Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Ostrołęce V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Marianna Grzyb

Protokolant: st. sekr. sądowy Monika Trzeciak

po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2016 roku w Ostrołęce

na rozprawie sprawy z powództwa:

J. S. ( NIP (...) ) i S. S. (NIP (...))

przeciwko

(...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością” spółce komandytowej w J. ( KRS (...) )

o zapłatę 1 506,75 zł

orzeka:

1.  zasądza od pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością” spółki komandytowej w J. na rzecz powodów J. S. i S. S. solidarnie kwotę 953,25 zł ( dziewięćset pięćdziesiąt trzy złote dwadzieścia pięć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 03.07.2013 r. do dnia zapłaty oraz ustawowe odsetki za opóźnienie od kwoty 553,50 zł za okres od dnia 03.07.2013 r. do dnia 20.08.2015 r.;

2.  w pozostałej części powództwo oddala;

3.  tytułem zwrotu kosztów procesu zasądza od pozwanej na rzecz powodów solidarnie kwotę 30,00 zł.

SSR Marianna Grzyb

UZASADNIENIE

Powodowie J. S. i S. S., wspólnicy spółki cywilnej prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) S.C., wnieśli o zasądzenie od pozwanej (...) SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ SPÓŁKA KOMANDYTOWA w J. kwoty 1506,75 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 03.07.2013 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu wg norm przepisanych.

Uzasadniając merytorycznie roszczenie wskazano, że powódka w dniu 03.06.2013 r. otrzymała telefoniczne zgłoszenie, w którym pracownik sklepu pozwanej spółki wezwał powodów do podjęcia interwencji i usunięcia ze sklepu pozwanej spółki bezdomnego psa. Powodowie wskazali, że wykonali w/w usługę i zabrali psa do schroniska. W dniu 18.06.2013 r. powodowie wystawili fakturę VAT na łączną kwotę 1506,75 zł brutto. Na powyższą kwotę składały się wynagrodzenie za przyjęcie i utrzymanie psa w wysokości 953,25 zł oraz wynagrodzenie za odłowienie psa i dostarczenie go do schroniska w wysokości 553,50 zł.

W odpowiedzi pozwana wezwała powodów do skorygowania w/w faktury. Powodowie skorygowali fakturę, jednakże bez zmiany wysokości wynagrodzenia. Wówczas pozwana ponownie wezwała powodów do skorygowania faktury, w taki sposób, aby faktura zawierała wyłącznie kwotę 553,50 zł z tytułu ujęcia psa. Pozwana w piśmie skierowanym do powodów zakwestionowała kwotę 953,25 zł z tytułu przyjęcia i utrzymania psa przez schronisko, stwierdzając, że domaganie się przez pozwanych tej opłaty jest nieuzasadnione. W odpowiedzi powodowie podtrzymali swoje dotychczasowe stanowisko i wezwali pozwaną do zapłaty kwoty 1506,75 zł.

Sąd Rejonowy w Ostrołęce w dniu 14.07.2015 r. wydał nakaz zapłaty, w którym uwzględnił w całości żądanie pozwu.

W dniu 11.08.2015 r. pozwana złożyła sprzeciw od przedmiotowego nakazu zapłaty, w którym wniosła o oddalenie powództwa w części dotyczącej zasądzenia od pozwanej na rzecz powodów kwoty 953,25 zł, a także w części dotyczącej ustawowych odsetek za opóźnienie od kwoty 1506,75 zł od dnia 03.07.2013 r. oraz kwoty 7,50 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Pozwana wniosła również o obciążenie strony powodowej kosztami postępowania wg norm przepisanych i zasądzenie ich na jej rzecz.

Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie pozwana przyznała, że w dniu 03.07.2013 r. skorzystała z usług powodów. Jednakże, jak wskazuje pozwana, usługa miała dotyczyć tylko usunięcia psa i zabrania go do schroniska, a nie dodatkowo jego utrzymania w schronisku. Dlatego pozwana zaakceptowała tylko część faktury w wysokości 553,50 zł. Powódka powołała się przy tym na art. 9a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt. Powódka podała, że zgłaszając powodom fakt wtargnięcia na teren sklepu niebezpiecznego zwierzęcia pracownik pozwanej wykonał ustawy obowiązek, z którym nie mogą się wiązać dodatkowe koszty. Ponadto pozwana wskazała, że przez cały czas pozostaje w gotowości do zapłacenia kwoty 553,50 zł, pod warunkiem skorygowania przez powodów przedmiotowej faktury.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony są przedsiębiorcami. Pozwana (...) SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ SPÓŁKA KOMANDYTOWA w J. w dniu 03.06.2013 r. zleciła powodom J. S. i S. S., wspólnikom spółki cywilnej prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) S.C., usunięcie psa rasy A. – mieszaniec ze sklepu pozwanej w O. i dostarczenie go do schroniska.

( bezsporne )

Powodowie wykonali zleconą usługę i zabrali psa ze sklepu do schroniska. Powodowie w dniu 18.06.2013 r. wystawili za przedmiotową usługę fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę brutto 1506,75 zł. Na kwotę tę złożyła się kwota 553,50 zł za odłowienie psa i dostarczenie go do schroniska oraz kwota 953,25 zł za przyjęcie i utrzymanie psa.

( bezsporne )

Pozwana zgodziła się zapłacić kwotę 553,50 zł za odłowienie psa i dostarczenie go do schroniska. Natomiast zakwestionowała kwotę 953,25 zł za przyjęcie i utrzymanie psa w schronisku. W związku z tym w dniu 10.02.2014 r. wysłała do powodów pismo z prośbą o skorygowanie faktury VAT nr (...), w taki sposób, ażeby obejmowała ona wyłącznie odłowienie psa i dostarczenie go do schroniska.

( dowód: pismo pozwanej z dnia 10.02.2014 r. – k. 21)

W odpowiedzi powodowie wysłali pozwanej fakturę VAT korygującą nr (...) wystawioną w dniu 17.03.2014 r. w której napisali, zgodnie ze wskazaniami pozwanej, że usługa dotyczyła odłowienia agresywnego psa i zabezpieczenia przed pogryzieniem na terenie sklepu (...) w O.. Kwotę z tytułu wynagrodzenia za wykonaną usługę powodowie pozostawili bez zmian, tj. w wysokości 1506,75 zł. Następnie w dniu 05.05.2015 r. skierowali do pozwanej wezwanie do zapłaty, które zostało odebrane przez adresata w dniu 03.06.2014 r.

( dowód: faktura korygująca nr (...) – k.19; wezwanie do zapłaty – k. 22; potwierdzenie obioru – k. 23)

W kolejnej wymianie pism każda ze stron pozostała przy swoim dotychczasowym stanowisku. Pozwana wskazywała, że zapłaci kwotę 553,50 zł za odłowienie psa i dostarczenie go do schroniska, pod warunkiem otrzymania od powodów faktury na w/w kwotę. Pozwana podnosi, że dodatkowa opłata w wysokości 953,25 zł za przyjęcie i utrzymanie psa w schronisku jest niczym nie uzasadniona i nie znajduje oparcia w obowiązujących regulacjach prawnych. Natomiast powodowie pozostali na stanowisku, że pozwana winna im zapłacić wynagrodzenie w wysokości 1506,75 zł.

( dowód: pismo pozwanej z dnia 26.05.2014 r. – k. 24; pismo powodów z dnia 29.05.2014 r. – k. 25; pismo pozwanej z dnia 30.07.2014 r. – k. 26 i 27)

Pozwana w dniu 20.08.2015 r., zapłaciła powodom kwotę 553,50 zł.

( dowód: potwierdzenie przelewu z dnia 20.08.2015 r. – k. 128, zeznania świadka D. W.)

Strony nie uzgodniły przed wykonaniem usługi wysokości wynagrodzenia. Jednakże powodowie wykonali już wcześniej w dniu 14.08.2009 r. dla pozwanej podobną usługę, polegającą na odłowieniu psa i przyjęciu go do schroniska, za co wystawili fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 1500,60 zł, która została wówczas przez pozwaną zaakceptowana i zapłacona.

( dowód: faktura VAT nr (...) z dnia 14.08.2009 r. – k. 108; zeznania świadka)

Pozwana nie zgłosiła zaistniałej sytuacji, tj. obecności niebezpiecznego zwierzęcia policji, ani w urzędzie gminy. Pozwana zwróciła się od razu, bezpośrednio do przedsiębiorstwa powodów z prośbą o interwencję.

( dowód: zeznania świadka D. W.)

Na stronie internetowej schroniska, prowadzonego przez powodów, zostało umieszczone pouczenie, że zgłoszenia o obecności bezpańskiego psa np. na ulicy, czy podwórku, należy kierować do urzędu gminy lub policji.

( dowód: wydruk strony internetowej powodów – k. 99)

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie powodów zasługuje na uwzględnienie w całości.

Poza sporem jest okoliczność, że pozwana zleciła powodom ujęcie psa i zabranie go do schroniska. Zgodnie z art. 353 ¹ k.c. w Polsce obowiązuje swoboda umów. Zgodnie z tą zasadą podmioty prawa cywilnego mogą zawierać umowy o dowolnej treści.

Stosownie do brzmienia art. 750 k.c. do umów o świadczenie usług stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Przepis art. 750 k.c. reguluje reżim prawny umów, które łącznie spełniają dwie przesłanki: są umowami o świadczenie usług i jednocześnie nie są uregulowane innymi przepisami. Jest to bardzo rozległa kategoria umów, odgrywających w warunkach gospodarki wolnorynkowej istotne znaczenie praktyczne.

Zakres zastosowania art. 750 k.c. jest bardzo szeroki z uwagi na określenie przedmiotu umów, których dotyczy. Pojęcie usług jest bowiem bardzo pojemne i obejmuje wykonywanie lub wykonanie czynności dla innej osoby (innych osób) i w jej interesie.

Zgodnie z art. 750 k.c. do umów o świadczenie usług polegających na wykonaniu czynności faktycznych, nieuregulowanych innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Odpowiednie stosowanie przepisów oznacza konieczność uwzględnienia specyfiki danej umowy i polega na tym, że niektóre z przepisów znajdują zastosowanie wprost, inne z modyfikacjami, a inne ewentualnie nie znajdą w ogóle zastosowania. Spośród przepisów o zleceniu do umów o świadczenie usług, o których mowa w art. 750 k.c., znajduje wprost zastosowanie m. in. art. 735 k.c. dotyczący zasad odpłatności.

Nie ulega wątpliwości, że powodowie wykonali dla pozwanej usługę ujęcia niebezpiecznego psa i przyjęcia go do schroniska. Za wykonaną usługę powodowie wystawili pozwanej fakturę VAT na łączną kwotę brutto 1506,75 zł. Na kwotę tę złożyła się kwota 553,50 zł za odłowienie psa i dostarczenie go do schroniska oraz kwota 953,25 zł za przyjęcie i utrzymanie psa.

Należy wyraźnie zaznaczyć, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o ochronie zwierząt z dnia 21 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2013 r., poz. 856) zwierzę, jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą. Człowiek jest mu winien poszanowanie, ochronę i opiekę. Art. 5 w/w ustawy stanowi, iż każde zwierzę wymaga humanitarnego traktowania, przez co rozumie się takie traktowanie, które będzie uwzględniało potrzeby zwierzęcia i będzie mu zapewniało należytą opiekę i ochronę. Niewątpliwie przyjęcie bezdomnego zwierzęcia wiąże się z poniesieniem przez schronisko kosztów związanych z jego utrzymaniem i podjęciem odpowiednich zabiegów pielęgnacyjnych, czyli jak o tym mowa w art. 4 pkt 9 w/w ustawy, uruchomieniem przez człowieka zasobów materialnych i niematerialnych, w taki sposób aby uzyskać i utrzymać u zwierzęcia stan fizyczny i psychiczny, w którym najlepiej będzie ono znosić warunki bytowania narzucone przez człowieka. Z uwagi na powyższe uznać należy, że powodowie wykonali jedną, kompleksową usługę, w ramach której dokonali odłowienia, przetransportowania do schroniska, przyjęcia i otoczenia opieką psa, który wtargnął na teren jednego ze sklepów powódki. Przedmiotowej usługi nie można było wykonać tylko w sposób częściowy, np. przez wyłączne odłowienie psa i przetransportowanie go do schroniska, bez jednoczesnego przyjęcia do schroniska i zaopiekowania się nim. Dlatego też powodowie wystawili fakturę za jedną usługę, w której wyszczególnili dwie pozycje, tj. odłowienie i dostarczenie psa do schroniska oraz przyjęcie i utrzymanie psa.

Pozwana podała, że uczyniła zadość obowiązkowi wynikającemu z art. 9a ustawy o ochronie zwierząt z dnia 21 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2013 r., poz. 856), zgodnie z którym osoba, która napotka porzuconego psa lub kota, w szczególności pozostawionego na uwięzi, ma obowiązek powiadomić o tym najbliższe schronisko dla zwierząt, straż gminną lub Policję. Pozwana wskazała jednocześnie, że ustawodawca nie nakłada obowiązku zapłaty za ujęcie psa przez osobę, która dokona powyższego zawiadomienia.

Zważyć należy, że w myśl art. 11 ust. 1 w/w ustawy zapewnianie opieki bezdomnym zwierzętom oraz ich wyłapywanie należy do zadań własnych gmin. Z kolei ust. 2 tegoż artykułu stanowi, że minister właściwy do spraw administracji publicznej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, zasady i warunki wyłapywania bezdomnych zwierząt. Zgodnie zaś z § 2 rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych i administracji z dnia 26 sierpnia 1998 r. w sprawie zasad i warunków wyłapywania bezdomnych zwierząt (Dz. U. z 1998 r., nr 116, poz. 753) wyłapywanie zwierząt bezdomnych ma charakter stały lub okresowy, w zależności od treści uchwały, podjętej przez radę gminy, o której mowa w art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt. Następnie § 3 w/w rozporządzenia stanowi, że organ gminy podaje do publicznej wiadomości, w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie, co najmniej na 21 dni przed planowanym terminem rozpoczęcia wyłapywania zwierząt bezdomnych:

1) termin ich wyłapywania,

2) granice terenu, na którym będą wyłapywane,

3) adres schroniska, z którym uzgodniono umieszczenia zwierząt po wyłapaniu,

4) podmiot wykonujący wyłapywanie.

Zatem jest tutaj mowa o „stałym” lub „okresowym” wyłapywaniu bezdomnych zwierząt.

Z kolei § 5 ust. 1 w/w rozporządzenia stanowi, że organ gminy może zawrzeć umowę na przeprowadzenie wyłapywania zwierząt bezdomnych z podmiotem prowadzącym schronisko.

Następnie zgodnie z § 4 ust. 1 uchwały Rady Gminy O. z dnia 29 maja 2013 r. nr (...) w sprawie przyjęcia programu zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy O. zapobieganie bezdomności i zapewnienie opieki bezdomnym zwierzętom z terenu Gminy O. realizowane będzie poprzez:

1)  współdziałanie ze Schroniskiem (...) we Wsi (...)

2)  przyjmowanie zgłoszeń o zwierzętach, które zostały porzucone przez człowieka i nie ma możliwości ustalenia ich właściciela lub innej osoby, pod której opieką zwierzę dotąd pozostawało będzie realizowane przez właściwą osobę wyznaczoną przez Wójta Gminy O. zwanego Koordynatorem

3)  odławianie bezdomnych zwierząt z terenu Gminy O. oraz zapewnienie im opieki przez właściwy podmiot, z którym zostanie podpisana umowa

§ 4 ust. 2 w/w uchwały stanowi, że szczegółowe zasady wyłapywania bezdomnych zwierząt z terenu Gminy O. określa uchwała nr (...) Rady Gminy O. z dnia 26 maja 2011 r. Zgodnie z § 1 ust. 1 tejże uchwały wyłapywanie bezdomnych zwierząt na terenie Gminy O. ma charakter stały na terenie całej Gminy. Natomiast w myśl § 1 ust. 2 w/w uchwały wyłapywanie bezdomnych zwierząt odbywać się będzie z inicjatywy Wójta lub innego uprawnionego pracownika Urzędu Gminy po uprzednim ogłoszeniu, o którym mowa w § 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 26 sierpnia 1998 r. w sprawie zasad i warunków wyłapywania bezdomnych zwierząt (Dz. U. Nr 116, poz. 753), bądź interwencyjnie na skutek zgłoszenia przez sołtysów lub funkcjonariuszy Policji konieczności ich wyłapania ze względu na zagrożenie bezpieczeństwa dla zdrowia i życia ludzi. Z kolei § 3 w/w uchwały stanowi, że wyłapywanie bezdomnych zwierząt, ich transport oraz umieszczenie w schronisku będzie przeprowadzane przez podmiot posiadający odpowiednie uprawnienia w tym zakresie, na podstawie zwartej z Wójtem umowy. Zaznaczyć trzeba, że powodowie takiej umowy z Wójtem Gminy O. w roku 2013 nie mieli podpisanej, a tym samym nie mogą oni otrzymać od Gminy wynagrodzenia za odłowienie psa ze sklepu pozwanej. Ponadto w przedmiotowej sprawie miało miejsce „interwencyjne” odłowienie psa, który stanowił zagrożenie dla klientów i pracowników sklepu. Oznacza to, że pozwana powinna była zawiadomić bądź Koordynatora w Gminie O. bądź funkcjonariusza Policji. Dopiero po takim zgłoszeniu zostałoby zawiadomione właściwe schronisko, które mając podpisaną umowę z Wójtem Gminy O., mogłoby podjąć się ujęcia psa na koszt Gminy. Oczywiście w przedmiotowej sytuacji czas interwencji, czyli odłowienia psa ze sklepu pozwanej, znacznie by się wydłużył. Wprawdzie pozwana zawiadomiła zgodnie z art. 9a ustawy o ochronie zwierząt z dnia 21 sierpnia 1997 r. najbliższe schronisko dla zwierząt, tj. schronisko powodów, jednakże powodowie poinformowali pozwaną o powyższej procedurze. Wskazuje na to już sam fakt, że pozwana sama powołała się na informację zamieszczoną na stronie internetowej schroniska powodów, zgodnie z którą schronisko powodów nie przyjmuje bezpośrednio zgłoszeń o obecności bezpańskiego psa i odsyła do właściwych organów. Pomimo tego pozwana zdecydował się skorzystać z usługi powodów. Dzięki temu działanie interwencyjne zostało podjęte przez powodów w sposób niezwłoczny. Jednocześnie za wykonaną w ten sposób usługę powodowie wystawili pozwanej fakturę VAT na łączną kwotę 1506,75 zł brutto.

Wskazać również należy, że (...) powodowie wykonali już wcześniej, t. j. w dniu 14.08.2009 r., dla pozwanej podobną usługę, polegającą na odłowieniu psa i przyjęciu go do schroniska, za co wystawili fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 1500,60 zł, która została wówczas przez pozwaną zaakceptowana i zapłacona. Zatem pozwana wiedziała o odpłatności świadczonej przez powodów usługi, jak również o wysokości wynagrodzenia pobieranego przez powodów. Dlatego też w przedmiotowej sprawie nie ma żadnych podstaw do uznania by wykonana przez powodów usługa miała być wyświadczona nieodpłatnie lub za wynagrodzeniem w wysokości jedynie 553,50 zł.

Również argument pozwanej, iż miała ona obawy, że będzie musiała ponosić stałą opłatę przez nieograniczony okres czasu, z tytułu utrzymania psa przez schronisko powodów, jest niczym nieuzasadniony. Powodowie wyraźnie określili, że jest to opłata jednorazowa i nie wiąże się z żadnymi dalszymi konsekwencjami finansowymi dla pozwanej. Tak samo było w dniu w dniu 14.08.2009 r., kiedy to od pozwanej powodowie pobrali, za wyświadczoną usługę, jednorazową opłatę w wysokości 1500,60 zł.

Zważyć należy, iż obie strony są przedsiębiorcami i winny zachować należytą dbałość o własne interesy. Zatem pozwana po zapłaceniu powodom w 2009 r. wynagrodzenia za odłowienie i przyjęcie psa do schroniska, chcąc zminimalizować w przyszłości koszty z tym związane, powinna poczynić odpowiednie starania w tym zakresie, np. spróbować w jakiś sposób zabezpieczyć sklep przed ponownym wtargnięciem psa, albo przeszkolić personel, jak mają się zachować w tego typu sytuacjach. Natomiast z zeznań świadka D. W. wynika, że pozwana nie podjęła żadnych działań w tym zakresie. W zaistniałej w dniu 3 czerwca 2013 r. sytuacji powódka, chcąc uzyskać szybką ochronę dla swoich klientów i pracowników sklepu, zwróciła się z prośbą o interwencję do powodów. Jednocześnie z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że strony nie uzgadniały innej, niższej kwoty wynagrodzenia za wykonaną przez powodów usługę.

Z uwagi na fakt, że pozwana w trakcie procesu uznała powództwo w wysokości 553,50 zł i zapłaciła tę kwotę w dniu 20.08.2015 r., Sąd w tej części powództwo oddalił.

Z uwagi na powyższe na mocy art. 750 k.c. w zw. z art. 735 k.c. Sąd orzekł, jak w sentencji wyroku.

Podstawę rozstrzygnięcia w zakresie odsetek stanowił art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Koszty postępowania powinna ponieść w całości na podstawie art. 98 k.p.c. przegrywająca proces pozwana (...) SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ SPÓŁKA KOMANDYTOWA w J.. Zgodnie z powołanym przepisem strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Przepis ten wyraża jedną z dwóch podstawowych zasad dotyczących rozstrzygania o kosztach procesu, tj. zasadę odpowiedzialności za wynik procesu, zgodnie z którą strona przegrywająca (merytorycznie albo formalnie i niezależnie od tego czy ponosi winę w prowadzeniu procesu) zobowiązana jest zwrócić swemu przeciwnikowi poniesione przez niego koszty procesu (por. m.in. uchwała składu siedmiu sędziów SN – zasada prawna z dnia 23.06.1951 r. – C 67/51, OSN(C) 1951, nr 3, poz. 63; orzeczenie SN z dnia 27.08.1962 r. – II CZ 103/62, OSNC 1963, nr 7-8, poz. 171; postanowienie SN z dnia 10.09.1963 r. I CZ97/63, OSNC 1964, nr 4, poz. 85).

Z powyższych przyczyn orzeczono jak w wyroku.

SSR Marianna Grzyb