Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2024r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Cezary Olszewski
Protokolant:	St. sekr. sąd. Marta Majewska Wronowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2024r. w S.

sprawy A. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

w związku z odwołaniem A. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 14 lipca 2022 r. znak (...)

1.Zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje A. S. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy za okres od 1 czerwca 2022r. do 31 grudnia 2023r.

2.Oddala odwołanie w pozostałej części.

2.Koszt procesu między stronami wzajemnie znosi.

Sygn. akt III U 343/22

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14 lipca 2022 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił A. S. ponownego ustalenia prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy.

Wskazał na art. 61 ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2023r. poz. 1251 ze zm.) i orzeczenie komisji lekarskiej z dnia 11 lipca 2022 roku, która nie stwierdziła u wnioskodawcy niezdolności do pracy.

W odwołaniu od tej decyzji A. S. domagał się jej zmiany
i przyznania prawa do renty na dalszy okres. Wskazał na zły stan zdrowia, który powoduje u niego dalszą niezdolność do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymał podstawy skarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

A. S. (ur. (...)) w okresie od 3 listopada 1980r roku do 27 lutego 2018 roku pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w kilku zakładach pracy, ostatnio w Przedsiębiorstwie (...) SA w S.. Od 27 lutego 2018r pobierał świadczenie rehabilitacyjne.

(dowód: świadectwa pracy k. 5-7 a.s.; zaświadczenie k. 17).

W dniu 4 października 2018r. wystąpił z wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Decyzją z 19.01.2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., powołując się na przepisy ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz.U. z 2018 r. poz.1270 ze zm.) odmówił A. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, z uwagi na to, iż nie stwierdzono niezdolności do pracy.

W związku z wniesionym odwołaniem wyrokiem z dnia 10 października 2019r. w sprawie o sygn. akt III U 223/19 Sąd Okręgowy w Suwałkach zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał A. S. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 15 listopada 2018r. do 14 listopada 2019r. co skutkowało wydaniem decyzji z dnia 27 listopada 2019r. (k.49). Następnie decyzją z dnia 13 maja 2020r ZUS ustalił prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 15 listopada 2019r do 31 marca 2021r.(k.58). Kolejną decyzją z dnia 11 czerwca 2021r ZUS ustalił prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 28 lutego 2022r.

Na skutek kolejnego wniosku A. S. z dnia 21 stycznia 2022r. ostatecznie decyzją z dnia 14 lipca 2022r zakład odmówił ponownego ustalenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, albowiem tak orzecznik, jak i później komisja lekarska nie uznały go za niezdolnego do pracy.

Sąd dokonał ustaleń, co do aktualnego stanu zdrowia wnioskodawcy, dopuszczając na tę okoliczność dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych odpowiednich specjalności, mając na uwadze rodzaj schorzeń rozpoznanych u odwołującego. Biegli lekarze sądowi zostali zobowiązani do wypowiedzenia się, czy wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy, jeżeli tak, czy jest to niezdolność stała czy okresowa. Przy sporządzaniu opinii biegli uwzględnili zgromadzoną w sprawie dokumentację medyczną oraz przeprowadzili badanie odwołującego.

Biegli z zakresu ortopedii i psychiatrii, chorób wewnętrznych i diabetologii, rehabilitacji, neurologii, kardiologii rozpoznali u odwołującego zmiany zwyrodnieniowe lewego stawu barkowego z ograniczeniem ruchomości i zespołem bólowym, zaniki mięśnia nadgrzebieniowego barku lewego, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca typu 2, zaburzenia depresyjne i lękowe mieszane, zespół psychoorganiczny, przebytą próbę samobójczą. Na podstawie przeprowadzonych badań biegli stwierdzili istotne upośledzenie funkcjonowania organizmu powodujące dysfunkcję układu nerwowo-mięśniowo – szkieletowego, która narusza sprawność organizmu w sposób przewlekły i uniemożliwia wykonywanie pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. Wskazali na konieczność przeprowadzenia leczenia operacyjnego barku lewego.

Zaopiniowali, iż stwierdzone schorzenia powodują niezdolność do pracy na okres od 01 czerwca 2022 r. do 31 grudnia 2023r ( opinia k. 18-23).

Organ rentowy złożył zastrzeżenia do tej opinii.

W opinii uzupełniającej biegli podtrzymali swoje stanowisko stwierdzając że schorzenia powodują nadal częściową niezdolność do pracy zarobkowej. Biegli wskazali, że po badaniu chorego i analizie dokumentacji stwierdzają istotne upośledzenie funkcjonowania organizmu powodujące dysfunkcję układu mięśniowo szkieletowego.

Kolejne zarzuty do opinii, ze wskazaniem, że opinia nie odnosi się do podniesionych zarzutów dotyczących wadliwością tej opinii skutkowały dopuszczeniem dowodu z opinii biegłego z zakresu ortopedii i traumatologii M. C. oraz biegłej z zakresu medycyny pracy D. S. (1).

Biegły z zakresu ortopedii wskazał, że obecnie nie stwierdza się niezdolności do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu z przyczyn ortopedycznych. Podniósł jednocześnie, że nastąpiła istotna poprawa stanu zdrowia od ostatniego badania z dnia 11 lipca 2022r, polegająca na poprawie zakresu ruchomości biernej badanego lewego stawu barkowego. Biegły wskazał jednocześnie, że wiążącą decyzję o możliwości wykonywania pracy powinien podjąć specjalista w zakresie medycyny pracy.

Biegła z zakresu medycyny pracy – po przeprowadzonym badaniu i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej oraz sporządzonych przez biegłych opinii wskazała, iż nastąpiła poprawa stanu zdrowia od 2022r i występuje obecnie naruszenie sprawności organizmu w stopniu nie powodującym niezdolności do pracy.

Z opiniami M. J. C. i D. S. (1) nie zgodził się A. S. czyniąc szereg zarzutów i wnosząc o wzięcie pod uwagę wcześniejszych opinii z pominięciem niekorzystnych opinii biegłych z zakresu ortopedii i medycyny pracy.

Sąd uznał, iż nastąpiło dostateczne wyjaśnienie sprawy i ustalił, iż odwołujący był częściowo niezdolny do pracy w okresie od 1 czerwca 2022r do 31 grudnia 2023r., tak jak ustalili biegli w pierwotnej opinii (k.18-23) którą następnie podtrzymali w opinii uzupełniającej. Ustalenie to wynika z faktu, że zespół biegłych licznych specjalności nie miał najmniejszych wątpliwości, że stan zdrowia odwołującego uzasadnia przyjęcie, że jest on nadal niezdolny do pracy zarobkowej. Potwierdzeniem wniosków tej opinii jest kolejna opinia biegłego M. C., który stwierdza – że w chwili obecnej (tj. na datę sporządzenia opinii 5.04.2024r) nie stwierdza niezdolności do pracy. Dalej biegły opiniuje, że nastąpiła istotna poprawa zdrowia od ostatniego badania z 11 lipca 2022r. Wnioski biegłego dotyczą aktualnego stanu zdrowia na datę badania, lecz nie kwestionuje on prawidłowości ustaleń biegłych w pierwotnej opinii i opinii uzupełniającej. Co więcej biegły wskazuje na brak dokumentacji medycznej pozwalającej na szczegółowsze ustalenia. Z kolei biegła D. S. (z zakresu medycyny pracy) także wskazała na poprawę stanu zdrowia odwołującego, która nastąpiła od 2022r, ze wskazaniem, że podziela opinię biegłego ortopedy (M. C.

Sąd nie widział potrzeby dopuszczania kolejnego dowodu z opinii biegłych na okoliczność ustalenia od jakiej daty nastąpiła poprawa stany zdrowia, bowiem biegli wskazali na brak dokumentacji medycznej, a zatem nie byli by w stanie poczynić takich ustaleń.

Sąd zważył, co następuje:

Jak stanowi art. 57 ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz.U. z 2018 r. poz.1270 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1) jest niezdolny do pracy;

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z art. 58 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego (art. 57 ust. 1 pkt 2), uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy
i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej 5 lat. Okres ten powinien przypadać
w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.

Kwestię niezdolności do pracy reguluje art. 12 ustawy o emeryturach i rentach
z FUS, zgodnie z którym niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu (ust.1). Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust. 2) zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (ust. 3).

Jak stanowi art. 13 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowań, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się: stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia
i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Kwestię niezdolności do pracy Sąd rozważył bazując przede wszystkim na opiniach biegłych lekarzy sądowych z zakresu schorzeń, na które cierpi wnioskodawca.

W ocenie ostatnich dwu biegłych sporządzających opinie, pierwotnie występujące schorzenia i zły stan zdrowia uległy poprawie. W tej sytuacji zdaniem sądu należało przyjąć, że poprawa stanu zdrowia A. S. na tyle, że stał się on osobą zdolną do pracy miała miejsce po okresie ustalonej niezdolności w pierwotnej opinii biegłych sądowych. Podkreślić należy, że był to zespół aż pięciu specjalistów, którzy sporządzili opinię po badaniu odwołującego i analizie jego dokumentacji medycznej biorąc pod uwagę liczne schorzenia na które cierpiał odwołujący. Do tego fachowość opinii, wieloletnie doświadczenie biegłych i ich bezstronność w ocenie sądu zasługiwały na podzielenie wniosków tej opinii. Poprawa stanu zdrowia odwołującego, na wystąpienie której z kolei wskazywali biegli C. i S. uzasadniała zaś przyjęcie, iż stan zdrowia A. S. po 31 grudnia 2023r., nie czynił go już osobą niezdolną do pracy.

W tych okolicznościach Sąd uwzględnił odwołanie A. S. w części i zmienił zaskarżoną decyzję, przyznając mu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 czerwca 2022r. do 31 grudni 2023r.

W pozostałej części odwołanie jako niezasadne podlegało oddaleniu.

W związku z powyższym, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 i 2 k.p.c. orzeczono, jak w sentencji.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 100 kpc

Sędzia Cezary Olszewski