Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 29 lipca 2024r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

sędzia Cezary Olszewski

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 lipca 2024r. w Suwałkach

sprawy M. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o wydanie zaświadczenia przez organ rentowy

w związku z odwołaniem M. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 24 kwietnia 2024 r. znak (...)

postanawia:

I.  Uchylić wyrok z dnia 19 lipca 2024r sygn. akt III U 285/24 i postępowanie w sprawie umorzyć.

II.  Zasądzić od odwołującego M. W. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. kwotę 3600 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, tytułem kosztów zastępstwa prawnego.

UZASADNIENIE

Odwołujący M. W. wniósł odwołanie od decyzji ZUS oddział w B. odmawiającej wydania zaświadczenia o niezaleganiu w opłacanie składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Solidarnościowy.

Wyrokiem z dnia 19 lipca 2024r sąd oddalił odwołanie i rozstrzygnął o kosztach postępowania. Przed uprawomocnieniem się wyroku – pismem z dnia 22 lipca 2024r odwołujący cofnął odwołanie, zaś organ pismem z dnia 25 lipca 2024r wyraził zgodę na cofnięcie odwołania i wniósł o zasądzenie od odwołującego kosztów zastępstwa procesowego.

Jak stanowi art. 332 § 2 kpc „W przypadku cofnięcia pozwu przed uprawomocnieniem się wyroku albo przedstawieniem akt z apelacją sądowi drugiej instancji, z jednoczesnym zrzeczeniem się dochodzonego roszczenia, a za zgodą pozwanego również bez tego zrzeczenia, sąd pierwszej instancji postanowieniem uchyli swój wyrok i umorzy postępowanie, jeżeli uzna takie cofnięcie za dopuszczalne.”

Mając powyższe na uwadze sąd na podstawie art. 332 § 2 kpc uchylił wyrok i umorzył postępowanie. Do cofnięcia pozwu, o którym mowa w art. 332 § 2 kpc ma odpowiednie zastosowanie art. 203 kpc, który w § 2 i 3 określa zasady zwrotu kosztów pozwanemu, stanowiąc „Na żądanie pozwanego powód zwraca mu koszty, jeżeli sąd już przedtem nie orzekł prawomocnie o obowiązku ich uiszczenia przez pozwanego”, zakreślając jednocześnie dwutygodniowy termin na złożenie wniosku o przyznanie kosztów (§ 3 zd. 1).

Jak wskazuje się w literaturze i orzecznictwie artykuł 203 § 2 należy interpretować w zw. z art. 98 § 1 kpc, który ustanawia regułę, że sąd orzeka o kosztach procesu zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania, obciążając kosztami stronę przegrywającą sprawę. Ustawodawca w art. 203 § 2 kpc wyraźnie przyznał pozwanemu prawo żądania zwrotu kosztów od powoda uznając, że to pozwany jest stroną wygrywającą. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 9 czerwca 2017 r. III CZP 118/16 wskazał „Cofnięcie pozwu w sytuacji, w której pozwany zaprzeczył zasadności powództwa, składając sprzeciw od nakazu zapłaty, skutkuje obowiązkiem zwrotu kosztów procesu pozwanemu (art. 203 § 2 zdanie drugie KPC) także wtedy, gdy dochodzone w pozwie świadczenie zostało wyegzekwowane”.

Pozwany w sprawie niniejszej złożył odpowiedź na odwołanie, co wymagało istotnego nakładu pracy profesjonalnego pełnomocnika, w osobie radcy prawnego. Wcześniej na skutek wniosku powoda, wydana została decyzja, od której wniósł on powyższe odwołanie. Zatem to działania powoda skutkowały powstaniem kosztów.

Jak stanowi art. 98 § 3 kpc do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata (radcę prawnego) zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata (radcy prawnego). Zgodnie zaś z § 2 pkt.5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych tj. z dnia 24 sierpnia 2023 r. (Dz.U. z 2023 r. poz. 1935) stawki minimalne wynoszą przy wartości przedmiotu sprawy: powyżej 10 000 zł do 50 000 zł - 3600 zł stąd też orzeczono jak w pkt. II. Postanowienia.