Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 30 czerwca 2025 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Magdalena Łukaszewicz

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anita Topa

po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2025 roku na rozprawie

sprawy z wniosku A. P.

z udziałem R. G.

o dział spadku i podział majątku wspólnego

p o s t a n a w i a:

I.  dokonać podziału majątku wspólnego i działu spadku po W. G. c. K. i H. zmarłej 25.10.2018 r. w P. i J. G. s. F. i M. zmarłym 14.02.2023 r. w B., w skład którego wchodzi stanowiący odrębną nieruchomość lokal mieszkalny nr (...) położony w budynku nr (...) przy ulicy (...) w B. wraz z przynależnym udziałem w nieruchomości wspólnej, dla którego to lokalu w Sądzie Rejonowym w Piszu prowadzona jest księga wieczysta (...), o wartości 177 000 złotych (sto siedemdziesiąt siedem tysięcy złotych), w ten sposób, że opisaną wyżej nieruchomość przyznać uczestnikowi R. G.;

II.  ustalić, że wnioskodawczyni A. P. poniosła wydatki na nieruchomość spadkową opisaną w punkcie I. niniejszego postanowienia w łącznej kwocie 19 176,08 zł (dziewiętnaście tysięcy sto siedemdziesiąt sześć złotych 08/100);

III.  zasądzić od uczestnika postępowania R. G. na rzecz wnioskodawczyni A. P. tytułem spłaty i rozliczenia wydatków łącznie kwotę 98 088,04 zł (dziewięćdziesiąt osiem tysięcy osiemdziesiąt osiem złotych 04/100) płatną w terminie czternastu dni od daty uprawomocnienia się niniejszego postanowienia z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w przypadku zwłoki w płatności;

IV.  zasądzić od uczestnika postępowania R. G. na rzecz wnioskodawczyni A. P. kwotę 1 000,00 zł (jeden tysiąc złotych) tytułem zwrotu połowy opłaty sądowej od wniosku;

V.  orzec, iż wnioskodawczyni i uczestnik ponoszą pozostałe koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie.

sędzia Magdalena Łukaszewicz

Sygn. akt I Ns 2/25

UZASADNIENIE

A. P. wniosła o dokonanie:

1.  podziału majątku wspólnego jej rodziców – W. G. i J. G. - w skład którego wchodzi stanowiący odrębną nieruchomość lokal mieszkalny nr (...) położony w budynku nr (...) przy ulicy (...) w B. wraz z przynależnym udziałem w nieruchomości wspólnej, dla którego to lokalu w Sądzie Rejonowym w Piszu prowadzona jest księga wieczysta (...), o wartości 177 000 złotych;

2.  oraz działu spadku po ww. W. G. zmarłej 25.10.2018 r. w P. i J. G. zmarłym 14.02.2023 r. w B., w skład którego wchodzi udział w wysokości po ½ części w opisanym wyżej majątku wspólnym,

w ten sposób, aby opisaną wyżej nieruchomość przyznać wnioskodawczyni i zasądzić od wnioskodawczyni na rzecz uczestnika postępowania R. G. (brat wnioskodawczyni) spłatę stosowną do przysługującego mu udziału w spadku po W. G. i J. G., płatną w terminie miesiąca od dnia uprawomocnienia się wydanego w sprawie postanowienia działowego.

Wnioskodawczyni wniosła nadto o ustalenie, iż w okresie od marca 2023 roku do maja 2025 roku poniosła ona wydatki na opisaną wyżej nieruchomość spadkową (czynsz i fundusz remontowy) w łącznej kwocie 19 176,08 złotych oraz o rozliczenie tej należności w niniejszym postępowaniu.

W uzasadnieniu wniosku wnioskodawczyni wskazała, że ona i uczestnik postępowania R. G. są zstępnymi i spadkobiercami W. G. i J. G.. W skład majątku wspólnego W. G. i J. G. wchodziła opisana wyżej nieruchomość. Udziały małżonków w majątku wspólnym były równe. W. G. zmarła 25.10.2018 r., a spadek po niej na podstawie ustawy nabył mąż J. G., córka A. P. i syn R. G. – w udziale po 1/3 części każdy z nich. Natomiast J. G. zmarł 14.02.2023 r., a spadek po nim na podstawie ustawy nabyły dzieci: córka A. P. i syn R. G. – w udziale po 1/2 części każde z nich.

Wnioskodawczyni podniosła, że w przedmiotowym lokalu aktualnie zamieszkuje uczestnik postępowania, który jednak jest właścicielem zabudowanego gospodarstwa rolnego, w którym może mieszkać. Wnioskodawczyni mając 22 lata, zmuszona względami finansowymi i zaległościami alimentacyjnymi ojca jej małoletnich dzieci, wyjechała w celach zarobkowych do Niemiec. Tu poznała swojego męża, podjęła pracę i zamieszkuje do dnia dzisiejszego w wynajętym mieszkaniu. Młodsza córka wnioskodawczyni za dwa lata ukończy edukację w Niemczech. Wtedy wnioskodawczyni chciałaby wrócić do Polski, bo w B. mieszka i studiuje jej starsza córka. Na terytorium Polski wnioskodawczyni nie posiada żadnej nieruchomości, w której mogłaby zamieszkać. Nie bez znaczenia zdaniem wnioskodawczyni jest także fakt, iż od śmierci J. G., wszelkie koszty utrzymania przedmiotowej nieruchomości pokrywane są przez wnioskodawczynię. Uczestnik stwierdził bowiem, że ma mieszkanie na ulicy (...) w B. i w związku z tym nie będzie ponosił kosztów utrzymania mieszkania spadkowego.

Uczestnik postępowania R. G. co do zasady przychylił się do wniosku. Nie kwestionował podanej przez wnioskodawczynię wartości nieruchomości ani wysokości poniesionych przez wnioskodawczynię wydatków na tę nieruchomość. Zakwestionował natomiast zaproponowany przez wnioskodawczynię sposób dokonania podziału majątku wspólnego i działu spadku. Uczestnik wniósł o dokonanie podziału majątku wspólnego i działu spadku po W. G. i J. G. w ten sposób, aby opisaną we wniosku nieruchomość przyznać uczestnikowi i zasądzić od uczestnika na rzecz wnioskodawczyni stosowną kwotę tytułem spłaty i rozliczenia wydatków, płatną w terminie 14 dni od dnia uprawomocnienia się wydanego w sprawie postanowienia działowego.

Uczestnik podniósł, że przedmiotowy lokal jest jego domem rodzinnym, w którym zamieszkuje nieprzerwanie od urodzenia, to jest od ponad 40 lat. Wnioskodawczyni wyprowadziła się z tego lokalu (...) lat temu i wyjechała za granicę, gdzie zamieszkuje do dnia dzisiejszego. Uczestnik dochowywał rodziców i zapewniał im przed śmiercią opiekę, a od wnioskodawczyni nie otrzymał żadnego wsparcia w tych sprawach. Uczestnik podkreślił, że budynek mieszkalny posadowiony na stanowiącej jego własność działce gruntu nr (...) położonej w B. przy ulicy (...), nie nadaje się do zamieszkania i wymaga kapitalnego remontu.

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

W. i J. A. małżonkowie G. w czasie trwania związku małżeńskiego nabyli prawo własności stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku nr (...) przy ulicy (...) w B. wraz z przynależnym udziałem w nieruchomości wspólnej, dla którego to lokalu w Sądzie Rejonowym w Piszu prowadzona jest księga wieczysta (...).

Małżonków łączył ustrój ustawowej wspólności majątkowej.

W. G. zmarła 25 października 2018 roku w P., a przed śmiercią stale zamieszkiwała w ww. lokalu mieszkalnym.

Sąd Rejonowy w Piszu prawomocnym postanowieniem z dnia 20 grudnia 2022 roku wydanym w sprawie I Ns 401/22 stwierdził, że spadek po W. G. na podstawie ustawy nabyli: mąż J. G., córka A. P. i syn R. G. – w udziale po 1/3 części każdy z nich

J. G. zmarł 14 lutego 2023 roku w B., a przed śmiercią stale zamieszkiwał w ww. lokalu mieszkalnym.

Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego w Piszu wydanym 5 września 2023 roku w sprawie I Ns 87/23, spadek po J. G. nabyły dzieci: córka A. P. i syn R. G. – w udziale po 1/2 części każde z nich.

Wartość rynkowa opisanego wyżej lokalu mieszkalnego – według stanu na dzień otwarcia spadku i według cen aktualnych – wynosi 177 000 złotych.

(okoliczności bezsporne, dowód: postanowienie Sądu Rejonowego w Piszu o stwierdzeniu nabycia spadku k. 8 i 9; wypis z rejestru gruntów k. 10; wypis z rejestru lokali k. 11; wydruk z księgi wieczystej (...) k. 12-15)

W okresie od marca 2023 roku do maja 2025 roku A. P. poniosła wydatki na opisaną wyżej nieruchomość spadkową (czynsz i fundusz remontowy) w łącznej kwocie 19 176,08 złotych.

(okoliczności bezsporne, dowód: potwierdzenia przelewów k. 16-38 i 122-125)

A. P. w wieku 22 lat wyjechała w celach zarobkowych do Niemiec. To tu poznała swojego męża. W Niemczech na stałe mieszka i pracuje do dnia dzisiejszego. Od wyjazdu za granicę, przyjeżdżała do domu rodzinnego sporadycznie, tj. w okresie świątecznym i urlopowym oraz na czas narodzin jej córek, które przez pewien czas mieszkały z dziadkami.

(dowód: zeznania wnioskodawczyni k. 71v; zeznania świadków: M. K. k. 98v-99 i H. O. k. 99-99v)

R. G. mieszka w opisanym wyżej lokalu spadkowym od 1988 roku, tj. od 10 roku życia. Nie posiada oszczędności. Utrzymuje się z dopłat do gruntów rolnych, których jest właścicielem.

(dowód: zeznania uczestnika k. 72; zeznania świadków: M. K. k. 98v-99 i H. O. k. 99-99v)

Na podstawie umowy dożywocia z dnia 2 listopada 1998 roku, R. G. nabył prawo własności gruntów rolnych położonych w obrębie S. i K., gmina B., o łącznej powierzchni 8 hektarów oraz zabudowanej działki gruntu o nr geod. (...) położonej przy ulicy (...) w B. o powierzchni 18 arów, stanowiącej niegdyś siedlisko gospodarstwa rolnego. Budynek mieszkalny posadowiony na działce gruntu nr (...) jest w złym stanie technicznym i nie nadaje się do zamieszkania.

W dziale IV księgi wieczystej (...) prowadzonej dla działki gruntu nr (...) wpisana jest hipoteka przymusowa na kwotę 50 000 złotych. Podstawę wpisu stanowiło postanowienie Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Piszu z dnia 21 lipca 2020 roku. wydane w sprawie PR Ds.955.2020 o zabezpieczeniu majątkowym.

Wskazane wyżej postanowienie prokuratora o zabezpieczeniu majątkowym zostało uchylone prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 23 listopada 2020 roku wydanym w sprawie II Kp 148/20.

W dniu 23 czerwca 2025 roku R. G. wystąpił do sądu wieczystoksięgowego w P. z wnioskiem o wykreślenie ww. hipoteki.

W czerwcu bieżącego roku R. G. zlecił również uprawnionemu geodecie opracowanie podziału działki nr (...) położonej w obrębie S.. Projekt obejmuje wydzielenie 15 działek budowlanych o powierzchni powyżej 1000 m ² oraz około 10 działek o powierzchni powyżej 0,30 ha.

(dowód: dokumentacja fotograficzna k. 107-111; wydruk z księgi wieczystej k. 95-97; postanowienie Sądu Rejonowego w Piszu wydane w sprawie II Kp 148/20 k. 102; wniosek o wykreślenie hipoteki k. 130-101v; pism – informacja od uprawnionego geodety k. 132; zeznania świadka H. O. k. 99; zeznania uczestnika k. 72)

Powyższy stan faktyczny w sprawie ustalony został na podstawie znajdujących się w aktach sprawy i powołanych wyżej dowodów z dokumentów, których autentyczność i merytoryczna zawartość nie budziła wątpliwości Sądu, a także na podstawie dowodów z zeznań wnioskodawczyni i uczestnika oraz z zeznań świadków M. K. i H. O..

Sąd dał wiarę zeznaniom wnioskodawczyni, w których podała ona, że w wieku 22 lat wyjechała w celach zarobkowych za granicę i od tego momentu przyjeżdżała do domu rodzinnego sporadycznie, tj. w okresie świątecznym i urlopowym oraz na czas narodzin jej córek, które przez pewien czas mieszkały z dziadkami. Za wiarygodne Sąd uznał zeznania wnioskodawczyni, w których podała, że na stałe mieszka w Niemczech, gdzie pracuje i gdzie jej młodsza córka edukuje się. Zeznania te korelowały z zeznaniami uczestnika i zeznaniami świadków M. K. i H. O. - osób mieszkających od lat 80-tych w budynku mieszkalnym nr (...) przy ulicy (...) w B., w tej samej klatce, w której położony jest lokal spadkowy.

Z kolei za niewiarygodne Sąd uznał te zeznania wnioskodawczyni, w których podała, że uczestnik zamieszkał w spadkowym lokalu dopiero po śmierci matki, a przedtem zamieszkiwał na stanowiącym jego własność gospodarstwie rolnym, i w których podała, że uczestnik ma inną nieruchomość w Polsce, tj. wspomniane gospodarstwo, w którym mógłby zamieszkać. Zeznania wnioskodawczyni w tym zakresie pozostają w oczywistej sprzeczności z zeznaniami ww. świadków M. K. i H. O., które podały, że uczestnik mieszka w przedmiotowym lokalu nieprzerwanie od 1988 roku, tj. odkąd jako dziecko przeprowadził się do niego z rodzicami. Świadek H. O. dodała, że uczestnik często jeździł na nieruchomość położoną przy ulicy (...) w B., ale nigdy tam nie mieszkał, bo posadowiony na niej budynek mieszkalny to ruina nie nadająca się do zamieszkania. W tym zakresie zeznania świadka znajdują potwierdzenie w załączonej do akt sprawy i nie kwestionowanej przez wnioskodawczynię dokumentacji fotograficznej obrazującej zły stan techniczny budynku posadowionego na nieruchomości położonej przy ulicy (...) w B. (k. 107-111). Sąd dał wiarę zeznaniom ww. świadków, bowiem były spójne, wzajemnie się uzupełniały oraz korelowały z zeznaniami uczestnika i wspomnianą dokumentacją fotograficzną. Dowody powyższe stanowiły, zdaniem Sądu, dostateczną podstawę do wyprowadzenia ustaleń faktycznych zgodnych z twierdzeniami uczestnika w kwestii miejsca jego zamieszkania.

Z tych samych powodów za niewiarygodne Sąd uznał zeznania świadka N. J. w zakresie, w jakim świadek podała, że uczestnik nie mieszkał ze swoimi rodzicami.

Zeznania świadków B. Ł. i K. S. nie wniosły nic do sprawy. Świadkowie ci nie mieli żadnej wiedzy na temat miejsca zamieszkania uczestnika.

Sad Rejonowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 31 § 1 k.r.o. majątkiem wspólnym małżonków są przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Przepis art. 43 § 1 k.r.o. zawiera domniemanie, iż oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zgodnie z art. 46 k.r.o. od chwili ustania wspólności ustawowej do majątku, który był nią objęty, jak również do podziału tego majątku w sprawach nie unormowanych w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i dziale spadku. Podobne odesłanie w kwestiach proceduralnych do przepisów o dziale spadku zawiera przepis art. 567 § 3 k.p.c.

Skład i wartość majątku wspólnego oraz spadku ulegającego podziałowi ustala sąd (art. 684 k.p.c.).

Zasadą jest, iż podział majątku wspólnego i dział spadku obejmuje składniki należące do danego majątku/spadku w dacie ustania wspólności/otwarcia spadku oraz istniejące w chwili dokonywania podziału.

Przepisy regulujące postępowanie o dział spadku (art. 680-689 k.p.c.), jak i przepisy normujące podział majątku wspólnego (art. 566-567 k.p.c.), nie określają wprost sposobów podziału. Odsyłają do uregulowań dotyczących zniesienia współwłasności (art. 688 k.p.c.).

W myśl art. 622 § 2 k.p.c. w zw. z art. 688 k.p.c., gdy wszyscy współwłaściciele złożą zgodny wniosek co do sposobu zniesienia współwłasności, sąd wydaje postanowienie odpowiadające treści wniosku, jeżeli projekt podziału nie sprzeciwia się prawu ani zasadom współżycia społecznego, ani też nie narusza w sposób rażący interesu osób uprawnionych.

Jeżeli brak jest zgodnego wniosku co do sposobu zniesienia współwłasności, a zachodzą warunki do dokonania podziału w naturze, sąd dokonuje tego podziału na części odpowiadające wartością udziałom współwłaścicieli z uwzględnieniem wszelkich okoliczności zgodnie z interesem społeczno-gospodarczym (art. 623 k.p.c. w zw. z art. 688 k.p.c.).

Zgodnie z art. 211 k.c. każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych albo sprzedana stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego (art. 212 § 2 k.c.).

W niniejszej sprawie bezspornie ustalono, że w skład majątku wspólnego spadkodawców wchodziło prawo własności stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku nr (...) przy ulicy (...) w B. wraz z przynależnym udziałem w nieruchomości wspólnej, dla którego to lokalu w Sądzie Rejonowym w Piszu prowadzona jest księga wieczysta (...). Poza sporem pozostawał także fakt, że udziały małżonków wynoszące po ½ części w ww. prawie własności w całości wyczerpują majątek spadkowy po W. G. i J. G..

Wnioskodawczyni i uczestnik postępowania nie zajęli zgodnego stanowiska co do sposobu dokonania działu spadku. Wnioskodawczyni konsekwentnie domagała się przyznania jej przedmiotowej nieruchomości za stosowną spłatą na rzecz uczestnika. Z kolei uczestnik postępowania wnosił o przyznanie tej nieruchomości jemu i zasądzenie na rzecz wnioskodawczyni spłaty stosownej do przysługującego jej udziału w majątku spadkowym.

Rozstrzygając kwestię tego, komu przyznać przedmiotowy lokal, Sąd miał na uwadze wykazany w sprawie fakt, że w lokalu tym wspólnie ze spadkodawcami zamieszkiwał i do dnia dzisiejszego nieprzerwanie zamieszkuje uczestnik postępowania, który nie posiada innej nieruchomości, w której mógłby zamieszkać, zaś wnioskodawczyni od blisko 30 lat mieszka i pracuje w Niemczech, gdzie znajduje się jej centrum życiowe. Przyznanie przedmiotowej nieruchomości wnioskodawczyni, pozbawiłoby uczestnika dachu nad głową. Z uwagi na powyższe Sąd uznał, że podnoszone przez wnioskodawczynię okoliczności, iż w niedalekiej przyszłości zamierza ona wrócić na stałe do Polski i nie posiada w kraju nieruchomości, w której mogłaby zamieszkać, nie stanowi w ocenie Sądu wystarczającego argumentu za przyznaniem jej spadkowej nieruchomości, poza tym jej powrót do kraju nie jest niczym pewnym. Wnioskodawczyni ma pracę za granicą i posiada oszczędności, a uzyskawszy do tego spłatę od uczestnika, będzie w stanie dokonać zakupu lokalu mieszkalnego gdy zdecyduje się na powrót do kraju.

W ocenie Sądu, uczestnik wykazał, iż będzie w stanie niezwłocznie spłacić wnioskodawczynię. Nie posiada on wprawdzie, jak podał, żadnych oszczędności, ale jest – jak bezspornie ustalono – właścicielem działek rolnych o powierzchni 8 ha, działki gruntu stanowiącej niegdyś siedlisko o powierzchni 18 arów, sześciu krów i ciągnika, które jest gotów spieniężyć. Z załączonego do akt sprawy pisma sporządzonego przez uprawnionego geodetę A. D. wynika, że uczestnik w czerwcu bieżącego roku zlecił opracowanie podziału działki położonej w obrębie S. na kilkanaście działek budowlanych.

Wnioskodawczyni nie udowodniła, zdaniem Sądu, aby uczestnik posiadał jakiekolwiek zadłużenia. Widniejąca w dziale IV księgi wieczystej (...), prowadzonej dla działki gruntu nr (...) (siedlisko), wpisana jest wprawdzie hipoteka przymusowa na kwotę 50 000 złotych (k. 95-96), jednak podstawę wpisu tej hipoteki stanowiło postanowienie Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Piszu z dnia 21 lipca 2020 roku wydane w sprawie PR Ds.955.2020 o zabezpieczeniu majątkowym, które to postanowienie zostało uchylone prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 23 listopada 2020 roku wydanym w sprawie II Kp 148/20, którego odpis załączony jest do akt sprawy (k. 102). W dniu 23 czerwca 2025 roku R. G. wystąpił do sądu wieczystoksięgowego w P. z wnioskiem o wykreślenie ww. hipoteki (k. 130-131v).

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał za uzasadnione przyznanie przedmiotowej nieruchomości uczestnikowi postępowania.

Wartość nieruchomości – według stanu na dzień otwarcia spadku i według cen aktualnych – Sąd ustalił w oparciu o zgodne w tej kwestii stanowisko wnioskodawczyni i uczestnika, na kwotę 177 000 złotych.

Wobec powyższego, stosownie do treści art. 212 § 2 k.c. zaszła konieczność zasądzenia spłaty od uczestnika na rzecz wnioskodawczyni.

Odnosząc się do roszczenia wnioskodawczyni o rozliczenie w niniejszym postępowaniu poniesionych przez nią wydatków na utrzymanie spadkowego lokalu, w pierwszej kolejności wskazać należy, iż zgodnie z art. 618 § 1 k.p.c. w sprawach o podział majątku wspólnego i dział spadku sąd rozstrzyga także wzajemne roszczenia współwłaścicieli z tytułu posiadania rzeczy. Roszczenia o których mowa w tym przepisie, to przede wszystkim roszczenia związane z korzystaniem z rzeczy wspólnej, pobieraniem z niej pożytków i przychodów oraz dokonanych nakładów.

W myśl art. 207 k.c. pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

Z powyższego wynika, że każdy ze spadkobierców jest zobowiązany do ponoszenia opłat związanych z utrzymaniem wspólnej nieruchomości.

Pojęcie wydatków użyte w art. 207 k.c. jest w orzecznictwie rozumiane szeroko. Przyjmuje się, że w pojęciu tym mieszczą się także nakłady, nie tylko konieczne, lecz także inwestycyjne, prowadzące do zwiększenia wartości rzeczy wspólnej. Wydatkiem w rozumieniu tego unormowania jest nie tylko wydatek zmierzający do zachowania wspólnego prawa, lecz także wydatek poniesiony na normalną eksploatację rzeczy. Z kolei ciężarami w rozumieniu art. 207 k.c. są m.in. podatki i inne świadczenia o charakterze publicznoprawnym obciążające współwłaścicieli nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności.

Sąd dał wiarę twierdzeniom wnioskodawczyni, że od śmierci J. G., uczestnik nie partycypował w kosztach utrzymania przedmiotowego lokalu, nie opłacał czynszu ani funduszu remontowego, które to wydatki od marca 2023 roku do maja 2025 roku ponoszone były wyłącznie przez wnioskodawczynię. Powyższe potwierdzają załączone do akt sprawy potwierdzenia przelewów. Fakt ten został ponadto przyznany przez uczestnika.

Wobec podanej przez wnioskodawczynię i uczestnika wartości majątku spadkowego (177 000 zł) i zważywszy na przypadający wnioskodawczyni udział w tym majątku (1/2 części), spłata na rzecz wnioskodawczyni wyniosła 88 500 złotych (177 000 zł : 2), zaś należna wnioskodawczyni kwota z tytułu rozliczenia poniesionych przez nią wydatków na utrzymanie nieruchomości wyniosła 9 588,04 złotych (19 176,08 zł : 2). Łącznie 98 088,04 złotych.

Stosownie do treści art. 212 § 3 k.c. zasądzając spłatę Sąd wskazał termin jej uiszczenia i wysokość odsetek należnych w przypadku zwłoki w płatności. W ocenie Sądu okres 14 dni od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, to – zgodnie z oświadczeniem uczestnika złożonym na rozprawie w dniu 24 czerwca 2025 roku – czas odpowiedni, który pozwoli uczestnikowi zgromadzić środki niezbędne do uiszczenia kwoty zasądzonej od niego na rzecz wnioskodawczyni.

Z uwagi na to, iż wnioskodawczyni i uczestnik postępowania byli w równym stopniu zainteresowani dokonaniem działem spadku, Sąd uznał, iż w związku z tym winni w równych częściach uczestniczyć w kosztach niniejszego postępowania. Na koszty te składa się opłata sądowa od wniosku w wysokości 2 000 złotych. Dlatego też, na podstawie 520 § 2 k.p.c. i art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, Sąd zasądził od uczestnika na rzecz wnioskodawczyni kwotę 1 000 złotych tytułem zwrotu połowy opłaty sądowej od wniosku.

Natomiast o pozostałych kosztach postępowania związanych z udziałem zainteresowanych w postępowaniu, Sąd rozstrzygnął w myśl art. 520 § 1 k.p.c.

sędzia Magdalena Łukaszewicz