Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 kwietnia 2018 r.

Sąd Apelacyjny w Gdańsku II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSA Dorota Rostankowska (spr.)

Sędziowie: SSA Dorota Wróblewska

SSA Wojciech Andruszkiewicz

Protokolant: sekr. sądowy Joanna Tomaszewska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w G. K. S.

po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2018 r.

sprawy skazanego

J. N. s. S. ur. (...) w G.

o wydanie wyroku łącznego

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę skazanego

od wyroku Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 9 listopada 2017 r., sygn. akt II K 57/17

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. A. - Kancelaria Adwokacka w T. kwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem 60/100) złotych brutto tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu udzielonej skazanemu w postępowaniu odwoławczym;

III.  zwalnia skazanego od wydatków postępowania odwoławczego, którymi obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Toruniu rozpoznawał wniosek J. N. skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Chełmnie z 19.05.1993r. (sygn. akt II K 87/93) za czyn z art.212 § 1 dkk na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 3 lat próby, przy czym postanowieniem z 28.12.1993r. zarządzono wykonanie tej kary;

2.  Sądu Rejonowego w Chełmnie z 15.09.1993r. (sygn. akt II K 160/93) za czyn z art.203 § 2 dkk popełniony 3.06.1993r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 4 lat próby oraz 500,-zł. grzywny, przy czym postanowieniem z 31.05.1994r. zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary;

3.  Sądu Rejonowego w Chełmnie z 6.04.1994r. (sygn. akt II K 53/94) za czyn z art.199 § 1 dkk popełniony 11.01.1994r. na karę roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 4 lat próby, oraz 2.000.000,-zł. grzywny, przy czym postanowieniem z 10.09.1996r. zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary;

4.  Sądu Rejonowego w Chełmnie z 27.02.1997r. (sygn. akt II K 31/97) za czyn z art.203 § 1 dkk popełniony 16.07.1996r. na karę roku pozbawienia wolności;

5.  Sądu Rejonowego w Nakle nad Notecią z 6.04.2001r. (sygn. akt II K 385/00) za czyny z art.18 § 3 kk w zw. z art.270 § 1 kk i art.270 § 1 kk w zw. z art.91 § 1 kk popełnione w lipcu 1997r. i 5.08.1997r. na karę roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 3 lat próby oraz grzywnę w wysokości 80 stawek dziennych po 10,-zł., przy czym postanowieniem z 16.12.2003r. zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary;

6.  Sądu Rejonowego w Chełmnie z 15.12.2000r. (sygn. akt II K 332/00) za czyn z art.279 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk popełniony 13.07.2000r. na karę roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności z zaliczeniem na poczet tej kary okresu tymczasowego aresztowania od 23.08.2000r. do 15.12.2000r.;

7.  Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z 13.02.2001r. (sygn. akt II K 3/01) za czyn z art.270 § 1 kk popełniony 9.08.2000r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

8.  Sądu Rejonowego w Chełmnie z 17.10.2002r. (sygn. akt II K 24/02) za czyn z art.279 § 1 kk w zw. art.12 kk i art.64 § 1 kk popełniony 2/3.07.2001r. na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

9.  Sądu Rejonowego w Chełmnie z 23.12.2002r. (sygn. akt II K 23/02) za czyn z art.279 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk popełniony 20/21.08.2000r. na karę roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności;

1.  Sądu Rejonowego w Chełmnie z 2.04.2003r. (sygn. akt II K 611/01) za czyny: z art.279 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk popełnione w warunkach ciągu przestępstw na przełomie stycznia i lutego 2001r. na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, z art.278 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk popełnione w warunkach ciągu przestępstw w styczniu i lutym 2001r. na karę roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, z art.288 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk popełniony na początku lutego 2001r. na karę roku pozbawienia wolności; przy czym w miejsce tych kar Sąd wymierzył skazanemu karę łączną 2 lat pozbawienia wolności;

10.  Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z 17.06.2004r. (sygn. akt III K 945/02) za czyny: z art.279 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk popełniony 17/18.06.2001r. na karę roku pozbawienia wolności, z art.279 § 1 kk w zw. z art.64 § 2 kk popełniony 8.07.2001r. na karę roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności, z art.278 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk popełniony 11.07.2001r. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności; przy czym w miejsce tych kar Sąd wymierzył skazanemu karę łączną 2 lat pozbawienia wolności;

11.  Sądu Rejonowego w Chełmnie z 4.04.2005r. (sygn. akt II K 53/05) za czyny z art.278 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk popełnione w warunkach ciągu przestępstw 1.04.2003r., 2.04.2003r., 8.04.2003r., 16.04.2003r., 11.03.2003r., na karę roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności;

przy czym

12.  wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Chełmnie z 27.01.2006r. (sygn. akt II K 28/06 ) w miejsce kar orzeczonych w sprawach II K 24/02 i III K 945/02 Sąd wymierzył skazanemu karę łączną 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności;

13.  wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Chełmnie z 27.01.2006r. (sygn. akt II K 143/05 ) w miejsce kar orzeczonych w sprawach II K 332/00, II K 3/01, II K 385/00 i II K 23/02 Sąd wymierzył skazanemu karę łączną roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz na mocy art. 572 kpk umorzył postępowanie co do wyroków zapadłych w sprawach II K 53/05 i II K 611/01;

14.  Sądu Rejonowego w Grudziądzu z 3.12.2009r. (sygn. akt II K 381/09) za czyny: z art.13 § 1 kk w zw. z art.279 § 1 kk i art.279 § 1 kk w zw. z art.11 § 2 kk w zw. z art.64 § 2 kk, z art.279 § 1 kk w zw. z art.64 § 2 kk, popełnione w warunkach ciągu przestępstw 2/3.08.2009r. i 3/4.08.2009 r. , na karę 2 lat i 1 miesiąca pozbawienia wolności, z art.178a § 1 kk popełniony 5.08.2009r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, w których miejsce Sąd wymierzył karę łączną 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności;

15.  Sądu Rejonowego w Chełmnie z 24.03.2010r. (sygn. akt II K 250/09) za czyn z art.178a § 1 kk popełniony 13.04.2009r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności;

16.  Sądu Rejonowego w Grudziądzu z 14.02.2013r. (sygn. akt II K 1337/10) za czyny z art.278 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk popełnione w warunkach ciągu przestępstw 5/6.02.2010r., 13.02.2010r., 3/4.03.2010r., 9/10.03.2010r., 22/23.03.2010r. na karę 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności;

17.  Sądu Okręgowego w Toruniu z 20.12.2012r. (sygn. akt II K 171/10) za czyny: z art.178a § 1 kk popełniony 7.05.2010r. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, z art.158 § 1 kk, popełnione w warunkach ciągu przestępstw 29.03.2010r., 24.04.2010r. i 6.05.2010r. na karę 2 lat pozbawienia wolności, z art.280 § 2 kk w zw. z art.64 § 2 kk popełnione w warunkach ciągu przestępstw 25.04.2010r., 4.05.2010r., 6.05.2010r. na karę 5 lat pozbawienia wolności; z art.159 kk i art.157 § 1 kk w zw. z art.11 § 2 kk popełnione w warunkach ciągu przestępstw 4.05.2010r., 6.05.2010r. na karę 2 lat pozbawienia wolności, przy czym w miejsce tych kar Sąd wymierzył skazanemu karę łączną 8 lat pozbawienia wolności;

18.  a także Sądu Rejonowego w Chełmnie z 24.03.2010r. (sygn. akt II W 383/09) za wykroczenie z art.86 § 2 kw i art.94 § 1 kw;

Wyrokiem łącznym z dnia 9 listopada 2017r. w sprawie sygn. akt II K 57/17:

stosując, na mocy art.19 ust.1 Ustawy z dnia 20.02.2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny i niektórych innych ustaw, powołane niżej przepisy Kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym do 30.06.2015r.:

I. na podstawie art.86 § 1 kk w zw. z art.91 § 2 kk w miejsce kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami:

1. Sądu Rejonowego w Chełmnie w sprawie o sygn. II K 24/02;

2. Sądu Rejonowego w Bydgoszczy o sygn. III K 945/02;

3. Sądu Rejonowego w Chełmnie o sygn. II K 611/01

wymierzył skazanemu J. N. karę łączną 3 lat pozbawienia wolności;

II. na podstawie art.86 § 1 kk w zw. z art.91 § 2 kk w miejsce kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami:

1. Sądu Rejonowego w Grudziądzu w sprawie o sygn. II K 381/09;

2. Sądu Rejonowego w Chełmnie w sprawie o sygn. II K 250/09

wymierzył skazanemu J. N. karę łączną 2 lat i 7 miesięcy pozbawienia wolności;

III. na podstawie art.63 § 1 kk i art.577 kpk na poczet kary łącznej orzeczonej w punkcie II wyroku zaliczył skazanemu okres tymczasowego aresztowania w sprawie II K 381/09 od 6 sierpnia 2009r. do 3 grudnia 2009r.;

IV. na podstawie art.86 § 1 kk w zw. z art.91 § 2 kk w miejsce kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami:

1. Sądu Rejonowego w Grudziądzu w sprawie o sygn. II K 1337/10;

2. Sądu Okręgowego w Toruniu w sprawie o sygn. II K 171/10

wymierzył skazanemu J. N. karę łączną 9 lat pozbawienia wolności;

V. stwierdził, że w pozostałym zakresie wyroki wskazane w punktach I, II i IV niniejszego wyroku podlegają odrębnemu wykonaniu, a wyrok łączny Sądu Rejonowego w Chełmnie z 27.01.2006r. (sygn. akt II K 28/06) traci moc;

VI. na podstawie art.572 kpk i art.17 § 1 pkt 7 kpk umorzył postępowanie w zakresie orzeczenia kary łącznej w miejsce kar wymierzonych w sprawach: II K 87/93, II K 160/93, II K 53/94, II K 31/97, II K 332/00, II K 3/01, II K 385/00, II K 23/02 i II K 53/05 oraz II W 383/09;

VII. zwolnił skazanego od wydatków poniesionych w toku procesu, którymi obciążył Skarb Państwa.

Apelację od wyroku wywiódł obrońca skazanego zaskarżając go w części, tj. w zakresie pkt I-VI i zarzucając mu:

1. orzeczenie względem skazanego rażąco niewspółmiernej kary (art.438 pkt 4) k.p.k.),

2. z ostrożności - obrazę przepisów postępowania mającą istotny wpływ na treść orzeczenia (art.438 pkt 2) k.p.k.), tj. obrazę art.569, art.577, art.576 k.p.k., 

3. z ostrożności - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający istotny wpływ na treść orzeczenia (art.438 pkt 3) k.p.k.),

4. z ostrożności - obrazę przepisów prawa materialnego (art.438 pkt 1) k.p.k.), tj. obrazę art. 85, 85a, 86, 87, 88 i 63 k.k. w zw. z art.19 ust.1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z dnia 20 marca 2015r.)

poprzez nie orzeczenie w niniejszej sprawie kary łącznej w sposób oraz w wysokości adekwatnej do stanu faktycznego sprawy, poprzez pominięcie okoliczności przemawiających na korzyść skazanego, poprzez nie orzeczenie kary łącznej w niniejszej sprawie w najniższym wymiarze z zastosowaniem pełnej absorpcji oraz nie zaliczenie skazanemu na poczet orzeczonej kary okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie.

Wniósł o:

1. zmianę zaskarżonego wyroku w zaskarżonej części i orzeczenie kary łącznej w sposób oraz w wysokości adekwatnej do stanu faktycznego sprawy, z uwzględnieniem okoliczności przemawiających na korzyść skazanego, z zastosowaniem pełnej absorpcji oraz zaliczenie skazanemu na poczet orzeczonej kary okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie,

2. ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji,

3. zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy kosztów pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w niniejszej sprawie według norm przepisanych.

Oskarżyciel publiczny złożył odpowiedź na apelację wnosząc o jej nieuwzględnienie i utrzymanie w mocy zaskarżonego orzeczenia.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zarzuty podniesione w apelacji obrońcy skazanego nie skutkowały wzruszeniem zaskarżonego orzeczenia.

Na wstępie Sąd Apelacyjny odniesie się do zarzutu obrazy art.19 ust.1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, gdyż jako kwestionujący stosowanie właściwych przepisów jest on najdalej idący. Podnosząc ten zarzut apelujący w żaden sposób go nie uzasadnił. Wobec tego Sąd Apelacyjny nie może odnieść się do argumentacji jaką kierował się skarżący formułując go. Wskazać zatem należy, że trafnie Sąd Okręgowy zastosował wskazany wyżej przepis, a co za tym idzie przepisy Rozdziału IX kodeksu postępowania karnego w brzmieniu sprzed nowelizacji z 1 lipca 2015r. Wszystkie bowiem kary wobec skazanego J. N. orzeczone zostały przed dniem 1 lipca 2015r.

Podnosząc zarzut obrazy art.569 kpk skarżący również w żaden sposób go nie uzasadnił. Nie sposób zatem dociec w czym upatruje jego naruszenia. Wskazać bowiem należy, że przepis ten reguluje kwestię właściwości sądu orzekającego w przedmiocie wyroku łącznego. W przedmiotowej sprawie nie doszło do obrazy tego przepisu, gdyż w sprawie orzekał sąd właściwy.

Podobnie żadnego uzasadnienia nie zawiera zarzut błędu w ustaleniach faktycznych. Nie sposób zatem i w odniesieniu do tego zarzutu ocenić Sądowi II instancji w czym skarżący upatruje błędu w ustaleniach faktycznych w zaskarżonym wyroku łącznym.

W uwagi na fakt, że trafnie – jak wyżej wskazano - Sąd Okręgowy stosował przepisy obowiązujące do dnia 30 czerwca 2015r., całkowicie chybiony jest zarzut obrazy art.85a kk, gdyż przepis ten wszedł w życie 1 lipca 2015r. Aprobaty sądu odwoławczego nie zyskał również zarzut obrazy art.85 kk. Podkreślenia wymaga, że w realiach rozpoznawanej sprawy zastosowanie ma ten przepis w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015r. Sąd Okręgowy nie naruszył warunków orzekania kary łącznej w nim wskazanych.

Sąd I instancji nie wykroczył również poza ramy kary łącznej określone w przepisie art.86 § 1 kk. Nie doszło zatem wbrew zarzutowi apelacji do obrazy art.86 kk. Na wstępie wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie ma jedynie § 1 art.86 kk a pozostałe paragrafy nie mają do niej odniesienia. Kwestionowanie przez apelującego wymiarów orzeczonych kar łącznych pozbawienia wolności, nie uzasadnia podniesienia zarzutu obrazy art.86 kk, skoro Sąd I instancji nie wykroczył poza granice określone w tym przepisie. Kwestia wymiaru kar łącznych orzeczonych w zaskarżonym orzeczeniu będzie przedmiotem rozważań Sądu Apelacyjnego w dalszej części niniejszego uzasadnienia.

Całkowicie chybiony jest również zarzut obrazy art.87 kk określający zasady łączenia kary pozbawienia wolności z karą ograniczenia wolności. Wobec skazanego J. N. nie były bowiem orzekane kary ograniczenia wolności. Z tych samych względów, tj. braku odniesienia do rozpoznawanej sprawy nietrafny jest zarzut obrazy art.88 kk, który określa zasady wymiaru kary łącznej jeżeli jedną z kar podlegających łączeniu jest kara 25 lat lub dożywotniego pozbawienia wolności. Również żadna z tych kar nie została orzeczona wobec skazanego J. N..

Nie sposób również podzielić stanowiska skarżącego, jakoby orzeczone wobec skazanego J. N. kary łączne pozbawienia wolności raziły swą surowością a tym samym aby doszło do obrazy art.438 pkt 4 kpk. Na marginesie zatem jedynie wskazać należy, że skarżący podnosząc ten zarzut zdaje się nie dostrzegać, że wobec skazanego w zaskarżonym wyroku łącznym orzeczono nie jedną a trzy kary łączne pozbawienia wolności. Uwagi poczynione niżej będą się zatem odnosić się do wszystkich kar łącznych orzeczonych wobec skazanego J. N. w zaskarżonym wyroku łącznym.

Sąd Apelacyjny doszedł do wniosku, że wymierzenie kar łącznych poprzedzone zostało właściwą oceną i uwzględnieniem wszystkich okoliczności mających wpływ na jej intensywność. Przekonuje o tym obszerna argumentacja przytoczona na ten temat w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, którą należy uznać za trafną. Zarzut rażącej niewspółmierności byłby uzasadniony, gdyby miało miejsce przekroczenie granic swobodnego uznania sędziowskiego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca.

Słusznie Sąd Okręgowy uznał, że przy wymiarze kary łącznej w powyższej sprawie brak jest podstaw do zastosowania zarówno zasady pełnej absorpcji, jak i kumulacji.

Skarżący nie wskazał żadnych okoliczności, które mają wpływ na wymiar kar łącznych a które nie zostałyby uwzględnione przez Sąd I instancji. W szczególności sąd ten dostrzegł okoliczności podniesione w apelacji a dotyczące zachowania skazanego w jednostce penitencjarnej (str. 6, 10-11 uzasadnienia wyroku łącznego). Podnoszone natomiast przez apelującego okoliczności dotyczące stanu zdrowia skazanego pozostają bez wpływu na wymiar kary łącznej. Tymczasem na wymiar ten ma wpływ związek podmiotowo – przedmiotowy między przestępstwami w sprawach podlegających połączeniu węzłem wyroku łącznego a w tym zakresie skarżący nie podniósł żadnych zarzutów. Zwalnia to zatem Sąd II instancji od szerszych rozważań w tym zakresie pozwalając na odwołanie się do rozważań poczynionych przez Sąd Okręgowy (str.8-10 uzasadnienia wyroku), które sąd odwoławczy w pełni akceptuje.

Podkreślenia wymaga, że Sąd I instancji ma ustawowo zagwarantowaną swobodę w ferowaniu wyroku, w tym kształtowaniu wymiaru kary. Rolą zaś sądu odwoławczego w tym zakresie jest kontrola, czy granice swobodnego uznania sędziowskiego, stanowiącego zasadę sądowego wymiaru kary nie zostały przekroczone w rozmiarach nie dających się zaakceptować.

Ustawa traktuje jako podstawę odwoławczą tylko taką niewspółmierność kary, która ma charakter rażący (art.438 pkt.4 kpk), a która zachodzić może tylko wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można byłoby przyjąć, iż zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez Sąd I instancji, a karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary przewidzianych w art.53 kk. Na gruncie art.438 pkt.4 kpk nie chodzi bowiem o każdą ewentualną różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczasową nazwać można byłoby – również w potocznym znaczeniu tego słowa – „rażąco niewspółmierną”, to jest niewspółmierną w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować. W przedmiotowej sprawie taka dysproporcja nie występuje. Jak już wyżej wskazano, skarżący nie wykazał okoliczności mających znaczenie dla wymiaru kary łącznej, których bądź orzeczone kary nie uwzględniają w ogóle, bądź uwzględniają je w stopniu niedostatecznym.

Sąd Odwoławczy mając na uwadze powyższe wywody, ogólne i szczególne zasady wymiaru kary, zwłaszcza potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa oraz przy uwzględnieniu wysokości kar jakie skazany miałby odbyć gdyby Sąd Okręgowy orzekł kary łączne zgodnie z zasadą kumulacji, podzielił pogląd Sądu Okręgowego, że karami współmiernymi są kary łączne: 3 lata, 2 lata i 7 miesięcy oraz 9 lat pozbawienia wolności.

Odnosząc się do związanych z zaliczeniem okresów pozbawienia wolności na poczet orzeczonych kar łącznych zarzutów obrazy art.577 kpk, art.576 kpk i art.63 kk wskazać należy na wstępie, że w zbędnym było powołanie w pkt. III zaskarżonego orzeczenia przepisu art.63 § 1 kk, gdyż w zakresie zaliczenia okresów pozbawienia wolności na poczet orzeczonych kar łącznych w wyroku łącznym zastosowanie ma przepis art.577 kpk. Zgodnie z treścią art.577 kpk okresy zaliczone na poczet kary łącznej wymienia się w miarę potrzeby. Norma ta zatem nie nakłada bezwzględnego obowiązku wymieniania okresów zaliczonych na poczet kary łącznej. I choć rację ma skarżący, że – jak wynika z informacji nadesłanej z jednostki penitencjarnej (k.191-198 akt sprawy) - w zakresie kary łącznej orzeczonej w pkt. I zaskarżonego wyroku łącznego okresy rzeczywistego pozbawienia wolności przekraczają wymiar orzeczonej kary łącznej, nie implikuje to jednak uznania, że niewymienienie tych okresów przez Sąd Okręgowy stanowi uchybienie mające wpływ na treść orzeczenia; a tylko takie uchybienie, w myśl przepisu art.438 pkt 2 kpk stanowiłoby trafny zarzut apelacyjny. Do zaliczenia okresów rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie na poczet orzeczonej w pkt. I zaskarżonego orzeczenia kary łącznej może bowiem dojść na posiedzeniu, w oparciu o przepis art.420 § 1 kpk. Zwłaszcza, że uwagi na fakt, iż wobec skazanego poza karą łączną orzeczoną w pkt. I zaskarżonego wyroku orzeczono jeszcze inne podlegające wykonaniu kary pozbawienia wolności. Zachodzić będzie zatem konieczność przeliczenia na nowo przez administrację zakładu karnego okresów w jakich skazany będzie odbywał wszystkie orzeczone wobec niego kary pozbawienia wolności. Wskazane wyżej okoliczności nie dają podstaw do uznania za trafny zarzutu, że orzeczona w pkt. I zaskarżonego wyroku kara łączna nie może się ostać. „Dostosowanie” wymiaru kary łącznej do okresów w jakich skazany odbywał kary połączone w pkt. I wyroku łącznego musiałoby bowiem prowadzić do podwyższenia kary łącznej tam orzeczonej, do czego dojść nie może z uwagi na wniesienie apelacji jedynie na korzyść skazanego. Nie ma jednocześnie jakichkolwiek podstaw do uznania, że w realiach rozpoznawanej sprawy doszło do obrazy § 1 art.576 kpk. Opisany tam bowiem skutek wydania wyroku łącznego nie mieści się w zakresie jakiegokolwiek zarzutu apelacyjnego. Sąd Apelacyjny nie podziela jednak również poglądu skarżącego, że doszło do obrazy § 2 art.576 kpk. Z uwagi bowiem na odbywanie przez skazanego innych jeszcze kar pozbawienia wolności (k.96 akt sprawy) brak było podstaw do zwolnienia go z zakładu karnego.

Z tych wszystkich względów oraz nie stwierdziwszy bezwzględnych przesłanek odwoławczych, utrzymano w mocy zaskarżony wyrok.

Na mocy przepisów § 4 ust.1 i 3 oraz §17 ust.2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu orzeczono o wynagrodzeniu za obronę z urzędu udzieloną skazanemu J. N. w postępowaniu odwoławczym.

O wydatkach za postępowanie odwoławcze Sąd Apelacyjny orzekł na mocy art.626 § 1 kpk w zw. z art.624 § 1 kpk w zw. z art.634 kpk zwalniając skazanego od obowiązku ich ponoszenia i obciążając nimi Skarb Państwa. Uznał bowiem, iż jego aktualna sytuacja finansowa oraz perspektywa odbywania kar pozbawienia wolności uniemożliwiają mu poniesienie tych wydatków.