Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 29 maja 2019 r.

Sąd Rejonowy w Suwałkach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Szeligowski

Protokolant: Agnieszka Jarosz

przy udzialeProkuratora B. D.

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 29 maja 2019 r.

sprawy M. W. osk. z art. 286§1 kk i in.

na podstawie art. 17 § 1 pkt. 9 kpk i art. 632 pkt. 1 kpk w zw. z art. 640§1 kpk

postanawia

1.  Umorzyć postępowanie przeciwko oskarżonej M. W.

2.  Kosztami procesu obciąża oskarżycieli subsydiarnych w częściach równych

UZASADNIENIE

Prokuratura Rejonowa w Grajewie w sprawie Ds. 209.2017 zatwierdziła w dniu 28.12.2017r. postanowienie KPP w G. z dnia 13.12.2017r. o umorzeniu śledztwa w sprawie złośliwego i uporczywego naruszenia praw pracowniczych przez władze Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. (...) w S. wobec zatrudnionych tam osób, a w szczególności członków (...) Związków Zawodowych (...) polegające m.in. na dyskryminowaniu, uporczywym nękaniu, szykanowaniu, grożeniu utratą zatrudnienia z powodu przynależności do związku zawodowego, pomijaniu w przyznawaniu premii i nagród rektorskich, wstrzymywaniu wypłaty wynagrodzenia i niezasadnym potrącaniu środków finansowych w S. w latach 2015-2017, tj. o czyn z art. 218 § la kk w zb. z art. 190§1 kk w zw. z art. 35 ust. 1 pkt. 2 i 3 ustawy z dnia 23 maja 1991r o związkach zawodowych (Dz.U. 2015.1881).

Na powyższe rozstrzygnięcie zażalenie złożyła jedynie B. Ł. i Sąd Rejonowy w Suwałkach w sprawie II Kp 57/18 uchylił owe orzeczenie i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania.

Następnie Prokuratura Rejonowa w Grajewie przy ponownym rozpoznaniu sprawy w dniu 31.12.2018r. zatwierdziła postanowienie KPP w G. z dnia 27.12.2018r. o umorzeniu śledztwa w sprawie :

Zaistniałego w okresie od 27 czerwca 2016 roku do 13 lutego 2017 roku w S. województwa (...), złośliwego i uporczywego naruszenia praw pracowniczych przez władze Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. (...) w S. wobec zatrudnionych tam osób, a w szczególności członków (...) Związków Zawodowych (...), polegające m.in. na dyskryminowaniu, uporczywym nękaniu, szykanowaniu, grożeniu utratą zatrudnienia z powodu przynależności do związku zawodowego, pomijaniu w przyznawaniu premii i nagród rektorskich, wstrzymywaniu wypłaty wynagrodzenia i niezasadnym potrącaniu środków finansowych, kierowaniu korespondencji, w tym wzywającej do zwrotu przedmiotów stanowiących własność uczelni oraz złośliwego i uporczywego naruszenia praw pracowniczych B. Ł. skutkującego spowodowaniem u niej uszczerbku na zdrowiu trwającego powyżej siedmiu dni,

tj. o czyn z. art. 218 § la k.k. w zb. z art. 190a §1 k.k. w zb. z art. 157 §1 k.k. w zb. z art. 35 ust. 1 pkt. 2 i 3 ustawy z dnia 23 maja 1991 r o związkach zawodowych (Dz.U. 2015.1881).

A nadto przekroczenia uprawnień przez Rektora Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. (...) w S. w zakresie zatrudnienia do obsługi dziekanatu Wydziału H.-Ekonomicznego osoby będącej jednocześnie studentem tegoż wydziału,

tj. o czyn z art. 231 § 1 k.k.

W dniu 11 lutego 2018 roku B. Ł., D. Ł., A. P. (1) i B. C. złożyli subsydiarny akt oskarżenia przeciwko M. W., którą oskarżyli o to , że :

w okresie od 27 czerwca 2016 roku do dnia 1 stycznia 2018 roku w S., woj. (...), pełniąc funkcję rektora Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. (...) w S., złośliwie i uporczywie naruszała prawa pracownicze zatrudnionych w tej instytucji członków (...) Związków Zawodowych (...), B. Ł., A. P. (2) i B. C. poprzez dyskryminowanie, uporczywe nękanie, szykanowanie w ten sposób że groziła D. Ł., B. Ł., A. P. (2) i B. C. utratą zatrudnienia z powodu przynależności do związku zawodowego, pomijała ww. w przyznawaniu premii i nagród rektorskich, złośliwie wstrzymywała wypłatę wynagrodzenia za pracę, niezasadnie potrącała środki finansowe z należnego wynagrodzenia, niezasadnie wzywała do zwrotu przedmiotów niestanowiących własności uczelni, przy czym tak opisane działanie M. W. spowodowało u B. łady postanie uszczerbku na zdrowiu trwającym powyżej siedmiu dni,

tj. o czyn z art. 218 § 1 a kk w zb. z art. 190a § 1 kk w zb. z art. 157 § 1 kk w zb. z art. 35 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych.

A nadto , iż w nieustalonym dniu miesiąca września 2016 r. pełniąc funkcję rektora Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. (...) w S., będąc przełożoną A. W. pełniącej obowiązki kanclerza tej uczelni, działając w zamiarze bezpośrednim w celu uzyskania korzyści majątkowej dla (...) w S. w kwocie 938,74 zł poleciła A. W. wystosowanie do D. Ł. wezwania do zapłaty należności obciążającej (...) za wykonaną usługę z faktury VAT nr (...), czym wprowadziła D. Ł. w błąd co do przekonania o tym, iż pokrzywdzona jest dłużnikiem (...) i skutkowało zapłatą zobowiązań (...) na kwotę 938,74 zł, czym działała na szkodę D. Ł.,

tj. o czyn z art. 231 § 1 kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 218 § 1a kk w zw. z art. 18 § 1 kk.

Sąd zważył, co następuje:

W sprawie niewątpliwie zachodzą przesłanki uzasadniające umorzenie postępowania z uwagi na brak skargi uprawnionego oskarżyciela, tj. na podstawie art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k.

Pokreślenia wymaga fakt, że uprawnienie do wniesienia subsydiarnego aktu oskarżenia przez pokrzywdzonego podlega ograniczeniom i jest dopuszczalne wyłącznie w zakresie wyznaczonym treścią art. 55 k.p.k.

Przed rozpoznaniem sprawy Sąd ma obowiązek zbadać dopuszczalność aktu oskarżenia wniesionego przez pokrzywdzonego, w tym skontrolować, czy oskarżyciel subsydiarny jest pokrzywdzonym w sprawach o czyny, których popełnienie zarzuca oskarżonemu, a także czy zachowana jest tożsamość czynów z czynami, którego dotyczyły decyzje kończące postępowanie przygotowawcze.

Akt oskarżenia w trybie art. 55 § 1 k.p.k. może wnieść wyłącznie pokrzywdzony, a warunkiem koniecznym do wniesienia subsydiarnego aktu oskarżenia uznaje powtórne wydanie przez prokuratora postanowienia o odmowie wszczęcia lub o umorzeniu postępowania w wypadku, o którym mowa w art. 330 § 2 k.p.k.

Pokrzywdzony uzyskuje uprawnienia oskarżyciela posiłkowego subsydiarnego wyłącznie w odniesieniu do konkretnych zdarzeń faktycznych, które były już przedmiotem postępowania. Chodzi tutaj również o tożsamość historyczną badanych zachowań oraz ich charakter podmiotowo – przedmiotowy.

Tymczasem w niniejszym postępowaniu nie tylko jedynie B. Ł. wykorzystywała ścieżkę odwoławczą od pierwszego uchylonego rozstrzygnięcia, to jeszcze otrzymała prawidłowe pouczenie prokuratorskie od drugiej decyzji, w którym informowana jest o możliwości wniesienia zażalenia, nie zaś aktu oskarżenia.

Organa ścigania zasadnie pogłębiały materię dowodową, poszerzając analizę prawną o kwalifikację z art. 157§1 kk wobec B. Ł., jak również o dodatkowy czyn Rektora z art. 231§1 kk, ale w zakresie zatrudniania studenta, nie zaś w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w wyniku wprowadzenia kogokolwiek w błąd.

Zatem w kwestionowanym postępowaniu - dwukrotnie umarzanym, w ogóle nie zapadały decyzje obejmujące czyn drugi subsydiarnego aktu oskarżenia w kształcie i kwalifikacji tam opisanej. Nie może on być zatem przedmiotem niniejszego postępowania jurysdykcyjnego.

Natomiast w zakresie czynu pierwszego zasadnie pouczono strony o zwykłym, czyli pierwotnym trybie odwoławczym. Takie wnioskowanie wynika nie tylko z zastosowania po raz pierwszy w opisie czynu i kwalifikacji art. 157 §1 k.k oraz 190a§1 kk, także zawężenia okresu przestępczego okresu czasu, ale również właśnie z konieczności zabezpieczenia uprawnień pokrzywdzonych.

Wreszcie nie może być mowy o tożsamości czynu pierwszego zarzucanego oskarżonej z przedmiotem umorzenia śledztwa, z uwagi na odmienność temporalną. Otóż analizowane ostatnie zachowania przeciwko pokrzywdzonym były przedmiotem postępowania za okres 27 czerwca 2016 roku do 13 lutego 2017 roku, zaś oskarżyciele oczekiwali rozpoznania ich skargi za działanie od 27 czerwca 2016r. do 1 stycznia 2018r.

Mając powyższe na uwadze uznano, że oskarżyciele subsydiarni, którzy pierwotnie złożyli akt oskarżenia w niniejszej sprawie nie mogli skutecznie tego uczynić jako podmioty nieuprawnione w rozumieniu art. 55kpk.

Dodatkowo należy podkreślić cofnięcie aktu subsydiarnego przez A. P. (1) w dniu 24 maja 2019 roku, co wzmacnia tezę o braku skargi tegoż oskarżyciela.

Z wymienionych względów orzeczono jak w sentencji.