Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 393/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2.

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

P. L. został oskarżony o to, że:

1.  w dniach 14.01.2012 r. do 28.05.2012 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, usiłował doprowadzić (...)S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 1 560 000 zł za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zawarcie w dniach 14.01.2012 r.
do 01.03.2012 r. 130 polis z tytułu Następstw Nieszczęśliwych Wypadków, a następnie zgłoszenie w dniu 28.05.2012 r. w (...) S.A. szkody z tytułu w/w ubezpieczenia w postaci doznania obrażeń ciała w postaci skręcenia kolana prawego i kręgosłupa szyjnego, stłuczenia nadgarstka prawego, do jakich powstania miało dojść w dniu 8.03.2012 r. w hotelu (...)w m. H. w Republice Czeskiej w związku z wyjazdem służbowym wynikającym z zatrudnienia w Zakładzie (...) w B. oraz przedłożenie poświadczającej nieprawdę dokumentacji lekarskiej co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do wyjazdu służbowego oraz takiego wypadku i powstania obrażeń ciała nie doszło, lecz do wypłaty w/w odszkodowań nie doszło z uwagi na działania pracowników (...) S.A. w ramach postępowania sprawdzającego, czym działał na szkodę (...)S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 286 §1 k.k. w zw.
z art. 294 §1 k.k. w zw. z art. 273 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.;

2.  w nieustalonym okresie czasu, jednak nie wcześniej niż dnia 08.03.2012 r. i nie później niż 21.03.2012 r. w B., jako osoba zatrudniona w Zakładzie (...) w B., wyłudził od członków zespołu powypadkowego Zakładu (...) w B., to jest Z. Ś. A. C. i K. A. poświadczenie nieprawdy co do okoliczności mającej znaczenie prawne w „protokole nr (...)okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy” poprzez przyjęcie w nim, iż dnia 8.03.2012 r. około godziny 18.00 w miejscowości H. w Republice Czeskiej jako pracownik przebywał na delegacji służbowej i uległ tam wypadkowi;

to jest o przestępstwo z art. 272 k.k.;

3.  w okresie od 08.03.2012 r. do 01.08.2013 r. w G., J. i S. (1), działając z góry powziętym zamiarem, wyłudził od lekarzy zatrudnionych w placówkach medycznych w w/w miejscowościach poświadczenie nieprawdy co do swojego stanu zdrowia i powstałych obrażeń ciała w postaci powierzchownego urazu głowy, skręcenia odcinka szyjnego kręgosłupa, stłuczenia prawego kciuka i skręcenia prawego kolana z uszkodzeniem wiązadeł, które miały być następstwem wypadku przy pracy, do jakiego miało dojść w dniu 08.03.2012 r. w hotelu (...) w miejscowości H. w Republice Czeskiej w związku z wyjazdem służbowym związanym z zatrudnieniem w Zakładzie (...) w B.;

to jest o przestępstwo z art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

4.  w okresie od 08.03.2012 r. do 31.08.2013 r. w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, doprowadził Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. Inspektorat w K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 41 245, 14 zł za pomocą wprowadzenia w błąd poprzez przedłożenie zwolnień lekarskich poświadczających nieprawdę co do stanu jego zdrowia, a wystawionych za okres 08.03.2012 r. do 05.09.2012 r. i uzyskania na tej podstawie zasiłku chorobowego w kwocie 7 278, 74 zł oraz przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, a dotyczącej procesu rehabilitacji i uzyskanie na tej podstawie w okresie od 06.09.2012 r. do 31.08.2013 r. zasiłku rehabilitacyjnego w kwocie 19 884, 40 zł oraz zgłoszenie wypadku przy pracy, do jakiego miało dojść w dniu 08.03.2012 r. w hotelu (...)w m. H. w Republice Czeskiej w związku z wyjazdem służbowym związanym z zatrudnieniem w Zakładzie (...) w B. i uzyskanie na tej podstawie odszkodowania w kwocie 14 080 zł, podczas gdy do wyjazdu służbowego oraz takiego wypadku nie doszło, czym działał na szkodę Zakładu Ubezpieczeń Społecznych;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

5.  w nieustalonym okresie czasu, jednak nie wcześniej niż 11.12.2000 r. i nie później niż we wrześniu 2001 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...)S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 600 zł za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) S.A. szkody z tytułu w/w ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...)(nr szkody) (...) w postaci doznania obrażeń ciała w postaci uszkodzenia więzozrostu barkowo-obojczykowego prawego, skręcenia kolana prawego, podejrzenia uszkodzenia łąkotki przyśrodkowej kolana prawego, do jakich powstania miało dojść w dniu 11.12.2000 r. w związku z upadkiem z parapetu w czasie wieszania firan w mieszkaniu w G. przy ul. (...) oraz przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...)SA;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

6.  w dniu 13.03.2001 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 10.000 zł w postaci wypłaty w dniu 2.05.2001 r. kwoty 5 000 zł oraz w dniu 28.09.2001 r. kwoty 5 000 zł stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) zawartej dnia 3.11.2000 r. za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...)S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 11.12.2000 r. w związku z upadkiem z parapetu w czasie wieszania firan w mieszkaniu w G. przy ul. (...)oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...)S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

7.  w nieustalonym okresie czasu, jednak nie wcześniej niż 11.12.2000 r. i nie później niż w dniu 18.04.2001 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...)S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2 600 zł w postaci wypłaty w dniu 18.04.2001 r. w/w kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...), za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 11.12.2000 r. w związku z upadkiem z parapetu w czasie wieszania firan w mieszkaniu w G. przy ul. (...)oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawy roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...) S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

8.  w nieustalonym okresie czasu, jednak nie wcześniej niż 11.12.2000 r. i nie później niż we wrześniu 2001 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w nieustalonej kwocie stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...), za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 11.12.2000 r. w związku z upadkiem z parapetu w czasie wieszania firan w mieszkaniu w G. przy ul. (...) oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, lecz do wypłaty odszkodowania nie doszło z uwagi na decyzje o odmowie wypłaty, czym działał na szkodę (...) S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 286 §1 k.k.;

9.  w nieustalonym okresie czasu, jednak nie wcześniej niż 11.12.2000 r. i nie później niż 23.03.2001 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) S.A. (aktualnie (...)S.A.) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 5 400 zł w postaci wypłaty w dniu 23.03.2001 r. w/w kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) (nr szkody (...)) zawartej dnia 3.11.2000 r. za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 11.12.2000 r. w związku z upadkiem z parapetu w czasie wieszania firan w mieszkaniu w G. przy ul. (...) oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...) S.A. (aktualnie (...)S.A.);

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

10.  w dniu 5.03.2001 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1 200 zł w postaci wypłaty w dniu 26.03.2001 r. w/w kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...), za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...)S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 11.12.2000 r. w związku z upadkiem z parapetu w czasie wieszania firan w mieszkaniu w G. przy ul. (...) oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...) Towarzystwo Ubezpieczeń S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

11.  w dniu 2.01.2001 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie i Reasekuracji S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 7 920 zł w postaci wypłaty w dniu 14.11.2001 r. w/w kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...), za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 11.12.2000 r. w związku z upadkiem z parapetu w czasie wieszania firan w mieszkaniu w G. przy ul. (...) oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...) Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie i Reasekuracji S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

12.  w dniu 4.02.2002 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w nieustalonej kwocie stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) zawartej dnia 3.11.2000 r. za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) S.A. szkody w postaci doznania obrażeń ciała w postaci ogólnego stłuczenia, stłuczenia głowy, wielomiejscowego otarcia naskórka kończyn górnych i dolnych, stłuczenia kolana i ręki prawej, złamania głowy kości promieniowej prawej, uszkodzenia nerwu łokciowego prawego, do jakich powstania miało dojść w dniu 16.08.2001 r. w związku z wypadnięciem z poruszającego się po jezdni pojazdu z miejsca przeznaczonego dla pasażera oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, lecz do wypłaty odszkodowania nic doszło z uwagi na decyzje o odmowie wypłaty, czym działał na szkodę (...) S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 13 §1k.k. w zw. z art. 286 §1 k.k.;

13.  w nieustalonym okresie czasu, jednak nie wcześniej niż 16.08.2001 r. i nie później niż 31.01.2002 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2 000 zł stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...)S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 16.08.2001 r. w związku z wypadnięciem z poruszającego się po jezdni pojazdu z miejsca przeznaczonego dla pasażera oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...)S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

14.  w dniu 9.01.2002 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić Towarzystwo (...) S.A. (aktualnie (...)) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w nieustalonej kwocie stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...)zawartej dnia 3.11.2000 r. za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...)S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 16.08.2001 r. w związku z wypadnięciem z poruszającego się po jezdni pojazdu z miejsca przeznaczonego dla pasażera oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, lecz do wypłaty odszkodowania nie doszło z uwagi na decyzje o odmowie wypłaty czym działał na szkodę (...)S.A. (aktualnie (...));

to jest o przestępstwo z art. 13 §1k.k. w zw. z art. 286 §1 k.k.;

15.  w dniu 12.09.2001 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Towarzystwo (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 10 400 zł stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 16.08.2001 r. w związku z wypadnięciem z poruszającego się po jezdni pojazdu z miejsca przeznaczonego dla pasażera oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę Towarzystwa (...) S.A;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

16.  w dniu 17.12.2001 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie i Reasekuracji (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 15 840 zł stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...)w postaci wypłaty w dniu 8.10.2002 r. kwoty 7 920 zł i w dniu 28.02.2003 r. kwoty 7 920 zł za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...)S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 16.08.2001 r. w związku z wypadnięciem z poruszającego się po jezdni pojazdu z miejsca przeznaczonego dla pasażera oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...) Towarzystwa Ubezpieczeń na Życie i Reasekuracji (...) S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

17.  w okresie od 17.08.2001 r. do 7.05.2002 r. w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, doprowadził Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. Inspektorat w K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 8 172,48zł za pomocą wprowadzenia w błąd poprzez przedłożenie zwolnień lekarskich poświadczających nieprawdę co do stanu jego zdrowia w postaci w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 16.08.2001 r. w związku z wypadnięciem z poruszającego się po jezdni pojazdu z miejsca przeznaczonego dla pasażera, podczas gdy do takiego zdarzenia nie doszło, czym działał na szkodę Zakład Ubezpieczeń Społecznych;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

18.  w dniu 02.04.2003 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Towarzystwo Ubezpieczeń i Reasekuracji (...)S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 22 050 zł w postaci wypłaty w dniu 22.06.2004 r. kwoty 13 000 zł. w dniu 12.10.2004 r. kwoty 720 zł, w dniu 17.11.2004 r. kwoty 5 000 zł, w dniu 22.11.2004 r. kwoty 3 330 zł w postaci wypłaty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...)zawartej dnia 3.12.2002 r. za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) S.A. szkody w postaci doznania obrażeń ciała w postaci stanu po zwichnięciu lewego stawu ramiennego ze stłuczeniem splotu ramiennego, stanu po skręceniu lewego stawu kolanowego z uszkodzeniem łąkotki przyśrodkowej, do jakich powstania miało dojść w dniu 30.03.2003 r. w związku z upadkiem ze schodów na klatce schodowej bloku w G. przy ul. (...)oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...) S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

19.  w nieustalonym okresie czasu, jednak nie wcześniej niż dnia 30.03.2003 r. i nie później niż dnia 24.08.2004 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...)S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 24 000 zł w postaci wypłaty w nieustalonym dniu kwoty 3 000 zł, w dniu 25.04.2004 r. kwoty 7 400 zł, w dniu 23.08.2004 r. kwoty 4 000 zł, w dniu 24.08.2004 r. kwoty 1 200 zł w postaci wypłaty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) (nr szkody (...)), za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...)S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 30.03.2003 r. w związku z upadkiem ze schodów na klatce schodowej bloku w G. przy ul. (...) oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę(...)S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

20.  w nieustalonym okresie czasu, jednak nie wcześniej niż dnia 30.03.2003 r. i nie później niż dnia 24.08.2004 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...)S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 11 700 zł w postaci wypłaty w nieustalonym dniu kwoty 2 400 zł, w dniu 3.06.2004 r. kwoty 8 100 zł, w dniu 24.08.2004 r. kwoty 1 200 zł w postaci wypłaty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...)(nr szkody (...)), za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 30.03.2003 r. w związku z upadkiem ze schodów na klatce schodowej bloku w G. przy ul. (...)oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...)S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

21.  w nieustalonym okresie czasu, jednak nie wcześniej niż 30.03.2003 r. i nie później niż w sierpniu 2004 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić Towarzystwo (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w nieustalonej kwocie, stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...)S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 30.03.2003 r. w związku z upadkiem ze schodów na klatce schodowej bloku w G. przy ul. (...)
oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, lecz do wypłaty odszkodowania nie doszło z uwagi na decyzje o odmowie wypłaty, czym działał na szkodę (...)S.A.

to jest o przestępstwo z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 286 §1 k.k.;

22.  w dniu 22.04.2003 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Towarzystwo Ubezpieczeń (...)S.A. (aktualnie (...)S.A.) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 4 200 zł w postaci wypłaty w dniu 17.10.2003 r. kwoty 1 500 zł i w dniu 3.12.2003 r. kwoty 2 700 zł w postaci wypłaty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...)S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 30.03.2003 r. w związku z upadkiem ze schodów na klatce schodowej bloku w G. przy ul. (...)oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...)S.A. (aktualnie (...));

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

23.  w dniu 14.04.2003 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Towarzystwo Ubezpieczeń i Reasekuracji (...)S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 23 150 zł w postaci wypłaty w dniu 27.02.2004 r. kwoty 13 950 zł, w dniu 5.03.2004 r. kwoty 9 200 zł w postaci wypłaty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...), za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd
poprzez zgłoszenie w (...)S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 30.03.2003 r. w związku z upadkiem ze schodów na klatce schodowej bloku w G. przy ul. (...)oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę Towarzystwa Ubezpieczeń i Reasekuracji (...)S.A;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

24.  w dniu 30.03.2003 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) S.A. (aktualnie (...) Towarzystwo Ubezpieczeń S.A.) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 7 200 zł w postaci wypłaty dniu 10.12.2003 r. kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...)S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 30.03.2003 r. w związku z upadkiem ze schodów na klatce schodowej bloku w G. przy ul. (...)
oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...) S.A. (aktualnie (...) Towarzystwo Ubezpieczeń S.A.);

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

25.  w dniu 30.03.2003 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...)S.A. (aktualnie (...) Towarzystwo Ubezpieczeń S.A.) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 4 800 zł w postaci wypłaty w dniu 3.08.2004 r. kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...)S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 30.03.2003 r. w związku z upadkiem ze schodów na klatce schodowej bloku w G. przy ul. (...)
oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...) S.A. (aktualnie (...) Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. );

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

26.  w nieustalonym okresie czasu, jednak nie wcześniej niż 30.03.2003 r. i nie później niż w sierpniu 2004 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Towarzystwo (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1 800 zł w postaci wypłaty w styczniu 2004 r. kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...)za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...)S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 30.03.2003r. w związku z upadkiem ze schodów na klatce schodowej bloku w G. przy ul. (...)oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę Towarzystwa (...) S.A.

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

27.  w dniu 07.04.2003 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie i Reasekuracji (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 19 800 zł w postaci wypłaty w dniu 6.05.2004 r. kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr(...), za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 30.03.2003 r. w związku z upadkiem ze schodów na klatce schodowej bloku w G. przy ul. (...) oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...) Towarzystwa Ubezpieczeń na Życie i Reasekuracji (...) S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

28.  w dniu 07.04.2003 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie i Reasekuracji (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 44 000 zł w postaci wypłaty w dniu 6.05.2004 r. kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...), za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...)S.A. szkody
w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść
w dniu 30.03.2003 r. w związku z upadkiem ze schodów na klatce schodowej bloku w G. przy ul. (...) oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...) Towarzystwa Ubezpieczeń na Życie i Reasekuracji (...) S.A.

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

29.  w dniu 4.04.2003 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 14 000 zł w postaci wypłaty w dniu 25.02.2004 r. kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) S.A. szkody w postaci w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 30.03.2003 r. w związku z upadkiem ze schodów na klatce schodowej bloku w G. przy ul. (...) oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...) Towarzystwo Ubezpieczeń S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

30.  w dniu 1.04.2003 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 17 400 zł w postaci wypłaty w dniu 26.03.2004 r. kwoty 8 400 zł i w dniu 9.04.2004 r. kwoty 9 000 zł stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...)S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 30.03.2003 r. w związku z upadkiem ze schodów na klatce schodowej bloku w G. przy ul. (...)oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...) Towarzystwo Ubezpieczeń S.A;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

31.  w dniu 13.01.2003 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Towarzystwo Ubezpieczeń (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 2 500 zł w postaci wypłaty w dniu 29.04.2004 r. kwoty 1 250 zł i w dniu 29.07.2004 r. kwoty 1 250 zł stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 30.03.2003 r. w związku z upadkiem ze schodów na klatce schodowej bloku w G. przy ul. (...) oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę Towarzystwa Ubezpieczeń (...)

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

32.  w dniu 1.04.2003 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził w (...)S.A. Grupa (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 16 750 zł w postaci wypłaty w dniu 23.06.2004 r. kwoty 8 000 zł, w dniu 23.06.2004 r. kwoty 2 250 zł, w dniu 6.07.2004 r. kwoty 4 500 zł i w dniu 26.10.2004 r. kwoty 2 000 zł stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach zawartej polisy za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 30.03.2003 r. w związku z upadkiem ze schodów na klatce schodowej bloku w G. przy ul. (...) oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę w (...)S.A. Grupa (...);

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

33.  w okresie od 15.04.2003 r. do 25.12.2003 r. w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, doprowadził Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. Inspektorat w K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 7 322,85 zł za pomocą wprowadzenia w błąd poprzez przedłożenie zwolnień lekarskich poświadczających nieprawdę co do stanu jego zdrowia w postaci obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 30.03.2003 r. w związku z upadkiem ze schodów na klatce schodowej bloku w G. przy ul. (...), podczas gdy do takiego zdarzenia nie doszło, czym działał na szkodę Zakładu Ubezpieczeń Społecznych;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

34.  w dniu 5.09.2007 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 12 069 zł w postaci wypłaty w dniu 13.02.2008 r. kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr(...) zawartej dnia 10.10.2006 r. przez E. L., za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...)S.A. szkody w postaci doznania obrażeń ciała w postaci urazu wysiłkowego kręgosłupa lędźwiowego z zespołem lumbago, do jakich powstania miało dojść w dniu 21.12.2006 r. w związku z podnoszeniem mebli, poślizgnięciem się i upadkiem na podłogę w mieszkaniu w G. przy ul. (...) oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...)S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

35.  w dniu 5.09.2007 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 12 900 zł w postaci wypłaty w dniu 21.12.2007 r. kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) zawartej dnia 11.10.2006 r. przez M. L., za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w(...)S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 21.12.2006 r. w związku z podnoszeniem mebli, poślizgnięciem się i upadkiem na podłogę w mieszkaniu w G. przy ul. (...) oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...)S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

36.  w dniu 5.09.2007 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...)S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 13 500 zł w postaci wypłaty w dniu 20.12.2007 r. kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) zawartej dnia 8.03.2006 r. przez A. O., za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 21.12.2006 r. w związku z podnoszeniem mebli, poślizgnięciem się i upadkiem na podłogę w mieszkaniu w G. przy ul. (...)oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...)S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

37.  w dniu 5.09.2007 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 13 500 zł w postaci wypłaty w dniu 13.11.2007 r. kwoty 1 500 zł oraz wypłaty w dniu 16.11.2007 r. kwoty 12 000 zł stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy (nr szkody (...)) za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...)S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 21.12.2006 r. w związku z podnoszeniem mebli, poślizgnięciem się i upadkiem na podłogę w mieszkaniu w G. przy ul. (...)oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...) S.A.

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

38.  w dniu 5.09.2007 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...)S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 12 600 zł w postaci wypłaty w dniu 15.10.2008 r. kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy, (nr szkody (...)) za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...)S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 21.12.2006 r. w związku z podnoszeniem mebli, poślizgnięciem się i upadkiem na podłogę w mieszkaniu w G. przy ul. (...)oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...)S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

39.  w okresie od 3.02.2007 r. do 27.02.2007 r. w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, doprowadził Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. Inspektorat w K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 596,25 zł za pomocą wprowadzenia w błąd poprzez przedłożenie zwolnień lekarskich poświadczających nieprawdę co do stanu jego zdrowia w postaci obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 21.12.2006 r. w związku z podnoszeniem mebli, poślizgnięciem się i upadkiem na podłogę w mieszkaniu w G. przy ul. (...), podczas gdy do takiego zdarzenia nie doszło, czym działał na szkodę Zakład Ubezpieczeń Społecznych;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k.;

40.  w dniu 2.09.2009 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić (...)S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 11 000 zł w postaci wypłaty kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) zawartej dnia 18.10.2008 r. za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w(...) S.A. szkody w postaci doznania obrażeń ciała w postaci zespołu bólowego kręgosłupa odcinka lędźwiowo-krzyżowego, do jakich powstania miało dojść w dniu 9.04.2009 r. w związku z przenoszeniem mebli w mieszkaniu w G. przy ul. (...)oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na wydanie decyzji o odmowie wypłaty odszkodowania, czym działał na szkodę (...)S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 286 §1 k.k. w zb.
z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.;

41.  w dniu 2.09.2009 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 11 000 zł w postaci wypłaty kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) zawartej dnia 22.10.2008 r. za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...)S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 9.04.2009 r. w związku z przenoszeniem mebli w mieszkaniu w G. przy ul. (...)oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na wydanie decyzji o odmowie wypłaty odszkodowania, czym działał na szkodę (...) S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 286 §1 k.k. w zb.
z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.;

42.  w dniu 2.09.2009 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić (...)S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 11 000 zł w postaci wypłaty kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...)zawartej dnia 14.12.2008 r. za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 9.04.2009 r. w związku z przenoszeniem mebli w mieszkaniu w G. przy ul. (...)oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na wydanie decyzji o odmowie wypłaty odszkodowania, czym działał na szkodę (...)S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 286 §1 k.k. w zb.
z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.;

43.  w dniu 2.09.2009 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić (...)S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 11 000 zł w postaci wypłaty kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...)zawartej dnia 15.12.2008 r. za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...)S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 9.04.2009 r. w związku z przenoszeniem mebli w mieszkaniu w G. przy ul. (...) oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na wydanie decyzji o odmowie wypłaty odszkodowania, czym działał na szkodę (...)S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 286 §1 k.k. w zb.
z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.;

44.  w dniu 2.09.2009 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić (...)S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 11 000 zł w postaci wypłaty kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) zawartej dnia 17.12.2008 r. za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...)S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 9.04.2009 r. w związku z przenoszeniem mebli w mieszkaniu w G. przy ul. (...)oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na wydanie decyzji o odmowie wypłaty odszkodowania, czym działał na szkodę (...)S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 286 §1 k.k. w zb.
z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.;

45.  w dniu 2.09.2009 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 11 000 zł. w postaci wypłaty kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) zawartej dnia 21.12.2008 r. za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 9.04.2009 r. w związku z przenoszeniem mebli w mieszkaniu w G. przy ul. (...)oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na wydanie decyzji o odmowie wypłaty odszkodowania, czym działał na szkodę (...)S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 286 §1 k.k. w zb.
z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.;

46.  w dniu 2.09.2009 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 11 000 zł w postaci wypłaty kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...)zawartej dnia 24.12.2008 r. za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 9.04.2009 r. w związku z przenoszeniem mebli w mieszkaniu w G. przy ul. (...) oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na wydanie decyzji o odmowie wypłaty odszkodowania, czym działał na szkodę (...) S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 286 §1 k.k. w zb.
z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.;

47.  w dniu 2.09.2009 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 11 000 zł w postaci wypłaty kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) zawartej dnia 25.12.2008 r. za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 9.04.2009 r. w związku z przenoszeniem mebli w mieszkaniu w G. przy ul. (...)oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na wydanie decyzji o odmowie wypłaty odszkodowania, czym działał na szkodę (...) S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 286 §1 k.k. w zb.
z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.;

48.  w okresie od 13.05.2009 r. do 28.08.2009 r. w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, doprowadził Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. Inspektorat w K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 3 728,16 zł za pomocą wprowadzenia w błąd poprzez przedłożenie zwolnień lekarskich poświadczających nieprawdę co do stanu jego zdrowia w postaci w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 9.04.2009 r. w związku z przenoszeniem mebli w mieszkaniu w G. przy ul. (...), podczas gdy do takiego zdarzenia nie doszło, czym działał na szkodę Zakład Ubezpieczeń Społecznych;

to jest o przestępstwo z art. 286§ 1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

49.  okresie od 9.04.2009 r. do 28.08.2009 r. w G., działając z góry powziętym zamiarem, wyłudził od lekarzy zatrudnionych w placówkach medycznych poświadczenie nieprawdy w postaci zwolnień lekarskich i oświadczeń co do swojego stanu zdrowia i powstałych dnia 9.04.2009 r. obrażeń ciała w postaci urazu wysiłkowego kręgosłupa w odcinku lędźwiowym;

to jest o przestępstwo z art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

50.  w dniu 29.12.2009 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 13 200 zł w postaci wypłaty w dniu 9.02.2010 r. kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr(...)zawartej dnia 14.12.2008 r. za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) S.A. szkody w postaci doznania obrażeń ciała w postaci skręcenia barku lewego i skręcenia kolana lewego, do jakich powstania miało dojść w dniu 13.10.2009 r. w związku z poślizgnięciem się i upadkiem podczas wsiadania do pojazdu w G. oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...) S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.;

51.  w dniu 29.12.2009 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 13 200 zł w postaci wypłaty w dniu 9.02.2010 r. kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...)zawartej dnia 24.12.2008 r. za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 13.10.2009 r. w związku z poślizgnięciem się i upadkiem podczas wsiadania do pojazdu w G. oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...) S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.;

52.  w dniu 29.12.2009 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 13 200 zł w postaci wypłaty w dniu 9.02.2010 r. kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...)zawartej dnia 21.12.2008 r. za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 13.10.2009 r. w związku z poślizgnięciem się i upadkiem podczas wsiadania do pojazdu w G. oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...) S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.;

53.  w dniu 29.12.2009 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 13 200 zł w postaci wypłaty w dniu 9.02.2010 r. kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) zawartej dnia 22.12.2008 r. za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 13.10.2009 r. w związku z poślizgnięciem się i upadkiem podczas wsiadania do pojazdu w G. oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...) S.A.

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.;

54.  w dniu 29.12.2009 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 13 200 zł w postaci wypłaty w dniu 9.02.2010 r. kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) zawartej dnia 25.12.2008 r. za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 13.10.2009 r. w związku z poślizgnięciem się i upadkiem podczas wsiadania do pojazdu w G. oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...) S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.;

55.  w dniu 29.12.2009 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 13 200 zł w postaci wypłaty w dniu 9.02.2010 r. kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) zawartej dnia 18.10.2008 r. za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 13.10.2009 r. w związku z poślizgnięciem się i upadkiem podczas wsiadania do pojazdu w G. oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...) S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.;

56.  w dniu 29.12.2009 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 13 200 zł w postaci wypłaty w dniu 9.02.2010 r. kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) zawartej dnia 17.12.2008 r. za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 13.10.2009 r. w związku z poślizgnięciem się i upadkiem podczas wsiadania do pojazdu w G. oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...) S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.;

57.  w dniu 29.12.2009 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 13 200 zł w postaci wypłaty w dniu 9.02.2010 r. kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...)zawartej dnia 15.12.2008 r. za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...) S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 13.10.2009 r. w związku z poślizgnięciem się i upadkiem podczas wsiadania do pojazdu w G. oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...) S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.;

58.  w okresie od 14.10.2009 r. do 24.12.2009 r. w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, doprowadził Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. Inspektorat w K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 2 485,44 zł za pomocą wprowadzenia w błąd poprzez przedłożenie zwolnień lekarskich poświadczających nieprawdę co do stanu jego zdrowia w postaci w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 13.10.2009 r. w związku z poślizgnięciem się i upadkiem podczas wsiadania do pojazdu w G., podczas gdy do takiego zdarzenia nie doszło, czym działał na szkodę Zakład Ubezpieczeń Społecznych;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

59.  w okresie od 14.10.2009 r. do 11.12.2009 r. w G., działając z góry powziętym zamiarem, wyłudził od lekarzy zatrudnionych w placówkach medycznych poświadczenie nieprawdy w postaci zwolnień lekarskich i oświadczeń co do swojego stanu zdrowia i powstałych dnia 13.10.2009 r. obrażeń ciała w postaci skręcenia lewego barku i kolana;

to jest o przestępstwo z art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

60.  w dniu 13.06.2011 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...)S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 12 400 zł w postaci wypłaty w dniu 21.08.2011 r. kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) zawartej dnia 26.10.2010 r. za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...)S.A. szkody w postaci doznania obrażeń ciała w postaci skręcenia lewego stawu kolanowego, skręcenia stawu śródręczno-paliczkowego kciuka prawego, do jakich powstania miało dojść w dniu 5.01.2011 r. w związku z poślizgnięciem się i upadkiem na chodnik w S. (1) oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...)S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.;

61.  w dniu 13.06.2011 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...)S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 12 400 zł w postaci wypłaty w dniu 25.08.2011 r. kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) zawartej dnia 21.12.2010 r. za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...)S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 5.01.2011r. w związku z poślizgnięciem się i upadkiem na chodnik w S. (1) oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...) S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.;

62.  w dniu 13.06.2011 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził (...)S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 12 475 zł w postaci wypłaty w dniu 25.08.2011 r. kwoty stanowiącej odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia NNW w ramach polisy nr (...) zawartej dnia 12.03.20l0 r. za pomocą wprowadzenia w/w ubezpieczyciela w błąd poprzez zgłoszenie w (...)S.A. szkody w postaci doznania w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 5.01.2011r. w związku z poślizgnięciem się i upadkiem na chodnik w S. (1)oraz poprzez przedkładanie dokumentacji lekarskiej poświadczającej nieprawdę co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do zaistnienia zdarzenia stanowiącego podstawę roszczenia i powstania w jego następstwie zgłaszanych obrażeń ciała nie doszło, czym działał na szkodę (...)S.A.;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.;

63.  w okresie od 3.02.2011 r. do 16.03.2011 r. w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, doprowadził Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. Inspektorat w K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 1449,84 zł za pomocą wprowadzenia w błąd
poprzez przedłożenie zwolnień lekarskich poświadczających nieprawdę co do stanu jego zdrowia w postaci w/w obrażeń ciała, do jakich powstania miało dojść w dniu 5.01.2011 r. w związku z poślizgnięciem się i upadkiem na chodnik w S. (1), podczas gdy do takiego zdarzenia nie doszło, czym działał na szkodę Zakładu Ubezpieczeń Społecznych;

to jest o przestępstwo z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. art. 12 k.k.;

64.  w okresie od 5.01.2011 r. do 23.02.2011 r. w G. i S. (1), działając z góry powziętym zamiarem, wyłudził od lekarzy zatrudnionych w placówkach medycznych poświadczenie nieprawdy w postaci zwolnień lekarskich i oświadczeń co do swojego stanu zdrowia i powstałych dnia 5.01.2011 r. obrażeń ciała w postaci skręcenia lewego stawu kolanowego, skręcenia stawu śródręczno-paliczkowego kciuka prawego;

to jest o przestępstwo z art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

65.  w nieustalonym okresie czasu, jednak nie wcześniej niż 3.01.2012 r. i nie później niż 05.05.2014 r. w G., K., W., w siedzibie (...) S.A. w G., Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w K., Urzędzie Skarbowym w G., u Rzecznika Ubezpieczonych w W., w Sądzie Rejonowym Gdańsk-Południe w Gdańsku Wydziale VI Pracy i Ubezpieczeń Społecznych używał poświadczających nieprawdę dokumentów w postaci: umowy o pracę, zaświadczenia, które potwierdzały nieprawdziwą datę zawarcia umowy i pracę i odbycie badań lekarskich oraz instruktażów BHP w dniu 2.01.2012 r.

to jest o przestępstwo z art. 273 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

Z. Ś. został oskarżony o to, że:

1.  w nieustalonym okresie czasu, jednak nie wcześniej niż w dniu 08.03.2012 r. i nie później niż w dniu 28.05.2012 r. w B. jako właściciel firmy i członek zespołu powypadkowego Zakładu Instalacyjno – Montażowego (...) w B. w „protokole nr (...) ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy” poświadczył nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne poprzez przyjęcie w nim, iż dnia 08.03.2012 r. około godz. 18.00 w m. H. w Republice Czeskiej pracownik P. L. przebywał na delegacji służbowej i uległ tam wypadkowi oraz przyjęcie, iż w dniach 19.03. – 21.03.2012 r. dokonał ustaleń dotyczących okoliczności i przyczyn w/w wypadku;

to jest o przestępstwo z art. 271 §1 k.k.;

2.  w nieustalonym okresie czasu, jednak nie wcześniej niż w dniu 08.03.2012 r. i nie później niż w dniu 28.05.2012 r. w B. przerobił dokument w postaci „protokołu nr (...) ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy” poprzez odręczne dopisanie na oryginale dokumentu w punkcie 5 dodatkowych treści dotyczących stwierdzeń zespołu powypadkowego;

to jest o przestępstwo z art. 270 §1 k.k.;

3.  w nieustalonym okresie czasu, jednak nie wcześniej niż dnia 03.01.2012 r. i nie później niż 09.01.2014 r. w B. jako właściciel firmy i członek zespołu powypadkowego Zakładu Instalacyjno – Montażowego (...) w B. poświadczył nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne w dokumencie „umowa o pracę” poprzez potwierdzenie, że została ona zawarta dnia 02.01.2012 r. oraz, że terminem rozpoczęcia pracy był dzień 02.01.2014 r.;

to jest o przestępstwo z art. 271 §1 k.k.;

K. U. (poprzednio A.) została oskarżona o to, że:

1.  w nieustalonym okresie czasu, jednak nie wcześniej niż w dniu 08.03.2012 r. i nie później niż w dniu 28.05.2012 r. w B., działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. Ś. i A. C., jako członek zespołu powypadkowego Zakładu Instalacyjno – Montażowego (...) w B. i specjalista ds. BHiP w „protokole nr (...) ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy” poświadczyła nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne poprzez przyjęcie w nim, iż dnia 08.03.2012 r. ok. godz. 18.00 w m. H. w Republice Czeskiej pracownik P. L. przebywał na delegacji służbowej i uległ tam wypadkowi oraz przyjęcie, iż w dniach 19.03 – 21.03.2012 r. dokonała ustaleń dotyczących okoliczności i przyczyn w/w wypadku;

to jest o przestępstwo z art. 271 §1 k.k.;

2.  w nieustalonym okresie czasu, jednak nie wcześniej niż dnia 03.01.2012 r. i nie później niż 09.01.2012 r. w B. jako specjalista ds. BHiP poświadczyła nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne w dokumencie w postaci „karty szkolenia wstępnego w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy” poprzez potwierdzenie, iż dnia 02.01.2012 r. został przeprowadzony instruktaż ogólny i instruktaż stanowiskowy na stanowisku pracy kierowca w firmie Zakład Instalacyjno – Montażowy (...) w B. osoby P. L.;

to jest o przestępstwo z art. 271 §1 k.k.;

A. C. został oskarżony o to, że:

w nieustalonym okresie czasu, jednak nie wcześniej niż dnia 03.01. 2012 r. i nie później niż dnia 28.05.2012 r. w B., działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. Ś. i K. A., jako członek zespołu powypadkowego Zakładu Instalacyjno – Montażowego (...) w B. w „protokole nr (...)ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy”, poświadczył nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne poprzez przyjęcie w nim, iż dnia 08.03.2012 r. ok. godz. 18.00 w m. H. w Republice Czeskiej pracownik P. L. przebywał na delegacji służbowej i uległ tam wypadkowi oraz przyjęcie, iż w dniach 19.03. – 21.03.2012 r. dokonał ustaleń dotyczących okoliczności i przyczyn w/w wypadku;

to jest o przestępstwo z art. 271 §1 k.k.

T. W. został oskarżony o to, że:

w nieustalonym okresie czasu, jednak nie wcześniej niż 02.01.2012 r. i nie później niż 09.01.2012 r. w nieustalonym miejscu jako lekarz poświadczył nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne w dokumencie „zaświadczenie lekarskie” poprzez przyjęcie w nim, że dnia 02.01.2012 r. w K. (1) miało miejsce badanie lekarskie P. L.;

to jest o przestępstwo z art. 271 §1 k.k.

Sąd Okręgowy w Gdańsku wyrokiem z 29 grudnia 2022r. w sprawie IV K 250/14:

I.  uznał oskarżonego P. L. za winnego tego, że w okresie od dnia 14.01.2012 r. do 6.12.2013 r. w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, usiłował doprowadzić (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w postaci pieniędzy w łącznej kwocie 1 560 000 zł, zawierając w dniach od 14 stycznia 2012 r. do 01.03.2012 r. 130 polis ubezpieczenia z tytułu następstw nieszczęśliwych wypadków, zgłaszając w dniu 28 maja 2012 r. w (...) szkodę z tytułu w/w ubezpieczenia w postaci obrażeń ciała: skręcenia kolana prawego i kręgosłupa szyjnego oraz stłuczenia nadgarstka prawego, do których miało dojść w dniu 8.03.2012 r. w hotelu (...)w miejscowości H. w Republice Czeskiej w związku z wyjazdem służbowym, wynikającym z zatrudnienia w Zakładzie Instalacyjno – Montażowym (...)w B. oraz przedkładając poświadczającą nieprawdę dokumentację lekarską co do stanu jego zdrowia, podczas gdy do wyjazdu służbowego oraz takiego wypadku i powstania obrażeń ciała nie doszło oraz żądając w dniu 6 grudnia 2013 r. wypłaty odszkodowań ze wszystkich 130 polis, jednakże zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na działania pracowników (...) S.A. w ramach postępowania sprawdzającego i odmowę wypłaty, czym działał na szkodę (...) S.A.; zakwalifikował ten czyn przy zastosowaniu art. 4 §1 k.k. jako przestępstwo z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 286 §1 k.k. w zw. z art. 294 §1 k.k. w zw. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. i za ten czyn na podstawie powołanych wyżej przepisów skazał, a przy zastosowaniu art. 11 § 3 k.k. i art. 14 § 1 k.k. na podstawie art. 294 §1 k.k. w zw. z art. 33 §1, 2 i 3 k.k. wymierzył mu karę 3 lat pozbawienia wolności i 100 stawek dziennych grzywny, ustalając stawkę dzienną na 50 zł;

II.  uznał oskarżonego P. L. za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w punktach 2 i 3 aktu oskarżenia z tym ustaleniem, że podstępnie wprowadził w błąd członków zespołu powypadkowego w osobach A. C. i K. A. co do faktu i okoliczności wypadku, do jakiego miało dojść w dniu 08.03.2012 r. około godz. 18.00 w miejscowości H. w Republice Czeskiej w trakcie delegacji służbowej oraz Z. Ś. odnośnie faktu zaistnienia tego wypadku, jak również podstępnie wprowadził w błąd lekarzy odnośnie stanu swojego zdrowia i jego przyczyn oraz ustalając, że czyny zostały popełnione
w krótkich odstępach czasu i w podobny sposób, przy zastosowaniu art. 4 §1 k.k. zakwalifikował je z art. 272 k.k. oraz z art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. i przy zastosowaniu art.91 § 1 k.k. na podstawie art. 272 k.k. wymierzył za nie karę 10 miesięcy pozbawienia wolności;

III.  uznał oskarżonego P. L. za winnego czynu zarzucanego mu w punkcie 4 aktu oskarżenia z tym ustaleniem, że dopuścił się go, działając w krótkich odstępach czasu, przy zastosowaniu art. 4 §1 k.k. zakwalifikował ten czyn z art.286 §1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. i za ten czyn na podstawie powołanych wyżej przepisów skazał, a przy zastosowaniu art. 11 § 3 k.k. na podstawie art. 286 §1 k.k. wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  uznał oskarżonego P. L. za winnego działań opisanych w punktach 5, 6, 7, 8, 9, 10 i 11 aktu oskarżenia oraz ustalając, że zostały one podjęte w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru przy zastosowaniu art. 4 §1 k.k. zakwalifikował je jako jeden czyn z art. 286 §1 k.k. oraz z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 286 §1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w jego brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. i za ten czyn na podstawie art. 286 §1 k.k. skazał go na karę roku pozbawienia wolności;

V.  przy zastosowaniu art. 4 §1 k.k. na podstawie art. 46 §1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. orzekł wobec P. L. obowiązek naprawienia wyrządzonych przestępstwem szkód poprzez zapłatę na rzecz:

- (...)S.A. kwoty 600 zł.;

-Towarzystwa Ubezpieczeń i Reasekuracji(...)S.A. kwoty 10 000 zł.;

- (...) Towarzystwa Ubezpieczeń S.A. (...) kwoty 2 600 zł.;

- (...) Towarzystwa Ubezpieczeń S.A. kwoty 5 400 zł;

- (...) Towarzystwa Ubezpieczeń S.A. kwoty 1 200 zł;

VI.  uznał oskarżonego P. L. za winnego popełnienia działań opisanych w punktach: 12, 13, 14, 15, 16 i 17 aktu oskarżenia oraz ustalając, że zostały one podjęte w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, przy zastosowaniu art. 4 §1 k.k. zakwalifikował je jako jedno przestępstwo z art.13 §1 k.k. w zw. z art. 286 §1 k.k. oraz z art. 286 §1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
w jego brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. i za ten czyn na podstawie art. 286 §1 k.k. skazał go na karę roku pozbawienia wolności;

VII.  przy zastosowaniu art. 4 §1 k.k. na podstawie art. 46 §1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. orzekł wobec P. L. obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody poprzez zapłatę na rzecz (...) Towarzystwa Ubezpieczeń S.A. kwoty 2 000 zł;

VIII.  uznał oskarżonego P. L. za winnego zachowań opisanych w punktach: 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32 i 33 aktu oskarżenia oraz ustalając, że zostały one podjęte w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, przy zastosowaniu art. 4 §1 k.k. zakwalifikował je jako jedno przestępstwo z art. 286 §1 k.k. oraz z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 286 §1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w jego brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. i za ten czyn na podstawie art. 286 §1 k.k. skazał go na karę roku pozbawienia wolności;

IX.  przy zastosowaniu art. 4 §1 k.k. na podstawie art. 46 §1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. orzekł wobec P. L. obowiązek naprawienia wyrządzonych przestępstwem szkód poprzez zapłatę na rzecz:

-Towarzystwa Ubezpieczeń i Reasekuracji (...)S.A. kwoty 22.050 zł;

(...) S.A. kwoty 24 000 zł;

- (...) S.A. kwoty 11 700 zł;

- (...) Towarzystwa Ubezpieczeń S.A. kwoty 7 200 zł;

- (...) Towarzystwa Ubezpieczeń S.A. kwoty 4 800 zł;

(...) Towarzystwa Ubezpieczeń S.A. kwoty 14 000 zł;

(...) S.A. z siedzibą w S. kwoty 16 750 zł;

X.  uznał oskarżonego P. L. za winnego popełnienia działań opisanych w punktach: 34, 35, 36, 37, 38 i 39 aktu oskarżenia oraz ustalając, że zostały one podjęte w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, przy zastosowaniu art. 4 §1 k.k. zakwalifikował je jako jedno przestępstwo z art.286 §1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w jego brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. i za ten czyn na podstawie art. 286 §1 k.k. skazał go na karę roku pozbawienia wolności;

XI.  przy zastosowaniu art. 4 §1 k.k. na podstawie art. 46 §1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. orzekł wobec P. L. obowiązek naprawienia wyrządzonych przestępstwem szkód poprzez zapłatę na rzecz:

- (...) S.A. kwoty 12 900 zł;

- (...) S.A. kwoty 12 900 zł;

- (...) S.A. kwoty 13 500 zł;

(...)S.A. kwoty 13 500 zł;

(...) S.A. kwoty 12 600 zł;

XII.  uznał oskarżonego P. L. za winnego popełnienia działań opisanych w punktach: 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47 i 48 aktu oskarżenia oraz ustalając, że zostały one podjęte w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, przy zastosowaniu art. 4 §1 k.k. zakwalifikował je jako jedno przestępstwo z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w jego brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. oraz z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w jego brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r.
i za ten czyn na podstawie powołanych wyżej przepisów skazał, a przy zastosowaniu art. 11 § 3 k.k. na podstawie art. 286 §1 k.k. wymierzył mu karę roku pozbawienia wolności;

XIII.  uznał oskarżonego P. L. za winnego zachowań opisanych w punktach 49 i 59 aktu oskarżenia z tym ustaleniem, że podstępnie wprowadził w błąd lekarzy odnośnie swojego stanu zdrowia i doznanych obrażeń oraz przyjmując, że zachowania te zostały podjęte w krótkich odstępach czasu i w podobny sposób przy zastosowaniu art. 4 §1 k.k. zakwalifikował każdy z tych czynów z art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. i przy zastosowaniu art. 91 §1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. na podstawie art. 272 k.k. skazał go na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

XIV.  uznał oskarżonego P. L. za winnego popełnienia działań opisanych w punktach: 50, 51, 52, 53, 54, 55, 56, 57 i 58 aktu oskarżenia oraz ustalając, że zostały one podjęte w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, przy zastosowaniu art. 4 §1 k.k. zakwalifikował je jako jedno przestępstwo z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w jego brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. i za ten czyn na podstawie powołanych wyżej przepisów skazał, a przy zastosowaniu art.11 § 3 k.k. na podstawie art. 286 §1 k.k. wymierzył mu karę roku pozbawienia wolności;

XV.  przy zastosowaniu art. 4 §1 k.k. na podstawie art. 46 §1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. orzekł wobec P. L. obowiązek naprawienia wyrządzonych przestępstwem szkód poprzez zapłatę na rzecz:

(...) S.A. kwoty 13 200 zł;

- (...) S.A. kwoty 13 200 zł;

- (...) S.A. kwoty 13 200 zł;

- (...) S.A. kwoty 13 200 zł;

- (...) S.A. kwoty 13 200 zł;

- (...) S.A. kwoty 13 200 zł;

- (...) S.A. kwoty 13 200 zł;

- (...) S.A. kwoty 13 200 zł;

XVI.  uznał oskarżonego P. L. za winnego popełnienia działań opisanych w punktach: 60, 61, 62 i 63 aktu oskarżenia oraz ustalając, że zostały one podjęte w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru,
przy zastosowaniu art. 4 §1 k.k. zakwalifikował je jako jedno przestępstwo z art.286 §1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w jego brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. i za ten czyn na podstawie powołanych wyżej przepisów skazał, a przy zastosowaniu art. 11 § 3 k.k. na podstawie art. 286 §1 k.k. wymierzył mu karę roku pozbawienia wolności;

XVII.  przy zastosowaniu art. 4 §1 k.k. na podstawie art. 46 §1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. orzekł wobec P. L. obowiązek naprawienia wyrządzonych przestępstwem szkód poprzez zapłatę na rzecz:

- (...) S.A. kwoty 12 400 zł;

- (...) S.A. kwoty 12 400 zł;

- (...) S.A. kwoty 12 475 zł;

XVIII.  uznał oskarżonego P. L. za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie 64 aktu oskarżenia z tym ustaleniem, że podstępnie wprowadził w błąd lekarzy odnośnie swojego stanu zdrowia i doznanych obrażeń, czyn ten
przy zastosowaniu art. 4 §1 k.k. zakwalifikował je jako przestępstwo z art. 272 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w jego brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. i za ten czyn na podstawie art. 272 k.k. skazał go na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

XIX.  uznał oskarżonego P. L. za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie 65 aktu oskarżenia, eliminując spośród dokumentów poświadczających nieprawdę umowę o pracę, ten czyn przy zastosowaniu art. 4 §1 k.k. zakwalifikował je jako przestępstwo z art. 273 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w jego brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. i za ten czyn na podstawie art. 273 k.k. skazał go na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności;

XX.  przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na podstawie art. 91 § 2 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. połączył oskarżonemu P. L. jednostkowe kary pozbawienia wolności wymierzone w punktach: I, II, III, IV, VI, VIII, X, XII, XIII, XIV, XVI, XVIII i XIX wyroku i orzekł karę łączną 5 lat pozbawienia wolności;

XXI.  na podstawie art. 63 §1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu P. L. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w niniejszej sprawie od dnia 05.05.2014 r. godz. 8.00 do dnia 3 listopada 2015 r. godz. 15.45;

XXII.  uznał oskarżonego Z. Ś. za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie 1 aktu oskarżenia, czy ten przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. zakwalifikował z art. 271 § 1 k.k. i za ten czyn na podstawie art. 271 § 1 k.k. skazał go na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

XXIII.  uznał oskarżonego Z. Ś. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 2 aktu oskarżenia, czyn ten zakwalifikował z art. 270 § 1 k.k. i za ten czyn na podstawie tego przepisu skazał go na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

XXIV.  uniewinnił oskarżonego Z. Ś. od popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 3 aktu oskarżenia;

XXV.  przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na podstawie art. 85 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. połączył oskarżonemu Z. Ś. jednostkowe kary pozbawienia wolności wymierzone w punktach XXII i XXIII i orzekł karę łączną 4 miesięcy pozbawienia wolności:

XXVI.  przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 punkt 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. wykonanie kary pozbawienia wolności zawiesił oskarżonemu Z. Ś. na okres próby wynoszący 3 lata;

XXVII.  przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. na podstawie art. 71 § 1 k.k. w zw. z art. 33 § 1 i 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. orzekł wobec oskarżonego Z. Ś. 100 stawek dziennych grzywny, ustalając stawkę dzienną na 10 zł;

XXVIII.  uniewinnił oskarżoną K. U. (poprzednio A.) od popełnienia czynu zarzucanego jej w punkcie 1 aktu oskarżenia;

XXIX.  uznał oskarżoną K. U. (poprzednio A.) za winną popełnienia czynu zarzucanego jej w punkcie 2 aktu oskarżenia, zakwalifikował ten czyn z art. 271 § 1 k.k. i za ten czyn przy zastosowaniu art. 37 a k.k. na podstawie art. 33 § 1 i 3 k.k. skazał ją na karę 150 stawek dziennych grzywny, ustalając stawkę dzienną na 10 zł;

XXX.  uniewinnił oskarżonego A. C. od popełnienia czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia;

XXXI.  uznał oskarżonego T. W. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia, zakwalifikował ten czyn z art. 271 § 1 k.k. i za ten czyn przy zastosowaniu art. 37 a k.k. na podstawie art. 33 § 1 i 3 k.k. skazał go na karę 150 stawek dziennych grzywny, ustalając stawkę dzienną na 20 zł.;

XXXII.  na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 632 punt 2 k.p.k. obciążył Skarb Państwa kosztami procesu w części uniewinniającej Z. Ś. K. U. i A. C., a na podstawie art. 627 k.p.k. w pozostałej części obciążył oskarżonych kosztami procesu, w tym opłatami ustalonymi w kwotach:

-150 zł. w stosunku do oskarżonej K. U. na podstawie art. 1 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych;

-300 zł w stosunku do oskarżonego T. W. na podstawie art. 1 i art. 3 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o opłatach w sprawach karnych;

-150 zł w stosunku do oskarżonego Z. Ś. – na podstawie art. 1, art.2 ust. 1 pkt 2 i art. 3 ust. 2 powołanej wyżej ustawy o opłatach w sprawach karnych;

-1400 zł w stosunku do oskarżonego P. L. na podstawie art. 1, art.2 ust. 1 punkt 5 i art. 3 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o opłatach w sprawach karnych.

11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońcy

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

11.3. Granice zaskarżenia

11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

12.1. Ustalenie faktów

12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżeni

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

2.

P. L.

Z. Ś.

Sąd odwoławczy nie przeprowadzał postępowania dowodowego.

12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżeni

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

2.

P. L.

Z. Ś.

Sąd odwoławczy nie przeprowadzał postępowania dowodowego.

12.2. Ocena dowodów

12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Sąd odwoławczy nie przeprowadzał postępowania dowodowego.

Sąd odwoławczy nie przeprowadzał postępowania dowodowego.

12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Sąd odwoławczy nie przeprowadzał postępowania dowodowego.

Sąd odwoławczy nie przeprowadzał postępowania dowodowego.

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp

Zarzuty

Apelacja obrońcy oskarżonego P. L.

a)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na niezasadnym uznaniu, że materiał dowodowy w niniejszej sprawie pozwala na uznanie za upozorowany upadek oskarżonego z parapetu podczas wieszania firanek w dniu 11.12.2000 r., a w konsekwencji pozwalający na przyjęcie, ze uzyskanie przez niego odszkodowania z tego tytułu wyczerpywało znamiona przestępstwa oszustwa, podczas gdy prawidłowa ocen tego materiału w postaci wyjaśnień P. L., zeznań S. L., H. Z., P. W., M. H., E. H., S. M., opinii sądowo - lekarskich, stwierdzonego w badaniu po wypadku uszkodzenia więzozrostu barkowo - obojczykowego II stopnia, skręcenia stawu kolanowego prawego prowadzi do wniosku, że oskarżony przypisanego mu czynu nie popełnił, co winno skutkować jego uniewinnieniem;

b)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na niezasadnym uznaniu, że materiał dowodowy w niniejszej sprawie pozwala na uznanie za upozorowane wypadnięcie oskarżonego - z samochodu podczas jazdy w dniu 16.08.2001 r., a w konsekwencji pozwalający na przyjęcie, że uzyskanie przez niego odszkodowania z tego tytułu wyczerpywało znamiona przestępstwa oszustwa, podczas gdy prawidłowa ocena tego materiału w postaci wyjaśnień P. L., zeznań S. L., H. Z., P. W., M. H., E. H., S. M., opinii sądowo — lekarskich, stwierdzonych w badaniu po wypadku ogólnych potłuczeń, wstrząśnienia mózgu, złamania głowy kości promieniowej z uszkodzeniem nerwu łokciowego prowadzi do wniosku, że oskarżony przypisanego mu czynu nie popełnił, co winno skutkować jego uniewinnieniem;

c)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na niezasadnym uznaniu, że materia! dowodowy w niniejszej sprawie pozwala na uznanie za upozorowany upadek ze schodów oskarżonego po potknięciu podczas schodzenia w dniu 30.03.2003 r., a w konsekwencji pozwalający na przyjęcie, że uzyskanie przez niego odszkodowania z tego tytułu wyczerpywało znamiona przestępstwa oszustwa, podczas gdy prawidłowa ocena tego materiału w postaci wyjaśnień P. L., zeznań S. L., H. Z., P. W., M. H., E. H., S. M., opinii sądowo - lekarskich, stwierdzonego w badaniu po wypadku zwichnięcia lewego stawu ramiennego ze stłuczeniem splotu barkowego, skręcenia stawu kolanowego lewego, prowadzi do wniosku, że oskarżony przypisanego mu czynu nic popełnił, co winno skutkować jego uniewinnieniem;

d)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na niezasadnym uznaniu, że materiał dowodowy w niniejszej sprawie pozwala na uznanie za upozorowany uraz wysiłkowy oskarżonego w dniu 21.12.2006 r., a w konsekwencji pozwalający na przyjęcie, że uzyskanie przez niego odszkodowania z tego tytułu wyczerpywało znamiona przestępstwa oszustwa, podczas gdy prawidłowa ocena tego materiału w postaci wyjaśnień P. L., zeznań S. L., H. Z., P. W., M. H., E. H., S. M., opinii sądowo - lekarskich, stwierdzonego w badaniu po wypadku urazu wysiłkowego kręgosłupa lędźwiowego z objawami korzeniowymi, prowadzi do wniosku, że oskarżony przypisanego mu czynu nie popełnił, co winno skutkować jego uniewinnieniem;

e)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na niezasadnym uznaniu, że materiał dowodowy w niniejszej sprawie pozwała na uznanie za upozorowany ostry zespól bólowy u oskarżonego podczas przenoszenia szafki w dniu 09.04.2009 r., a w konsekwencji pozwalający na przyjęcie, że uzyskanie przez niego odszkodowania z tego tytułu wyczerpywało znamiona przestępstwa oszustwa, podczas gdy prawidłowa ocena tego materiału w postaci wyjaśnień P. L., zeznań S. L., H. Z., P. W., M. H., E. H., S. M., opinii sądowo — lekarskich, stwierdzonego badaniem po wypadku ostrego zespołu bólowego w obrębie kręgosłupa lędźwiowo — krzyżowego bez objawów korzeniowych prowadzi do wniosku, że oskarżony przypisanego mu czynu nie popełnił, co winno skutkować jego uniewinnieniem;

f)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na niezasadnym uznaniu, że materiał dowodowy- w niniejszej sprawie pozwala na uznanie za upozorowany upadek oskarżonego przy wysiadaniu z samochodu w dniu 13.10.2009 r. a w konsekwencji pozwalający na przyjęcie, że uzyskanie przez niego odszkodowania z tego tytułu wyczerpywało znamiona przestępstwa oszustwa, podczas gdy prawidłowa ocena tego materiału w postaci wyjaśnień P. L., zeznań S. L., H. Z., P. W., M. H., E. H., S. M., opinii sądowo - lekarskich, stwierdzonego badaniem po wypadku skręcenia stawu barokowego lewego i skręcenia stawu kolanowego lewego prowadzi do wniosku, że oskarżony przypisanego mu czynu nie popełnił, co winno skutkować jego uniewinnieniem;

g)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na niezasadnym uznaniu, że materiał dowodowy w niniejszej sprawie pozwala na uznanie za upozorowany upadek oskarżonego w dniu 05.01.2011 r. w S. (1), a w konsekwencji pozwalający na przyjęcie, ze uzyskanie przez niego odszkodowania z tego tytułu wyczerpywało znamiona przestępstwa oszustwa, podczas gdy prawidłowa ocena tego materiału w postaci wyjaśnień P. L., zeznań S. L., H. Z., P. W., M. H., E. H., S. M., opinii sądowo — lekarskich, stwierdzonego badaniem po wypadku skręcenia lewego stawu kolanowego i kciuka prawego w stawie śródręczno - paliczkowym, prowadzi do wniosku, że oskarżony przypisanego mu czynu nie popełnił, co winno skutkować jego uniewinnieniem;

h)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na niezasadnym uznaniu, że materiał dowodowy w niniejszej sprawie pozwala na uznanie za upozorowany upadek oskarżonego w dniu 08.03.2012 r. w miejscowości H. w Czechach, a w konsekwencji pozwalający na przyjęcie, że zgłoszenie przez niego w dniu 6.12.2012 żądania wypłaty odszkodowania z tego tytułu wyczerpywało znamiona przestępstwa usiłowania oszustwa, podczas gdy prawidłowa ocena tego materiału w postaci wypowiedzenia P. L. przez (...) S.A. 130 polis NNW w dniu 27.03.2012 r., wyjaśnień P. L., zeznań S. L., H. Z., P. W., M. H., E. H., S. M., opinii sądowo — lekarskich, stwierdzonego badaniem po wypadku skręcenia stawu kolanowego prawego i kręgosłupa szyjnego oraz stłuczenia nadgarstka ręki prawej, neuropatii pourazowej nerwu strzałkowego prawnego, niewielkiego stopnia uszkodzenia włókien ruchowych prawego nerwu strzałkowego powierzchownego i włókien czuciowych nerwu strzałkowego po stronie prawej o charakterze aksonopatii, prowadzi do wniosku, że oskarżony przypisanego mu czynu nie popełnił, co winno skutkować jego uniewinnieniem;

i)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na niezasadnym uznaniu, że P. L. wyłudził od lekarzy zwolnienia lekarskie i oświadczenia co do jego stanu zdrowia podstępnie wprowadzając ich w błąd odnośnie swojego stanu zdrowia i doznanych obrażeń w dniach 5.01.2011 r., 9.04.2009 r., 13.10.2009 r., 8.03.2012 r., podczas gdy prawidłowa ocena tego materiału w postaci wyjaśnień P. L., zeznań S. L., P. W., opinii sądowo - lekarskich oraz dokumentacji medycznej sporządzonej przez lekarzy po zdarzeniach, ich zeznań prowadzi do wniosku, że oskarżony przypisanych mu czynów nie popełnił, co winno skutkować jego uniewinnieniem.

ewentualnie, w przypadku nieuwzględnienia przez Sąd zarzutu opisanego w punkcie 11 apelacji

rażąca niewspółmierność kary wymierzonej oskarżonemu polegającą na orzeczeniu wobec P. L. kary 5 lat pozbawienia wolności, albowiem oskarżony jest osobą niekaraną i wymierzenie mu kary najłagodniejszej

Apelacja obrońcy oskarżonego Z. Ś.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść, a polegający na bezpodstawnym przyjęciu, że oskarżony Z. Ś. popełnił przestępstwa przypisane mu w punktach XXII i XXIII wyroku podczas gdy prawidłowa - zgodna z przepisami postępowania karnego - analiza całokształtu materiału dowodowego nie pozwala na poczynienie takiego ustalenia, albowiem z dowodów wynika, że Z. Ś. pozostawał w przekonaniu, że do protokołu o numerze (...) dotyczącym ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy wpisuje treści, które są zgodne z rzeczywistością.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutów za zasadne, częściowo zasadne albo niezasadne

Apelacja obrońcy oskarżonego P. L..

Na wstępie Sąd Apelacyjny pragnie wskazać, że na 48 stron uzasadnienia apelacji treść merytoryczna, zawierająca omówienie podniesionych zarzutów znajduje się na piętnastu stronach. Pozostałą część uzasadnienia apelacji stanowi treść wyroku (przytoczonego w całości na 25 stronach uzasadnienia apelacji), która jest znana Sądowi odwoławczemu, podobnie jak ustalony przez Sąd Okręgowy stan faktyczny sprawy, który częściowo skarżący przywołał na dziewięciu stronach uzasadnienia apelacji. Sąd Apelacyjny czyni w tym miejscu te spostrzeżenia aby wskazać dlaczego w niniejszym uzasadnieniu będzie odwoływał się jedynie do treści zawartych na owch piętnastu stronach omawianej apelacji.

Nadto wskazać należy, że jako jedyny zarzut skarżący podniósł zarzut błędu w ustaleniach faktycznych (rozbity na 8 zdarzeń stanowiących podstawy żądania przez oskarżonego świadczeń oraz jedno ustalenie dotyczące wyłudzeń zwolnień lekarskich), a mimo to już w pierwszym zdaniu „Części merytorycznej” wniesionego środka odwoławczego (str.39 apelacji) kwestionuje dokonaną przez Sąd I instancji ocenę wiarygodności dowodów zgromadzonych w sprawie; czyni tak również w dalszej części uzasadnienia apelacji. Skoro tak, to winien również podnieść zarzut mającej wpływ na treść orzeczenia obrazy przepisów postępowania, w szczególności przepisów związanych z oceną dowodów. Jak wynika bowiem z uzasadnienia apelacji, skarżący upatruje podstawy błędnych – w jego ocenie - ustaleń faktycznych w błędnie ocenionych dowodach. A zatem autor środka odwoławczego nie traktuje błędu w ustaleniach faktycznych jako samoistnego uchybienia w obszarze określenia podstawy odpowiedzialności karnej lecz zarzut takiego błędu wiąże z obszarem procesowym, tj. wadliwą oceną wiarygodności materiału dowodowego. Brak w takiej sytuacji zarzutów natury procesowej nie dyskwalifikujące omawianego środka odwoławczego ale od profesjonalnych reprezentantów stron Sąd Apelacyjny oczekuje formułowania wewnętrznie spójnych, biorąc pod uwagę petitum i uzasadnienie, pism procesowych.

Nie ma racji skarżący twierdząc (str.39 apelacji), że Sąd orzekający mając do wyboru dwie alternatywne lecz prawdopodobne wersje zdarzenia, wybrał tę niekorzystną dla oskarżonego negując zaistnienie wszystkich ośmiu zdarzeń szkodowych. Sąd Okręgowy bowiem niezwykle skrupulatnie zgromadził materiał dowodowy w przedmiotowej sprawie, dokonał bardzo wnikliwej oceny wszystkich przeprowadzonych dowodów, zgodnie z dyrektywami określonymi w art.7 kpk, a na podstawie dowodów uznanych za wiarygodne ustalił stan faktyczny sprawy. Podkreślenia wymaga, że Sąd nie ma obowiązku czynienia ustaleń faktycznych w oparciu o dowody najkorzystniejsze dla oskarżonego. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych może zostać skutecznie podniesiony zatem wyłącznie wówczas, gdy zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez Sąd I instancji z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego nie odpowiada zasadom logicznego rozumowania oraz wskazaniom wiedzy i doświadczenia życiowego, bądź jest rezultatem oceny obarczonej nieuprawnioną dowolnością. Możliwość zaś przeciwstawienia ustaleniom Sądu orzekającego odmiennego poglądu nie może prowadzić do wniosku o dokonaniu przez Sąd błędu w ustaleniach faktycznych (por. wyroki Sądu Apelacyjnego w Lublinie z: 27 lipca 2021r. II AKa 109/21, 30 grudnia 2019r. II AKa 55/19; wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 22 kwietnia 2021r., II AKa 29/21; postanowienie Sądu Najwyższego z 9 kwietnia 2008r., V KK 301/07; wyroki Sądu Najwyższego z: 10 maja 2005r. WA 10/05, 20 lutego 1975r. OSNPG 1975/9/84, 22 stycznia 1975r., OSNKW 1976/2/64).

Konstrukcja ośmiu zarzutów sprowadza się w zasadzie do powielenia ich treści. Różnice dotyczą jedynie dat rzekomych zdarzeń oraz opisu obrażeń do jakich miało dojść w ich czasie. Takie formułowanie zarzutów apelacyjnych uprawnia Sąd odwoławczy również do łącznego – w pewnym zakresie - odniesienia się do nich bez narażenia się na zarzut nierozpoznania któregokolwiek z nich;

Ad. a) Zarzut nie jest trafny. Odnosząc się do stanowiącego podstawę żądania wypłaty odszkodowania zdarzenia jakie rzekomo – zgodnie z ustaleniami Sądu I instancji – miało nastąpić 11 grudnia 2000r., wskazać należy, że Sądowi I instancji nie umknęły (str.21 uzasadnienia wyroku) wskazane przez skarżącego (str.39 apelacji) obrażenia jakie wymienione zostały w dokumentacji lekarskiej. W odróżnieniu jednak od skarżącego trafnie Sąd ten wskazał, że owa dokumentacja lekarska poświadczała nieprawdę. Czyniąc owo ustalenie Sąd Okręgowy oparł się na dowodach uznanych za wiarygodne, po swobodnej ich ocenie – co wymaga podkreślenia – również we wzajemnym powiązaniu. W tym zakresie oparł się na opinii biegłych sformułowanej jeszcze na etapie postępowania przygotowawczego (str.61 uzasadnienia wyroku) dostrzegając, że – zdaniem biegłych – nie jest możliwe jednoznaczne i pewne ustalenie, w jakich warunkach i okolicznościach doszło do powstania owych obrażeń (str.61 uzasadnienia wyroku) oraz czy zgłaszane przez oskarżonego P. L. objawy kliniczne były aktualne, czy też były następstwem wcześniejszych urazów oraz czy nie były one wyolbrzymiane przez oskarżonego (str.62 uzasadnienia wyroku). Sąd Okręgowy dostrzegł również, że biegli powołani w toku postępowania jurysdykcyjnego uznali, że można przyjąć, że doznane przez oskarżonego obrażenia ciała powstały w okolicznościach przez niego podawanych, nie stwierdzili nieprawidłowości w dokumentacji medycznej oskarżonego ale też wskazali, że nie jest ich rolą ocena prawdziwości informacji podanych w tej dokumentacji (str.64 uzasadnienia wyroku). Miał też jednak na uwadze inne okoliczności wskazane przez biegłych, że lekarz z reguły wierzy pacjentowi i wpisuje to w dokumentację (str.65, 67 uzasadnienia wyroku). Biegli stwierdzili również u oskarżonego zmiany degeneracyjne w obrębie struktur kolanowych typowe dla wieku i wagi oskarżonego. Dopuszczenie przez biegłych możliwości zgodnego z twierdzeniami oskarżonego źródła powstania omawianych obrażeń nie implikuje jednak uznania, że przypisanie mu winy w popełnieniu przestępstw o jakich mowa w pkt. IV zaskarżonego wyroku jest błędne. Jak już bowiem wyżej wskazano, Sąd dokonując oceny wiarygodności dowodu nie może tego czynić w oderwaniu od innych, które musi mieć w polu widzenia i dokonać ich kompleksowej oceny. Sąd Okręgowy zatem czyniąc ustalenia faktyczne w omawianym zakresie odwołał się również do ocenionych w sposób swobodny zeznań świadka J. W. (które skarżący w omawianym zarzucie pomija), zgodnie z którymi oskarżony relacjonował mu swój przestępczy proceder polegający na wyłudzaniu odszkodowań w oparciu o sfingowane zdarzenia losowe.

Skutku oczekiwanego przez skarżącego nie może przynieść odwoływanie się w zakresie tego zarzutu do zeznań świadków: S. L. (k.5274v-5275 akt sprawy), H. Z. (k.150-151, 5803 akt sprawy), P. W. (k.5721v-5724 akt sprawy) i M. H. (k.7632 akt sprawy), gdyż zeznania tych świadków w żadnym zakresie nie odnoszą się do zdarzenia, do jakiego miało dojść 11 grudnia 2000r. Do zeznań świadka S. M. i E. H. w zakresie tego zdarzenia Sąd Apelacyjny odniesie się w dalszej części niniejszego uzasadnienia. Przedmiotem rozważań Sądu Apelacyjnego w dalszej części niniejszego uzasadnienia będą również wyjaśnienia oskarżonego P. L..

Ad. b) Zarzut nie jest trafny. Również w odniesieniu do zdarzenia do jakiego rzekomo miało dojść 16 sierpnia 2001r. aktualność zachowują poczynione wyżej rozważania dotyczące sporządzonych w sprawie opinii sądowo – lekarskich. Nadto oględziny pojazdu nie wykazały jego niesprawności, która mogłaby skutkować wypadnięciem oskarżonego (załącznik 1 i 2 dokumentacja TW (...) – pismo z 12 lipca 2005r.), na co trafnie zwrócił uwagę Sąd Okręgowy (str.27 uzasadnienia wyroku), a wykonane tego dnia, po zaistnieniu rzekomego zdarzenia badania radiologiczne nie wykazały zmian urazowych. Również i do tego zdarzenia, wskazani w zarzucie świadkowie: S. L., H. Z., P. W. i M. H. nie odnosili się w swoich zeznaniach. Odwoływanie się do ich depozycji nie może zatem przynieść oczekiwanych przez skarżącego rezultatów. Do zeznań świadków: S. M. i E. H. w zakresie tego zdarzenia Sąd odwoławczy odniesie się w dalszej części niniejszego uzasadnienia. Nadto podkreślenia wymaga, że w czasie badań radiologicznych wykonanych tego dnia u oskarżonego nie stwierdzono zmian urazowych, podobnie jak żadnych dysfunkcji po konsultacji neurologicznej dnia następnego (załącznik nr 3 – zgłoszenie wypadku).

Ad. c) Zarzut nie jest trafny. Również i on stanowi w zasadzie powtórzenie pierwszego z podniesionych, do którego Sąd II instancji odnosił się już w niniejszym uzasadnieniu. Wskazane przez skarżącego (str.39-40 apelacji) obrażenia jakich miał doznać oskarżony w związku ze zdarzeniem do jakiego miało dojść 30 marca 2003r. wymienił również Sąd Okręgowy (str.38-39 uzasadnienia wyroku). Trafnie również i w tym przypadku, odnosząc się do swobodnie ocenionych dowodów, w tym opinii sądowo – lekarskich uznał, że oskarżony podał nieprawdę badającym go lekarzom, co skutkowało powielaniem ich w dalszej dokumentacji medycznej przedkładanej ostatecznie pokrzywdzonym podmiotom. Także i do tego zdarzenia nie odnoszą się zeznania wskazanych w zarzucie świadków: S. L., H. Z., P. W., M. H. i E. H.. Nie sposób zatem uznać aby te dowody mogły skutkować uniewinnieniem oskarżonego. Do zeznań świadka S. M. w zakresie tego zdarzenia Sąd odwoławczy odniesie się w dalszej części niniejszego uzasadnienia.

Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że w czasie zdarzenia, do którego miało rzekomo dojść 30 marca 2003r. oskarżony miał doznać m.in. skręcenia stawu kolanowego. Tymczasem po wykonanych tego dnia badaniach RTG nie stwierdzono zmian w stawie kolanowym (dokumentacja medyczna - załącznik nr 4).

Ad. d) Zarzut nie jest trafny. Również i on stanowi w zasadzie powtórzenie pierwszego z podniesionych, do którego Sąd II instancji odnosił się już w niniejszym uzasadnieniu. Wskazane przez skarżącego (str.40 apelacji) obrażenia jakich miał doznać oskarżony w związku ze zdarzeniem do jakiego miało dojść 21 grudnia 2006r. wymienił również Sąd Okręgowy (str.41-42 uzasadnienia wyroku). Trafnie również i w tym przypadku, odnosząc się do swobodnie ocenionych dowodów, w tym opinii sądowo – lekarskich uznał, że oskarżony podał nieprawdę badającym go lekarzom, co skutkowało powielaniem ich w dalszej dokumentacji medycznej przedkładanej ostatecznie pokrzywdzonym podmiotom. Warto w tym miejscu wskazać na zeznania świadka R. L. – lekarza, który po tym zdarzeniu wystawiał oskarżonemu szereg zwolnień lekarskich. Prowadzona przez niego dokumentacja medyczna nie potwierdziła wystąpienia u oskarżonego jakiegokolwiek urazu, w szczególności takiego, który mógł powstać w okolicznościach opisanych przez oskarżonego, a potwierdza jedynie początek zwyrodnienia kręgosłupa (zeznania świadka R. L. – k.2639, 3540, 5803v akt sprawy). Także i w zakresie tego zarzutu zeznania wskazanych w nim świadków: S. L., H. Z., P. W., M. H., E. H. i S. M. nie odnoszą się do zdarzenia z 21 grudnia 2004r. Nie sposób zatem uznać aby te dowody mogły skutkować uniewinnieniem oskarżonego.

Ad. e) Zarzut nie jest trafny. Również i on stanowi w zasadzie powtórzenie pierwszego z podniesionych, do którego Sąd II instancji odnosił się już w niniejszym uzasadnieniu. Wskazane przez skarżącego (str.40 apelacji) obrażenia jakich miał doznać oskarżony w związku ze zdarzeniem do jakiego miało dojść 9 kwietnia 2009r. wymienił również Sąd Okręgowy (str.46 uzasadnienia wyroku). Trafnie również i w tym przypadku, odnosząc się do swobodnie ocenionych dowodów, w tym opinii sądowo – lekarskich uznał, że oskarżony podał nieprawdę badającym go lekarzom, co skutkowało powielaniem ich w dalszej dokumentacji medycznej przedkładanej ostatecznie pokrzywdzonym podmiotom. Stwierdzenie bólu kręgosłupa okolicy lędźwiowo – krzyżowej jako skutek dźwigania szafy oparte zostało na wywiadzie lekarskim; nie stwierdzono ubytków neurologicznych (k.2158 akt sprawy). Warto w tym miejscu wskazać na zeznania świadka R. L. – lekarza, który po tym zdarzeniu wystawiał oskarżonemu szereg zwolnień lekarskich. Prowadzona przez niego dokumentacja medyczna nie potwierdziła wystąpienia u oskarżonego jakiegokolwiek urazu, w szczególności takiego, który mógł powstać w okolicznościach opisanych przez oskarżonego, a potwierdza jedynie początek zwyrodnienia kręgosłupa (zeznania świadka R. L. – k.2640, 3540, 5803v akt sprawy). Także i w zakresie tego zarzutu zeznania wskazanych w nim świadków: S. L., H. Z., P. W., M. H., E. H. i S. M. nie odnoszą się do zdarzenia z 9 kwietnia 2009r. Nie sposób zatem uznać aby te dowody mogły skutkować uniewinnieniem oskarżonego. Odnosząc się wskazanej już w niniejszym uzasadnieniu, a opartej o depozycje przesłuchiwanych w sprawie lekarzy co do możliwości symulowania przez pacjentów pewnych dolegliwości wskazać należy, że po zgłoszeniu się oskarżonego na SOR podał on w wywiadzie ból kręgosłupa i takie też było rozpoznanie; nie stwierdzono natomiast objawów ubytkowych neurologicznych (k.2158 akt sprawy). Nadto w zakresie tego zarzutu odwołać się należy do poczynionego przez Sąd I instancji ustalenia (str.47-48 uzasadnienia wyroku), że podczas przebywania na zwolnieniu lekarskim po zaistnieniu rzekomego zdarzenia z 9 kwietnia 2009r. oskarżony odbył szkolenie dla kierowców, co znalazło potwierdzenie w dowodach o charakterze dokumentarnym (k.3592-3597 akt sprawy), jak i osobowym (zeznania świadka D. R. – k.3992-3993, 7932 akt sprawy). Wiarygodności tych dowodów skarżący nie kwestionuje w wywiedzionej apelacji. Trafnie zatem Sąd I instancji uznał wyjaśnienia oskarżonego co do zaistnienia tego zdarzenia za niewiarygodne, a sporządzoną po przeprowadzeniu wywiadu lekarskiego z oskarżonym dokumentację medyczną za wyłudzoną i poświadczającą nieprawdę.

Ad. f) Zarzut nie jest trafny. Również i on stanowi w zasadzie powtórzenie pierwszego z podniesionych, do którego Sąd II instancji odnosił się już w niniejszym uzasadnieniu. Wskazane przez skarżącego (str.40 apelacji) obrażenia jakich miał doznać oskarżony w związku ze zdarzeniem do jakiego miało dojść 13 października 2009r. wymienił również Sąd Okręgowy (str.41-42, 47 uzasadnienia wyroku). Trafnie również i w tym przypadku, odnosząc się do swobodnie ocenionych dowodów, w tym opinii sądowo – lekarskich uznał, że oskarżony podał nieprawdę badającym go lekarzom, co skutkowało powielaniem ich w dalszej dokumentacji medycznej przedkładanej ostatecznie pokrzywdzonym podmiotom. Odwołać się tym miejscu należy do wskazanych wyżej zeznań świadka R. L., które również związane sią z opisywanym zdarzeniem. Natomiast zeznania wskazanych w zarzucie świadków: S. L., H. Z., P. W., M. H., E. H. i S. M. nie odnoszą się do zdarzenia z 13 października 2009r. Nie sposób zatem uznać aby mogły skutkować uniewinnieniem oskarżonego.

Ad. g) Zarzut nie jest trafny. Również i on stanowi w zasadzie powtórzenie wcześniej podniesionych, do których Sąd II instancji odnosił się już w niniejszym uzasadnieniu. Wskazane przez skarżącego (str.40 apelacji) obrażenia jakich miał doznać oskarżony w związku ze zdarzeniem do jakiego miało dojść 5 stycznia 2011r. wymienił również Sąd Okręgowy (str.53, 58 uzasadnienia wyroku). Trafnie również i w tym przypadku, odnosząc się do swobodnie ocenionych dowodów, w tym opinii sądowo – lekarskich uznał, że oskarżony podał nieprawdę badającym go lekarzom, co skutkowało powielaniem ich w dalszej dokumentacji medycznej przedkładanej ostatecznie pokrzywdzonym towarzystwom ubezpieczeniowym. W badaniu RTG wykonanym tego dnia nie stwierdzono zmian urazowych w kończynach dolnych i górnych, a diagnoza została postawiona na podstawie relacji oskarżonego (k.1689-1691 akt sprawy). Także i w zakresie tego zarzutu zeznania wskazanych w nim świadków: S. L., H. Z., P. W., M. H., E. H. i S. M. nie odnoszą się do zdarzenia z 5 stycznia 2011r. Nie sposób zatem uznać aby te dowody mogły skutkować uniewinnieniem oskarżonego. Ustalenie co do wypełnienia przez oskarżonego znamion przypisanego mu w pkt XVI zaskarżonego czynu Sąd Okręgowy oparł natomiast m.in. o uznane za wiarygodne, po dokonaniu ich swobodnej i wnikliwej oceny (str.55-57 uzasadnienia wyroku) zeznania świadka A. W.. Świadek zeznała, że wprawdzie w czasie wizyty w szpitalu założono oskarżonemu gips na nogę i kciuk, ale zaraz po powrocie do miejsca zakwaterowania gips ten ściągnął, poruszał się swobodnie i nawet jeździł na nartach. W ocenie Sądu Apelacyjnego, opartej na zasadzie doświadczenia życiowego i logice, niemożliwą jest jazda na nartach z gipsem na nodze. Tożsame stanowisko zajął biegły P. K. (k.7774v akt sprawy). Jak wynika z uznanych za wiarygodne zeznań świadka A. W., opatrunek gipsowy założył przed kolejną wizytą u lekarza, ale kiedy tego samego dnia kierował samochodem w drodze powrotnej do G. nie miał ich na sobie. Świadek zeznała również o ich wspólnych pobytach w Egipcie w styczniu, na przełomie stycznia i lutego oraz na przełomie marca i kwietnia 2011r., w którym to czasie oskarżony nie miał na sobie opatrunków gipsowych i całkowicie swobodnie korzystał z miejscowych atrakcji, w tym uczestniczył w kursie nurkowania. Skutku oczekiwanego przez skarżącego nie może przynieść próba zdyskredytowania wiarygodności zeznań tego świadka poprzez wskazywanie na zawód miłosny jako przyczynę składania przez świadka nieprawdziwych, obciążających oskarżonego zeznań (str.47 apelacji). Zeznania dotyczące stanu zdrowia oskarżonego w okresie od stycznia do kwietnia 2011r. znajdują bowiem potwierdzenie w niekwestionowanych co do swej wiarygodności przez skarżącego dowodach o charakterze dokumentarnym, tj. dokumentach nadesłanych z (...)sp. z o.o. (k.1428-1430 akt sprawy), (...)Sp. z o.o. (k.1432-1435 akt sprawy) i Polskiego (...) (k.1822-1823 akt sprawy) oraz zdjęciach z pobytu oskarżonego w Egipcie w omawianym czasie (k.1466-1470 akt sprawy).

Ad. h) Zarzut nie jest trafny. Również i on stanowi w zasadzie powtórzenie wcześniej podniesionych, do których Sąd II instancji odnosił się już w niniejszym uzasadnieniu. Wskazane przez skarżącego (str.40 apelacji) obrażenia jakich miał doznać oskarżony w związku ze zdarzeniem do jakiego miało dojść 8 marca 2012r. wymienił również Sąd Okręgowy (str.1 uzasadnienia wyroku). Trafnie również i w tym przypadku, odnosząc się do swobodnie ocenionych dowodów, w tym opinii sądowo – lekarskich uznał, że oskarżony podał nieprawdę badającym go lekarzom, co skutkowało powielaniem ich w dalszej dokumentacji medycznej przedkładanej ostatecznie pokrzywdzonym podmiotom. Biegły P. K. podał, że rozpoznanie skręcenia stawu kolanowego z uszkodzeniem więzadła rozpoznano w wyniku skarg pacjenta (oskarżonego – uwaga SA). Badanie RTG nie wykazało zmian urazowych, a rezonans magnetyczny wykonano dopiero w 2014r. (k.7772v akt sprawy). Wprawdzie biegły odnosząc się do procedur medycznych jakim był poddawany staw kolanowy oskarżonego po 8 marca 2012r. stwierdził, że mogło to mieć związek ze zdarzeniem tego dnia, jednakże wskazał jednocześnie że diagnozy opierają się na wywiadzie z pacjentem i badaniu przedmiotowym, które to badanie oparte jest m.in. na ocenie ruchomości stawu, objawach niestabilności, które to objawy – co już wskazano w niniejszym uzasadnieniu - mogą być symulowane przez badanego. W realiach rozpoznawanej sprawy nadto istnieją omówione już dowody o charakterze osobowym, które przeczą temu aby oskarżony doznał opisanych w zarzucie obrażeń ciała w okolicznościach przez niego podanych. Jednocześnie wskazać należy na depozycje biegłego M. K., który podał, że dolegliwości bólowe mogły być spowodowane zmianami zwyrodnieniowymi, które miał oskarżony (k.7774 akt sprawy). Również i do tego zdarzenia, wskazani w zarzucie świadkowie: H. Z., M. H. i E. H. i S. M. nie odnosili się w swoich zeznaniach. Odwoływanie się do ich depozycji nie może zatem przynieść oczekiwanych przez skarżącego rezultatów. Do zeznań świadka S. L. i P. W. w zakresie tego zdarzenia Sąd odwoławczy odniesie się w dalszej części niniejszego uzasadnienia. Podkreślenia wymaga, że argumentując omawiany zarzut i odnosząc się do opinii biegłych przeprowadzonej w toku postępowania jurysdykcyjnego skarżący skupił się przede wszystkim na omawianiu tej opinii i depozycji dwóch biegłych z zespołu biegłych, którzy ową opinie wydali. Nie jest to skuteczna metoda zdyskredytowania oceny tego dowodu poczynionej przez Sąd Okręgowy i – co nawet istotniejsze – poczynienia m.in. na jego podstawie ustaleń faktycznych w sprawie. Podkreślenia bowiem po raz kolejny wymaga, że Sąd ustalając stan faktyczny musi mieć na uwadze całokształt dowodów w sprawie. Nie może zaś ustaleń co do winy lub niewinności oskarżonego czynić w oparciu o wybiórcze dowody, tak jak zdaje się postępować skarżący. Skarżący chcąc skutecznie zakwestionować prawidłowość oceny dowodów dokonanej przez Sąd I instancji i jego ustaleń faktycznych winien odnieść się do niej, nie zaś forsować własną.

Skutku oczekiwanego przez skarżącego nie może przynieść odwoływanie się do niekwestionowanej okoliczności, że zawarcie 130 polis ubezpieczeniowych było prawnie dozwolone (str.50 apelacji). Okoliczność ta bowiem jest bezsporna i nie stanowi znamienia żadnego z przestępstw przypisanych oskarżonemu P. L. w przedmiotowej sprawie. Nie ma również racji skarżący twierdząc, że wypowiedzenie przez pokrzywdzonego owych umów ubezpieczeniowych 27 marca 2012r. samo w sobie winno skutkować uznaniem, że nie doszło do popełnienia przestępstwa przypisanego oskarżonemu w pkt. I zaskarżonego wyroku. Okoliczność ta bowiem nie skutkowała zaprzestaniem przez oskarżonego dochodzenia roszczeń opartych na oszustwie. Nie jest zatem tak jak twierdzi skarżący (str.51 apelacji), że wypowiedzenie tych umów winno skutkować uznaniem, że nie było czego wyłudzać. Już samo kalendarium zdarzeń wskazane przez skarżącego (str.50-51 apelacji) świadczy o tym, że oskarżony nie ustawał w usiłowaniu wyłudzenia nienależnego mu odszkodowania, już po wypowiedzeniu umów przez ubezpieczyciela. Przemawia za tym:

- kwestionowanie pismem z 3 kwietnia 2012r. oraz w czasie spotkania 19 czerwca 2012r. podstawy prawnej, a tym samym skuteczności wypowiedzenia umów ubezpieczenia,

- zgłoszenie 28 maja 2012r. (zatem blisko 3 miesiące po zdarzeniu, nie zaś 8 miesięcy jak twierdzi skarżący – str.47 apelacji) szkody z tytułu ubezpieczenia NNW z tytułu zdarzenia jakie (rzekomo – uwaga SA) miało mieć miejsce 8 marca 2012r.,

- wniesienie 12 grudnia 2012r. pozwu cywilnego przeciwko (...) o odszkodowanie za naruszenie dóbr osobistych poprzez odmowę wypłaty odszkodowań;

- kolejny wniosek, z 6 grudnia 2013r. o ponowne przeanalizowanie roszczeń i wypłatę odszkodowań z wszystkich 130 polis.

W kontekście czynu dotyczącego zdarzenia, które rzekomo miało mieć miejsce 8 marca 2012r. wskazać należy na inne dowody, które nie zostały dostrzeżone przez skarżącego, a które potwierdzają ustalenia Sądu Okręgowego co do winy oskarżonego P. L.. Z materiałów nadesłanych z Republiki Czeskiej wynika, że nie zgłoszono żadnego wypadku w hotelu i nikt nie widział oskarżonego poruszającego się o kuli (zeznania świadków: D. K. - k.1845 akt sprawy, K. P. – k.1847 akt sprawy, P. S. – k.1854 akt sprawy, L. B. – k.1859 akt sprawy, T. V. – k.1864 akt sprawy, V. N. – k.1869 akt sprawy, J. J. – k.2796 akt sprawy, J. R. – k.2803 akt sprawy, R. S. – k.2809-2810 akt sprawy, M. V. – k.2816 akt sprawy). Podkreślenia wymaga, że założenie oskarżonemu na prawą nogę tutoru gipsowego nastąpiło w SOR po wywiadzie uzyskanym od oskarżonego (zeznania świadka P. B. – k.1106 akt sprawy), mimo że – co wymaga szczególnego podkreślenia - wykonane zdjęcia RTG stawu kolanowego prawego, kciuka prawego i kręgosłupa odcinka szyjnego piersiowego wykazały, że nie doszło do żadnych zmian urazowych. Podobnie, jedynie w oparciu wywiad, wskazaną wyżej dokumentację SOR, bez badania, wystawiono oskarżonemu zwolnienie lekarskie (zeznania świadka J. K. (1) – k.1729, 6162v akt sprawy). Na tej podstawie wystawiane były dla oskarżonego kolejne zwolnienia lekarskie mimo, że wykonane 19 marca 2012r. badanie RTG nie wykazało zmian urazowych (zeznania świadka M. M. – k.1087 akt sprawy). Na tych samych podstawach, tj. opartym na zaufaniu do pacjenta (oskarżonego – uwaga SA) wywiadzie i wskazanej wyżej dokumentacji opierali się inni lekarze przyjmujący oskarżonego, wymienieni na str.17 uzasadnienia wyroku. Wiarygodność ich zeznań nie została zakwestionowana w omawianej apelacji i do nich Sąd Apelacyjny odwołuje się w tym miejscu. Mimo rzekomego urazu skutkującego założeniem oskarżonemu gipsu na nogę, prowadził on samochód w okresie od 6 do 13 marca 2012r., co potwierdza zarówno informacja z wypożyczalni samochodów (k.1125-1126 akt sprawy) oraz informacja z (...) Inspektoratu Transportu Drogowego (k.1203-1205 akt sprawy) oraz (...)Inspektoratu Transportu Drogowego (k.1207-1211 akt sprawy).

Podsumowując rozważania skarżącego dotyczące opinii biegłych (str.41-44 apelacji) na wstępie podkreślenia wymaga, że zespół biegłych powołany na etapie postępowania przygotowawczego (nazwany przez skarżącego zespołem biegłych nr 1) nie opiniował w toku postępowania jurysdykcyjnego (powody tego wskazał Sąd Okręgowy na str.63 uzasadnienia wyroku). Stąd całkowicie chybionym jest odwoływanie się do opinii ustnej, uzupełniającej złożonej przed Sądem (str.42 apelacji), bo takowej po prostu nie było. Skarżący tezę o niewinności oskarżonego opiera na twierdzeniu, że opinie biegłych nie zakwestionowały prawidłowości dokumentacji medycznej związanej ze zgłaszanymi przez oskarżonego zdarzeniami losowymi, w których rzekomo (uwaga SA) miał uczestniczyć. Pomija jednak tę istotną okoliczność, że zarówno biegli opiniujący, jak i przesłuchiwani w sprawie w charakterze świadków lekarze, do których zgłaszał się oskarżony wskazali na opieranie danych zawartych w dokumentacji na informacjach podanych przez badanego (oskarżonego P. L. – uwaga SA), na możliwości symulowania pewnych objawów chorobowych oraz na zaufaniu jakim lekarz darzy pacjenta mówiącego o swoich dolegliwościach. Wskazać tu szczególnie należy na zeznania świadka J. M. (k.5327 akt sprawy), który podał, że nie zakłada złej woli pacjenta, który mówi mu o swoich dolegliwościach. O przyjęciu założenia, że pacjent mówi prawdę opisując swoje dolegliwości i źródło ich powstania zeznawał zarówno biegły M. K. (k.7772 akt sprawy), jak i świadkowie – lekarze, do których zgłaszał się oskarżony, a wymienieni na str.81 uzasadnienia wyroku. Do wskazanych tam depozycji Sąd Apelacyjny odwołuje się w tym miejscu. Jednocześnie jednak stwierdzili, że pacjent może udawać określone uszkodzenia ciała jeżeli będzie miał ku temu dokładne instrukcje. Poza wskazanym wyżej świadkiem J. M., zeznawał o tym również świadek J. P. (1), który podobnie jak świadek J. M. (k.5327 akt sprawy) wskazał, że wystarczą ku temu odpowiednie instrukcje (k.6381 akt sprawy). Podkreślenia zatem w tym miejscy wymaga, że oskarżony P. L. wielokrotnie korzystał ze stron internetowych dotyczących urazów kończyn dolnych i kręgosłupa, co wynika z opinii biegłego z zakresu informatyki, który badał zabezpieczone w mieszkaniu oskarżonego urządzenia elektroniczne (k.654, 3846-3895 akt sprawy). To, że informacje o okolicznościach doznania urazów lekarze pozyskiwali z wywiadu od pacjenta (oskarżonego P. L. – uwaga SA) wynika również z zeznań świadka J. K. (2) (k.6503v akt sprawy). Świadek ten także wskazał na badanie siły mięśniowej jest subiektywne, a tym samym stwarzającym bardzo duże możliwości symulacji. Dalej, pewne stwierdzone u oskarżonego stany chorobowe mogły być efektem zmian zwyrodnieniowych związanych z wiekiem i trybem życia oskarżonego (brak ruchu, duża waga). Okoliczności te w powiązaniu z dowodami wskazanymi już w niniejszym uzasadnieniu, tak o charakterze dokumentarnym, jak i osobowym przeczące zaistnieniu zdarzeń będących podstawą wypłaty odszkodowań prowadzą do wniosku o słuszności przypisania oskarżonemu P. L. winy, a tym samym o nietrafności zarzutów wniesionej na jego korzyść apelacji.

Skutku oczekiwanego przez skarżącego nie może przynieść odwoływanie się do wniosków biegłego neurologa związanych ze sprawą z powództwa oskarżonego w sprawie VI U 85/14 Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku (str.43 apelacji). Sąd orzekający bowiem w sprawie będącej aktualnie przedmiotem kontroli odwoławczej samodzielnie przeprowadzał dowody w sprawie i na tej podstawie poczynił ustalenia faktyczne, w szczególności ustalenie, że nie doszło do opisywanego przez oskarżonego zdarzenia z 8 marca 2012r.

Biorąc pod uwagę zeznania świadków, na których m.in. Sąd Okręgowy oparł ustalenia o winie oskarżonego, do których Sąd odwoławczy odniesie się szerzej w dalszej części niniejszego uzasadnienia, Sąd II instancji w pełni podziela powołaną przez skarżącego (str.41 apelacji) konstatację Sądu I instancji, że realizując swój przestępczy proceder wyłudzania odszkodowań oskarżony mógł ponosić pewne koszty zdrowotne. Słuszności tej konstatacji nie zmienia podnoszona przez skarżącego okoliczność, że zgłaszane przez oskarżonego obrażenia dotyczyły różnych części ciała. Na marginesie zatem wskazać należy, że oskarżony głównie zgłaszał obrażenia kończyn (dolnych i górnych). Jej słuszności nie sposób również skutecznie zakwestionować odnosząc się zeznań J. W.. Depozycje bowiem tego świadka, w których stwierdzał (odnosząc się do tego co usłyszał od oskarżonego), że „tych wypadków w rzeczywistości nie doznawał”, że „urazu nie było” (str.44 apelacji) żadną miarą nie stoją w opozycji do wskazanej konstatacji sądu o ponoszonych przez oskarżonego pewnych kosztach zdrowotnych jakie mógł podjąć oskarżony aby wyłudzić odszkodowanie. Istotą owych „kosztów zdrowotnych” było bowiem – w ocenie Sądu Apelacyjnego – zaistnienie pewnych dolegliwości po stronie oskarżonego, które jednak nie miały swojego źródła w zgłaszanych przez niego u pokrzywdzonych zdarzeniach (stąd zarzuty usiłowania i dokonania oszustw); podobne stanowisko zajął również Sąd Okręgowy (str.79 uzasadnienia wyroku). Nie miały one również takiej skali jak podawana przez oskarżonego (stąd zarzuty wyłudzenia poświadczenia nieprawdy w zaświadczeniach lekarskich).

Skutku oczekiwanego przez skarżącego, tj. zdeprecjonowania wiarygodności zeznań świadka J. W. , w szczególności w zakresie czynu przypisanego mu w pkt. I zaskarżonego wyroku nie może przynieść odwoływanie się do okoliczności, że świadek zakończył znajomość z oskarżonym w lutym 2012r. Świadek bowiem w swych zeznaniach nie odnosił się wprost do zdarzenia do jakiego rzekomo miało dojść 8 marca 2012r. w H. zeznając szeroko o metodyce wyłudzania odszkodowań przez oskarżonego (k.100-103, 6417-6421v, 6568v-6571, 7195-7199 akt sprawy), przyznając, że nigdy nie był bezpośrednim świadkiem tych zdarzeń (k.7289 akt sprawy). Świadek zeznał, że w styczniu 2012r. towarzyszył oskarżonemu przy zawieraniu kilkunastu polis ubezpieczeniowych w (...) i wówczas ten powiedział, że za klika miesięcy wyjedzie na narty żeby upozorować wypadek a następnie uzyskać odszkodowanie (k.103 akt sprawy). Wskazane przez świadka przedziały czasowe znajdują potwierdzenie w okolicznościach bezspornych: w styczniu 2012r. oskarżony rozpoczął zawieranie umów ubezpieczeniowych z (...), a w marcu 2012r. miało rzekomo dojść do zdarzenia będącego podstawą żądania wypłaty odszkodowania. W czasie składania zeznań na rozprawie 6 grudnia 2016r. świadek mówił o wyjeździe na narty, w czasie którego doszło do upadku oskarżonego (k.6418 akt sprawy). Nie mogło to być związane z zarzutem przypisanym oskarżonemu w pkt. I zaskarżonego wyroku, gdyż do tego zdarzenia miało dojść w hotelu. Świadek w kontekście tego zdarzenia odwoływał się do 2011r., kiedy to miało dojść do powstania u oskarżonego obrażeń ciała podczas pobytu w S. (1) (pkt XVI zaskarżonego wyroku), ale również nie na stoku tylko na ulicy. Z zeznań świadka złożonych na rozprawie 16 kwietnia 2018r. (k.6769 akt sprawy) wynika, że świadek wywnioskował, że skoro oskarżony wyjeżdża na narty to zgłaszane zdarzenia mają dotyczyć urazów doznanych rzekomo w czasie uprawiania tego sportu. Okoliczność, że założenie to okazał się błędne (oskarżony bowiem podał, że do zdarzeń doszło w czasie upadku ze schodów w hotelu (pkt I zaskarżonego wyroku) oraz na ulicy (pkt XVI zaskarżonego wyroku) sama w sobie nie skutkuje uznaniem zeznań świadka za niewiarygodne. Na rozprawie 3 września 2018r. świadek zeznał, że nie znał dokładnie okoliczności rzekomych (uwaga SA) wypadków ale szkody były sfingowane, o czym wprost mówił oskarżony (k.7196 akt sprawy). Nadto świadek w swoich zeznaniach – w oparciu o relację samego oskarżonego – przedstawił mechanizm jego przestępczego działania, m.in. objętego zaskarżonym wyrokiem. Zeznania tego świadka zostały wnikliwie ocenione przez Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. W kontekście również innych dowodów uznanych za wiarygodne dokonaną przez Sąd i instancji ocenę wiarygodności zeznań świadka J. W. uznać należy za trafną. Na marginesie zatem jedynie wskazać należy na niekonsekwencję skarżącego. Z jednej strony bowiem kwestionuje dokonaną przez Sąd Okręgowy ocenę wiarygodności zeznań świadka J. W. w zakresie czynu przypisanego mu w pkt. I zaskarżonego wyroku odwołując się do tego, że nie utrzymywał kontaktów z oskarżonym 8 marca 2012r., z drugiej natomiast dla poparcia forsowanej tezy o niewinności oskarżonego odwołuje się do zeznań świadków, którzy w ogóle nie zeznawali o określonych zdarzeniach; Sąd II instancji odwoływał się już do tej kwestii w niniejszym uzasadnieniu. Podobnie jak w odniesieniu do opinii biegłych skarżący również całkowicie zbędnie relacjonuje zeznania świadka J. W., zamiast odnosić się do oceny tego dowodu dokonanej przez Sąd Okręgowy i wskazując w czym upatruje źródeł jej nieprawidłowości. Całkowicie chybionym jest odwoływanie się do zeznań tego świadka dotyczących wyłudzeń odszkodowań w związku z kradzieżą samochodu i włamania do mieszkania (str.44-45 apelacji), zdarzenia te bowiem nie są objęte zaskarżonym orzeczeniem. Podobnie chybionym jest odwoływanie się do pozaprocesowego przesłuchania (jak to określił skarżący - „wzięcia na spytki”) jakiemu miał zostać poddany świadek J. W. (str.46 apelacji). Rozmowa ta, jak wynika bowiem z zeznań J. W. (k.6570v akt sprawy) była przesłuchaniem. Oświadczenie natomiast z 4 lipca 2012r. (k.6564-6566 akt sprawy) odpowiada w pełni zeznaniom jakie konsekwentnie składał świadek, do składania których – jak sam podał - nie był przez nikogo namawiany. Odniósł się również do tej kwestii Sąd Okręgowy (str.13-14 uzasadnienia wyroku). Wskazać w tym miejscu należy, że – jak wynika z informacji nadesłanej z Aresztu Śledczego w S. (2)– widzenia funkcjonariuszy Policji i prokuratora z J. W. miały miejsce w 2016r., oświadczenie zaś świadka, do którego odwołuje się skarżący zostało sporządzone w 2012r. i brak jest podstaw do uznania, że wówczas świadek był pozbawiony wolności.

Podobny sposób konstruowania zarzut dotyczy zeznań świadka A. W. (str.47 apelacji). W ocenie Sąd Apelacyjnego okoliczności, że świadek pożyczyła pieniądze oskarżonemu, który ich nie oddał oraz to, że była zainteresowana bliższą z nim relacją, czego on nie odwzajemnił nie implikuje uznania, że obciążające oskarżonego zeznania tego świadka nie są wiarygodne. Sąd dokonał wnikliwej oceny wiarygodności zeznań świadka A. W. (str.55-57 uzasadnienia wyroku), która zyskała pełną akceptację Sądu odwoławczego. Nadto nie bez znaczenia – w ocenie Sądu Apelacyjnego – pozostaje okoliczność, że świadek obawiała się składać zeznania w postępowaniu jurysdykcyjnym, co wynika ze składanych przez nią wniosków (k.5489 akt sprawy). Jednak mimo tego, kiedy do tego doszło nie zmieniła swych depozycji obciążających oskarżonego.

Sąd Apelacyjny nie podziela poglądu skarżącego o niezasługującej na aprobatę, dokonanej przez Sąd Okręgowy ocenie dowodu w postaci zeznań świadka P. W. (str.83 uzasadnienia wyroku). Wbrew twierdzeniu skarżącego (str.47-48 apelacji), Sąd Okręgowy wnikliwie ocenił ten dowód, co znalazło odzwierciedlenie w części motywacyjnej zaskarżonego orzeczenia (str.83 uzasadnienia wyroku). Jak sama przyznała P. W. (k.5721v-5724 akt sprawy), swoją wiedzę o zarzutach stawianych oskarżonemu P. L. czerpała przede wszystkim od żony oskarżonego - S. L. i jego matki. Odwoływała się do treści aktu oskarżenia aby następnie stwierdzić, że nie widziała tego pisma procesowego. Trafnie Sąd Okręgowy uznał te zeznania za niewiarygodne, mające jedynie na celu wsparcie linii obrony oskarżonego. Dobitym tego potwierdzeniem są depozycje świadka, w których podała, że w czasie pobytu w Egipcie w kwietniu 2012r. ( nota bene w czasie zwolnienia lekarskiego z którego korzystał po rzekomym zdarzeniu z 8 marca 2012r.) oskarżony cały czas nosił ortezę, skoro odbył w tym czasie kurs nurkowania (informacje z Centrum Nurkowego (...) w Egipcie – k.1815-1818 akt sprawy). Do kwestii rzekomej „zemsty” A. W., do czego również odwoływała się świadek P. W. odnosił się już Sąd Apelacyjny w niniejszym uzasadnieniu i do poczynionych tam rozważań odsyła nie dostrzegając potrzeby ponownego przytaczania ich w tym miejscu.

Nie zyskał akceptacji Sądu II instancji zarzut dotyczy zeznań świadka H. Z. (str.48 apelacji), ocenionych przez Sąd Okręgowy na str.82-83 uzasadnienia wyroku. Nie sposób bowiem uznać aby stwierdzenie świadka – sąsiada oskarżonego, że kilka lat przed przesłuchaniem (które miało miejsce 17 listopada 2015r. – k.5803 akt sprawy – uwaga SA) widział oskarżonego poruszającego się o kuli (świadek zeznał wprost, że nie pamięta zupełnie w jakim to było okresie) miało jakiekolwiek wpływ na poczynienie ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie, gdzie przedmiotem zarzutów są określone zdarzenia jakie miały zaistnieć w określonych datach i skutkować określonymi uszkodzeniami ciała oskarżonego. Sąd Okręgowy nie uznał ich za niewiarygodne, a za niewnoszące istotnych elementów do rozstrzygnięcia (str.82 uzasadnienia wyroku). Odwoływanie się zatem do tego (str.48 apelacji), że za wiarygodne Sąd Okręgowy uznał zeznania świadka J. P. (2) – również sąsiada oskarżonego, który podał, że nigdy nie widział P. L. o kuli (k.3969, 6147v akt sprawy) nie może skutkować wnioskiem o nieprawidłowości oceny dowodów dokonanej przez Sąd I instancji. Podkreślenia przy tym wymaga, że również i zeznania świadka J. P. (2) zostały uznane przez Sąd Okręgowy za nieprzedstawiające decydującego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy (str.82 uzasadnienia wyroku).

Zarzut kwestionujący dokonaną przez Sąd Okręgowy ocenę wiarygodności zeznań świadka S. L. zd. K. (str.82-83 uzasadnienia wyroku) nie poddaje się jakiejkolwiek rzeczowej ocenie skoro jego uzasadnienie ogranicza się jedynie do stwierdzenia, że zeznania te zostały odrzucone przez Sąd jako mające na celu wsparcie wersji oskarżonego (str.48 apelacji). Sąd II instancji zatem odwołuje się w tym miejscu do oceny tego dowodu dokonanej przez Sąd Okręgowy (str.82-83 uzasadnienia wyroku), którą w pełni akceptuje. Wskazać bowiem należy, że zgodnie z treścią art. 427 § 2 kpk to po stronie obrońcy leży obowiązek wykazania, dlaczego nie zgadza się dokonaną przez Sąd I instancji oceną dowodów, jak też przedstawienia rzeczowej w tym przedmiocie argumentacji. Kwestionowanie oceny Sądu I instancji nie może ograniczyć się jedynie do bardzo ogólnego stwierdzenia. Skarżący jest podmiotem profesjonalnym świadczącym usługi prawne w tym obronę, toteż wymagania wobec niego przekraczają ogólne sformułowanie wątpliwości co do powziętej przez sąd decyzji procesowej, dla poparcia kwestionowania oceny dowodów dokonanej przez Sąd I instancji. Sąd odwoławczy zauważa przy tym, że zaprezentowane rozważania Sądu Okręgowego są klarowne i logiczne, umożliwiające poddanie motywów, które legły u podstaw zaskarżonego orzeczenia kontroli instancyjnej i odtworzenie toku rozumowania Sądu orzekającego w pierwszej instancji. Skarżący tymczasem nie wskazał, które elementy zaprezentowanej i omówionej przez Sąd Okręgowy oceny dowodów obarczone są błędem, skutkującym niewłaściwymi ustaleniami faktycznymi. Tym samym skarżący nie sprostał elementarnym zasadom, wymaganym przy formułowaniu zarzutów, stanowiących element niezbędny środka odwoławczego wnoszonego i popieranego przed Sądem odwoławczym przez obrońcę jako podmiot kwalifikowany. Podobna praktyka obrońcy nie tworzy przy tym po stronie Sądu odwoławczego obowiązku poszukiwania w zaskarżonym rozstrzygnięciu wszelkich uchybień, jakie mogły zaistnieć w danej sprawie, a jedynie badanych z urzędu, o których mowa w art. 439 k.p.k. Nie jest bowiem rzeczą sądu odwoławczego przejmowanie roli skarżącego i doszukiwanie się w oparciu o bardzo ogólne sformułowanie zarzutu uchybień w zaskarżonym orzeczeniu ponad to, co wyraźnie wskazał skarżący. Stwierdzone niedostatki mają przy tym charakter nieusuwalny, i nie mogą zostać usunięte w drodze wezwania do usunięcia braków formalnych pisma.

Aprobaty Sądu odwoławczego nie zyskał również zarzut dotyczący oceny zeznań świadków: M. H. (str.84 uzasadnienia wyroku) i E. H. (str.48-49 apelacji). Świadek M. H. w swoich zeznaniach (k.7632 akt sprawy) twierdząc, że widywał oskarżonego w gipsie nie był w stanie sprecyzować tego ani w czasie, ani co do okoliczności w jakich miało dojść do zdarzeń skutkujących obrażeniami ciała oskarżonego. Podkreślenia wymaga, że nie dotyczy to jedynie kwestii podania przez świadka całkowicie nieprawdopodobnych dat 1980 i 1983r. (oskarżony miał wówczas odpowiednio: rok i 4 lata), kiedy miał widzieć oskarżonego w gipsie. Świadek E. H. wspomniała bardzo ogólnie o dwóch zdarzeniach, jakie rzekomo miały zaistnieć: upadek przy wieszaniu firan i wypadek samochodowy (k.7633 akt sprawy). Nie potrafiła jednak precyzyjnie umiejscowić ich w czasie. Wskazać również należy, że źródłem wiedzy w tym zakresie dla świadka była relacja matki oskarżonego. Uwagi na skorzystanie przez nią z prawa do odmowy składania zeznań, nie sposób ustalić źródła wiedzy matki oskarżonego o inkryminowanych zdarzeniach i okolicznościach jej pozyskania.

Skutku oczekiwanego przez skarżącego nie może również przynieść odwoływanie się do zeznań świadka S. M. (str.49 apelacji). Po pierwsze wskazać należy, że wiedzę o zdarzeniach jakie (rzekomo – uwaga SA) miały mieć miejsce z udziałem P. L. świadek miał od samego oskarżonego. Nadto poruszanie się oskarżonego o kuli w czasie wizyty w zakładzie pracy w związku z przedłożeniem zwolnienia lekarskiego nie może skutkować – zwłaszcza w realiach rozpoznawanej sprawy, przy uwzględnieniu całokształtu przeprowadzonych dowodów - uznaniem, że doszło do zdarzenia, które było podstawą zgłoszenia roszczeń odszkodowawczych (świadek nota bene nie wskazał kiedy to miało mieć miejsce). Nie bez znaczenia również pozostaje, że świadek nie wskazywał na to w toku postępowania przygotowawczego, kiedy to wprost zeznał, że nie przypomina sobie aby u oskarżonego widział widoczne urazy, aby kulał czy nosił unieruchomienia (k.2217 akt sprawy). Dopiero w czasie przesłuchania przed sądem (k.7673v-7675v akt sprawy) o tym wspomniał. Również oświadczenie oskarżonego wobec świadka, że miało miejsce zdarzenie polegające na tym, że wypadł z jadącego samochodu, czy też że spadł ze schodów nie może samo w sobie skutkować uznaniem, że do takiego zdarzenia doszło. Zwłaszcza wobec innych dowodów przeprowadzonych w sprawie, w szczególności wniosków dotyczących sprawności tego samochodu, do czego Sąd Apelacyjny odnosił się już w niniejszym uzasadnieniu.

Aprobaty Sądu odwoławczego nie zyskał również zarzut związany z dokonaną przez Sąd i instancji oceną wiarygodności wyjaśnień oskarżonego P. L. . Na wstępie wskazać należy, że w polskim procesie karnym, zgodnie z art.74 § 1 kpk oskarżony nie ma obowiązku dowodzenia swej niewinności ani obowiązku dostarczania dowodów na swoją niekorzyść, ma swobodę w kształtowaniu swojej linii obrony. Wyjaśnienia jego jednak, jak każdy dowód podlegają swobodnej ocenie sądu, również w odniesieniu do innych dowodów zgromadzonych w sprawie. Z tego względu okoliczność, że oskarżony składa konsekwentne w toku całego postępowania sama w sobie nie implikuje uznania, że są one wiarygodne. Oskarżony będąc słuchanym w charakterze podejrzanego oraz w charakterze oskarżonego miał prawo odmówić złożenia wyjaśnień, ale też korzystał z przywileju bezkarności, gdy je składał, a owe wyjaśnienia byłyby „fałszywe”, co wynika z samej istoty prawa oskarżonego do obrony i procesowych gwarancji. Nie oznacza to jednak, że taka postawa i wyjaśnienia nie podlegają ocenie sądu, przed którym stanął on jako oskarżony. I to ocenie dokonywanej w świetle ogólnych zasad, o których mowa w przepisach kodeksu postępowania karnego, w szczególności w art.4 kpk i art.7 kpk. To bowiem na sądzie spoczywa obowiązek poczynienia ustaleń, czy stanowisko procesowe i wyjaśnienia oskarżonego posiadają walor wiarygodności, czy też nie. Składając wyjaśnienia oskarżony realizuje określoną strategię obrony i oczywiście może czynić tego rodzaju zabiegi. Niemniej musi się liczyć z pełnymi tego konsekwencjami. Niewątpliwie bowiem – mając na względzie to prawo – fakt prezentowania wielu wersji zdarzeń przez oskarżonego, czy też fakt negatywnej weryfikacji jego twierdzeń (nawet w określonym zakresie), tudzież jego postawy, może prowadzić do interpretacji tychże przez Sąd, jako nie zasługujący na uwzględnienie element linii obrony zmierzającej do uchronienia się przez oskarżonego przed odpowiedzialnością karną, bądź też zmierzający do jej umniejszenia. I rzucać negatywne światło na pozostałe jego wyjaśnienia, w szczególności gdy są sprzeczne z innymi dowodami zgromadzonymi w spawie. Powyższy wywód wskazuje zatem, że z jednej strony oskarżony może korzystać ze swoich uprawnień w sposób szeroki, z drugiej zaś taka okoliczność procesowa nakłada na Sąd orzekający w sprawie obowiązek ostrożnego podejścia do zabiegów podejmowanych przez oskarżonego. Mając na uwadze ryzyko celowego prezentowania przez niego określnej wersji zdarzenia, która nie odpowiada rzeczywistemu obrazowi analizowanej sytuacji. Obowiązek taki aktualizuje się przede wszystkim – co oczywiste – w sytuacji, w której, oskarżony nie przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W ocenie Sądu Apelacyjnego został on przez Sąd I instancji wypełniony prawidłowo, kiedy to zaprezentował pogląd o odmówieniu wyjaśnieniom oskarżonego w określonym zakresie waloru wiarygodności.

Skarżący argumentując ten zarzut odwołał się do opinii sądowo-lekarskich przeprowadzonych w sprawie, w szczególności dopuszczonej na etapie postępowania jurysdykcyjnego. Biegli w swej opinii odnosili się do dokumentacji medycznej, która – co wyżej wskazano – sporządzana była przede wszystkim w oparciu o informacje podawane przez oskarżonego. Biegli nie zakwestionowali prawidłowości prowadzenia tej dokumentacji, która jednak – jak wyżej wskazano – oparta była na nieprawdziwych informacjach pozyskanych od oskarżonego. Ponownie podkreślenia wymaga, że czyny oskarżonego wypełniające znamiona oszustwa (w formie dokonanej lub usiłowanej) polegały na podawaniu przez niego informacji o określonych okolicznościach inkryminowanych zdarzeń i określonych skutkach tych zdarzeń. Nie stanowi zatem argumentu przemawiającego za uniewinnieniem oskarżonego uznanie, że w istocie oskarżony podlegał określonym dolegliwościom, skoro nie były one następstwem zdarzeń zgłaszanych jako zaistniałe u firm ubezpieczeniowych.

Ad. i). Zarzut jest chybiony. Trafnie bowiem przypisano oskarżonemu popełnienie przestępstw z art.272 kk, tj. wyłudzenia od lekarzy poświadczających nieprawdę dokumentów. Skutku oczekiwanego przez skarżącego nie może przynieść odwoływanie się do opinii sądowo-lekarskiej stwierdzającej prawidłowość prowadzonej dokumentacji medycznej, która – na co wskazał sam skarżący (str.49 apelacji) pierwotnie sporządzana była przez lekarzy, którzy jako pierwsi zajmowali się oskarżonym po zgłoszeniu przez niego zdarzeń objętych niniejszym wyrokiem. Nie sposób jednak stwierdzić aby biegli mogli odnieść się do faktów podawanych na izbie przyjęć i ocenić je jako prawidłowe lub błędne, skoro fakty te (okoliczności zaistnienia rzekomych zdarzeń) podawał sam oskarżony. Jak już wskazano w niniejszym uzasadnieniu, odwołując się do zeznań lekarzy mających styczność z oskarżonym, lekarz ma zaufanie do pacjenta, który opisuje mu swoje dolegliwości i okoliczności ich powstania, pacjent może symulować pewne dolegliwości, zwłaszcza gdy jest w tym kierunku instruowany; wykazano również, że oskarżony wyszukiwał informacje o objawach określonych urazów. Nie jest zatem tak jak twierdzi skarżący (str.50 apelacji), że jeżeli lekarz ogranicza się do wywiadu z pacjentem (oskarżonym – uwaga SA), to jest to potencjalny błąd lekarz, nie zaś wina oskarżonego. To oskarżony bowiem podając świadomie nieprawdę w ramach takiego wywiadu, a informacje te znajdują później odzwierciedlenie w dokumentacji medycznej dopuszcza się przestępstwa z art.272 kpk. Opinie sądowo – lekarskie, do których wielokrotnie odwołuje się skarżący w wywiedzionej apelacji stanowią zaprzeczenie tezy obrońcy oskarżonego; biegli bowiem nie stwierdzili błędów w postępowaniu lekarzy. Jedyną osobą wykonującą ten zawód był w przedmiotowej sprawie oskarżony T. W., który prawomocnie został skazany za poświadczenie nieprawdy w zaświadczeniu lekarskim co do okoliczności mającej znaczenie prawne, tj. przeprowadzenia badania oskarżonego, w czasie kiedy przebywał on na wczasach w Egipcie (pkt XXXI zaskarżonego wyroku).

Ad. zarzut ewentualny. Zarzut nie jest trafny. Na wstępie rację należy przyznać skarżącemu, że w pełni dopuszczalnym jest podniesienie, jako ewentualnego, zarzutu rażącej niewspółmierności kary przy uprzednim podnoszeniu zarzutów kwestionujących winę oskarżonego. Sąd Apelacyjny w niniejszym składzie konsekwentnie prezentuje takie stanowisko (patrz: wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 31 maja 2021r. w sprawie II AKa 6/20).

Przed przystąpieniem do szczegółowego odniesienia się do argumentacji przedstawionej przez skarżącego w zakresie omawianego zarzutu wskazać należy, że kara to środek przymusu państwowego wyrażający potępienie zarówno popełnionego czynu, jak i jego sprawcy, stosowany przez Sąd, a więc organ państwowy o konstytucyjnie zagwarantowanej niezawisłości, w regulowanym przez prawo karne postępowaniu, w którym zapewnione są prawa osoby postawionej w stan oskarżenia (w tym możliwość obrony) i zapewniona jest bezstronność rozstrzygnięć (nulla poena sine iudicio). Wyrazem aktualnej filozofii karania jest systematyka obecnie obowiązującego Kodeksu karnego, a jej istotę w największym skrócie ująć można następująco: „traktuj karę jako środek ostateczny (ultima ratio) i bacz, aby jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, a po surowszy środek represji karnej sięgaj tylko wtedy, gdy za pomocą łagodniejszego nie da się osiągnąć w stosunku do sprawcy przestępstwa zapobiegawczych i wychowawczych celów kary bądź zadośćuczynić należycie potrzebom w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa” (patrz: wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 5 lipca 2019r. w sprawie II AKa 178/19). Sąd I instancji ma ustawowo zagwarantowaną swobodę w ferowaniu wyroku, w tym kształtowaniu wymiaru kary. Rolą zaś Sądu odwoławczego w tym zakresie jest kontrola, czy granice swobodnego uznania sędziowskiego, stanowiącego zasadę sądowego wymiaru kary nie zostały przekroczone w rozmiarach nie dających się zaakceptować. Ustawa traktuje jako podstawę odwoławczą tylko taką niewspółmierność kary, która ma charakter rażący (art.438 pkt.4 kpk), a która ma charakter rażący (art.438 pkt.4 kpk), a która zachodzić może tylko wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można byłoby przyjąć, że zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez Sąd I instancji, a karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary. Przepis art.53 § 1 i 2 kk określa cztery ogólne dyrektywy wymiaru kary.

Pierwszą z nich jest dyrektywa winy - Sąd przy wymiarze kary zobowiązany jest baczyć, aby jej dolegliwość „nie przekraczała stopnia winy”. Stopień winy wyznacza górną granicę dolegliwości związanej z wymierzeniem kary. Nie można, zatem orzec kary, której dolegliwość przekraczałaby stopień winy, chociażby za takim orzeczeniem przemawiały inne dyrektywy, np. prewencji ogólnej czy indywidualnej. Wina pełni w tym ujęciu, funkcję limitującą - wyznaczając górną granicę konkretnej kary.

Kolejną dyrektywą sądowego wymiaru kary wymienioną w art.53 § 1 kk jest uwzględnienie stopnia społecznej szkodliwości czynu. Na ocenę zaś stopnia społecznej szkodliwości wpływają okoliczności wymienione w art.115 § 2 kk i są to okoliczności przedmiotowe (do nich należą: rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiar grożącej lub wyrządzonej szkody, sposób i okoliczności działania, waga naruszonych obowiązków) oraz podmiotowe (tj. postać zamiaru, motywacja), jednakże wszystkie związane są z czynem sprawcy. Motywacja i postać zamiaru, mają również wpływ na stopień winy. Natomiast na stopień społecznej szkodliwości czynu nie mają wpływu - jak wynika to z treści art.115 § 2 kk - okoliczności dotyczące sprawcy niezwiązane z czynem przestępczym. Dyrektywa stopnia społecznej szkodliwości ma sprzyjać wymierzeniu kary sprawiedliwej i powinna nie tylko wyznaczyć górny pułap kary współmiernej do stopnia społecznej szkodliwości konkretnego czynu, ale i przeciwdziałać wymierzeniu kary zbyt łagodnej w przypadku znacznej społecznej szkodliwości czynu.

Trzecią dyrektywą sądowego wymiaru kary jest dyrektywa prewencji indywidualnej, tj. uwzględnienie celów zapobiegawczych, które ma kara osiągnąć w stosunku do sprawcy. Kara wymierzona zgodnie z dyrektywą prewencji indywidualnej powinna osiągnąć cel zapobiegawczy, a zatem zapobiec popełnieniu w przyszłości przestępstwa przez sprawcę.

Ostatnią dyrektywą sądowego wymiaru kary jest prewencja ogólna, tj. „kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa”. Jest to dyrektywa pozytywnej prewencji ogólnej, która nie może być pojmowana wyłącznie jako odstraszanie społeczeństwa, a więc wymierzanie konkretnemu sprawcy surowej kary, nawet ponad stopień winy. Tylko, bowiem kara sprawiedliwa, współmierna do stopnia społecznej szkodliwości konkretnego czynu, a przy tym wymierzona w granicach winy sprawcy, może mieć pozytywny wpływ na społeczeństwo, budzić aprobatę dla wymierzonych kar oraz zaufanie do wymiaru sprawiedliwości - i w ten sposób stwarzać warunki do umacniania, i kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Orzeczone kary mają bowiem za zadanie wzbudzenie w społeczeństwie przekonania o nieuchronności kary za naruszenie dóbr chronionych prawem i nieopłacalności zamachów na te dobra.

Podkreślenia również wymaga, że skarżący nie kwestionuje wymiarów kar jednostkowych pozbawienia wolności, a jedynie orzeczoną karę łączną pozbawienia wolności. To samo w sobie osłabia omawiany zarzut, gdyż Sąd Okręgowy połączył orzeczone wobec oskarżonego P. L. kary jednostkowe pozbawienia wolności na zasadzie asperacji zbliżonej do absorbcji.

Również jednak i kary jednostkowe nie rażą surowością, orzeczone bowiem zostały w dolnych granicach ustawowego zagrożenia.

Czyn z art.13 § 1 kk w zw. z art.286 § 1 kk w zb. z art.294 kk w zw. z art.273 kk, mając na względzie treść art.11 § 3 kk zagrożony jest karą pozbawienia wolności od roku do 10 lat. Grzywna możliwa do orzeczenia to od 100 zł. do 1.080.000 zł. Oskarżonemu zaś zostały wymierzone kary: 3 lat pozbawienia wolności i 5.000 zł. grzywny (pkt I wyroku). Czyn z art.272 kk zagrożony jest karą pozbawienia wolności od miesiąca do 3 lat. Za ciąg dwóch tak zakwalifikowanych przestępstw oskarżonemu została wymierzona kara 10 miesięcy pozbawienia wolności (pkt II wyroku). Za kolejny czyn z art.286 § 1 kk w zb. z art.273 kk, które skutkowało wyrządzeniem szkody w wysokości 41.245,14 zł. wymierzona została oskarżonemu również jedynie kara pozbawienia wolności w wymiarze 8 miesięcy (pkt III wyroku). Czyny z art.13 § 1 kk w zw. z art.286 § 1 kk oraz z art.286 § 1 kk zagrożone są karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat. Grzywna możliwa do orzeczenia to od 100 zł. do 1.080.000 zł. Za przestępstwo ciągłe z art.286 § 1 kk oraz z art.13 § 1 kk w zw. z art.286 § 1 kk, na które składa się siedem przestępczych zachowań, które skutkowało wyrządzeniem szkód na łączną kwotę 27.720 zł. została oskarżonemu wymierzona jedynie kara roku pozbawienia wolności (pkt IV wyroku). Za kolejne przestępstwo ciągłe zakwalifikowane z tych przepisów, na które składa się sześć przestępczych zachowań, które skutkowało wyrządzeniem szkód na łączną kwotę 28.492,48 zł. – ponownie jedynie kara roku pozbawienia wolności (pkt VI wyroku). Za kolejne przestępstwo ciągłe zakwalifikowane z przepisu art.286 § 1 kk, na które składa się szesnaście przestępczych zachowań, które skutkowało wyrządzeniem szkód na łączną kwotę 220.672,85 zł. – ponownie jedynie kara roku pozbawienia wolności (pkt VIII wyroku); podobnie jak za kolejne przestępstwo ciągłe zakwalifikowane z tego przepisu, na które składa się sześć przestępczych zachowań, które skutkowało wyrządzeniem szkód na łączną kwotę 65.165,25 zł. (pkt X wyroku). Za kolejne przestępstwo ciągłe zakwalifikowane z art.13 § 1 kk w zw. z art.286 § 1 kk w zb. z art.273 kk i z art.286 § 1 kk w zb. z art.273 kk, na które składa się dziewięć przestępczych zachowań, które skutkowało wyrządzeniem szkody w wysokości 3.728,16 zł. oraz usiłowaniem wyrządzenia szkód na łączną kwotę 88.000 zł. – ponownie jedynie kara roku pozbawienia wolności (pkt XII wyroku). Za kolejny ciąg dwóch przestępstw zakwalifikowanych z art.272 kk wymierzono oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności (pkt XIII wyroku). Za kolejne przestępstwo ciągłe zakwalifikowane z art.286 § 1 kk w zb. z art.273 kk, na które składa się dziewięć przestępczych zachowań, które skutkowało wyrządzeniem szkód w łącznej wysokości 108.085,44 zł. - ponownie jedynie kara roku pozbawienia wolności (pkt XIV wyroku), podobnie jak za kolejne przestępstwo ciągłe zakwalifikowane z tych przepisów, na które składają się cztery przestępcze zachowania, które skutkowało wyrządzeniem szkód na łączną kwotę 38.724,84 zł. (pkt XVI wyroku). Za kolejne przestępstwo ciągłe z art.272 kk wymierzono oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności (pkt XVIII wyroku). Przestępstwo z art.273 kk zagrożone jest karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od miesiąca do 2 lat, oskarżonemu wymierzono za przestępstwo ciągłe z tego przepisu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności (pkt XIX wyroku).

Orzekając karę łączną pozbawienia wolności mógł zatem operować między karą 3 lat a 12 lat i miesiąc. Orzeczona więc kara łączna 5 lat pozbawienia wolności żadną miarą nie można zostać uznana karę surową, a tym bardziej rażąco surową.

Sąd odwoławczy nie podziela stanowiska skarżącego, że posiadanie obecnie przez oskarżonego P. L. statusu osoby niekaranej wino skutkować samo w sobie obniżeniem orzeczonej kary łącznej. Sąd I instancji bowiem nie uznał uprzedniej karalności oskarżonego jako okoliczności obciążającej przy wymiarze kary (str.96-97 uzasadnienia wyroku). Sąd jedynie wskazał wyroki jakie zapadły przeciwko oskarżonemu, co nie stanowi uznania, że uznał je za okoliczność obciążającą przy wymiarze kary. Wniosek taki wynika choćby z treści tej części uzasadnienia. Sąd Okręgowy bowiem na str. 96 uzasadnienia wyroku wskazał wprost na okoliczności jakie uznał za istotne przy wymiarze kar jednostkowych i kary łącznej. W następnym akapicie odniósł się do orzeczenia w trybie art.63 § 1 kk. W kolejnym zaś dopiero wskazał na wyroki jakie zapadły przeciwko oskarżonemu P. L.. Przedstawiona konstrukcja tej części uzasadnienia w połączeniu z przytoczeniem wymierzonych oskarżonemu kar we wcześniej wydanych wyrokach wraz z informacją o czasie ich wykonania, z czego wynika, że skazania te uległy zatarciu jednoznacznie – w ocenie Sądu Apelacyjnego – wskazuje na to, że Sąd Okręgowy miał tego pełną świadomość i nie poczytał jako okoliczności obciążającej przy wymiarze kary uprzedniej karalności oskarżonego. Zbędnym było przywoływanie tych wyroków, ale – biorąc pod uwagę powyżej poczynione rozważania – nie sposób uznać aby przytoczenie ich skutkowało samo w sobie koniecznością obniżenia przez Sąd odwoławczy orzeczonej wobec oskarżonego P. L. kary łącznej. Okoliczności podnoszone przez skarżącego, tj. pozostawanie w związku małżeńskim i posiadanie pracy (str.52 apelacji) nie mogą stanowić skutecznej przeciwwagi dla tych wskazanych przez Sąd Okręgowy (str.96 uzasadnienia wyroku). Precyzując wskazaną przez Sąd I instancji wysokość wyrządzonych szkód celowym wydaje się podanie, że w ramach czynów przypisanych w zaskarżonym orzeczeniu oskarżony w okresie od 2 stycznia 2001r. do 13 czerwca 2011r. wyłudził od firm ubezpieczeniowych oraz ZUS-u łącznie 533.834,16 zł., usiłował wyłudzić nie mniej niż 88.000 zł., a nadto 6 grudnia 2013r. usiłował wyłudzić od (...) S.A. 1.560.000 zł. Na marginesie zatem jedynie wskazać należy, że również w inkryminowanym czasie oskarżony pozostawał w stosunku pracy (było to jednym z warunków wypłaty odszkodowania) i związku małżeńskim (wówczas z A. L.).

Apelacja obrońcy oskarżonego Z. Ś.

Odnośnie czynu przypisanego oskarżonemu w pkt. XXII zaskarżonego wyroku.

Całkowicie nietrafne, sprzeczne z dowodami zgromadzonymi w sprawie i zasadami logicznego rozumowania jest twierdzenie skarżącego jakoby oskarżony Z. Ś. nie miał świadomości tego, że oskarżony P. L. będąc w H. 8 marca 2012r. i ulegając rzekomemu (uwaga SA) wypadkowi przebywał na delegacji służbowej. Sąd Apelacyjny czynił już w niniejszym uzasadnieniu rozważania dotyczące tego, że oskarżony P. L. nie uległ wówczas wypadkowi w okolicznościach przedstawianych następnie lekarzom i do rozważań tych w tym miejscu odsyła. Istotą odpowiedzialności oskarżonego Z. Ś. jest natomiast trafne ustalenie poczynione przez Sąd Okręgowy, że miał on pełną świadomość tego, że oskarżony w tym czasie nie był w delegacji służbowej. Argumentacja skarżącego zmierzająca do podważenia prawidłowości owych ustaleń (str.3 apelacji) jest całkowicie chybiona. Delegacja bowiem, na którą powołuje się obrońca oskarżonego Z. Ś. została wystawiona na prośbę oskarżonego wyrażoną telefonicznie, już po rzekomym wypadku, co przyznał sam oskarżony Z. Ś. (k.3203 akt sprawy). Na rozprawie 14 kwietnia 2015r. oskarżony wyjaśnił: „P. L. wyjechał w dniu 07 marca 2012 roku w ramach wolnego. (…) nie wyjechał w delegację służbową.” (k.5073 akt sprawy). Oskarżony zatem konsekwentnie utrzymywał, że miał pełną świadomość tego, że oskarżony P. L. nie był wówczas w delegacji służbowej. Słuszne wskazanie zatem przez Sąd Okręgowy, że o braku podstaw do uznania, że była to delegacja służbowa świadczy również fakt braku wypłacenia diet, nie pokrycie przez pracodawcę kosztów zakwaterowania oskarżonego P. L., połączenia telefoniczne między oskarżonymi stanowią jedynie potwierdzenie uznanych słusznie za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego Z. Ś. w omawianej kwestii. Na marginesie zatem jedynie wskazać należy, że oskarżony P. L. również ostatecznie nie zakwestionował tego, że nie był wówczas w delegacji służbowej (k.5179 akt sprawy).

Odnośnie czynu przypisanego oskarżonemu w pkt. XXIII zaskarżonego wyroku.

Również i ten zarzut jest całkowicie chybiony. Na wstępie podkreślenia wymaga, że oskarżonemu przypisano przerobienie (podkreślenie SA), nie zaś podrobienie (podkreślenie SA) dokumentu opisanego w przypisanym czynie. Stąd dywagacje skarżącego (str.5 apelacji), że oskarżony Z. Ś. jako członek komisji powypadkowej był osobą uprawnioną do sporządzenia protokołu powypadkowego są całkowicie bezprzedmiotowe. O ile bowiem podrabianie to nadanie pozoru, że dokument pochodzi od wymienionego wystawcy, podczas gdy tak nie jest (tak: wyrok Sądu Najwyższego z 27 lutego 2019r., V KK 78/18), o tyle przerobienie to zmiana treści autentycznego dokumentu i może ono polegać m.in. na dokonaniu dopisku (tak: wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 16 lutego 2021r., II AKa 255/20). Nie budzi wątpliwości Sądu Apelacyjnego, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy potwierdza słuszność przypisania oskarżonemu Z. Ś. przestępstwa przerobienia dokumentu. Sam oskarżony potwierdził tę okoliczność (k.3203, 5075v akt sprawy).

Skutku oczekiwanego przez skarżącego nie może również przynieść zarzut nieprzytoczenia w wyroku dopisku, jaki poczynił oskarżony Z. Ś. dopuszczając się tym samym przerobienia dokumentu. Na wstępie podkreślenia wymaga, że pogląd skarżącego w tym zakresie wynika tylko z uzasadnienia apelacji, nie znajduje natomiast odzwierciedlenia w zarzutach apelacji; skarżący podniósł bowiem jedynie zarzut błędu w ustaleniach faktycznych. Sąd odwoławczy ponownie zatem wskazuje, że od profesjonalnych reprezentantów stron oczekuje sporządzania wewnętrznie spójnych pism procesowych. Nie jest to jednak okoliczność sama w sobie świadcząca o niezasadności stanowiska skarżącego. Okolicznością tą natomiast jest to, że sąd w ramach nakazu wynikającego z treści art.413 § 1 pkt 5 kpk ma wskazać swoje rozstrzygnięcie. Może przy tym odwołać się do treści zarzutu, jeżeli uznaje go za trafny. W ocenie Sądu Apelacyjnego zawarte w pkt 2 zarzutów przedstawionych Z. Ś. w akcie oskarżenia sformułowanie „odręczne dopisanie na oryginale dokumentu w punkcie 5 dodatkowych treści dotyczących stwierdzeń zespołu powypadkowego” jest wystarczające i nie było konieczne przytaczanie dokładnie treści tego dopisku. Treść tę wskazał Sąd Okręgowy w uzasadnieniu wyroku (str.102), co pozwala w pełni na ocenę zasadności ustaleń poczynionych w zakresie czynu przypisanego oskarżonemu Z. Ś. w pkt XXIII zaskarżonego orzeczenia. Całkowicie chybiony jest zarzut braku świadomości oskarżonego co do niezgodności z prawdą informacji zawartych w dopisku. Jak wynika bowiem ze wskazanych wyżej dowodów, w szczególności wyjaśnień samego oskarżonego – Z. Ś. miał pełną świadomość tego, że oskarżony P. L. w inkryminowanym czasie nie przebywał w delegacji służbowej. Poczyniony zatem przez niego dopisek odwołujący się do powinności pracownika w kontekście opisywanego zdarzenia nie polegał na prawdzie.

Wnioski

Apelacja obrońcy oskarżonego P. L.

- zmiana wyroku w całości przez uniewinnienie oskarżonego P. L. od przypisanych mu czynów,

na wypadek poczynienia zważenia, że sanacja zarzuconych uchybień wymagać będzie przeprowadzenia przewodu sądowego w całości

- uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w Gdańsku do ponownego rozpoznania.

Apelacja obrońcy oskarżonego Z. Ś.

1.  zmiana zaskarżonego wyroku w punktach XXII, XXIII, XXV, XXVI i XXVII w odniesieniu do Z. Ś. poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia czynów zarzucanych mu w punktach 1 i 2 aktu oskarżenia.

2.  zasądzenie na rzecz adwokata M. P. kosztów nieopłaconej obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym według stawek przewidzianych przez ustawodawcę dla obrońców z wyboru.

☐ zasadne

☐ częściowo zasadne

☒ niezasadne

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosków za zasadne, częściowo zasadne albo niezasadne.

Apelacja obrońcy oskarżonego P. L.

Ad. tiret pierwsze i drugie. Niezasadność zarzutów apelacyjnych.

Apelacja obrońcy oskarżonego Z. Ś.

Ad. 1. Niezasadność zarzutów apelacyjnych.

Ad. 2. Zgodność z obowiązującymi przepisami prawa.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Wysokość odszkodowania zasądzonego w pkt. XI tiret pierwsze od oskarżonego P. L. na rzecz (...) S.A.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Sąd Okręgowy w pkt X zaskarżonego wyroku odwołał się m.in. do pkt 34 aktu oskarżenia ustalając tym samym, że oskarżony doprowadził (...)SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 12.069 zł. W trybie art.46 § 1 kk zasądził jednak od oskarżonego kwotę wyższą, tj. 12.900 zł. Wymagało to zatem korekty w toku kontroli instancyjnej w oparciu o przepis art.440 kpk. Odszkodowanie bowiem jako ściśle związane z wielkością ustalonej szkody nie może przewyższać jej wysokości (patrz: wyrok Sądu Najwyższego z 11 kwietnia 2024r., V KK 62/24).

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok poza częścią zmienioną.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Niezasadność zarzutów apelacyjnych.

15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Jak w sekcji 4.

Zwięźle o powodach zmiany

Jak w sekcji 4.

15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy

4.1.

Nie dotyczy

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Na mocy przepisów § 1, § 2 pkt 1), § 4 ust.1 i 3, § 17 ust.2 pkt 5) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 14.05.2024r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu orzeczono o kosztach obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu Z. Ś. w postępowaniu odwoławczym.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV.

Na mocy przepisu art.626 § 1 kpk, art. 1, art.2 ust. 1 pkt 2) i 5) art.3 ust.1, art.6 ustawy z 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawcach karnych Sąd Apelacyjny wymierzył oskarżonym: P. L. i Z. Ś. tytułem opłat za postępowanie odwoławcze odpowiednio: 1400 zł. i 220 zł. oraz obciążył każdego z nich wydatkami tego postępowania w częściach związanych z ich w nim udziałem. Uznał bowiem, że brak jest podstaw do zwolnienia oskarżonych od obowiązku ich ponoszenia.

7.  PODPISy

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1.

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego P. L.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina, kara

11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2.

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego Z. Ś.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina

11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana