Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 maja 2015 r.

Sąd Rejonowy w Augustowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Małgorzata Joanna Kisiel
Protokolant:	sekr. sądowy Renata Szymborska

po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2015 r. w Augustowie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. S.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego (...) S.A.
w W. na rzecz powoda A. S. kwotę 4.535,97 zł (cztery tysiące pięćset trzydzieści pięć złotych 97/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 10.03.2014r. do dnia zapłaty.

II.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

III.  Zasądza od pozwanego (...) S.A.
w W. na rzecz powoda A. S. kwotę 2.272,00 zł (dwa tysiące dwieście siedemdziesiąt dwa złote) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1.217,00 zł (jeden tysiąc dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 296/14

UZASADNIENIE

Powód A. S. wystąpił przeciwko (...) S.A. w W. z pozwem o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, domagając się zapłaty 5.089,97 zł, w tym kwoty 2.339,97 zł tytułem odszkodowania uzupełniającego z odsetkami ustawowymi od dnia 10.03.2014r. do dnia zapłaty i kwoty 1.050 zł tytułem sporządzenia opinii uzupełniającej oraz kwoty 1.700 zł tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego. Nadto domagał się zasądzenia od pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Wywiódł, iż dochodzona pozwem kwota dotyczy szkody komunikacyjnej z dnia 31.01.2014r., w wyniku której uszkodzeniu uległ należący do powoda pojazd marki F. (...) nr rej. (...), z winy osoby prowadzącej samochód, która posiadała ubezpieczenie OC w pozwanym towarzystwie ubezpieczeniowym. Podniósł, iż wypłacone przez pozwanego odszkodowanie w łącznej kwocie 7.660,03 zł, nie stanowi pełnej rekompensaty za uszkodzenie pojazdu, powołał się przy tym na kalkulację sporządzoną na zlecenie powoda, z której wynika, iż koszt naprawy pojazdu stanowi kwotę 10.000 zł, tym samym pozwany zalega z płatnością kwoty 2.339,97 zł tytułem nie dopłaconej części rzeczywistych kosztów przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego. Wskazał, iż z uwagi na fakt, że powód nie posiadał stosownych wiadomości, umożliwiających mu zweryfikowanie wysokości przyznanego odszkodowania, powstała konieczność zasięgnięcia opinii prywatnego rzeczoznawcy, tym samym domaga się także kwoty 1.050 zł tytułem zwrotu kosztów sporządzonej na jego zlecenie opinii. Nadto podał, iż w związku ze szkodą powód wynajął pojazd zastępczy na czas ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela, a pojazd był mu niezbędny ze względu na miejsce zamieszkania i sytuację rodzinną.

W dniu 26.03.2014r. Sąd Rejonowy w Augustowie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym uwzględnił w całości roszczenie powoda.

Pozwany (...) S.A. w W. wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty i domagał się oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia od powoda na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany zakwestionował przedłożoną przez powoda wycenę kosztów naprawy i podniósł, że wypłacone powodowi odszkodowanie jest adekwatne do zakresu uszkodzeń pojazdu oraz jego stanu technicznego w dacie sprzed szkody i do eksploatacji tego pojazdu. Wywodził, iż w jego ocenie naprawa samochodu powoda możliwa jest z wykorzystaniem części zamiennych. Wskazał, iż koszt naprawy pojazdu nie przekracza jego wartości rynkowej i brak jest podstaw do wyliczenia odszkodowania jako różnicy pomiędzy wartością pojazdu przed szkodą, a wartością pojazdu w stanie uszkodzonym. Brak jest tym samym podstaw do obciążenia pozwanego kosztami sporządzenia prywatnej wyceny i kalkulacji w kwocie 1.050 zł. Odnosząc się do roszczenia o zapłatę kwoty 1.700 zł tytułem zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego wskazał, iż przy likwidacji szkód komunikacyjnych roszczenie o wypłatę odszkodowania za wynajem pojazdu zastępczego jest uzasadnione tylko wtedy, gdy poszkodowany w związku z niemożnością korzystania z uszkodzonego pojazdu poniósł szkodę majątkową. W przedmiotowej sprawie nie ma wystarczających dowodów pozwalających na uznanie zasadności tych kosztów.

Ustosunkowując się do sprzeciwu, powód wskazał, że pojazd przed zdarzeniem z dnia 31.01.2014r. nie miał żadnych znanych powodowi uszkodzeń. Okoliczność, czy pojazd został naprawiony po kolizji z dnia 31.01.2014r. nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, albowiem ubezpieczyciel jest zobowiązany do pokrycia całej szkody w momencie jej powstania. Odnosząc się do kwestionowanych przez pozwanego kosztów sporządzenia opinii prywatnej wskazał, że praktyka orzecznicza w zakresie możliwości żądania zwrotu kosztów na opinię prywatną jest utrwalona i wynika również z orzeczeń Sądu Najwyższego-uchwała III CZP 24/04. Nadto wskazał, iż wynajęcie pojazdu zastępczego było niezbędne z uwagi na fakt, iż miejsce zamieszkania powoda oddalone jest od miejsca wykonywania pracy zarobkowej.

Na rozprawie głównej strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska w przedmiotowej sprawie. Pozwany nadto domagał się ustalenia średniego kosztu eksploatacji samochodu powoda, wskazując, iż o tę kwotę powinny być zmniejszone koszty najmu pojazdu zastępczego, gdyż są to wydatki, których powód nie ponosił w związku z najmem samochodu zastępczego.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 31.01.2014r. w A., doszło do zdarzenia drogowego, wskutek którego uszkodzeniu uległ należący do A. S. samochód marki F. (...) nr rej. (...). Sprawca szkody, w dacie jej zaistnienia, korzystał z ochrony ubezpieczeniowej w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) S.A. w W. (okoliczność bezsporna).

(...) S.A. w W. uznał swoją odpowiedzialność co do zasady, a wskutek wszczętego postępowania szkodowego dokonał oceny technicznej pojazdu i sporządził kosztorys naprawy, na podstawie którego pozwany przyznał A. S. odszkodowanie w łącznej kwocie 7.660,03 zł (dowód: akta szkody k. 89-119).

Powód A. S. przedłożył kalkulację naprawy pojazdu marki F. (...) nr rej. (...), sporządzoną w dniu 26.02.2014r. przez mgr inż. D. F.. Z jej treści wynika, iż wartość rynkowa pojazdu powoda w stanie przed szkodą stanowiła kwotę 13.800 zł ( w tym 23% VAT-2.580,49 zł), różnica pomiędzy wartością pojazdu przed szkodą, a wartością brutto pojazdu w stanie uszkodzonym wynosi 10.000 zł ( w tym 23% VAT-1.869,92 zł), koszt naprawy pojazdu powoda wynosi 23.270,19 zł- w tym 23% VAT-4.351,34 zł (dowód: kosztorys naprawy złożony przez powoda-k.18-24v). Powód złożył fakturę za wydanie opinii prywatnej w kwocie 1.050 zł (dowód: odpis faktury -k. 29).

Przedłożona przez powoda kalkulacja, nie stanowi pełnowartościowego środka dowodowego i może być uznana jedynie za dokument prywatny.

Powód przedstawił fakturę za wynajem pojazdu zastępczego za okres od 31.01.2014r. do 10.02.2014r., opiewającą na kwotę 1.700 zł (dowód: odpis faktury -k. 30).

Z twierdzeń powoda na rozprawie głównej (k. 247v) wynikało, że wskutek kolizji z dnia 31.01.2014r. samochód nie nadawał się do jazdy. Samochodu nie naprawiał i sprzedał go w stanie uszkodzonym za kwotę ponad 2.000 zł. Po kolizji wynajął samochód zastępczy. Używał go do dowożenia młodszego rodzeństwa i pomocy mamie, która poważnie zachorowała i mieszka w L.. Dziennie przejeżdżał ok. 200 km. Po okresie wynajmu kupił samochód.

Sąd obdarzył walorem wiarygodności twierdzenia powoda jako spójne i logiczne.

Z pisemnej opinii inż. L. B.-biegłego z zakresu techniki samochodowej, ruchu drogowego i kalkulacji warsztatowej napraw pojazdów wynika, iż wartość szkody całkowitej stanowi kwotę 9.830 zł. Wartość rynkowa samochodu powoda przed kolizją wynosiła kwotę 11.430,00 zł (brutto), a po jego uszkodzeniu wskutek kolizji z dnia 31.01.2014r, została określona na kwotę 1.600 zł. Biegły w opinii opisał stwierdzone uszkodzenia w pojeździe powoda. Koszt naprawy uszkodzeń związanych z kolizją z dnia 31.01.2014r. po potrąceniach przy przyjęciu stawek rbh w wysokości 90 zł rbh/netto dla czynności mechaniczno- lakierniczych z zastosowaniem cen części zamiennych, względnie zamienników, które producent dopuścił w procesie technologicznym naprawy pojazdu wynosi kwotę 15.365,34 zł bez podatku VAT oraz kwotę 18.899,37 zł, obejmującą podatek VAT w wysokości 23%. Biegły wskazał, iż łączny czas naprawy samochodu powoda wynosi 37 godzin 36 minut. Jednozmianowy cykl pracy (...) to 5 dni roboczych+2 dni na utrwalenie powierzchni lakierowanych. Natomiast w cyklu pracy (...) dwuzmianowym czas technologicznej naprawy zakładany jest na 5 dni łącznie z czasem na utrwalenie powierzchni lakierowanych. Czas technologicznej naprawy jest inny od czasu rzeczywistego naprawy samochodu, który jest zależny od terminu dostawy części zamiennych wymaganych do wykonania zakresu naprawy pojazdu oraz tzw. mocy przerobowych (...). Z opinii biegłego wynika, że cyny najmu pojazdu F. (...) są zróżnicowane w zależności od miejscowości i tak: w A. wynoszą od 85 zł do 170 zł za dobę, w S. od 80 zł do 250 zł za dobę, a w B. od 999 zł netto do 1.250 zł netto za miesiąc. Biegły wskazał, że związek ze szkodą mają uszkodzenia części i elementów samochodu powoda, które zostały zakwalifikowane do wymiany i naprawy przez firmę likwidującą szkodę, a opisane w kosztorysie (k. 11-15) oraz opisane w kalkulacji naprawy, sporządzonej na zlecenie powoda (k. 20v-23v). Koszt naprawy samochodu powoda przy przyjęciu stawki 90 zł/rbh za czynności mechaniczne i lakiernicze bez podatku VAT wynosi 11.362,86 zł, z zastosowaniem 23% VAT -13.976,32 zł. Koszt naprawy bez podatku VAT po potrąceniach stanowi kwotę 10.568,43 zł. Koszt naprawy wg. cen części zamiennych i materiałów zawartych w systemie (...) i dostępnych na rynku jako alternatywne, norm czasowych operacji naprawczych określonych przez producenta pojazdu, stawek za 1 rbh w wysokości 90 zł za prace mechaniczne i lakiernicze, biegły określił na kwotę 11.362,86 zł netto i 13.976,32 zł brutto. Biegły wskazał, iż koszt przejechania 100 km pojazdem F. (...) z silnikiem benzynowym to ok. 48 zł. Paliwo stanowi 50-60% kosztów utrzymania samochodu a pozostałe koszty to ubezpieczenie, naprawy, inne materiały eksploatacyjne poza paliwem, garażowanie itp. (dowód: opinia biegłego k.146-162).

W pisemnej opinii uzupełniającej biegły odniósł się do zastrzeżeń wniesionych przez stronę powodową do opinii podstawowej, opinia nie była kwestionowana przez pozwanego. Biegły podtrzymał wnioski płynące z opinii podstawowej (dowód: opinia uzupełniająca k. 196-199).

W kolejnej opinii uzupełniającej biegły ustosunkował się do zarzutów zgłoszonych przez stronę powodową i wyczerpująco rozstrzygnął zastrzeżenia zgłoszone przez powoda (dowód: opinia uzupełniająca k. 223-226).

Sąd podzielił wnioski zawarte w opiniach biegłego. W ocenie Sądu, w/w opinie są spójne, logiczne, wyczerpująco i należycie umotywowane, rozstrzygają wątpliwości zgłaszane przez stronę powodową. Ostateczna opinia uzupełniająca nie była kwestionowana przez strony.

Należy wskazać, iż zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia.

W kontekście powyższej regulacji rozpatrywać należało odpowiedzialność pozwanego w niniejszej sprawie. Żądanie swe powód wywodził bowiem z faktu, iż uszkodzenia w jego pojeździe powstało na skutek szkody wyrządzonej w związku z ruchem pojazdu mechanicznego kierowanego przez osobę, której pozwany ochrony ubezpieczeniowej w zakresie OC udzielał.

W myśl art. 436 § 2 kc, w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody wymienione osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych. Również tylko na zasadach ogólnych osoby te są odpowiedzialne za szkody wyrządzone tym, których przewożą z grzeczności.

Bezspornym w sprawie niniejszej było także i to, że sprawca przedmiotowej kolizji w dacie zdarzenia korzystał z ochrony ubezpieczeniowej w zakresie ubezpieczenia obowiązkowego posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. W takich zaś okolicznościach odpowiedzialność za szkodę zgłoszoną przez powoda przypisać można też pozwanemu (art. 35 wyżej przywołanej ustawy). Odpowiedzialności tej zresztą – co do zasady – pozwany nie kwestionował.

Zakres odpowiedzialności pozwanego regulowany jest z kolei przez art. 36 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, w myśl którego odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Granice odpowiedzialności osoby korzystającej z ochrony ubezpieczeniowej w zakresie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych wyznaczają z kolei art. 361 kc i 363 kc. Zgodnie z powołanymi regulacjami zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Naprawienie szkody powinno nastąpić przy tym, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

W przypadku szkody polegającej na uszkodzeniu pojazdu przyjmuje się, że jej naprawienie polega przede wszystkim na zapłaceniu kwoty koniecznej do przywrócenia samochodu do stanu poprzedniego. Zauważyć jednak należy, że gdy przypisuje się zobowiązanemu powinność świadczenia umożliwiającego wyremontowanie samochodu, czyni się to z zastrzeżeniem, że chodzi o koszty celowe, ekonomicznie uzasadnione (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 października 1972 r. sygn. akt II CR 425/72 opubl. OSNC1973/6/111).

Odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego w okresie niezbędnym do nabycia innego pojazdu mechanicznego, jeżeli odszkodowanie ustalone zostało w wysokości odpowiadającej różnicy pomiędzy wartością pojazdu mechanicznego sprzed zdarzenia powodującego szkodę, a wartością pojazdu w stanie uszkodzonym, którego naprawa okazała się niemożliwa lub nieopłacalna -tzw. szkoda całkowita (por. uchwała SN z dnia 22.11.2013r. III CZP 76/13).

W orzecznictwie Sądu Najwyższego, m.in. w uchwałach z dnia 15 listopada 2001 r., III CZP 68/01 (OSNC 2002, nr 6, poz. 74) i z dnia 17 maja 2007 r., III CZP 150/06 (OSNC 2007, nr 10, poz. 144) oraz w wyrokach z dnia 20 lutego 2002 r., V CK 908/00 (nie publ.), z dnia 11 czerwca 2001 r., V CKN 226/00 (OSP 2002, nr 3, poz. 40) i z dnia 7 sierpnia 2003 r., IV CKN 387/01 (nie publ.), ukształtował się pogląd, że naprawa uszkodzonego pojazdu nie jest warunkiem wypłaty odszkodowania, bo istotne znaczenie ma fakt powstania szkody, a nie jej naprawienie.

Na gruncie przedmiotowej sprawy należy wskazać, iż wartość odszkodowania wypłacona powodowi przez pozwanego nie odpowiada rzeczywistym kosztom szkody, powstałej wskutek kolizji z dnia 31.01.2014r. Wartość szkody w pojeździe powoda została ustalona przez biegłego sądowego, a więc osobę dysponującą specjalistyczną i fachową wiedzą. Tym samym skoro wartość szkody całkowitej w pojeździe powoda została ustalona przez biegłego na kwotę 9.830 zł, natomiast powodowi zostało wypłacone przez pozwanego odszkodowanie w kwocie 7.660,03 zł, nie ulega wątpliwości, iż wypłacone odszkodowanie nie pokrywa kosztów poniesionej szkody.

W ocenie Sądu, należy uznać za celowe poniesione przez powoda koszty zasięgnięcia opinii rzeczoznawcy, opiewające na kwotę 1.050 zł, które udokumentowane zostały fakturą (k. 29). Należy wskazać, iż w orzecznictwie przyjmuje się, że odszkodowanie przysługujące z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów może - stosownie do okoliczności sprawy - obejmować także koszty ekspertyzy wykonanej na zlecenie poszkodowanego (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 2004 r. III CZP 24/04). Nie ulega wątpliwości, iż powód bez zasięgnięcia opinii prywatnej, nie posiadał wiedzy specjalistycznej, umożliwiającej mu dokonanie oceny rzeczywistej wartości szkody i zweryfikowanie stanowiska ubezpieczyciela, tym samym zasięgnięcie opinii rzeczoznawcy było celowe i w pełni uzasadnione.

Odnosząc się do poniesionych przez powoda kosztów wynajmu pojazdu zastępczego należy wskazać, że ubezpieczyciel zobowiązany jest do zwrotu tzw. wydatków koniecznych, potrzebnych na czasowe używanie zastępczego środka komunikacji w związku z niemożliwością korzystania z niego wskutek zniszczenia na okres nie dłuższy niż za czas do zapłaty odszkodowania. Pozwany, zobligowany był do wynajęcia pojazdu zastępczego, ze względu na sytuację rodzinną, uzasadniającą konieczność korzystania z pojazdu, celem świadczenia pomocy członkom rodziny. Do czasu wypłaty odszkodowania powód mógł rozważać różne opcje czy zdecydować się na naprawę samochodu, czy też jego sprzedaż lub zakup nowego samochodu, albowiem to od wysokości przyznanego odszkodowania uzależnione było, czy naprawa samochodu będzie w ogóle opłacalna, stąd też za zasadne należy uznać wynajęcie przez powoda samochodu zastępczego. Fakt zawarcia przez powoda umowy najmu pojazdu zastępczego oraz opłacenie przez powoda faktury za wynajmem pojazdu na kwotę 1.700 zł pozostają okolicznościami bezspornymi pomiędzy stronami. Niemniej Sąd miał na uwadze treść opinii biegłego, z której wynika, iż paliwo stanowi ok. 50-60 % kosztów utrzymania samochodu, a pozostałe koszty to ubezpieczenie, naprawy, inne materiały eksploatacyjne poza paliwem, garażowanie itp. (k.154). Tym samym Sąd pomniejszył koszty wynajmu samochodu o koszty utrzymania własnego samochodu. Powód podał, iż pokonywał dziennie 200 km, zatem koszty utrzymania pojazdu za okres 10 dni (tj. 38,40 zł x10=384 zł) wyniosły kwotę 384 zł, o którą zostały zmniejszone koszty najmu pojazdu zastępczego, gdyż są to wydatki, których powód nie ponosił w związku z najmem samochodu zastępczego.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał za zasadne roszczenie powoda co do kwoty 4.535,97 zł, na którą składa się wartość szkody całkowitej 9.830 zł, pomniejszona o wypłacone przez pozwanego powodowi odszkodowanie w kwocie 7.660,03 zł oraz koszty prywatnej opinii, sporządzonej na zlecenie powoda w kwocie 1.050 zł i koszty najmu pojazdu zastępczego w kwocie 1.700 zł, pomniejszone o kwotę 384 zł, stanowiącą koszty utrzymania pojazdu (ubezpieczenie, naprawy, inne materiały eksploatacyjne), których powód nie ponosił w okresie najmu samochodu zastępczego .

Roszczenie powoda ponad kwotę 4.535,97 zł należy uznać za bezzasadne, jako stojące w sprzeczności z treścią opinii biegłego sądowego.

Konstatując, w przedmiotowej sprawie Sąd uznał za zasadne powództwo w części i zasądził od pozwanego (...) S.A.
w W. na rzecz powoda A. S. kwotę 4.535,97 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 10.03.2014r. do dnia zapłaty. O odsetkach Sąd orzekł mając na uwadze art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w zw. z art. 481 § 1 kc-pkt I wyroku.

W pozostałym zakresie Sąd powództwo oddalił jako bezzasadne - pkt II wyroku.

O kosztach procesu, orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania.