Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 czerwca 2016 roku

Sąd Okręgowy w Suwałkach I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący	SSO Cezary Olszewski
Protokolant	sekr. sądowy Katarzyna Łempicka

po rozpoznaniu w dniu 3 czerwca 2016 roku w Suwałkach

na rozprawie

sprawy z powództwa P. W.

przeciwko Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w P. w likwidacji

o uchylenie uchwał organu spółdzielni

1.  Oddala powództwo

2.  Zasądza od powoda P. W. na rzecz pozwanej Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w P. w likwidacji kwotę 377 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt: I. C. 1088/15

UZASADNIENIE

Powód P. W. wystąpił z pozwem przeciwko Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w P. w likwidacji, w którym domagał się uchylenia uchwał nr (...) Walnego Zgromadzenia Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w P. w likwidacji podjętych w dniu 23 listopada 2015 r. bądź też ich unieważnienia. Jednocześnie wniósł o zasądzenie od pozwanej na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych wraz z kosztami zastępstwa prawnego i opłatą od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu powód wskazał, że ostatnie Walne Zgromadzenie Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w P. w likwidacji odbyło się dnia 23 listopada 2015 r. w P.. W tym dniu została podjęta uchwała nr (...)w przedmiocie ustalenia proporcji podziału pozostałego majątku między członków Spółdzielni, tj. P. W., P. M., S. W., J. J. oraz P. S..

Zgodnie zaś z § 66 ust. 2 statutu Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w P. postanowiono, iż proporcje podziału pozostałego majątku między członków Spółdzielni ustala, na wniosek likwidatora, Walne Zgromadzenie biorąc pod uwagę liczbę uprawnionych oraz wartość i strukturę pozostałego majątku, przy uwzględnieniu liczby lat członkostwa w Spółdzielni oraz stopnia uczestniczenia uprawnionych w tworzeniu majątku Spółdzielni w okresie jej istnienia.

Proporcje podziału w uchwale przyjęto w ten sposób, że za liczbę pełnych lat członkostwa przypada 50%, natomiast za stopień uczestnictwa uprawnionych w tworzeniu majątku Spółdzielni w okresie jej istnienia na podstawie przepracowanych pełnych lat w Spółdzielni - 50%.

W ocenie powoda, zasady podziału majątku Spółdzielni przedstawione w uchwale są niezrozumiałe oraz nie precyzują sposobu obliczania. Wskazane w uchwale wartości 50% nie zostały określone, zatem nie wiadomym jest czego właściwie dotyczą.

Załącznik do uchwały nr (...)określa szczegółowe zasady podziału pozostałego majątku Spółdzielni. Błędnie jednak w nim wskazano liczbę pełnych lat członkostwa P. S.. Według wiedzy powoda, P. S. nie była członkiem Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w P. przez okres 36 lat, a znacznie krócej. We wcześniejszych latach była ona członkiem również innej Spółdzielni. W niniejszej sprawie niezasadnym jest zatem uwzględnienie lat członkostwa w innej Spółdzielni niż Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w P.. W konsekwencji powód wnosił o uchylenia uchwały nr (...)w przedmiocie wypłat zaliczek na rzecz członków Spółdzielni, albowiem została ona uchwalona z uwzględnieniem zasad podziału wynikających z zaskarżonej uchwały nr (...).

W odpowiedzi na pozew, Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna w P. w Likwidacji wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Argumentując swoje stanowisko, pozwany wskazał, że członkostwo P. S. począwszy od dnia 20 maja 1978 r. zostało potwierdzone wyrokiem Sądu Okręgowego w Suwałkach z dnia 20 czerwca 2012 r. w sprawie sygn. akt: I. C. 330/10. P. S. zmarła w dniu 1 grudnia 2014 r. i z tym dniem ustało jej członkostwo w pozwanej Spółdzielni, a więc prawidłowo w załączniku do uchwały nr (...)wskazano jej członkostwo w Spółdzielni w ilości 36 pełnych lat. Pozostałe zaś zarzuty powoda należy uznać za chybione, bowiem uchwała nr (...)wypełnia dyspozycję § 66 ust. 2 statutu i w sposób jasny oraz rzeczowy określa proporcje podziału pozostałego majątku przy uwzględnieniu liczby lat członkostwa w Spółdzielni oraz stopnia uczestniczenia uprawnionych w tworzeniu majątku Spółdzielni w okresie jej istnienia. Walne Zgromadzenie postanowiło, że 50% pozostałego majątku zostanie podzielone między uprawnionych według pełnych lat ich członkostwa w Spółdzielni, liczonego do dnia 23 listopada 2015 r., a 50% pozostałego majątku zostanie podzielone między uprawnionych według pełnych lat ich stażu pracy w Spółdzielni.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna w P. na mocy uchwały Walnego Zgromadzenia Członków Spółdzielni z dnia 30 czerwca 2010 r. pozostaje w likwidacji (dowód: odpis z KRS - k. 15-17).

P. W. członkiem Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w P. w likwidacji jest od roku 1980 (okoliczność bezsporna). Natomiast P. S. członkiem Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w P. w likwidacji była co najmniej od roku 1978. Zmarła ona w dniu 1 grudnia 2014 r. (dowód: wyciąg z rejestru – k. 54 oraz dowody zgromadzone w aktach sprawy sygn. I. C. 330/10 Sądu Okręgowego w Suwałkach: waloryzacja udziałów członkowskich – k. 111-112; wyrok Sądu Okręgowego w Suwałkach i uzasadnienie – k. 343, 350-353; wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku i uzasadnienie – k. 392, 399-404).

Dnia 23 listopada 2015 r. Walne Zgromadzenie Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w P. w likwidacji podjęło uchwałę nr (...)w sprawie zasad podziału pozostałego majątku Spółdzielni między członków, określając w niej proporcjonalny podział pozostałego majątku na następujących członków Spółdzielni (obecnych i byłych): P. W., P. M., S. W., J. J., P. S.. Przyjęto też, że proporcje podziału są następujące: za liczbę pełnych lat członkostwa – 50% i za stopień uczestnictwa uprawnionych w tworzeniu majątku Spółdzielni w okresie jej istnienia na podstawie przepracowanych lat w Spółdzielni – 50%. Postanowiono również, że członkostwo liczy się do dnia podjęcia tej uchwały (23 listopada 2015 r.) Uchwalono także, że szczegółowe zasady podziału pozostałego majątku między członków są zawarte w załączniku nr 1, który stanowi integralną część uchwały, a której wykonanie powierzono likwidatorowi Spółdzielni. Według treści tego załącznika, P. S. była członkiem Spółdzielni przez okres 36 lat i jej udział w podziale pozostałego majątku, z uwagi na staż członkostwa, wynosił 12%. Uchwała ta została przyjęta jednogłośnie (dowody: uchwała nr (...)– k. 4; załącznik nr 1 – k. 4v).

Również dnia 23 listopada 2015 r. Walne Zgromadzenie Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w P. w likwidacji podjęło jednogłośnie uchwałę nr (...)w sprawie wypłat zaliczek na rzecz członków Spółdzielni na poczet podziału pozostałego majątku, postanawiając w niej, że kwota 325.000,00 zł zostanie przeznaczona na wypłatę zaliczek dla członków Spółdzielni oraz spadkobierców na poczet podziału pozostałego po likwidacji majątku z uwzględnieniem zasad podziału wynikających z uchwały nr (...)(dowód: uchwała nr (...)– k. 5).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych powyżej dowodów:

W myśl art. 244 § 1 k.p.c. dokumenty urzędowe, sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy władzy publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich działania, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Z kolei w świetle brzmienia art. 245 k.p.c. dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie.

Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy niniejszej ma jednak prawomocny wyrok Sądu Okręgowego w Suwałkach z dnia 20 czerwca 2012 r. w sprawie sygn. akt: I. C. 330/10, zweryfikowany przez Sąd II instancji, w sprawie o uchylenie uchwały z dnia 30 czerwca 2010 r.

W piśmiennictwie i judykaturze przyjmuje się, że moc wiążąca orzeczenia sądu charakteryzuje się dwoma aspektami. W pierwszym aspekcie moc wiążąca odnosi się do faktu samego istnienia orzeczenia, drugi aspekt natomiast przejawia się w mocy wiążącej jako „określonym walorze prawnym rozstrzygnięcia (osądzenia) zawartego w treści orzeczenia”. Jeśli chodzi o ten drugi aspekt, to uznaje się, że należy go łączyć z prejudycjalnością prawomocnego orzeczenia. Drugi aspekt jest ściśle związany z powagą rzeczy osądzonej uregulowaną w art. 366 k.p.c. O prejudycjalnym charakterze danego wyroku dla innego postępowania przesądza spełnienie dwóch przesłanek: gdy w drugim postępowaniu strony są tożsame albo występują w nim osoby objęte rozszerzoną prawomocnością orzeczenia oraz istnieje związek między prawomocnym orzeczeniem a aktualnie toczącą się sprawą polegający na tym, że prawomocne orzeczenie oddziałuje na rozstrzygnięcie toczącej się sprawy (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 29 stycznia 2014 r. II PK 232/13. Legalis nr 1172009). Z regulacji art. 365 § 1 k.p.c. wynika bowiem obowiązek uwzględnienia przez sąd w rozpoznawanej sprawie faktu istnienia prawomocnego orzeczenia sądu wydanego w innej sprawie, a jeżeli orzeczenie to ma charakter prejudycjalny dla rozstrzygnięcia rozpoznawanej sprawy, sąd obowiązany jest uznać, że kwestia prawna, która była już przedmiotem rozstrzygnięcia w innej sprawie, kształtuje się tak, jak to przyjął sąd we wcześniejszym prawomocnym wyroku i nie może już sam badać ani rozstrzygać tej kwestii (wyrok Sądu Najwyższego z 6 listopada 2008 r., III CSK 125/08, Legalis nr 553473). W związku z materialnym skutkiem prawomocności orzeczenia wydanego we wcześniejszym postępowaniu, w kolejnym procesie sądowym kwestia prawna rozstrzygnięta w poprzedniej sprawie między tymi samymi stronami nie może być ponownie badana, a tym bardziej rozstrzygnięta odmiennie na podstawie ustaleń sprzecznych z uprzednio osądzoną kwestią. W konsekwencji nikt nie może kwestionować faktu istnienia prawomocnego wyroku, jego treści oraz motywów rozstrzygnięcia (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 15 maja 2013 r., III UK 121/12, Legalis nr 750397).

Sąd rozpoznający inną sprawę między tymi samymi stronami, jest nie tylko związany sentencją prejudycjalnego wyroku, ale także treścią prawomocnego wyroku. Oznacza to nakaz przyjmowania przez podmioty wymienione w art. 365 § 1 k.p.c., że w objętej orzeczeniem sytuacji faktycznej stan prawny przedstawia się tak, jak to wynika z sentencji wiążącego orzeczenia. Związanie prawomocnym wyrokiem rozciąga się także na motywy wyroku w takim zakresie, w jakim stanowią one konieczne uzupełnienie rozstrzygnięcia, niezbędne dla wyjaśnienia jego zakresu tj. w jakim indywidualizują one sentencję jako rozstrzygnięcie o przedmiocie sporu i w jakim określają one istotę danego stosunku prawnego. Chodzi przede wszystkim o elementy uzasadnienia dotyczące rozstrzygnięcia co do istoty sprawy, w których sąd wypowiada się w sposób stanowczy o żądaniu. Określony w art. 365 § 1 k.p.c. zakres oznacza zakaz dokonywania ustaleń sprzecznych z uprzednio osądzoną kwestią, a nawet niedopuszczalność prowadzenia w tym zakresie powtórnego postępowania dowodowego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 listopada 2013 r., II PK 188/12, Legalis nr 1061633).

Uwzględniając powyższe wytyczne, Sąd w niniejszej sprawie uznał, że P. S. od roku 1978 była członkiem Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w P. w likwidacji. Kwestia ta – jakże istotna z punktu widzenia prawa materialnego - została przesądzona w uzasadnieniu wyroku z dnia 20 czerwca 2012 r. w sprawie sygn. akt: I. C. 330/10. Znajduje ona również akceptację w uzasadnieniu wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie sygn. akt: I. ACa. 611/12. Ponadto, na rozprawie dnia 18 marca 2016 r., likwidator pozwanej Spółdzielni okazał oryginał rejestru członków, ich rodzin i wkładów, gdzie pod pozycją 17 widnieje adnotacja o podjęciu uchwały Walnego Zgromadzenia w przedmiocie przyjęcia P. S. zamieszkałej w O. z datą 20 maja 1978 r.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle art. 42 ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 21) zaskarżenie uchwał jest możliwe za pomocą trzech odrębnych środków prawnych - powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały, powództwa o uchylenie uchwały oraz powództwa o ustalenie nieistnienia uchwały, przy czym zasadność skorzystania z każdego z tych środków wymaga spełnienia odmiennych przesłanek. W przypadku żądania stwierdzenia nieważności uchwały jest to sprzeczność z ustawą (art. 42 § 2 Prawa spółdzielczego), w przypadku żądania uchylenia uchwały jest to sprzeczność z postanowieniami statutu bądź dobrymi obyczajami lub godzenie w interesy spółdzielni albo pokrzywdzenie członka spółdzielni (art. 42 § 3 Prawa spółdzielczego). Z kolei w przypadku żądania ustalenia nieistnienia uchwały na podstawie art. 42 § 9 Prawa spółdzielczego w związku z art. 189 k.p.c. – jak wskazywano w orzecznictwie Sądu Najwyższego - chodzi o tak rażące uchybienia w procesie podjęcia uchwały, że wykluczona jest możliwość stwierdzenia, że powołane organy wyraziły swą wolę w danym przedmiocie.

Powództwo oparte na tym ostatnim przepisie wymaga dla swej skuteczności wykazania interesu prawnego w żądaniu ustalenia. W judykaturze interes ten łączy się z istnieniem niepewności stanu prawnego lub prawa i ujmowany jest jako potrzeba prawna wynikająca z określonej sytuacji prawnej, która zagraża naruszeniem uprawnień przysługujących powodowi bądź też stwarza wątpliwość co do ich istnienia czy realnej możliwości ich realizacji (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 lipca 1972 r. III CRN 607/71 OSNCP 1973/4 poz. 64 czy z dnia 2 lutego 2006 r. II CK 395/2005).

Może zdarzyć się także sytuacja kumulacji podstaw rodzajów powództw, która polega na jednoczesnej sprzeczności uchwały z ustawą i statutem. Dalej idącą wadą jest sprzeczność uchwały z prawem, a więc jej nieważność. Na gruncie art. 42 Prawa spółdzielczego należy przyjąć, że powództwo o uchylenie uchwały, przewidziane w § 3 tego przepisu, ma zastosowanie do tych wypadków sprzeczności uchwały z postanowieniami statutu, które nie są jednocześnie sprzecznością uchwały z przepisami prawa. Jeżeli natomiast taka zbieżność zachodzi, zastosowanie ma powództwo o ustalenie nieważności uchwały, którego podstawą wniesienia jest art. 189 k.p.c. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 07 stycznia 2009 r. I ACa 681/2008).

Powództwo o uchylenie uchwały walnego zgromadzenia powinno być wniesione w ciągu sześciu tygodni od dnia odbycia walnego zgromadzenia (art. 42 § 6 Prawa spółdzielczego). Powyższy przepis wprowadza także drugi termin do zaskarżenia uchwały - w przypadku gdy walne zgromadzenie zostało wadliwie zwołane i w związku z tym w jego obradach nie uczestniczył dany członek, ma on prawo do wystąpienia z powództwem w ciągu sześciu tygodni od dnia powzięcia wiadomości przez tego członka o uchwale, nie później jednak niż przed upływem roku od dnia odbycia walnego zgromadzenia. Sześciotygodniowy termin może rozpocząć swój bieg od dnia zawiadomienia członka o uchwale w sposób wskazany w statucie. Sytuacja taka będzie mieć miejsce, jeśli ustawa lub statut wymagają dokonania zawiadomienia członków o podjętej uchwale. Przekroczenie sześciotygodniowego terminu może nie być uwzględnione przez sąd, jeżeli utrzymanie uchwały walnego zgromadzenia w mocy wywołałoby dla członka szczególnie dotkliwe skutki, a opóźnienie w zaskarżeniu tej uchwały jest usprawiedliwione wyjątkowymi okolicznościami i nie jest nadmierne.

W przypadku powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały jako niezgodnej z ustawą art. 42 § 2 Prawa spółdzielczego przewiduje ogólną sankcję nieważności uchwały ze skutkiem ex tunc. Powództwo o stwierdzenie nieważności uchwały oparte na art. 42 § 2 Prawa spółdzielczego w związku z art. 189 k.p.c. nie wymaga zachowania terminu, o którym stanowi przepis art. 42 § 3 Prawa spółdzielczego.

Jako że pozew w sprawie niniejszej do Sądu wpłynął w dniu 30 grudnia 2015 r., uznać należało, że powództwo o uchylenie uchwał podjętych na Walnym Zgromadzeniu Członków pozwanej Spółdzielni w dniu 23 listopada 2015 r. wywiedzione zostało przez powoda z zachowaniem terminu6-tygniowego wskazanego w art. 42 § 6 Prawa spółdzielczego.

W sprawie niniejszej powód domagał się uchylenia dwóch uchwał podjętych na Walnym Zgromadzeniu Członków pozwanej Spółdzielni w dniu 23 listopada 2015 r. tj. uchwały nr (...)dotyczącej zasad podziału pozostałego majątku Spółdzielni pomiędzy członków oraz uchwały nr (...)w sprawie wypłat zaliczek na rzecz członków Spółdzielni na poczet podziału pozostałego majątku. Negował on m. in. członkostwo P. S. przez okres 36 lat w Rolniczej Spółdzielni Rolniczej w P. w likwidacji, co oznaczałoby, że jej udział procentowy w podziale pozostałego majątku pozwanej Spółdzielni byłyby mniejszy niż ustalono to w uchwałach nr (...)i (...). Twierdził on, że P. S. była członkiem innej Spółdzielni i niezasadnym było powiększenie jej stażu członkowskiego w pozwanej Spółdzielni.

W ocenie Sądu wyżej przedstawione przekonania powoda są błędne. Przede wszystkim należy stwierdzić z całą stanowczością, iż początek członkostwa P. S. w pozwanej Spółdzielni datuje się od roku 1978, a kończy się w 2014 roku. Fakt ten znajduje potwierdzenie w wyciągu z rejestru (k. 54), waloryzacji udziałów członkowskich (k. 111-112) oraz pośrednio w uzasadnieniu wyroku Sądu Okręgowego w Suwałkach (k. k. 343, 350-353 akt sprawy sygn.: I. C. 330/10) i uzasadnieniu wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku (k. 392, 399-404 akt sprawy sygn.: I. C. 330/10). Brak jest przy tym dowodów, które uprawniałyby do stwierdzenia, iż P. S. była członkiem innej Spółdzielni niż pozwana, czy też została wykluczona z członkostwa w pozwanej Spółdzielni bądź zrzekła się tego uprawnienia. Poza sporem pozostawał fakt, że P. S. zmarła dnia 1 grudnia 2014 r. W tych warunkach stwierdzić należy, że staż członkowski P. S. w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w P. w likwidacji trwał 36 lat.

Sąd Okręgowy analizując niniejszą sprawę nie dostrzegł też, aby treść zaskarżonych uchwał była sprzeczna z postanowieniami Statutu Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w P. w likwidacji bądź dobrymi obyczajami lub godziły w interesy Spółdzielni albo miały na celu pokrzywdzenie jej członka.

Zauważyć należy, że zasady podziału pozostałego majątku Spółdzielni między jej członków reguluje §§ 66 ust. 2 statutu Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w P. w likwidacji.

Zgodnie z treścią powyższego postanowienia, proporcje podziału pozostałego majątku między członków Spółdzielni ustala, na wniosek likwidatora, Walne Zgromadzenie biorąc pod uwagę liczbę uprawnionych oraz wartość i strukturę pozostałego majątku, przy uwzględnieniu liczby lat członkostwa w Spółdzielni oraz stopnia uczestnictwa uprawnionych w tworzeniu majątku Spółdzielni w okresie jej istnienia.

Nie budzi wątpliwości, że uchwały zostały podjęte przez właściwy organ, tj. Walne Zgromadzenie i uwzględniały wszystkie kryteria związane z podziałem pozostałego majątku Spółdzielni.

Nie można również uznać, aby zasady podziału majątku pozwanej Spółdzielni określone w zaskarżonych uchwałach były sprzeczne z treścią art. 125 Prawa Spółdzielczego. Uwzględniały one bowiem uprawnienia zarówno aktualnych, jak i byłych członków Spółdzielni przy podziale pozostałego majątku. Członkostwo P. S. w likwidowanej Spółdzielni miało miejsce niewątpliwie jeszcze przed postawieniem Spółdzielni w stan likwidacji. Jeśli więc od daty ustania członkostwa P. S. w pozwanej Spółdzielni do daty postawienia tejże Spółdzielni w stan likwidacji nie wypłacono wszystkich udziałów, to uznanie jej za uprawnioną do udziału w majątku Spółdzielni uznać należało za usprawiedliwione.

Zdaniem Sądu Okręgowego, biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, brak było podstaw do wykluczenia udziału P. S. w podziale majątku pozwanej Spółdzielni. Nie można również stwierdzić, aby udział procentowy P. S. w podziale tego majątku pod względem matematycznym został błędnie określony. Brak jest zatem jakichkolwiek przesłanek uzasadniających twierdzenia powoda przedstawione w pozwie, w szczególności kwestionujące skład osobowy, wskazany w zaskarżonych uchwałach, uprawnionych do udziału w pozostałym majątku pozwanej Spółdzielni.

W tych warunkach Sąd Okręgowy uznał, że nie można uchylić zaskarżonych uchwał ani też stwierdzić ich nieważności. Nie można bowiem stwierdzić, aby jakikolwiek ich zapis był sprzeczny z przepisami ustawy i statutu bądź dobrymi obyczajami lub godził w interesy Spółdzielni albo miał na celu pokrzywdzenie jej członka.

Mając wszystko powyższe na uwadze orzeczono jak w pkt I wyroku.

O kosztach procesu orzeczono z mocy przepisu art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik w sprawie, zasądzając je od powoda na rzecz pozwanej Spółdzielni, która wygrała spór w całości. Na poniesione przez pozwaną koszty procesu w łącznej kwocie 377,00 zł, składały się: wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika w kwocie 360,00 zł, z uwagi na zaskarżenie dwóch uchwał, określone na podstawie § 10 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r. Nr 490) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

SSO Cezary Olszewski