Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 14 sierpnia 2024r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Magdalena Łukaszewicz

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anita Topa

po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2024 roku na rozprawie

sprawy z zakresu przeciwdziałania przemocy domowej

z wniosku A. J., D. J., K. J., I. J.

z udziałem Prokuratury Rejonowej w Piszu, I. J. (1), reprezentanta małoletnich D. J. i I. J. - T. K.

o zobowiązanie I. J. (1) do opuszczenia mieszkania i jego otoczenia, o zakaz zbliżania do mieszkania i otoczenia, o zakaz zbliżania do osoby doznającej przemocy domowej, o zakaz kontaktowania się z osobą doznającą przemocy domowej, o zakaz wstępu na teren szkół i miejsca pracy

p o s t a n a w i a:

1.  Oddalić wniosek.

2.  Przyznać reprezentantowi T. K. wynagrodzenie w kwocie 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych 20/100 groszy), w tym 55,20 zł tytułem podatku VAT, które należy wypłacić z sum budżetowych Sądu Rejonowego w Piszu.

3.  Ustalić, iż zainteresowani ponoszą koszty postępowania związane z udziałem w sprawie we własnym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2024 roku A. J. oraz małoletni K. J., D. J. i I. J. (2) – zastąpieni przez przedstawiciela ustawowego A. J. – wystąpili w trybie art. 11a ustawy o przeciwdziałaniu przemocy domowej z wnioskiem o zobowiązanie uczestniczki postępowania I. J. (1) do opuszczenia wspólnie zajmowanego budynku mieszkalnego nr (...) położonego w R. w gminie P., o zakazanie uczestniczce zbliżania się do ww. mieszkania i jego bezpośredniego otoczenia, o zakazanie uczestniczce kontaktowania się i zbliżania się do wnioskodawców oraz o zakazanie uczestniczce wstępu i przebywania na terenie szkół małoletnich wnioskodawców K. J. i D. J. i na terenie miejsca pracy wnioskodawcy A. J..

W uzasadnieniu wnioskodawca podniósł, że postanowieniem Prokuratora Rejonowego w Piszu wydanym w sprawie (...) wobec uczestniczki (będącej podejrzaną o popełnienie czynu z art. 207 § 1 kk) orzeczony został nakaz opuszczenia ww. lokalu mieszkalnego zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonymi (wnioskodawcami) na okres 3 miesięcy do dnia 12 maja 2024 roku, zakaz zbliżania się do pokrzywdzonych na odległość mniejszą niż 15 metrów i zakaz bezpośredniego kontaktowania się pokrzywdzonymi. Wnioskodawcy obawiają się powrotu uczestniczki do mieszkania, albowiem grozi ona i wyzywa wnioskodawców, nęka wnioskodawcę telefonami będąc pod wpływem alkoholu oraz zakłóca pracę wnioskodawcy w ten sposób, że przychodzi na przystanek autobusowy i wyśmiewa się z wnioskodawcy pokazując mu środkowy palec.

W toku niniejszego postępowania małoletni wnioskodawca K. J. osiągnął pełnoletniość i na rozprawie w dniu 25 lipca 2024 roku oświadczył, iż popiera wniosek złożony przez jego ojca A. J..

Postanowieniem z dnia 28 czerwca 2024 roku Sąd Rejonowy w Piszu III Wydział Rodzinny i Nieletnich ustanowił dla małoletnich D. J. i I. J. reprezentanta w osobie radcy prawnego T. K. w celu reprezentowania małoletnich w niniejszym postępowaniu z wniosku A. J. z zakresu przeciwdziałania przemocy domowej.

Uczestniczka postępowania I. J. (1) w odpowiedzi na wniosek wniosła o jego oddalenie w całości. Stanowczo zaprzeczyła, że stosuje przemoc względem wnioskodawców. Podniosła, iż prawidłowo opiekowała się dziećmi, również pracownicy (...) w P. nie mieli co do tej opieki żadnych uwag. Wskazała, że to mąż – wnioskodawca A. J. – znęca się nad nią psychicznie i fizycznie i nie zapewnia dzieciom należytej opieki. Wnioskodawca związał się z inną kobietą i robi wszystko, by pozbyć się uczestniczki z mieszkania. Z uwagi na powyższe uczestniczce trudno było zaakceptować orzeczone przez prokuratora zakazy i nakaz opuszczenia mieszkania.

W dniu 9 maja 2024 roku do niniejszego postępowania wstąpił Prokurator Rejonowy w Piszu.

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

I. J. (1) i A. J. ze związku małżeńskiego posiadają troje dzieci: pełnoletniego K. J. oraz małoletniego D. J. w wieku 14 lat i I. J. w wieku niespełna 2 lat.

Wymienieni zamieszkują wspólnie w budynku mieszkalnym nr (...) posadowionym na działce gruntu położonej w R. w gminie P..

(okoliczności bezsporne)

Między I. J. (1) i A. J. istnieje silny konflikt. Relacje między małżonkami pogarszały się od 2021 roku. I. J. (1) podejrzewała męża o zdradę, zaczęła nadużywać alkoholu, miała myśli samobójcze, w tym jedną próbę samobójczą, którą to próbą chciała – jak podała lekarzowi psychiatrze – nastraszyć męża.

A. J. związany jest z inną kobietą.

I. J. (1) ma problem alkoholowy, lecz nie przejawia cech uzależnienia. Skupiona jest na trudnych relacjach z mężem i jego partnerką oraz z dziećmi. Długo miała nadzieję, że mąż zostawi nowo poznaną kobietę, a wtedy ich relacja małżeńska i rodzinna ustabilizuje się. Tak się jednak nie stało.

Małżonkowie notorycznie awanturują się - aktualnie głównie drogą telefoniczną - o sprawy rodzinne i majątkowe. Wzajemnie oskarżają się, w tym o stosowanie przemocy, zdrady i niewłaściwe sprawowanie opieki nad dziećmi, upokarzają się, ubliżają sobie, krytykują, prowokują do kolejnych awantur. I. J. (1) uważa, że mąż robi wszystko, aby pozbyć się jej z mieszkania i w odwecie domaga się opuszczenia mieszkania przez męża. Od listopada 2023 roku do lutego 2024 roku w miejscu zamieszkania małżonków miały miejsce liczne interwencje policji, będące wynikiem małżeńskich sprzeczek, wzajemnych złośliwości i oskarżeń.

Na początku 2024 roku rodzinie założono dwie „niebieskie karty”, przy czym pierwsza karta założona została na skutek zgłoszenia I. J. (1), która podała, że mąż stosuje wobec niej przemoc, a druga na skutek zgłoszenia A. J., który wskazał żonę jako sprawcę przemocy domowej wobec niego i dzieci. Zarówno I. J. (1), jak i A. J. złożyli na policji zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa znęcania się nad nimi przez odpowiednio męża i żonę.

Postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2024 roku Prokurator Rejonowy w Piszu umorzył dochodzenie w sprawie zaistniałego w okresie od 29 grudnia 2021 roku do 26 grudnia 2023 roku w R. znęcania się psychicznego oraz fizycznego A. J. nad żoną I. J. (1) – wobec stwierdzenia, że czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego.

Wskutek powyższego, niebieska karta założona na skutek zgłoszenia I. J. (1) przeciwko A. J. została wygaszona. Druga karta jest nadal czynna.

W dniu 11 stycznia 2024 roku I. J. (1) prowadziła samochód osobowy znajdując się w stanie nietrzeźwości. W samochodzie przewoziła wtedy swojego 13-miesięcznego syna I.. Zatrzymano jej prawo jazdy. Za popełnienie czynu z art. 178a § 1 kk I. J. (1) została skazana prawomocnym wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 27 marca 2024 roku wydanym w sprawie II K 119/24, na karę grzywny i orzeczono wobec niej środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat.

W styczniu 2024 roku K. J. zgłosił policji, że jego matce I. J. (1) zatrzymano prawo jazdy w związku z prowadzeniem pojazdu w stanie nietrzeźwości, a przed chwilą wyjechała ona z podwórka kierując samochodem osobowym. Policja podjęła czynności w kierunku art. 94 § 1 kw.

Podczas jednej z interwencji policji w miejscu zamieszkania małżonków, I. J. (1) nie chcąc dopuścić do zabrania jej z rąk małoletniego syna I., mocno przyciskała dziecko do siebie.

W lutym 2024 roku miała miejsce sytuacja, w której K. J. i D. J. stojąc w drzwiach uniemożliwiali swojej matce I. J. (1) wyjście z domu z najmłodszym dzieckiem. I. J. (1), chcąc uzyskać możliwość wyjścia z mieszkania, ugryzła jednego z synów w rękę.

(dowód: dokumentacja medyczna uczestniczki k. 70-74; opinia psychologiczna k. 75; nagrania i fotografie z płyt CD dołączonych do akt sprawy k. 28, 100, 113, 131, 140; postanowienie o umorzeniu dochodzenia k. 91; wyrok nakazowy k. 96-97; zeznania świadków: E. D. k. 106-106v, A. D. k. 107, S. D. k. 136, M. F. k. 155-155v; wykaz interwencji policji k. 119; zeznania wnioskodawcy K. J. k. 156)

Przed Sądem Rejonowym w Piszu III Wydziałem Rodzinnych i Nieletnich toczy się pod sygn. akt III Nsm 28/24 postępowanie o ograniczenie władzy rodzicielskiej A. J. i I. J. (1), przy czym wobec A. J. postępowanie zostało wszczęte z urzędu, zaś wobec I. J. (1) na wniosek A. J.. Sprawa jest w toku.

(okoliczności bezsporne)

W lutym 2024 roku Prokurator Rejonowy w Piszu wszczął postępowanie przygotowawcze przeciwko I. J. (1) podejrzanej o popełnienie czynu z art. 207 § 1 k.k., tj. o to, że w okresie od 01.11.2023r. do 11.02.2024r. psychicznie i fizycznie znęcała się nad mężem A. J. i małoletnimi synami K. J., D. J. i I. J. (2), przez to, że:

- mężowi wszczynała awantury, ubliżała mu słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, wyganiała go z domu, wyrzucała należące do niego rzeczy osobiste, uderzyła go z otwartej ręki w twarz,

- synowi K. ubliżała słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, groziła pozbawieniem życia,

- synowi D. ubliżała słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, wyganiała z domu, uderzyła otwartą ręką w twarz, ugryzła w rękę,

- zaniedbywała opiekę nad synem I., sprawowała nad nim opiekę znajdując się pod wpływem alkoholu.

W sprawie powyższej, postanowieniem z dnia 13 lutego 2024 roku Prokurator zastosował wobec I. J. (1) środek zapobiegawczy w postaci:

1.  dozoru policji połączonego z zakazem zbliżania się do pokrzywdzonych na odległość mniejszą niż 15 metrów, z zakazem bezpośredniego kontaktowania się z pokrzywdzonymi oraz z obowiązkiem powstrzymania się od nadużywania alkoholu,

2.  nakazu opuszczenia mieszkania zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonymi, położonego w R. (...) w gminie P. – na okres 3 miesięcy od dnia 12.02.2024r. do dnia 12.05.2024r.

W maju 2024 roku Prokurator Rejonowy w Piszu skierował do Sądu Rejonowego w Piszu akt oskarżenia przeciwko I. J. (1) oskarżając ją o popełnienie czynu z art. 207 § 1 k.k. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą akt II K 206/24 i jest w toku. Termin rozprawy wyznaczony został na 1 października 2024 roku.

(dowód: okoliczności bezsporne, dowód: postanowienie Prokuratora Rejonowego w Piszu z dnia 13.02.2024r. w sprawie (...)-0.Ds.215.2024 k. 27-27v)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Podstawę wniosku A. J., K. J. i małoletnich D. J. oraz I. J. stanowił przepis art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy domowej, zgodnie z którym, jeżeli osoba stosująca przemoc domową wspólnie zajmująca mieszkanie swoim zachowaniem polegającym na stosowaniu przemocy domowej czyni szczególnie uciążliwym wspólne zamieszkiwanie, osoba doznająca tej przemocy może żądać, aby sąd zobowiązał ją do opuszczenia wspólnie zajmowanego mieszkania i jego bezpośredniego otoczenia lub zakazał zbliżania się do mieszkania i jego bezpośredniego otoczenia.

Istotą całej ustawy o przeciwdziałaniu przemocy domowej, jest ochrona pokrzywdzonych przemocą przed dalszym krzywdzeniem (art. 3 ust. 1 pkt 3), co wiąże się ze stycznością z osobą stosującą przemoc domową.

Definicja „osoby doznającej przemocy domowej” zwarta została w art. 2 pkt 2 cyt. ustawy, gdzie wskazano, że pod tym pojęciem należy rozumieć:

a)  małżonka, także w przypadku gdy małżeństwo ustało lub zostało unieważnione, oraz jego wstępnych, zstępnych, rodzeństwo i ich małżonków,

b)  wstępnych i zstępnych oraz ich małżonków,

c)  rodzeństwo oraz ich wstępnych, zstępnych i ich małżonków,

d)  osobę pozostającą w stosunku przysposobienia i jej małżonka oraz ich wstępnych, zstępnych, rodzeństwo i ich małżonków,

e)  osobę pozostającą obecnie lub w przeszłości we wspólnym pożyciu oraz jej wstępnych, zstępnych, rodzeństwo i ich małżonków,

f)  osobę wspólnie zamieszkującą i gospodarującą oraz jej wstępnych, zstępnych, rodzeństwo i ich małżonków,

g)  osobę pozostającą obecnie lub w przeszłości w trwałej relacji uczuciowej lub fizycznej niezależnie od wspólnego zamieszkiwania i gospodarowania,

h)  małoletniego,

- wobec których jest stosowana przemoc domowa.

Z kolei definicja przemocy zawarta jest w art. 2 pkt 2 ww. ustawy, który stanowi, że przez przemoc domową należy rozumieć jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie, wykorzystujące przewagę fizyczną, psychiczną lub ekonomiczną, naruszające prawa lub dobra osobiste osoby doznającej przemocy domowej, w szczególności:

a)  narażające tę osobę na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia lub mienia,

b)  naruszające jej godność, nietykalność cielesną lub wolność, w tym seksualną,

c)  powodujące szkody na jej zdrowiu fizycznym lub psychicznym, wywołujące u tej osoby cierpienie lub krzywdę,

d)  ograniczające lub pozbawiające tę osobę dostępu do środków finansowych lub możliwości podjęcia pracy lub uzyskania samodzielności finansowej,

e)  istotnie naruszające prywatność tej osoby lub wzbudzające u niej poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia, w tym podejmowane za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

W doktrynie przyjmuje się, że warunkiem uruchomienia procedury przewidzianej w art. 11a ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy domowej jest wspólne zamieszkiwanie (wspólne zajmowanie mieszkania) osoby stosującej przemoc i ofiary tej przemocy.

Z dokonanych w sprawie ustaleń bezspornie wynika, że uczestniczka postępowania I. J. (1) jest żoną wnioskodawcy A. J. oraz matką wnioskodawców K. J., D. J. i I. J., oraz, że wszyscy wymienieni zajmują wspólnie mieszkanie położone w R. (...).

Należy podkreślić, że to na wnioskodawcach spoczywał procesowy ciężar wykazania, że uczestniczka dopuszcza się wobec nich przemocy w znaczeniu zdefiniowanym w art. 2 pkt 2 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy domowej.

W ocenie Sądu, wnioskodawcy nie sprostali temu ciężarowi. Nie przedstawili rzetelnych dowodów wskazujących na rzeczywiste stosowanie przez uczestniczkę postępowania przemocy względem nich.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w żadnej mierze nie wykazał stosowania przemocy przez uczestniczkę względem męża, tj. względem wnioskodawcy A. J.. Z wykazu interwencji policji nadesłanego przez Komendę Powiatową Policji w P. (k. 119), z postanowienia Prokuratora Rejonowego w Piszu o umorzeniu dochodzenia w sprawie znęcania się nad I. J. (1) (k. 91), z nagrań rozmów między wnioskodawcą a uczestniczką zapisanych na załączonych do akt sprawy płytach CD, z dokumentacji medycznej uczestniczki (k. 70-75) oraz z zeznań świadków E. D., A. D., S. D. i M. F., wynika jednoznacznie, że między wnioskodawcą A. J., a uczestniczką istnieje silny konflikt na tle rodzinnym i majątkowym, zapoczątkowany m.in. nawiązaniem przez wnioskodawcę relacji z inną kobietą. Małżonkowie notorycznie awanturują się, wzajemnie oskarżają, w tym o stosowanie przemocy, zdrady i niewłaściwe sprawowanie opieki nad dziećmi, upokarzają się, ubliżają sobie, krytykują, prowokują do kolejnych awantur. Są wobec siebie wulgarni i aroganccy. Od listopada 2023 roku do lutego 2024 roku w miejscu zamieszkania małżonków miały miejsce liczne interwencje policji, będące wynikiem małżeńskich sprzeczek, wzajemnych złośliwości i oskarżeń. Z dowodów powyższych w żadnej mierze nie wynika natomiast, aby uczestniczka była sprawcą przemocy względem męża.

Świadek E. D. – pracownik socjalny (...) w P. – zeznała, że relacje między małżonkami są na tyle trudne, że ciężko rozpoznać, kto w tym związku stosuje przemoc. Podała, że w styczniu bieżącego roku dla rodziny J. prowadzone były dwie „niebieskie karty”, przy czym pierwsza karta założona została na skutek zgłoszenia I. J. (1), która podała, że mąż stosuje wobec niej przemoc, a druga na skutek zgłoszenia A. J., który wskazał żonę jako sprawcę przemocy domowej wobec niego i dzieci. Pierwsza procedura została zakończona. Jak wynika z akt sprawy, Prokurator umorzył dochodzenia w sprawie znęcania się psychicznego A. J. nad żoną, wobec stwierdzenia, że czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego. Druga procedura Niebieskiej karty nie jest jak dotąd zakończona. W toku jest bowiem prowadzone przez Sąd Rejonowy w Piszu postępowanie karne przeciwko I. J. (1) oskarżonej o czyn z art. 207 § 1 kk.

Świadek A. D. – pracownik socjalny (...) w P. – zeznała, że nie posiada żadnej wiedzy na temat zachowań uczestniczki, które wskazywałyby na stosowanie przez uczestniczkę przemocy względem męża. Zeznała, że uczestniczka długo wzbraniała się z wszczęciem przeciwko mężowi procedury niebieskiej karty, miała bowiem nadzieję, że mąż zakończy związek z inną kobietą i ich sytuacja małżeńska i rodzinna ustabilizuje się.

Świadek S. D. zeznał, że osobiście widział i słyszał rozmowę wnioskodawcy A. J. i jego obecnej partnerki z uczestniczką. Zeznał, że A. J. i jego partnerka wulgarnie wyzywali uczestniczkę, mówili do niej: w końcu trafisz w pasiaki i będziesz kurwo siedziała w W., tam jest Twoje miejsce.

Świadek M. F. zeznała, że nigdy nie widziała agresji i przemocy fizycznej uczestniczki względem męża. Nie słyszała również gróźb kierowanych przez uczestniczkę bezpośrednio wobec męża. Zdarzało się natomiast, że w rozmowie ze świadkiem, uczestniczka w przypływie gniewu i będąc pod wpływem alkoholu, źle wypowiadała się o mężu - z którym często się kłócili i do którego miała żal za to, że dopuścił się zdrady - i wygrażała się, że on nie ma prawa mieszkać w jej mieszkaniu, że wpadnie do domu i powybija szyby.

Z kolei świadek K. J. – syn wnioskodawcy i uczestniczki – zeznał, że mama (uczestniczka) ma problem z alkoholem, pod wpływem którego wydzwania do taty (wnioskodawcy).

Sąd dał wiarę powołanym wyżej dowodom z dokumentów i z nagrań rozmów, albowiem ich treść nie była kwestionowana przez zainteresowanych. Za wiarygodne Sąd uznał również przytoczone wyżej zeznania świadków, albowiem były spójne i wzajemnie się uzupełniały. Niewątpliwie uczestniczka ma problem alkoholowy, pod wpływem którego trudno jej zapanować nad swoimi emocjami i słownictwem. Jednak, jak pokazują załączone do akt sprawy nagrania rozmów, problem z emocjami i słownictwem występuje również po stronie wnioskodawcy, którego zachowanie względem uczestniczki jest nawet bardziej niestosowne. Dlatego też Sąd uznał, iż między wnioskodawcą, a uczestniczką istnieje silny konflikt małżeński, natomiast brak jest dowodów na stosowanie przemocy przez uczestniczkę względem męża.

W ocenie Sądu, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie wykazał również stosowania przez uczestniczkę przemocy względem dzieci: K. J., D. J. i I. J..

Faktem jest, że uczestniczka przewoziła najmłodszego syna samochodem osobowym, znajdując się w stanie nietrzeźwości. Za popełnienie czynu z art. 178a § 1 kk została skazana prawomocnym wyrokiem nakazowym wydanym przez Sąd Rejonowy w Piszu w sprawie II K 119/24. Faktem jest również, że uczestniczka ugryzła w rękę swojego syna D. J.. Jak wynika z zeznań świadka E. D. – pracownika socjalnego (...) w P. – do wspomnianej sytuacji doszło, gdy D. uniemożliwiał matce wyjście z mieszkania. Nadto faktem jest, że podczas jednej z interwencji policji, uczestniczka mocno ścisnęła trzymanego na rękach syna I. J.. Jednak, jak wynika z zeznań wnioskodawcy K. J. - pełnoletniego syna małżonków J. - doszło do tego, gdy uczestniczce usiłowano zabrać dziecko z rąk, a ona nie chciała do tego dopuścić. K. J. zeznał ponadto, że uczestniczka groziła mu, że go zabije. Jednocześnie podał, że sytuacja miała miejsce w styczniu 2024 roku po tym, jak zadzwonił on na policję i zgłosił, że matka, mimo, iż dzień wcześniej zatrzymano jej prawo jazdy za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości, wsiadła za kierownicę samochodu i wyjechała z podwórka. Uczestniczka dostała wtedy mandat, i dlatego później w rozmowie telefonicznej z A. J. powiedziała, że zabije K..

W ocenie Sądu, wszystkie opisane wyżej sytuacje nie stanowiły przemocy w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy domowej. Były to incydenty uwarunkowane okolicznościami, w tym istniejącym między małżonkami J. konfliktem, wzajemnymi złośliwościami i oskarżaniem się.

W sprawie brak jest obiektywnych dowodów, które potwierdzałyby, że dzieci były ofiarą domowej przemocy. Żaden z przesłuchanych w sprawie świadków, nie widział przemocy ani agresji uczestniczki wobec dzieci. Pracownicy socjalni (...) w P. – E. D. i A. D. zeznały, że dzieci były zawsze prawidłowo zaopiekowane i nie były zaniedbane, że rodzice reagowali na uwagi nauczycieli w sprawie higieny osobistej ich synów, że najmłodsze dziecko było bardzo mocno związane z matką, nie chciało schodzić jej z rąk. Dowodu przemocy uczestniczki względem dzieci nie mogą stanowić, zdaniem Sądu, ogólnikowe i wyrywkowe zeznania K. J., który w jawny sposób opowiedział się po stronie wnioskodawcy w jego konflikcie z żoną i jest negatywnie nastawiony do matki. Nie bez znaczenia jest również fakt, że sprawa karna przeciwko I. J. (1) o czyn z art. 207 § 1 kk jest w toku, podobnie, jak sprawa rodzinna o ograniczenie obojgu rodzicom – A. J. i I. J. (1) – władzy rodzicielskiej.

Mając na uwadze zgromadzony w sprawie i omówiony wyżej materiał dowodowy, w ocenie Sądu należało uznać, że uczestniczka I. J. (1) nie jest sprawcą przemocy domowej i wniosek oddalić. Dlatego Sąd orzekł, jak w punkcie 1. sentencji postanowienia z dnia 14 sierpnia 2024 roku.

Na podstawie § 8 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1800 z późn. zm.), Sąd orzekł, jak w punkcie 2. postanowienia.

O kosztach niniejszego postępowania orzeczono na podstawie art. 520 § 1 k.p.c., zgodnie z którym uczestnicy ponoszą we własnym zakresie koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie.

W orzeczeniu kończącym postępowanie, Sąd mimo treści art. 560 ⁸ k.p.c. nie rozstrzygnął o zabezpieczeniu, które udzielone było wnioskodawcom postanowieniem Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 7 maja 2024 roku (k. 40 akt sprawy). Zabezpieczenie te udzielone było bowiem na okres 3 miesięcy, licząc od dnia 13 maja 2024 roku. Trwało zatem do dnia 13 sierpnia 2024 roku i wraz z upływem tego okresu upadło. W tej sytuacji, rozstrzyganie o udzielonym zabezpieczeniu, którego okres trwania upłynął, byłoby bezprzedmiotowe.