Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 października 2016 r.

Sąd Rejonowy w Lidzbarku Warmińskim - Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym : Przewodniczący : SSR Robert Kłosowski

Protokolant : pracownik sądowy Joanna Kowalska

po rozpoznaniu w dniu 21 października 2016 roku w Lidzbarku Warmińskim

na rozprawie sprawy z powództwa W. L. (1)

przeciwko A. L. (1)

o podwyższenie alimentów

orzeka

I. podwyższa z dniem 17 sierpnia 2015 roku alimenty od pozwanego A. L. (1) na rzecz powódki W. L. (1), których wysokość po raz ostatni została ustalona wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 20 stycznia 2003 r. w sprawie I C 431/01 w kwocie po 800 zł miesięcznie do kwoty po 1350 (tysiąc trzysta pięćdziesiąt) złotych miesięcznie, płatnych do 10 dnia każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami za opóźnienie określonymi w art. 481 § 2 kc na wypadek opóźnienia w płatności każdej z rat,

II. w pozostałym zakresie powództwo oddala,

III. koszty procesu pomiędzy stronami wzajemnie znosi,

IV. odstępuje od obciążania pozwanego opłatami sądowymi na rzecz Skarbu Państwa;

V. wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

/SSR Robert Kłosowski/

Sygn. akt III RC 104/15

Powódka W. L. (1) wniosła przeciwko pozwanemu A. L. (1) pozew o podwyższenie alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 20 stycznia 2003 r. w sprawie I C 431/01 z kwoty po 800 złotych miesięcznie do kwoty po 1600 złotych miesięcznie.

W uzasadnieniu wskazała, iż przez okres 12 lat, od czasu rozwodu rodziców powódki jej mama J. L. (1) nie występowała o podwyższenie alimentów, gdyż starała się samodzielnie ją utrzymywać. Dopóki matka powódki pracowała to przy wsparciu alimentów w kwocie 800 złotych od pozwanego udawało się pokrywać koszty utrzymania i wychowania W. L. (1). Obecnie jednak możliwości zarobkowe i stan zdrowia J. L. (1) znacznie się pogorszyły. Kontynuowanie kształcenia powódki wyłącznie z jednej pensji okazało się wręcz niemożliwe. Tymczasem ojciec powódki A. L. (1) przebywa na stałe od wielu lat w Stanach Zjednoczonych gdzie posiada nową rodzinę i powodzi mu się dobrze o czym powódka mogła się przekonać osobiście będąc przez kilka miesięcy u ojca. W ocenie powódki kwota wnioskowanych alimentów stanowiąca równowartość ok. 500 $ nie wpłynie na uszczuplenie w sposób znaczący budżetu pozwanego, zaś dla niej pozwoli na godne życie i rozwijanie i kształcenie umiejętności w kraju.

W dalszej części uzasadnienia pozwu powódka wskazała również, iż obecnie będzie podejmować naukę w policealnym studium aktorskim w K., przygotowującym na wymarzone studia i będzie się to wiązało z koniecznością opuszczenia rodzinnego domu, a tym samym wzrostem kosztów związanych z utrzymaniem. Powódka nie będzie mogła podjąć żadnej pracy, gdyż nauka będzie w trybie dziennym.

Pozwany A. L. (1) wniósł o oddalenia powództwa w całości.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew wskazał, iż sumiennie płaci zasądzone alimenty w kwocie 800 złotych miesięcznie. Powódka jest dorosła i posiada możliwości zarobkowania na własną rękę. Powódka podjęła decyzję o uczęszczaniu na płatne warsztaty aktorskie w K. i w związku z tym musi ponosić koszt ok. 750 złotych miesięcznie oraz koszty utrzymania i zamieszkania w tym mieście. Pozwany wskazał, iż pomimo tego, że powódka nie uczy się w systemie dziennym to nie wnosi o uchylenie alimentów, jednakże uczyni to, gdy powódka nie będzie uczyć się w systemie dziennym. Pozwanego nie stać na ponoszenie alimentów w wyższej wysokości gdyż jego rodzina osiąga miesięczny dochód w wysokości 3 421,25 $, zaś wydatki wynoszą ok. 2 919,41 $. Nadto pozwany zobowiązany jest płacić podatek na dom w wysokości 8 630,40 $ rocznie, co sprawia, że jego wydatki są równe dochodom i nie jest on w stanie pracować więcej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka W. L. (1) urodziła się w dniu (...) Jej ojcem jest pozwany A. L. (1) i J. L. (1).

/dowód : odpis skrócony aktu urodzenia k. 5 akt I C 431/01, bezsporne/

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 20 stycznia 2003 r. w sprawie I C 431/01 orzeczono rozwód małżeństwa rodziców powódki. Kosztami utrzymania i wychowania małoletniej wówczas powódki sąd w wyroku rozwodowym obciążył obie strony, przy czym od pozwanego zasądził ratę alimentacyjną w wysokości 800 złotych miesięcznie. zasądzono od pozwanej A. W. na rzecz J. R. tytułem alimentów kwotę po 200 złotych miesięcznie.

W tym okresie powódka miała ukończone 6 lat. Przebywała w Polsce pod opieką matki chodząc do zerówki przedszkolnej. Uczęszczała również do szkoły muzycznej grając na fortepianie. Matka powódki J. L. (1) w czasie kiedy orzekano o alimentach na rzecz powódki nie pracowała i opiekowała się chorym ojcem. Co pewien czas, głównie w okresie wakacji wyjeżdżała do pracy za granicę. Pozwany przebywał wówczas na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki gdzie pracował. Nie był wówczas z nikim związany. W trakcie procesu rozwodowego zadeklarował on, że będzie ponosić koszty utrzymania córki poprzez przesyłanie paczek z ubraniami itd oraz płacenie alimentów w kwocie stanowiąca równowartość 200 $.

/dowód : bezsporne – także wyrok rozwodowy k. 99 akt I C 431/01, zeznania J. L. k. 73 akt I C 431/01/

Obecnie powódka W. L. (1) ma 20 lat. W 2015 r. ukończyła Liceum Ogólnokształcące, a następnie zdawała egzaminy wstępne do 4 szkół, m.in. Państwowej Wyższej Szkoły (...) w K.. Po niepowodzeniu powódka zdecydowała się nie rezygnować z chęci studiowania na wymarzonym kierunku i podjęła naukę w policealnym studium aktorskim w K.. Nauka w studium była płatna i wynosiła kwotę 750 złotych miesięcznie. Prowadzona była w systemie dziennym i miała przygotować powódkę na rozpoczęcie nauki na wymarzonych studiach. Powódka razem z dwiema koleżankami wynajęły mieszkanie. Koszt wynajmu z opłatami przypadającymi na powódkę wynosił kwotę ok. 750 złotych miesięcznie. Obecnie W. L. (1) uczy się w Policealnym Studium (...) w O.. Powódka zamierza powtórnie próbować dostać się do Państwowej Wyższej Szkoły (...) w K. lub Państwowej Wyższej Szkoły (...) w Ł.. W przypadku powodzenia naukę będzie kontynuować w K. lub Ł.. W przypadku niepowodzenia kontynuować będzie naukę w O.. Nauka w studium aktorskim w O. gdzie obecnie uczęszcza powódka prowadzona jest w systemie dziennym i nie jest płatna. Jednym z wymogów studium jest podjęcie nauki na drugim kierunku. Zajęcia w studium trwają z przerwami od godziny 8.00 do niekiedy 22.00 lub tez później. Z uwagi na powyższe powódka wspólnie z koleżanką wynajęła mieszkanie w O.. Koszt wynajmu i opłat wynosi ok. 850-1000 złotych na jedną osobę (w zależności od kosztów ogrzewania). Powódka cierpi na problemy ginekologiczne, co 2 miesiące wymaga kontroli ginekologa. Koszt wizyty w zależności od rodzaju badań wynosi 100-150 złotych miesięcznie. W. L. (1) nosi aparat ortodontyczny na zęby zakupiony jeszcze w 2008-2009 r. Obecnie zachodzi potrzeba wymiany aparatu na nowy. Koszt nowego aparatu wynosi ok. 4000 złotych.

Matka powódki J. L. (1) pracuje jako nauczyciel uzyskując dochód w wysokości ok. 2700 złotych netto. Z uwagi na stan zdrowia zamierza ubiegać się o urlop dla podratowania zdrowia. W czasie urlopu uzyskiwać będzie wyłącznie wynagrodzenie zasadnicze - dochód w wysokości ok. 1800 złotych netto. J. L. (1) nie posiada żadnego innego dochodu. Nie ma żadnych oszczędności, posiada zobowiązania finansowe w postaci pożyczki w zakładzie pracy w kwocie 7000 złotych zaciągniętej na potrzeby opłacenia edukacji córki i zakupu opału. Wymieniona zamieszkuje wyłącznie z powódką w domku jednorodzinnym. Miesięczna opłata za energie elektryczną wynosi kwotę ok. 120 złotych miesięcznie, za wodę 90-100 złotych miesięcznie, na opał matka powódki wydaje ok. 3000 złotych rocznie. W cieplejszych miesiącach matka powódki korzysta z ogrzewania gazem. Koszt gazu wynosi ok. 600 złotych rocznie.

/dowód : zaświadczenie o wysokości dochodu k. 6, 82, zaświadczenie o kontynuowaniu nauki k. 83, 127, zeznania J. L. k. 117-118, zeznania powódki W. L. k. 118/

Pozwana A. L. (2) ma 49 lat. Od wielu lat przebywa i pracuje na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Pozwany ponownie ożenił się. Ma jedno dziecko. Pozwany i żona pozwanego pracują.

/dowód : zeznania J. L. k. 117-118, zeznania powódki W. L. k. 118/

Sąd zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności odnieść się należy do kwestii jurysdykcji tutejszego Sądu oraz właściwego prawa materialnego. Niniejsza sprawa ma bowiem charakter sprawy z elementem zagranicznym, albowiem pozwany A. L. (1) jest wprawdzie obywatelem polskim, ale nie ulega najmniejszej wątpliwości, iż od dłuższego czasu przebywa i na stałe zamieszkuje poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej. Ustalając kwestie jurysdykcji tutejszego Sądu oraz prawo właściwego dla zobowiązań alimentacyjnych w pierwszej kolejności ustalić należy, czy pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki Północnej (gdzie zamieszkuje i przebywa pozwany) obowiązują umowy dwustronne, czy też umowy wielostronne odnoszące się do kwestii jurysdykcji sądowej i prawa właściwego. Umowy takie, a co za tym idzie regulacje prawne w nich zawarte, mają bowiem pierwszeństwo przed normami prawa krajowego. W relacjach dwustronnych pomiędzy rzeczpospolitą Polską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki Północnej nie została zawarta żadna dwustronna umowa dotycząca spraw alimentacyjnych. Natomiast w stosunkach wielostronnych, w ramach ONZ zawarta została międzynarodowa Konwencja o dochodzeniu roszczeń alimentacyjnych za granicą, podpisana w N. w 1956 r. Rzeczpospolita Polska ratyfikowała tę konwencję i jest jej stroną. Do konwencji tej nie przystąpiły z kolei Stany Zjednoczone w związku z tym tryb dochodzenia roszczeń przewidziany w konwencji (...) na tej podstawie, nie może mieć zastosowania. Ustalając więc kwestię jurysdykcji i prawa właściwego sięgnąć należy do prawa krajowego. W zakresie jurysdykcji kwestie tą reguluje art. 1103 ^{( 3)}§ 1 kpc zgodnie z którym w sprawach o alimenty jurysdykcję krajową posiada sąd polski także wtedy, gdy powodem jest osoba uprawniona do świadczeń, która ma miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. W niniejszej sprawie nie ulega więc wątpliwości, iż tutejszy sąd posiadał jurysdykcję do rozpoznania niniejszej sprawy, albowiem powódka W. L. (1) jest osobą uprawnioną do świadczeń alimentacyjnych i posiada miejsce stałego zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Z kolei w zakresie właściwego prawa materialnego sięgnąć należy do art. 63 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. Prawo Prywatne Międzynarodowe. Przepis ten odsyła w tym zakresie do innego aktu prawnego, tj. do rozporządzenia nr 4/2009 w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych. Rozporządzenie to z kolei (art. 15) odsyła w tym zakresie do jeszcze innego aktu prawnego, tj. do protokołu o prawie właściwym dla zobowiązań alimentacyjnych, przyjętego 23 listopada 2007 r. w Hadze (protokół Haski). W art. 3 protokołu przyjęto zasadę zgodnie z którą dla zobowiązań alimentacyjnych właściwe jest prawo państwa w którym wierzyciel ma miejsce zwykłego pobytu. Stąd też właściwym prawem materialnym w niniejszej sprawie będzie prawo polskie, albowiem wierzyciel, tj. W. L. (1) posiada miejsce pobytu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Odnosząc się bezpośrednio do zgłoszonego żądania wskazać należy, iż w ocenie Sądu powództwo W. L. (1) zasługiwało na uwzględnienie w części.

Obowiązek dostarczania środków utrzymania i wychowania dziecka, które nie jest się w stanie utrzymać samodzielnie, zgodnie z art. 133 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (dalej krio) obciąża rodziców tego dziecka, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. W przypadku dziecka pełnoletniego zgodnie z art. 133 § 3 krio rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możliwości samodzielnego utrzymania.

Natomiast zgodnie z art. 135 § 1 krio zakres świadczeń alimentacyjnych zależy z jednej strony od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz z drugiej strony od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Brzmienie art. 135 § 1 krio wskazuje więc, iż zakres świadczeń alimentacyjnych jeżeli chodzi o stronę pozwaną ograniczony jest nie tyle wysokością faktycznie uzyskiwanych dochodów, ale możliwościami zarobkowymi. Zatem Sąd określając wysokość należnych alimentów winien brać pod uwagę nie tyle wysokość faktycznie uzyskiwanych przez pozwanego dochodów, co posiadane możliwości w tym zakresie.

Z kolei zgodnie z art. 138 krio można żądać zmiany wysokości zasądzonych alimentów w przypadku zmiany stosunków między stronami. Zatem podstawą powództwa określonego w art. 138 kro może być tylko taka zmiana stosunków, która nastąpiła nie wcześniej niż po wydaniu prawomocnego wyroku zasądzającego alimenty i jest na tyle istotna, że wpływa na wysokość zasądzonych alimentów.

Dokonując analizy zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego z uwzględnieniem powyższych wskazań stwierdzić należy, iż w ocenie Sądu między stronami w okresie ostatnich blisko 14 lat zaszła istotna zmiana wzajemnych stosunków, która uzasadnia wydatne zwiększenie wysokości zasądzonych od pozwanego alimentów.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, iż w chwili orzekania o alimentach, tj. w styczniu 2003 r. powódka miała 6 lat. Uczęszczała wówczas do zerówki przedszkolnej. Od tego czasu przez okres ponad 14 lat niewątpliwie jej uzasadnione potrzeby uległy znacznemu zwiększeniu. Powódka obecnie studiuje, mieszka na wynajmowanym mieszkaniu ponosząc koszty związane z wynajmem, opłatami oraz utrzymaniem i edukacją. Zdaniem Sądu radykalnie zwiększone więc zostały koszty utrzymania i wychowania W. L. (1) we wszystkich aspektach. Powódka jako 20 letnia studentka studiująca poza miejscem zamieszkania ma nieporównywalne potrzeby do potrzeb 6 letniego dziecka pozostającego przy rodzicach (rodzicu). Wymaga zwiększonych wydatków nie tylko w zakresie wyżywienia, kosmetyków, odzieży, obuwia, utrzymania czystości, leczenia itd., ale również koniecznych wydatków związane z edukacją (zakup książek przyborów etc.) rozwijaniem zainteresowań w taki sposób, aby maksymalnie przygotować go do samodzielnego utrzymania i funkcjonowania w społeczeństwie. Podkreślenia wymaga, iż powódka znajduje się w takim wieku, w którym wydatki związane z edukacją nie mogą być odłożone na nieokreśloną przyszłość - przeciwnie, winny być wyasygnowane w czasie kiedy kontynuuje naukę, co stanowi dla niej szansę rozwoju i budowania swojej przyszłości. Podobnie stwierdzić należy, iż na bieżąco ponoszone muszą być też wydatki powódki związane z jej stanem zdrowia, gdyż wszelkie zaniedbania w tym zakresie grożą nieodwracalnymi negatywnymi konsekwencjami. Wszystkie opisywane wydatki albo pojawiły się po 2003 r., albo uległy radykalnemu zwiększeniu w okresie po 2003 r. i są w ocenie Sądu, znaczne, konieczne i niezbędne. Obecnie koszt utrzymania i edukacji powódki sięga kwoty 2500-3000 złotych miesięcznie Pozwany prawie nie utrzymuje kontaktów z powódką, nie wnosi osobistych starań w jej wychowanie. Pomimo wcześniejszych deklaracji o pomocy rzeczowej nie ponosi innych kosztów utrzymania powódki poza alimentami. Jego udział w ponoszeniu kosztów utrzymania powódki winien być więc większy niż udział matki powódki.

Należy też wskazać, iż w ocenie Sądu sam fakt ukończenia przez powódkę 20 lat nie powoduje, iż zyskała ona zdolność do samodzielnego utrzymania się. Jak wynika z treści powoływanego art. 133 kro, obowiązek alimentacyjny rodziców względem dziecka ustaje dopiero wówczas, gdy dziecko osiągnie samodzielność życiową, co z reguły łączy się nie z faktem osiągnięcia określonego wieku, lecz z możliwością podjęcia pracy zarobkowej. Możliwość podjęcia pracy zarobkowej nie może być jednak rozważana w oderwaniu od osobistej i życiowej sytuacji dziecka. Interpretacja treści art. 133 kro nie może bowiem być przeprowadzana w oderwaniu od treści art. 96 kro, zgodnie z którym rodzice obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień. Rodzice wykonując władzę rodzicielską, winni się więc kierować zasadą dobra dziecka, dążąc stosownie do posiadanych możliwości do zapewnienia mu jak najlepszych perspektyw życiowych. W sytuacji gdy dziecko wykazuje zdolności w kierunku dalszej nauki, osiąga dobre wyniki i nie zaniedbuje się, to w interesie rodziców powinno być udzielanie mu dalszej pomocy. W tym też kontekście wskazać należy, iż powódka, kontynuuje naukę w systemie dziennym. Nie rezygnuje z prób rozpoczęcia nauki na (...) w K. i (...) w Ł., deklarując w przypadku niepowodzenia dokończenie edukacji w O.. Podjęte przez W. L. (1) działania zmierzające do poprawienia swoich kwalifikacji uznać należy za rozsądne. Zdaniem Sądu oczywistym jest, iż w obecnej sytuacji na rynku pracy dyplom bardziej renomowanej uczelni, aczkolwiek nie gwarantuje to z pewnością podnosi szansę na uzyskanie lepszej pracy. Tego rodzaju działanie powódki, jej determinacja w dążeniu do osiągnięcia wybranego celu winny znajdować wsparcie rodziców, albowiem są one niewątpliwie korzystne dla rozwoju ich dziecka.

Niezależnie od powyższego wskazać również należy, iż w okresie ostatnich 13 lat (od 2003 r.) doszło również do znacznego wzrostu obiektywnych kosztów utrzymania dzieci, który w sposób najbardziej obiektywny oddaje wskaźnik wzrostu cen towarów i usług. Wskaźnik inflacji w omawianym okresie wyniósł ok. 28,2 %. Z tego tylko tytułu urealniając wysokość zasądzonych alimentów (bez uwzględnienia radykalnego zwiększenia potrzeb powódki) kwota 800 złotych w 2003 r. odpowiada kwocie ponad 1000 złotych w 2016 r.

Jeżeli chodzi o rodziców powódki to stwierdzić należy, iż matka powódki obecnie pracuje, od lat stara się w sposób maksymalny wykorzystać posiadane możliwości zarobkowe. Wspiera ona powódkę stosownie do posiadanych możliwości zarobkowych. Zaciąga zobowiązania finansowe, po to aby umożliwić córce zdobycie pożądanej przez nią edukacji. Sytuacja majątkowa i możliwości zarobkowe pozwanego nie uległa zasadniczej zmianie i jest ona w ocenie Sądu dobra. Pozwany mieszka wraz z rodziną w domu jednorodzinnym na L.. Jak wynika z zeznań powódki status majątkowy pozwanego i osiągane przez niego dochody są ponadprzeciętne. Pozwany A. L. (1) zawarł powtórny związek małżeński. Posiada jedno dziecko. Jego żona pracuje, co niewątpliwie poprawia jego sytuację majątkową. Posiada jedno dziecko.

W rezultacie uwzględniając wskazane powyżej okoliczności Sąd uznał, iż po 13 latach uzasadnione jest podwyższenie należnych alimentów na rzecz W. L. (1) z kwoty po 800 złotych miesięcznie do kwoty po 1350 złotych miesięcznie. Podejmując decyzję w tym zakresie Sąd miał na uwadze szereg omówionych powyżej okoliczności. Niewątpliwie pierwszoplanową i najważniejszą zmianą jaka zaszła w tym czasie był znaczący wzrost usprawiedliwionych potrzeb małoletnich na co Sąd wskazał powyżej. Zdaniem Sądu alimenty w kwocie 1350 złotych miesięcznie pozostają również w zakresie możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego. Zadeklarował on wysokość osiąganego dochodu rodziny na kwotę 3421,25 dolarów amerykańskich miesięcznie. Pomimo prób przeprowadzenia dowodu z przesłuchania pozwanego na terenie Stanów Zjednoczonych nie stawił się on na wystawione wezwanie i nie przedstawił w związku z tym swojej sytuacji materialnej i majątkowej. Sąd dostrzega, iż pozwany powoływał się na ponoszone przez siebie wydatki w kwocie przewyższającej dochody. Zdaniem Sądu deklaracje te są wewnętrznie sprzeczne. Nie można bowiem na dłuższą metę ponosić wydatków większych niż osiągane dochody. Kwota zasądzonych alimentów 1350 złotych stanowi (wg kursu średniego NBP z 21.10.2016 r.) równowartość 339 dolarów amerykańskich, a więc niespełna 10 procent deklarowanego dochodu. Stąd też w ocenie Sądu bez większych problemów pozwany będzie w stanie skorygować ponoszone wydatki, w taki sposób, aby realizacja ciążącego obowiązku alimentacyjnego była możliwa. Pozwany ma świadomość ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego wobec dorastającej córki. Obowiązek ten winien być przez niego traktowany w sposób priorytetowy, przed innymi wydatkami.

Uwzględniając powyższe okoliczności Sąd orzekł jak w pkt I wyroku, zaś w pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo – pkt II.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 kpc.

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity: Dz. U. 2010 r. Nr 90 poz. 594 z późn. zm.) w zw. z art. 102 kpc.

O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kpc.

/SSR Robert Kłosowski/