Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 sierpnia 2024r.

Sąd Okręgowy w S. III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Cezary Olszewski
Protokolant:	Marta Majewska-Wronowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 sierpnia 2024r. w S.

sprawy J. B.

przeciwko Prezesowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

o umorzenie należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego

w związku z odwołaniem J. B.

od decyzji Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 19 czerwca 2024 r. nr (...) znak (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 czerwca 2024 roku Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych – Likwidatora Funduszu Alimentacyjnego po rozpatrzeniu wniosku
z dnia 29 kwietnia 2024 roku w sprawie umorzenia kwoty (...) z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego, odmówił J. B. umorzenia należności likwidowanego Funduszu Alimentacyjnego z tytułu wypłaty świadczeń z funduszu alimentacyjnego oraz 5% opłaty na pokrycie kosztów związanych z działalnością funduszu.

W odwołaniu od tej decyzji J. B. podniósł, iż złożył szereg dokumentów, których analiza powinna skutkować umorzeniem długu, natomiast organ rentowy zupełnie je zbagatelizował. Odwołujący wyraził podejrzenie
o współdziałaniu likwidatora funduszu alimentacyjnego i komornika na jego niekorzyść. Argumentował, że w latach 2001-2004 tytułem alimentów przekazał konkretne kwoty byłej żonie. Domagał się również szczegółowych wyjaśnień ze strony komornika odnośnie dokonywanych wpłat przez odwołującego oraz potraceń z renty.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie
i podtrzymał podstawy skarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

J. B. (ur. (...)) w dniu 18 lipca 1981 roku zawarł związek małżeński z H. B.. Z tego związku mają czworo dzieci: M. B. (ur. (...)), D. B. (ur. (...)), A. B. (ur. (...)) i S. B. (ur. (...)).

H. B. wystąpiła do Sądu Okręgowego w S. z pozwem
o rozwód. Postanowieniem z dnia 3 kwietnia 2000 roku sygn. akt I C 1093/99 w trybie zarządzenia tymczasowego Sąd zobowiązał odwołującego do przyczyniania się przez czas trwania procesu rozwodowego do zaspokajana potrzeb rodziny poprzez łożenie na małoletnie dzieci: M. B. – (...), D. B. –(...) A. B. – (...)i S. B. – (...), łącznie (...) Wyrokiem z dnia 21 czerwca 2001 roku sygn. akt I C 1093/99 Sąd Okręgowy w S. orzekł separację między H. B. oraz odwołującym oraz orzekł o obowiązku alimentacyjnym odwołującego zobowiązując go do łożenia kwot po (...)miesięcznie na rzecz A., D. i S. rodzeństwa B.. M. B. był już wówczas pełnoletni. Następnie wyrokiem z dnia 12 grudnia 2005 roku sygn. akt III RC 368/05 Sąd Rejonowy w S. podwyższył alimenty zasądzone na rzecz małoletnich wyrokiem Sądu Okręgowego w S. z dnia 21 czerwca 2001 roku, do kwot po (...)zł na rzecz D. B. i kwot po (...) zł na rzecz A. B. i S. B., łącznie (...), poczynając od dnia 26 września 2005 roku.

(dowód: wyrok Sądu Okręgowego I C 1093/99 k. 124-125, postanowienie Sądu Okręgowego I C 1093/99 k. 126-127, wyrok Sądu Rejonowego III RC 368/05 k. 128-129 akt ZUS (...) tom II).

Pismem z dnia 28 lutego 2008 roku organ rentowy poinformował odwołującego, iż z dniem 1 maja 2004 roku fundusz alimentacyjny został postawiony w stan likwidacji, prowadzona jest egzekucja za pośrednictwem komornika sądowego przy SR w S.i jego zadłużenie wynosi (...). W odpowiedzi na kolejne monity organu rentowego komornik sadowy wskazywał na bezskuteczność egzekucji z uwagi na brak majątku i wynagrodzenia, z którego można byłoby przeprowadzić egzekucję

(dowód: pismo ZUS z dnia 28.02.2008r. k.50, informacje komornika k. 68, 71, 73, 75, 77 akt ZUS (...) tom II).

Pismem z dnia 8 kwietnia 2020 roku organ rentowy poinformował komornika sądowego, że odwołujący został zgłoszony do ubezpieczeń społecznych przez płatnika składek (...) i wniósł o zajęcie wynagrodzenia. Komornik zajął wynagrodzenie odwołującego, jednak ostatecznie środki z tego tytułu nie wpłynęły.

(dowód: pisma organu rentowego k. 78 i 81, informacja komornika sądowego k. 79, 82 akt ZUS (...) tom II)

Odwołujący złożył do Sądu Rejonowego w S. skargę na czynności komornika w postępowaniu egzekucyjnym w sprawie Kmp 37/00, która postanowieniem z dnia 7 września 2021 rok, sygn. akt I Co 234/21 została oddalona. Odwołujący domagał się unieważnienia zadłużenia alimentów. Sąd Rejonowy żądanie odwołującego uznał za nieuzasadnione, ponieważ komornik prowadzi postępowanie egzekucyjne w oparciu o tytułu wykonawcze, które znajdują się
w aktach egzekucyjnych.

(dowód: skarga i postanowienie Sądu Rejonowego k. 86-89 akt ZUS (...) tom II).

Od 1 lipca 2021 roku odwołujący ma ustalone prawo do emerytury, która wynosi (...) zł brutto.

Pismami z dnia 13 stycznia 2022 roku, 10 stycznia 2023 roku i 31 października 2023 roku komornik sądowy poinformował organ rentowy, iż egzekucja prowadzona jest ze świadczenia emerytalnego odwołującego. Miesięczne potrącenia wynoszą około (...) zł i są przekazywane do wierzycieli tytułem zaległych alimentów

(informacje komornika sądowego k. 91-92, 94-95,97 akt ZUS (...) tom II)

Pismem z dnia 18 kwietnia 2024 roku organ rentowy poinformował komornika sądowego o zgłoszeniu odwołującego do ubezpieczeń społecznych przez płatnika składek (...). Odwołujący z tytułu umowy zlecenia otrzymał
w kwietniu 2024 roku wynagrodzenie w wysokości (...)zł netto ((...)zł brutto).

(dowód: informacja organu rentowego z dnia 18.04.2024 roku k. 98 akt ZUS (...) tom II)

Pismem z dnia 5 marca 2024 roku komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym w S. poinformował odwołującego, że prowadził postępowanie egzekucyjne na wniosek wierzycieli: H. B., S. B., A. B., D. B., M. B., Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Likwidatora Funduszu Alimentacyjnego i (...) Ośrodka Pomocy Rodzinie w S. przeciwko odwołującemu (dłużnikowi) – Kmp 37/00. Podstawę egzekucji stanowi wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 12 grudni 2005 roku sygn. akt III RC 368/05 zaopatrzony w klauzulę wykonalności z dnia 13 grudnia 2005 roku oraz postanowienie Sądu Okręgowego w S.z dnia 3 kwietnia 2000 roku sygn. akt I C 1093/99 zaopatrzony w klauzulę wykonalności z dnia 17 kwietnia 2000 roku.
W trakcie trwania egzekucji od 23 lutego 2001 roku do 27 maja 2004 roku na rzecz likwidatora funduszu alimentacyjnego wyegzekwowano kwotę (...) Zaległości odwołującego wobec ZUS wynosi (...) zł.

(dowód: zaświadczenia komornika sądowego z dnia 05.03.2024r. 130-137 akt ZUS (...) tom II)

Odwołujący wystąpił do Sądu Rejonowego w S. (sygn. akt III RC 127/24) z pozwem o pozbawienie w całości wykonalności tytułu wykonawczego
w postaci postanowienia Sądu Okręgowego w (...) z dnia 3 kwietnia 2000 roku, wydanego w sprawie sygn. akt I C 1093/99 zaopatrzonego w klauzulę wykonalności w dniu 17 kwietni 2000 roku i w postaci wyroku Sądu Rejonowego
w S. z dnia 12 grudnia 2005 roku, wydanego w sprawie III RC 368/05, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności w dniu 13 grudnia 2005 roku. Powód argumentował, że dobrowolnie spełnił obowiązek alimentacyjny bezpośrednio do rąk ustawowej przedstawicielki małoletnich dzieci – H. B. lub do rąk dorosłych dzieci. Sprawa jest w toku.

(dowód: odpis pozwu k. 106—123 akt ZUS (...) tom II)

W dniu 29 kwietnia 2024 roku odwołujący wystąpił z wnioskiem o udzielenie ulgi w spłacie należności likwidowanego funduszu alimentacyjnego z tytułu wypłaconych świadczeń wnioskując o ich umorzenie. Argumentował, że w 1997 roku założył działalność gospodarczą, którą po około roku musiał zamknąć. Został
z długami, co wpłynęło na sytuacje jego rodziny. Żona złożyła pozew o rozwód
i ostatecznie Sąd orzekł separację. Zasądzono od odwołującego alimenty, które starał się regulować, ale zaległości narastały. Aktualnie jest emerytem i 60% świadczenia – (...) - jest zabierane przez komornika. Do dyspozycji pozostaje mu (...)

Odwołujący z zawodu jest kierowcą. Przez wiele lat pracował za granicą, głównie w Niemczech, ale również w Rosji i na Litwie. Gospodarstwo domowe prowadzi samodzielnie. Mieszka w lokalu mieszkalnym, który jest zadłużony na kwotę (...) Stałe miesięczne opłaty za mieszkanie wynoszą (...) Wnioskodawca nie korzysta ze świadczeń pomocy społecznej. Wskazał, że nie posiada żadnych oszczędności. Odwołujący cierpi na schorzenia układu pokarmowego, ma usuniętą śledzionę i woreczek żółciowy. Z tego względu leczy się farmakologicznie. Wnioskodawca cierpi również na białaczkę limfatyczną, ale leczy się wyłącznie farmakologicznie i systemie ambulatoryjnym, ponieważ nie jest zwolennikiem leczenia onkologicznego.

(dowód: zaświadczenie z (...) Spółdzielni Mieszkaniowej k.18,19-20, informacja z (...) w S. k.30, akt ZUS (...) tom III, wyjaśnienia odwołującego złożone na rozprawie w dniu 29 stycznia 2024 roku k. 29v).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 63 ust. 1 - 3 ustawy z dnia 28 listopada 2003 roku
o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 323 ze zm.) z dniem wejścia w życie tej ustawy tj. 1 maja 2004 roku, fundusz alimentacyjny przeszedł w stan likwidacji, zaś aktywa i pasywa funduszu stały się aktywami i pasywami Skarbu Państwa. Likwidatorem funduszu został Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
w zakresie spraw o świadczenia z funduszu, do których prawo powstało przed dniem wejścia w życie ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 67 ustawy, egzekucję należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu prowadzi się w dalszym ciągu, aż do ich zaspokojenia.

Stosownie zaś do treści art. 68 ust. 1 ustawy – w szczególnie uzasadnionych przypadkach, związanych z sytuacją zdrowotną lub rodzinną, osoby, przeciwko której jest prowadzona egzekucja alimentów lub osoby zobowiązanej do zwrotu bezpodstawnie pobranych świadczeń z funduszu, likwidator może umorzyć, rozłożyć na raty lub odroczyć termin płatności należności likwidowanego funduszu z tytułu wypłaconych lub bezpodstawnie pobranych świadczeń z funduszu.

Przepis art. 68 ust. 1 ustawy stanowi zatem wyjątek od zasady wyrażonej
w art. 67, który pozwala na rozłożenie na raty płatności należności likwidowanego funduszu z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu, jeżeli jest to uzasadnione szczególnymi warunkami, związanymi z sytuacją zdrowotną lub rodzinną dłużnika, nawet pomimo istnienia możliwości prowadzenia egzekucji należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że umorzenie należności funduszu alimentacyjnego, z tytułu wypłaconych świadczeń, nastąpić może jedynie
w szczególnie uzasadnionych przypadkach związanych z sytuacją zdrowotną lub rodzinną osoby zobowiązanej do zwrotu.

Ustawa nie wskazuje, nawet przykładowo, przypadków, kiedy umorzenie może nastąpić, dając, tym samym, możliwość indywidualnej oceny każdej konkretnej sprawy. Pewną wskazówką dla stosujących powyższy przepis, organu rentowego oraz sądu, jest jednak niewątpliwie użycie przez ustawodawcę sformułowania „szczególnie uzasadniony przypadek”, które wskazuje, że rezygnacja z poboru, nienależnie pobranych świadczeń, czy też rozłożenie ich na raty, może mieć miejsce, jedynie wyjątkowo, gdy sytuacja, osoby zobowiązanej, jest na tyle trudna, że domaganie się od niej zwrotu, określonych kwot, godziłoby w poczucie solidarności
z tą osobą w wyjątkowym przypadku, trudnym do sprostania przez przeciętnego obywatela.

A zatem, przy tak niedookreślonych przesłankach należy niezwykle szczegółowo i indywidualnie, odnieść się do każdego przypadku zobowiązanego. Ponadto, należy mieć na względzie, iż sformułowanie tego artykułu wskazuje jednoznacznie, że jest to przepis o charakterze wyjątkowym, a zatem nie może być interpretowany rozszerzająco. Środki funduszu alimentacyjnego, jako środki publiczne, podlegają ochronie, dlatego przepis art. 68 musi być stosowany
w szczególnie trudnych i wyjątkowych sytuacjach. W przeciwnym wypadku ochrona środków funduszu byłaby iluzoryczna.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego, jako przypadki szczególnie uzasadnione, związane z sytuacją zdrowotną lub rodzinną zobowiązanego, które umożliwiają poddane kontroli sądowej, umorzenie należności zlikwidowanego funduszu alimentacyjnego, uznaje się niezależne od zobowiązanego alimentacyjnie sytuacje losowe lub nadzwyczajne, które sprawiają, że nie jest on w stanie, na bieżąco ani w dającej się przewidzieć perspektywie, regulować, obarczających go zaległości alimentacyjnych bez uszczerbku dla jego zdrowia lub zdrowia oraz naruszenia innych istotnych dóbr najbliższych członków jego rodziny (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 2010 roku sygn. I UK 119/10). Do przyjęcia, że zachodzi „szczególnie uzasadniony przypadek” pozwalający na umorzenie należności likwidowanego funduszu alimentacyjnego, nie wystarcza przy tym ustalenie, że zobowiązany aktualnie nie posiada środków utrzymania, ale konieczna jest także ocena, że przy uwzględnieniu jego wieku, stanu rodzinnego, kwalifikacji zawodowych oraz rokowań zdrowotnych, nie będzie on w stanie, również w przyszłości, spłacać tych należności, bez narażania siebie i swojej rodziny, na pozbawienie możliwości zaspakajania podstawowych potrzeb życiowych (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 17 kwietnia 2007 roku sygn. III AUa 336/06; wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie, III AUa 975/14).

Odwołujący we wniosku o udzielenie ulgi w spłacie należności z likwidowanego funduszu alimentacyjnego wystąpił o ich umorzenie w całości. Mając powyższe argumenty na uwadze, Sąd doszedł do przekonania, że w niniejszej sprawie nie zachodzi szczególnie uzasadniony przypadek - w rozumieniu przepisu art. 68 ust. 1 ustawy - będący przesłanką umorzenia zadłużenia.

Pomocniczo, oceny istnienia w danej sprawie „szczególnie uzasadnionego przypadku”, można dokonywać przy uwzględnieniu przepisów, dotyczących umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, między innymi ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, czy wydanego na jej podstawie rozporządzenia z dnia 31 lipca 2003 roku w sprawie szczegółowych zasad umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne (Dz.U. z 2003 r. Nr 141, poz. 1365).

Z § 3 ust. 1 pkt 1 powyższego rozporządzenia, wynika, że umorzenie należności z tytułu składek nastąpić może między innymi w sytuacji, gdy opłacenie tych należności, pozbawiłoby zobowiązanego i jego rodzinę, możliwości zaspokojenia niezbędnych potrzeb życiowych.

Z dokonanych ustaleń wynika, że ustalona w niniejszej sprawie sytuacja majątkowa, osobista i zdrowotna wnioskodawcy, wbrew jego stanowisku, nie stanowi szczególnie uzasadnionego przypadku, będącego przesłanką umorzenia spornych należności. J. B. posiada stałe źródło dochodu w postaci świadczenia emerytalnego w kwocie (...) zł miesięcznie. Mimo dolegliwości zdrowotnych odwołujący jest osobą sprawną fizycznie i zdolną do pracy, co potwierdza fakt zawarcia od 28 lutego 2024 roku umowy zlecenia z (...) M. Z. jest w stanie podejmować zatrudnienie nie wymagające znacznych nakładów wysiłku fizycznego i poprawić swoją sytuację materialną. Wprawdzie w zeznaniach wskazywał on na zły stan zdrowia jednak z drugiej nie godzi się na radykalne leczenie np. onkologiczne, co świadczy o stabilnym i łagodnym przebiegu schorzenia. Sąd nie neguje faktu, że sprawność każdego człowieka z upływem lat obniża się. Gdyby jednak to założenie każdorazowo miało prowadzić do wniosku, że w każdej sytuacji oznacza to brak perspektyw na poprawę sytuacji finansowej, to każdemu, kto posiada zaległości alimentacyjne i przekroczył pewną granicę wiekową, należałoby automatycznie je umorzyć. Tymczasem art. 68 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych wskazuje na szczególnie uzasadnione przypadki. Zaakcentować należy, że nie są to przypadki tylko uzasadnione, ale – jak było wskazywane – takie, które z jakichś szczególnych względów zasługują na uwzględnienie. W przypadku odwołującego taka sytuacja nie występuje. Co prawda, J. B. znajduje się w trudnej sytuacji, nie ma żadnego majątku ani wysokich dochodów, jednak nie są to okoliczności wystarczające do przyjęcia, że mamy do czynienia z przypadkiem szczególnie uzasadnionym. Po pierwsze, dochód odwołującego z tytułu świadczenia emerytalnego, choć niewysoki, jest stały i daje możliwość własnego utrzymania. Owszem, odwołujący ma zadłużenie związane z czynszem, jednak z drugiej strony nie ubiega się o świadczenia z pomocy społecznej. Zaległości z tytułu alimentów przestał regulować w 2004 roku, zatem miał czas, aby podjąć zatrudnienie i pozyskać środki na spłacenie zadłużenia. Należy mieć na uwadze, że odwołujący jest kierowcą zawodowym i jest to profesja, która pozwala na znalezienie nie tylko pracy jako takiej, ale również z wysokim wynagrodzeniem i nie tylko w Polsce. Również poprawa jego sytuacji materialnej może wynikać z podjęcia pracy zarobkowej nawet w niewielkim wymiarze czasu pracy, co w przypadku odwołującego nie jest niemożliwe. Jego wiek nie wyklucza, podobnie jak stan zdrowia, który choć naturalnie pogarsza się, to nie eliminuje go z rynku pracy i nie stanowi żadnej przeszkody do czynienia starań o jakiekolwiek dochodowe zajęcie dostosowane do jego możliwości zdrowotnych.

W ocenie Sądu, stan majątkowy i rodzinny odwołującego pozwala na spłacenie zaległości, jeśli nie jednorazowo i obecnie, to w dłuższej perspektywie. Orzecznictwo Sądu Najwyższego wskazuje, że w rozumieniu art. 68 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, nie powinno budzić wątpliwości, że nie można stawiać znaku równości pomiędzy sytuacją osoby, u której przejściowo wystąpiła niemożność całkowitego lub częściowego regulowania zaległości alimentacyjnych oraz osoby, która bezpowrotnie utraciła zdolność jakiegokolwiek zarobkowania i nie posiada żadnego majątku ani dochodów. Pierwszy z wymienionych przypadków może uzasadniać co najwyżej odroczenie terminu płatności należności lub rozłożenie jej na raty i to niezależnie od wyboru przez osobę obciążoną zaległościami alimentacyjnymi ulgi polegającej na umorzeniu należności i złożenia przez nią wniosku w tym zakresie. W takiej sytuacji uwzględnienie wniosku i zwolnienie z długu alimentacyjnego prowadziłoby do nieuzasadnionego poszerzenia możliwości korzystania z umorzenia należności kosztem uszczuplenia środków z funduszu ubezpieczeń społecznych przez osoby, których sytuacja w dającej się przewidzieć perspektywie może ulec poprawie na tyle, że będą one w stanie regulować zaległości alimentacyjne lub które posiadają dochód pozwalający na choćby częściową spłatę długów alimentacyjnych (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 lutego 2012 r., sygn. akt II UK 133/11). W innych orzeczeniach Sąd Najwyższy akcentował, że zobowiązany, który posiada realne możliwości choćby częściowej lub rozłożonej w czasie spłaty długów alimentacyjnych nie powinien być premiowany umorzeniem należności zlikwidowanego funduszu alimentacyjnego z tytułu biernej postawy lub bezzasadnego oczekiwania, że jego długi alimentacyjne zostaną umorzone kosztem stron lub innych uczestników systemu ubezpieczeń społecznych z uszczupleniem funduszów tego systemu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 2010 r., sygn. akt I UK 119/10).

Odnosząc się do zarzutów i żądań odwołującego, które sformułował w toku niniejszego procesu, w których kwestionował wysokość zadłużenia wobec likwidowanego funduszu alimentacyjnego wskazując, że spłacił całość przekazując pieniądze do rąk własnych byłej żony oraz pełnoletnich dzieci i formułował zarzuty o zmowie Prezesa ZUS z komornikiem wskazać należy, że zarzuty te nie mogły być przez Sąd rozpoznawane w ramach tego postępowania. Odwołującego pouczono, że jeżeli posiada jakiekolwiek dowody na poparcie swoich twierdzeń, może złożyć stosowne zawiadomienie do organów ścigania lub wystąpić ze stosownym pozwem. Należy nadmienić, że odwołujący wystąpił do Sądu Rejonowego w S.z pozwem o pozbawienie w całości wykonalności tytułu wykonawczego w postaci postanowienia Sądu Okręgowego w S. z dnia 3 kwietnia 2000 roku , wydanego w sprawie sygn. akt I C 1093/99 zaopatrzonego w klauzulę wykonalności w dniu 17 kwietni 2000 roku i w postaci wyroku Sądu Rejonowego w S. z dnia 12 grudnia 2005 roku, wydanego w sprawie III RC 368/05, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności w dniu 13 grudnia 2005 roku. Sprawa jest w toku, a wnioskodawca jest reprezentowany w niej przez fachowego pełnomocnika z wyboru. Natomiast niniejsza sprawa jest wynikiem rozpoznanego wniosku J. B. o umorzenie w całości należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego. Wniosek skutkował wydaniem przez organ rentowy decyzji, od której J. B. złożył odwołanie. Zakres decyzji dotyczył wyłącznie ustalenia, czy odwołującym spełnia warunki do umorzenia należności, a nie czy należność istnieje i w jakiej wysokości. Wskazać należy, że w tym zakresie odwołującym nie zgłaszał do organu rentowego żadnego żądania, zwłaszcza że organ ten nie jest uprawniony do badania okoliczności podważających sądowe tytuły wykonawcze. Ponadto ustalenia w sprawie wskazują, że od dawna odwołujący miał wiedzę i świadomość toczącego się postepowania egzekucyjnego.

Konkludując, w rozpatrywanej sprawie Sąd doszedł do przekonania, że odwołującego nie można premiować umorzeniem należności alimentacyjnych. Skoro posiada możliwości spłaty zadłużenia, choćby w części, a jego sytuacja nie jest przypadkiem szczególnie uzasadnionym, na jaki wskazuje art. 68 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, to na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., odwołanie podlegało oddaleniu.