Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Obwiniony A. Ż. zamieszkuje w mieszkaniu komunalnym w budynku przy ul (...) w D.. W nocy z 26 na 27 lutego 2018 r tj. z poniedziałku na wtorek nastąpiła zmiana pogody . Nadeszła fala mrozu sięgającego około -20°C. We wtorek rano obwiniony stwierdził zamarznięcie rury za pomocą której dostarczana jest woda do jego mieszkania w wyniku czego brak było bieżącej wody w lokalu. W dniu 01 marca 2018 r tj. w środę , w godzinach porannych , sąsiad obwinionego K. G. , który również nie miał wody w swoim mieszkaniu , zadzwonił do pracownika Referatu (...) Urzędu Miasta w B. i poinformował go o zmarznięciu rury wodociągowej. Ł. B. poprosił aby K. G. zadzwonił do osoby odpowiedzialnej w tej sprawie czyli kierownika Referatu (...) i (...). Udostępnił mu również numer telefonu , jednak K. G. do W. B. nie zadzwonił. W związku z przedłużającymi się mrozami A. Ż. postanowił samodzielnie rozmrozić rurę za pomocą której dostarczana jest woda. W sobotę 03 marca w godzinach porannych obwiniony na klatce schodowej przystąpił do rozmrażania rury za pomocą opalarki wytwarzającej strumień ciepłego powietrza. O. po około 4 godzinach pracy przepaliła się . Chcąc zakończyć sukcesem rozpoczętą pracę A. Ż. pożyczył od sąsiada lutlampę na benzynę i za pomocą otwartego ognia zaczął podgrzewać miejsce gdzie znajdowała się rura. W następstwie działania obwinionego zajęły się ogniem elementy palne usytuowane między parterem oraz piętrem budynku. K. G. w którego mieszkaniu pojawiło się silne zadymienie , wezwał na pomoc Straż Pożarną. Strażacy poszukując źródła pożaru zdemontowali niektóre elementy zabudowy oraz użyli strumienia wody aby ugasić ogień. W wyniku użycia otwartego ognia przez obwinionego zapalił się strop drewniany między parterem oraz piętrem budynku . Stopiły się również rury PCV pionu kanalizacji sanitarnej. Powstałe zniszczenia doprowadziły do czasowego wyłączenia od użytkowania lokalu mieszkalnego nr (...) zajmowanego przez K. G.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie:

- zeznań Ł. B. k. 7 oraz na rozprawie

- zeznań K. G. na rozprawie

- zeznań W. B. na rozprawie

- wyjaśnień obwinionego k. 29 oraz na rozprawie

- notatki urzędowej k.3

- materiału zdjęciowego k.8-14,74

- kserokopia postanowienia PR w P. o odmowie wszczęcia dochodzenia w sprawie sygn. PR. Ds. 447.2018 k.23

- kserokopia pisma (...) w B. z 26.02.1996 r k.51

- notatka służbowa k.52

- informacja (...) w P. o zdarzeniu k. 63

- karta zdarzenia k. 64-65

- potwierdzenie przekazania obiektu k.66

- kserokopia opinii technicznej k. 69

Obwiniony A. Ż. przyznał się do popełnienia stawianego mu zarzutu. Wyjaśnił, że podjął się rozmrażania rury wodociągowej , ponieważ informowana o problemie Gmina B. nie podjęła żadnych działań aby dostarczyć mieszkańcom budynku wodę. Według jego oceny używając lutlampy miał sytuację pod kontrolą . Zaopatrzył się w opryskiwacz z wodą aby w razie wystąpienia ognia dokonać jego ugaszenia (wyjaśnienia obwinionego k. 29 oraz na rozprawie)

Sąd zważył, co następuje:

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego w znacznej części. Zdaniem sądu A. Ż. w sposób prawdziwy opisał przebieg wydarzeń w szczególności okoliczności towarzyszące użyciu przez niego otwartego ognia na klatce schodowej budynku przy ul. (...) w D.. W tym zakresie wyjaśnienia obwinionego korespondują z zeznaniami świadków – Ł. B. oraz K. G. jak również innymi dokumentami załączonymi do akt sprawy. Wysłuchując wyjaśnień obwinionego sąd dostrzegł ,że starał się on wykazać swoja niewinność wykazując , że podjął się rozmrożenia rury wodociągowej wyłącznie z powodu braku jakichkolwiek działań w tym zakresie ze strony Gminy B.. Do wyjaśnień A. Ż. w tej części sąd podszedł z nieufnością. Obwiniony sam przyznał , że nie pierwszy raz dokonywał rozmrożenia instalacji w budynku w którym zamieszkuje. W ostatnich latach nie zwracał się z tego typu problemami do osób odpowiedzialnych za sprawne działanie instalacji w budynkach komunalnych z ramienia (...). Okoliczność tę potwierdził przesłuchany na rozprawie świadek W. B.. Obwiniony przyznał również , że nie kontaktował się z Gminą w tej sprawie bezpośrednio przed zdarzeniem. W ocenie sądu zachowanie A. Ż. wskazywało na to , że nie szukał pomocy ze strony Gminy w rozwiązaniu problemu , lecz samodzielnie postanowił go rozwiązać jak czynił to w przeszłości.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków Ł. B. i W. B. . Sąd dostrzegł ,że zeznania świadków korespondują z wiarygodnymi dowodami zebranymi w sprawie jak również korespondują ze sobą wzajemnie.

Sąd w ograniczonym zakresie dał wiarę zeznaniu świadka K. G.. Świadek zeznawał sprzecznie odnośnie okoliczności związanych z powiadomieniem przez niego pracownika Gminy W. B. o zamarznięciu rury wodociągowej. Rozpoczynając zeznanie oświadczył ,że wymienionego poinformował kilkakrotnie o tym zdarzeniu. W ciągu dalszej części przesłuchania przyznał , że usiłował dodzwonić się do W. B. jednak wymieniony nie odbierał telefonu. Należy zauważyć , że W. B. w swym zeznaniu stwierdził , że żadna tego typu informacja do niego nie dotarła. Na podstawie powyższego przyjąć należy ,że K. G. nie nawiązał kontaktu z osobą odpowiedzialną za rozwiązanie problemu z dostarczeniem wody do mieszkań komunalnych. Najwyraźniej świadek nie był mocno zainteresowany tym aby możliwie jak najszybciej uzyskać dostęp do bieżącej wody.

W obliczu zebranych dowodów sąd nie miał wątpliwości co do sprawstwa obwinionego w zakresie zarzuconego mu czynu. Zgodnie z treścią § 36 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków , innych obiektów budowlanych i terenów z 07.06.2010 r ( Dz.U. nr 109 poz.719) przed rozpoczęciem wykonywania prac niebezpiecznych pod względem pożarowym , mogących powodować bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania pożaru lub wybuchu , właściciel , zarządca lub użytkownik obiektu ocenia zagrożenie pożarowe w miejscu , w którym prace będą wykonywane. Z kolei według § 36 ust. 2 pkt 1 cyt. rozporządzenia przy wykonywaniu powyższych prac należy zabezpieczyć przed zapaleniem materiały palne występujące w miejscu wykonywania prac oraz w rejonach przyległych w tym również elementy konstrukcji budynku i znajdujące się w nim instalacje techniczne. Jak widać z powyższego obwiniony A. Ż. będąc najemcą jednego z lokali mieszkalnych budynku przy ul. (...) w D. a więc będąc użytkownikiem tego obiektu , miał prawo do wykonywania pracy niebezpiecznej pod względem pożarowym czyli rozmrożenia rury instalacji wodociągowej. Skoro obwiniony samodzielnie przystąpił do wykonania tego typu pracy winien wykonać ją zgodnie z obowiązującymi uregulowaniami w zakresie bezpieczeństwa przeciwpożarowego. Użycie otwartego ognia na zabudowane materiałami palnymi elementy instalacji wodnej oraz elementy instalacji wykonanej z tworzywa sztucznego w następstwie czego doszło do pożaru , jest rażąco sprzeczne z zacytowanym wyżej przepisem. Tym samym obwiniony w ocenie sądu dopuścił się wykroczenia opisanego w dyspozycji art. 82 § 1 pkt 2 kw zgodnie z którym odpowiedzialności podlega ten , kto dokonuje czynności mogące spowodować pożar polegające na wykonywaniu prac niebezpiecznych pod względem pożarowym bez ich wymaganego zabezpieczenia. Wykroczenie to zagrożone jest karą aresztu , grzywny albo nagany. Sąd nie podzielił oceny A. Ż. , który próbował wykazać , że nie ponosi winy za zaistniałe zdarzenie albowiem działał w warunkach stanu wyższej konieczności. Według art. 16 § 1 kw nie popełnia wykroczenia , kto działa w celu uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego dobru chronionego prawem , jeżeli niebezpieczeństwa nie można inaczej uniknąć , a dobro poświęcone nie przedstawia wartości oczywiście większej niż dobro chronione. Przejściowego braku wody bieżącej w mieszkaniu obwinionego nie można z pewnością zaliczyć do sytuacji niosących za sobą bezpośrednie niebezpieczeństwo dla dóbr prawnie chronionych. Odmiennie należy ocenić nieodpowiedzialne działanie A. Ż.. Według sądu po tym jak doszło do awarii opalarki , obwiniony powinien powstrzymać się od dalszych działań związanych z odmrażaniem rury przy użyciu otwartego ognia i poprosić Gminę B. o dostarczenie mu wody , chociażby wody w pojemnikach . Odwołując się do zeznań W. B. zauważyć należy , że odmrażanie rury wodociągowej nie zawsze musi zakończyć się sukcesem. Tym bardziej sukcesem za wszelką cenę. Czasem odmrożenie rury z uwagi na kwestie techniczne jest niemożliwe do wykonania. W miejscu gdzie pracę wykonywał obwiniony , rury były zabudowane a demontaż elementów budynku aby uzyskać dostęp do instalacji w celu wykonywania pracy w sposób bezpieczny , był prawdopodobnie niemożliwy do wykonania .

Wymierzając obwinionemu A. Ż. karę sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 33 kw. Niewątpliwie obwiniony działał z pobudek zasługujących na uwzględnienie , co jest okolicznością łagodzącą. Chciał zapewnić swojej rodzinie oraz swemu sąsiadowi dostęp do bieżącej wody. Pod uwagę sąd wziął także sposób działania sprawcy oraz skutki jego zachowania. Używanie otwartego ognia na palne elementy budynku wskazuje na duży stopień nieodpowiedzialności ze strony obwinionego. Powszechnie wiadomym jest ,że działanie ogniem na elementy drewniane czy wykonane z tworzywa sztucznego , może prowadzić do ich zapłonu. Obwiniony będąc zatrudnionym jako specjalista do spraw budownictwa w Nadleśnictwie D. niewątpliwie dysponuje wiedzą odnośnie zasad bezpieczeństwa pożarowego , jednak reguły te zlekceważył. A. Ż. poprzez swoje niefrasobliwe zachowanie , nie tylko sprowadził niebezpieczeństwo pożaru , lecz również wywołał pożar w domu w którym znajdują się trzy lokale mieszkalne i zamieszkują inni lokatorzy . W wyniku działania obwinionego wymierną szkodę poniosła Gmina B.. Gmina musiała dokonać remontu zniszczeń oraz zapewnić lokal zastępczy K. G.. Sąd uznał, że orzeczona kara grzywny , którą wymierzył na podstawie art. 82 § 1 pkt 2 kw w wysokości 400 złotych jest karą adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego obwinionemu oraz do stopnia jego zawinienia. Sąd uznał ,że kara w takim wymiarze zadziała wychowawczo na A. Ż. oraz innych potencjalnych sprawców podobnie nieodpowiedzialnych zachowań.

O kosztach postępowania sąd orzekł w myśl art. 118 § 1 kpw w zw. z przepisami powołanymi w pkt. II wyroku i obciążył nimi obwinionego.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

- (...)

3.  Za 7 dni .

2018.12.17