Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2024 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Anna Lisowska

Protokolant: st. sekr. sąd. Judyta Masłowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 października 2024 roku

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko H. W.

o zapłatę

o r z e k a:

I.  Powództwo oddala.

II.  Zasądza od powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na rzecz pozwanej H. W. kwotę 917 zł (dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 373/24

UZASADNIENIE

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wytoczyła powództwo przeciwko H. W. o zapłatę kwoty 3 037,50 złotych z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od kwoty 2 992,01 złotych od dnia 7 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty. Nadto powódka wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka podniosła, że dochodzona przez nią wierzytelność wynika z zawartej między stronami w dniu 7 marca 2023 roku umowy pożyczki nr (...). Umowa ta została zawarta na podstawie wniosku o pożyczkę złożonego przez pozwaną w dniu 7 marca 2023 roku. Pożyczka w kwocie 2 700 złotych została wypłacona pozwanej przez powódkę na rachunek bankowy należący do pozwanej, wskazany we wniosku o pożyczkę i zweryfikowany za pomocą usługi weryfikacji rachunku AIS. Pozwana zobowiązała się spłacić pożyczkę wraz z prowizją (292,01 zł) i odsetkami umownymi (45,49 zł) w terminie do 6 kwietnia 2023 roku. Termin ten upłynął bezskutecznie. Pozwana nie spłaciła pożyczki. Roszczenie stało się wymagalne w dniu 7 kwietnia 2023 roku.

W niniejszej sprawie Sąd Rejonowy w Piszu wydał w dniu 24 lipca 2024 roku nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, którym nakazał pozwanej aby w ciągu dwóch tygodni od doręczenia jej nakazu, zapłaciła na rzecz powódki całość dochodzonego roszczenia wraz z kosztami postępowania. (k. 23)

Pozwana H. W. wniosła sprzeciw od wydanego nakazu zapłaty zaskarżając go w całości. Wniosła o oddalenie powództwa i o zasądzenie na jej rzecz od powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu zakwestionowała roszczenie co do zasady i co do wysokości. Podniosła zarzut nieistnienia umowy pożyczki. Zakwestionowała prawdziwość przedłożonych przez powódkę dokumentów. Ponadto, w ocenie pozwanej zapisy umowy w zakresie prowizji stanowią postanowienia abuzywne, czego skutkiem jest nieważność umowy.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Żądania powódki nie można było uznać za zasadne.

W ocenie Sądu powódka nie dowiodła istnienia dochodzonej wierzytelności.

Zgodnie z treścią art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Tak więc w niniejszej sprawie na powodzie spoczywał obowiązek udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, a ponadto w myśl art. 232 k.p.c. ciążył na nim obowiązek wskazywania dowodów, z których wywodził skutki prawne.

Należy podkreślić, iż powódka nie przedłożyła Sądowi dokumentów, które potwierdzałyby, że pozwana złożyła wniosek o przedmiotową pożyczkę i zaakceptowała warunki umowy nr (...). Powódka przedłożyła jedynie potwierdzenie przeprowadzonej za pomocą usługi (...) weryfikacji rachunku bankowego pozwanej, która to weryfikacja miała miejsce w dniu 13 czerwca 2022 roku (k. 16v) i w żadnej mierze nie stanowi dowodu wnioskowania przez pozwaną o przedmiotową pożyczkę i zaakceptowania przez pozwaną warunków umowy nr (...).

Odnośnie inicjatywy dowodowej Sąd Rejonowy w Piszu w pełni podziela utarte orzecznictwo Sądu Najwyższego wyrażające się w tezie: „Rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.).” (vide wyrok Sądu Najwyższego z 17.12.1996r. w sprawie I CKU 45/96, podobnie również wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 21 .10.2003r. w sprawie I A Ca 516/03; wyrok Sądu Najwyższego z 07.10.1998r. w sprawie II UKN 244/98). Nadto powód jest przedsiębiorcą, a pozwana konsumentem, zatem zastosowanie w przedmiotowej sprawie ma również art. 458 ¹⁵ k.p.c. i związany z nim obowiązek przedstawienia wszystkich dowodów i twierdzeń już na etapie złożenia pozwu.

W tym stanie rzeczy, uznając roszczenie za nieudowodnione, Sąd powództwo oddalił.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w prawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1935 z późn. zm.) oraz art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. W tym przypadku jest to kwota 900 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i kwota 17 złotych tytułem zwrotu opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa.