II AKa 466/19 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Gdańsku z 2020-07-29
Sygn. akt II AKa 466/19
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 lipca 2020 r.
Sąd Apelacyjny w Gdańsku II Wydział Karny
w składzie:
Przewodniczący: Sędzia SA Krzysztof Noskowicz (spr.)
Sędziowie: SA Andrzej Czarnota
SO del. Marta Urbańska
Protokolant: sekr. sądowy Iwona Sidorko
przy udziale Prokuratora Prokuratury Regionalnej w G. K. G.
po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2020 r.
sprawy
P. Ł., s. K., ur. (...) w A. oskarżonego z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. art. 12 k.k.; art. 300 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Okręgowego we Włocławku z dnia 6 czerwca 2019 r., sygn. akt
II K 92/17
I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,
II. wymierza oskarżonemu opłatę w wysokości 1.300 (jeden tysiąc trzysta) złotych za postępowanie odwoławcze i obciąża go wydatkami tego postępowania.
UZASADNIENIE
UZASADNIENIE |
|||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II AKa 466/19 |
|
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
||
1CZĘŚĆ WSTĘPNA |
0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
Wyrok Sądu Okręgowego we Włocławku z dnia 6 czerwca 2019 r., sygn. akt II K 92/17 |
0.11.2. Podmiot wnoszący apelację |
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ oskarżyciel posiłkowy |
☐ oskarżyciel prywatny |
☒ obrońca oskarżonego |
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ inny |
0.11.3. Granice zaskarżenia |
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||
☐ |
co do kary |
|||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia I |
|||
0.11.3.2. Podniesione zarzuty |
||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||
☐ |
||||
☐ |
brak zarzutów |
0.11.4. Wnioski |
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
0.12.1. Ustalenie faktów |
0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|
0.12.2. Ocena dowodów |
0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||
Lp. |
Zarzuty 1,2 i 3, |
|
1. |
1. Naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść orzeczenia, tj. normy art. 2 § 2 k.p.k., art. 5 § 2 k.p.k. i art. 7 k.p.k. poprzez dowolną i niewszechstronną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego, która to ocena doprowadziła do niezasadnego przyjęcia przez Sąd l instancji winy oskarżonego P. Ł., w szczególności: a) dowolność oceny zeznań świadka T. S. (1) oraz M. P., z których to zeznań wynika, iż pokrzywdzony świadomie wydawał oskarżonemu towar b) dowolność oceny zeznań K. B. w zakresie nieuwzględnienia problemów z wyceną przez oskarżonego realizowanej inwestycji w „Komendzie Miejskiej Policji w P.", c) oparcie się na opinii biegłych z zakresu księgowości jako opinii pełnej, zupełnej i logicznej, gdy w rzeczywistości biegli nie byli d) niewłaściwą ocenę okoliczności, iż oskarżony nie otrzymał należnej mu zapłaty od spółki (...) sp. z o.o. spółka komandytowo 2. Błąd w ustaleniach faktycznych (będący konsekwencją naruszeń ww. norm procesowych) polegający na bezzasadnym przyjęciu, iż oskarżony miał zamiar niewywiązania się z zaciągniętych wobec pokrzywdzonego zobowiązań. 3. Błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na niezasadnym przyjęciu, iż zbywanie lub darowywanie majątku, o którym mowa |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadne |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Zarzut 1 - niezasadny. Twierdzenia obrońcy oskarżonego, że w sprawie doszło do naruszenia przepisów art. 2 § 2 k.p.k., art. 5 § 2 k.p.k. i art. 7 k.p.k. mają charakter tylko polemiczny. Sąd Okręgowy nie dopuścił się obrazy przywołanych przepisów prawa procesowego. Nie wykazała tego przeprowadzona kontrola odwoławcza zaskarżonego wyroku. Rozpoczynając rozważania w tej materii od zarzutu naruszenia art. 7 k.p.k. wskazać trzeba, że obrońca oskarżonego, podnosząc taki zarzut, w istocie jednak odwołuje się tylko do wybranych przez siebie dowodów (a ściślej ich części) upatrując jego zasadności w dowolnej Odwołać się w tym miejscu trzeba do standardu orzeczniczego, zgodnie z którym przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną prawa procesowego, zgodnie z art. 7 k.p.k. wtedy, gdy m. in. stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających tak na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (por. wyrok SN z dnia 15 grudnia 2011 r., II KK 183/11, LEX nr 1108458). Sąd a quo uczynił temu zadość, oceniając dowody zarówno z osobna, jak i we wzajemnych ich powiązaniach. Trzeba zarazem podkreślić, że Sąd Okręgowy do każdego z dowodów istotnych dla rozstrzygnięcia podszedł z wymaganą wnikliwością. Skarżący jakby nie chciał zauważyć, że Sąd ten, dokonując oceny wyjaśnień oskarżonego, czynił to konfrontując je z zeznaniami świadków T. S. (1) i M. P. oraz z danymi płynącymi z opinii biegłych z zakresu rachunkowości. Uwzględnił także okoliczności dotyczące rozliczenia oskarżonego ze spółką (...). Skarżący swoimi polemicznymi argumentami oceny tej nie zdeprecjonował. Sąd a quo dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego tylko częściowo, zasadniczo co do kwestii bezspornych (s. 10-12 uzasadnienia). Nie dał mu natomiast wiary w szczególności co do powodu, dla którego nie uregulował on w terminie (ani w ogóle) należności objętych fakturami opisanymi w pkt. I a/o (s. 12-13 uzasadnienia), co poddał szczegółowej analizie, wskazując zarazem, że spółka (...) w całości rozliczyła się z oskarżonym za faktury jakie wystawił Z kolei to, że zarówno świadek T. S. (2) jak i M. P. wskazywali, że pokrzywdzony wiedział, że oskarżony nie płaci za zamawiane towary w terminie, a mimo to wydawał nadal kolejne towary nie oznacza, wbrew sugestii skarżącego, że E. w pełni akceptował związane z tym ryzyko gospodarcze. Jest to nieporozumienie. Skarżący bezkrytycznie pomija to, jak reagował oskarżony na pretensje przedstawicieli pokrzywdzonego, w szczególności jak nierzetelnie przedstawiały się jego tłumaczenia dotyczące tzw. częściowego rozliczenia inwestycji czy też utrzymywanie, że nie było jeszcze w P. końcowych odbiorów bądź, że czeka na uregulowanie pieniędzy od generalnego wykonawcy. Kwestie te sąd a quo również szczegółowo przeanalizował (s, 11-12 uzasadnienia). Ważne są też wypowiedzi świadka M. P., że ufali oskarżonemu, bo myśleli, że to jest duża inwestycja, tym bardziej, że to była komenda w P., czyli inwestycja budżetowa. Podobnie twierdził świadek T. S. (2), m. in., że oskarżony zawsze powtarzał, że jak dostanie pieniądze z rozliczenia końcowego w P. to dług zostanie uregulowany. Jest to przekonywująca odpowiedź na nurtujące skarżącego pytanie, dlaczego w takiej sytuacji niedotrzymywania terminów płatności oskarżonemu nadal wydawano towar. W żadnej mierze nie jest to argument przemawiający za tezą postawioną przez skarżącego, że nie doszło wobec tego do oszustwa. Słusznie zatem sąd meriti skonstatował, że fakt wydawania nowych partii artykułów elektrycznych nie zmienia oceny stanu rzeczy, bowiem pokrzywdzony „w wyniku zapewnień oskarżonego pozostał w błędzie, że oskarżonemu nie płaci główny wykonawca inwestycji, a jak wykazało postępowanie dowodowe oskarżony otrzymał od M. wszystkie płatności na faktury wystawione w okresie kiedy oskarżony pobierał towar z E., a przeznaczenie tych środków przez oskarżonego (nawet nie w całości) na spłatę zobowiązań wobec E. by wystarczyło, na dodatek oskarżony byłby w stanie dochować wobec E. Bezkrytyczny jest skarżący wobec i tej przywołanej już argumentacji sądu a quo, że oskarżony „tylko ok. 1/3 środków finansowych otrzymanych od M. przeznaczył na spłatę swoich zobowiązań wobec E.” (s. 12 uzasadnienia). Wskazać też trzeba, że dopełnieniem prawidłowej oceny zeznań świadka T. S. (2) są przytoczone wypowiedzi Reasumując, chybiony jest zarzut obrońcy dotyczący nieprawidłowej oceny zeznań świadków T. S. (1)i M. P. zgodnie z tezą przez niego forsowaną. Sąd Okręgowy wnikliwie podawane przez nich kwestie zbadał i wysnuł prawidłowy wniosek co do rzetelności ich relacji, wobec wymowy niewiarygodnych wyjaśnień oskarżonego co do istoty sprawy, niewytrzymujących krytyki również w świetle opinii biegłych z dziedziny rachunkowości i dowodów dokumentów. Podkreślenia wymaga obiektywny charakter tej oceny, który wyraża się w tym, że zeznania ww. świadków posłużyły też dla weryfikacji wyjaśnień oskarżonego, Wbrew temu, co utrzymuje skarżący, Sąd Okręgowy nie dopuścił się błędnej oceny opinii biegłych z zakresu rachunkowości, słusznie uznając ją za pełną i logiczną, gdyż udziela odpowiedzi na istotne pytania i uwzględnia całokształt zgromadzonego materiału dowodowego. Argumenty i wnioski przytoczone przez biegłych, omówione przez sąd meriti (s. 10 i n. uzasadnienia), Sąd Apelacyjny również podziela. Wskazać trzeba choćby na to, że: - M. rozliczyło się z oskarżonym za wszystkie faktury wystawione przez oskarżonego - w okresie od listopada 2013 r. do lipca 2014 r. (upływ terminu zapłaty z ostatniej faktury wystawionego przez E. - płatnej przelewem (z dn. 20.05.2014 r.) na konto oskarżonego w (...) wpłynęły kwoty razem ponad 1 mln zł, z których oskarżony byłby w stanie terminowo opłacić faktury objęte zarzutem, a z których na rzecz E. przekazał jedynie: 196.978,93 zł + 160.000 zł + 70.000 zł, co pokryło jedynie jego zobowiązania sprzed 18.11.2013 r.; - w okresie zawierania transakcji ze spółką (...) sytuacja finansowa M. nie była najlepsza, majątek firmy stanowiły zamortyzowane środki trwałe o niewielkiej wartości, rzeczowe składniki majątku o niewielkiej wartości w kwocie 673.092,70 zł i kwota na rachunku bankowym w wysokości 16.842,82 zł. Zobowiązanie firmy (...) wobec E. za zaległe faktury z 2013 r. w tym czasie wynosiło ok. 280.000 zł, zadłużenie to w miarę zakupów materiałów wciąż rosło i mimo uregulowanej kwoty 280.000 zł w 2014 r. osiągnęło poziom 582.043,42 zł. Dodatkowo rosło zadłużenie wobec innych dostawców; - jeżeli brać pod uwagę wyłącznie stan środków pieniężnych na kontach w bankach - jeżeli uwzględnić fakt, że gdyby środki pieniężne otrzymane ze sprzedaży nie zostały przelane na konta w innych bankach, wypłacone w bankomatach i przelane na konto żony P. Ł. (w 2013 r. ok. 500.000 zł, a w 2014 r. od I - V ok. 500.000 zł), to sytuacja finansowa M. byłaby dobra i współpraca z firmą (...) mogłaby być kontynuowana; - główną przyczyną wzrastania zadłużenia było wycofanie środków pieniężnych z kont bankowych; - za każdą wpłatą na konto oskarżonego w (...) była wykonywana wypłata na zaległe płatności według wyboru oskarżonego, a następnie pozostałe środki były przelewane na jego konto w (...) Bank, na konto żony w (...) lub wypłacane w bankomatach; na koniec każdego miesiąca stan środków był bliski 0 zł; To zaś, że biegli nie byli w stanie wskazać daty powstania stanu niewypłacalności przedsiębiorcy – oskarżonego, nie dyskwalifikuje dokonanej oceny ich opinii. Wskazali oni bowiem także na trudności związane z niepełnością dokumentacji dotyczącej badanych zdarzeń gospodarczych, czego skarżący już nie dostrzega, Nie jest także takim powodem to, że biegli nie byli w stanie odpowiedzieć na pytanie, kiedy powstał stan niewypłacalności oskarżonego uzasadniający ogłoszenie upadłości, który nakazywałby zaprzestanie zaciągania dalszych zobowiązań. Wszak zarzut niezgłoszenia upadłości nie został oskarżonemu postawiony. Natomiast z okoliczności sprawy wynika jednoznacznie, że oskarżony dokonując darowizny udziału w prawie własności nieruchomości na rzecz syna, jak i dokonując pozornej sprzedaży samochodów osobowych miał świadomość, że te składniki jego majątku były zagrożone zajęciem. Kwestie te Sąd Okręgowy także przekonywująco ocenił, wyjaśnił i wysnuł prawidłowe wnioski (s. 19-22, 26-27 uzasadnienia). Sąd meriti miał na uwadze to, że oskarżony częściowo uregulował zobowiązania pokrzywdzonego (do kwoty 846.000 zł). Jednakże wnioskowanie obrońcy, że gdyby oskarżony nie miał zamiaru zapłacić za pobrane towary, to nie dokonałby żadnej płatności jest, w świetle przeprowadzonych już rozważań i stanowiska zajętego przez sąd a quo, zwyczajnie nietrafne. Zapłata kwoty 50.000 złotych w październiku 2014 r. również o tym nie świadczy, bo chodzi Ponownie podkreślić trzeba, że abstrahuje od okoliczności sprawy to twierdzenie obrońcy oskarżonego, że pokrzywdzony zaakceptował nieterminowe płatności oskarżonego, wydawał mu kolejne towary i wiedział, że płatności nastąpią z innych zysków osiągniętych przez oskarżonego. Rzeczona zgoda pokrzywdzonego na wydawanie kolejnych towarów była obwarowana m.in. koniecznością płacenia za towar gotówką, nie oznaczała zgody na wszystkie działania oskarżonego i nie była zgodą pokrzywdzonego na to, żeby oskarżony go oszukał. Z przeprowadzonych w sprawie dowodów nie wynika, by pokrzywdzony wiedział, że płatności nastąpią z innych zysków osiągniętych przez oskarżonego. Nie można tego utożsamiać z wiedzą pokrzywdzonego o tym, że oskarżony uczestniczył w innych jeszcze inwestycjach niż budowa budynku Komendy Miejskiej Policji w P.. Wbrew temu co utrzymuje skarżący, Sąd a quo nie zbagatelizował faktu związanego Trafnie wskazał, że dla oceny zasadności postawionych oskarżonemu zarzutów nie ma znaczenia to, że zdaniem oskarżonego M. nie zapłaciło mu za wystawione przez niego faktury kwoty ok. 800.000 zł. Faktury te zostały bowiem wystawione przez oskarżonego Zasadnie natomiast pozostawał apelujący w świadomości, że Sąd Apelacyjny uzna za gołosłowne jego argumenty dotyczące rzekomego niedoszacowania wynagrodzenia za inwestycję w P. i okoliczności ustalania wartości prac kosztorysowych, gdzie „0” oznaczało, iż oskarżony nie ponosi kosztu sprzętu, a nie, że zamontuje sprzęt za kwotę „0” złotych. W tym kontekście przywołane przez skarżącego zeznania świadka K. B., że wartość prac kosztorysowych wskazanych przez oskarżonego wyniosła około 500.000 złotych, a o taką kwotę winno być powiększone wynagrodzenie oskarżonego, które dodatkowo wystarczyłoby na zapłatę należności dla pokrzywdzonego, nie ma nic wspólnego Także tylko polemiczny wymiar ma kwestionowanie przez obrońcę zawinienia oskarżonego co do czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie 2 zaskarżonego wyroku, gdy utrzymuje, że dokonanie sprzedaży pojazdów oraz darowanie nieruchomości nie miało na celu udaremnienia wykonania orzeczenia sądu, ponieważ pokrzywdzony będzie nadal mógł się zaspokoić Skarżący nie przedłożył żadnej szczegółowej argumentacji na poparcie zarzutów naruszenia przez sąd a quo sąd a quo pozostałych przytoczonych przez niego przepisów prawa procesowego.: a) art. 2 § 2 k.p.k. – sąd a quo nie naruszył zasady prawdy materialnej, zgodnie z którą podstawę wszelkich rozstrzygnięć powinny stanowić prawdziwe ustalenia faktyczne. W sprawie zostały przeprowadzone wszystkie istotne dla jej rozstrzygnięcia dowody, które zostały ocenione zarówno z osobna, jak i we wzajemnych powiązaniach. Trzeba zarazem pamiętać c) art. 5 § 2 k.p.k. – podkreślić trzeba, że uregulowanie art. 5 § 2 k.p.k. jest adresowane do sądu orzekającego, a nie do stron postępowania. Nie należą do tej kategorii wątpliwości powzięte przez obrońcę oskarżonego. W realiach badanej sprawy Sąd Okręgowy takich wątpliwości nie ujawnił. Nie ma zatem potrzeby rozważania, czy rozstrzygnął je na korzyść oskarżonego. Zarzut 2 – niezasadny. Niezasadność postawionego zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych (art. 438 pkt 3 k.p.k.) wynika z oceny nietrafności zarzutów obrazy przepisów postępowania, jako zarzutów pierwotnych, Nadmienić tylko trzeba, że Sąd Apelacyjny jest konsekwentny co do tego iż kwestionowanie trafności ustaleń sądu orzekającego poprzez wyrażenie tylko odmiennego poglądu w tej materii nie może być uznane za wystarczające do wnioskowania Zarzut 3 – niezasadny, z powodów jak omówionych na wstępie przy zarzucie 2. Skarżący nie wykazał, aby sąd a quo dopuścił się obrazy przepisów procesowych, a w konsekwencji błędu w ustaleniach faktycznych przyjmując, że zbywanie przez oskarżonego pojazdów i udziału Końcowo należy stwierdzić, że Sąd Okręgowy dokonał prawidłowej kwalifikacji czynów przypisanych oskarżonemu. Zasadnie Sąd Okręgowy wskazał na okoliczności obciążające |
||
Wniosek |
||
Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
Niezasadny, w świetle wyników przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego |
1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|
1. |
|
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|
1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|
0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|
0.11. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
0.2Całość rozstrzygnięcia o winie i karze. |
|
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|
Uznanie za bezzasadne zarzutów podnoszonych w wywiedzionej apelacji. |
|
0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|
0.0.11. |
Przedmiot i zakres zmiany |
Zwięźle o powodach zmiany |
|
0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||
0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||
1.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||
4.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||
0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||
1Koszty Procesu |
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
II. |
wymierzono oskarżonemu opłatę w wysokości 1.300 złotych za postępowanie odwoławcze i obciążono go wydatkami tego postępowania - opłatę za postępowanie odwoławcze wymierzono na podstawie art. 8 w zw. z art. 2 ust. 1 |
1PODPIS |
0.11.3. Granice zaskarżenia |
||||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
|||||
Podmiot wnoszący apelację |
Obrońca oskarżonego |
|||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Całość rozstrzygnięcia o winie i karze |
|||||
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||
☐ |
co do kary |
|||||
☐ |
w zakresie oddalającym wniosek – pkt I |
|||||
0.11.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||
☐ |
||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||
0.11.4. Wnioski |
||||||
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Gdańsku
Osoba, która wytworzyła informację: Krzysztof Noskowicz, Andrzej Czarnota , Marta Urbańska
Data wytworzenia informacji: