenia w sytuacji gdyby sama musiała zatrudnić pracowników.

Odnośnie twierdzenia, iż pozwana naruszyła przepisy ustawy o nieuczciwej konkurencji, powódka wskazała, że świadczą o tym następujące jej zachowania:

1.  przejmowanie klientów powoda - m.in. ubezpieczyciela naczepy czy R. M.,

2.  wykorzystanie kontaktów zdobytych w pracy u powoda do przejęcia wskazanych powyżej klientów powoda,

3.  podnajęcie obiektu stanowiącego własność powoda,

4.  wykorzystanie tajemnicy przedsiębiorstwa do pozyskania klientów powoda,

5.  wykonywanie konkurencyjnej działalności pod adresem powoda,

6.  przejęcie stanów magazynowych,

7.  wyrzucenie powoda z obiektu,

8.  niewydanie systemu monitoringu, rejestratora, oryginałów dokumentów,

9.  przejęcie numeru telefonu powoda.

Odnośnie sposobu wyliczenia kwoty dochodzonego odszkodowania powódka wskazał, że kwota ta (150.000 zł) wyliczono w następujący sposób:

10.  100.000,00 zł - naprawa naczepy P.,

11.  40.000,00 zł - zabudowa pojazdu camper R. M.,

12.  10.000,00 zł - usługi na pojeździe S. z dnia 26 lipca 2013r.

W piśmie procesowym dnia 16 września 2020r. pozwana podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie dodatkowo oświadczyła, iż nie wyraziła i nie wyraża zgody na zmianę powództwa (z zakazu konkurencyjności na bezpodstawne wzbogacenie), podnosząc, iż pismo z dnia 4 lutego 2020r. doręczone bezpośrednio pełnomocnikowi pozwanej nie wywołuje żadnych skutków prawnych, winno ono być bowiem doręczone przez Sąd. Nadto pozwana wskazała, że powódka zmieniając w toku procesu swoje stanowisko w sprawie i podstawę faktyczną żądania nie wykazała w jaki sposób wyliczyła wartość wzbogacenia (zużycia materiałów) na kwotę 150.000,00 zł. Pozwana podniosła ponadto zarzut przedawnienia, wskazując, iż zgodnie z art. 292 § 2 k. p. roszczenia pracodawcy o naprawienie szkody, wyrządzonej przez pracownika wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych, ulegają przedawnieniu z upływem 1 roku od dnia, w którym pracodawca powziął wiadomość o wyrządzeniu przez pracownika szkody, nie później jednak niż z upływem 3 laty od jej wyrządzenia. W niniejszej sprawie sprawa o sygn. akt VI P 13/14 wpłynęła w dniu 30 czerwca 2014r, Roszczenie powódki pochodzi z okresu od 1 lipca 201 r. do 14 lipca 2013r., zatem roczny okres przedawnienia roszczenia upłynął.

W dniu 4 listopada 2020r. Sąd wydał wyrok oddalający powództwo i zasadzający stosowne koszty od powódki na rzecz pozwanej.

Apelację wniosła pełnomocnik powódki (...) Spółka z o.o. (...)oraz (...) Spółka z o.o. z siedzibą w H., która przedstawiła się jako: „działając w imieniu pozwanego …”. Apelację wniósł również kurator obu Spółek.

Wyrokiem z dnia 31 stycznia 2022r. Sąd Apelacyjny w Gdańsku uchylił zaskarżony wyrok, zniósł postepowanie przed Sądem Okręgowym w Bydgoszczy od dnia 28 stycznia 2014r. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, Sąd – postanowieniem z dnia 10 sierpnia 2022r. – ustanowił dla (...) Spółka z o.o. z siedzibą w H. kuratora w osobie radcy pr. K. K.. Jednocześnie zobowiązał pełnomocników stron oraz kuratora do oświadczenia się, czy wyrażają zgodę na to, by dotychczas przeprowadzone wszystkie dowody, zostały wykorzystane w niniejszym postępowaniu?

Pełnomocnik pozwanej oraz kurator wyrazili zgodę, natomiast pełnomocnik obu Spółek, nie złożył stosownego oświadczenia. Był on jednak uprzedzony o tym, że brak odpowiedzi w wyznaczonym terminie będzie oznaczał zgodę.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

(...) Spółka z o.o. w H. powstała w roku 2007r., jej siedzibą jest H. U.. Spółka zajmowała się m. in. produkcją pojazdów samochodowych, przyczep i naczep, produkcją pozostałego sprzętu transportowego, sprzedażą, obsługą i naprawą pojazdów samochodowych i motocykli, specjalizowała się w produkcji samochodów i przyczep specjalnych min. dla straży pożarnej czy Policji.

(...) Spółka z o.o., której prezesem był K. S. (1), prowadziła działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży pojazdów samochodowych towarowych, przyczep i naczep, specjalizując się w produkcji naczep do przewozu zwierząt oraz symulatorów mobilnych do szkolenia zawodowych kierowców. Ówczesny prezes Zarządu spółki (...)– J. S. oraz K. S. (1) poznali się, kiedy prezes (...) skontaktował się z K. S. (1) w celu zlecenia jego firmie wykonania trenażera pożarniczego – mobilnej przyczepy do szkolenia strażaków. Obaj panowie umówili się na współpracę – na powołanie wspólnej spółki w roku 2012r. W roku 2012r. Spółka (...) otworzyła Oddział w Ś., przy ul. (...), wydzierżawiając budynek i teren wokół budynku należący do (...) spółki z o.o. Spółka (...) zatrudniła również K. S. (1) jako dyrektora oddziału, który miał zarządzać zarówno produkcyjną jak i administracyjną kadrą spółki, w tym podejmować decyzje dotyczące rekrutacji pracowników.

Bezsporne, nadto: KRS-y obu spółek, zeznania świadków: J. S. – zapis AV na płycie CD- k. 404 a.s., K. S. (1) zapis AV na płycie CD- k. k. 433 oraz 526 a.s., umowa najmu z dnia 1 kwietnia 2012r.- w kopercie na k. 531 akt.

W dniu 1 kwietnia 2012r. Z. S. została zatrudniona przez powódkę, z inicjatywy K. S. (2), na stanowisku administracyjnym.

Pozwana przed zatrudnieniem się w (...) Spółce z o.o. w Oddziale w Ś. prowadziła działalność gospodarczą pod nazwą (...) Serwis (...), której przeważającym przedmiotem była produkcja motocykli. Formalnie pozwana zaprzestała wykonywania tej działalności 31 sierpnia 2012r., a w dniu 1 września 2012r. nastąpiło wykreślenie wpisu z rejestru.

Bezsporne, nadto informacje zawarte w CEIDG.

Oddział w Ś. został uruchomiony i funkcjonował, były przyjmowane zlecenia od klientów i dokonywane naprawy pojazdów. W pomieszczeniach przy ul. (...) znajdowały się materiały należące do spółki (...), a także sprzęt, narzędzia i technologia należąca do spółki (...), którymi wcześniej K. S. (1) wykonywał własną działalność. K. S. (1) wykorzystał w pracy na rzecz (...) spółki z o.o. swoją bazę klientów. Między innymi własnością spółki (...) była kabina Lakiernicza Y. S.. Miejsce to było znane dotychczasowym klientom K. S. (1), a niektórzy z nich nadal korzystali z jego usług.

Dowód: umowa leasingu –k. 241 akt Prokuratury Rejonowej w Ś., sygn. (...). Informacja z Europejskiego Funduszu Leasingowego z 19.11.2012r. o rozliczeniu umowy leasingowej- k. 248 tych akt, zeznania świadka K. S. (1) zapis AV na płycie CD- k. k. 433 oraz 526 a.s., zeznania świadka J. S. zapis AV na płycie CD- k 404, dowód z dokumentu w postaci protokołu zeznań świadka R. M. złożonych przed Sądem Rejonowym w Świeciu w sprawie o sygnaturze: IV P 165/13 na rozprawie w dniu 15.09.2014r.- k . 457-460.

Prezes zarządu powódki, zatrudniając Z. S., miał świadomość, że zarówno K. S. (1), jak i Z. S. działali lub działają w branży motoryzacyjnej, specjalizując się w naprawie i budowie naczep oraz, że działalność ta zarejestrowana i prowadzona była w budynkach przy ul. (...) w Ś.. Właśnie okoliczność doświadczenia K. S. (1) w pracy przy naprawach przyczep specjalistycznych oraz posiadanie przez jego spółkę zaplecza technologiczno - sprzętowego oraz bazy klientów skłoniła powodową Spółkę do nawiązania współpracy. Prezes zarządu powódki miał również świadomość, że Spółka (...) jest zadłużona, i posiada wiele zobowiązań, w tym tych wynikających z należności za media i innych opłat od nieruchomości położonej przy (...) (...). Okoliczności tych małżonkowie S. nie ukrywali. Mimo to zatrudnił ich oboje, a także obie ich córki na stanowiskach księgowych i administracyjnych. Prezes zarządu powódki nie zawarł jednak ani z Z. S., ani z K. S. (1) umów o zakazie konkurencji, nie ustalił też żadnych zasad dotyczących możliwości kontynuowania przez małżonków S. świadczenia usług wobec swoich klientów poza stosunkiem pracy na rzecz (...) Spółki z o.o., w tym nie wymagał podpisania zobowiązania o niepodejmowaniu takiej działalności przez małżonków S. na ich własny rachunek.

Dowód: zeznania świadka J. S. zapis AV na płycie CD- k 404, zeznania świadka K. S. (1) - zapis AV na płycie CD- k. k. 433 oraz 526 a.s., zeznania Z. S. – zapis AV na płycie CD- k. 526 a.s.

W ciągu roku od uruchomienia Oddziału (...) Spółki z o.o. w Ś. współpraca pomiędzy prezesem zarządu powódki a małżonkami S. układała się bez zarzutu. Po około roku, pojawiły się problemy dotyczące wzajemnych rozliczeń. Stało się to na skutek podniesienia przez K. S. (1) kwestii powstania wspólnej spółki. Pomiędzy J. S. a K. S. (3) zrodził się konflikt, w efekcie którego obie strony zdecydowały o rezygnacji ze współpracy.

Dowód: zeznania świadków: J. S. – zapis AV na płycie CD – k.404, K. S. (1) zapis AV na płycie CD- k. k. 433 oraz 526 a.s., B. Z. zapis AV na płycie CD- k. 404 a.s.

W lipcu 2013r. Spółka (...) wezwała Spółkę (...) do zapłaty kwoty 64958,76zł tytułem nieuregulowanego czynszu najmu pomieszczeń przy ul. (...) w Ś. za okres od 4/2012 do 6/2013. Następnie, wobec nieuregulowania tej płatności, K. S. (1) wypowiedział Spółce (...) najem pomieszczeń przy ul. (...) w Ś., a w sierpniu 2013r.- wezwał Spółkę do opuszczenia lokalu w terminie 48 godzin. Opróżnianie magazynów oraz odbiór mienia spółki (...) był dokonywany dwa dni później, do części magazynów Spółka nie uzyskała dostępu, mimo kilkukrotnych prób uczynienia tego także z asystą policji. Pomiędzy spółka (...), reprezentującym ją prezesem zarządu J. S., a K. S. (1) istniał bowiem spór dotyczący prawa własności niewydanych przez K. S. (1) materiałów i części tzn., tego czy należały do Spółki (...) czy też do K., który zakończył się zawiadomieniem przez powodową Spółkę Prokuratury Rejonowej wŚ. o popełnieniu przestępstwa przez K. S. (1) w postaci przywłaszczenia mienia. Śledztwo w sprawie przeciwko K. S. (1) o przywłaszczenia mienia Spółki (...), udaremnianie i uszczuplanie zaspokojenia wielu wierzycieli i podrobienie dokumentu prowadzone przez Prokuraturę Rejonową w Ś. z wniosku pokrzywdzonej (...) spółki z o.o. w H. zostało prawomocnie umorzone z uwagi na brak danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu zabronionego z art. 284§ 1 i 2 k.k.

Dowód: postanowienie Sądu Rejonowego w Ś. II Wydziału Karnego z dnia 19 maja 2014r. w sprawie (...) – k. 396 akt Prokuratury Rejonowej w Ś., sygn. (...), wezwanie- w pliku w kopercie na k. 531 a.s., zeznania świadków J. S. – zapis AV na płycie CD- k 404 a.s., K. S. (1) 0 zapis AV na płycie CD- k. k. 433 oraz 526 a.s.

W związku z pogarszającymi się stosunkami z Zarządem (...) Spółki z o.o. 1 lipca 2013r. pozwana rozpoczęła wykonywanie działalności gospodarczej pod nazwą S. Z., a siedzibą tej działalności były pomieszczenia przy (...) (...) Przeważającym przedmiotem tej działalności była produkcja pozostałych pojazdów samochodowych, w wyłączeniem motocykli.

Bezsporne, nadto informacje zawarte w CEIDG, zeznania Z. S.- zapis AV na płycie CD - k. 526 a.s.

W dniu 31 lipca 2013r. Z. S. złożyła pracodawcy wypowiedzenie umowy o pracę ze skutkiem na dzień 31 sierpnia 2013r. W dniu 20 sierpnia 2013r. pozwana odebrała nadaną pocztą przesyłkę z (...) Spółki z o.o. zawierającą oświadczenie o rozwiązaniu przez (...) Spółkę z o.o. umowy o pracę łączącej strony bez wypowiedzenia na podstawie art. 52 kodeksu pracy. Pozwana złożyła odwołanie od tego oświadczenia, sprawa z tego odwołania zarejestrowana została w Sądzie Rejonowym w Świeciu pod sygnaturą IV P 165/13.

Bezsporne.

Latem 2013r. po ponownym rozpoczęciu prowadzenia działalności gospodarczej oraz po zakończeniu współpracy z (...) spółką z o.o. pozwana dokonywała remontów m.in. następujących pojazdów: campera należącego R. M., pojazdu M. oraz naczep P. o numerach rejestracyjnych: (...) (...) oraz naczepy do przewozu zwierząt o numerze rejestracyjnym (...) - na zlecenie (...) spółki z o.o. Zlecenia te skierowane były przez zleceniodawców: R. M., PPUH (...) spółkę z o.o. w S. oraz A. (...) W. B. K. D. S..J w S. do firmy (...) i to pozwana wystawiła faktury za prace wykonane na tych pojazdach. Prace realizowane były w obiekcie przy ul. (...) już po zakończeniu stosunku pracy łączącego strony procesu, a także po tym, jak (...) spółka z o.o. zabrała należący do niej sprzęt – tj. w sierpniu oraz na jesieni 2013r. (...) użyte do wykonywania prac remontowych zakupione były przez firmę (...). Remonty wykonywał osobiście K. S. (1), który z zwodu jest kowalem i spawaczem, niektóre z nich przy pomocy dwóch pracowników, którzy zostali zatrudnieni na umowę zlecenie.

Dowód: zeznania K. S. (1) zapis AV na płycie CD- k. k. 433 oraz 526 a.s., dowód z dokumentu w postaci protokołu zeznań świadka R. M. złożonych przed Sądem Rejonowym w Świeciu w sprawie o sygnaturze: IV P 165/13 na rozprawie w dniu 15.09.2014r.- k . 457-460, faktury VAT wystawione przez Z. S. nr(...) –k 445 a.s., nr (...) k. 451, oraz nr (...) – k. 473 a.s. wraz z dołączonymi do nich fakturami za zakup materiałów wystawionych na nabywcę Z. S.-p k. 447450, 453-455, 464-472 a.s.

W dniu 6 lutego 2015r. w H. zawarta została umowa powierniczego przelewu wierzytelności pomiędzy (...) spółką z ograniczona odpowiedzialnością w H., a (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, spółką komandytową z siedzibą w H. U.. Przedmiotem umowy było określenie zasad odzyskania od powiernika istniejących i wymagalnych wierzytelności przysługujących cedentowi od dłużników. Zgodnie z § 2 ust. 2 tej umowy cedent przeniósł wierzytelności na rzecz powiernika wraz ze wszystkimi związanymi z nimi prawami. W załączniku nr 2 do tej umowy spółka (...) oświadczyła, że przysługuje jej w stosunku do Z. S. wierzytelność z tytułu odszkodowania za utracone korzyści w wysokości 150.000 zł a także wskazał, że za skuteczne wykonanie czynności powierniczych (...) Spółka z o.o. SpółkaK. otrzyma wynagrodzenie w postaci prowizji w wysokości 50% wartości odzyskanej wartości nominalnej wierzytelności.

Dowód: umowa z 6.02.2015r.- k. 198-200 a.s., załącznik - 202 a.s.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił w oparciu o powołane wyżej dokumenty znajdujące się w aktach sprawy oraz aktach Prokuratury Rejonowej w Ś., sygn. (...) a także na podstawie zeznań świadków, których zeznania w zakresie, w jakim znajdowały one potwierdzenie w dokumentach zgromadzonych w aktach sprawy oraz w aktach sprawy karnej, uznał za przekonujące.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo, jako nieudowodnione, podlegało oddaleniu.

Roszczenie swoje powódka wywodziła pierwotnie z ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

Sąd w postępowaniu dowodowym miał ustalić, czy pozwana według twierdzenia powódki, popełniła następujące czyny - przejęła klientów powódki, wykorzystywała kontakty zdobyte w pracy u powoda do przejęcia klientów powoda, wykorzystała tajemnicę przedsiębiorstwa do pozyskania klientów powoda, wykonywała konkurencyjną działalność pod adresem powoda, przejęła stany magazynowe, a następnie dopiero, po ustalaniu, że do czynów tych doszło- ustalić po pierwsze czy były to czyny nieuczciwej konkurencji skutkujące odpowiedzialnością z Ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji albo, jeśli nie byłoby to czyny nieuczciwej konkurencji czy mogły one stanowić źródło roszczenia odszkodowawczego powódki z innej podstawy prawnej.

Zgodnie z art. 3 tej ustawy, czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub klienta. Między innymi, zgodnie z ust. 2 cyt. art. czynem nieuczciwej konkurencji jest naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa, nakłanianie do rozwiązania lub niewykonania umowy, naśladownictwo produktów, pomawianie lub nieuczciwe zachwalanie, utrudnianie dostępu do rynku, a także nieuczciwa lub zakazana reklama. W przypadku dokonania takiego czynu, przedsiębiorca, którego interes został zagrożony lub naruszony, może żądać naprawienia wyrządzonej szkody na zasadach ogólnych, co przewiduje pkt 4 ust. 1 art. 18 cyt. ustawy. I tak, czynem nieuczciwej konkurencji jest również wykorzystanie cudzych informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa albo ich nabycie od osoby nieuprawnionej, jeżeli zagraża lub narusza interes przedsiębiorcy. Powyższe stosuje się również do osoby, która świadczyła pracę na podstawie stosunku pracy lub innego stosunku prawnego przez okres trzech lat od jego ustania, chyba że umowa stanowi inaczej albo ustał stan tajemnicy. Przez tajemnicę przedsiębiorstwa rozumie się nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności. Nadto, czynem nieuczciwej konkurencji jest nakłanianie osoby świadczącej na rzecz przedsiębiorcy pracę, na podstawie stosunku pracy lub innego stosunku prawnego, do niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych albo innych obowiązków umownych, w celu przysporzenia korzyści sobie lub osobom trzecim albo szkodzenia przedsiębiorcy, także nakłanianie klientów przedsiębiorcy lub innych osób do rozwiązania z nim umowy albo niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, w celu przysporzenia korzyści sobie lub osobom trzecim albo szkodzenia przedsiębiorcy.

Sąd podkreśla, że przewidziany w art. 18 ust. 1 pkt 4 ustawy obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej czynem nieuczciwej konkurencji jest skonstruowany na zasadach ogólnych, w rozumieniu przepisów regulujących ogólne zasady naprawienia szkody z Kodeksu cywilnego oraz przepisów dotyczących przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej za czyny niedozwolone (art. 415 i n.k.c.). Przyjmuje się, że przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej opartej na zasadzie winy są: powstanie szkody, wyrządzenie szkody na skutek zdarzenia, z którym ustawa łączy obowiązek odszkodowawczy, w sprawie, na skutek zaistnienia czynu nieuczciwej konkurencji oraz związek przyczynowy pomiędzy szkodą a zdarzeniem, które ją spowodowało, tu czynem nieuczciwej konkurencji. Tak wiec, brak któregokolwiek ze wskazanych elementów odpowiedzialności deliktowej powoduje uwolnienie się od niej, co w sprawie miało miejsce. Powódka nie przedstawiła żadnego wiarygodnego dowodu na zawinione działanie pozwanej sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, zagrażające lub naruszające jej interes jako przedsiębiorcy, noszące znamiona czynu nieuczciwej konkurencji.

W szczególności, nie potwierdziły się twierdzenia powódki, aby pozwana wykonując własną działalność gospodarczą wykorzystywała w sposób bezprawny mienie powódki. Twierdzenia powódki, że pozwana do napraw pojazdów należących do klientów: R. M. oraz właścicieli naczep M. i P. wykorzystała materiały należące do (...) spółka z o.o., okazały się być gołosłowne. Pozwana przedstawiła dokumenty potwierdzające, iż części do naprawy tych pojazdów zostały zakupione przez nią, w ramach prowadzonej przez nią działalności, oraz, że naprawy te realizowane były już po złożeniu pracodawcy przez pozwaną wypowiedzenia umowy o pracę. Co więcej, śledztwo Prokuratury Rejonowej w Ś., sygn. (...) przeciwko K. S. (1) o przywłaszczanie mienia, zostało umorzone, wobec niewykazania, aby do czynu tego doszło.

Za czyn nieuczciwej konkurencji nie sposób również uznać okoliczności podjęcia przez pozwaną, w związku z zakończeniem współpracy z pracodawcą, prowadzenia własnej działalności gospodarczej, tym bardziej, że pozwanej nie łączyła z powodem umowa o zakazie konkurencji. Pozwana miała pełną swobodę i prawo samodzielnie decydować, czym i w jakiej formie będzie zajmować się zawodowo, po zakończeniu stosunku pracy, niezależnie od tego jaką opinię w tym temacie miałaby powódka. Pozwana, przeczuwając, iż współpraca z (...) Spółką z o.o. dobiega końca- wobec zaistnienia konfliktu pomiędzy prezesem spółki a jej mężem na tle finansowym, podjęła decyzję o prowadzeniu własnej działalności w branży, w której specjalizował się jej mąż, bazując na jego wiedzy i doświadczeniu. Zarzut wykorzystania przez pozwaną tajemnicy handlowej powódki w postaci informacji o klientach firmy na potrzeby firmy własnej oparty jest na spekulacjach, podejrzeniach i hipotezach, które nie uzasadniają nawet zagrożenia interesu przedsiębiorcy, nie mówiąc już o naruszeniu tego interesu. Powódka nie zauważyła, że pozwana rozpoczęła własną, dozwoloną działalność gospodarczą, jako doświadczony przedsiębiorca w swojej branży, z planem i wizją rozwoju firmy, znajomością rynku, terenu, z bagażem pozytywnych i negatywnych doświadczeń z poprzedniego miejsca pracy, z zamiarem zaniechania złych praktyk i rozwinięcia tych dobrych. Zarzut wykorzystania przez powódkę w sposób bezprawny bazy klientów powódki jest chybiony, bowiem postępowanie dowodowe wykazało, że baza klientów stanowiła raczej zasób małżonków S. i była budowana przez lata wykonywania ich własnych działalności w lokalizacji w Ś. przy ul. (...). To właśnie okoliczność, że K. S. (1), jako prezes K. posiadał bazę technologiczną, lokalową, sprzętową oraz kontaktową wpłynęła na podjęcie decyzji przez J. S. o założeniu przy pomocy K. S. (1) oddziału (...) spółki z o.o. w dotychczasowej lokalizacji spółki (...).

W wyroku z dnia 22 kwietnia 2008r. wydanym pod sygnaturą I ACa 1467/07 Sąd Apelacyjny w Gdańsku wskazał, że zdobywanie klientów kosztem innego uczestnika rynku powinno następować na drodze uczciwej rywalizacji, za którą uważa się w szczególności konkurencję cenową i jakościową. Uczciwe przejęcie klientów powinno być zatem wynikiem atrakcyjności oferty własnej. Za niedopuszczalną metodę działania należy uznać zniechęcanie klientów do poprzedniego kontrahenta (np. przez rozpowszechnianie wiadomości oczerniających, dotyczących jego niekorzystnej sytuacji finansowej, niskiej jakości produktu, czy braku profesjonalizmu, jak również zobowiązanie się np. do zapłacenia kar umownych za klientów, którzy określoną umowę rozwiążą z dotychczasowym kontrahentem.

Działania pozwanej nie nosiły takich cech. Było to uczciwe, zwykłe działanie wolnokonkurencyjne. Pozwana skorzystała jedynie z wypracowanej pracą własną i jej męża dobrej opinii i nie można jej z tego czynić zarzutu, że klienci chcieli, aby to jej mąż dokonywał napraw ich pojazdów.

Sąd stwierdził zatem, że twierdzenia faktyczne stanowiące podstawę faktyczną dochodzonego żądania nie zostały wykazane przez powódkę. Zgodnie z zasadami procesu cywilnego ciężar przedstawiania materiału dowodowego spoczywa na stronach (art. 232 k.p.c., art. 3 k.p.c., art. 6 k.c.). Artykuł 6 kodeksu cywilnego traktuje o ciężarze dowodu w sensie materialnoprawnym wskazując, kogo obciążają skutki niepowodzenia procesu udowadniania (vide: np. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 29 kwietnia 2011r., sygn. I CSK517/10, LEX nr 960502 oraz z dnia 15 lipca 2010r., IV CSK 25/10, LEX nr 885020). Z przepisu tego płynie generalny wniosek, że prawa podmiotowe mogą być skutecznie dochodzone o tyle, o ile strona jest w stanie przekonać co do faktów, z których wyprowadza korzystne dla siebie twierdzenia. Sąd zatem powinien przyjąć za prawdziwe fakty udowodnione przez stronę obciążoną dowodem i pominąć te, których nie wykazała w sposób przekonujący.

Mając na uwadze powyższe rozważania, w oparciu o treść art. 415 k.p.c. w związku z art. 300 kodeksu pracy oddalił powództwo, o czym orzekł w punkcie 1. wyroku.

Rozstrzygniecie w punkcie 2. wyroku w przedmiocie kosztów procesu wydano w oparciu o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu (art. 98 k.p.c.). Powódka, która w całości sprawę przegrała zobowiązana jest do zapłaty kosztów procesu na rzecz pozwanej. Na koszty te składa się wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika, radcy prawnego, ustalone w oparciu o § 2 punkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Sędzia Ewa Krakowska