II K 38/23 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Suwałkach z 2024-01-15
UZASADNIENIE |
|||||||||||||
|
Formularz UK 1 |
Sygnatura akt |
IIK 38/23 |
|||||||||||
|
Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza. |
|||||||||||||
|
1. USTALENIE FAKTÓW |
|||||||||||||
|
Fakty uznane za udowodnione |
|||||||||||||
|
Lp. |
Oskarżony |
Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) |
|||||||||||
|
1. |
K. R. N. |
1. Oskarżonemu przypisano popełnienie czynu opisanego w pkt 1 aktu oskarżenia (z uwagi na obszerność aktu oskarżenia oraz opis zarzutu odstąpiono od jego przytaczania w uzasadnieniu). 2. Ponadto oskarżonemu przypisano popełnienie czynu opisanego w pkt 3 aktu oskarżenia ustalając, iż czyn popełniony został w okresie od 10 czerwca 2014r. do 27 stycznia 2015r. i kwalifikując go z art. 299 § 5 kk w zw. z art. 299 § 6 kk w zw. z art. 299 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk (z uwagi na obszerność aktu oskarżenia oraz opis zarzutu odstąpiono od jego przytaczania w uzasadnieniu). |
|||||||||||
|
2 |
K. Ś. (1) |
1. W granicach zarzutu opisanego w pkt 5 aktu oskarżenia oskarżonego uznano za winnego tego, że w okresie od 05 sierpnia 2014r. do 19 września 2014r. w K., C. oraz w S. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru, w celu by inne ustalone i nieustalone osoby popełniły czyn zabroniony swoim zachowaniem ułatwił jego popełnienie nabywając udziały spółki (...).Ż sp. z o.o w C., a następnie zakładając na rzecz spółki kolejne rachunki bankowe: w (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w G. nr (...), składając do tej umowy dyspozycję otwarcia konta walutowego Euro o numerze (...) oraz w (...).S.A. Oddział w K. nr (...) wraz z rachunkiem pomocniczym walutowym Euro nr (...), jak też uzyskując upoważnienie do dotychczasowych kont spółki, kartę debetową oraz dostęp do bankowości elektronicznej, a ponadto na rzecz spółki zawierając umowę najmu lokalu przy ul. (...) w C., po czym dostęp do kont spółki oraz wszelkie upoważnienia do prowadzenia przez nią działalności przekazał na rzecz nieustalonych osób, które wykorzystując wskazaną spółkę, prowadziły działalność mającą na celu popełnianie przestępstw i przestępstw skarbowych i w tym zakresie w krótkich odstępach czasu od 24 września 2014r. do 30 listopada 2014r. oraz przy wykorzystaniu tej samej sposobności i w wykonaniu tego samego zamiaru, narażając podatek na uszczuplenie i nienależny zwrot podatku naliczonego, doprowadziły do uszczuplenia podatku od towarów i usług wielkiej wartości w łącznej kwocie 21.738.462 zł w wyniku zaniechania wykazania przez rzeczywistych podatników kwot do opodatkowania tym podatkiem, w ten sposób, że pozorując prowadzenie działalności gospodarczej przez podmiot gospodarczy funkcjonujący wyłącznie na potrzeby realizacji zaplanowanego procederu przestępczego, nie prowadząc wbrew obowiązkowi ksiąg, upozorowały dokonanie przez spółkę wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw ciekłych od (...) ltd z Cypru, oraz (...), (...), (...) z Litwy i jednocześnie doprowadziły do wystawienia na rzecz (...) sp. z o.o. 860 faktur VAT opiewających na łączną wartość netto: 92.764.483,62 zł, VAT: 21.335.831,23 zł, brutto: 114.100.314,85 zł w sposób nierzetelny, tj. dokumentujący transakcje sprzedaży paliw ciekłych, które nie miały miejsca między podmiotami wskazanymi w ich treści, a także fakturami tymi posługiwały się w dalszych transakcjach, przy czym kwota podatku wynikająca z tych faktur jest dużej wartości, jak też podały nieprawdę w złożonych w Urzędzie Skarbowym w C. deklaracjach podatkowych VAT-7 za wrzesień 2014 roku i październik 2014 roku, nie składając wbrew obowiązkowi w wymaganym terminie informacji podsumowujących i deklaracji VAT-7 za dalsze okresy, przy czym faktury te następnie służyły do podawania nieprawdy w składanych deklaracjach VAT - 7 przez (...) sp. z o.o., w których zadeklarowano zaliczenie nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za październik 2014 roku w kwocie 133.493,00 zł, a za listopad 2014 roku w kwocie 302.418,00 zł, nie uiszczając należnego podatku od towarów i usług z tytułu rzeczywiście dokonanej sprzedaży, mimo, że paliwa ciekłe objęte nierzetelnymi fakturami VAT były w rzeczywistości nabywane za granicą przez tego podatnika i na jego zlecenie transportowane bezpośrednio do jego nabywców na terenie Polski, czym poprzez podanie nieprawdy i danych niezgodnych ze stanem rzeczywistym wprowadzono w błąd właściwego - Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. co do tożsamości podatnika zobowiązanego do zapłaty podatku z tytułu transakcji handlowych dotyczących tego paliwa oraz zamiaru spełnienia tego zobowiązania podatkowego tj. popełnienia czynu z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 56 § 1 kks w zw. z art. 76 § 1 kks w zw. z art. 60 § 1 kks w zw. z art. 62 § 2 kks w zw. z art. 80a § 2 kks w zw. z art. 6 § 2 kks w zw. z art. 7 § 1 kks w zw. z art. 37 § 1 pkt 1 i 1a kks zw. z art. 8 § 1 kks 2. W granicach zarzutu opisanego w pkt 6 aktu oskarżenia oskarżonego uznano za winnego tego, że w okresie od 05 sierpnia 2014r. do 19 września 2014r. w K., C. oraz w S., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu by inne ustalone i nieustalone osoby popełniły czyn zabroniony swoim zachowaniem ułatwił jego popełnienie nabywając udziały spółki (...).Ż sp. z o.o w C., a następnie zakładając na rzecz spółki kolejne rachunki bankowe: w (...) Bank S.A. (...) S.A. z siedzibą w G. nr (...), składając do tej umowy dyspozycję otwarcia konta walutowego Euro o numerze (...) oraz w (...).S.A. Oddział w K. nr (...) wraz z rachunkiem pomocniczym walutowym Euro nr (...), jak też uzyskując upoważnienie do dotychczasowych kont spółki, kartę debetową oraz dostęp do bankowości elektronicznej, a ponadto na rzecz spółki zawierając umowę najmu lokalu przy ul. (...) w C., po czym dostęp do kont spółki oraz wszelkie upoważnienia do prowadzenia przez nią działalności przekazał na rzecz nieustalonych osób, które wykorzystując wskazaną spółkę, prowadziły działalność mającą na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu, wiarygodności dokumentów i obrotowi gospodarczemu oraz przestępstw skarbowych i w tym zakresie, w krótkich odstępach czasu od 24 września 2014r. do 30 listopada 2014r., w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadziły Skarb Państwa reprezentowany przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 21.738.462 zł, za pomocą wprowadzenia go w błąd co do tożsamości rzeczywistego podatnika oraz zamiaru wywiązania się z powstałego zobowiązania podatkowego, w ten sposób, że pozorując wewnątrzwspólnotowe nabycia paliw ciekłych przez (...) sp. z o.o. od (...) ltd z Cypru, oraz (...), (...), (...) z Litwy i dalszą sprzedaż na terenie kraju tego towaru do (...) sp. z o.o. i jej nabywców, w imieniu (...) sp. z o.o. z siedzibą w C., dopuszczając do nieprowadzenia ksiąg rachunkowych, poświadczyły nieprawdę w wystawionych dla (...) sp. z o.o. 860 fakturach VAT opiewających na łączną wartość netto: 92.764.483,62 zł, VAT: 21.335.831,23 zł, brutto: 114.100.314,85 zł co do okoliczności mających znaczenie prawne, a to faktu zaistnienia transakcji sprzedaży, które w rzeczywistości nie miały miejsca między podmiotami wskazanymi w ich treści, a także poświadczyły nieprawdę w złożonych Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w C. deklaracjach podatkowych VAT-7 za wrzesień i październik 2014 roku co do wysokości naliczonego i należnego podatku od towarów i usług, przy czym faktury te posłużyły do uwzględnienia wynikającego z nich podatku od towarów i usług po stronie podatku naliczonego i odliczenia od kwot podatku należnego przez (...) sp. z o.o., a także do zaliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za październik 2014 roku w kwocie 133.493,00 zł, a za listopad 2014 roku w kwocie 302.418,00 zł, co skutkowało nieuiszczeniem przez rzeczywistego podatnika podatku od towarów i usług należnego z tytułu rzeczywiście dokonanych odpłatnych dostaw na terytorium kraju paliw ciekłych pochodzących z wewnątrzwspólnotowych nabyć opodatkowanych zerową stawką VAT, w wyniku bezpodstawnego odliczenia w składanych deklaracjach podatkowych VAT-7 wartości wynikających z faktur VAT, w których poświadczono nieprawdę, oraz zadeklarowania wartości do zwrotu lub przeniesienia na następny okres rozliczeniowy, mimo, że towar w rzeczywistości został nabyty przez rzeczywistego podatnika wewnątrzwspólnotowo bezpośrednio od dostawcy zagranicznego, co z momentem dostawy towaru skutkowało powstaniem obowiązku podatkowego po jego stronie, a następnie dostarczony przez niego bezpośrednio do nabywców na terenie Polski, czym spowodowano szkodę wielkiej wartości w mieniu Skarbu Państwa, reprezentowanego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w B., tj. popełnienia czynu z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zb. z art. 77 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (tj. Dz. U. z 2013 r., poz. 330 z późn. zm.) w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 4 § 1 kk. 3. W granicach zarzutu opisanego w pkt 7 aktu oskarżenia oskarżonego uznano za winnego tego, że w okresie od 05 sierpnia 2014r. do 19 września 2014r. w K., C. oraz w S., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu by inne ustalone i nieustalone osoby popełniły czyn zabroniony swoim zachowaniem ułatwił jego popełnienie nabywając udziały spółki (...).Ż sp. z o.o w C., a następnie zakładając na rzecz spółki kolejne rachunki bankowe: w (...) Bank S.A. z siedzibą w G. nr (...), składając do tej umowy dyspozycję otwarcia konta walutowego Euro o numerze (...) oraz w (...).S.A. Oddział w K. nr (...) wraz z rachunkiem pomocniczym walutowym Euro nr (...), jak też uzyskując upoważnienie do dotychczasowych kont spółki, kartę debetową oraz dostęp do bankowości elektronicznej, po czym dostęp do kont spółki oraz wszelkie upoważnienia do prowadzenia przez nią działalności przekazał na rzecz nieustalonych osób, które wykorzystując wskazaną spółkę w okresie od 1 września 2014 r. do 31 grudnia 2014 r. podjęły wobec pieniędzy w łącznej kwocie 113.467.641,47 zł pochodzących z korzyści związanych z popełnianiem przestępstw przeciwko mieniu, wiarygodności dokumentów oraz przestępstw skarbowych skutkujących uszczupleniem należnego podatku od towarów i usług, czynności prowadzące do udaremnienia i znacznego utrudnienia stwierdzenia ich przestępnego pochodzenia, a także ich wykrycia, zajęcia i orzeczenia przepadku w ten sposób, że przyjmowały na rachunki wskazanej spółki pod pozornymi tytułami środki pieniężne: 1) na rachunek złotówkowy prowadzony w (...) S.A. o numerze (...) łącznie 286 przelewów na łączną kwotę 112.671.111,86 zł, tj. z rachunku:
a następnie środki te przekazały wykonując 513 przelewów na łączną kwotę 112.659.836,36 zł, tj. na rachunek:
2) na rachunek walutowy EURO prowadzony w (...) S.A. o numerze (...) z rachunku B. (...) sp. z o.o. o numerze (...) po przewalutowaniu - 50 przelewów o łącznej kwocie 8 882 141,28 euro, a następnie środki te przekazały wykonując 69 przelewów na łączną kwotę 8.881.463,57 euro, tj. na rachunek:
3) na rachunek złotówkowy prowadzony w (...) Bank S.A. o numerze (...) z rachunku (...) sp. z o.o. z/s w (...) przelewy o łącznej kwocie 640 000,00 zł, a następnie środki te w 3 przelewach o łącznej wartości 639.950,00 zł przekazał na rachunek:
4) na rachunek złotówkowy prowadzony w (...) S.A. o numerze (...) w 7 transakcjach łącznie kwotę 391.700,00 zł, w tym z rachunku (...) sp. z o.o. z/s w B. przelew w kwocie 143.400,00 zł oraz w wyniku 6 wpłat własnych wykonanych 22, 24 września 2014 roku i 3 października 2014 roku łącznie kwotę 248.300,00 zł, a następnie środki te przekazały w 8 przelewach na łączną kwotę 372.059,00 zł, na rachunki:
legalizując tym samym pochodzenie korzyści związanych z obrotem paliwami, co umożliwiło ukrycie środków pieniężnych pochodzących z przestępstwa, tj. popełnienia czynu z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 299 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art 4 § 1 kk. |
|||||||||||
|
Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione |
Dowód |
Numer karty |
|||||||||||
|
1. Częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. N. w zakresie czynności stricte formalnych obejmujących nabycie udziałów w spółce (...) sp. z o.o. z/s w W., objęcia stanowiska prezesa, założenia kont w (...) Bank (...) S.A,, wypłacaniu z kantoru kwot pieniężnych, jak też w odniesieniu do przeczeń odnośnie złożenia Naczelnikowi Trzeciego Urzędu Skarbowego (...) deklaracji podatkowej VAT-7 za wrzesień 2014 roku. |
Wątek V k.629-633, 994-995v, Akta główne k. 2803v-2810v |
||||||||||||
|
2. Częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. Ś. (1) w zakresie w jakim wskazywał na swą trudną sytuację życiową zmuszającą go do przyjęcia ,,oferty” w zakresie udzielenia innym osobom swoich danych osobowych. |
Wątek IV k. 2572-2574,2719-2722, 2874-2877,2902v-2904 Akta główne k.2810-2811v |
||||||||||||
|
3. Zeznania K. S. (1) poprzednika K. Ś. (1) na stanowisku prezesa (...) sp. z o.o. z/s w C.. |
Wątek IV k.363-364 Akta główne k.2909v-2910v |
||||||||||||
|
4. Zeznania U. A. (pełnomocnik wynajmującego pomieszczenia dla (...) sp. z o.o. z/s w C.). |
Wątek IV k. 1758v-1759 Akta główne k.2821-2822 |
||||||||||||
|
5. Zeznania K. K. (1) (przewoźnik realizujący umowę na rzecz (...) sp. z o.o. z/s w C.). |
Wątek LVI k. 27-29 Akta główne k.2911-2911v) |
||||||||||||
|
6,7.Zeznaia przewoźników A. B., E. S.. |
|||||||||||||
|
8. Zeznania R. J. (1) (urzędnik skarbowy prowadzący kontrole w ramach karuzeli Vat na rynku paliw). |
Akta główne k.283-287, 292-331,2912-2913 |
||||||||||||
|
9. Zeznania E. W. (była partnerka K. N.). |
Wątek V k.948 Akta główne k.2812v-2813 |
||||||||||||
|
10.Zawiadomienia o popełnieniu przestępstw wraz z danymi ( w tym w formie graficznej) wskazującymi na istnienie karuzeli Vatowskiej oraz dokumentacją odnoszącą się do zaangażowanych w obrót paliwami/w przepływy finansowe podmiotów. |
k.5-31v,76-93,133-139v |
||||||||||||
|
11.Schemat łańcucha transakcji z udziałem bufora spółki (...) sp. z o.o |
k.332 (załącznik do przesłuchania R. J. |
||||||||||||
|
12. Opinia grafologiczna. |
wątek IV opinia grafologiczna k.3238 -3269) |
||||||||||||
|
Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||||||||||
|
Lp. |
Oskarżony |
Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) |
|||||||||||
|
1. |
K. R. N. |
W dniu 27 października 2014 roku w S., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, działając wspólnie i w porozumieniu z inną nieustaloną osobą, będąc prezesem zarządu (...) sp. z o.o. z/s w W., a tym samym osobą uprawnioną do wystawienia takiego dokumentu w imieniu spółki, złożył Naczelnikowi Trzeciego Urzędu Skarbowego (...) deklarację podatkową VAT-7 za wrzesień 2014 roku, sporządzoną przez inną nieustaloną osobę, która podrobiła na tym dokumencie jego podpis, a w której poświadczyli nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne, to jest faktu zaistnienia zdarzeń gospodarczych uzasadniających naliczenie należnego podatku od towarów i usług, w ten sposób, że w deklaracji tej wykazali kwotę 2.508.810,00 złotych podstawy opodatkowania i 577.026,00 złotych podatku należnego z tytułu dostaw towarów i świadczenia usług na terytorium kraju, opodatkowanych stawką 22% lub 23%, mimo, że (...) sp. z o.o. żadnych dostaw i świadczeń nie dokonała, tj. o przestępstwo z art. 271 § 3 k.k. |
|||||||||||
|
2 |
K. Ś. (1) |
W okresie od 5 sierpnia 2014r. do 31 grudnia 2014r. w S., w C., w K., a także w innych miejscowościach na terenie Polski oraz na terenie Cypru i Litwy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz czyniąc sobie z przestępstwa stałe źródło dochodu, wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, brał udział w założonej i kierowanej przez inne nieustalone osoby zorganizowanej grupie przestępczej, w skład której wchodziły również osoby zarządzające (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W., (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z/s w B., której celem było popełnianie przestępstw przeciwko mieniu, wiarygodności dokumentów i obrotowi gospodarczemu, oraz przestępstw skarbowych polegających na wystawianiu i posługiwaniu się nierzetelnymi fakturami VAT, prowadzeniu nierzetelnych ksiąg rachunkowych oraz podawaniu nieprawdy w składanych właściwym organom podatkowym deklaracjach VAT 7, w celu doprowadzenia Skarbu Państwa do niekorzystnego rozporządzenia mieniem wielkiej wartości w kwocie 21.738.462 zł za pomocą wprowadzenia w błąd właściwych Naczelników Urzędu Skarbowego co do zamiaru wywiązania się z obowiązku podatkowego oraz tożsamości zobowiązanego podatnika w wyniku pozorowania wewnątrzwspólnotowych nabyć oleju napędowego i benzyny bezołowiowej, opodatkowanych zerową stawką VAT, przez (...) sp. z o.o. – pełniącą w procederze rolę znikającego podatnika oraz pozorowaniu dalszych odpłatnych krajowych dostaw tego towaru do: (...) sp. z o.o., a także podejmowania czynności mających na celu udaremnienie stwierdzenia przestępnego pochodzenia środków pieniężnych pochodzących ze wskazanych powyżej przestępstw i przestępstw skarbowych, ich wykrycia, zajęcia oraz orzeczenia ich przepadku, przy czym w ramach założonego planu działania, zakładającego podział ról i korzyści uzyskanych z przestępstwa, rola K. Ś. (1) polegała na pełnieniu funkcji prezesa zarządu (...) sp. z o.o. z/s w C. i zarządzaniu tą spółką poprzez pozorowanie prowadzenia przez tą spółkę działalności gospodarczej polegającej na zawieraniu transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw ciekłych i ich dalszej odpłatnej dostawy na terytorium kraju do (...) sp. z o.o. w wyniku poświadczania nieprawdy w wystawianych w imieniu spółki fakturach VAT, podawania w księgach nierzetelnych danych, oraz poświadczania nieprawdy w składanych deklaracjach podatkowych VAT-7, a także transferowania pod pozornymi tytułami przelewów środków pieniężnych przyjmowanych na rachunki bankowe spółki i podejmowaniu innych czynności mogących udaremnić stwierdzenie przestępczego pochodzenia i wykrycie środków płatniczych pochodzących z korzyści związanych z popełnieniem czynów zabronionych, tj. o czyn z art. 258 § 1 kk |
|||||||||||
|
Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione |
Dowód |
Numer karty |
|||||||||||
|
2. OCENA DOWODÓW |
|||||||||||||
|
2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
|||||||||||||
|
Lp. faktu z pkt 1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
|||||||||||
|
1.Częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. N. w zakresie czynności stricte formalnych |
Sąd dał wiarę oskarżonemu w zakresie wyjaśnień obejmujących czynności formalne dotyczące m.in. nabycia udziałów w spółce, założenia kont w banku, zawarcia umowy obsługi księgowej spółki, wynajęcia lokalu na rzecz spółki, a nawet przekazania wszelkich dokumentów bankowych umożliwiających dostęp do rachunku osobom trzecim – są one weryfikowane przez złożone do akt sprawy dokumenty (umowy), a także poprzez sekwencje zdarzeń obejmujących transfer środków (w tym osobiste przejmowanie środków wypłacanych w kantorze, do czego się zresztą oskarżony przyznaje). |
||||||||||||
|
2.Częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. Ś. (1) |
Sąd uznał, iż oskarżony mówił prawdę jedynie w odniesieniu do swej sytuacji życiowej, jest osobą nie posiadającą szczególnych kwalifikacji, z reguły niepracującą, na chwilę obecną bezdomną, z nieuregulowaną sytuacją osobistą, wychowującą się w trudnych warunkach, utrzymywany faktycznie przez babcię, która zmarła w okresie poprzedzającym popełnienie kolejnych czynów zabronionych, mającą problemy z używkami – czyli odpowiadał on profilem osobowościowym kategorii osób poszukiwanych przez grupy przestępcze do roli typowych ,,słupów”, firmujących swoim nazwiskiem prowadzenie działalności gospodarczych, których jedynym celem jest popełnianie przestępstw (z reguły za drobne, często jednorazowe przysporzenia majątkowe). Symptomatyczne jest to, iż wyżej opisany profil jest zbieżny z profilem poprzednika oskarżonego na stanowisku prezesa (...) sp. z o.o. z/s w C. K. S. (1). |
||||||||||||
|
3.Zeznania K. S. (1) |
K. S. (1) był poprzednikiem K. Ś. (1) na stanowisku (...) sp. z o.o. z/s w C., przedstawił okoliczności objęcia tej funkcji, wykorzystanie przez nieznanych mu mężczyzn jego trudnej sytuacji życiowej (chora konkubina), celem nakłonienia go do fasadowego firmowania swym nazwiskiem działalności spółki. Firma posiadała biuro w C., świadek był tam nie więcej niż 3-krotnie upomnieć się o obiecane mu pieniądze (5 tys. zł za miesiąc), nie podejmował żadnych decyzji, nie wykonywał żadnej pracy ,,byłem takim ciulem” (wątek IV k.363). Różnica w statusie procesowym między tym świadkiem a K. Ś. (1) wynika z tego, iż K. S. zdecydował o wycofaniu się z dalszej działalności spółki przed przystąpieniem przez nią do transakcji na rynku paliwowym. K. Ś. miał go zastąpić w tej samej roli i tak się stało. Świadek zdecydowanie stwierdził, iż dwukrotnie widział K. Ś. w K. podczas zawierania umowy zbycia udziałów w spółce. Oskarżony przebywał w towarzystwie nieznanego mężczyzny – wszystkie dokumenty były już przygotowane a rolą uczestników transakcji było jedynie ich podpisanie. On nie kontaktował się z K. Ś. wszystko zorganizował wcześniej poznany mężczyzna o imieniu R. lub R.. Sąd nie miał powodów do kwestionowania depozycji tego świadka, przedstawił on zgodne z typowym schematem objęcie funkcji przez tzw. ,,słupa”, zakres jego czynności (w zasadzie żaden) i to, że miał otrzymywać pieniądze wyłącznie za firmowanie działalności spółki swoim nazwiskiem. W podobny układ ostatecznie został uwikłany, a raczej na udział w nim zgodził się - K. Ś. (1). Sąd nie miał także powodów by kwestionować to, że świadek widział K. Ś. podczas podpisywania umowy w K., co negatywnie weryfikuje wyjaśnienia oskarżonego, zapewniającego, że jego udział zakończył się w przekazaniu swego dokumentu tożsamości nieznanemu mężczyźnie w S.. Również podobnie zeznawała U. A. wynajmująca pomieszczenia na rzecz spółki (...) sp. z o.o. z/s w C., również ona widziała podczas podpisania umowy K. Ś. (1). |
||||||||||||
|
4.Zeznania U. A. |
Sąd uwierzył temu świadkowi, jest ona osobną trzecią dla oskarżonych w szczególności dla K. Ś. (1), w żaden sposób nie jest związana z istotą sprawy, reprezentowała jedynie wynajmującego. Potwierdziła, iż wynajmowała pomieszczenia dla (...) sp. z o.o. z/s w C., pierwszą z umów podpisała z K. S. (1), kolejną z K. Ś. (1). Podała, iż K. Ś. (1) przy podpisywaniu umowy był z nieznanym jej mężczyzna, wykonywał jego polecenia, odniosła wrażenie, iż był jedynie ,,słupem”, mieszkał gdzieś w okolicach ,,północno-wschodniej” Polski, to miał być młody chłopak (zgadza się to z profilem oskarżonego). Z wynajętego pomieszczenia korzystała dwójka młodych mężczyzn (nie był to oskarżony), mieli zachowywać się w sposób bardzo pewny siebie, jeździli drogimi samochodami (podobnie opisywał (...) K. S.). W lokalu pojawiali się sporadycznie, na miejscu nie było stałych pracowników. Ostatecznie druga z umów (ze Ś.) została rozwiązana z uwagi na brak płatności oraz kontaktu z wynajmującym - w tym przypadku z oskarżonym. |
||||||||||||
|
5.Z. K. K. (1) |
Świadek niejako przykładowy, reprezentujący przewoźników realizujących transporty paliw na zlecenie (...) sp. z o.o w C.. Wskazać należy, iż istotą karuzeli Vat w przypadku w zakresie paliw było to, iż w rzeczywistości takie paliwo istniało, trafiało do dalszej dystrybucji – stąd też istniały realne zlecenia na przewóz paliw i ich transport odbywał się z wykorzystaniem legalnych firm, które (a w zasadzie ich właściciele) nie mieli świadomości uczestnictwa w jakimkolwiek nielegalnym przedsięwzięciu na jakimkolwiek poziomie. Stąd też z reguły zeznania przewoźników obejmują jedynie stwierdzenie, iż przyjęli zlecenie, ich kierowcy przewieźli paliwo do określonej destynacji i na tym ich udział się kończył. W przypadku wskazanego świadka, to stwierdził on, że kojarzy firmę (...) sp. z o.o, wykonywali transporty na rzecz tej firmy. Początkowo firma wykonywała zlecenia na rzecz (...) sp. z o.o za pośrednictwem PHU (...), potem już dwie kolejne usługi już bezpośrednio. Wskazał, że w jednym przypadku były problemy ze wskazaniem miejsca dowozu, ktoś z (...) wskazał dwa miejsca w Polsce, wtedy skontaktował się telefonicznie mężczyzna przedstawiający się jako K. Ś. (1) z firmy (...) sp. z o.o i wskazał konkretne miejsce rozładunku. Osoba podająca się za K. Ś. miała wszystkie dane dotyczące transportu, wskazała na miejsce gdzieś pod K.. Transporty zostały zrealizowane - opłacono także ich koszt. Według świadka mężczyzna przedstawiający się jako K. Ś. miał głos poważnego mężczyzny, twardy, niski głos około 50 latka. Świadek skojarzył ten głos z głosem K. J. z K. sp. o.o na rzecz którego firma żony wykonywała transporty paliwa z zagranicy. K. sp. o.o zniknęła i nie uregulował faktur na 60 tys zł. Kontakt z (...) sp. z o.o po prostu się urwał nie przychodziły kolejne zlecenia. Sąd nie miał powodów by kwestionować zeznania świadka, nie był on związany ani ze sprawą ani z oskarżonymi, opisał okoliczności zawierania umów przewozu i to typowych. Jego twierdzenia odnośnie osoby podającej się za K. Ś. nie budzą wątpliwości, trudno pomylić głos 24 latka z głosem poważnego 50-letniego mężczyzny, co więcej nawet świadek był w stanie przypisać go do konkretnej osoby (przedstawiciela firmy (...) sp. o.o). Powyższe jedynie potwierdza dodatkowo, iż K. Ś. był jedynie ,,słupem” w firmie (...) sp. z o.o. |
||||||||||||
|
6,7.Zeznaia przewoźników A. B., E. S. |
Zeznania przewoźników - uwagi jak w pkt. 5 (K. K.) realizowali przewozy na rzecz kolejnych spółek zaangażowanych ostatecznie w karuzelę Vat spółek – brak podstaw do ich kwestionowania. |
||||||||||||
|
8.Zeznania R. J. (1) (urzędnik skarbowy |
Świadek wskazuje na istnienie mechanizmu karuzeli Vat, szereg podmiotów w powyższe zaangażowanych, opisuje istnienie efemerycznych podmiotów ,,znikających podatników”, mechanizm wyłudzenia podatku VAT. Zeznania te nie były kwestionowania, potwierdzane są poprzez składane do akt sprawy dokumenty (wyniki kontroli, faktury Vat, wyciągi z poszczególnych kont bankowych), Sąd nie miał powodów do kwestionowania zarówno prawdomówności świadka jak i jego fachowości. W toku procesu zresztą nie kwestionowano istnienia samej ,,karuzeli”, a oskarżeni skupiali się raczej na podkreślaniu swej ,,nieistotnej” roli w procederze, na umniejszaniu swego udziału, bądź w ogóle negowaniu świadomości co do udziału w działalności przestępczej. |
||||||||||||
|
9. Zeznania E. W. (była partnerka K. N.) |
Sąd dał wiarę świadkowi, nie miała ona szczególnej wiedzy na temat działalności oskarżonego, wskazała, iż dowiedziała się o tym, iż oskarżony miał mieć ,,jakąś firmę” dopiero po jego zatrzymaniu, miał on stwierdzić, iż z tej firmy otrzymał jedynie jedną wypłatę w wysokości 3 000 zł, świadek stwierdziła także, iż oskarżony ma dużo zobowiązań i pracuje w zasadzie wyłącznie fizycznie osiągając niewielkie dochody. |
||||||||||||
|
10.Zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa wraz z danymi |
Dokumenty wskazujące na schemat wzajemnych powiazań między spółkami uczestniczącymi w obrocie paliwami, obejmujące także przepływy finansowe – w toku postępowania nie kwestionowano ustaleń organów kontroli skarbowej w tym zakresie, Sąd także nie miał powodów by negować przedstawione w takiej formie ustalenia. |
||||||||||||
|
11.Schemat łańcucha transakcji z udziałem bufora spółki (...) sp. z o.o |
Rolą bufora w tym przypadku spółki (...) sp. z o.o było utrudnianie organom ścigania dotarcia do tzw. znikających podatników, w tym konkretnym przypadku (...) sp. z o.o w C. – schemat stworzony w oparciu o ustalenia organów kontroli skarbowej, nie kwestionowany – stanowi podstawę do zrozumienia powiązań pomiędzy poszczególnymi podmiotami zaangażowanymi w obrót paliwami z naruszeniem przepisów podatkowych. |
||||||||||||
|
12. opinia grafologiczna |
Stosownie do wyników opinii podpisy K. Ś. (1) widnieją na umowach rachunku bieżącego w (...) S.A nr klienta (...), jak też na pozostałych dokumentach dołączonych do tej umowy, co weryfikuje negatywnie stanowisko oskarżonego, że jego udział w popełnieniu przestępstwa ograniczył się do przekazania swego dowodu nieznanemu mężczyźnie w S.. Opinia niekwestionowana, typowa, sporządzona w sposób profesjonalny, brak było podstaw do jej negowania – oskarżony ostatecznie zaczął przyznawać, iż ostatecznie był w ,,jakimś banku". |
||||||||||||
|
2.2.
Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
|||||||||||||
|
Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
|||||||||||
|
1.Częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. N. |
Sąd nie dał wiary oskarżonemu w zakresie w jakim ten przekonywał o powodach dla których miał nabyć udziały w (...) sp. z o.o. z/s w W. – spółka miała służyć realizacji bliżej nieokreślonych planów związanych z podjęciem działalności gospodarczej, mającej na celu sprzedaż towarów rolnych za granicę, w szczególności do Maroka. Spółkę miał znaleźć J. W. (1) i przekonać oskarżonego do jej zakupu – K. N. nie był w stanie stwierdzić za ile nabył udziały, czy w ogóle dokonywał jakichkolwiek płatności za udziały, gdzie spółka miała siedzibę, jaki był stan finansowy spółki, nie dokonywał żadnej kwerendy jej zobowiązań (k.2805v). Ostatecznie stwierdził, iż nie płacił za spółkę, z pewnością nie przekazywał kwoty 42 tys. zł, czyli ceny zakupu (k.2806). O absurdalności twierdzeń co do profilu działalności spółki (handel produktami rolnymi) świadczy to, iż oskarżony był w stanie stwierdzić jedynie, iż mieli wysyłać jabłka do Maroka a w zamian mieli otrzymywać cytrusy ,,tir za tor”(swoisty barter), nie miał przy tym pojęcia jakie są ceny tych produktów (k.2806v). Nie wiedział także jakie dokumenty należało uzyskać tak by możliwe było dokonanie eksportu. Sąd nie dał wiary oskarżonemu w zakresie w jakim zapewniał, iż niejako chcąc pomóc koledze ,,z więzienia” J. P. (1), umożliwił mu wykorzystanie wcześniej nabytej spółki do prowadzenia działalności gospodarczej, która miała początkowo polegać na sprowadzaniu eko groszku z Litwy – sam miał nie wiedzieć o nielegalnym charakterze działalności jaką faktycznie prowadzić miał J. P.. Zaangażowanie oskarżonego w tę ,,pomoc” miało być na tyle duże, że nakłoniony przez J. P. miał jechać do K. zakładać biuro spółki (własnej), przy czym nie był w stanie dokładnie stwierdzić jaki był merytoryczny sens takiej decyzji. To samo dotyczyło zawarcia umowy o świadczenie usług księgowych na rzecz spółki – tutaj również wykonywać miał polecenia/wskazania J. P. (1). Nie zdziwiły oskarżonego także poważne wpływy na konto jego spółki mimo, iż faktycznie nie prowadził żadnej działalności (w każdym razie o żadnej nie wiedział), nie widział też niczego dziwnego w pobieraniu kilkuset tysięcy euro z kantoru i przekazywaniu ich na rzecz de facto nieznanych mu osób (,,myślałem, że tak wszyscy robią” k.2808v). Naturalnym dla niego było przekazanie całości dokumentacji umożliwiającej dostęp do konta na rzecz J. P. (,,bo ten prosił” k.2808), jak też podpisywanie umów o współpracę w zakresie handlu paliwami z nieznaną osobą na bliżej nieokreślonej stacji paliw (wątek V k. 632)). Faktycznie więc mamy do czynienia z sytuacją, gdy prezes spółki udostępnia konto spółki innym osobom, nie ma do niej dostępu, sam nie prowadzi żadnej działalności, a mimo to na konto spółki dokonywane są ogromne wpłaty środków, a następnie również na polecenie tych osób dokonuje kilkusettysięcznych wypłat (w euro) – po czym próbuje przekonywać, iż nie orientował się w nielegalnym charakterze takiej działalności. Zaznaczyć należy, iż wypłata środków w kantorze w ,,centrum K.” odbywała się po podpisaniu odbioru środków ,,na jakimś dokumencie”, a oskarżony po jego podpisaniu i opatrzeniu pieczątką swojej firmy/spółki nawet nie otrzymywał potwierdzenia takiej transakcji. Stwierdził zresztą, że wszystko podpisywał ,,ślepo”(k.2809v). Powyższe tłumaczenia rażą infantylnością, w szczególności gdy dodatkowo są one formułowane przez osobę z wyższym wykształceniem. Ostatecznie, oskarżony przyznał, iż na powyższych działaniach zarobił 15 000 zł. Sąd nie dał wiary oskarżonemu, również co do powodów zbycia spółki na rzecz J. W. (1) – ten miał wskazać oskarżonemu, iż zapewne spółka ma zaległości VAT lub dotyczą jej jakieś nieprawidłowości w tym zakresie - po czym mimo takiej opinii miał nabyć ją od K. N.. Brak w powyższej sekwencji wydarzeń jakiejkolwiek logiki za wyjątkiem chęci stworzenia dodatkowego łańcucha podmiotów, który miał uniemożliwić ustalenie właściwego kręgu osób odpowiedzialnych za działalność mającą na celu nadużycia w zakresie rozliczania podatku Vat. Powyższe wskazuje także na poważniejsze zaangażowanie oskarżonego w działalność przestępczą niż to opisuje, skoro był w stanie nawet zbyć spółkę i podjąć samodzielną decyzję w tym zakresie, co zdecydowanie wykracza poza zwykłe czynności typowego ,,słupa” przy tego typu przestępstwach. |
||||||||||||
|
2.Częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. Ś. (1) |
Oskarżony co do zasady jest niewiarygodny, zmieniał swoje wersje najpierw twierdząc, iż jedynie udostępnił swój dowód osobisty bliżej niedookreślonemu mężczyźnie, chcąc ,,zarobić” gdyż znajdował się w trudnej sytuacji życiowej, nie pracował, miał problemy z uzależnieniami, nałożyła się na to śmierć babci z którą mieszkał i która go utrzymywała (wątek IV k. 2572-2574,2719-2722), by ostatecznie stwierdzić, iż jego udział był jednak większy, jeździł do ,,jakiegoś” banku, podpisywał podsuwane mu dokumenty, nie wykluczył także, że był w K. (wątek IV k. 2874). K. Ś. (1) zamienił w roli ,,słupa” K. S. (1) (wątek IV k.363-364), który wyraźnie stwierdził, iż oskarżony był u notariusza w trakcie sprzedaży udziałów w spółce (...) sp. z o.o. z/s w C. na jego rzecz, przebywał w towarzystwie nieznanego mężczyzny – wszystkie dokumenty były już przygotowane a rolą uczestników transakcji było jedynie ich podpisanie. Ponadto podpisy K. Ś. (1) widnieją na umowach rachunku bieżącego w (...) S.A nr klienta (...), jak też na pozostałych dokumentach dołączonych do tej umowy (wątek IV opinia grafologiczna k.3238 -3269) |
||||||||||||
|
3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU |
|||||||||||||
|
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Oskarżony |
||||||||||||
|
☒ |
3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem |
I i III |
K. N. |
||||||||||
|
IX, X i XII |
K. Ś. (1) |
||||||||||||
|
Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej |
|||||||||||||
|
Uwagi ogólne: W odniesieni do form zjawiskowych popełnienia przestępstwa. K. N. oraz K. Ś. (1) nabyli udziały w dwóch spółkach odpowiednio (...) sp. z o.o. z/s w W. oraz (...) sp. z o.o w C., objęli stanowiska prezesów, założyli na potrzeby spółek właściwe rachunki bankowe, przekazali wszelką dokumentację umożliwiającą dostęp do nich innym osobom. Spółki te wykorzystywane były w charakterze tzw. ,,znikających podatników” w ramach karuzeli Vat-owskiej, gdzie rolę bufora pełniła spółka (...) sp. z o.o. Sam proceder wyłudzania podatku był skomplikowany, wymagał specjalistycznej wiedzy oraz co istotne, także posiadania poważnych środków finansowych, umożliwiających m.in opłacanie kontaktów w zakresie sprowadzania produktów akcyzowych (paliwa) zza granicy, czy nawet opłacania przewoźników realizujących konkretne przewozy. Obaj oskarżeni nie posiadali wiedzy umożliwiającej organizowanie takiego procederu, nie posiadali właściwych ,,kontaktów” chociażby z podmiotami sprzedającymi produkt i to mającymi siedzibę poza granicami kraju, wreszcie nie posiadali także środków finansowych. K. N. mimo wyższego wykształcenia ( (...), a więc profil wiedzy daleko odbiegający od aspektów prawa handlowego czy podatkowego) przez całe swoje życie wykonywał pracę fizyczną z reguły nisko płatną, wcześniej skazywany był za udział w organizowaniu nielegalnego przekraczania granicy innym osobom, odbywał karę pozbawienia wolności. Mieszka przy granicy państwa i parafrazując, przez dłuższy czas ,,z granicy żył” angażując się w przemyty itd. Z kolei K. Ś. (1) w czasie popełnienia przypisanych mu przestępstw miał 23 lata, miał poważne problemy z uzależnieniami, nie pracował – nie miał i nadal nie ma też żadnego konkretnego wykształcenia, nawet zawodowego. Obaj oskarżeni nie mają jakichkolwiek kompetencji do tego by sprawować jakiekolwiek zarządcze funkcje w spółkach, w szczególności zaś w spółkach, których obrót obejmuje miliony złotych. Nie ma najmniejszej wątpliwości, iż pełnili wyłącznie rolę tzw. ,,słupów”, czyli osób udostępniających swe dane osobowe dla celów prowadzenia działalności gospodarczej, która w założeniu narusza przepisy prawa - w tym konkretnym przypadku chodziło o podmiot funkcjonujący w ramach systemu powiązanych spółek tworzących karuzelę Vat (przy obecnym stanie wiedzy co do istoty tego procederu można stwierdzić wprost, iż ta karuzela miała typowy układ). Mimo tego, iż faktycznie dokonali tych samych czynności ich sytuację prawną Sąd ocenił inaczej. K. Ś. (1) był osobą, od której właściwi organizatorzy karuzeli oczekiwali zdecydowanie mniej niż od K. N. – w zasadzie jego udział po dokonaniu czynności związanych z przejęciem udziałów w (...) sp. z o.o w C., podpisaniem umowy najmu pomieszczeń oraz założeniem kont bankowych i oczywiście udostępnieniem wszelkich dokumentów oraz danych dostępowych umożliwiających dokonywanie transakcji w imieniu podmiotu gospodarczego, którego formalnie był prezesem – zakończył się. Był kolejną osobą (podobnie jak jego poprzednik K. S.), której dane zostały wykorzystane, zapewne za pewną niewielką opłatą – nie interesował się zresztą dalszymi losami spółki, wyjechał za granicę gdzie ponownie miał kłopoty z prawem. Trudno w tej sytuacji mówić o tym, iż funkcjonował w strukturze grupy przestępczej, nawet na najniższym poziomie, gwarantującym najmniejszą wiedzę co do charakteru grupy, jej składu, prowadzonej działalności, czy nawet kierunku przestępczych zamierzeń. Można stwierdzić wprost, iż był ,,narzędziem” wykorzystanym w krótkim odstępie czasu, na tym jego udział się skończył. Z kolei K. N. zdecydowanie wykroczył ponad opisany sposób zachowania charakterystyczny dla typowego ,,słupa”. Sąd oczywiście nie dał mu wiary w kontekście swoiście ,,przypadkowego” nabycia udziałów w spółce (...) sp. z o.o. z/s w W.. K. N. był wcześniej karany, odbywał karę pozbawienia wolności i tak się złożyło, że kolega poznany w więzieniu miał wykorzystać wcześniej nabytą przez oskarżonego spółkę do własnych działań przestępczych. Jest to oczywiście nieprawda – K. N. nabył udziały spółki na tożsamych zasadach co K. Ś., jego dalsze zachowania (założenie kont na rzecz firmy, udostępnienie danych dostępowych umożliwiających dokonywanie transakcji w imieniu podmiotu gospodarczego innym osobom) były identyczne jak te współoskarżonego. K. N. jednak zdecydowanie wykroczył poza nie, aktywnie działał w ramach podziału zadań, a więc wielokrotnie jeździł do K., odbierał poważne (setki tysięcy euro) kwoty w kantorze (w zasadzie transakcje ,,na słowo” po pokwitowaniu odbioru), przekazywał ,,reklamówki” pieniędzy, jak twierdzi, nieznanym mu mężczyznom. Wśród nich miał być J. P., którego oskarżony obarczał wyłączną odpowiedzialnością za tego typu zachowania, w zasadzie przekonywał, iż ta osoba ,,wrobiła” go w te przestępstwa, w sytuacji gdy on sam był nieświadomy niezgodności z prawem dokonywanych czynności. Wygodne dla oskarżonego jest to, iż J. P. zmarł - pozwoliło to na bezproblemowe obciążanie go winą. Jak już Sąd wcześniej wskazywał przy ocenie dowodów, wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie były jednak nadzwyczaj infantylne i oczywiście niewiarygodne. Trudno sobie także wyobrazić, by tzw. typowy ,,słup” mógł podejmować wobec podmiotu, którego działalność firmuje, dalsze czynności prawne. Udostępnia dane, dokonuje kolejne czynności związane z legalizacją działalności, otrzymuje jakieś wynagrodzenie i to wszystko. K. Ś. nie otrzymał żadnych dokumentów, nie miał dostępu do dokumentacji spółki – po czynnościach w C. już nie spotykał się z właściwymi sprawcami, czy twórcami/współuczestnikami karuzeli. Tymczasem K. N. oprócz czynności związanych z obieraniem gotówki, przekazywaniem ich innym osobom (twierdzi, iż ich nie znał) miał jeszcze na tyle możliwości decyzyjnych, że gdy uznał, iż po śmierci J. P. mogą być kłopoty z nabytą spółką, czym prędzej ją zbył. Trudno uznać, iż takie możliwości ma zwykły ,,słup”. Same też okoliczności zbycia jak też to, że nowy nabywca pozyskiwać miał udziały mimo świadomości, ze zapewne spółka ma kłopoty z opłacaniem ,,Vat” przekonują o tym, iż jedynym celem tej transakcji miało być dalsze wydłużenie łańcucha osób/podmiotów, utrudniające wykrycie rzeczywistych sprawców zajmujących się wyłudzaniem podatku. Oskarżony robił to z pełną świadomością, próbował uciec od odpowiedzialności. Stąd też, wskazując na powyższe Sąd uznał, iż K. Ś. (1) przypisanych mu czynów zabronionych dokonał w formie pomocnictwa, natomiast K. N. w formie współsprawstwa. Przy pomocnictwie wymagany jest zamiar bezpośredni lub ewentualny. Pomocnik musi mieć co najmniej świadomość, do jakiego czynu zabronionego może udzielić pomocy, godząc się na to (wyr. SN z 7.3.2018r., II KK 354/17, Legalis). Ocena, czy sprawca swoim zachowaniem zrealizował – od strony podmiotowej – znamiona przestępstwa pomocnictwa, mającego swój własny byt, powinna być dokonania wyłącznie przez pryzmat wymogów jakie w tym zakresie wynikają z treści art. 18 § 3 kk, a nie przez odwołanie się do znamion strony podmiotowej przestępstwa sprawcy głównego" (wyr. SA w Katowicach z 29.6.2012 r., II AKa 207/12, Prok. i Pr. – wkł. 2012, Nr 2, poz 12).Pomocnik nie musi znać z imienia i z nazwiska osoby, której udziela pomocy (post. SN z 20.10.2005 r., II KK 184/05, OSNKW 2005, Nr 12, poz. 120, z glosą aprobującą M. Derlatki , Prok. i Pr. 2007, Nr 3, s. 173–17. Udzielający pomocy musi mieć świadomość tego, że podejmuje czynność stanowiące ułatwienie innej osobie popełnienia czynu zabronionego oraz świadomość tego, że jego zachowanie odnosi się do konkretnego typu czynu zabronionego ujętego w odpowiednim przepisie części szczególnej kk lub przepisie pozakodeksowym czynu zabronionego. W konsekwencji musi on obejmować świadomością zarówno prawną charakterystykę czynu zabronionego, którego popełnienie ma zamiar ułatwić, oraz mieć świadomość znaczenia swojego zachowania (działania lub zaniechania), w tym w szczególności tego, że stanowi ono ułatwienie popełnienia czynu zabronionego przez inną osobę. Warunkiem odpowiedzialności za udzielenie pomocy do popełnienia przestępstwa jest świadomość, że sprawca chce popełnić przestępstwo, dążenie do tego, aby sprawca popełnił zamierzone przestępstwo albo co najmniej godzenie się na to, dostarczenie sprawcy środków potrzebnych do popełnienia przestępstwa, albo udzielenie mu rady, informacji lub też podjęcia innego działania, które ułatwia sprawcy dokonanie zamierzonego celu". Także w literaturze wskazuje się, że pomocnik "musi mieć świadomość tego, że podejmuje się czynności stanowiącej ułatwienie innej osobie popełnienia czynu zabronionego oraz świadomość tego, że czyni to w odniesieniu do konkretnego, scharakteryzowanego w odpowiednim przepisie czynu zabronionego" ( P. Kardas, Teoretyczne, s. 632–633; wyr. SA w Warszawie z 28.9.2005 r., II AKa 276/05, niepubl.; zob. także wyr. SA w Warszawie z 10.1.2017 r., II AKa 419/16, Legalis). Zatem pomocnictwo wchodzi w grę wyłącznie wtedy, gdy zachowanie danej osoby podejmowane było z zamiarem, aby inna osoba dokonała konkretnego przestępstwa i w związku z tym ułatwiła jej to. K. Ś. (1) doskonale wiedział, iż faktycznie nie będzie żadnym realnym prezesem spółki, że jego udział w niej jest typowym udziałem ,,na papierze”. Jednocześnie musiał zdawać sobie sprawę z tego, iż nikt nie podejmuje tak poważnych zabiegów jak sporządzenie umów, umawianie notariusza, zawarcie umowy najmu itd. bez jakiegokolwiek celu – musiał wiedzieć i wiedział o tym, iż jego dane i fikcyjne/pozorne przejęcie spółki, udostępnienie założonych kont, będzie służyło do popełnienia konkretnego typu przestępstwa tj. związanego z wyłudzeniami finansowymi . Tego typu przestępstwa mają charakter na tyle obecny w świadomości społecznej, iż trudno uznawać, ze oskarżony nie miał świadomości na co się godzi. Było mu to obojętne, godził się na dokonywanie w ten sposób ,,oszustw”, a to czy będą one miały charakter np. przestępstwa powszechnego z kk, czy też skarbowego kks, nie miało znaczenia. Jego zamiar w tym względzie przybrał postać zamiaru ewentualnego i obejmował typy przestępstw mających na celu nielegalne pozyskanie określonych przysporzeń finansowych. Z kolei do przyjęcia współsprawstwa (a nie pomocnictwa) wystarcza obiektywne współdziałanie w samym wykonaniu, w ramach podziału ról uprzednio uzgodnionego (lub przeprowadzonego dopiero w toku wykonywania czynu), jeżeli każdy ze współsprawców obejmował swym zamiarem ( animus auctoris) cały zespół przedmiotowych znamion przestępnego przedsięwzięcia. Rozgraniczenie pomiędzy współsprawstwem a pomocnictwem należy przeprowadzić, uwzględniając łącznie elementy obiektywne i subiektywne. Od strony obiektywnej współsprawstwem jest współdziałanie, udział w samym wykonaniu przestępstwa, natomiast akty ułatwiające wykonanie, lecz wykonanie to poprzedzające, stanowić będą pomocnictwo. Od strony subiektywnej współsprawcą jest ten, kto wspólnie z innym realizuje zespół znamion i uważa czyn za własne przedsięwzięcie, czyli działa animo auctoris. Pomocnikiem jest ten, kto tylko zamierza ułatwić innemu popełnienie czynu zabronionego, uważając jednak ten czyn za cudze przedsięwzięcie, czyli działając animo socii (wyr. SN z 12.7.1979 r., II KR 189/79, OSNPG 1980, Nr 1, poz. 3). Zasadniczym elementem różnicującym współsprawcę i pomocnika jest jego stosunek psychiczny do przestępstwa – dla współsprawcy popełniany czyn jest jego własnym przestępstwem, dla pomocnika zaś przestępstwem cudzym (wyr. SA w Warszawie z 21.7.2017 r., II AKa 128/17, Legalis). K. N. nie tylko udostępniał dane, stał się prezesem spółki ale realnie włączył się w przejmowanie środków finansowych pochodzących z wyłudzęń podatkowych, a koniec końców zbył spółkę, która w ramach karuzeli Vat była jednym z kolejnych pośredników. W odniesieni do udziału w zorganizowanej grupie przestępczej. Sąd wyżej wskazał na zakres czynności jakie podejmowali oskarżeni, wskazał na różnice między nimi oraz wykroczenie K. N., poprzez poszczególne czynności faktyczne i prawne, poza rolę typowego ,,słupa”. W tym miejscu nie będzie więc Sąd tej argumentacji powtarzał, aczkolwiek ma ona istotne znaczenie w kontekście uznania, czy oskarżeni brali udział w grupie przestępczej, stosownie do treści zarzutów odpowiednio z pkt 1 i 4 aktu oskarżenia. Dla przyjęcia, że określona osoba była członkiem zorganizowanej grupy przestępczej konieczne jest ustalenie, że ma ona świadomość występowania takiej struktury, swojego w niej udziału, aprobowanego co najmniej przez osoby decydujące o składzie, a o d strony podmiotowej świadomość i chęć, lub godzenie się na swoją do niej przynależność. Udział w zorganizowanej grupie przestępczej jest przestępstwem formalnym do wypełnienia znamion którego wystarcza sama bierna przynależność. Sam grupa może mieć luźną strukturę aczkolwiek musi charakteryzować się pewnym stopniem zorganizowania i mieć ośrodek decyzyjny, kierowniczy. Członkowie grupy nie muszą się znać między sobą, muszą jednak mieć zamiar przynależności do określonej struktury. Przy czym przynależność do grupy nie musi się wiązać ze znajomością szczegółów organizacyjnych grupy, jak też znajomością mechanizmów jej funkcjonowania, jednak niezbędne jest, by sprawca czynu z art. 258 § 1 kk miał w ogóle świadomość istnienia jakiejkolwiek struktury grupowej, a w związku z tym zamiar przynależności do niej. Musi ona (struktura) istnieć, by w ogóle można było mówić o istnieniu grupy w rozumieniu powyższego przepisu i istnienie to musi zostać wykazane bez względu na zakres wiedzy oskarżonego (oskarżonych) w tym względzie. W kontekście niniejszej sprawy istnienie tzw. ,,karuzeli Vat” nie budzi najmniejszych wątpliwości. Świadczą o tym ustalenia organów kontroli skarbowej, szczegółowo wskazano podmioty wchodzące w jej skład, zbadano przepływy finansów, określono spółkę ,,bufor” oraz tzw. ,,znikających podatników”. Popełnianie tego typ przestępstw musi wiązać się z poważnym stopniem zorganizowania osób w nie zaangażowanych, opracowania planu działania, realizacji często skomplikowanych zamierzeń. Na chwilę obecną wciąż trwają czynności ustaleniowe związane z dookreśleniem ostatecznego kształtu grupy osób w nią zaangażowanych. Przestępczość skarbowa tego typu wymaga drobiazgowego zaplanowania i skrupulatnej realizacji, przy dużym stopniu zaufania osób zaangażowanych (np. w zakresie dokonywania kolejnych przepływów pozyskiwanych środków) – tak też było w sprawie niniejszej. Strony tego postępowania zresztą tego nie kwestionowały. Sąd ostatecznie uznał, iż K. Ś. (1) nie był uczestnikiem tego typu grupy. Był jedynie ,,narzędziem” do realizacji celu jakim było włączenie do karuzeli Vat-owskiej spółki, której prezesem stanie się przysłowiowy ,,no name”, czyli osoba, która udostępni jedynie swe dane, a w wypadku gdy organy ściągania zainteresują się działalnością przestępczą, będzie stanowiła typową ,,ślepą uliczkę”. K. Ś. nawet przez osobę postronną uczestniczącą w podpisywaniu umowy najmu określony został jako ,,słup”, wykonujący polecenia mężczyzny który go na miejsce przywiózł. Po podpisaniu umów, udostępnieniu kont, zerwał kontakt z osobami, które nakłoniły go do powyższych zachowań, wyjechał za granicę, nie interesował się spółką. Zapewne otrzymał jakąś jednorazową gratyfikację finansową. Przestał być potrzebny. Trudno w tej sytuacji uznawać, że K. Ś. (1) miał świadomość i chęć czy też godził się na swoją przynależność do grupy przestępczej. O przynależności do grupy przestępczej nie może przesądzać automatyzm. Inaczej należało ocenić działalność K. N.. W jego zachowaniu nie było nic przypadkowego. Wcześniej już był karany za przestępstwa umyslne związane z organozowaniem innym osobom nielegalnego przekroczenia granicy, miał podejmować czynności w tej sprawie nakłoniony przez kolegę, którego poznał w więzieniu, oprócz przekazania danych, podejmował czynności faktyczne związane z wielokrotnym pobieraniem pieniędzy i przekazywaniem innym osobom. Charakterystyczne jest to, iż w przypadku K. Ś. nie zmuszano go do tego typu zachowań, członkowie grupy przestępczej ,,poradzili sobie” przejmując dostęp do kont bankowych itd., tak samo mogli postąpić w przypadku K. N. – tymczasem jednak ten oskarżony został wciągnięty w dalszą część czynności faktycznych związanych z przekazywaniem pieniędzy. Świadczyło to o dodatkowej roli jaką miał realizować, o zaufaniu do niego. Podsumowaniem powyższego i konkluzji o poważnym zaangażowaniu oskarżonego w proceder związany z nieprawidłowościami podatkowymi świadczy to, iż miał on możliwość zbycia spółki na rzecz innej osoby, co ostatecznie zrobił. Sąd nie miał wątpliwości, że K. N. miał świadomość i chęć oraz godził się na swoją przynależność do grupy przestępczej, oczekiwał stałych przysporzeń finansowych z tego tytułu i takie też otrzymał. To, że może były one poniżej jego oczekiwań nie ma znaczenia. Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż K. N. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 258 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk (pkt I wyroku). Kwalifikacja z art. 64 § 1 kk wynika oczywiście z poprzedniej karalności oskarżonego. Sąd uznał także, że K. N. swoim zachowaniem wyczerpał także znamiona przestępstwa z art. 299 § 5 kk w zw. z art. 299 § 6 kk w zw. z art. 299 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk (pkt III wyroku/pranie brudnych pieniędzy). Sąd zmodyfikował czas trwania przestępstwa, datą końcową byłą data zbycia spółki na rzecz J. W.. Wyczerpanie znamion przestępstwa z art. 299 §1 kk może nastąpić, jeżeli konsekwencją podjętych przez sprawcę działań wobec środków płatniczych, instrumentów finansowych, papierów wartościowych, wartości dewizowych, praw majątkowych lub innego mienia ruchomego lub nieruchomości jest udaremnienie bądź też znaczne utrudnienie stwierdzenia przestępnego ich pochodzenia lub miejsca umieszczenia, ich wykrycia, zajęcia albo orzeczenia przepadku. W tym konkretnym przypadku chodziło o przekazywanie środków pochodzących z działającej ,,karuzeli Vat” na inne konta bankowe, czy też o wypłacenie ich w gotówce (oskarżony przyznawał zresztą, że wypłacał pieniądze w kantorze w K. i przekazywał je bez pokwitowania! innym osobom których nie znał, tyle że uważał, iż wszystko jest zgodne z prawem). Pieniądze przelewane były m.in. na Wyspy Marshalla czyli do typowego ,,raju podatkowego”. W tym zakresie ściśle współdziałał z innymi osobami, realizując działania w ramach grupy przestępczej. Sąd uznał, iż K. Ś. (1) popełnił czyn z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 56 § 1 kks w zw. z art. 76 § 1 kks w zw. z art. 60 § 1 kks w zw. z art. 62 § 2 kks w zw. z art. 80a § 2 kks w zw. z art. 6 § 2 kks w zw. z art. 7 § 1 kks w zw. z art. 37 § 1 pkt 1 i 1a kks zw. z art. 8 § 1 kks (pkt IX wyroku). Wszelkie jego zachowania służyły ułatwieniu dokonania przestępstw skarbowych (podatkowych) przez właściwych sprawców, którzy w ramach swoistego know how przy istnieniu karuzeli Vat podawali nieprawdziwe dany podatkowe (art. 56 § 1 kks) oraz wprowadzali w błąd właściwy organ narażając na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej (istota przestępstwa art. 76 § 1 kks). Z powyższym związane było nie prowadzenie ksiąg podatkowych (oczywiście zbędne skoro nigdy nie zamierzano poddać się kontroli skarbowej art. 60 § 1 kks), nierzetelne wystawianie faktur (art. 62 § 2 kks), czy niezłożenie właściwych informacji organowi podatkowemu (art. 80a § 2 kks). Wskazane szczegółowe nieprawidłowości wraz z wykazem stosownych faktur zostały ujawnione i udokumentowane w postępowaniu prowadzonym przez organy podatkowe i nie były przez strony w toku postępowania niniejszego kwestionowane. Sąd uznał także, iż K. Ś. (1) swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu określonego w art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zb. z art. 77 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (tj. Dz. U. z 2013 r., poz. 330 z późn. zm.) w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 4 § 1 kk (pkt X wyroku) - tak opisany czyn pozostaje w zbiegu idealnym w rozumieniu art. 8 § 1 kks z czynem opisanym powyżej. W tym przypadku podmiotem oszukanym (wprowadzonym świadomie w błąd) był Skarbu Państwa, reprezentowany przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w B., z momentem dostawy towaru powstawał obowiązek podatkowego, który na skutek istnienia tzw. znikających podatników nigdy nie został zrealizowany. Przepis art. 77 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości dotyczy nieprowadzenia ksiąg rachunkowych, co w przypadku ,,znikających podatników” jest oczywiste. Sąd uznał także, że K. Ś. (1) swoim zachowaniem wyczerpał także znamiona przestępstwa z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 299 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art 4 § 1 kk (pkt XII wyroku) – uwagi jak w przypadku tożsamego czynu przypisanego K. N.. |
|||||||||||||
|
☐ |
3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem |
||||||||||||
|
Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej |
|||||||||||||
|
☐ |
3.3. Warunkowe umorzenie postępowania |
||||||||||||
|
Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania |
|||||||||||||
|
☐ |
3.4. Umorzenie postępowania |
||||||||||||
|
Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania |
|||||||||||||
|
☐ |
3.5. Uniewinnienie |
II |
K. N. |
||||||||||
|
VIII |
K. Ś. (1) |
||||||||||||
|
Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia |
|||||||||||||
|
Sąd uniewinnił oskarżonego K. N. od czynu zarzucanego m w pkt 2 aktu oskarżenia. Bez wątpienia została złożona Naczelnikowi Trzeciego Urzędu Skarbowego (...) nierzetelna deklaracja podatkowa VAT-7 za wrzesień 2014 roku. Nielogicznym w ocenie Sądu jest jednak uznawanie, iż zrobił to oskarżony. W myśl zarzutu faktycznie rola oskarżonego ograniczałaby się wyłącznie do swoistego zaniesienia/nadania przesyłki z deklaracją w urzędzie pocztowym w S.. Jeśli zatem dysponował on tą przesyłką, wiedział co ona zawiera, jaki sens był w tym, by to inna osoba podrobiła na tym dokumencie jego podpis? Oskarżyciel próbował przekonywać, w ocenie Sądu nieskutecznie, iż n/n osoba podrobiła podpis K. N. na deklaracji, następnie faktycznie przekazała ją oskarżonemu, który nadał tę deklarację na poczcie. W ocenie Sądu, w takiej sytuacji to zapewne ta n/n osoba nadałaby taką przesyłkę lub też K. N. sam by podpisał deklarację a następnie ja nadał. Oczywiście oskarżony może postępować nielogicznie ale faktycznie jedyne dowody jakie przedstawił oskarżyciel to deklaracja podpisana przez inną niż oskarżony osobę – z tego, iż została nadana w S. nie wynika jeszcze możliwość przypisania winy oskarżonemu. W proceder wyłudzania Vat zaangażowanych było więcej osób, w tym przebywające w S. (czasowo J. P.), nieustalona była też rola w sprawie J. W. (1), który wcześniej nakłonił oskarżonego do nabycia spółki –sam fakt nadania przesyłki w tut. urzędzie skarbowym nie implikuje oczywistych i jednoznacznych wniosków, tym bardziej, iż K. N. w S. nie mieszka. Sąd uniewinnił oskarżonego K. Ś. (1) od czynu zarzucanego m w pkt 4 aktu oskarżenia. Uzasadnienie powyższego umieszczono przy omawianiu podstawy prawnej wyroku (z uwagi na konieczność odniesienia tych samych znamion przestępstwa z art. 258 § 1 kk do obu oskarżonych) stąd też Sąd nie będzie tej argumentacji powtarzał. Sąd uznał, że K. Ś. (1) nie miał świadomości, chęci oraz nie godził się na swoją przynależność do grupy przestępczej. |
|||||||||||||
|
4. KARY, Środki Karne, P., Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie |
|||||||||||||
|
Oskarżony |
Punkt rozstrzygnięcia |
Punkt z wyroku odnoszący się |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||
|
K. N. |
I |
I |
- działanie w ramach wcześniejszego planu, z góry powziętym zamiarem bezpośrednim popełnienia przestępstwa, - udział w grupie przestępczej mającej na celu dokonywanie przestępstw, których efektem było spowodowanie nadzwyczaj poważnych wyłudzeń finansowych, - nieliczenie się z dobrem publicznym, brak zrozumienia tego, iż należności podatkowe służą zaspokojeniu potrzeb wspólnoty, - powtarzalność zachowań oskarżonego, jest to kolejne skazanie mimo wcześniej odbytej kary pozbawienia wolności, - działanie w warunkach powrotu do przestępstwa, brak przyznania się do winy, brak jakiejkolwiek refleksji czy wyrażenia skruchy i żalu, - jako okoliczność łagodzącą potraktowano stosunkowo krótki czas uczestniczenia w grupie przestępczej tj. około 7 miesięcy, - brak przyznania się do winy , Sąd uznał, iż kara 8 miesięcy pozbawienia wolności stanowi wystarczającą reakcję karną wobec oskarżonego, osoby względnie zdemoralizowanej, działającej w warunkach powrotu do przestępstwa. |
||||||||||
|
III |
III |
- okoliczności jak w pkt I (odstąpiono od ich powtarzania), - działanie w ramach grupy przestępczej w ramach wcześniej ustalonego i konsekwentnie realizowanego planu, w ramach podziału zadań, - działanie w charakterze współsprawcy, - brak refleksji wynikającej z dotychczasowego sposobu życia, w trakcie którego oskarżony odbywał karę pozbawienia wolności - utrzymywanie kontaktów z osobami karanymi, współdziałanie z nimi w popełnieniu przestępstw mimo prób izolacyjnego oddziaływania, - czyn sprawcy uderza w wiele dóbr chronionych, od wiarygodności dokumentów po obrót gospodarczy, przyczynia się do obniżenia zaufania dla podmiotów zaangażowanych w działalność tego typu, wywołuje poważne problemy na rynku (np. poprzez tworzenie warunków braku konkurencyjności ze strony podmiotów płacących Vat), - doprowadzenie do wyprowadzenia środków, które miały służyć realizacji potrzeb społecznych, - zachowanie przed i po popełnieniu przestępstwa, przekonują o poważnym stopniu społecznej szkodliwości jego zachowania oraz winy, nie bez znaczenia jest także brak autorefleksji jaką oskarżony prezentuje, Sąd uznał, iż kara 2 lat pozbawienia wolności stanowi wystarczającą reakcję karną wobec oskarżonego, osoby która jest najwyraźniej zdemoralizowana, która popełniła ponownie przestępstwo umyślne, w ramach grupy przestępczej, nie wykazującą się żalem czy też skruchą, odbywającą wcześniej karę pozbawienia wolności. Nie bez znaczenia jest wartość wyprowadzonych środków finansowych. Kara we wskazanym wymiarze będzie odpowiadała społecznej szkodliwości czynu, przestrzeże oskarżonego na przyszłość, być może spowoduje zmiany w sposobach dalszego funkcjonowania w społeczeństwie. Sąd orzekł także o karze grzywny w wysokości 100 (sto) stawek dziennych przyjmując za równowartość jednej stawki dziennej kwotę 100 (sto) złotych – kara ta wzmocni przekaz kary izolacyjnej, zmusi oskarżonego do pracy, skłoni do refleksji obejmującej wysiłek jaki należy włożyć w uczciwe pozyskanie środków finansowych. |
|||||||||||
|
IV |
IV |
- okoliczności jak w pkt I i III (odstąpiono od ich powtarzania), Kara łączna – Sąd orzekł karę stosując zasadę częściowej absorbcji uznając, iż kara 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności będzie karą adekwatną do stopnia zawinienia oskarżonego jak też stopnia społecznej szkodliwości czynów i nie będzie kłóciła się z celem jaki ma być osiągnięty, a więc resocjalizacyjnym. Będzie stanowić właściwą reakcję karną wobec uprzednio karanego oskarżonego, który wrócił do popełniania przestępstw, który najwyraźniej wzorce zachowania dostrzega wśród innych osób karanych. Oskarżony nie wykazuje żadnego elementu zrozumienia naganności swych czynów, potrzebuje resocjalizacji w oparciu o izolację. Nie bez znaczenia będą także elementy prewencji ogólnej, przekonywanie społeczeństwa co do nieopłacalności postawy prezentowanej przez oskarżonego. |
|||||||||||
|
V |
V |
Stabilność i pewność zasad dotyczących obrotu gospodarczego jest podstawą prawidłowej gospodarki, powyższe jest oczywiście truizmem ale powinno wybrzmieć szczególnie w odniesieniu do osoby oskarżonego, który doprowadził do wyprowadzania środków publicznych. Trudno uznać, iż tak poważne naruszania zasad prowadzenia działalności gospodarczej, złamanie szeregu reguł, nie powinno być piętnowane – skazany nie spełnia warunków do tego by funkcjonować w obrocie w warunkach zaufania, stanowi potencjalny element niepewności, który może wpływać na cały schemat kontaktów między podmiotami gospodarczymi i go zdestabilizować. Stąd też Sąd uznał, iż należy wyłączyć go nie tylko z możliwości wykonywania tych funkcji w podmiotach gospodarczych (spółki prawa handlowego oraz cywile), które wiążą się z czynnościami zarządczymi czy nadzorczymi ale także należało zakazać mu prowadzenia działalności gospodarczej w jakiejkolwiek formie w zakresie handlu i obrotu paliwami – okres 5 lat, pozwoli oskarżonemu na zrozumienie błędów i wyciągnięcie wniosków, a jednocześnie zabezpieczy innych uczestników rynku. |
|||||||||||
|
VI |
VI |
Na podstawie art. 299 § 7 kk w związku ze skazaniem oskarżonego K. N. za czyn z pkt 3 aktu oskarżenia orzeczono wobec niego przepadek kwoty 15 000 zł stanowiącej równowartość korzyści uzyskanej z przestępstwa – orzeczenie w tym względzie jest obligatoryjne, oskarżony przyznał, iż tyle w sumie skorzystał na prowadzonej działalności. |
|||||||||||
|
K. Ś. (1) |
IX i X |
IX i X |
- działanie bez liczenia się z konsekwencjami dla innych osób, chęć jak najłatwiejszego pozyskania środków finansowych bez zastanowienia się nad konsekwencjami, - czyny sprawcy uderzają w wiarygodność dokumentów, a także powodują obniżenie zaufania dla podmiotów zajmujących się działalnością gospodarczą, - na korzyść oskarżonego świadczy to, iż działał w zasadzie wyłącznie jako ,,narzędzie” grupy przestępczej, został wykorzystany do określonego celu, zdarzenie miało charakter jednorazowy, nie zaangażował się w działalność grupy przestępczej, - na niekorzyść oskarżonego świadczy brak przyznania się do winy, brak autorefleksji, świadomości tego jakie szkody wyrządził, - młody wiek w chwili popełnienia czynu, , - działanie w formie zjawiskowej pomocnictwa (a nie jak w ao współsprawstwa), jako okoliczność wpływająca na obniżenia stopnia społecznej karygodności czyn, działanie w ramach zamiaru ewentualnego, - postać zamiaru w działaniu oskarżonego, forma zjawiskowa popełnienia czynów, sposób i okoliczności ich popełnienia, zachowanie przed i po popełnieniu przestępstw przekonują o umiarkowanym stopniu społecznej szkodliwości jego zachowania oraz winy, Sąd uznał, iż kary w dolnych granicach zagrożenia stanowią wystarczającą reakcję karną wobec oskarżonego, osoby stosunkowo młodej, która owszem ma kłopoty dostosowawcze ale nie jest zdemoralizowana w sposób wymuszający gwałtowną reakcję resocjalizacyjną. |
||||||||||
|
XII |
XII |
- okoliczności jak w pkt IX i X (odstąpiono od ich powtarzania), motywacja oskarżonego do popełniania przestępstw tożsama, karygodna ale nie wskazująca na wysoki stopień demoralizacji, - działanie mające na celu wyprowadzenie środków publicznych przeznaczonych docelowo na realizacje zapotrzebowań społecznych, Sąd uznał, iż kara w dolnych granicach zagrożenia będzie odpowiadała społecznej szkodliwości czynu, przestrzeże oskarżonego na przyszłość, brak było podstaw do szczególnego epatowania surowością kary tym bardziej, iż udział oskarżonego w przestępstwie był ograniczony, w zasadzie został on wykorzystany przedmiotowo – w tym przypadku wystarczy raczej przekonanie o jej nieuchronności, |
|||||||||||
|
XIII |
XIII |
Kara łączna – Sąd orzekł karę stosując zasadę częściowej absorbcji uznając, iż kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności będzie karą adekwatną do stopnia zawinienia oskarżonego jak też stopnia społecznej szkodliwości czynu i nie będzie kłóciła się z celem jaki ma być osiągnięty, a więc resocjalizacyjnym. Kara zadziała wychowawczo ale też poprzez swe ukształtowanie w dolnej granicy zagrożenia będzie wyrazem tego, iż Sąd dostrzegł przedmiotowe wykorzystanie przez grupę przestępczą młodego i uzależnionego, stosunkowo bezradnego życiowo w czasie popełnienia czynu, oskarżonego. Sąd uznał, iż wskazany okres pozbawienia wolności pozwoli na osiągnięcie wszystkich zamierzonych celów, a jednocześnie nie będzie prezentował swoistego ,,automatyzmu” w surowym karaniu sprawców przestępstw. Oskarżony przez dłuższy czas był tymczasowo aresztowany, (stosowanie ENA). Powyższe mogło zadziałać wychowawczo i prewencyjnie. Sąd nie widzi podstaw do tego by uznawać, ze proces resocjalizacji skazanego musiałby odbywać się w warunkach izolacji, stąd uksztaltowanie kary w warunkach pozwalających także na jej wykonanie w ramach dozoru elektronicznego. |
|||||||||||
|
XIV |
XIV |
Stabilność i pewność zasad dotyczących obrotu gospodarczego jest podstawą prawidłowej gospodarki, Trudno uznać, iż tak poważne naruszania zasad prowadzenia działalności gospodarczej, złamanie szeregu reguł, jakich dopuścił się oskarżony nie powinno być piętnowane – skazany nie spełnia warunków do tego by funkcjonować w obrocie w warunkach zaufania, stanowi potencjalny element niepewności, który może wpływać na cały schemat kontaktów między podmiotami gospodarczymi i go zdestabilizować. Stąd też Sąd uznał, iż należy wyłączyć go (podobnie jak K. N.) nie tylko z możliwości wykonywania tych funkcji w podmiotach gospodarczych (spółki prawa handlowego oraz cywile), które wiążą się z czynnościami zarządczymi czy nadzorczymi ale także należało zakazać mu prowadzenia działalności gospodarczej w jakiejkolwiek formie w zakresie handlu i obrotu paliwami – okres 5 lat, pozwoli oskarżonemu na zrozumienie błędów i wyciągnięcie wniosków, a jednocześnie zabezpieczy innych uczestników rynku. |
|||||||||||
|
5. 1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU |
|||||||||||||
|
Oskarżony |
Punkt rozstrzygnięcia |
Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||
|
K. N. |
VII |
VII |
Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu K. N. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 21.11.2018r. godz. 06:35 do dnia 22.11.2018r. godz.14.30 przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności odpowiada jednemu dniowi kary pozbawienia wolności (okres zatrzymania). |
||||||||||
|
K. Ś. (1) |
XV |
XV |
Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu K. Ś. (1) okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 23.11.2022r. godz. 17:30 do dnia 08.11.2023r. przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności odpowiada jednemu dniowi kary pozbawienia wolności (okres tymczasowego aresztowania). |
||||||||||
|
1.6. inne zagadnienia |
|||||||||||||
|
W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, |
|||||||||||||
|
Akta w sprawie niniejszej były szczególnie obszerne, obejmując dowody dotyczące zaistnienia procederu karuzeli Vat. Samego istnienia karuzeli Vat, zaangażowania w nie szeregu spółek, które prowadziły działalność na rynku paliwowym, przepływów kapitałowych itp. wystawionych faktur, żadna ze stron nie kwestionowała. Powyższe zresztą udokumentowane zostało m.in. w drodze prowadzonych czynności przez organy kontroli skarbowej. Te czynności miały charakter de facto stricte techniczny, nawet nie wymagały interpretacji czy prowadzenia szczególnej oceny. Jednakże sam akt oskarżenia obejmował jedynie dwóch oskarżonych, którzy w ramach tej karuzeli Vat pełnili rolę mocno marginalną czy wręcz efmeryczną (K. Ś.), byli ,,słupami”. Mając powyższe na uwadze Sąd wykorzystał założenia formularzowego sposobu sporządzenia uzasadnienia ograniczając je w istotnej części do tej części materiału dowodowego, który wprost dotyczy oskarżonych, który pozwalał na ocenę ich zaangażowania w proceder, przypisania ich zachowaniu właściwych ram prawnych. Pozostały materiał nie kwestionowany, został oczywiście uwzględniony ale odstąpiono od jego szczegółowego wymieniania (Sąd nie widział np. powodów do odnoszenia się do zeznań przewoźników, którzy za każdym razem zeznawali niemal identycznie o przyjęciu zlecenia i zawiezieniu paliwa). Symptomatyczne jest to, iż już na etapie posiedzenia wstępnego ograniczono ilość świadków do przesłuchania z 48 do 9 a i tak z uwagi na trudności techniczne odstąpiono od bezpośredniego przesłuchania (za zgodą stron) większości z ich. |
|||||||||||||
|
7. Koszty procesu |
|||||||||||||
|
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||||
|
XVI i XVII |
Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. S. H. kwotę 1 180,80 zł (jeden tysiąc sto osiemdziesiąt złotych 80/100) obejmującą należny podatek VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu K. Ś. (1) z urzędu. Sąd zwolnił oskarżonych od opłaty oraz od pozostałych kosztów sądowych w sprawie. Nie posiadają oni majątku, nie pracują na stałe, ich możliwości pozyskiwania środków finansowych są ograniczone, a K. N. obciążają dodatkowe orzeczone w wyroku zobowiązania – egzekucja należności w ocenie Sądu będzie nieskuteczna. |
||||||||||||
|
6. Podpis |
|||||||||||||
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Suwałkach
Data wytworzenia informacji: