Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSO Anna Łaszczych

Sędziowie: SSO Magdalena Dąbrowska

SSO Artur Bobiński (spr.)

Protokolant : Luiza Ustaszewska - Sęk

Przy udziale Prokuratora Prok. Okr. Adama Kolbusa

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2014 r.

sprawy K. K.

oskarżonego z art. 279§ 1 kk i in.

na skutek apelacji obrońcy

od wyroku Sądu Rejonowego w Ostrowii Mazowieckiej

z dnia 3 grudnia 2013 r. sygn. akt. II K 94/13

na podstawie art. 437§1 kpk

I.  zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że uchyla wobec oskarżonego K. K. rozstrzygniecie o karze grzywny zawarte w pkt 3 wyroku;

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. M. kwotę 516,60 (pięćset szesnaście złotych sześćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu skaszanego K. K. za postępowanie odwoławcze;

IV.  koszty procesu przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt IIKa 32/14

UZASADNIENIE

Prokurator Rejonowy w Ostrołęce oskarżył m.in. K. K. o to, że:

I.  w dniu 3 października 2012 roku około godz. 20:00 w miejscowości G., gmina K., działając wspólnie i w porozumieniu dokonali kradzieży z włamaniem do metalowego stojaka, gdzie po uprzednim przecięciu prętów metalowych, dostali się do jego wnętrza, skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia 12 sztuk butli gazowych firmy (...) wypełnionych gazem propan-butan o łącznej wartości około 2256 zł na szkodę E. G., przy czym K. K. zarzucanego mu czynu dopuścił się będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Ostrołęce z dnia 08.02.2006r. - sygn. VII K 20/06 za podobne przestępstwo umyślne określone w art. 279 § 1 kk na karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania orzeczonej kary na okres próby 4 (czterech) lat, którą odbył w okresie od 29.09.2008 r. do 29.12.2009 r., w ciągu 5-ciu lat po odbyciu tej kary oraz będąc skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Ostrołęce z dnia 22.06.2007 r. - sygn. II K 175/07 za podobne przestępstwo umyślne określone w art. 280 § 1 kk na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 13.01.2010 r. do 17.12.2011 r., w ciągu 5-ciu lat po odbyciu tej kary,

tj. o przestępstwo z art. 279§1 kk w zw. z art. 64§1 kk

II.  w dniu 3 października 2012 roku około godz. 22:00 w miejscowości G., gmina K., działając wspólnie i w porozumieniu dokonali kradzieży z włamaniem do sklepu spożywczo- przemysłowego, gdzie po uprzednim podniesieniu rolety antywłamaniowej, a następnie wybiciu szyby w wizjerze drzwi wejściowych oraz wycięciu części drewnianej konstrukcji w/w drzwi dostali się do wnętrza skąd dokonali zaboru w celu przywłaszczenia artykułów spożywczych w postaci konserw, wędlin, słodyczy, batonów, kaw, chipsów, lodów różnych marek, artykułów monopolowych w postaci piwa puszkowego oraz wódek różnych marek, artykułów tytoniowych różnych marek, artykułów kosmetycznych w postaci płynów do kąpieli, past do zębów, dezodorantów różnych marek oraz pieniędzy w kwocie około 1500 zł, tj. mienia o łącznej wartości około 10551,69 zł na szkodę E. G., przy czym K. K. zarzucanego mu czynu dopuścił się będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Ostrołęce z dnia 08.02.2006 r - sygn. VII K 20/06 za podobne przestępstwo umyślne określone w art. 279 § 1 kk na karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania orzeczonej kary na okres próby 4 (czterech) lat, którą odbył w okresie od 29.09.2008 r. prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Ostrołęce z dnia 22.06.2007 r. -sygn. II K 175/07 za podobne przestępstwo umyślne określone w art. 280 § 1 kk na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, która odbył w okresie od 13.01.2010 r. do 17.12.2011 r., w ciągu 5-ciu lat po odbyciu tej kary,

tj. o przestępstwo z art. 279§1 kk w zw. z art. 64§1 k.k.

Sąd Rejonowy w Ostrowi Mazowieckiej wyrokiem z dnia 3 grudnia 2013 r. oskarżonego K. K. uznał za winnego tego, że działając w warunkach przestępstwa ciągłego dopuścił się popełnienia zarzucanych mu w pkt. I i II a/o czynów czym wyczerpał znamiona czynu z art. 279§1kk i art. 12kk i art. 64§1kk i za to z mocy art. 279§1kk i art. 12kk i art. 64§1kk skazał i z mocy art. 279§1kk i art. 33§2,3kk wymierzył mu karę 1 ( jeden) rok i 6 ( sześć) miesięcy pozbawienia wolności i 50 ( pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość 1 stawki na kwotę 20 złotych.

Sąd na mocy art.63§1kk zalicza oskarżonemu K. K. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 4.10.2012 do dnia 5.10.2012r.

Ponadto Sąd Rejonowy z mocy art.415§1kpk zasądził solidarnie od oskarżonych M. B., A. K., M. K., K. K. na rzecz E. G. kwotę 11.724,79 (jedenaście tysięcy siedemset dwadzieścia cztery złote 79/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 9.05.2013r.

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. M. kwotę 672 zł i 154,56 zł VAT z tytułu udziału obrońcy z urzędu zwalniając oskarżonego od ponoszenia kosztów w tym zakresie. Ponadto zasądził solidarnie od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 586 zł oraz zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania po % części w tym opłaty po 500 zł.

Powyższy wyrok w części dotyczącej orzeczonej kary i środka karnego względem oskarżonego K. K. apelacją zaskarżył jego obrońca. Skarżący zarzucił orzeczeniu:

1)  obrazę przepisów prawa materialnego a mianowicie: art. 58 § 2 k.k. poprzez jego nie zastosowanie i wymierzenie oskarżonemu K. K. kary grzywny 50 stawek dziennych ustalając wysokość 1 stawki na kwotę 20 złoty, gdzie z ustalonego przez Sąd stanu faktycznego wynika, że sytuacja materialna oskarżonego i jego rodziny jest trudna i korzystają oni z pomocy opieki społecznej oraz K. K. odbywa karę pozbawienia wolności,

2)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na wymiar kary, a polegający na dowolnej, a w konsekwencji błędnej ocenie materiału dowodowego w szczególności nie dostrzeżenie przez Sąd żadnych okoliczności łagodzących, pomimo tego, że jak wynika z ustaleń Sądu, oskarżony zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i przed Sądem przyznał się do zarzucanego mu czynu.

W konkluzji obrońca oskarżonego K. K. wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez nie orzekanie kary grzywny względem oskarżonego oraz zmniejszenie wymiaru kary 1 roku pozbawienia wolności ewentualnie przez uchylenie zaskarżonego wyroku w części dotyczącej oskarżonego K. K. i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania w zakresie orzeczonej kary grzywny oraz kary pozbawienia wolności.

Sąd zważył co następuje:

Na wstępie podkreślić wypada, że apelacja obrońcy oskarżonego K. K. w zakresie w jakim zaskarża bliżej niesprecyzowany środek karny, jest zupełnym nieporozumieniem. Zaskarżony wyrok nie zawiera żadnego rozstrzygnięcia w zakresie środka karnego. Obrońca nie precyzuje jaki środek karny chce zaskarżyć. Zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego, w zakresie przyjętych w nim rozwiązań penalnych, jak najbardziej prawidłowo nie zawiera żadnego rozstrzygnięcia o środku karnym, który byłby wymieniony w art.39 kk. Szerszego komentarza nie wymaga zdaniem Sądu Okręgowego uwzględnienie powództwa cywilnego, albowiem uwzględnienie powództwa cywilnego nie jest rozstrzygnięciem w zakresie środka karnego tj. o charakterze penalnym, a rozstrzygnięciem o charakterze kompensacyjnym.

Apelacja obrońcy oskarżonego K. K. jedynie w niewielkiej części zasługiwała na uwzględnienie. Trafnym, zdaniem Sądu Okręgowego okazał się jedynie zarzut naruszenia art. 58§2 kk, co skutkowało orzeczeniem przez Sąd Rejonowy, wobec oskarżonego K. K., obok kary pozbawienia wolności, również kary 50 stawek dziennych grzywny po 20 złotych. Sąd Rejonowy poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne w zakresie sytuacji majątkowej, rodzinnej i osobistej oskarżonego, o czym świadczy stosowny passus na k. 5 pisemnych motywów wyroku. Te prawidłowe ustalenia faktyczne, w szczególności fakt, że oskarżony jest bezrobotny, podejmował przed osadzeniem w zakładzie karnym jedynie prace dorywcze, nie posiada majątku, a jego rodzina korzysta z pomocy społecznej, umknęły jednak uwadze Sądu Rejonowego. Z tego powodu rozstrzygniecie w części dotyczącej orzeczonej kary grzywny, zapadło z naruszeniem art. 58§2 kk, który nakazuje odstąpienie od orzekania kary grzywny jeżeli jego stosunki majątkowe lub możliwości zarobkowe uzasadniają przekonanie, że sprawca grzywny nie uiści i nie będzie można ściągnąć jej w drodze egzekucji komorniczej. Wobec podzielenia tego zarzutu apelacyjnego, Sąd Okręgowy wydał orzeczenie o charakterze reformatoryjnym, dokonując w tym zakresie korekty i uchylając orzeczenie o karze grzywny, zawarte w pkt 3 wyroku Sądu Rejonowego.

W pozostałym zakresie zarzuty podnoszone przez obrońcę oskarżonego, zdaniem Sądu Okręgowego okazały się chybione. Sąd Rejonowy skrupulatnie przeprowadził postępowanie dowodowe. Z przeprowadzonych dowodów wysnuł prawidłowe wnioski. W pisemnych motywach wyroku Sąd Rejonowy, przyjmując rolę bardziej sprawozdawcy niż recenzenta postępowania dowodowego, w sposób wystarczający dla dokonania kontroli instancyjnej ocenił materiał dowodowy. Przeprowadzona ocena materiału dowodowego pozostaje pod ochroną art. 7 kpk. Wbrew twierdzeniom obrońcy, Sąd Rejonowy nie dopuścił się błędu w „ustaleniach faktycznych a w konsekwencji błędnej oceny materiału dowodowego, w szczególności nie dostrzeżenie przez Sąd żadnych okoliczności łagodzących”, jak wywodzi to apelujący, pomimo przyznania się do winy zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i na rozprawie. Zdaniem Sądu Okręgowego tak sformułowany zarzut w okolicznościach niniejszej sprawy nie jest trafny. Sąd Rejonowy, wprawdzie nie wyartykułował expessis verbis okoliczności łagodzących, ale dostrzegł je i znalazły one odzwierciedlenie w orzeczonej karze pozbawienia wolności. Sąd Rejonowy, pomimo działania oskarżonego w warunkach recydywy, orzekł za przestępstwo składające się z dwóch zachowań, karę w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, jedynie nieznacznie powyżej minimalnego ustawowego zagrożenia. Z pisemnych motywów wyroku, a contrario można wyczytać, że Sąd Rejonowy, pomimo bogatej karty karnej oskarżonego, tego że oskarżony jest sprawcą niepoprawnym, a dotychczas orzekane kary nie przyniosły rezultatu orzekł karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, w sytuacji gdy przypisane mu przestępstwo zagrożone jest karą od 1 roku do 10 lat pozbawienia wolności. Gdyby takich okoliczności nie dostrzegał wobec 13-krotnie karanego recydywisty powinien raczej orzekać karę w górnych granicach ustawowego zagrożenia, czego przecież nie uczynił. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych polegający na niedostrzeżeniu okoliczności łagodzących, podniesiony przez obrońcę nie zasługiwał zatem na uwzględnienie.

O wynagrodzeniu za obronę z urzędu w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie § 14 ust. 1 pkt 4 i § 2 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Oskarżony K. K. obecnie odbywa karę pozbawienia wolności, podejmował przed osadzeniem w zakładzie karnym jedynie prace dorywcze, nie posiada majątku. Powyższe okoliczności uzasadniały przejęcie kosztów procesu na rachunek Skarbu Państwa.

Z tych względów z mocy art. 437 § 1 kpk Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.

.