Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

M. Ł. (1) domagał się zasądzenia od pozwanego R. D. (1) kwoty 16.752,68 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych. Uzasadniając swoje stanowisko powód podał, że w dniu 14 listopada 2007 r. kupił w I. od pozwanego za kwotę 16.150,00 zł, samochód osobowy marki V. (...) o nr rej. (...). Z tytułu sprzedaży pozwany wystawił powodowi fakturę VAT na kwotę 14.300,00 zł. Podczas przejazdu przedmiotowym pojazdem od miejsca zakupu, po przejechaniu 148 km, w kupionym przez powoda samochodzie wystąpiła awaria silnika. Powód zmuszony został skorzystać z pomocy drogowej celem odholowania pojazdu, za co zapłacił 200,08zł. W celu ustalenia przyczyn uszkodzenia pojazdu powód zlecił fachowemu podmiotowi sporządzenie oceny stanu technicznego pojazdu. Ze sporządzonej ekspertyzy wynika, że przyczyną uszkodzenia było zmęczenie wałka napędowego pompy olejowej, natomiast stan techniczny powyższego urządzenia w dniu sprzedaży pojazdu był na granicy wytrzymałości zmęczeniowej. Dlatego twierdził, że pojazd w momencie jego sprzedaży posiadał wadę ukrytą, o której pozwany nie poinformował powoda. Za powyższą ekspertyzę powód zapłacił 402,60 zł. Zgodnie z wyceną sporządzoną na zlecenie powoda przez (...) Sp. z o.o. koszty naprawy pojazdu V. (...) o nr rej. (...) wyniosłyby 25.986,73 zł. Dlatego powód w dniu 17 grudnia 2007 r. wezwał pozwanego do pokrycia kosztów naprawy pojazdu. Pozwany odmówił pokrycia kosztów naprawy, co z kolei spowodowało, iż powód w dniu 14 stycznia 2008 r. odstąpił od umowy sprzedaży i jednocześnie wezwał pozwanego do zwrotu zapłaconej mu ceny.

W dniu 29 maja 2008r. Sąd Rejonowy w Inowrocławiu wydał w sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, sygn. akt I Nc 248/08.

Pozwany R. D. (2) od powyższego nakazu zapłaty wniósł sprzeciw, w którym domagał się oddalenia powództwa w całości. Pozwany podkreślił, iż nie ponosi żadnej odpowiedzialności za ewentualne usterki, które wystąpiły w pojeździe sprzedanym powodowi. Zaznaczył, że powód zapoznał się ze stanem technicznym samochodu przed jego nabyciem, nie zgłaszał żadnych uwag, natomiast zaraz po wyjechaniu pojazdem z I. zaczął zgłaszać pozwanemu telefonicznie różne dziwne usterki, z zapaleniem się samochodu włącznie. Pozwany we własnym zakresie przetransportował pojazd do I. i chciał powołać biegłego, jednak powód po uzyskaniu takiej informacji oświadczył, że pojazd zabiera i tak uczynił. Pozwany zwrócił uwagę, że nie miał już wpływu na to, co działo się z przedmiotowym pojazdem w późniejszym czasie.

Wyrokiem z dnia 2 października 2013 r. Sąd Rejonowy w Inowrocławiu zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 14.300,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 26 maja 2008 r. do dnia zapłaty (pkt 1), oddalił powództwo w pozostałej części (pkt 2), zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.036,86 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania (pkt 3), nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa - Kasy Sądu Rejonowego w Inowrocławiu kwotę 712,30 zł tytułem zwrotu części kosztów sądowych, od uiszczenia których zwolniony był powód (pkt4), pozostałą częścią kosztów sądowych, od uiszczenia których zwolniony był powód, obciążył Skarb Państwa (pkt 5), nakazał zwrócić ze Skarbu Państwa - Kasy Sądu Rejonowego w Inowrocławiu: powodowi kwotę 224,20 zł oraz pozwanemu kwotę 724,20 zł tytułem nadpłaconych wydatków w sprawie ( pkt 6). Sąd I instancji ustalił następujący stan faktyczny: powód M. Ł. (2) w dniu 14 listopada 2007 r. kupił od pozwanego R. D. (1), za kwotę 14.300,00zł samochód osobowy marki V. (...) o nr rej (...). Przed zakupem pojazdu powód odbył nim jazdę próbną i otrzymał zapewnienie pozwanego, że oprócz wskazanego lekkiego pęknięcia na tylnym zderzaku, przedmiotowy pojazd jest pojazdem sprawnym i bezwypadkowym. Wracając z I. do domu, kierujący kupionym samochodem powód zaczął odczuwać szarpnięcia skrzyni biegów, a po przejechaniu 148 km wszystkie urządzenia w pojeździe przestały działać, co spowodowało, iż samochód powoda zatrzymał się w rowie. O powyższym powód niezwłocznie telefonicznie poinformował pozwanego, który poradził mu, aby samochód zepchnął do jakiegoś gospodarza na podwórko, on zaś sam przyjedzie po ten samochód lawetą i odda powodowi otrzymane od niego za ten pojazd pieniądze. Powód zostawił auto przy budynku (...) (...)a znajdującym się na trasie z I. do J., skąd zabrał je pozwany. Mimo wcześniejszych zapewnień pozwany nie zwrócił powodowi pieniędzy i w rezultacie powód przyjechał ponownie do I. i na lawecie przewiózł kupiony od pozwanego samochód do J.. Na zlecenie powoda Rzeczoznawcy (...) i (...) Sp. z o.o. w M. na przełomie listopada i grudnia 2007 r. sporządzili ocenę techniczną samochodu zakupionego przez powoda od pozwanego. Z ustaleń poczynionych przez rzeczoznawców wynika, iż przedmiotowy pojazd posiada oznaki licznych, poważnych uszkodzeń kolizyjnych, napraw i uszkodzeń jeszcze nie usuniętych oraz wadę ukrytą w momencie jego sprzedaży - zmęczeniowe rozłamanie wału napędowego pompy olejowej, która stała się przyczyną awarii silnika w dniu zakupu pojazdu przez powoda. Ustalone na zlecenie powoda przez (...) Sp. z o.o. koszty naprawy przedmiotowego samochodu wyniosły 25.986,73 zł. Powód pismem z dnia 17 grudnia 2007 r. wezwał pozwanego do pokrycia wskazanych wyżej kosztów naprawy pojazdu, a wobec odmowy ze strony pozwanego, pismem z dnia 14 stycznia 2008 r. odstąpił od umowy z dnia 14 listopada 2007 r. i wezwał pozwanego za zapłaty kwoty 16.752,68zł., na którą składała się cena pojazdu (16.150,00 zł), 200,08zł. z tytułu poniesionych kosztów pomocy drogowej oraz 402,60 zł za sporządzenia na zlecenie powoda oceny technicznej przedmiotowego pojazdu. Z opinii sporządzonej w sprawie przez biegłego sądowego z dziedziny techniki motoryzacyjnej L. D. wynika, iż pojazd zakupiony przez powoda u pozwanego miał awarię układu tłokowo-korbowego silnika - układu korbowego trzeciego cylindra - co doprowadziło do uszkodzenia silnika samochodu w dniu 14 listopada 2007 r. w drodze z I. do J.. Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił w oparciu o dowody z dokumentów oraz opinii biegłego, a także zeznań świadków. W ocenie Sądu zeznania świadków są prawdziwe i rzetelne, a dokumentom zebranym w sprawie nie można odmówić wiarygodności. Zdaniem Sądu pisemna opinia biegłego sądowego z dziedziny techniki motoryzacyjnej L. D. okazała się wystarczająca do ustalenia, czy samochód zakupiony przez powoda od pozwanego jest zgodny z umową i czy nadaje się do celu, do jakiego tego rodzaju towar jest zwykle używany. Z ustaleń poczynionych przez biegłego wynika, że przedmiotowy V. (...) w chwili jego nabycia przez powoda miał awarię układu tłokowo-korbowego silnika, a konkretnie układu korbowego trzeciego cylindra, co z kolei doprowadziło do uszkodzenia silnika samochodu w dniu 14 listopada 2007 r., podczas podróży powoda z I. do J.. Oznacza to, iż samochód ten nie nadawał się do celu, do jakiego tego rodzaju towar jest zwykle używany i był niezgodny z umową. Dlatego Sąd uznał, że powód prawidłowo- w myśl art. 8 ust. l i 4 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego( Dz. U. z 2002r., Nr 141, poz. 1176 ze zm.) - odstąpił od umowy sprzedaży łączącej go z pozwanym oraz wskazał, że w myśl art. 494 k.c. strona, która odstępuje od umowy wzajemnej, obowiązana jest zwrócić drugiej stronie wszystko, co otrzymała od niej na mocy umowy; może żądać nie tylko zwrotu tego, co świadczyła, lecz również naprawienia szkody wynikłej z niewykonania zobowiązania. Wobec tego Sąd I instancji uznał, iż skoro powód skutecznie odstąpił od umowy zawartej z pozwanym w dniu 14 listopada 2007 r., to pozwany winien zwrócić powodowi wszystko, co od powoda na mocy tej umowy otrzymał, czyli cenę za zakupiony przez powoda samochód, a to na podstawie art. 410 k.c. w zw. z art. 405 k.c. Cena tę ustalił na podstawie faktury VAT nr (...) na 14.300,00 zł i taką kwotę Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda, a w pozostałej części powództwo jako bezzasadne oddalił. O odsetkach ustawowych od zasądzonej należności głównej Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 476 k.c. O kosztach procesu Sąd orzekł w punktach 3-6 zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów wyrażoną w art. 100 k.p.c.

Apelację od tego wyroku wniósł pozwany, który zaskarżył go w punktach 1, 3, 4 i 6. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1) naruszenie prawa procesowego, to jest art. 227 k.p.c. poprzez nie przeprowadzenie dowodów istotnych dla rozpatrzenia sprawy i zgłoszonych przez pozwanego, zarówno w zakresie zgłoszonego żądania: powołania kolejnego biegłego celem wydania opinii wobec przeprowadzania czynności związanych z wydawaniem opinii przez biegłego L. D. z pominięciem udziału strony pozwanej, gdyż pomimo prawidłowego adresu pełnomocnika znajdującego się w aktach sprawy biegły wysyłał korespondencję pod zły adres przy jednoczesnym braku zawiadomień samego pozwanego, wydania opinii uzupełniającej zgodnie z wnioskami i zarzutami zawartymi między innymi w pismach z dnia 10 sierpnia 2011 roku i 10 września 2013 roku, przesłuchania biegłego na rozprawie ewentualnie udzielenia uzupełniających odpowiedzi na pytania wobec zastrzeżeń wobec opinii zawartymi między innymi w pismach z dnia 10 sierpnia 2011 roku i 10 września 2013 roku,

2) naruszenie prawa procesowego, to jest art. 233 k.p.c. poprzez przekroczenie

granic swobodnej oceny dowodów i przyjęcie, że dla ustalenia stanu faktycznego oraz oceny zasadności roszczeń powoda i w konsekwencji rozpatrzenia sprawy wystraczająca była opinia biegłego sporządzona w sprawie, która została sporządzona z naruszeniem zasad czynnego udziału strony pozwanej, jest niepełna i nie odpowiada na postawione pytania przez pozwanego, zawarte między innymi w pismach z dnia 10 sierpnia 2011 roku i 10 września 2013 roku,

3) naruszenie prawa procesowego, to jest art. 328 k.p.c. poprzez nie wyjaśnienie podstaw prawnych i faktycznych wyroku w niniejszej sprawie,

4) błędne ustalenia faktyczne Sądu I instancji w zakresie okoliczności sprawy, w tym, że pojazd będący przedmiotem transakcji był niezgodny z umową oraz że pozwany ponosi odpowiedzialność za jego niezgodność,

5) naruszenie prawa procesowego poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i pominięcie znaczenia dowodów w postaci zeznań świadków zawnioskowanych przez pozwanego,

6) naruszenie prawa materialnego, w tym art. 494 k.c. w zw. z art. 8 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 27 lipca 202 roku o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie kodeksu cywilnego poprzez ich błędną wykładnię i niewłaściwe stosowanie w sprawie, a w konsekwencji przyjęcie, że w niniejszym przypadku doszło do sprzedaży niezgodnej z umową, a pozwany ponosi odpowiedzialność za awarię pojazdu i powód zasadnie odstąpił od umowy.

Mając na uwadze powyższe zarzuty pozwany wniósł o:

1) zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa,

2) zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, ewentualnie:

1) o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi I instancji celem ponownego rozpoznania i orzeczenie w przedmiocie kosztów postępowania apelacyjnego.

Powód wniósł o oddalenie apelacji i o zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna. Rozstrzygając sprawę co do zasady oraz zasadność zarzutów podniesionych w apelacji w pierwszej kolejności należy mieć na uwadze okoliczność, iż strony zawarły umowę sprzedaży rzeczy ruchomej, a powód sprzedając pozwanemu samochód uczynił to w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem z sprawie mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego w wersji obowiązującej w dniu sprzedaży tj. 14 listopada 2007 r. Bezspornym było, że w dniu sprzedaży nastąpiło uszkodzenie silnika sprzedanego powodowi samochodu. Z przepisu art. 4 ust. 1 powyższej ustawy wynika, że sprzedawca odpowiada wobec kupującego, jeżeli towar konsumpcyjny w chwili jego wydania jest niezgodny z umową; w przypadku stwierdzenia niezgodności przed upływem sześciu miesięcy od wydania towaru domniemywa się, że istniała ona w chwili wydania. Zatem skoro niezgodność samochodu z umową ujawniła się w dniu sprzedaży, to pozwany powinien wykazać, że nie było niezgodności samochodu z umową, a przyczyną uszkodzenia silnika było działanie, bądź zaniechanie powoda lub osób trzecich. Pozwany takiego dowodu nie przeprowadził. Wbrew zarzutowi podniesionemu w apelacji Sąd Rejonowy nie oddalił wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej, lecz taką opinie dopuścił postanowieniem z dnia 3 listopada 2013 r. ( k. 183). Biegły L. D. w piśmie z dnia 16 stycznia 2012 r ( k. 190) odpowiedział, że wydana przez niego opinia jest opinią kompleksową i nie widzi podstaw do jej uzupełnienia. W tej sytuacji Sąd Rejonowy zobowiązał do sporządzenia opinii zgodnie z postanowieniem z dnia 3 listopada 2013 r. biegłego P. F. ( k. 196), lecz oględziny silnika samochodu były się niemożliwe, gdyż został on po dokonaniu oględzin przez biegłego D. zezłomowany (k. 215). Dlatego Sad Rejonowy postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 18 września 2013 r. oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii kolejnego biegłego zawarty w piśmie pełnomocnika pozwanego z dnia10 września 2013 r. W apelacji pozwany nie złożył dalszych wniosków dowodowych, w szczególności nie ponowił wniosku o przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego na podstawie dowodów znajdujących się w aktach sprawy. Sąd Okręgowy, mimo stwierdzonych uchybień w zakresie zawiadomienia pozwanego o terminie oględzin silnika przez biegłego, nie znalazł powodów, aby dopuścić taki dowód z urzędu, gdyż pozwany nie wskazywał jaka była przyczyna uszkodzenia silnika, a opinia biegłego D. oraz prywatna ekspertyza dołączona do pozwu są ze sobą zbieżne.

W tej sytuacji Sąd Rejonowy prawidłowo uznał, że samochód sprzedany przez pozwanego był niezgodny z umową, a pozwany miał podstawy do odstąpienia od umowy na podstawie przepisu art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego.

Dlatego Sąd Okręgowy uznał apelację za bezzasadną i na podstawie przepisu art. 385 k.p.c. ją oddalił. Kosztami postępowania apelacyjnego Sąd w całości obciążył pozwanego, który przegrał apelacje ( art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 i 3 k.p.c.) Dlatego zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.200,00 zł tytułem wynagrodzenia jego pełnomocnika w wysokości połowy stawki minimalnej.