Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 stycznia 2025 r.

Sąd Apelacyjny w Gdańsku II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SA Krzysztof Noskowicz (spr.)

Sędziowie: SA Krzysztof Ciemnoczołowski

SA Dorota Rostankowska

Protokolant: sekretarz sądowy Lazar Nota

przy udziale Prokuratora Prokuratury (...) w G. K. G.

po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2025 r.

sprawy:

I.  M. S. (1), s. T. i J., ur. (...) w C.,

oskarżonego z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.; art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

II.  M. S. (2), c. T. i E., ur. (...) w T.,

oskarżonej z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonych

od wyroku Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 23 czerwca 2022 r., sygn. akt
II K 56/21

1.  uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej oskarżonego M. S. (1) i na podstawie art. 17 § 1 pkt 5 k.p.k. postępowanie karne w tej części umarza; kosztami procesu w tej części obciąża Skarb Państwa,

2.  utrzymuje w mocy w pozostałej części zaskarżony wyrok,

3.  zasądza od oskarżonej M. S. (2) na rzecz oskarżyciela posiłkowego - Hurtowni Budowlanej (...) Sp. z o.o. w T. kwotę 5442,20 (pięć tysięcy czterysta czterdzieści dwa i 20/100) złotych tytułem zwrotu poniesionych wydatków związanych z udziałem pełnomocnika
z wyboru w postępowaniu odwoławczym,

4.  wymierza oskarżonej M. S. (2) opłatę w wysokości 1380 (jeden tysiąc trzysta osiemdziesiąt) złotych za postępowanie odwoławcze i obciąża ją wydatkami tego postępowania w części jej dotyczącej.

UZASADNIENIE

M. S. (1) został oskarżony o to, że:

I. w okresie od 14 stycznia 2014 r. do 18 stycznia 2019 r. w T., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, wielokrotnie doprowadził Hurtownię Budowlaną (...) sp. z o.o. w T. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem wielkich rozmiarów w ten sposób, że pełniąc stanowisko głównego księgowego wprowadził w błąd wspólnika ww. spółki, A. G. i przygotowywał mu do wykonania przelewy bankowe, w których numery rachunków bankowych kontrahentów spółki podmieniał na własny (o nr (...)), w wyniku czego na jego konto bankowe przelana została kwota 2.135.438,09 zł, czym działał na szkodę Hurtowni Budowlanej (...) sp. z o.o. w T., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.,

II. w okresie od 6 marca 2014 r. do 1 sierpnia 2014 r. w T., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem i w krótkich odstępach czasu, wielokrotnie doprowadził Przedsiębiorstwo (...)
(...)sp. z o.o. w T. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że zajmując się sprawami księgowymi ww. spółki wprowadził w błąd jej wspólnika, A. G. i przygotował mu do wykonania przelewy bankowe, w których numery rachunków bankowych kontrahentów spółki podmieniał na własny (o nr (...)), w wyniku czego na jego konto bankowe przelana została kwota 56.019,12 zł, czym działał na szkodę Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. w T., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

M. S. (2) została oskarżona o to, że:

III. w okresie od 26 marca 2014 r. do 18 stycznia 2019 r. w T., w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, przyjęła od męża M. S. (1) na swój rachunek bankowy o nr (...) mienie znacznej wartości w postaci uzyskanych za pomocą czynu zabronionego środków pieniężnych w łącznej kwocie 523 845,59 zł, to jest o czyn z art. 291 § 1 k.k.
w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.

Sąd Okręgowy w Toruniu wyrokiem z dnia 22 czerwca 2022 r., sygn. akt II K 56/21 orzekł następująco:

- uznał oskarżonego M. S. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie I aktu oskarżenia czynu, z tym ustaleniem, iż przelano na jego konto kwotę 2.135.320,08 zł, tj. czynu stanowiącego występek z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. i za to na mocy art. 294 § 1 k.k. po zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do 23 czerwca 2020r., wymierzył mu karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz na mocy art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w wymiarze 400 stawek dziennych po 30 złotych każda stawka (pkt I),

- uznał oskarżonego M. S. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia czynu stanowiącego występek z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. i za to na mocy art. 286 § 1 k.k. po zastosowaniu art. 4
§ 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do 23 czerwca 2020r. wymierzył mu karę
8 miesięcy pozbawienia wolności oraz na mocy art. 33 § 2 k.k. karę grzywny
w wymiarze 150 stawek dziennych po 30 złotych każda stawka (pkt II),

- na mocy art. 85 § 1 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k., po zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do 23 czerwca 2020r., w miejsce orzeczonych kar jednostkowych wymierzył oskarżonemu M. S. (1) karę łączną
2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w wymiarze 450 stawek dziennych po 30 złotych każda stawka złotych (pkt III),

- uznał oskarżoną M. S. (2) za winną popełnienia zarzucanego jej
w punkcie III aktu oskarżenia czynu z tym, że należy go opisać w sposób następujący: w okresie od 26 marca 2014 r. do 18 stycznia 2019r. w T.,
w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, przyjęła od męża M. S. (1) na swój rachunek bankowy o nr (...) mienie znacznej wartości w postaci uzyskanych za pomocą czynu zabronionego przez M. S. (1) środków pieniężnych przelanych na jego rachunek bankowy o nr (...) przez pokrzywdzonego Hurtownię Budowlaną (...) sp. z o.o. w T. w łącznej kwocie 531.021,32 zł, tj. za winną występku z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. i za to na mocy art. 294 § 1 k.k., po zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do 23 czerwca 2020r., wymierzył jej karę 1 roku pozbawienia wolności oraz na mocy art. 33 § 2 k.k. karę grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych po 30 złotych każda stawka (pkt IV),

- na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie kary pozbawienia wolności wobec oskarżonej M. S. (2) warunkowo zawiesił na okres 3 lat próby (pkt V),

- na mocy art. 71 § 1 pkt 1 i 4 k.k. zobowiązał oskarżoną M. S. (2) w okresie próby do informowania Sądu o przebiegu próby co 6 miesięcy oraz do kontynuowania pracy zarobkowej (pkt VI),

- na mocy art. 46 § 1 k.k. zasądził od oskarżonego M. S. (1) tytułem naprawienia szkody na rzecz Hurtowni Budowlanej (...) sp. z o.o. w T. kwotę 2.135.320,08 zł, w tym co do kwoty 531.021,32 solidarnie z M. S. (2) (pkt VII),

- na mocy art. 46 § 1 k.k. zasądził od oskarżonego M. S. (1) tytułem naprawienia szkody na rzecz Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. T. kwotę 56.019,12 zł (pkt VIII),

- na mocy art. 46 § 1 k.k. zasądził od oskarżonej M. S. (2) tytułem naprawienia szkody na rzecz Hurtowni Budowlanej (...) Sp. z o.o.
w T. kwotę 531.021,32 zł solidarnie z M. S. (1) (pkt IX),

- zwolnił oskarżonych od kosztów sądowych, wydatkami obciążając Skarb Państwa (pkt X).

Apelację od ww. wyroku wniósł obrońca oskarżonych.

Odnośnie do oskarżonego M. S. (1) obrońca zaskarżył wyrok
w całości zarzucając:

1. obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść rozstrzygnięcia,
tj. art. 7 k.p.k., art 4 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k., poprzez ich niewłaściwe zastosowanie w sprawie, sprzeniewierzające się zasadzie swobodnej oceny dowodów oraz zasadzie obiektywizmu, z pominięciem zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, a polegające na:

a) dowolnej ocenie wyjaśnień oskarżonego M. S. (1), która skutkowała uznaniem tych wyjaśnień za niewiarygodne, w sytuacji gdy oskarżony złożył wyjaśnienia spójne, logiczne i konsekwentne oraz zgodne
z zasadami doświadczenia życiowego i wskazań wiedzy w szczególności dot. materii wynagrodzenia głównego księgowego pełniącego obowiązki w trzech prężnie działających przedsiębiorstwach o znacznych dochodach, dużej bazie klientów i wielomilionowych inwestycjach, tj. w Hurtowni Budowlanej (...) Sp. z o.o., Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. oraz Firmie Usługowo-Handlowej (...),

b) zrekonstruowaniu stanu faktycznego głównie na podstawie zeznań A. G. w sytuacji, gdy jest on osobą bezpośrednio zainteresowaną wynikiem postępowania, które to okoliczności autonomicznie wymagały dokonania oceny zeznań ww. świadka przez pryzmat ostrożności, czego kategorycznie zabrakło w działaniu Sądu I instancji, a co przełożyło się na dowolne uznanie relacji A. G. za wiarygodną i miarodajną dla zbudowania stanu faktycznego sprawy,

c) oparciu zaskarżonego orzeczenia m.in. na zeznaniu B. M.
w którym świadek ten wskazywał, iż wykonuje dla pozostałych firm należących do A. i C. G. czynności na podstawie umowy ustnej i nie ma na to uzgodnionego dodatkowego wynagrodzenia, mimo, że ww. świadek ze względów służbowych miał interes w składaniu relacji na niekorzyść oskarżonego, co wymagało dołożenia dużej dozy ostrożności przy ocenie ich depozycji, czego zabrało po stronie Sądu meriti w toku postępowania dowodowego,

d) uznaniu, iż zeszyt z rejestrem zobowiązań, sporządzany przez C. G. jest całkowicie wiarygodny i oparciu ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie m.in. na podstawie tego dokumentu, w sytuacji gdy Sąd powinien zachować dużą dozą ostrożności oceniając ten dowód z uwagi na fakt, iż był to prywatny zeszyt, prowadzony wyłącznie dla użytku C. G., mógł nie odzwierciedlać wszystkich zdarzeń gospodarczych spółek a nadto zeszyt,
w którym dane spisywane są ręcznie, można zawsze przepisać ze zmianami lub uzupełnić innymi danymi.

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę kwestionowanego wyroku, które miały wpływ na treść orzeczenia, polegający na dowolnym przyjęciu, że oskarżony z góry powziętym zamiarem, wielokrotnie doprowadził Hurtownię Budowlaną (...) Sp. z o.o. w T. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem wielkich rozmiarów w ten sposób, że pełniąc stanowisko głównego księgowego wprowadził w błąd wspólnika ww. spółki, A. G. i przygotowywał mu do wykonania przelewy bankowe, w których numery rachunków bankowych kontrahentów spółki podmieniał na własny,
w wyniku czego na jego konto bankowe przelana została kwota 2.135.438,09 zł oraz, że w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem
i w krótkich odstępach czasu, wielokrotnie doprowadził Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. w T. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że zajmując się sprawami księgowymi ww. spółki wprowadził w błąd jej wspólnika, A. G.
i przygotował mu do wykonania przelewy bankowe, w których numery rachunków bankowych kontrahentów spółki podmieniał na własny, w wyniku czego na jego konto bankowe przelana została kwota 56.019,12 zł, w sytuacji gdy:

a) z treści wyjaśnień oskarżonego M. S. (1) explicite wynikało, że ww. środki finansowe były przelewane za pełną wiedzą i zgodą A. G. z tytułu dodatkowego wynagrodzenia za świadczoną przez oskarżonego pracę - niezależnie od wynagrodzenia wskazanego w umowie pisemnej - co wykluczało przyjęcie stanowiska, że oskarżony dopuścił się oszustwa na szkodę ww. spółek,

b) kierując się zasadami doświadczenia życiowego uznać należy, że kwota 3500 zł miesięcznie, wskazana w pisemnej umowie o pracę, łączącą oskarżonego i Hurtownię Budowlaną (...) Sp. z o.o., była zdecydowane zaniżona i nie odpowiadała realiom rynku pracy, zakresowi obowiązków i nakładowi pracy jakie świadczył na rzecz przedmiotowych podmiotów oskarżony,

c) dodatkowe wynagrodzenie, które otrzymywał oskarżony miało odpowiadać rzeczywistemu nakładowi pracy i zakresowi obowiązków, ciężarowi odpowiedzialności oraz osobistemu zaangażowaniu w świadczoną przez oskarżonego na rzecz wskazanych wyżej podmiotów pracę,

d) ustna umowa o pracę pomiędzy oskarżonym a A. G. odnosiła się m.in. do wysokości wynagrodzenia otrzymywanego przez oskarżonego za świadczoną przez niego pracę na rzecz wskazanych wyżej podmiotów,

e) forma wypłacania dodatkowego wynagrodzenia oskarżonemu była podyktowana wewnętrzną organizacją spółek i relacją między oskarżonym
a członkami zarządu oraz kwestią ukrycia wysokości wynagrodzenia przed pozostałymi pracownikami i pominięcia uiszczenia należnych składek na ubezpieczenie społeczne i zaliczek na podatek dochodowy,

f) proceder polegający na wypłacaniu części należnego wynagrodzenia „pod stołem”, tzn. z pominięciem uiszczenia należnych składek na ubezpieczenie społeczne i zaliczki na podatek dochodowy, który miał de facto miejsce
w niniejszej sprawie - jest powszechnie spotykany w obrocie gospodarczym oraz na rynku pracy i nie stanowi przestępstwa,

g) wykonywanie obowiązków innych niż wskazane w pisemnej umowie
o pracę i ustalanie dodatkowych warunków pracy w formie ustnej, jest powszechnie występującym zjawiskiem w firmach prowadzonych przez A. G. i C. G. - co potwierdził również inny ich pracownik, tj. B. M. w trakcie zeznań składanych na rozprawie w dniu 13 stycznia 2022 r., a mianowicie:

Zatrudniona jestem w Przedsiębiorstwie (...)
w T., ale wykonuję czynności również dla Hurtowni budowlanej (...)
w T. oraz firmy (...). Dla pozostałych firm wykonuję czynności na podstawie umowy ustnej i nie ma na to uzgodnionego dodatkowego wynagrodzenia.

h) kierując się zasadami doświadczenia życiowego uznać należy, że dodatkowe wynagrodzenie, które otrzymywał oskarżony nie było zawyżone
- mając na uwadze fakt, iż:

aa) oskarżony pełnił obowiązki głównego księgowego w trzech prężnie działających przedsiębiorstwach o znacznych dochodach, dużej bazie klientów
i wielomilionowych inwestycjach, tj. w Hurtowni Budowlanej (...) Sp. z o.o., Przedsiębiorstwie (...) oraz Firmie Usługowo-Handlowej (...) i oprócz umowy o pracę w formie pisemnej, obowiązywała go również ustna umowa o pracę z A. G., co potwierdzili:

- A. G. podczas zeznań na rozprawie w dniu 5 listopada 2021 r., tj.:

Głównym księgowym był zatrudniony w hurtowni, ale miał również powierzone obowiązki z (...). Pracodawcą oskarżonego była żona. Umowa była
z hurtownią. Obowiązki na rzecz (...) wykonywał, albo miał to zapisane
w umowie głównej, albo ustnie został poinformowany na początku zatrudnienia. W firmie (...) również wykonywał przez około 2 godz. w miesiącu jakieś obowiązku, miał tam do zamknięcia kilka faktur. Za wszystkie te podmioty
- wynagrodzenie było. [..] Warunki wykonywania pracy były ustnie uzgadniane
z żoną i ze mną, przez 12 lat tak to wyglądało,

- C. G. podczas zeznań na rozprawie w dniu 26 listopada 2021 r., tj.:

Warunki zatrudnienia pana S. były uzgadniane ze mną i mężem,
w umowie pisemnej był zatrudniony w Hurtowni budowlanej (...), natomiast już na etapie zatrudnienia była jeszcze ustna umowa z mężem, że będzie zajmował się Przedsiębiorstwem (...) oraz firmą Handlowo Usługową (...).

ab) spółki, które obsługiwał oskarżony były bardzo dochodowe, co potwierdził A. G. podczas zeznań na rozprawie w dniu 5 listopada 2021 r., tj.:

jak otworzyliśmy (...) w C., obroty się zwiększyły, obroty były ok.
1 milion złotych miesięcznie, tych przelewów było bardzo dużo do kilkadziesiąt dziennie,

a co za tym idzie wymagało to dużej ilości czasu pracy księgowego,

ac) oskarżony pracował w godzinach nadliczbowych - średnio 50 h-60 h tygodniowo, a nadto w weekendy, w czasie urlopu, w dni wolne od pracy a nawet w święta - co potwierdził oskarżony M. S. (1) oraz M. S. (2) w trakcie wyjaśnień składanych na rozprawie w dniu 13 stycznia 2022 r.

W konsekwencji obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od wszystkich zarzucanych mu czynów.

W razie niepodzielenia ww. zarzutów i wniosku o uniewinnienie oskarżonego obrońca zarzucił:

3. rażącą niewspółmierność orzeczonych kar jednostkowych w wymiarze 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 8 miesięcy pozbawienia wolności
i w konsekwencji orzeczenie kary łącznej w wymiarze 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności, jako nieadekwatnej i zbyt surowej do celów kary
i pozostałych zasad określonych w art. 53 k.k., w tym uznaniu, iż orzeczona wobec oskarżonego kara będzie adekwatna do stopnia zawinienia, będzie
w wystarczającym stopniu dolegliwa oraz ich wymiar jest niezbędny do osiągnięcia celów kary, podczas gdy warunki i właściwości osobiste, dotychczasowy sposób życia, zachowanie się po popełnieniu przestępstwa jak
i obecny zły stan zdrowia oskarżonego, tj. marskość wątroby, wodobrzusze, żylaki przełyki oraz małopłytkowość wtórna, przemawiają za orzeczeniem kary w niższym wymiarze,

4. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia
w zakresie rozstrzygnięcia co do kary łącznej 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności (bez warunkowego zawieszenia jej wykonania), który miał wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a polegał na dowolnym przyjęciu przez Sąd
I instancji, że wymierzenie oskarżonemu kary bezwzględnego pozbawienia wolności jest celowe oraz będzie w sposób wychowawczy oddziaływało na oskarżonego w sytuacji, gdy przy orzeczeniu kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania oskarżony będzie miał dalece ograniczone możliwości naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonych spółek, zgodnie z orzeczonym wobec jego osoby obowiązkiem z art. 46 k.k., natomiast przy zastosowaniu wobec jego osoby dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności będzie zobligowany do podjęcia wszelkich inicjatyw w kierunku naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonych (pod ewentualnym nadzorem kuratora sądowego) w okresie próby, co miałoby dodatkowy wychowawczy wpływ na oskarżonego i wypracowało u niego poczucie obowiązku naprawienia wyrządzonej czynem zabronionym szkody.

W rezultacie obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku,
z uwzględnieniem art. 4 k.k., poprzez wymierzenie oskarżonemu kary łącznej
2 lat pozbawienia wolności warunkowo zawieszonej na okres 5 lat próby, a nadto obciążenie kosztami postępowania odwoławczego Skarbu Państwa.

Odnośnie do oskarżonej M. S. (2) obrońca zaskarżył wyrok w całości, zarzucając:

1. obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść rozstrzygnięcia, tj. art. 7 k.p.k., art 4 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k., poprzez ich niewłaściwe zastosowanie w sprawie, sprzeniewierzające się zasadzie swobodnej oceny dowodów oraz zasadzie obiektywizmu, z pominięciem zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego,
a polegające na dowolnej ocenie wyjaśnień oskarżonej M. S. (2), która skutkowała uznaniem tych wyjaśnień za niewiarygodne, w sytuacji gdy oskarżona złożyła wyjaśnienia spójne, logiczne i konsekwentne oraz zgodne
z zasadami doświadczenia życiowego i wskazań wiedzy,

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę kwestionowanego wyroku, który miał wpływ na treść orzeczenia, polegający na dowolnym przyjęciu, że oskarżona w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, przyjęła od męża M. S. (1) na swój rachunek bankowy mienie znacznej wartości w postaci uzyskanych za pomocą czynu zabronionego przez M. S. (1) środków pieniężnych przelanych na jego rachunek bankowy przez pokrzywdzonego Hurtownię Budowlaną (...) Sp. z o.o. w T.
w łącznej kwocie 531.021,32 zł, w sytuacji gdy:

a) z treści wyjaśnień oskarżonej M. S. (2) explicite wynikało, że oskarżona nie miała oraz nie mogła mieć świadomości, iż środki przelewane na jej rachunek bankowy przez męża pochodzą z przestępstwa, co potwierdziła podczas wyjaśnień złożonych na rozprawie w dniu 13 stycznia 2022 r., tj.:
Ja myślałam, że to są z jego pracy pieniądze, skoro miał tyle obowiązków i tyle firm pod sobą, to normalne, że ma się takie wysokie wynagrodzenie. Nie miałam żadnych wątpliwości, co do legalności tych środków, bo on cały czas pracował
i przez to nie miał urlopu. My nie rozmawialiśmy na temat jego wynagrodzenia,

b) oskarżona nie miała wiedzy na temat szczegółów dotyczących rozliczeń
i warunków umowy o pracę oskarżonego z Hurtownię Budowlaną (...) Sp.
z o.o.,

c) wysokość kwot, które przelewał oskarżony na konto M. S. (2) odpowiadały wysokością inwestycji i opłat w gospodarstwie domowym,

d) przelewanie poszczególnych kwot przez M. S. (1) i ich wysokość nie było dla oskarżonej niczym nadzwyczajnym lub niepokojącym, bowiem to oskarżona robiła i opłacała wszelkie zakupy dla rodziny, dbała
o wspólne gospodarstwo domowe, utrzymywała syna, opłacała remonty
i naprawy w domu i zajmowała się wszelkimi obowiązkami rodzinnymi,

e) oskarżony przelewał M. S. (2) przedmiotowe środki pieniężne na utrzymanie domu, gdyż pomiędzy M. a M. S. istniała znacząca dysproporcja w wysokości wynagrodzenia za pracę,

f) przelewanie otrzymywanych środków przez oskarżoną na inne rachunki, zakładanie lokat lub wypłata gotówki stanowiły zwykłe czynności majątkowe każdego obywatela i nie stanowiły o świadomości oskarżonej, iż pieniądze, które przelewał jej mąż zostały uzyskane w sposób niezgodny z prawem,

g) oskarżona była przeświadczona, że mąż rzeczywiście otrzymuje stosunkowo wysokie wynagrodzenie z tytułu świadczonej pracy na rzecz pokrzywdzonych podmiotów, a otrzymywana pensja jest całkowicie legalna, gdyż:

- oskarżony pełnił obowiązki głównego księgowego w trzech prężnie działających przedsiębiorstwach o znacznych dochodach, dużej bazie klientów
i wielomilionowych inwestycjach tj. w Hurtowni Budowlanej (...) Sp. z o.o., Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. oraz Firmie Usługowo-Handlowej (...),

- M. S. (2) wielokrotnie była świadkiem, że oskarżony pracował
w godzinach nadliczbowych - średnio 50 h - 60 h tygodniowo, a nadto
w weekendy, w czasie urlopu, w dni wolne od pracy a nawet w święta - co potwierdził oskarżony M. S. (1) oraz M. S. (2) w trakcie wyjaśnień składanych na rozprawie w dniu 13 stycznia 2022 r.,

- w odbiorze społecznym, jak i według wiedzy oskarżonej, praca głównego księgowego wiązała się z ciężką i odpowiedzialną pracą, która wymagała odpowiednio wysokiego wynagrodzenia,

h) jak ustalił Sąd I instancji - na przełomie 2013 i 2014 roku doszło do rozwoju Hurtowni Budowlanej (...) poprzez powstanie kolejnego punktu sprzedaży,
tj. (...) w C., a z rozwojem tym wiązały się dużo większe obroty
i zwiększona liczba wykonywanych codziennie przelewów - zatem logiczne
i zgodne z zasadami doświadczenia życiowego są twierdzenia M. S. (2), że od 2014 r. mógł nastąpić znaczny wzrost wynagrodzenia M. S. (1),

i) Sąd I instancji z jednej strony w uzasadnieniu wyroku, wskazał iż C. G. (udziałowiec obu pokrzywdzonych spółek i prezes zarządu Hurtowni Budowlanej (...) Sp. z o.o. w T.) nie korzystała
z bankowości elektronicznej spółki, a co za tym idzie nie zatwierdzała przelewów w bankowości elektronicznej Hurtowni Budowlanej (...) Sp. z o.o.
w T., a wszelkie upoważnienie w tym zakresie miał jej mąż A. G., a nadto jak zeznała C. G. w trakcie rozprawy w dniu 26 listopada 2021 r. nie miała wiedzy lub nie pamiętała wielu istotnych okoliczności związanych z prowadzonymi wspólnie z mężem firmami, tj.:

- nie wiedziała na jakiej podstawie M. S. (1) został zwolniony z pracy,

- nie wiedziała jakie były ustne ustalenia dot. warunków pracy z M. S. (1),

- nie pamiętała jakie przed 2019 r. M. S. (1) miał wynagrodzenie,

- nie pamiętała w jakiej wysokości były wprowadzone jej i męża oszczędności do firmy,

- nigdy nie była przy tym jak mąż robił przelewy, ani nie wiedziała czy mąż te przelewy weryfikował,

- nie miała wiedzy czy sprawa pracownicza pomiędzy M. G.
a Hurtownią Budowlaną (...) Sp. z o.o. została prawomocnie zakończona,

- nie wiedziała czy hurtownia miała jeden rachunek bankowy, czy więcej i czy
z tego samego rachunku były wypłacane wynagrodzenia dla pracowników,

gdzie Sąd przyjmuje powyższe zaniedbania profesjonalnego przedsiębiorcy jako coś normalnego i nie budzącego żadnych wątpliwości, a z drugiej strony Sąd
twierdzi, że oskarżona M. S. (2), która nie jest profesjonalnym przedsiębiorcą posiadającym 3 prężnie działające firmy, powinna:

- znać warunki pracy i płacy swojego męża M. S. (1), a twierdzenia, iż M. S. (1) miałby uzgodnić z A. G. dodatkowe wynagrodzenia za pracę, poza wiedzą żony M. S. (2), są nieprawdopodobne,

- mieć świadomość, że na jej osobisty rachunek wpływają z rachunku M. S. (1) środki, które nie pochodziły z wynagrodzenia za pracę,

- mieć wiedzę, że jednocześnie rzeczywiste wynagrodzenie w stałych
i znacznie niższych kwotach wpływa od Hurtowni Budowlanej (...) na wspólny rachunek bankowy małżonków nieprzerwanie od 2007 roku aż do ustania zatrudnienia M. S. (1) w 2019 r.,

co świadczy o niekonsekwencji i braku obiektywizmu po stronie Sądu pierwszej instancji.

W rezultacie obrońca wniósł o uniewinnienie oskarżonej od stawianego jej zarzutu.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności należy odnieść się do rozstrzygnięcia wydanego
w przedmiocie apelacji obrońcy oskarżonego M. S. (1), wobec stwierdzenia przez Sąd Apelacyjny z urzędu zaistnienia bezwzględnej przyczyny odwoławczej, o jakiej mowa w art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k.

W toku postępowania odwoławczego ustalono bowiem, że oskarżony M. S. (1) zmarł w dniu (...)roku, co dokumentuje wystawiony przez Urząd Stanu Cywilnego w G. odpis skróconego aktu zgonu nr (...) (k. 813).

W związku z tym w sprawie wystąpiła okoliczność wyłączająca postępowanie, o jakiej mowa w art. 17 § 1 pkt 5 k.p.k., a w konsekwencji zaistniała bezwzględna przesłanka procesowa określona w art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k.

Śmierć oskarżonego stanowi jedną z ujemnych okoliczności, których wystąpienie powoduje, że postępowania karnego nie wszczyna się, a wszczęte umarza. Co zaś istotne, postępowanie umarza się w każdym jego stadium,
w którym przesłanka ta zaistnieje, a więc także po wydaniu wyroku przez Sąd pierwszej instancji, a nawet po wywiedzeniu apelacji od tego wyroku, ale przed jego uprawomocnieniem (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 czerwca
2013 r., III KK 147/13, LEX nr 1318414).

Dla biegu niniejszego postępowania karnego, przy uwzględnieniu, że zgon oskarżonego M. S. (1) nastąpił na etapie postępowania odwoławczego, toczącego się wskutek apelacji wywiedzionej przez jego obrońcę istotne jest to, że orzekanie merytoryczne odnośnie do winy i kary, jak
i zasadności złożonej apelacji, a tym samym i prawidłowości wyroku Sądu pierwszej instancji, jest bezcelowe i nie ma racjonalnego uzasadnienia ( zob.
Muras Z., Bezwzględne przyczyny odwoławcze w polskim procesie karnym, Toruń: Wyd. Adam Marszałek 2004, s. 136).

Zważywszy, że wobec M. S. (1) w pierwszej instancji wydany został nieprawomocny wyrok skazujący, to, abstrahując od treści zarzutów stawianych w apelacji obrońcy oskarżonego, skoro oskarżony zmarł w toku postępowania odwoławczego, zasadne było, w myśl art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k., uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu Okręgowego w Toruniu wydanego w dniu 23 czerwca 2022 roku w sprawie o sygn. akt II K 56/21 w części dotyczącej oskarżonego M. S. (1) i zgodnie z treścią art. 17 § 1 pkt 5 k.p.k. umorzenie postępowania karnego w tej części ( por. wyroki Sądu Najwyższego:
z dnia 16 kwietnia 2008 r., IV KK 4/08, OSNKW 2008/1, poz. 892 oraz z dnia
6 czerwca 2013 r., III KK 147/13, Prok. i Pr.- wkł. 2013/9, poz. 6).

Kosztami procesu (w tej części) obciążono Skarb Państwa - na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k.

***

Apelacja obrońcy oskarżonej M. S. (2) nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Apelacyjny nie stwierdził, aby w sprawie doszło do naruszenia przez Sąd Okręgowy przepisów art. 7 k.p.k. i art 4 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k., przy ocenie wyjaśnień oskarżonej M. S. (2), w sposób wskazany przez autora apelacji. Trzeba przy tym od razu zaznaczyć, że sąd a quo co do niekwestionowanych w sprawie okoliczności dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej (s. 14 uzasadnienia), natomiast nie podzielił ich w pozostałej części (s. 14, 18-19 uzasadnienia) i skarżącemu zapewne chodziło o tę drugą część wyjaśnień oskarżonej.

Oceniając wyjaśnienia oskarżonej M. S. (2) sąd a quo przyjął zasadnie, że są one sprzeczne z niekwestionowanymi dowodami
z dokumentów, m.in. związanymi z danymi wynikającymi z historii rachunków bankowych.

Zdaniem sądu meriti nieprawdziwe były twierdzenia M. S. (2), że na jej rachunek (...) wpływały znaczne kwoty pieniędzy od M. S. (1) z tytułu jego wynagrodzenia
i przelewy były dokonywane na poczet utrzymania rodziny, ponieważ:

a) wbrew twierdzeniom oskarżonej z historii rachunków bankowych wynika, iż wynagrodzenie M. S. (1) z tytułu pracy w Hurtowni (...) przez cały okres zatrudnienia jako głównego księgowego wpływało na zupełnie inny rachunek bankowy, tj. wspólny rachunek bankowy małżonków M.
i M. S. o numerze (...), prowadzony w Banku (...) SA;

b) na rachunek indywidualny M. S. (2) jej mąż M. S. (1) dokonywał różnego rodzaju zasileń, przy czym dopiero od 2014 roku zaczęły się pojawiać przysporzenia w znacznej wysokości i nieregularnie, co zdecydowanie nie potwierdzało depozycji oskarżonej, iż mogła zakładać, że powyższe wpływy pochodzą z wynagrodzenia męża w Hurtowni Budowlanej (...);

c) rzeczone wpływy pochodziły przede wszystkim z rachunku M. S. (1) o numerze nr (...), prowadzonego dla jego rzekomej działalności gospodarczej, a zatem wyraźnie nie pochodziły one od pracodawcy męża, jak usiłowała zaprezentować to oskarżona;

d) oskarżona miała wiedzę, że jednocześnie rzeczywiste wynagrodzenie
w stałych i znacznie niższych kwotach wpływa od Hurtowni Budowlanej (...) na wspólny rachunek bankowy małżonków nieprzerwanie od 2007 roku aż do ustania zatrudnienia M. S. (1) w 2019 roku.

Zatem sąd a quo w pełni zasadnie przyjął, że nielogiczne i sprzeczne
z zasadami doświadczenia życiowego jest tłumaczenie oskarżonej, iż mimo faktu, że jej mąż pozostawał w zatrudnieniu u tego samego pracodawcy od 2007 roku
i uzyskiwał regularne wynagrodzenie podlegające stopniowemu, ale nieznacznemu wzrostowi, to nagle od 2014 roku mogły pojawić się dodatkowe, znaczne i nieregularne wpływy od tego samego pracodawcy na zupełnie inny, dodatkowy rachunek bankowy jej męża.

Również w sposób uprawniony sąd meriti uznał jako sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego, że M. S. (2) miała podstawy zakładać, iż jej mąż pracując u tego samego pracodawcy, na tym samym stanowisku i w takim samym wymiarze czasu nagle od 2014r. mógł otrzymać tak znaczący wzrost wynagrodzenia, który uzasadniałby znaczący wzrost wpływów na jej rachunek bankowy. Przy czym nadal jednocześnie ten sam pracodawca miałby nieprzerwanie wynagrodzenie w dużo niższym wymiarze przelewać na wspólny rachunek małżonków.

Uzupełnieniem tej oceny są rozważania sądu a quo poczynione przy omawianiu powodów przyjętej kwalifikacji prawnej (s. 22 i n. uzasadnienia).

Sąd Okręgowy uznał za całkowicie niewiarygodne tłumaczenie oskarżonej/oskarżonych, że przelewy na przestrzeni 5 lat środków pieniężnych
w łącznej kwocie 531.021,32 złotych, uzyskanych wcześniej przez M. S. (1) na rachunek (...) wbrew woli
i wiedzy pokrzywdzonej Hurtowni Budowlanej (...) Sp. z o.o. w T. stanowiło przysporzenie dla M. S. (2) z tytułu wynagrodzenia M. S. (1) za pracę i miało na celu przeznaczenie tych środków na utrzymanie rodziny, ponieważ:

a) były to kwoty znacznie odbiegające, zarówno w skali miesiąca jak i roku, od kwot przekazywanych dla M. S. (2) od M. S. (1)
w latach poprzedzających 2014 rok;

b) równocześnie na wspólny rachunek bankowy małżonków przez cały okres zatrudnienia M. S. (1) wpływało właśnie wynagrodzenie od Hurtowni Budowlanej (...) w znacznie niższej wysokości, niż dokonywane pomiędzy oskarżonymi przelewy na innych rachunkach bankowych (s. 23 uzasadnienia).

Ważne są też uwagi sądu a quo, poczynione w kontekście treści art. 47 § 1 k. r. i o. oraz art. 27 i 28 k. r. i o. i uznanie, że „przelewy dokonane w okresie od 26 marca 2014 r. do 18 stycznia 2019r. na rachunek bankowy o nr (...) od M. S. (1) z rachunku o numerze (...)w łącznej kwocie 531.021,32 złotych nie miały charakteru przekazywania środków pieniężnych między małżonkami w celu wywiązywania się z obowiązku art. 27 i 28 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego”, ponieważ przeczyła temu „ich nieregularność, zmienna i nieadekwatna do zwykłych kosztów utrzymania rodziny wysokość, a także fakt, iż następnie były dokonywane przez M. S. (2) kolejne operacje finansowe związane
z tymi środkami polegające na przelewaniu ich na inne rachunki bankowe, m.in. rachunek wspólny małżonków, zakładanie lokat lub wypłata gotówki
(s. 23-24 uzasadnienia).

Rozważając zaś, czy ww. środki stanowiły przysporzenie na rzecz M. S. (2) sąd meriti trafnie zauważył, że w takim wypadku,
„w sytuacji rozdzielności majątkowej środki pieniężne przekazywane z majątku osobistego męża do majątku żony stanowią przychód podlegający opodatkowaniu z uwagi na ich wysokości przekraczające ustawowe zwolnienie od podatku”,
a „M. S. (2), w żadnej z deklaracji podatkowej za okres 2014 do 2019 roku nie wykazała pozyskania takich przychodów” (s. 24 uzasadnienia).

W konsekwencji Sąd Okręgowy był w pełni uprawniony do poczynienia ustalenia, że „M. S. (2) miała świadomość, że na jej osobisty rachunek bankowy wpływają z rachunku M. S. (1) środki, które nie pochodziły z wynagrodzenia za pracę. Dodatkowo te znaczące środki finansowe nie miały jako przeznaczenia zaspokojenia bieżących potrzeby rodziny, tj. ponoszenia wspólnych kosztów utrzymania.

Sąd meriti wskazał, że za takimi ustaleniami przemawiają następujące okoliczności:

- znaczna, nieadekwatna do dotychczasowych kosztów utrzymania rodziny wysokość wpływów z nowego rachunku M. S. (1) o numerze (...),

- zmienna wysokości owych zasileń, co nie daje się powiązać z jakimikolwiek stałymi kosztami utrzymania rodziny i domu,

- nieregularność wpływów z rachunku o numerze (...) na rachunek M. S. (2) podobnie świadczy przeciwko forsowanej nieuprawnionej tezie, iż stanowiło to przysporzenia na zwykłe utrzymanie rodziny i domu, które to koszty cechują się przecież regularnością,

- nie były to świadczenia z tytułu obowiązku alimentacyjnego, z uwagi na opisane okoliczności, ale także ze względu na fakt, iż oskarżeni pozostawali w związku małżeńskim i razem utrzymywali syna wspólnie z nimi zamieszkującego (s. 23 uzasadnienia).

Sąd Apelacyjny w pełni aprobuje dokonaną przez sąd a quo ocenę wyjaśnień oskarżonej M. S. (2). W świetle tej oceny tylko zdaniem skarżącego oskarżona złożyła wyjaśnienia spójne, logiczne i konsekwentne oraz zgodne z zasadami doświadczenia życiowego i wskazaniami wiedzy.

W rezultacie nie jest zasadny zarzut błędu w ustaleniach faktycznych (zarzut 2) – nie doszło w sprawie do dowolnego przyjęcia, że oskarżona
w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, przyjęła od męża M. S. (1) na swój rachunek bankowy mienie znacznej wartości w postaci uzyskanych za pomocą czynu zabronionego przez M. S. (1) środków pieniężnych przelanych na jego rachunek bankowy przez pokrzywdzonego Hurtownię Budowlaną (...) Sp. z o.o. w T. w łącznej kwocie 531.021,32 zł.
Tym bardziej nie znajduje potwierdzenia supozycja obrońcy oskarżonej, że ustalenia sądu a quo pozostają w oderwaniu do rzeczywistego stanu sprawy.

Twierdzenia autora apelacji co do braku świadomości oskarżonej, że środki przelewane na jej rachunek bankowy przez męża pochodzą z przestępstwa (zarzut 2a), co do wiedzy oskarżonej na temat szczegółów dotyczących rozliczeń jej
męża z Hurtownią Budowlaną (...) Sp. z o.o. w T. (zarzut 2b) oraz jej przeświadczenia, że mąż rzeczywiście otrzymuje stosunkowo wysokie wynagrodzenie z tytułu świadczonej pracy głównego księgowego,
a otrzymywana pensja jest całkowicie legalna (zarzut 2g) – są chybione, ponieważ opierają się na wyjaśnieniach oskarżonej, którym sąd a quo zasadnie nie dał wiary.

W świetle kompleksowych rozważań sądu meriti nie jest też trafne twierdzenie skarżącego, że wysokość kwot, które przelewał M. S. (1)
na konto oskarżonej odpowiadały wysokością inwestycjom i opłatom
w gospodarstwie domowym (zarzut 2c). Nie chodzi bowiem tylko o pojedyncze kwoty, lecz sumaryczną ich wymowę, wobec działania oskarżonej w warunkach art. 12 § 1 k.k. Podobnie rzecz się ma gdy chodzi o stwierdzenie obrońcy oskarżonej, że przelewanie poszczególnych kwot przez M. S. (1) i ich wysokość nie było dla oskarżonej czymś nadzwyczajnym lub niepokojącym, skoro to ona zajmowała się wspólnym gospodarstwem domowym i wszelkimi obowiązkami rodzinnymi (zarzut 2d).

Nie znajduje jednocześnie żadnego dowodowego potwierdzenia wersja utrzymywana przez autora apelacji, że oskarżony przelewał M. S. (2) środki pieniężne na utrzymanie z uwagi na to, że istniała znacząca dysproporcja w wysokości wynagrodzenia za pracę każdego z nich (zarzut 2e).

Tylko instrumentalny charakter, oderwany od oceny wyjaśnień oskarżonej dokonanej przez sąd a quo, ma stwierdzenie skarżącego, że przelewanie otrzymywanych środków przez oskarżoną na inne rachunki, zakładanie lokat lub wypłata gotówki stanowią zwykłe czynności majątkowe każdego obywatela,
a w związku z tym nie świadczą o świadomości oskarżonej, że pieniądze, które przelewał jej mąż zostały uzyskane w sposób niezgodny z prawem (zarzut 2f).

Z kolei, z prawidłowego ustalenia sądu a quo dotyczącego rozwoju Hurtowni Budowlanej (...) poprzez powstanie kolejnego punktu sprzedaży (...) w C., z czym wiązały się dużo większe obroty i zwiększona liczba wykonywanych codziennie przelewów (s. 3 uzasadnienia), obrońca oskarżonej także tylko instrumentalnie próbuje wykazać, że wyjaśnienia oskarżonej, iż od 2014 r. mógł nastąpić znaczny wzrost wynagrodzenia jej męża są logiczne i zgodne z zasadami doświadczenia życiowego (zarzut 2h).
Nie sposób w tym miejscu nie nawiązać do ustaleń sądu meriti związanych
z wykryciem nierzetelnej działalności M. S. (1) (s. 5-6 uzasadnienia) i zeznań świadka M. A., nowej głównej księgowej zatrudnionej przez właścicieli Hurtowni Budowlanej (...), które zostały zasadnie uznane przez sąd meriti za wiarygodne (s. 11-12 uzasadnienia).

Chybione jest również doszukiwanie się przez obrońcę oskarżonej niekonsekwencji i braku obiektywizmu po stronie sądu pierwszej instancji
w związku z odmienną oceną zeznań świadka C. G. (udziałowca pokrzywdzonych spółek i prezesa zarządu Hurtowni Budowlanej (...) Sp.
z o.o. w T.) od oceny wyjaśnień oskarżonej, która nie jest profesjonalnym przedsiębiorcą (zarzut 2i). Ani w pierwszym, ani w drugim wypadku sąd a quo nie uchybił treści art. 7 k.p.k. Ocena wyjaśnień oskarżonych/zeznań świadków ma zawsze charakter indywidualny, bowiem inny jest ich status procesowy
i (zazwyczaj) nie są tożsame ich właściwości osobnicze: stan psychiczny, stan rozwoju umysłowego oraz zdolność do postrzegania i odtwarzania postrzeżeń,
a także zasób wiedzy i doświadczenia życiowego. Niezależnie od konieczności uwzględnienia ich relacji co do przebiegu zdarzeń istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy we wzajemnym ze sobą powiązaniu. Godzi się zatem wskazać, że Sąd Okręgowy dał wiarę zeznaniom świadka C. G., podkreślając
to, że świadek „nie zatwierdzała przelewów w bankowości elektronicznej Hurtowni Budowlanej (...) Sp. z o.o. w T., a wszelkie upoważnienie w tym zakresie miał jej mąż A. G.” oraz wskazując na jej tłumaczenie, że „nie była w stanie wykryć samodzielnie procederu M. S. (1), gdyż sama nie korzystała z bankowości elektronicznej spółki,
a swoje zeszyty prowadziła w oparciu o wyciągi bankowe przedkładane jej przez głównego księgowego, którego obdarzyli dużym zaufaniem (s. 11 uzasadnienia). Okoliczności tych skarżący w swojej argumentacji już nie przywołał. Również
z tego powodu Sąd Apelacyjny nie mógł podzielić jego wywodów.

W konsekwencji Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw do podzielenia wniosku autora apelacji o uniewinnienie oskarżonej od stawianego jej zarzutu.

Jednocześnie Sąd Apelacyjny nie stwierdził, aby wymierzona oskarżonej M. S. (2) kara roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, z zobowiązaniem oskarżonej do informowania Sądu o przebiegu okresu próby co 6 miesięcy i do kontynuowania pracy zarobkowej oraz kara grzywny w rozmiarze 200 stawek dziennych po 30 złotych każda stawka były rażąco niewspółmierne (surowe).
Sąd Okręgowy uwzględnił przy wymiarze kary istniejące po stronie oskarżonej okoliczności obciążające jak i łagodzące (s. 29 uzasadnienia). Trafnie też wskazał powody zastosowania warunkowego zawieszenia orzeczonej kary pozbawienia wolności (s. 29-30 uzasadnienia).

Sprawiedliwy jest także orzeczony wobec oskarżonej, na podstawie art. 46 § 1 k.k., obowiązek naprawienia szkody na rzecz Hurtowni Budowlanej (...) sp. z o.o. w T..

W konsekwencji, Sąd Apelacyjny nie stwierdzając nadto okoliczności, które należałoby brać pod uwagę z urzędu (art. 439 § 1 k.p.k. i art. 440 k.p.k.) utrzymał w mocy w pozostałej części (tj. co do oskarżonej M. S. (2)) zaskarżony wyrok.

O zasądzeniu od oskarżonej na rzecz oskarżyciela posiłkowego
- Hurtowni Budowlanej (...) Sp. z o.o. w T. kwoty 5442 złotych tytułem poniesionych wydatków związanych z udziałem pełnomocnika
z wyboru w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z § 11 ust. 2 pkt 5, § 15 ust. 1 i 3 oraz § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2023.1964 t.j. z dnia 2023.09.22).

Oskarżonej wymierzono opłatę za postępowanie odwoławcze na podstawie art. 8 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r.
o opłatach w sprawach karnych (Dz.U.2023.123 t.j. z dnia 2023.01.16),
a o obciążeniu jej wydatkami postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k.