Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 maja 2024 r.

Sąd Rejonowy w Lidzbarku Warmińskim - Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia Robert Kłosowski

Protokolant: sekretarz sądowy Aleksandra Sauk

po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2024 roku w Lidzbarku Warmińskim

na rozprawie sprawy z powództwa małoletniego M. R. reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową E. Z.

przeciwko K. R.

o podwyższenie alimentów

orzeka

I.  podwyższa z dniem 1 grudnia 2023 roku alimenty od pozwanego K. R. na rzecz małoletniego powoda M. R., których wysokość po raz ostatni została ustalona ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym w Lidzbarku Warmińskim z dnia 4 kwietnia 2019 r. w sprawie
III RC 122/18 w kwocie po 350 zł miesięcznie do kwoty po 750 (siedemset pięćdziesiąt) złotych miesięcznie, płatnych do 10 dnia każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami za opóźnienie określonymi w art. 481 § 2 kc na wypadek opóźnienia w płatności każdej z rat, do rąk ustawowej przedstawicielki małoletniego powoda E. Z.;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  koszty procesu pomiędzy stronami wzajemnie znosi;

IV.  odstępuje od obciążania pozwanego opłatami sądowymi na rzecz Skarbu Państwa;

V.  wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

/Sędzia Robert Kłosowski/

Sygn. akt III RC 149/23

UZASADNIENIE

E. Z., działając jako przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda M. R. wniosła przeciwko pozwanemu K. R. pozew o podwyższenie alimentów ustalonych ugodą zawarta w dniu 4 kwietnia 2019 r. w sprawie III RC 122/18 przed Sądem Rejonowym w Olsztynie z kwoty po 350 złotych miesięcznie do kwoty po 2000 złotych miesięcznie, płatnych do rąk matki powoda, do 10 dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami na wypadek zwłoki w płatności poszczególnych rat.

W uzasadnieniu pozwu przedstawicielka ustawowa małoletniego wskazała, że od czasu zawarcia ugody określającej wysokość alimentów zmianie uległy okoliczności, od których wcześniej uzależniona była wysokość tych alimentów. Uzasadnione potrzeby małoletniego M. wraz z jego wzrostem uległy zwiększeniu. Nadto drastycznie wzrosły ceny towarów i usług. Zgodnie z wiedzą matki małoletniego znacząco zwiększyły się również możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego. Małoletni M. ma obecnie 5 lat i chodzi do przedszkola. Koszty utrzymania powoda według dołączonego wyliczenia wynoszą obecnie około 2320 złotych miesięcznie. Z kolei pozwany poza kwotą płaconych alimentów nie partycypuje w kosztach utrzymania syna, nie dokłada się do wizyt lekarskich, nie wykupuje recept, nie ponosi kosztów pobytu syna w przedszkolu itd. Pozwany jest wysokiej klasy spawaczem i jego miesięczne zarobki oscylują wokół 5000 do 10 000 złotych. Główny trud bieżącego wychowania, codziennej pieczy nad małoletnim spoczywa na barkach matki, która w ten sposób również realizuje swój obowiązek alimentacyjny.

Pozwany K. R. w odpowiedzi na pozew uznał powództwo do kwoty 600 złotych miesięcznie alimentów. W pozostałym zakresie wniósł o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany wskazał, iż z faktycznie dotychczasowa kwota alimentów na rzecz syna w wysokości 350 złotych jest zbyt mała i z tego powodu, począwszy od 2023 roku, uiszcza on kwotę 600 złotych miesięcznie. Jak dalej wskazał pozwany utrzymuje się on z prowadzenia działalności gospodarczej i z tego tytułu w 2023 r. osiągnął dochód 57 033,44 złotych, co daje kwotę 4 752,79 miesięcznie. (...) działalności gospodarczej wynosi 221,40 złotych, składka na ZUS 648,80 złotych, przy czym od stycznia 2024 r. uległa ona zwiększeniu do kwoty 891,50 złotych. Pozwany spłaca kredyt zaciągnięty na zakup mieszkania. Rata kredytu wynosi 1781,61 złotych miesięcznie. Opłata za mieszkanie na rzecz wspólnoty mieszkaniowej wynosi 750 złotych miesięcznie. Pozwany nadto spłaca również kredyt konsumpcyjny. Wysokość miesięcznej raty wynosi 614 złotych miesięcznie.

W dalszej części uzasadnienia pozwany zakwestionował również wysokość deklarowanych przez matkę małoletniego miesięcznych wydatków na syna. Wskazał, iż E. Z. i jej partner nie pracują. Zamieszkują w mieszkaniu należącym do ojca matki małoletniego. Wskazywane koszty utrzymania syna nie są wiec kosztami rzeczywistymi, ale hipotetycznymi. Matka małoletniego nie wskazała źródeł dochodów, z których te wydatki miałyby być ponoszone. Tymczasem pozwany realizuje kontakty zgodnie z zawartą ugodą i z tego tytułu ponosi dodatkowe koszty dojazdów w łącznej kwocie około 400 złotych miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni M. R. ur. (...) w O. jest synem E. Z. i pozwanego K. R.. Ugodą z dnia 4 kwietnia 2019 r. w sprawie III RC 122/18 ustalono wysokość alimentów należne od pozwanego K. R. na rzecz jego małoletniego syna M. R. na kwotę po 350 złotych miesięcznie.

/ugoda k. 20 akt III RC 122/18/

Małoletni M. R. w kwietniu 2019 r., tj. w czasie kiedy to po raz ostatni ustalano wysokość alimentów miał 14 miesięcy. Przebywał pod pieczą matki. E. Z. utrzymywała się wówczas ze świadczenia rodzicielskiego w kwocie 1000 złotych miesięcznie, a następnie po ukończeniu przez dziecko 1 roku życia pozostawała bezrobotna. Pozwany K. R. pracował wówczas jako ślusarz – spawacz uzyskując wynagrodzenie w kwocie około 4500 złotych netto.

/dowód : odpis skrócony aktu urodzenia k. 3 akt III RC 122/18, zaświadczenie o statusie osoby bezrobotnej k. 17 akt III RC 122/18, zaświadczenie o zarobkach k. 19 akt III RC 122/18, ugoda k. 20 akt III RC 122/18/

Alimenty ustalone w drodze ugody były płacone przez pozwanego w terminie. Począwszy od 2023 r. pozwany zgodził się płacić tytułem alimentów kwotę po 600 złotych miesięcznie, zaś w okresie ostatnich kilku miesięcy płacił kwotę po 650 złotych a nawet 700 złotych miesięcznie.

/oświadczenie pozwanego k. 85, dowody wpłat alimentów 27-36/

Małoletni M. R. ma obecnie 6 lat. Jest aktualnie zdrowy. U małoletniego we wcześniejszym okresie rozważano zabieg usunięcia trzeciego migdałka. Uczęszczał na prywatne wizyty do pediatry, których koszt ponosiła matka małoletniego. Rodzice podawali M. również witaminy oraz ojej z czarnuszki, którego koszt wynosił około 100 złotych, co miało doprowadzić do obkurczenia migdałka. Ostatecznie uzyskano poprawę, zabieg w tej chwili nie jest już konieczny. Uczęszcza do przedszkola. Koszt pobytu małoletniego w przedszkolu ponosi Skarb Państwa, za wyjątkiem opłaty za obiady wynoszącej kwotę około 80 złotych miesięcznie. Małoletni nie uczęszcza na żadne dodatkowe płatne zajęcia pozaszkolne.

E. Z. ma obecnie 31 lat. Nie posiada wyuczonego zawodu. Nadal jest osobą, która nie pracuje zawodowo. Wymieniona do lutego bieżącego roku utrzymywała się ze świadczenia pielęgnacyjnego wypłacanego jej w związku z pieczą nad ojcem. Wysokość wskazanego świadczenia wynosiła kwotę 2548 złotych miesięcznie w 2023 r., zaś w styczniu i lutym 2024 r. 2998 złotych. Obecnie matka małoletniego stara się o przedłużenie wskazanego świadczenia. E. Z. wykonuje prace dorywcze w zakresie usług kosmetycznych dla znajomych osób zamieszkujących w E. i z tego tytułu osiąga dochody w wysokości około 300 złotych miesięcznie. Zamieszkuje wraz z synem, partnerem i ojcem w mieszkaniu, którego jest współwłaścicielem wspólnie z ojcem oraz swoim rodzeństwem. Miesięczne opłaty związane z użytkowaniem mieszkania wynoszą kwotę około 600 złotych miesięcznie. Są one ponoszone przez E. Z., jej partnera oraz ojca po 1/3. Matka małoletniego nie ma oszczędności ani innego majątku poza udziałem w zajmowanym mieszkaniu. Nie ma również żadnych innych zobowiązań finansowych.

Pozwany K. R. ma obecnie 42 lata. Z zawodu jest spawaczem. Nie posiada innych osób poza synem na utrzymaniu. Obecnie zamknął wcześniej prowadzoną działalność gospodarczą i zatrudnił się na etat uzyskując wynagrodzenie w wysokości około 5000 złotych netto. Oprócz wskazanego dochodu pozwany świadczy pracę również w nadgodzinach uzyskując dochody w wysokości do 500 złotych miesięcznie. Nie ma żadnych oszczędności. Mieszka sam w należącym do niego mieszkaniu, które zostało zakupione w oparciu o zaciągnięty kredyt. Koszt zakupu mieszkania wynosił 246 tysięcy złotych, zaś wartość zaciągniętego kredytu to około 221 tysięcy złotych. Miesięczna rata kredytu wynosi około 1680 złotych. Opłaty związane z utrzymaniem mieszkania wynoszą 700 złotych. Stan zdrowia pozwanego jest dobry.

K. R. utrzymuje kontakty ze swoim synem w co drugi weekend od piątku od godziny 18.30 do niedzieli do godziny 17.00, w środy przypadające po tych weekendach od godziny 15.00 do 19.00, jak również w okresie Świąt Bożego Narodzenia, Świąt Wielkanocnych, Dnia Dziecka, Bożego Ciała itd. W okresie wakacyjnym pozwany spotyka się z synem w trzeci i czwarty weekend lipca oraz jeden pełny tydzień sierpnia. W czasie realizowanych kontaktów pozwany stara się zorganizować atrakcyjny pobyt dla małoletniego organizując m.in. wyjazdy do O., M., gdzie mieszkają jego rodzice. W wakacje 2023 r. pozwany zabrał również syna na wycieczkę do W.. W tym czasie koszty utrzymania małoletniego ponosi wyłącznie pozwany.

/ugoda mediacyjna k. 59-61, umowa o pracę k. 82-84, zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniego k. 85v.-86, zeznania pozwanego k. 86-86v./

Ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie zostały poczynione na podstawie dokumentacji przedłożonej przez strony w ramach niniejszego postepowania oraz zeznaniach stron. Dokumenty zgromadzone w niniejszej sprawie sąd uznał za wiarygodne, albowiem zostały one sporządzone w wymaganej przez prawo formie, zostały opatrzone stosownymi podpisami, nadto nie były kwestionowane w toku prowadzonego postępowania. Za zasadniczo wiarygodne sąd uznał również zeznania przesłuchiwanych stron niniejszego postepowania. Zarówno E. Z. jak i K. R. składając zeznania koncentrowali się właściwie wyłącznie na uwypukleniu swojej trudnej sytuacji materialnej, akcentując ponoszone wydatki i wysokie koszty utrzymania. Żadna ze stron nie kwestionowała przy tym dokumentacji wskazującej na sytuację oraz dochody drugiej strony. Właściwie jedyną okolicznością sporną była kwestia wysokości deklarowanych kosztów utrzymania małoletniego. Pozwany wskazywał bowiem, iż zestawienie wysokości kosztów utrzymania małoletniego na kwotę 2 320 złotych jest znacząco zawyżone, albowiem kwota ta w jego przeświadczeniu stanowi ekwiwalent kosztów utrzymania trzyosobowej rodziny. Dokonując ustaleń w zakresie rzeczywistych kosztów utrzymania małoletniego sąd pominął wskazane zestawienie uznając stan, iż nie stanowi ono realnego dowodu rzeczywiście wydatkowanych na utrzymanie małoletniego kwot, ale pewną deklarację, oświadczenie matki małoletniego, co do możliwych kosztów utrzymania małoletniego. Koszty te były natomiast ustalone w oparciu o inne dowody, w tym zwłaszcza zeznania stron dotyczące m.in. wieku, stanu zdrowia małoletniego, jego potrzeb w zakresie edukacji itd.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Obowiązek dostarczania środków utrzymania i wychowania dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, zgodnie z art. 133 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (krio) obciążą rodziców tego dziecka. Rodzice dziecka są więc obowiązani wspólnie do przyczyniania się do zaspokajania potrzeb dziecka, przy czym obowiązek ten ciąży również na tym z rodziców pod którego pieczą dziecko pozostaje.

Zakres świadczeń alimentacyjnych reguluje natomiast z art. 135 § 1 krio zgodnie z którym zakres ten zależy z jednej strony od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, zaś z drugiej strony od finansowych i majątkowych możliwości zobowiązanych. Brzmienie art. 135 § 1 krio wskazuje więc, iż każdorazowo zakres świadczeń alimentacyjnych ograniczony jest z jednej strony usprawiedliwionymi potrzebami uprawnionego, a z drugiej strony możliwościami zarobkowymi zobowiązanego. Innymi słowy kwota zasądzonych alimentów nie może przekraczać usprawiedliwionych potrzeb osoby uprawnionej, ani też nie może przekraczać możliwości osób zobowiązanych. Dodać również należy, iż wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka może polegać także na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie. Uwzględnianie jako wkładu alimentacyjnego osobistych starań w utrzymanie i wychowanie dziecka jest szczególnie istotne w sytuacji gdy jedno z rodziców samodzielnie, albo w zdecydowanie większym zakresie niż drugi rodzic sprawuje opiekę nad dzieckiem lub dziećmi małymi lub też dziećmi wymagającymi stałej opieki z innego powodu np. ze względu na ich niepełnosprawność, chorobę lub stan zdrowia. Oczywistym jest bowiem w taki przypadku, iż dzieci te wymagają dużo więcej troski, opieki, uwagi i osobistych starań niż dzieci zdrowe i starsze np. kilkunastoletnie. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego wobec małoletniego nie musi również polegać wyłącznie na przekazywaniu zasądzonej kwoty tytułem alimentów, ale również na materialnym wspieraniu dziecka w innej formie, jak organizacja wspólnie spędzonego czasu, w tym również w okresie wakacji, pokrywanie kosztów takich spotkań, tzw. kieszonkowe, wsparcie poprzez zakupy odzieży, obuwia, itd.

W tym miejscu odnosząc się również do argumentów pełnomocnika pozwanego zgłaszanych w trakcie prowadzonego postępowania wskazać należy, iż z mocy art. 135 § 3 krio na zakres świadczeń alimentacyjnych nie wpływają :

- świadczenia z pomocy społecznej lub funduszu alimentacyjnego, o którym mowa w ustawie z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów,

- świadczenia, wydatki i inne środki finansowe związane z umieszczeniem dziecka w pieczy zastępczej,

- świadczenie wychowawcze, o którym mowa w ustawie z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (tzw. 800+)

-świadczenia rodzinne, o których mowa w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 114 z późn. zm).

Oznacza to więc, iż Sąd określając wysokość alimentów nie bierze pod uwagę uzyskiwanych świadczeń z pomocy społecznej, jak również świadczeń wychowawczych z programu nazywanego popularnie 500+ (obecnie 800+). Konsekwentnie też Sąd nie może brać pod uwagę również zmiany zakresu uzyskiwanych świadczeń pod kątem ewentualnego obniżenia lub też podwyższenia należnych alimentów.

Zgodnie z kolei z art. 138 krio można żądać zmiany wysokości zasądzonych alimentów w przypadku zmiany stosunków między stronami. Zatem podstawą powództwa określonego w art. 138 krio może być tylko taka zmiana stosunków, która nastąpiła nie wcześniej niż po wydaniu wyroku zasądzającego po raz ostatni alimenty i jest na tyle istotna, że wpływa na wysokość zasądzonych alimentów. Przez zmianę stosunków rozumieć należy zmianę sytuacji osobistej, rodzinnej, majątkowej każdej ze stron. Zmiana sytuacji to także zmiana siły nabywczej dotychczas zasądzonych alimentów, jaka ma miejsce np. z powodu wysokiej inflacji. Do zmiany sytuacji majątkowej dochodzi w szczególności w przypadku zmiany dochodów stron, przesunięć w ich majątku; zwiększenia się bądź zmniejszenia koniecznych wydatków i kosztów utrzymania; uzyskania nowych możliwości zarobkowania bądź też w przypadku utraty dotychczasowych. Zmiana sytuacji osobistej i rodzinnej będzie miała miejsce w szczególności w przypadku zmiany stanu zdrowia stron wpływającego na ich możliwości zarobkowe lub też powodująca nowe wydatki, jak również w przypadku zwiększenia się bądź zmniejszenia liczby osób pozostających na ich utrzymaniu. Sąd bada przy tym zawsze, czy przedstawione powyżej procesy zaszły po stronie zarówno zobowiązanego jak i uprawnionego.

Dokonując analizy ustalonego w niniejszej sprawie stanu faktycznego z uwzględnieniem powyższych wskazań stwierdzić należy, iż w ocenie Sądu w czasie od ustalenia po raz ostatni wysokości alimentów należnych na rzecz małoletniego (kwiecień 2019) zaszła istotna zmiana wzajemnych stosunków, która uzasadnia zwiększenie wysokości alimentów zasądzonych od pozwanego na rzecz jego małoletniego syna M..

W pierwszej kolejności wskazać należy na dynamiczną zmianę wartości siły nabywczej pieniądza, jaka zaistniała od czasu zawarcia ugody określającej wysokość należnych alimentów. Skumulowana wartość inflacji wyrażająca się we wzroście cen produktów i usług liczonych według Głównego Urzędu Statystycznego wyniosła od kwietnia 2019 r. do maja 2024 r. 42,96 %. Oznacza to, iż za kwotę 350 złotych zasądzonych alimentów obecnie kupimy tyle samo produktów, co w kwietniu 2019 r. za kwotę około 240 złotych. Aby zachować siłę nabywczą zasądzonych alimentów według cen z kwietnia 2019 r. (móc kupić tyle samo produktów i usług jak w kwietniu 2019 r. za 350 zł.) należałoby posiadać obecnie kwotę około 510 złotych. Zatem już tylko sama zmiana polegająca na dostosowaniu wysokości wcześniej zasądzonych alimentów do zmian wynikających z inflacji wymaga ich podwyższenia do kwoty około 510 złotych. Oczywistym jest przy tym, że w ciągu 5 lat jakie minęły od ostatniego wyroku określającego wysokość alimentów nastąpiły także i inne zmiany. Dotyczą one w szczególności wzrostu potrzeb małoletniego.

Zdaniem Sądu bowiem wraz z wiekiem wydatnie wzrosły usprawiedliwione potrzeby małoletniego M. R.. Ma ona obecnie nie 1 rok, a 6 lat. Rozpoczął edukację przedszkolną. Znajdują się w okresie szybkiego wzrostu i rozwoju, zarówno fizycznego, jak i intelektualnego. Rozwój ten sprawia, że jego dotychczasowe potrzeby w zakresie np. wyżywienia, zakupu środków czystości, ubrań, obuwia etc. dynamicznie rosną, jak również pojawiają się nowe potrzeby, wcześniej nieistniejące, które również wymagają zaspokojenia. Potrzeby te związane są głównie z rozpoczynająca się edukacją, rozwojem zainteresowań małoletniego itd. W przypadku małoletniego do tego wszystkiego doliczyć należy również wydatki związane z ustabilizowaniem stanu zdrowia małoletniego, zakupu lekarstw i środków medycznych służących obkurczeniu trzeciego migdała. Co istotne wydatków tych nie kwestionuje sam pozwany.

Odnosząc się z kolei do zmian w zakresie aktualnych możliwości zarobkowych rodziców małoletniego powoda oraz ich sytuacji materialnej stwierdzić należy, iż w ocenie Sądu, możliwości zarobkowe matki małoletniej nie uległy zasadniczym zmianom. Nie posiada ona wyuczonego zawodu. Obecnie pozostaje również bez pracy, tak jak w 2019 r. Do lutego 2024 r. pobierała świadczenie związane z opieką i pielęgnacją ojca. Podobna sytuacja miała miejsce również i w 2019 r. kiedy to matka małoletniego utraciła prawo do świadczenia wychowawczego. Obecnie jednak wiek syna pozwala jej na uzyskiwanie dodatkowych dochodów. E. Z. świadczy bowiem usługi kosmetyczne dla znajomych. Jej dochód z tego tytułu to kwota około 300 złotych miesięcznie. Matka małoletniego obecnie związana jest z partnerem, który ponosi 1/3 kosztów utrzymania.

Możliwości zarobkowe i sytuacja materialna pozwanego również pozostaje zbliżona do sytuacji w kwietniu 2019 r. Pozwany nadal pracuje jako spawacz, zaś jego obecny dochód jest o 1000 złotych wyższy i wynosi łącznie z nadgodzinami około 5500 złotych netto. Nie ma innych osób na utrzymaniu poza małoletnim powodem. Nadal zamieszkuje w zakupionym na kredyt mieszkaniu. Nadal też spłaca dwa kredyty : zaciągnięty na zakup mieszkania oraz kredyt konsumpcyjny. Okolicznością, którą obecnie należy wziąć pod uwagę, jest szerszy zakres kontaktów małoletniego z pozwanym, w czasie których ponosi on koszty utrzymania małoletniego.

W rezultacie uwzględniając wszystkie wskazane powyżej okoliczności, w tym zwłaszcza wysokość inflacji, zdecydowany wzrost usprawiedliwionych potrzeb małoletniego M. R., wzrost dochodów pozwanego, Sąd uznał za uzasadnione ponowne określenie wysokości należnych od pozwanego K. R. alimentów i ich podwyższenie z kwoty po 350 złotych miesięcznie do kwoty po 750 złotych miesięcznie. Zdaniem Sądu zwiększenie wysokości alimentów znajduje uzasadnienie w zwiększonych wydatkach związanych z utrzymaniem małoletniego oraz ogólnym wzrostem kosztów utrzymania i spadkiem siły nabywczej pieniądza, na które to okoliczności wskazano powyżej. Uwzględnia również wzrost dochodów pozwanego. Z drugiej strony podkreślić należy, iż brak jest podstaw do zasądzenia alimentów w wyższej wysokości, w tym takiej jak chciała matka małoletniego tj. w kwocie 2000 złotych. Obecnie alimenty zostały zwiększone o ponad 100 procent w porównaniu do wcześniejszej kwoty pomimo upływu 5 lat od czasu gdy po raz ostatni ustalano wysokość alimentów. Przedstawione przez matkę małoletniej zestawienie miesięcznych kosztów utrzymania powoda na kwotę 2320 złotych jest zdecydowanie zawyżone. W pierwszej kolejności wskazać jednak należy, iż nawet gdyby przyjąć deklarowane koszty utrzymania małoletniego za rzeczywiste to zasądzenie kwoty 2000 złotych od pozwanego tytułem alimentów oznaczałoby przerzucenie tych kosztów wyłącznie na pozwanego. Tymczasem obowiązek ten ciąży również na matce małoletniego, która obecnie realizuje go w mniejszym zakresie niż poprzednio w drodze osobistych starań. Z drugiej strony należy również zauważyć, iż pozwany realizuje swój obowiązek alimentacyjny również w innej formie niż płatność alimentów, a mianowicie poprzez utrzymanie małoletniego i organizacje czasu wolnego w czasie pobytu syna u ojca. Niezależnie od podniesionych powyżej okoliczności powtórzyć należy, iż wysokość kosztów utrzymania małoletniego przedstawiona przez matkę powoda jest znacząco zawyżona. Tytułem przekładu za nieuzasadnione okolicznościami należy uznać wydatki w wysokości 120 złotych miesięcznie na słodycze i chipsy, 5 litrów soków owocowych na tydzień (przy równoczesnym zakupie 4 kg tygodniowo owoców i warzyw), 4 w miesiącu wyjścia do restauracji itd.

Zdaniem Sądu ustalona przez sąd kwota 750 złotych tytułem alimentów pozostaje w zakresie możliwości zarobkowych pozwanego. Jest to kwota, która stanowi 13,64 % dochodu pozwanego, przy czym nie ma on obecnie innych osób na utrzymaniu. Jedynie na marginesie należy również wskazać, iż ustalona tytułem alimentów kwota 750 złotych jest znacząco niższa niż kwota jaka miała by być ustalona w oparciu o projekty przedstawione przez Ministerstwo Sprawiedliwości a dotyczące tzw. tablic alimentacyjnych. Zgodnie z odpowiedzią na interpelację poselską nr 1698 udzieloną przez p. wiceminister Zuzannę Rudzińską – Bluszcz wysokość projektowanych świadczeń alimentacyjnych uzależniona miałaby być od wysokości minimalnego wynagrodzenia w danym roku (4248 złotych w 2024 r.) oraz ilości uprawnionych małoletnich. W przypadku jednego dziecka kwota alimentów wynosiłaby 21 % minimalnego wynagrodzenia.

Biorąc pod uwagę całokształt powyższych okoliczności Sąd orzekł więc jak w pkt I wyroku, zaś w pozostałym zakresie powództwo oddalił (pkt II wyroku).

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 102 kpc.

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity: Dz. U. 2010 r. Nr 90 poz. 594 z późn. zm.) w zw. z art. 102 kpc.

O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kpc.

/Sędzia Robert Kłosowski/