Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 lutego 2024 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Anna Gajewska
Protokolant:	sekretarz sądowy Agnieszka Zuzga

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lutego 2024 roku

sprawy z powództwa (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Wierzytelności z siedzibą w G.

przeciwko N. P.

o zapłatę

o r z e k a :

I.  Zasądza od pozwanej N. P. na rzecz powoda (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Wierzytelności z siedzibą w G. kwotę 3 329,90 zł (trzy tysiące trzysta dwadzieścia dziewięć złotych 90) wraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 08.12.2023r. do dnia zapłaty.

II.  Oddala powództwo w pozostałej części.

III.  Zasądza od pozwanej N. P. na rzecz powoda (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Wierzytelności z siedzibą w G. kwotę 1 053,60 zł (jeden tysiąc pięćdziesiąt trzy złote 60/100) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 543/23 upr

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2023 roku E. D. Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Wierzytelności z siedzibą w G. wytoczył powództwo przeciwko N. P. o zapłatę kwoty 4 134,10 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Nadto powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że dochodzona wierzytelność powstała w wyniku zawarcia przez pozwaną z (...) Finanse Spółką Akcyjną z siedzibą w P. (wierzyciel pierwotny) w dniu 10.06.2021r. umowy pożyczki o numerze (...), na podstawie której pozwana otrzymała określoną w umowie kwotę zobowiązując się jednocześnie do jej zwrotu na warunkach ściśle określonych w umowie. Umowa została skonstruowana w sposób zwięzły i przejrzysty, a warunki umowy w tym kwota pożyczki, całkowity koszt pożyczki i łączne zobowiązanie do spłaty, zostały wskazane na pierwszej stronie umowy. Pożyczkodawca wywiązał się z umowy i przekazał środki finansowe na rzecz pozwanej, natomiast pozwana nie wywiązała się z warunków umowy. Nie dokonywała spłaty pożyczki zgodnie z ustaleniami umownymi, dlatego umowa została wypowiedziana w dniu 4 lutego 2022 roku i cała należność wynikająca z umowy stała się wymagalna z dniem 14 marca 2022 roku.

Powódka wskazała, że w dniu 26 kwietnia 2022 roku w drodze umowy cesji zawartej pomiędzy (...) Finanse Spółką Akcyjną z siedzibą w P., a E. D. Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym Niestandaryzowanym Funduszem Wierzytelności z siedzibą w G. (poprzednia nazwa: E. D. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w G.), pożyczkodawca zbył powyższą wierzytelność na rzecz powoda, który uzyskał czynną legitymację procesową w niniejszej sprawie.

Powód wskazał, że na dochodzoną pozwem kwotę składa się:



2 546,30 zł – niespłacony kapitał udzielonej pożyczki,



920,21 zł – suma opłat związanych z udzieleniem i z obsługą pożyczki zgodnie z tabelą opłat,



667,59 zł – skapitalizowane odsetki maksymalne za opóźnienie naliczone od dnia następującego po dniu wymagalności poszczególnych rat do dnia poprzedzającego dzień złożenia pozwu.

W dniu 15 listopada 2023 roku Sąd Rejonowy w Piszu wydał w niniejszej sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, którym nakazał pozwanej, aby zapłaciła na rzecz powoda całość dochodzonego roszczenia wraz z kosztami postępowania (k. 77).

Pozwana N. P. wniosła sprzeciw od wydanego nakazu zapłaty zaskarżając go w całości. Wniosła o oddalenie powództwa i o zasądzenie na jej rzecz od powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

Pozwana przyznała, że zawarła przedmiotową umowę pożyczki, że otrzymała w gotówce kwotę 2000 złotych i że na poczet spłaty pożyczki wpłaciła łącznie 912 złotych. Przyznała również, że zaprzestała spłaty pożyczki. Podkreśliła, iż nie przypomina sobie, aby oprócz ww. kwoty 2000 złotych otrzymała ponadto kwotę 960 złotych w formie karty płatniczej. Podniosła, że nigdy z takiej karty nie korzystała. Z uwagi na powyższe pozwana podniosła zarzut nieudowodnienia przez stronę powodową kwoty wypłaconej jej pożyczki.

Pozwana podniosła, że z uzyskanych przez nią informacji wynika, że zawierając przedmiotową umowę, przystąpiła jednocześnie do dwóch umów grupowego ubezpieczenia. Koszt tych umów wyniósł 832 złote i 104 złote i nie został uwzględniony w umowie pożyczki. W ocenie pozwanej, najprawdopodobniej koszt ten został pobrany z ww. karty płatniczej.

Pozwana zakwestionowała wysokość roszczenia powoda oraz zasadność obciążenia jej ogromnymi kosztami pozaodsetkowymi. Podniosła zarzut niedozwolonych postanowień umownych. Podniosła również, iż przedmiotowa umowa jest niezgodna z ustawą z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, co daje pozwanej prawo do skorzystania z tzw. „sankcji kredytu darmowego, o której mowa w art. 45 ust. 1 cytowanej ustawy.

W przypadku uwzględnienia roszczenia powoda, pozwana wniosła o rozłożenie zasądzonej kwoty na raty w wysokości po 100 zł miesięcznie. Podniosła, że ma 70 lat, jest rozwiedziona i od ponad 20 lat prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Jest emerytką. Stan jej zdrowia jest zły. Pozostaje pod stałą opieką lekarzy, ponosi duże koszty leczenia. Zadłużać zaczęła się 10 lat temu, gdyż brakowało jej środków na życie i leczenie. Zaciągała nowe zobowiązania by spłacać wcześniejsze. Wpadła w spiralę zadłużenia. Zdaniem pozwanej, wierzyciel pierwotny wykorzystał jej trudną sytuację życiową i finansową, jej niewiedzę i strach przed kosztami egzekucji komorniczych, a ponadto przyznał pozwanej przedmiotową pożyczkę pomimo nieposiadania przez nią zdolności kredytowej.

W piśmie procesowym z dnia 9 stycznia 2024 roku, powód ograniczył powództwo o kwotę 730,64 złotych dochodzoną tytułem pozaodsetkowych kosztów pożyczki oraz o kwotę 73,56 złotych dochodzoną tytułem skapitalizowanych odsetek za opóźnienie. W konsekwencji wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty 3 329,90 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia sporządzenia pozwu, tj. od dnia 04.10.2023r.

Powód wskazał, że na dochodzoną kwotę składają się:



2 546,30 zł – niespłacony kapitał udzielonej pożyczki,



189,57 zł – suma opłat związanych z udzieleniem i z obsługą pożyczki (prowizja, opłata przygotowawcza, opłata za dostarczenie środków, opłata za terenową obsługę pożyczki),



155,75 zł – skapitalizowane odsetki umowne naliczone od dnia wymagalności poszczególnych rat pożyczki do dnia 28.04.2022r. – zgodnie z załączoną do pozwu historią spłat pożyczki,



438,28 zł – skapitalizowane odsetki ustawowe za opóźnienie naliczone od kwoty niespłaconego kapitału od dnia 29.04.2022r. do dnia poprzedzającego dzień sporządzenia pozwu, tj. do dnia 03.10.2023r.

Pozwana N. P. wyraziła zgodę na ograniczenie powództwa w powyższym zakresie. Wniosła o potraktowanie ww. ograniczenia jako przegranej powoda. Podtrzymała wszelkie swoje dotychczasowe zarzuty.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 10 czerwca 2021 roku pomiędzy (...) Finanse Spółką Akcyjną z siedzibą w P., a N. P. zawarta została umowa pożyczki o numerze (...), na podstawie której N. P. przyznana została pożyczka w łącznej wysokości 4 312,24 złote, w tym kwota:



2 960 złotych stanowiąca kapitał pożyczki, z czego 2000 złotych wypłacono pożyczkobiorcy gotówką, a kwotę 960 złotych w formie elektronicznej karty przedpłaconej nr (...), wydanej przez współpracujący z pożyczkodawcą bank (...) S.A., która to karta została przekazana pożyczkobiorcy któremu oddano do dyspozycji znajdujące się na niej środki,



1 240,24 złotych stanowiąca prowizję za udzielenie pożyczki,



50 złotych stanowiąca opłatę przygotowawczą,



10 złotych stanowiąca opłatę za dostarczenie środków,



52 złote stanowiąca opłatę za usługę terenowej obsługi pożyczki.

Zgodnie z umową, N. P. zobowiązała się do spłaty ww. kwoty pożyczki z odsetkami umownymi wnoszącymi łącznie 109,52 złotych liczonymi według zmiennej stopy procentowej, która w dniu zawarcia umowy wynosiła 7,20% w stosunku rocznym. Spłata zobowiązania w łącznej wysokości 4 421,76 złotych miała nastąpić w 52 tygodniowych ratach w kwocie po 85,03 złotych, płatnych od dnia 17 czerwca 2021 roku. W przypadku powstania należności przeterminowanych, N. P. zobowiązała się do zapłaty na rzecz pożyczkodawcy odsetek maksymalnych za opóźnienie wskazanych w art. 481 § 2 ¹ k.c.

Umowa przewidywała prawo pożyczkodawcy do odstąpienia od umowy w terminie 14 dni od dnia jej zawarcia (pkt 18-21 umowy).

Umowa przewidywała również, że pożyczkodawca może wypowiedzieć umowę z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia i zażądać spłaty całej należności z tytułu umowy, w przypadku naruszenia przez pożyczkobiorcę warunków umowy, m.in. w przypadku opóźnienia ze spłatą kwoty równej dwóm pełnym ratom pożyczki.

(dowód: umowa pożyczki k. 46-54; formularz informacyjny k. 121-125; historia spłat pożyczki k. 55-57; dyspozycja zasilenia karty elektronicznej k. 126)

Zawierając ww. umowę pożyczki, N. P. złożyła dobrowolnie deklarację zgody na przystąpienie do:

- umowy grupowego ubezpieczenia na podstawie Szczególnych Warunków (...) Pomoc Prawna dla (...) Stowarzyszenia Klub (...) (długość okresu ochrony ubezpieczeniowej 13 miesięcy, wysokość składki ubezpieczeniowej 832 złote),

- umowy grupowego ubezpieczenia na podstawie Szczególnych Warunków (...) Bezpieczny Dom dla (...) Finanse S.A. (długość okresu ochrony ubezpieczeniowej 13 miesięcy, wysokość składki ubezpieczeniowej 104 złote).

(dowód: deklaracje zgody na przystąpienie do umowy grupowego ubezpieczenia k. 101-102 i 103-104)

N. P. przystąpiła do wykonywania ww. umowy pożyczki. Do dnia 9 grudnia 2021 roku na poczet spłaty pożyczki dokonała wpłat w łącznej wysokości 912 złotych, a następnie całkowicie zaprzestała spłaty.

(okoliczności bezsporne, dowód: historia spłaty k. 55-57)

W związku z niewywiązaniem się przez N. P. z warunków umowy pożyczki o numerze (...), pismem z dnia 4 lutego 2022 roku (...) Finanse Spółka Akcyjna z siedzibą w P. wypowiedziała tę umowę z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia.

Pismo zawierająca oświadczenie pożyczkodawcy o wypowiedzeniu umowy zostało doręczone N. P. w dniu 11 lutego 2022 roku.

(dowód: pismo z 04.02.2022r. wraz z dowodem doręczenia k. 58-61)

Na podstawie umowy przelewu wierzytelności zawartej w dniu 26 kwietnia 2022 roku pomiędzy (...) Finanse S.A. z siedzibą w P., a E. D. Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym Niestandaryzowanym Funduszem Wierzytelności z siedzibą w G. (poprzednia nazwa: E. D. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w G.), fundusz ten nabył wierzytelność względem N. P. wynikającą z umowy pożyczki o numerze (...) z dnia 10 czerwca 2021 roku.

(dowód: umowa przelewu wierzytelności z załącznikami k. 20-45)

Mając na uwadze treść stanowiska powoda zawartego w piśmie procesowym z dnia 9 stycznia 2024 roku (k. 94-95 akt sprawy) oraz treść umowy pożyczki o numerze (...) zwartej w dniu 10 czerwca 2021 roku i historię spłaty, na dzień wniesienia pozwu w przedmiotowej sprawie zadłużenie N. P. z tytułu przedmiotowej umowy wynosiło łącznie 3 329,90 złotych, w tym:



2 546,30 zł – niespłacony kapitał udzielonej pożyczki,



189,57 zł – suma opłat związanych z udzieleniem i z obsługą pożyczki (prowizja, opłata przygotowawcza, opłata za dostarczenie środków, opłata za terenową obsługę pożyczki),



155,75 zł – skapitalizowane odsetki umowne naliczone od dnia wymagalności poszczególnych rat pożyczki do dnia 28.04.2022r. – zgodnie z załączoną do pozwu historią spłat pożyczki,



438,28 zł – skapitalizowane odsetki ustawowe za opóźnienie naliczone od kwoty niespłaconego kapitału od dnia 29.04.2022r. do dnia poprzedzającego dzień sporządzenia pozwu, tj. do dnia 03.10.2023r.

(dowód: umowa pożyczki k. 46-54; formularz informacyjny k. 121-125; dyspozycja zasilenia karty elektronicznej k. 126; historia spłat pożyczki k. 55-57; kalkulator odsetek ustawowych za opóźnienie k. 136)

Sąd zważył, co następuje:

Zawarta przez pozwaną i poprzednika prawnego powoda umowa pożyczki z dnia 10 czerwca 2021 roku, według obowiązującego w dacie zawarcia tej umowy stanu prawnego, jest umową o kredyt konsumencki określoną w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 roku (tj. Dz.U. z 2022r., poz. 246) o kredycie konsumenckim. Zgodnie z treścią tego przepisu przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255 550,00 zł albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi. Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy, za umowę o kredyt konsumencki uważa się w szczególności umowę pożyczki. Jak z kolei stanowi przepis art. 720 § 1 k.c., przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy.

Pozwana nie kwestionowała, że zawarła z powodem przedmiotową umowę Przyznała również, że w czasie obowiązywania umowy nie wywiązała się z jej warunków, co stanowiło podstawę do wypowiedzenia umowy przez pożyczkodawcę.

Zakwestionowała natomiast wysokość roszczenia i zgodność przedmiotowej umowy z ustawą o kredycie konsumenckim oraz podniosła zarzut niedozwolonych klauzul umownych. W ocenie pozwanej, rażąco wysokie pozaodsetkowe koszty pożyczki stanowią klauzule abuzywne.

W ocenie Sądu, wszystkie podniesione przez stronę pozwaną zarzuty, w świetle przedłożonych przez powoda dokumentów, uznać należy za chybione.

Nie budzi wątpliwości Sądu, że pozwana miała pełną świadomość treści umowy pożyczki, na którą wyraziła zgodę, zaakceptowała ją i własnoręcznie podpisała.

Zawierając przedmiotową umowę pozwana wyraziła chęć przystąpienia do ubezpieczenia „Pomoc Prawna dla (...) Stowarzyszenia (...)” i „Bezpieczny Dom dla (...) Finanse S.A.”, o czym świadczą własnoręcznie złożone przez nią podpisy pod deklaracjami zgody na przystąpienie do ww. ubezpieczeń (k. 102 i 104). Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do przyjęcia, że przystąpienia te nie miały charakteru dobrowolnego i że zawarcie umowy pożyczki uzależnione było od zawarcia ww. umów ubezpieczenia.

W ocenie Sądu, przedłożonym wydrukiem „dyspozycja zasilenia kart online” (k. 126) powód wykazał, że w ramach przedmiotowej umowy, oprócz przekazanej „do ręki” kwoty 2 000 złotych pozwana otrzymała również kwotę 960 złotych w formie elektronicznej karty przedpłaconej nr (...), wydanej przez współpracujący z pożyczkodawcą bank (...) S.A., która to karta i znajdujące się na niej środki zostały, zgodnie z zapisami umowy, przekazane pozwanej do jej swobodnej dyspozycji.

W związku z ograniczeniem przez stronę powodową roszczenia, pozaodsetkowe koszty przedmiotowej pożyczki (tj. prowizja, opłata przygotowawcza, opłata za dostarczenie środków, opłata za terenową obsługę pożyczki) wyniosły łącznie 621,60 złoty, a nie jak pierwotnie 1 352,24 złote. Podkreślić należy, że tak ustalone koszty nie przekraczają maksymalnej wysokości pozaodsetkowych kosztów kredytu ustalonej zgodnie z przepisem art. 8d ustawy z dnia 2 marca 2020 roku o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem Covid-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. Nie sposób zatem uznać ich za niedozwolone klauzule umowne. Należy zaznaczyć, że przepis art. 385 ¹ k.c. nie ma zastosowania do głównych świadczeń stron, w tym ceny lub wynagrodzenia, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Tymczasem pozwana, akceptując i podpisując przedmiotową umowę pożyczki, zaakceptowała również wysokość kosztów dodatkowych, które określone zostały w umowie w sposób jasny i jednoznaczny.

Zdaniem Sądu, z przedłożonej przez powoda historii spłat przedmiotowej pożyczki (k. 55-57), wprost wynikają terminy i wysokości dokonanych przez pozwaną wpłat, a także należna wierzycielowi pierwotnemu kwota umownych odsetek za opóźnienie naliczonych od dnia wymagalności poszczególnych rat pożyczki do dnia 28.04.2022r.

Zgodnie z postanowieniami umowy, pozwana zobowiązała się do spłaty pożyczki z odsetkami umownymi oraz odsetkami od należności przeterminowanych. Odsetki umowne liczone były według zmiennej stopy procentowej, która w dniu zawarcia umowy wynosiła 7,20% w stosunku rocznym. Z kolei zapisy umowy odnoszące się do odsetek od należności przeterminowanych, zawierały w swej treści ograniczenie umówionych odsetek do odsetek maksymalnych, wynikających z przepisów Kodeksu cywilnego.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że dochodzenie przez powoda zapłaty kwoty 155,75 złotych tytułem odsetek umownych naliczonych od dnia wymagalności poszczególnych rat pożyczki do dnia 28.04.2022r. i kwoty 438,28 złotych tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie naliczonych od kwoty niespłaconego kapitału od dnia 29.04.2022r. do dnia poprzedzającego dzień sporządzenia pozwu, tj. do dnia 03.10.2023r., jest w pełni zasadne.

Przedmiotowa umowa nie została zawarta pod presją przewagi wierzyciela pierwotnego prowadzącego działalność gospodarczą polegającą na udzielaniu kredytów konsumenckich. Pozwana miała możliwość wyboru instytucji finansowej, u której chce zaciągnąć zobowiązanie. Zawarła przedmiotową umowę w ramach swobody kontraktowej. Znała treść swojego zobowiązania, w szczególności jego wysokość, wysokość poszczególnych rat pożyczki i terminy ich spłaty; otrzymała egzemplarz umowy; mogła i powinna była szczegółowo zapoznać się z treścią umowy; mimo uprawnienia, nie odstąpiła od umowy na zasadach określonych w umowie. Pozwana wyraziła wolę zawarcia przedmiotowej umowy pożyczki i zaakceptowała zaoferowane przez pożyczkodawcę warunki, czego konsekwencją było udostępnienie jej kwoty 2 960 złotych.

Reasumując, Sąd nie miał wątpliwości aby uznać zasadność roszczenia pozwu. Wysokość zobowiązania pozwanej została należycie przez powoda udokumentowana, a strona przeciwna nie przedstawiła dowodów kwestionujących wyliczenia powoda, ograniczając się do gołosłownych twierdzeń, tymczasem zgodnie z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Wobec powyższego, na podstawie powołanych wyżej przepisów i zapisów umowy pożyczki z dnia 10 czerwca 2021 roku, Sąd orzekł jak w punkcie I. wyroku.

Sąd oddalił powództwo w zakresie, w jakim powód domagał się zasądzenia odsetek od dnia wniesienia pozwu i odsetki te zasądził od dnia następnego po dniu doręczenia pozwanej odpisu pozwu w przedmiotowej sprawie, uznając, iż dopiero z tą chwilą pozwana poznała wysokość swojego zobowiązania.

Sąd nie uznał za zasadne rozłożenie zasądzonej należności na raty. Możliwość taka wynika z art. 320 k.p.c., zgodnie z którym w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Rozważając zastosowanie art. 320 k.p.c. sąd musi brać pod uwagę interesy obu stron, a także skutki, jakie orzeczenie spowoduje w ich sferze prawnej i życiowej. Z możliwości rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty Sąd korzysta wówczas, gdy z okoliczności sprawy wynika, że rozłożenie świadczenia na raty umożliwi zobowiązanemu wywiązanie się ze zobowiązania w możliwym do przyjęcia przez wierzyciela terminie. Uwzględnienie wniosku dłużnika jest racjonalne, gdy dłużnik wykaże, że dysponować będzie środkami umożliwiającymi wykonanie tak zmodyfikowanego obowiązku w sposób odczuwalny ekonomicznie przez wierzyciela. W przeciwnym razie bowiem ani on sam nie odczuje ulgi, ani wierzyciel nie zostanie należycie zaspokojony, a wszystko zakończy się i tak postępowaniem egzekucyjnym. W niniejszej sprawie brak jest podstaw do przyjęcia, że uwzględnienie wniosku dłużnika jest racjonalne.

Od daty wymagalności przedmiotowego roszczenia upłynęły blisko dwa lata. Tymczasem aż do chwili wydania wyroku w niniejszej sprawie pozwana nie spłaciła nawet w części przedmiotowego zadłużenia. Taka postawa pozwanej w ocenie Sądu wskazuje na to, że należność rozłożona na raty nie będzie przez nią spłacana w przyszłości w ratach.

W sytuacji gdy opóźnienie w zapłacie należności wynosi kilkanaście miesięcy, uzasadnione jest stanowisko, że dłużnik miał możliwość podjęcia działań zmierzających do uzyskania środków finansowych na zaspokojenie wierzyciela, oraz że nie dołożył należytej staranności aby środki takie pozyskać. Niewątpliwie dalsze odkładanie płatności godzi w uzasadnione interesy wierzyciela, który będąc podmiotem gospodarczym nastawionym na zysk ponosi stratę.

O kosztach procesu, wobec jedynie częściowego uwzględnienia żądań pozwu (przyczyna ograniczenia powództwa stawia bowiem stronę powodową w roli strony przegrywającej spór w zakresie kwoty 804,20 złote), Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 100 k.p.c., biorąc pod uwagę wygranie sprawy przez powódkę w 88%. Koszty poniesione przez powódkę wyniosły łącznie 1 317 złotych, na co składają się: kwota 400 złotych tytułem opłaty sądowej od pozwu, kwota 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa i kwota 900 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Zatem 80% ze wskazanej wyżej kwoty wynosi 1 053,60 złotych.