Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

(...) Rzecznik Konsumentów (...)w N. wniósł pozew o zasądzenia od pozwanej (...) S.A. w W. na rzecz Z. B. kwoty 679 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 7 maja 2013 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu Rzecznik wskazał, iż w dniu 12 października 2012 r. Z. B. kupiła w sklepie należącym do pozwanej kozaki damskie za kwotę 649 zł. W dniu 11 stycznia 2013 r. kupująca na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2002 roku o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2002 r., nr 141, poz. 1176 ze zm.; dalej: ustawa) złożyła u pozwanego sprzedawcy zgłoszenie reklamacyjne z tytułu niezgodności towaru z umową z powodu odchylenia się obcasa do tyłu w prawej półparze, pomarszczenia skóry oraz wytarcia obcasów i platformy oraz zażądała naprawy ujawnionych nieprawidłowości. Pozwany sprzedawca uznał reklamację i dokonał naprawy, jednak przy odbiorze obuwia po naprawie okazało się, że zostało ono zmniejszone przy cholewce i powódka nie może włożyć stopy. W dniu 6 lutego 2013 r. powódka złożyła w tym zakresie kolejną reklamację. Po ponownej naprawie okazało się, że buty są nadal zbyt ciasne. W związku z powyższym powódka złożyła trzecią z kolei reklamację i zażądała zwrotu ceny zakupu. Pozwana odmówiła zaspokojenia tego żądania. Nie uczyniła tego również po interwencji(...)Rzecznika Konsumentów.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 26 czerwca 2013 roku Sąd Rejonowy w Bydgoszczy nakazał pozwanej, aby zapłaciła na rzecz Z. B. kwotę 679 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 7 maja 2013 r. do dnia zapłaty, a ponadto, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Bydgoszczy kwotę 7,50 zł, od których uiszczenia wnoszący pozew był ustawowo zwolniony.

W dniu 25 lipca 2013 r. pozwana wniosła od ww. orzeczenia sprzeciw, zaskarżając je w całości oraz żądając oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia od powódki na rzecz pozwanej kosztów procesu według norm przepisanych.

Pozwana podniosła, że dokonała naprawy niezwłocznie po zgłoszeniu przez Z. B. reklamacji i została ona wykonana prawidłowo poprzez jego rozciągnięcie na formach produkcyjnych. Wskazała ponadto, że ustawa przewiduje odpowiedzialność sprzedawcy wyłącznie za niezgodność towaru z umową istniejącą w chwili wydania tego towaru kupującemu. Ponadto wskazała, że brak podstaw do uwzględnienia żądania zwrotu ceny wynika również z możliwości wymiany towaru na zgodny z umową, a w związku z tym brak jest podstaw do odstąpienia od umowy. Zaprzeczyła także, aby Z. B. złożyła kiedykolwiek oświadczenie o odstąpieniu od umowy. Zakwestionowała również możliwość dochodzenia zwrotu kosztów prywatnej ekspertyzy wykonanej na zlecenie kupującego.

Na rozprawie w dniu 21 lutego 2014 r. Z. B. oświadczyła, iż zamierza wstąpić do postępowania w charakterze strony powodowej i podtrzymała żądanie pozwu złożone przez (...) Rzecznika Konsumentów.

Wyrokiem z dnia 21 lutego 2014 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy, w sprawie o sygn. akt I C 3073/13, zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 679 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 7 maja 2013 r. do dnia zapłaty za uprzednim zwrotem pozwanej przedmiotowego obuwia oraz nakazał pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Bydgoszczy kwotę 30 zł tytułem nieuiszczonej opłaty od pozwu.

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje.

W dniu 12 października 2012 r. Z. B. kupiła w sklepie firmowym pozwanej znajdującym się w Galerii (...) położonej w B. przy ulicy (...) parę obuwia w postaci brązowych kozaków damskich model (...) za kwotę 649 zł.

W styczniu 2013 r. ujawniła się usterka zakupionego obuwia, polegająca na odchylaniu obcasa w prawej półparze oraz zmianie struktury skóry (pomarszczenia), a także wytarciu platform oraz obcasów. Z. B. złożyła w dniu 11 stycznia 2013 r. zgłoszenie reklamacyjne nr (...)wyżej wskazanych niezgodności towaru z umową. Reklamacja została przez pozwaną przyjęta jako uzasadniona, a obuwie przyjęte do naprawy.

W trakcie przeprowadzonej naprawy obwód cholewki został zmniejszony w miejscu szwu, w rezultacie czego kupująca Z. B. nie mogła założyć butów, zapinając zamek i użytkować obuwia zgodnie z przeznaczeniem. W związku z ujawnieniem podczas odbioru obuwia po pierwszej naprawie ww. usterek Z. B. w dniu 6 lutego 2013 r. złożyła zgłoszenie reklamacyjne nr(...). Reklamacja została przez pozwana przyjęta jako uzasadniona, a obuwie przyjęte do naprawy.

W trakcie przeprowadzonej naprawy buty zostały rozbite i rozciągnięte na formach produkcyjnych, jednak wykonana naprawa nie usunęła usterki, bowiem buty nadal pozostały zbyt ciasne, uniemożliwiając całkowicie ich użytkowanie. W związku z ujawnieniem podczas odbioru obuwia po drugiej naprawie ww. usterek Z. B. w dniu 15 lutego 2013 r. złożyła zgłoszenie reklamacyjne nr (...), żądając równocześnie zwrotu ceny. Reklamacja nie została przez pozwaną uwzględniona.

Rzeczoznawca do spraw jakości obuwia, odzieży skórzanej, galanterii i skór W. L. w dniu 9 kwietnia 2013 r. wykonała na zlecenie Z. B. ekspertyzę mającej na celu ustalenie zasadności reklamacji nr(...). Powódka poniosła koszty sporządzenia tej opinii w kwocie 30 zł.

Pismem z dnia 18 kwietnia 2013 r. (...)Rzecznik Konsumentów (...)w N. zwrócił się do pozwanej o wymianę wadliwego obuwia na wolne od wad, a jeżeli nie byłoby to możliwe, o zwrot ceny w wysokości 649 zł oraz zwrot kosztów sporządzenia opinii rzeczoznawcy w kwocie 30 zł.

Pozwana nie zaspokoiła żądania, domagając się dostarczenia obuwia w celu sporządzenia opinii rzeczoznawcy (...) Izby (...).

Pismem z dnia 2 maja 2013 r. (...) Rzecznik Konsumentów wskazując na treść opinii rzeczoznawcy W. L. wyraził opinię o zbędności sporządzania kolejnej opinii i przedłużania postępowania, domagając się ponownie, aby pozwana wymieniła wadliwe obuwie na wolne od wad, a jeżeli nie byłoby to możliwe, o zwrot ceny w wysokości 649 zł oraz zwrot kosztów sporządzenia opinii rzeczoznawcy w kwocie 30 zł w terminie 7 dni od daty otrzymania pisma. Pozwana żądania tego nie zaspokoiła.

Spór w niniejszej sprawie dotyczył samej zasady odpowiedzialności pozwanej. (...) Rzecznik Konsumentów, a po przystąpieniu do procesu również sama powódka Z. B., domagali się zwrotu uiszczonej przez kupującą ceny w związku z odstąpieniem od umowy sprzedaży z uwagi na brak skutecznego usunięcia przez pozwaną niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową oraz naprawienia szkody w postaci poniesionych kosztów ekspertyzy rzeczoznawcy.

Pozwana z kolei kwestionowała zasadność tego żądania, wskazując na brak podstaw do skorzystania przez powódkę z uprawnienia do odstąpienia od umowy. W tym zakresie kwestionowała przede wszystkim istnienie niezgodności towaru z umową, wskazując na fakt niezwłocznego usunięcia usterek zgłoszonych przez Z. B. w pierwszej reklamacji. Ponadto twierdziła, że usterka zgłoszona w II i III reklamacji nie jest objęta odpowiedzialnością z tytułu niezgodności towaru z umową, bowiem nie istniała w chwili wydania towaru kupującemu, lecz powstała później. Wreszcie wskazywała na brak spełnienia przesłanek uzasadniających żądanie zwrotu ceny, w szczególności na to, że nadal istnieje możliwość wymiany towaru oraz brak złożenia przez kupującego oświadczenia o odstąpieniu od umowy. Kwestionowała wreszcie możliwość dochodzenia zwrotu kosztów prywatnej ekspertyzy wykonanej na zlecenie kupującego.

Uwzględniając uregulowania zawarte w ustawie o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej, jak również fakt, iż z samej istoty umowy sprzedaży obuwia wynika, że w jej przypadku strony indywidualnie uzgadniają właściwości, jakie ma posiadać przedmiot umowy, należało zdaniem Sądu Rejonowego przyjąć, że podstawową przesłanką, od której zależało zaistnienie uprawnienia powódki Z. B. do odstąpienia od umowy, a w konsekwencji żądania zwrotu uiszczonej przez nią ceny, było istnienie niezgodności zakupionego obuwia z umową w chwili jego wydania powódce, wyrażającej się w szczególności w tym, że nie nadawało się ono do celu, w jakim je zakupiono, a więc użytkowania go przez kupującą z uwagi na określone usterki. Powódka zobowiązana była ponadto wykazać brak możliwości żądania naprawy lub wymiany obuwia z uwagi na niemożliwość ich dokonania lub nadmierny koszt takiej naprawy lub wymiany przy jednoczesnej możliwości ich dokonania, brak zaspokojenia przez pozwaną żądania powódki w zakresie wymiany lub naprawy w odpowiednim czasie, przy uwzględnieniu rodzaju przedmiotu umowy sprzedaży i celu jego nabycia lub że naprawa lub wymiana narażałaby powódkę na znaczne niedogodności.

W ocenie Sądu pierwszej instancji przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe, w szczególności zaś dowód z oględzin spornego obuwia, jednoznacznie wykazało, że pozwana, która uznała za zasadną zgłoszoną przez powódkę reklamację nr (...)i przyjęła obuwie do naprawy, nie usunęła zgłoszonej usterki istniejącej w chwili wydania obuwia kupującemu w sposób, który przywracałby to obuwie do stanu zgodnego z umową. Usuwając tę usterkę pozwana uczyniła to w taki sposób, że obuwie stało się całkowicie niezdatne do użytkowania przez powódkę Z. B.. Zdając sobie sprawę z wadliwości przeprowadzonej przez siebie pierwszej naprawy, pozwana przyjęła sporne obuwie powtórnie do naprawy. Również ta naprawa nie dała pożądanego rezultatu, bowiem, jak wykazał to dowód z oględzin obuwia, powódka nadal nie jest w stanie nawet założyć naprawionych butów. W tym stanie rzeczy należało przyjąć, że istniejąca niezgodność towaru z umową nadal istnieje, pomimo podejmowanych przez pozwaną nieudolnych prób naprawienia obuwia.

W tym stanie rzeczy za niemające żadnych podstaw Sąd uznał twierdzenia pozwanej, zgodnie z którymi niezgodność z umową zgłoszona w pierwszej reklamacji została niezwłocznie usunięta. Usterka zgłoszona w II i III reklamacji jest bowiem istocie uzasadnioną reklamacją niewłaściwego usunięcia usterki zgłoszonej w I reklamacji.

Okolicznością bezsporną między stronami było to, że istnieje możliwość wymiany zakupionego obuwia na zgodne z umową oraz to, że w niniejszej sprawie tego rodzaju wymiana nie wymaga nadmiernych kosztów. Należało więc przyjąć, że w niniejszej sprawie nie zachodziła przesłanka w postaci braku możliwości żądania przez powódkę naprawienia lub wymiany zakupionego obuwia.

W ocenie Sądu Rejonowego powódka wykazała natomiast w sposób niebudzący żadnych wątpliwości, że pozwana nie dokonała takiej wymiany mimo dwukrotnego zgłoszenia takiego żądania przez (...) Rzecznika Konsumentów, tym samym wykazała przesłankę braku zaspokojenia jej żądania w zakresie wymiany towaru w odpowiednim terminie. Pozwana nie przedstawiła zresztą żadnego dowodu na to, aby kiedykolwiek zaproponowała Z. B. wymianę obuwia.

Za niezasadny należy uznać podniesiony przez pozwaną zarzut tego, iż kupująca nigdy nie odstąpiła od umowy. W ocenie Sądu sam fakt zgłoszenia żądania zwrotu ceny przed wytoczeniem powództwa jest równoznaczny z odstąpieniem przez nią od umowy z pozwaną.

Postępowanie dowodowe, w szczególności zaś oględziny spornego obuwia, wykazały jednoznacznie, że niegodność towaru z umową ma charakter istotny. Powódka Z. B. nie jest bowiem w stanie użytkować obuwia, która dla siebie kupiła.

Pozwanej nie udało się, w ocenie Sądu Rejonowego, wykazać żadnej z przesłanek, które uwalniałyby ją od odpowiedzialności.

W odniesieniu do roszczenia powódki o zwrot kosztów prywatnej ekspertyzy rzeczoznawcy w kwocie 30 zł Sąd, traktując je jako roszczenie o naprawienie szkody spowodowanej przez pozwaną wskutek nienależytego wykonania przez niego umowy uznał je za w pełni uzasadnione. W ocenie Sądu powódka, jako osoba nie posiadająca wiadomości specjalnych nie była przy tym w stanie samodzielnie zweryfikować stanowiska pozwanej w przedmiocie niezasadności reklamacji. Ponadto ustalenia ekspertyzy wykonanej na prywatne zlecenie powódki znalazły pełne potwierdzenie w toku postępowania dowodowego.

W związku z przystąpieniem przez powódkę Z. B. do postępowania i nieuiszczeniem przez nią opłaty od pozwu Sąd nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Bydgoszczy od pozwanej kwotę 30 zł z tytułu nieuiszczonej opłaty sądowej od pozwu (art. 83 ust. 2 i art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 r., t.j. Dz. U. z 2010 r., nr 90, poz. 594 zez zm.).

Apelację od wyroku wniosła pozwana i domagała się jego zmiany poprzez oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych.

Wyrokowi Sądu Rejonowego zarzuciła naruszenie art. 8 ustawy poprzez niezasadne przyjęcie, że przepis ten stanowi podstawę prawną roszczenia powódki i przysługuje jej prawo do odstąpienia od umowy, art. 4 ust. 2 poprzez przyjęcie, że właściwości obuwia były indywidualnie uzgadniane z powódką, art. 65 k.c. poprzez przyjęcie, że żądanie zwrotu ceny przez powódkę mogło stanowić skuteczne oświadczenie o odstąpieniu od umowy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna, a zarzuty w niej podniesione są gołosłowne i stanowią polemikę ze słusznymi ustaleniami Sądu Rejonowego.

Sąd I instancji uwzględniając żądanie pozwu prawidłowo przyjął, iż strona pozwana nie obaliła domniemania wynikającego z art. 4 ust. l ustawy z dnia 27 lipca 2002r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym w przypadku stwierdzenia niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową przed upływem sześciu miesięcy od wydania towaru domniemywa się, że istniała ona w chwili wydania. Co więcej pozwana nie podjęła nawet takiej próby, rezygnując ze zgłoszenia jakiegokolwiek wniosku dowodowego i ograniczając się do przedstawienia własnej interpretacji przepisów ustawy. W konsekwencji Sąd Rejonowy trafnie ustalił, iż niezgodność obuwia zakupionego przez powódkę z umową istniała już w chwili jego nabycia. Uwzględniając żądanie pozwu Sąd I instancji słusznie stwierdził, iż powódka mogła domagać się zwrotu uiszczonej ceny w sytuacji skutecznego odstąpienia od umowy, co z kolei było dopuszczalne z uwagi na istotną niezgodność towaru z umową.

Zgodnie z art. 8 ust. 4 przywołanej ustawy, jeżeli kupujący, z przyczyn określonych w ust. 1, nie może żądać naprawy ani wymiany albo jeżeli sprzedawca nie zdoła uczynić zadość takiemu żądaniu w odpowiednim czasie lub gdy naprawa albo wymiana narażałaby kupującego na znaczne niedogodności, ma on prawo domagać się stosownego obniżenia ceny albo odstąpić od umowy; od umowy nie może odstąpić, gdy niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jest nieistotna. Przy określaniu odpowiedniego czasu naprawy lub wymiany uwzględnia się rodzaj towaru i cel jego nabycia. W cytowanym uregulowaniu przyjęto, iż kupujący nie może od umowy odstąpić, jeżeli niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jest nieistotna. Literalna wykładnia art. 8 ust. 4 ustawy wskazuje, że to sprzedawca wywodzi skutki prawne z faktu, że niezgodność towaru z umową jest nieistotna, a zatem to na stronie pozwanej spoczywał obowiązek wykazania, iż kupującemu nie przysługuje prawo odstąpienia od umowy, bowiem niezgodność towaru z umową jest nieistotna (art. 6 k.c.). Innymi słowy skoro Sąd Rejonowy uznał, iż strona pozwana nie obaliła domniemania wynikającego z art. 4 ust. 1 ustawy to w niniejszym procesie pozwany powinien był wykazać, iż brak możliwości użytkowania obuwia przez powódkę nie jest wadą istotną. Na tę okoliczność strona pozwana nie przedstawiła jednak żadnego dowodu.

Z niekwestionowanych ustaleń Sądu Rejonowego wynika, iż strona pozwana pomimo dwukrotnych interwencji (...)Rzecznika Konsumentów nie dokonała wymiany wadliwego obuwia. Oznacza to, że nie uzyskała zaspokojenia swojego żądania w odpowiednim terminie. Zgłaszana zaś dopiero w apelacji wola dokonania takiej wymiany jest zdecydowanie spóźniona.

Równie nieuzasadniony jest zarzut skarżącej, jakoby powódka nie złożyła oświadczenia o odstąpieniu od umowy. Zgodnie z art. 60 k.c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny, w tym również przez ujawnienie tej woli w postaci elektronicznej (oświadczenie woli). W rozpoznawanej sprawie nie budzi wątpliwości, że zgłoszone przez powódkę za pośrednictwem (...) Rzecznika Konsumentów żądanie zwrotu ceny 649 zł zostało wyartykułowane w pismach kierowanych do pozwanej wystarczająco jasno i precyzyjnie. W świetle natomiast wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 października 2003 r. (IV CK 31/02), żądanie kupującego skierowane do sprzedawcy o zwrot ceny zawiera implicite oświadczenie o odstąpieniu od umowy.

Sąd Okręgowy nie dopatrzył się także żadnych nieprawidłowości w zasądzeniu na rzecz powódki kwoty 30 zł, którą powódka zapłaciła za sporządzoną na jej zlecenie opinię rzeczoznawcy, tytułem naprawienia szkody spowodowanej przez pozwaną. W ocenie Sądu powódka przed wytoczeniem powództwa słusznie dokonała weryfikacji zasadności swoich roszczeń względem pozwanej korzystając z opinii eksperta. Ponadto nie budzi wątpliwości, że powódka poniosła określoną szkodę, za którą odpowiedzialność ponosi pozwana i szkoda ta pozostaje w związku przyczynowym z działaniami tej pozwanej.

W tym stanie rzeczy apelacja podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c. .