Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 stycznia 2025r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Cezary Olszewski
Protokolant:	st. sekr. sadowy Beata Dzienis

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 stycznia 2025r. w Suwałkach

sprawy R. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy

w związku z odwołaniem R. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 23 kwietnia 2024 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje R. R. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres od 1 kwietnia 2024r. (...)

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23 kwietnia 2024 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. orzekł, że R. R. jest częściowo niezdolna do pracy do 30 kwietnia 2027r, w związku z czym dokonał przeliczenia renty od 1 kwietnia 2024r tj. miesiąca w którym wydano decyzję.

Wskazał na art. 61 ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2023r. poz. 1251 ze zm.) i orzeczenie komisji lekarskiej z dnia 18 kwietnia 2024 roku, która orzekła u wnioskodawczyni częściową niezdolność do pracy do 30 kwietnia 2027r.

W odwołaniu od tej decyzji R. R. domagała się jej zmiany
i przyznania prawa do renty w związku z całkowitą niezdolnością do pracy. Wskazała na zły stan zdrowia, który powoduje u niej dalszą niezdolność do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymał podstawy skarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

R. R. (ur. (...)) w okresie od 1 lipca 1988r roku do 30 czerwca 2003 roku pracowała stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w Banku (...) S.A. Oddział w E.. Od 5 września 2003r pobierała świadczenie rehabilitacyjne.

(dowód: świadectwo pracy k. 15 a.em.; orzeczenie k. 23 a.em.).

Na skutek kolejnych decyzji, odwołująca pozostawała na rencie, ostatnio przyznanej na podstawie decyzji z dnia 17 listopada 2023r. ustalającej całkowitą niezdolność do pracy do 31 marca 2024r.( decyzja k.398 a.em.)

W dniu 26 lutego 2024r. R. R. wystąpiła z wnioskiem o ponowne ustalenie renty z tytułu niezdolności do pracy. Decyzją z 23.04.2024 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O., powołując się na przepisy ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz.U. z 2018 r. poz.1270 ze zm.) przyznał R. R. prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do (...)

Zakład dokonał ustalenia prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, albowiem tak orzecznik, jak i później komisja lekarska uznały odwołującą za częściowo niezdolną do pracy.

Sąd dokonał ustaleń, co do aktualnego stanu zdrowia wnioskodawczyni, dopuszczając na tę okoliczność dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych odpowiednich specjalności, mając na uwadze rodzaj schorzeń rozpoznanych u odwołującej. Biegli lekarze sądowi zostali zobowiązani do wypowiedzenia się, czy wnioskodawczyni jest całkowicie czy częściowo niezdolna do pracy, jeżeli tak, czy jest to niezdolność stała czy okresowa. Przy sporządzaniu opinii biegli uwzględnili zgromadzoną w sprawie dokumentację medyczną oraz przeprowadzili badanie odwołującej.

Biegli z zakresu ortopedii, neurologii, i chorób wewnętrznych rozpoznali u odwołującej: przebytą alloplastykę kolana lewego z powodu zmian zwyrodnieniowych, przebytą artroskopię barku prawego z powodu uszkodzenia rotatorów, stan po czterokrotnych operacjach dyskopatii szyjnej, przebyte kilka razy leczenie dyskopatii lędźwiowej, przewlekły zespół bólowy kręgosłupa C i L/S, wielopoziomową dyskopatię ze stenozą kanału kręgowego w odcinku L/S, stan po operacjach bariatrycznych z powodu otyłości, przebyte usunięcie nerki prawej, przebyte usunięcie macicy z powodu endometriozy, przebytą strumektomię, niedokrwistość z niedoboru żelaza.

Biegli zaopiniowali, iż stwierdzone schorzenia powodują całkowitą niezdolność do pracy istniejącą po dniu 31 maja 2023r z przewidywanym okresem niezdolności do 31 lipca 2026r. ( opinia k. 30-31).

Organ rentowy złożył zastrzeżenia do tej opinii. Jak główny argument podniósł fakt, że biegli sądowi dokonując oceny wzięli pod uwagę stan nowy (nowe zdarzenie medyczne) zaistniały w dniu 27 czerwca 2024r, kiedy to wykonano u wnioskodawczyni dwuprzedziałową cementową alloplastykę kolana lewego. Organ stwierdził zatem, że można się zgodzić, że od 27 czerwca 2024r ubezpieczona jest całkowicie niezdolna do pracy do 31 lipca 2025r. Nieuzasadnione jest natomiast stwierdzenie że całkowita niezdolność do pracy istniej nadal po dniu 31 maja 2023r jak to wskazano w opinii.

W związku z podniesionymi zarzutami sąd dopuścił dowód z opinii uzupełniającej.

W opinii tej (uzupełniającej) biegli stwierdzili, iż na podstawie ponownej analizy całości dokumentacji jaka została dostarczona do akt sprawy oraz wyników badań orzeczniczych sądowo-lekarskich nie zaszła żadna pomyłka w dacie i świadczenie powinno trwać dalej po 31 maja 2023 r. Wskazali, iż odwołująca była badania przez orzecznika ZUS i stwierdzono częściową niezdolność do pracy w dniu 05.07.2023 r. Ze stanowiskiem tym jednak nie mogą się zgodzić. Podstawą do tego jest zarówno wynik badania przedmiotowego narządu ruchu, gdzie poza ograniczeniami z powodu alloplastyki kolana występują znaczne dysfunkcje z powodu choroby zwyrodnieniowo-dyskopatycznej kręgosłupa i barku. Ograniczenia te występowały w okresie orzekania przez ZUS częściowej niezdolności do pracy już w 2023 r. Dowodem na to jest dokumentacja neurochirurgiczna z marca 2023 r., gdzie leczący neurochirurg pisze o braku możliwości wykonywania pracy. Dodatkowym powodem jest dysfunkcja barku. Podnoszone przez organ rentowy badanie orzecznicze z 04.04.2024 r. zostało wykonane przez lekarza bez specjalizacji w zakresie ortopedii i traumatologii, tylko internistę, więc odnosząc go do badania jakie wykonano w dniu 06.07.2024 r. rozbieżność jest ogromna i niczym nie uzasadniony jest niby dobry wynik w kwietniu i bardzo zły po 3 miesiącach. Biegli sądowi podnieśli też, że badający specjaliści ortopedii dla ZUS w ogóle barku i kolana nie zbadali, więc nie ma w tym zakresie żadnych informacji. Nie ma zatem merytorycznych podstaw do zmiany stanowiska w sprawie.

W ocenie Sądu nastąpiło dostateczne wyjaśnienie sprawy pozwalające na ustalenie, iż odwołująca była całkowicie niezdolna do pracy w okresie od 1 kwietnia 2024r do 31 lipca 2026r., tak jak ustalili biegli w pierwotnej opinii (k.30-31) którą następnie podtrzymali w opinii uzupełniającej. Ustalenie to wynika z faktu, że zespół biegłych licznych specjalności nie miał najmniejszych wątpliwości, że stan zdrowia odwołującej uzasadnia przyjęcie, że jest ona nadal całkowicie niezdolna do pracy zarobkowej.

O stanie zdrowia odwołującej dobitnie świadczą następujące fakty: odwołująca jest 55 - letnią kobietą leczoną ortopedycznie od 2009 r. po wypadku z urazem kolana lewego. Była początkowo leczona artroskopią kolana. Stopniowo narastały zmiany zwyrodnieniowe w związku z czym została zakwalifikowana do alloplastyki kolana lewego. W dniu 27.06.2024 r. miała wykonaną dwuprzedziałową cementową alloplastykę kolana lewego. Obecnie jest we wczesnym okresie pooperacyjnym. Była również operowana z powodu uszkodzenia rotatorów barku prawego w 2022 r. Jest zakwalifikowana do kolejnej operacji barku prawego z powodu ciasnoty podbarkowej na 2025 r. Obecnie główne dolegliwości powoduje kolano lewe po alloplastyce. Stosuje plastry T. z powodu bólu. Była leczona z powodu dyskopatii C i L/S. Była wielokrotnie operowana z tego powodu. Ostatnia operacja w 2023 r. ze stabilizacją na poziomie L5/S1. Po operacji odczuwa bóle krzyża promieniujące do pośladka i nogi prawej. Przewidziana jest konsultacja u neurochirurga w listopadzie 2024 r. Odczuwa bóle kręgosłupa piekące w odcinku L/S z promieniowaniem do uda, podudzia i stopy prawej, występuje osłabienie stopy z opadaniem.

W 2004 r. miała usuniecie nerki prawej z powodu guza, w 2001r. strumektomię, w 2017 i 2018 r. operacje bariatryczne z powodu otyłości, w 2005r. przeszła operację usunięcia macicy z powodu endometriozy, w 2018r. przeszła cholecystektomię. Od operacji bariatrycznych leczy się z powodu niedokrwistości przyjmując preparaty żelaza.

Przedstawiona ilość, rodzaj, zakres schorzeń, na które cierpi wnioskodawczyni, w tym ilość i rodzaj przebytych operacji utwierdza sąd w trafności ustaleń i wniosków biegłych sądowych. Potwierdzeniem tego jest także rozpoznanie poczynione przez lekarza orzecznika, który stwierdza „przebyte leczenie operacyjne uszkodzenia barku prawego z niezadowalającym efektem do ponownego zabiegu operacyjnego. Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego lewego”. Zatem dokumentacja medyczna dotycząca uszkodzenia barku i rozpoznanie kwalifikujące do ponownej operacji słusznie zostały uznane przez biegłych sądowych za eliminujące wnioskodawczynię z rynku pracy.

W ocenie sądu nie zachodziły zatem podstawy by poszerzać postepowanie dowodowe o opinię innego biegłego ortopedy, który to wniosek zgłoszono w piśmie procesowym organu rentowego z dnia 7 stycznia 2025r., bowiem biegli wskazali na ilość i rodzaj schorzeń, które uzasadniały wnioski końcowe zawarte w opinii. Zdaniem sądu nie ma też rozstrzygającego znaczenia data początkowa całkowitej niezdolności wskazana w opinii (nadal po 31.05.2023r - k.31), albowiem odwołująca decyzją z dnia 17 listopada 2023r miała ustaloną całkowitą niezdolność do pracy do 31 marca 2024r. Przedmiotem zaś sporu była decyzja z dnia 23.04.2024r dotycząca okresu niezdolności po 31 marca 2024r.

Sąd zważył, co następuje:

Jak stanowi art. 57 ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz.U. z 2018 r. poz.1270 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1) jest niezdolny do pracy;

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z art. 58 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego (art. 57 ust. 1 pkt 2), uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy
i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej 5 lat. Okres ten powinien przypadać
w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.

Kwestię niezdolności do pracy reguluje art. 12 ustawy o emeryturach i rentach
z FUS, zgodnie z którym niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu (ust.1). Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust. 2) zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (ust. 3).

Jak stanowi art. 13 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowań, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się: stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia
i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Kwestię niezdolności do pracy Sąd rozważył bazując przede wszystkim na opiniach biegłych lekarzy sądowych z zakresu schorzeń, na które cierpi wnioskodawczyni.

W ocenie biegłych sporządzających opinie tak podstawową jak i uzupełniającą, występujące schorzenia i zły stan zdrowia nie uległy poprawie. W tej sytuacji zdaniem sądu należało przyjąć, że poprawa stanu zdrowia R. R. nie nastąpiła na tyle, że stała się ona osobą częściowo niezdolną do pracy w sytuacji gdy wcześniej zdaniem organu rentowego do 31 marca 2024r pozostawała całkowicie niezdolną do pracy. Podkreślić należy, że był to zespół aż trzech specjalistów, którzy sporządzili opinię po badaniu odwołującej i analizie jej dokumentacji medycznej biorąc pod uwagę liczne schorzenia na które cierpiała odwołująca. Do tego fachowość opinii, wieloletnie doświadczenie biegłych i ich bezstronność w ocenie sądu zasługiwały na podzielenie wniosków tej opinii.

W tych okolicznościach Sąd uwzględnił odwołanie R. R. w całości i zmienił zaskarżoną decyzję, przyznając jej prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od 1 kwietnia 2024r. do 31 lipca 2026r.

Wyjaśnić należy, iż na skutek oczywistej omyłki sąd datę końcową niezdolności zapisał w wyroku na 31 lipca 2025r. Było to jednak wynikiem oczywistej omyłki, która została sprostowana postanowieniem z dnia 31 stycznia 2025r. Fakt oczywistości tej omyłki potwierdza opinia biegłych (k. 31 akt sprawy) gdzie biegli wyraźnie orzekli „Przewidywany okres niezdolności do pracy (data) – do 31 .07.2026r.”

W związku z powyższym, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzeczono, jak w sentencji. Przy czym omyłkę sprostowano na podstawie art. 350 kpc

Sędzia Cezary Olszewski