Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

(...)Fundusz (...)z siedzibą w W. wniósł przeciwko W. G. pozew o zapłatę kwoty 21.618,70 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazał, że w drodze cesji nabył od Banku (...) S.A. wierzytelność z tytułu umowy o kredyt z dnia 27 stycznia 2009 r. zawartej między bankiem a pozwanej, której pozwana nie wykonała.

Pozwana W. G. w sprzeciwie od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym wniosła o oddalenie powództwa podnosząc zarzut przedawnienia dochodzonych roszczeń.

Wyrokiem z dnia 4 kwietnia 2014 r. Sąd Rejonowy w Inowrocławiu zasądził od pozwanej W. G. na rzecz powoda (...) Funduszu (...)z siedzibą w W. kwotę 21.618,70 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 15 października 2012 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 2.688 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

Umową z dnia 27 stycznia 2009 r. zawartą pomiędzy (...) Bank (...) S.A. w W. a pozwaną W. G. Bank udzielił kredytobiorcy kredytu gotówkowego (...) na cele konsumpcyjne w kwocie 20.000 zł na okres do dnia 10 stycznia 2012 r.

W związku z niewywiązaniem się przez pozwaną z umowy i niespłaceniem kredytu w określonych terminach (...) S.A. pismem z dni 17 października 2011 r. wezwał pozwaną do uiszczenia w terminie 7 dni od otrzymania zawiadomienia dopłaty w kwocie 3.116,26zl, która to zaległość istniała na dzień 14 października 20l1r. W związku z nie uiszczeniem tej kwoty w terminie 7 dni Bank wypowiedział umowę kredytu w zakresie warunków spłaty. Termin wypowiedzenia wynosił 30 dni.

Wypowiedzenie warunków spłaty oznaczało obowiązek spłaty całej kwoty zadłużenia w terminie wypowiedzenia w kwocie 18.720,57 zł. Brak wpłaty całej kwoty zadłużenia w terminie wypowiedzenia powodował, że od następnego dnia po jego upływie kwota niespłaconego zadłużenia stała się wymagalna i naliczone zostały od niespłacanej kwoty kredytu odsetki według stopy procentowej obowiązującej w (...) S.A. dla kredytów przeterminowanych, która w dacie sporządzenia pisma wynosiła 24% w stosunku rocznym.

Wobec niespłacenia przez pozwaną całości kredytu w zakreślonym terminie należności ta stała się natychmiast wymagalna. Bank (...) S.A. na podstawie wyciągu ksiąg bankowych sporządził bankowy tytuł egzekucyjny i złożył wniosek do Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z dnia 2 stycznia 2012 r. o nadanie klauzuli wykonalności temu tytułowi. Postanowieniem z dnia 27 lutego 2012 r. w sprawie I Co 804/12 Sąd Rejonowy w Inowrocławiu taką klauzulę nadał. Wszczęta egzekucja okazała się bezskuteczna.

Powód nabył wierzytelność będącą przedmiotem sporu (przysługującą pierwotnie Bankowi (...) S.A.) względem pozwanej na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 29 maja 2012 r. Fakt przyjęcia praw do dochodzenia przedmiotowej należności został ujawniony w wyciągu ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego.

Powód po nabyciu przedmiotowej wierzytelności, wezwał pozwaną dobrowolnej zapłaty dochodzonej wierzytelności, ale bezskutecznie. O fakcie sprzedaży wierzytelności pozwana została powiadomiona.

Stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powołane dowody także w postaci dokumentów, których wiarygodność nie budzi wątpliwości. Ponadto nie były kwestionowane przez strony.

W ocenie Sądu Rejonowego, zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje bezspornie, że roszczenie Banku istniało i było wymagalne oraz, że doszło do skutecznej cesji wierzytelności na rzecz powoda, co potwierdza jego legitymację czynną w tym postępowaniu. Wbrew zarzutowi pozwanej nie doszło do przedawnienia roszczenia powoda, albowiem bieg przedawnienia 3-letniego rozpoczął się po okresie wypowiedzenia umowy kredytowej, kiedy roszczenie stało się wymagalne, co nastąpiło pod koniec roku 2011.

Wobec powyższego Sąd Rejonowy na podstawie art.720 k.c. zasądził kwotę dochodzoną pozew.

O kosztach procesu orzeczono po myśli art. 98 k.p.c.

Apelację od powyższego wyroku złożyła pozwana, zarzucając Sądowi I instancji:

1. naruszenie prawa procesowego, które miało wpływ na treść wyroku, tj. przepisów:

-

art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art 231 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny sędziowskiej, polegające na wadliwej ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego i dokonanie sprzecznych z nim ustaleń poprzez przyjęcie, że powód dokonał zapłaty ceny za wierzytelność przysługującą (...) S.A. wobec pozwanej i skutecznie nabył przedmiotową wierzytelność, podczas gdy powód nie przedstawił dowodu zapłaty ceny za wskazaną wierzytelność, która była warunkiem zawieszającym,

-

328 § 2 k.p.c. poprzez niewyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem odpowiednich przepisów prawa,

2. naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, tj. przepisów:

-

art. 6 k.c. poprzez przyjęcie, że strona powodowa wykazała, iż nabyła wierzytelność wobec pozwanej od pierwotnego wierzyciela,

-

art 89 k.c. polegające na jego niezastosowaniu i przyjęciu, że umowa zbycia wierzytelności przysługującej (...) S.A. wobec pozwanej była umową bezwarunkową,

-

art. 510 § 1 k.c. polegające na przyjęciu, że doszło do skutecznego nabycia wierzytelności wobec pozwanej przez powódkę.

Mając powyższe na uwadze skarżąca wniosła o zmianę wyroku w całości poprzez oddalenie powództwa, ewentualnie o uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Sądowi Rejonowemu i o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego za I i II instancję według norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o jej oddalenie i zasądzenie kosztów postepowania apelacyjnego według norm przepisanych. Nadto złożył wniosek o dopuszczenie dowodu z dokumentu w postaci aneksu nr (...) do umowy sprzedaży wierzytelności – wobec podniesienia przez pozwaną w apelacji nowych zarzutów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna.

Sąd Rejonowy poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne z rozważeniem całokształtu materiału dowodowego bez przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów, o jakiej mowa w art. 233 § 1 k.p.c., które to ustalenia Sąd Okręgowy w całości akceptuje i przyjmuje za własne.

Główny zarzut zawarty w apelacji dotyczył niewykazania przez powoda skuteczności umowy cesji. Pozwana bowiem podnosiła, że umowa cesji nie była skuteczna, skoro zawarto w niej warunek zawieszający w postaci zapłaty ceny sprzedaży wierzytelności. Był to nowy zarzut, którego w postępowaniu przed Sądem I instancji nie podnosiła, dlatego też na mocy art. 381 k.p.c. Sąd Okręgowy dopuścił dowód z dokumentu dołączonego do odpowiedzi na apelację, za pomocą którego powód wykazał, że umowa cesji była skuteczna. W ocenie Sądu Okręgowego potrzeba powołania się na aneks nr (...) do umowy cesji wierzytelności powstała na skutek zarzutu apelacyjnego, który wcześniej nie był zgłaszany.

Z aneksu nr (...) z dnia 26 czerwca 2012 r. do umowy sprzedaży z dnia 29 maja 2012 r. cedent i cesjonariusz zgodnie potwierdzili, iż dniem przeniesienia przedmiotu umowy był dzień 30 maja 2012 r. (k. 131-134). W związku z powyższym, zdaniem Sądu Okręgowego powód wykazał skuteczność przeniesienia wierzytelności.

Odnośnie zarzutu naruszenia przez Sąd Rejonowy art. 328 § 2 k.p.c. poprzez niewyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem odpowiednich przepisów prawa, należy uznać, iż wprawdzie rozważania prawne Sądu I instancji zawarte w uzasadnieniu nie są obszerne i jako podstawę prawną wskazują tylko art. 720 k.c., tj. przepis dotyczący umowy pożyczki, to jednak brak powołania się na przepisy dotyczące cesji, nie mógł stać się przyczyną nierozpoznania apelacji, czy podstawa do uchylenia wyroku. Wprawdzie Sąd nie powołał się wprost na przepis art. 509 k.p.c., ale z uzasadnienia wprost wynika, że jako podstawę roszczenia powoda względem pozwanej przyjął umowę cesji, której przedmiotem była umowa pożyczki zawarta między Bankiem (...) S.A. z pozwaną w dniu 27 stycznia 2009 r. Zatem i ten zarzut apelacyjny nie był zasadny.

W związku z przeprowadzeniem przez Sąd Okręgowy dowodu z dokumentu załączonego do odpowiedzi na apelację w postaci aneksu nr (...) do umowy cesji, który potwierdził spełnienie warunku zawieszającego wynikającego z umowy cesji w postaci zapłaty ceny sprzedaży, zarzuty dotyczące naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisów prawa materialnego były niezasadne. Strony cesji bowiem zgodnie potwierdziły, że dniem przeniesienia przedmiotu umowy był dzień 30 maja 2012 r.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację pozwanej jako niezasadną.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c., czyli zgodnie z zasada odpowiedzialności za wynik sprawy. Na koszty należne od pozwanej jako strony przegrywającej postępowanie apelacyjne na rzecz powoda składaj się wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 1200 zł, ustalone w oparciu o (§ 12 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu – t.j. Dz. U. 2013 r., poz. 490).