Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 września 2021 r.

Sąd Apelacyjny w Gdańsku V Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSA Leszek Jantowski (spr.)

Protokolant: stażysta Angelika Ragus

po rozpoznaniu w dniu 8 września 2021 r. w Gdańsku

na rozprawie

sprawy z powództwa Gminy (...)

przeciwko (...) Spółce Jawnej w S., W. K., C. K. (1) i R. K. (2)

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Okręgowego w Słupsku

z dnia 9 marca 2021 r., sygn. akt I C 156/17

I.zmienia zaskarżony wyrok:

a) w punkcie 1. (pierwszym) w ten sposób, że zasądza od pozwanych (...) Spółki Jawnej w S., W. K., C. K. (1) i R. K. (2) solidarnie na rzecz powoda kwotę 28.351 zł (dwadzieścia osiem tysięcy trzysta pięćdziesiąt jeden złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 10 listopada 2015 r. do dnia zapłaty, oddalając powództwo w pozostałym zakresie;

b) w punkcie 2. (drugim) w ten sposób, że w miejsce kwoty 26.549,18 zł nakazuje ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Słupsku kwotę 21.504,84 zł (dwadzieścia jeden tysięcy pięćset cztery złote i 18/100);

II. oddala apelację w pozostałej części;

III. zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 4.127 zł (cztery tysiące sto dwadzieścia siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Leszek Jantowski

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. akt V ACa 323/21

UZASADNIENIE

(dotyczące punktu III wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 22 września 2021 r.)

Powódka Gmina (...) domagała się zasądzenia od pozwanych 1) (...) Spółka Jawna w S. K. (...), K. (1) (...), K. (2) (...) 2) K. (...) 3) K. (1) (...), 4) K. (2) (...)na swoją rzecz kwoty w wysokości 150 357,46 złotych tytułem odszkodowania za nienależyte wykonanie przez pozwanych umowy. Nadto, powódka domagała się także zasądzenia na swoją rzecz odsetek ustawowych za opóźnienie w zapłacie, liczonych od dnia zawezwania do próby ugodowej, tj. od 10 listopada 2015 roku, a także zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego, według norm przepisanych.

Pozwani 1) (...) Spółka Jawna S. K. (...), K. (1) (...), K. (2) (...), 2) K. (...) 3) K. (1) (...), 4) K. (2) (...) wnieśli o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu wskazali, że powódka nie udowodniła swoich żądań, w szczególności nie wykazała istnienia przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanych.

Wyrokiem z dnia 9 marca 2021 r. Sąd Okręgowy w Słupsku:

1.oddalił powództwo;

2.nakazał ściągnąć od powoda Gminy (...) na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Okręgowego w Słupsku kwotę 26.549,18 zł (słownie dwadzieścia sześć tysięcy pięćset czterdzieści dziewięć złotych 18/100) tytułem zwrotu kosztów sądowych – opinie biegłych.

Powyższe rozstrzygnięcie zostało wydane na podstawie następujących ustaleń i rozważań:

Powódka Gmina (...)oraz pozwany (...) Spółka Jawna w S. , której wspólnikami są K. (...), K. (1) (...)i K. (2) (...) w dniu 7 lipca 2014r. zawarli umowę nr (...) na realizację zadania pn. „(...). Szczegółowy opis realizacji robót określała specyfikacja istotnych warunków zamówienia, plan sytuacyjny, specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót budowlanych oraz pomocniczo przedmiar robót, które stanowiły integralną część umowy.

Nadto w dniu 6 listopada 2014r. strony w/w umowy, zawarły kolejną nr (...)na wykonanie drogi gminnej nr (...), oraz ułożenia korytek.

W dniu 29 grudnia 2014r. dokonano odbioru ostatecznego przedmiotu obydwu umów. Natomiast w dniu 30 grudnia 2014 r. Zamawiający ( powódka) dokonał zapłaty ceny w kwocie 488.875,19 zł zgodnie z umową.

W toku eksploatacji drogi - przedmiotu obydwu umów - stwierdzono, że beton ulega postępującej erozji (zużyciu). W związku z powyższym Gmina zleciła wykonanie stosownej ekspertyzy w tym zakresie. Na podstawie opracowania R. S., pn. „(...) ustalono, że wytrzymałość betonu obliczona w wyniku przeprowadzonych pomiarów dalece odbiega od parametrów określonych przez Zamawiającego. Załamywanie się nawierzchni przy krawędziach sygnalizuje niewłaściwe przygotowanie podłoża pod warstwą betonową. W konkluzji stwierdzono, że nawierzchnia betonowa w obecnym stanie nie spełnia żadnego z warunków postawionych przez Zamawiającego co do jakości betonu. Dalsza eksploatacja bez podjęcia działań naprawczych może doprowadzić do szybkiej degradacji drogi szczególnie w okresie zimowym. O prowadzonych czynnościach w terenie dla potrzeb wydania opinii powódka nie powiadomiła wykonawcy.

W związku z powyższym Gmina podjęła czynności zmierzające do usunięcia stwierdzonych wad nawierzchni drogowej i w tym celu w dniu 18 maja 2015 r. odbyła spotkanie z wykonawcą, którego reprezentował C. K. (1). Wykonawca zadeklarował wolę naprawy uszkodzonej nawierzchni poprzez położenie dywanika asfaltowego, jednak pomimo przystąpienia do wykonania prac ostatecznie ich zaniechał.

W dniu 19 października 2015 r. powódka wezwała pozwanego (...) Spółka Jawna do spełnienia zobowiązania polegającego na usunięciu wady fizycznej poprzez dokonanie bezpłatnej naprawy drogi o długości 1,6 km stanowiącej przedmiot umowy m (...) z dnia 7 lipca 2014r. oraz z dnia 6 listopada 2014 r. pod rygorem dokonania naprawy na koszt pozwanych (ułożenie dywanika) albo alternatywnie pod rygorem obniżenia ceny, albo odstąpienia od umowy i żądania zwrotu zapłaconego wynagrodzenia.

Wobec braku woli współpracy ze strony wykonawcy powódka zawarła z wykonawcą (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. umowę nr (...) na usunięcie wady poprzez jej modernizację za cenę 150 357,46 złotych, co stanowi szkodę powódki z tytułu nienależytego wykonania przez pozwanych umowy stanowiących podstawę faktyczną pozwu. Roboty zostały wykonane, odebrane i zapłacone.

Dalej na podstawie opinii głównej jak i uzupełniającej biegłego sądowego w zakresie projektowania, nadzoru i wykonawstwa w budownictwie drogowym, S. W. Sąd Okręgowy ustalił, że ostateczną przyczyną zaistniałego stanu rzeczy – spękań nawierzchni - jest to, iż dla tej inwestycji nie wykonano projektu budowlanego z pełnym podporządkowaniem się wymogom Prawa Budowlanego. Nie ma tu wielkiego znaczenia, czy beton był klasy C 20/25 czy wyższej, czy jego właściwości fizyczne były niedotrzymane. Klasa betonu ma znaczenie, ale przede wszystkim konstrukcja nawierzchni musi odpowiadać warunkom technicznym. Badania betonu młotkiem Schmidta nie mają znaczenia dla udowodnienia czegokolwiek na tej budowie. Nasiąkliwość, a w efekcie mrozoodporność mają drugorzędne znaczenie. W wyniku przeprowadzonej dla potrzeb opinii wizji lokalnej w dniu 27.07.2018r. na drodze do transportu rolnego na odcinku od S. (1) do M., gm.(...), należało stwierdzić, że już obecnie po 2 latach eksploatacji na fakturze nawierzchni asfaltobetonowej drogi pojawiły się spękania odbite nawierzchni betonowej co dokumentują załączone fotografie l :30 wykonane na spękanych szczelinach asfaltobetonu. Założony zakres robót naprawczych, w tym wypadku był błędny i nie spełnił i nie spełni założeń naprawy. odkształcenia plastyczne trwałe degradują tą nawierzchnię i degradacja będzie postępować bo wzmocnienie 4cm asfaltobetonem jest za małe dla transportu rolnego.

Na podstawie opinii biegłego sądowego z dziedziny budownictwa E. F. - wydanej łącznie z opinią biegłych z dziedziny budownictwa powołanych do sprawy ad hoc w osobach pracowników naukowych Wydziału (...) oraz Katedry (...) Uniwersytetu (...) w S. (2) - Sąd Okręgowy ustalił, że najbardziej istotną przyczyną powstanie w nawierzchni uszkodzeń, jego pękania jest brak zachowania mrozoodporności, co obciąża powoda - Gminę (...) ponieważ to on określił technologię wykonania i grubości warstw. Dotyczy to przyjęcia przez powoda do obliczania konstrukcji nawierzchni kategorii gruntu podłoża tylko G-1, a nie na niektórych odcinkach kategorii gruntu podłoża G-3 lub nawet G-4, oraz w tym wypadku niezaprojektowanie wzmocnienia podłoża gruntowego, aby doprowadzić je do kategorii G-1. Wykonanie naprawy przez ułożenie dywanika asfaltowego na całym odcinku drogi, nie stanowiło najbardziej racjonalnych kosztów naprawy, bo nie wiadomo czy trzeba było naprawiać całość odcinka drogi, czy tylko miejsca, gdzie były uszkodzenia – brak inwentaryzacji uszkodzeń. Z uwagi na powyższe, skoro powód Gmina (...) przyjął technologię niezgodnie z przepisami – brak zachowania warunku mrozoodporności dla podłoża kategorii G-1, G-2, G-3, tym samym spowodował powstanie wad, zatem także jego winny obciążać koszty napraw.

Przechodząc do rozważań Sąd pierwszej instancji odwołał się do pojęcia roszczenia procesowego oraz treści art.187 § 1 k.p.c. Podkreślił, że funkcją procesu cywilnego jest zbadanie, czy przedstawionemu przez powoda pod osąd roszczeniu procesowemu odpowiada roszczenie materialne. Dodał, że Sąd jest związany nie tylko żądaniem, ale i podstawą faktyczną roszczenia procesowego sformułowanego przez powoda, a więc nie może wyjść ponad tę podstawę (art. 321 k.p.c.). W myśl zasady da mihi factum dabo tibi ius, na sądzie orzekającym spoczywa obowiązek dokonania z urzędu subsumcji pod właściwą normę prawa materialnego roszczenia procesowego powoda. Strona nie musi wskazywać podstawy materialnej żądania, a gdy tego dokona sąd i tak nie jest nią związany choć to może mieć pewne znaczenie dla ukierunkowania rozpoznania sprawy.

Sąd zwrócił uwagę, że powódka swoje roszczenie opierała na twierdzeniu, iż przysługuje jej uprawnienie do żądania zwrotu kosztów usunięcie wady z tytułu nienależytego wykonania przez pozwanych umowy stanowiących podstawę faktyczną pozwu, co stanowi szkodę powódki.

W ocenie Sądu pierwszej instancji spór ogniskował się w obrębie dwóch okoliczności: po pierwsze ustalenia prawidłowości wykonania przez pozwanych umowy nr (...) z dnia 07 lipca 2014 r. na realizację zadania. pn. „(...) oraz umowy nr (...). (...) zawartej w dniu 06 listopada 2014 w(...)na roboty dodatkowe (...). ; po drugie, w jaki sposób można było dokonać naprawy nawierzchni i czy wykonanie naprawy poprzez ułożenie dywanika asfaltowego było właściwe, względnie stanowiło najbardziej racjonalną również z punktu widzenia kosztów koniecznych do usunięcia stwierdzonych wadliwości.

Dalej Sąd Okręgowy odwołał się do treści art. 471 k.c. regulującego przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania.

W ocenie Sądu pierwszej instancji rozstrzygająca dla przedmiotu sprawy okazała się kompleksowa opinia biegłego E. F.. Konieczność dopuszczenia dowodu z kolejnej opinii nie była wynikiem całkowitej dyskwalifikacji opinii pierwszego biegłego S. W., ale potrzeba ta wynikała w ocenie Sądu z treści zbyt ogólnych odpowiedzi na pytania Sądu zawarte w zleceniu.

W ocenie biegłego winę ponosi inwestor ( zamawiający) czyli Gmina (...). Brak badań podłoża gruntowego przed zaprojektowaniem konstrukcji nawierzchni i przyjęcia dla całości kategorii podłoża jako G-1 doprowadziło do rażących błędów w tym względzie. Niemniej obie strony umowy w jakimś stopniu były odpowiedzialne za złe wykonanie robót – inwestor poprzez przyjęcie niewłaściwej technologii, która spowodowała powstanie wad, natomiast wykonawca poprzez niespełnienie wymogów założonej technologii. Najbardziej jednak istotną przyczyną powstania uszkodzeń jest brak badań podłoża przed określeniem technologii przyjęcia nawierzchni do wykonania, brak jakichkolwiek obliczeń oraz brak wzmocnienia podłoża dla G-3 i G4, niezachowanie warunku mrozoodporności hz – 40 dla G-1, 50 dla G-3, 60 dla G-4. Skoro to głównie powód spowodował powstanie wad, zatem jego obciążają koszty napraw, lecz tylko miejsc wadliwych, a nie ułożenie nawierzchni bitumicznej na całym odcinku drogi. Natomiast pozwanych mogą co najwyżej obciążać koszty różnicy w cenie betonu B-25 projektowego i B-20 użytego do wykonania nawierzchni.

Sąd Okręgowy w całości podzielił wydaną przez biegłego opinię. Zdaniem Sądu opinia biegłego E. F. charakteryzuje się dużą fachowością i jest wynikiem pełnej i dogłębnej analizy zgromadzonego materiału dowodowego. Jest ona logiczna i jednoznaczna, a co istotne wnioski w niej zawarte nie zostały skutecznie zakwestionowane przez strony procesu. Ponadto wskazać należy, iż przy jej opracowywaniu biegły wykorzystał fachową literaturę przedmiotu, co świadczy zdaniem Sądu o rzetelnym i profesjonalnym jej przygotowaniu.

Sąd zwrócił przy tym uwagę na przedmiot żądania pozwu, uznając, że przy tak skonstruowanym żądaniu, jego podstawie faktycznej i prawnej, nie było podstaw do jego uwzględnienia.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art.98 k.p.c. w zw. z art.108 k.p.c.

Apelację od powyższego wyroku wniosła strona powodowa, zaskarżając go w części, a mianowicie w zakresie:

a)pkt. 1 wyroku, w części oddalającej powództwo w kwocie 28.531,00 złotych wraz z odsetkami za opóźnienie w wysokości ustawowej (równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 3,5 punktów procentowych) od 10.11.2015 r. do dnia zapłaty;

b)pkt. 2 wyroku, w części dotyczącej ustalenia kosztów postępowania, w zakresie nieobciążającym pozwanych kosztami postępowania w kwocie 15 449,00 złotych (słownie: piętnaście tysięcy czterysta czterdzieści dziewięć złotych 00/100 zł) tytułem zwrotu kosztów sądowych - opinie biegłych;

c) pkt. 2 wyroku, w części nakazującej ściągnięcie od powoda Gminy (...) na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Okręgowego w Słupsku kosztów sądowych ponad kwotę 11 100,18 zł (słownie: jedenaście tysięcy sto złotych 18/100) tytułem zwrotu kosztów sądowych - opinie biegłych.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1.naruszenie prawa procesowego, a mianowicie art. 321 § 1 k.p.c. w zw. z art. 471 k.c. i art. 361 k.c., które to naruszenie miało istotny wpływ na treść zaskarżonego rozstrzygnięcia, poprzez :

a)uznanie przez Sąd I instancji, że wskazana w pozwie podstawa faktyczna pozwu ograniczała roszczenie powódki wyłącznie do żądania naprawienia szkody z tytułu zwrotu kosztów naprawy, którą dokonała powódka;

b)poprzez uznanie przez Sąd I instancji, że żądanie zasądzenia kwoty 28. 531,00 złotych (tj. w części zaskarżonej) tytułem naprawienia szkody wynikłej z niewykonania przez pozwanych świadczenia zgodnie z umową - poprzez niezastosowanie przez pozwanych betonu zgodnie z treścią zobowiązania - wykracza poza podstawę faktyczną pozwu w rozumieniu art. 321 k.p.c.;

2.naruszenie prawa procesowego, a mianowicie art. 233 § 1 k.p.c., które to naruszenie miało istotny wpływ na treść zaskarżonego rozstrzygnięcia poprzez zaniechanie wszechstronnej oceny materiału dowodowego polegające na :

a)błędnym ustaleniu, że powódka jest wyłącznie odpowiedzialna za powstanie szkody pomimo, że zarówno z opinii podstawowej z dnia 12.11.2019 r. oraz opinii uzupełniającej z dnia 02.07.2020 r. biegłego E. F. oraz wyników badań biegłych z dziedziny budownictwa powołanych do sprawy w osobach pracowników naukowych Wydziału (...) oraz Katedry (...) Uniwersytetu (...) w S. (2)wynika, iż zarówno powódka, jak i pozwani są odpowiedzialni za wady przedmiotu umowy, które polegały na spękaniu betonu,

b)nie ustaleniu, że pozwani są wyłącznie odpowiedzialni za nienależyte wykonanie umowy w zakresie świadczenia dotyczącego dostawy i wbudowania betonu pomimo, że zarówno z opinii podstawowej z dnia 12.11.2019 r. oraz opinii uzupełniającej z dnia 02.07.2020 r. biegłego E. F. oraz wyników badań biegłych z dziedziny budownictwa powołanych do sprawy w osobach pracowników naukowych Wydziału (...) oraz Katedry (...) Uniwersytetu (...)w S. (2)wynika, iż pozwani są wyłącznie odpowiedzialni za wady przedmiotu umowy, które polegały na zastosowaniu betonu niezgodnego z parametrami określonymi w umowie;

3.pominięcie faktu, że powódka zarówno w pozwie, a także w pismach procesowych z dnia 09.02.2021 r. oraz dnia 10.09. 2019 r. wskazała, że szkoda, jakiej naprawienia żąda powódka obejmuje także uszczerbek z tytułu nienależytego świadczenia pozwanych polegającego na zastosowaniu betonu niezgodnie z umową i szkoda ta obejmuje uszczerbek z tytułu utraty wartości betonu, jaki powinien być zastosowany oraz pominięcie faktu, że w piśmie z dnia 09.02.2021 r. oraz piśmie z dnia 10.09.2020 r. powódka wskazuje, że szkoda polega na utracie wartości przedmiotu umowy (wbudowanego betonu) z tytułu różnicy wartości betonu, jaki miałby być zgodnie z umową zastosowany a wartością betonu zastosowanego przy jednoczesnym świadczeniu powódki poprzez zapłatę ceny za wadliwy beton w pełnej wysokości;

4.pominięcie faktu, że opinia podstawowa z dnia 12.11.2019 r. oraz opinia uzupełniająca z dnia 02.07.2020 r. biegłego E. F. oraz wyniki badań biegłych z dziedziny budownictwa powołanych do sprawy w osobach pracowników naukowych Wydziału (...) oraz Katedry (...) Uniwersytetu (...) w S. (2) jednoznacznie wskazują, że umowa stanowiąca przedmiot sporu została wykonana nienależycie w następującym zakresie:

wytrzymałości betonu na ściskanie (B20 zamiast B25),

grubości nawierzchni, stwierdzono wykonanie grubości poniżej 15cm, wytrzymałości betonu na rozciąganie (2,80 MPa zamiast 4,00 MPa), mrozoodporności betonu (poniżej F25 zamiast F100);

5.pominięcie faktu, że powódka sposób naprawy drogi, który polegał na ułożeniu na uszkodzonej betonowej nawierzchni dywanika asfaltowego uzgodniła z pozwanymi oraz pominięcie faktu, że pozwani tą metodą naprawili 600 m bieżących drogi;

6.pominięcie zeznań świadków B. K. oraz R. K. (3) w zakresie, w jakim świadkowie ci potwierdzili okoliczność, że powódka sposób naprawy drogi, który polegał na ułożeniu na uszkodzonej betonowej nawierzchni dywanika asfaltowego uzgodniła z pozwanymi oraz, że pozwani tą metodą naprawili 600 m bieżących drogi;

7.naruszenie prawa materialnego, a mianowicie art. 471 k.c. poprzez uznanie, że w ustalonym stanie faktycznym pozwani nie ponoszą odpowiedzialności za nienależyte wykonanie umowy;

8.art. 471 k.c. w zw. z art. 6 k.c., art. 361 k.c. poprzez uznanie w ustalonym stanie faktycznym, że powódka nie wykazała szkody oraz związku przyczynowego pomiędzy zaistniałą szkodą a zachowaniem pozwanych, a także nie wykazała nienależytego wykonania umowy przez pozwanych.

Wskazując na powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku:

a) w zakresie pkt. I poprzez uwzględnienie powództwa w części, tzn. zasądzenia solidarnie od pozwanej (...) spółka jawna K. (...) K. (1) (...), K. (2) (...) oraz pozwanych: K. (...), K. (1) (...) i K. (2) (...) na rzecz powódki Gminy (...) wraz z odsetkami ustawowymi od 10.11. 2015 roku do dnia zapłaty kwoty 28 531,00 złotych;

b)w zakresie pkt. II poprzez obciążenie pozwanych kosztami postępowania za I instancję w kwocie 15 449,00 złotych (słownie: piętnaście tysięcy czterysta czterdzieści dziewięć złotych 00/100) zł tytułem zwrotu kosztów sądowych - opinie biegłych w części wyników biegłych z dziedziny budownictwa powołanych do sprawy w osobach pracowników naukowych Wydziału (...) oraz Katedry (...) Uniwersytetu (...) w S. (2);

c) w zakresie pkt. II poprzez nakazanie ściągnięcia od pozwanych kosztów sądowych w kwocie 15 449,00 złotych (słownie: piętnaście tysięcy czterysta czterdzieści dziewięć złotych 00/100) zł tytułem zwrotu kosztów sądowych - opinie biegłych w części wyników biegłych z dziedziny budownictwa powołanych do sprawy w osobach pracowników naukowych Wydziału (...) oraz Katedry (...) Uniwersytetu (...) w S. (2).

W odpowiedzi na pozew (k.936-946) pozwani wnieśli o oddalenie apelacji:

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Wyrokiem z dnia 22 września 2021 r. Sąd Apelacyjny w Gdańsku:

I.zmienił zaskarżony wyrok:

a) w punkcie 1. (pierwszym) w ten sposób, że zasądził od pozwanych (...) Spółki Jawnej w S., W. K., C. K. (1) i R. K. (2) solidarnie na rzecz powoda kwotę 28.351 zł (dwadzieścia osiem tysięcy trzysta pięćdziesiąt jeden złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 10 listopada 2015 r. do dnia zapłaty, oddalając powództwo w pozostałym zakresie;

b) w punkcie 2. (drugim) w ten sposób, że w miejsce kwoty 26.549,18 zł nakazał ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Słupsku kwotę 21.504,84 zł (dwadzieścia jeden tysięcy pięćset cztery złote i 18/100);

II. oddalił apelację w pozostałej części;

III. zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 4.127 zł (cztery tysiące sto dwadzieścia siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono zgodnie z wyrażoną w art.98 k.p.c. zasadą odpowiedzialności za wynik procesu.

Skoro apelacja co do zasadniczego przedmiotu żądania, to jest zasądzenia od pozwanych (...) Spółki Jawnej w S., W. K., C. K. (1) i R. K. (2) solidarnie na rzecz powoda kwoty 28.351 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 10 listopada 2015 r. do dnia zapłaty została uwzględniona w całości – w całości też należało obciążyć pozwanych wyżej wskazanymi kosztami postępowania apelacyjnego. Koszty te objęły opłatę sądową od apelacji w kwocie 1.427 zł (k.913) oraz koszty zastępstwa procesowego 2.700 zł. Wysokość tych ostatnich kosztów ustalona została na podstawie § 2 pkt. 5 w zw. z §10 ust.1 pkt.2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. ( t. jedn. Dz.U z 2018 r. poz.265), przy uwzględnieniu wartości przedmiotu zaskarżenia. Koszty zostały zasądzone solidarnie od pozwanych – przez co należy rozumieć pozwaną spółkę (...) Spółkę Jawną w S. oraz pozwanych wspólników W. K., C. K. (1) i R. K. (2), gdyż zgodnie z art.105 § 2 zd.1 „na współuczestników sporu odpowiadających solidarnie co do istoty sprawy sąd włoży solidarny obowiązek zwrotu kosztów.” Solidarna odpowiedzialność spółki jawnej oraz jej wspólników wynika z art. 22 § 2 i art. 31 k.s.h. (zob. wyrok SN z dni 14 kwietnia 2016 r., IV CSK 503/15, LEX nr 2043748).

Z tych też względów orzeczono jak w punkcie III. wyroku.

sędzia Leszek Jantowski

Gdańsk, dnia 8 października 2021 r.

Sygn. akt V ACa 323/21

ZARZĄDZENIE

1.  /…/

2.  Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełn. pozwanych r.pr. A. S. (przez PI);

3.  /…/

sędzia Leszek Jantowski

Na oryginale właściwy podpis.