Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 836 /24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z 11.07. 2024 r., sygn. IV K 694/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☒ pełnomocnik oskarżyciela prywatnego

☐ obrońcy

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1-.14

Pełnomocnik oskarżyciela prywatnego zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1.  obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k. i 410 k.p.k., która miała wpływ na treść orzeczenia, poprzez prawidłowe uznanie za wiarygodne zeznań pokrzywdzonego, przy jednoczesnym pominięciu w ustaleniach faktów, które wynikają z tego dowodu tj. nieustalenia faktów, że pokrzywdzony nie stosował mobbingu, nie podejmował wobec oskarżonej żadnych prób molestowania i nie złapał oskarżonej za pierś w miejscu pracy, nie nękał, nie zastraszał i nie stosował terroru psychicznego, a także nieustaleniu faktu, że oskarżona działała w zamiarze zniesławienia pokrzywdzonego i w celu pozbawienia go funkcji Zastępcy Komendanta Komendy (...) w B.,

2.  obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k. i 410 k.p.k., która miała wpływ na treść orzeczenia, poprzez prawidłowe uznanie za wiarygodne zeznań świadka W. Z. - Komendanta Komendy (...) w B., przy jednoczesnym pominięciu w ustaleniach faktów, które wynikają z tego dowodu, tj. nieustalenia faktu, że M. W., ojciec oskarżonej, wyrażał chęć objęcia stanowiska Zastępcy Komendanta Komendy (...) w B. oraz wielokrotnie poddawał w wątpliwość kompetencje pokrzywdzonego w zakresie pełnienia tej funkcji, w związku z czym oskarżona miała interes w zniesławianiu pokrzywdzonego,

3.  obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k. i 410 k.p.k., która miała wpływ na treść orzeczenia, poprzez prawidłowe uznanie za wiarygodny dowodu z notatki służbowej sporządzonej przez B. K. Posterunku SOK w T. z dnia 18 maja 2023 r., przy jednoczesnym pominięciu w ustaleniach faktu, który wynika z tego dowodu, tj. nieustalenia faktu, że ojciec oskarżonej M. W. rozpowszechniał nieprawdziwe informacje, że pełni funkcję Zastępcy Komendanta Komendy (...) w B., co świadczy o jego ambicjach w tym zakresie i interesie oskarżonej w zniesławianiu pokrzywdzonego,

4.  obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k. i 410 k.p.k., która miała wpływ na treść orzeczenia, poprzez nieprawidłowe uznanie za wiarygodny co do zasady dowód z zeznań świadka M. W., podczas gdy:

- świadek M. W. zeznał, że nigdy nie ubiegał się w SOK o wyższe stanowisko niż dyżurny zmiany, po czym na pytanie pełnomocnika oskarżyciela prywatnego przyznał, że aplikował na stanowisko inspektora oraz K. Posterunku SOK w G.,

- zeznania świadka M. W. były sprzeczne z zeznaniami świadka W. Z., które również zostały uznane za wiarygodne, przy czym świadek W. Z. nie miał żadnego interesu w składaniu zeznań określonej treści,

- świadek M. W. był osobiście zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy z uwagi na najbliższe pokrewieństwo z oskarżoną,

- świadek M. W. zaangażował się osobiście w sprawę, o czym świadczy dowód z nagrania pod tytułem „Rozmowa z Ł. M.", w którym świadek M. W. rozpytuje i wpływa na świadka, który został zgłoszony przez oskarżyciela prywatnego,

- świadek M. W. zeznał, że oskarżona zdała mu relację z całej sytuacji w pracy, w tym z rzekomych prób molestowania, nękania i mobbingu, po czym zeznał, że namawiał córkę, aby w dalszym ciągu pracowała w SOK w B.,

w związku z tym zeznania świadka M. W. powinny zostać uznane za niewiarygodne, albowiem są one niekonsekwentne, niespójne, nielogiczne i sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym uznanym za wiarygodny,

5. obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k. i 410 k.p.k., która miała wpływ na treść orzeczenia, poprzez prawidłowe uznanie za wiarygodny dowód ze skargi z dnia 3 maja 2023 r., przy jednoczesnym pominięciu w ustaleniach faktów, które wynikają z tego dowodu, tj. nieustalenia faktów, iż oskarżona sformułowała jednoznaczne twierdzenia, że

-

pokrzywdzony podejmował wobec niej działania i zachowania, które wyczerpują definicje mobbingu określoną w art. 94 ³ § 1 k.p.,

-

pokrzywdzony złapał oskarżoną za pierś,

-

pokrzywdzony kazał innym pracownikom pisać donosy na oskarżoną,

-

pokrzywdzony obiecywał awanse i premię za pisanie donosów na pokrzywdzoną,

-

pokrzywdzony nasyłał kontrole wyłącznie na oskarżoną,

-

pokrzywdzony kazał M. P. nagrywać przesłuchania oskarżonej,

-

pokrzywdzony nękał, zastraszał i stosował terror psychiczny wobec oskarżonej,

-

pokrzywdzony nadużył stosunku zależności wobec oskarżonej, co stanowi przestępstwo z art. 199 § 1 k.k.

-

pokrzywdzony zmuszał pokrzywdzoną do określonego zachowania za pomocą przemocy lub groźby bezprawnej, co stanowi przestępstwo z art. 191 k.k.

-

pokrzywdzony naruszył nietykalność cielesną pokrzywdzonej, co stanowi przestępstwo z art. 217 k.k.

-

oskarżona jest jedną z wielu osób, które doświadczyły niestosowanych zachowań pokrzywdzonego,

6. obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k. i 410 k.p.k., która miała wpływ na treść orzeczenia, poprzez nieprawidłowe uznanie za wiarygodny co do zasady dowód z wyjaśnień oskarżonej, podczas gdy:

- oskarżona wyjaśniała, iż nigdy nie mówiła, że pokrzywdzony obmacywał inne kobiety, podczas gdy zgodnie z zenanami świadka B. F., uznanymi za wiarygodne, oskarżona powiedziała w/w świadkowi, że pokrzywdzony miał dotykać intymnie również inne kobiety w SOK, dodatkowo oskarżona w skardze z dnia 3 maja 2023 r. napisała, że „Każdą z kobiet na osobności Pan M. zapraszał do podpiwniczenia (...) żeby tam właśnie dokonywać przymiarki", co jest sprzeczne z zeznaniami A. B., również uznanymi za wiarygodne,

- oskarżona wyjaśniała, że pokrzywdzony miał ją molestować podczas przymiarki munduru, w skardze z dnia 3 maja 2023 r. przytaczała cytaty rzekomych wypowiedzi pokrzywdzonego bezpośrednio po zdarzeniu, podczas gdy w dniu 14 marca 2024 r. nie potrafiła wskazać nawet roku, w którym doszło do opisanego zdarzenia,

- oskarżona w skardze z dnia 3 maja 2023 r. twierdziła, że to pokrzywdzony uniemożliwiał jej przeniesienie się do Posterunku SOK w T., podczas gdy przed Sądem wyjaśniała, że przeszkodą w przeniesieniu się do T., był fakt, że jej ojciec M. W. pełni tam funkcję dyżurnego zmiany,

- oskarżona wyjaśniała, że świadek M. N. informował ją, że pokrzywdzony nakłania go oraz innych pracowników SOK do pisania na nią donosów, podczas gdy świadek zeznał, że pokrzywdzony nie nastawiał go przeciwko oskarżonej, ani nie nakłaniał dp pisania skarg na oskarżoną, przy czym zeznania świadka zostały uznane za wiarygodne,

- oskarżona wyjaśniała, że nie przekazywała nikomu informacji, że pokrzywdzony nie przeszedł badań koniecznych do pełnienia funkcji w SOK, podczas gdy świadek M. M. (3) zeznał, że „Oskarżona twierdziła podczas rozmowy na patrolu, że pan M. nie przeszedł badań. Takie stwierdzenie padło z jej ust.", przy czym zeznania świadka zostały uznane za wiarygodne,

- oskarżona wyjaśniała, że nie mówiła nikomu o próbach molestowania, podczas gdy świadkowie B. F., D. K., Ł. M. oraz Ł. R. zeznali że oskarżona mówiła im, że była molestowana przez pokrzywdzonego, a redakcja (...).pl w wiadomości do SOK wskazała, że jedna z pracownic SOK w B. twierdzi, że Zastępca K. (...) podejmował próby jej molestowania, ponadto wszyscy świadkowie zeznający w sprawie słyszeli o rzekomych próbach molestowania,

w związku z tym wyjaśnienia oskarżonej powinny zostać uznane za niewiarygodne, albowiem są one niekonsekwentne, niespójne, wewnętrznie sprzeczne i nielogiczne, a także niezgodne z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie i uznanym za wiarygodny,

7.  obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k. i 4'10 k.p.k., która miała wpływ na treść - orzeczenia, poprzez prawidłowe uznanie za wiarygodne zeznań świadka A. B., przy jednoczesnym pominięciu w ustaleniach faktów, które wynikają z tego dowodu, tj. nieustalenia faktów, iż pokrzywdzony zszedł z oskarżoną do pomieszczania z umundurowaniem na wyraźną prośbę świadka z uwagi na fakt, że oskarżona miała problemy z wypełnieniem karty pomiarowej munduru, po wyjściu z pomieszczenia oskarżona i pokrzywdzony zachowywali się zwyczajnie, a także nieustalenie faktu, iż świadek słyszała wielokrotnie, że oskarżona wypowiadała wobec oskarżonego słowa, które „szargały opinię" o pokrzywdzonym,

8.  obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k. i 410 k.p.k., która miała wpływ na treść orzeczenia, poprzez prawidłowe uznanie za wiarygodne zeznań świadka M. M. (3), przy jednoczesnym pominięciu w ustaleniach faktów, które wynikają z tego dowodu, tj. nieustalenia faktu, iż oskarżona powiedziała świadkowi, że zrobi wszystko, żeby zwolnić oskarżonego,

9.  obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k. i 410 k.p.k., która miała wpływ na treść orzeczenia, poprzez prawidłowe uznanie za wiarygodne zeznań świadka B. F., przy jednoczesnym pominięciu w ustaleniach faktów, które wynikają z tego dowodu, tj. nieustalenia faktów, iż oskarżona powiedziała świadkowi, że była molestowana przez pokrzywdzonego oraz że pokrzywdzony miał dotykać w sposób niewłaściwy również inne kobiety,

10.  obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k. i 410 k.p.k., która miała wpływ na treść orzeczenia, poprzez prawidłowe uznanie za wiarygodne zeznań świadków D. K. i Ł. M., przy jednoczesnym pominięciu w ustaleniach faktów, które wynikają z tego dowodu, tj. nieustalenia faktu, iż oskarżona powiedziała świadkom, że była molestowana i mobbingowana przez pokrzywdzonego,

11.  obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k. i 410 k.p.k., która miała wpływ na treść orzeczenia, poprzez prawidłowe uznanie za wiarygodne zeznań świadka Ł. S., przy jednoczesnym pominięciu w ustaleniach faktów, które wynikają z tego dowodu, tj. nieustalenia faktów, iż pokrzywdzony był szkalowany przez oskarżoną, funkcjonariusze bardzo często mówili, iż oskarżona rozpowiadała, że pokrzywdzony ją molestował i nękał, a także stosował wobec niej mobbing,

12.  obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k. i 410 k.p.k., która miała wpływ na treść orzeczenia, poprzez prawidłowe uznanie za wiarygodne dowodów z wiadomości skierowanej przez redakcję portalu tvn24.pl do SOK oraz wiadomości skierowanej w dniu 16 czerwca 2023 r. przez oskarżoną do Komendy Głównej SOK, przy jednoczesnym pominięciu w ustaleniach faktów, które wynikają z tych dowodów, tj. nieustalenia faktów, iż oskarżona po rozpatrzeniu skargi z dnia 3 maja 2024 r. podejmowała kolejne próby zniesławienia pokrzywdzonego, formułowała kolejne nieprawdziwe zarzuty wobec pokrzywdzonego, co świadczy o zamiarze zniesławienia pokrzywdzonego oraz pozbawienia go stanowiska w K. (...) w B.,

13.  obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k. i 410 k.p.k., która miała wpływ na treść orzeczenia, poprzez prawidłowe uznanie za wiarygodne dowodów z zeznań świadka Ł. S. oraz oświadczenia funkcjonariusz i pracowników K. (...) w B., przy jednoczesnym pominięciu w ustaleniach faktów, które wynikają z tych dowodów, tj. nieustalenia faktów, że w/w oświadczenie zostało sformułowane dobrowolnie i z wyłącznej inicjatywy funkcjonariuszy i pracowników SOK w B., oraz że 26 pracowników SOK w B. oświadczyło, iż zarzuty formułowane przez oskarżoną są bezpodstawne i nieprawdziwe,

w konsekwencji w/w naruszeń

14.  dokonanie błędnych ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, które miały wpływ na treść orzeczenia, poprzez nieustalenie, że:

-

oskarżona dopuszczając się wszystkich zachowań wskazanych w zarzutach działała z góry powziętym zamiarem zniesławienia pokrzywdzonego i w celu pozbawienia pokrzywdzonego stanowiska zajmowanego w SOK w B., o czym świadczą zeznania świadków, w tym M. M. (3), a także ilość, szkodliwość oraz wieloorodzajowość nieprawdziwych twierdzeń formułowanych przez oskarżoną wobec pokrzywdzonego,

-

zarzuty formułowane przez oskarżoną wobec pokrzywdzonego wyrażały kategoryczne twierdzenia, a nie oceny lub odczucia oskarżonej,

-

twierdzenia oskarżonej wymienione w zarzutach wskazanych w prywatnym akcie oskarżenia okazały się nieprawdziwe, o czym świadczą zeznania świadków, postanowienie Prokuratury Rejonowej w Toruniu o umorzeniu dochodzenia, a także decyzja (...) S.A.,

-

oskarżona informowała świadka B. F., że pokrzywdzony dotykał w sposób nieodpowiedni inne kobiety w SOK, a także sugerowała, że oskarżony dotykał w taki sposób inne kobiety w skardze z dnia 3 maja 2023 r. oraz w kontakcie z redakcją portalu tvn24.pl,

-

ojciec oskarżonej M. W. wyrażał chęć objęcia stanowiska pokrzywdzonego, tj. Zastępcy Komendanta Komendy (...) w B., oraz poddawał w wątpliwość kompetencje pokrzywdzonego, o czym świadczą zeznania Komendanta Komendy (...) w B., w związku z tym oskarżona miała interes w zniesławieniu pokrzywdzonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadne

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1 – 14. Zarzuty niezasadne. Brak jest podstaw do skutecznego postawienia Sądowi zarzutu obrazy wskazanych przepisów postępowania oraz błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia. Zasadnie też uznano, że czyny zarzucane oskarżonej nie wyczerpują znamion przestępstwa zniesławienia.

Niezasadnie powołuje się skarżący na naruszenie przez Sąd I instancji art. 410 kpk.

Zgodnie z tym przepisem podstawę wyroku stanowić może tylko całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej. Oznacza to, że sąd wydając wyrok nie może opierać się na tym co nie zostało ujawnione na rozprawie, jak również i to, że wyroku nie wolno wydawać na podstawie części ujawnionego materiału dowodowego, a musi on być wynikiem analizy całokształtu ujawnionych okoliczności, a więc i tych, które tezę aktu oskarżenia potwierdzają, jak i tych, które ją podważają.

Zasada określona w art.410 kpk obowiązuje także strony procesowe, które przedstawiając własne stanowisko nie mogą opierać go na fragmentarycznej ocenie dowodów z pominięciem tego wszystkiego, co może prowadzić do innych wniosków ( por. wyroki Sądu Najwyższego z 30 lipca 1979r, III KR 196/79 OSNPG 1980/3/43 i z 5 listopada 1997r V KKN 62/97 Prok. i Pr. 1998/2/13).

O naruszeniu tego przepisu może być zatem mowa jedynie wtedy, gdy sąd orzekający pominie jakąś okoliczność ujawnioną w toku rozprawy lub oprze ustalenia faktyczne na okoliczności w toku rozprawy nie ujawnionej (por. wyrok Sądu Najwyższego z 9 kwietnia 1997r, IV KKN 103/96 Prok. i Pr. 1997/10/12 ).

Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego wyroku przedmiotem rozważań Sądu I instancji były wszystkie dowody przeprowadzone i ujawnione w toku przewodu sądowego, oceniane z taką samą wnikliwością i starannością. Skoro więc Sąd I instancji oparł swe rozstrzygnięcie na analizie całokształtu ujawnionych okoliczności i przeprowadzonych dowodów nie można skutecznie stawiać mu zarzutu naruszenia art.410 kpk. Tymczasem dokonanie takiej czy innej oceny dowodu przeprowadzonego lub ujawnionego na rozprawie nie stanowi naruszenia art.410 kpk, co jednoznacznie stwierdził Sąd Najwyższy w postanowieniu z 19 czerwca 2002r V KKN 34/01 (vide: Lex 53912; por. też R.A. Stefański, Komentarz do art.410 kodeksu postępowania karnego).

Zgodnie z utrwalonym od lat poglądem, wyrażanym tak w doktrynie jak też w judykaturze, że ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd meriti w toku rozprawy głównej mogą być skutecznie zakwestionowane, a ich poprawność zdyskwalifikowana, wtedy dopiero, gdyby w procedurze dochodzenia do nich Sąd uchybił dyrektywom art. 7 k.p.k., pominął istotne w sprawie dowody lub oparł się na dowodach na rozprawie nieujawnionych, sporządził uzasadnienie niezrozumiałe, nadmiernie lapidarne, wewnętrznie sprzeczne bądź sprzeczne z regułami logicznego rozumowania, wyłączające możliwość merytorycznej oceny kontrolno-odwoławczej.

Skarżący, wyrażając własną odmienną oceną dowodów i wyprowadzając własne wnioski w tym zakresie nie wykazał w wiarygodny i przekonywający sposób, aby ocena dowodów dokonana przez Sąd meriti nosiła cechy dowolności (wykraczając tym samym poza granice ocen swobodnych zakreślone dyrektywami art. 7 k.p.k.).Tego rodzaju uchybień jakie skarżący podnosił w związku z oceną czynów zarzucanych oskarżonej, aby rodziły one wątpliwości co do merytorycznej trafności zaskarżonego wyroku w tym zakresie, Sąd Okręgowy w niniejszej sprawie jednak nie stwierdził. Rzecz w tym, że dla skuteczności zarzutu tego rodzaju (ukierunkowanego na kwestionowanie oceny dowodów) nie wystarczy wysłowienie własnego stanowiska, odmiennego od ustaleń Sądu meriti. Konieczne jest natomiast wykazanie w oparciu o dowody i ich wnikliwą ocenę, że ustalenia te są błędne, wskazanie możliwych przyczyn powstałych błędów i wszechstronne uargumentowanie własnego odmiennego stanowiska.

Sąd Okręgowy stwierdził, że pełnomocnik oskarżyciela prywatnego, tego rodzaju argumentacji i na takim poziomie jej przekonywalności, nie przedstawił. Wbrew jego twierdzeniom, analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego pozwala w pełni na podzielenie przekonania Sądu meriti o tym, iż oskarżona swoim zachowaniem nie zrealizowała znamion zarzucanych jej czynów. Niedostatecznie pogłębiona argumentacja skarżącego całkowicie traci swą przekonywalność w konfrontacji ze zgromadzonymi w sprawie dowodami w postaci wyjaśnień oskarżonej i wiarygodnych zeznań świadków, których łączna synteza w pełni oddaje całokształt okoliczności zdarzeń będących przedmiotem oceny i która bez wątpienia pozwalała Sądowi pierwszej instancji na przyjęcie prawidłowych ustaleń w zakresie, które włączone zostały do podstawy faktycznej zaskarżonego wyroku.

Zdaniem Sądu Okręgowego ocena dowodów poczyniona przez sąd I instancji jest wolna od błędów faktycznych czy logicznych oraz zgodna z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego, natomiast próby jej podważenia przez skarżącego są niczym innym jak zwykłą polemiką ze swobodną oceną dowodów.

Apelacja zawiera odmienną ocenę dowodów, korzystną dla oskarżyciela i sprowadza się do założenia, że dowody „niekorzystne” są niewiarygodne i należy odmówić dania im wiary, a uznać za wiarygodne odmienne twierdzenia pokrzywdzonego.

W realiach sprawy dalece nie przekonują bowiem stanowcze twierdzenia pokrzywdzonego, że oskarżona składając skargę, zawiadomienie o mobbingu oraz próbach molestowania do Komendanta Komendy (...) w B. oraz do wiadomości Komendanta Głównego SOK w W. i Prezesa Zarządu (...) S.A., w którym to piśmie przypisywała mu różne negatywne zachowania a także wypowiadała się negatywnie o nim w prywatnych rozmowach z innymi funkcjonariuszami K. (...) w B., zawarła treści jednoznacznie zniesławiające. Oczywiście bezzasadne jest też twierdzenie pokrzywdzonego, że niezasadne jest uznanie przez sąd , iżby oskarżona nie działała w zamiarze i z pełną świadomością zniesławiania go. W tej materii w pełni przekonuje argumentacja sądu I instancji zawarta na str.15-19 uzasadnienia, na którą sad odwoławczy się powołuje, nie dostrzegając powodów jej ponownego powielania.

Ocena zebranych w sprawie dowodów, a więc wyjaśnień oskarżonej, zeznań świadków i dokumentów dokonana została przez Sąd Rejonowy z należytą starannością, nie zawiera błędów natury logicznej, jest zgodna ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. W pełni przekonuje argumentacja Sądu zawarta na str. 10-14 uzasadnienia , gdzie Sąd wskazał powody takiej a nie innej oceny dowodów.

Ponadto:

- skarżący negując ocenę zeznań poszczególnych świadków zapomina, że obraza przepisów postępowania, by uznać ją za skuteczny zarzut apelacyjny; musi mieć wpływ na treść orzeczenia; tymczasem negując ocenę zeznań poszczególnych świadków dokonaną przez sąd, skarżący nie dostrzegł, że podstawą rozstrzygnięcia Sądu było uznanie, że oskarżona nie działała z góry powziętym zamiarem zniesławienia go, przy przyjęciu co do zasady, że jej twierdzenia o mobbingu oraz próbach molestowania przez pokrzywdzonego, zawarte w piśmie, jako skarga do Komendanta Komendy (...) w B. oraz w rozmowach z innymi funkcjonariuszami, miały miejsce;

- tym niemniej zauważyć należy dostrzec i to, że jak zeznał, Ł. R., przywołani w apelacji świadkowie nadal pracują, pokrzywdzony jest ich przełożonym, boją się, stąd taka a nie inna treść ich zeznań; z kolei on sam w dacie zeznań nie pracował z pokrzywdzonym, stąd nieco inna treść jego zeznań, korzystniejsza dla oskarżonej;

- z podobnych względów , nie sposób przecenić doniosłości „ oświadczenia „ funkcjonariuszy i pracowników SOK w B., którzy stwierdzili w nim, że zarzuty oskarżonej są bezpodstawne i nieprawdziwe;

- pewną wskazówką dla uznania, że twierdzenia oskarżonej o próbach molestowania nie były bezpodstawne, jest fakt, że w jednym z smsów kierowanych do oskarżonej pokrzywdzony sugerował „zapłatę przez nią w naturze” a w innej sytuacji wskazywał na jego ulubioną pozycję „69” ( erotyczny kontekst jest tu oczywisty );

- niezasadne jest eksponowanie w apelacji faktu, że „ M. W., ojciec oskarżonej, wyrażał chęć objęcia stanowiska Zastępcy Komendanta Komendy (...) w B. oraz wielokrotnie poddawał w wątpliwość kompetencje pokrzywdzonego w zakresie pełnienia tej funkcji, w związku z czym oskarżona miała interes w zniesławianiu pokrzywdzonego”; po pierwsze wręcz karkołomne jest samo łączenie ewentualnych ambicji zawodowych ojca oskarżonej ze zniesławiającymi zarzutami oskarżonej wobec pokrzywdzonego a po drugie wg tej samej logiki można postawić równoprawną tezę, że to pokrzywdzony stosował mobbing wobec oskarżonej niejako w rewanżu za ambicje zawodowe jej ojca, które po części kolidowały z jego planami;

- przestępstwo z art. 212 k.k. jest przestępstwem umyślnym i konieczne jest wykazanie oskarżonej, że działała z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym jego dokonania; biorąc pod uwagę okoliczności, sprawy nie sposób uznać, że zamiarem oskarżonej było pomówienie oskarżyciela prywatnego i narażenie go na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania zawodu czy pełnionej funkcji oraz zajmowanego stanowiska; w sytuacji konfliktu z oskarżycielem uznać należało działanie oskarżonej jako wyrażenie własnego stanowiska co do elementu sporu, co mieściło się w ramach dopuszczalnej krytyki i stanowiło realizację prawa do ochrony swoich praw i swobody wypowiedzi; chciała ona jedynie skorzystać z przysługującego jej prawa do wyrażenia opinii w kwestii zachowania jej adwersarza, nie było natomiast jej ani zamiarem ani nie godziła się na pomówienie oskarżyciela prywatnego;

- wreszcie sąd odwoławczy z cała stanowczością pragnie podkreślić, że w pełni podziela ustaloną linię orzeczniczą Sądu Najwyższego iż „ realizowanie funkcji ochronnej przepisu art. 212 § 1 k.k. nie może prowadzić do kryminalizacji życia społecznego, którego nieodłączną cechą jest występowanie sytuacji konfliktowych, wzbudzających emocje i powodujących wyrażanie ocen zachowania. Ich negatywny odbiór przez innych uczestników życia społecznego nie zawsze musi być oceniany w kategoriach przestępstwa” ( tak postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 31 marca 2022 r. II KK 39/2 oraz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 31 sierpnia 2021 r. V KK 79/21); Sąd Rejonowy rozstrzygając niniejszą sprawę zasadnie i na ten aspekt zwrócił uwagę.

Finalnie nie ma podstaw do negowania rozstrzygnięcia sądu I instancji.

.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec ustaleń i argumentacji Sądu Rejonowego skarżący nie przedstawił przekonującej argumentacji pozwalającej na zmianę zaskarżonego wyroku w postulowanym zakresie.

Stwierdzić należy, że apelacja zawiera odmienną, jednostronną ocenę dowodów, nakierunkowaną na określony interes procesowy oskarżyciela, przy tym abstrahuje od całości okoliczności sprawy; ocena dowodów dokonana przez Sąd meriti nie ma cech dowolności, wykraczając tym samym poza granice ocen swobodnych zakreślone dyrektywami art. 7 k.p.k..; Sąd Okręgowy w niniejszej sprawie nie stwierdził uchybień, które rodziłyby wątpliwości co do merytorycznej trafności zaskarżonego wyroku, w związku z oceną czynów zarzucanych oskarżonej.

Sąd odwoławczy nie stwierdził też z urzędu podstaw do uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania; nie zachodzą bowiem okoliczności wskazane w art. 439 § 1 k.p.k. oraz art. 454 k.p.k..

Finalnie nie ma argumentów do negowania rozstrzygnięcia Sądu I instancji.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Rozstrzygnięcie o braku zawinienia oskarżonej

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Argumentacja jak wyżej. Brak było podstaw do ingerencji sądu odwoławczego w orzeczenie pierwszoinstancyjne z uwagi na prawidłowość dokonanej oceny zgromadzonych w sprawie dowodów a w konsekwencji na zasadność poczynionych ustaleń faktycznych; zarzucane oskarżonej zachowanie nie wyczerpuje znamion przestępstwa zniesławienia z art. 212 § 1 kk; wyrok odpowiada prawu i podlegał utrzymaniu w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

.

Zwięźle o powodach zmiany

.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze orzeczono po myśli art.636§1 i 3 k.p.k. Skoro to oskarżyciel prywatny spowodował postępowanie odwoławcze to wobec nieuwzględnienia środka odwoławczego jego pełnomocnika , to on ponosi jego koszty.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1.

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela prywatnego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z 11.07. 2024 r., sygn. IV K 694/23

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana