Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 czerwca 2023 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Jakub Błesiński

Protokolant: sekretarz sądowy Paula Milewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2023 roku

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w G.

przeciwko P. B.

o zapłatę

o r z e k a:

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 118/23

UZASADNIENIE

(...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w G. wystąpił z powództwem przeciwko P. B. o zapłatę kwoty 11 913,73 złote z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 5 grudnia 2022 roku (data wniesienia pozwu) do dnia zapłaty. Ponadto powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 22 września 2020 roku pozwany zawarł z (...) Finanse Spółką Akcyjną z siedzibą w P. (wierzyciel pierwotny) umowę pożyczki o nr (...), na podstawie której pozwany otrzymał określoną w umowie kwotę pieniężną. Pomimo upływu określonego w umowie terminu spłaty pożyczki, pozwany nie wywiązał się z warunków umowy, nie dokonał spłaty pożyczki, co skutkowało wypowiedzeniem umowy i postawieniem całego zobowiązania w stan natychmiastowej wykonalności z dniem 23 sierpnia 2021 roku. W dniu 15 lutego 2022 roku wierzyciel pierwotny zbył przedmiotową wierzytelność na rzecz powoda. Pozwany został poinformowany o zmianie wierzyciela

Powód wskazał, że na dochodzoną niniejszym pozwem kwotę składa się:

-

kwota 8 583,01 zł – niespłacony kapitał pożyczki,

-

2 043,22 zł – suma skapitalizowanych odsetki umownych i karnych za opóźnienie,

-

1 287,50 zł – suma opłat związanych z udzieleniem i obsługą pożyczki zgodnie z tabelą opłat.

Wydanym w niniejszej sprawie w dniu 23 grudnia 2022 roku nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, Sąd Rejonowy w Piszu nakazał pozwanemu, aby zapłacił na rzecz powoda całość dochodzonego roszczenia wraz z kosztami postępowania.

Pozwany P. B. wniósł sprzeciw od wydanego nakazu zapłaty zaskarżając go w całości. Wniósł o oddalenie powództwa i obciążenie strony powodowej kosztami procesu. Zakwestionował roszczenie powoda tak co do zasady, jak i co do wysokości. Zaprzeczył istnieniu przedmiotowej wierzytelności. Podniósł, iż przedłożona przez powoda „ugoda” nie zawiera podpisu pozwanego. Podkreślił, że nie otrzymał środków finansowych będących przedmiotem tej ugody. Zakwestionował ponadto wymagalność roszczenia powódki i podniósł zarzut niedozwolonych postanowień umownych.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Roszczenie powoda podlegało oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Tak więc w niniejszej sprawie na powódce spoczywał obowiązek udowodnienia faktów uzasadniających jej roszczenie, a ponadto w myśl art. 232 kpc ciążył na niej obowiązek wskazywania dowodów, z których wywodziła skutki prawne. Odnośnie inicjatywy dowodowej Sąd Rejonowy w Piszu w pełni podziela utarte orzecznictwo Sądu Najwyższego wyrażające się w tezie: „Rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.).” (vide wyrok SN z 17 XII 1996r., I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76; podobnie również wyrok sądu apelacyjnego w Białymstoku z 21 X 2003 r., I A Ca 516/03, OSP 2004/9/118; wyrok SN z 7 X 1998r., II UKN 244/98, OSNP 1999/20/662).

Należy podkreślić, iż powód nie przedłożył Sądowi żadnych dokumentów, które potwierdzałyby, że pozwany w dniu 22 września 2020 roku zawarł z (...) Finanse Spółką Akcyjną z siedzibą w P. (wierzycielem pierwotnym) umowę pożyczki o nr (...), na podstawie której otrzymał określone w tej umowie środki finansowe, i pomimo precyzyjnie określonych w umowie warunków nie spłacił pożyczki.

Strona powodowa przedłożyła kserokopię ugody restrukturyzacyjnej nr (...) zawartej 22 września 2020 roku pomiędzy P. B., a (...) Finanse S.A. (k. 27-34), kserokopię pisma z 16 lipca 2021 roku zawierającego oświadczenie (...) Finanse S.A. o wypowiedzeniu umowy nr (...) wraz z kserokopią dowodu doręczenia (k. 35-38) oraz kserokopie pism dotyczących zawiadomienia o cesji wierzytelności (k. 39-42).

Wskazać należy, iż ww. kopie nie zostały potwierdzone za zgodność z oryginałem, zatem nie są dokumentem w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego . Wynika to z tego, że odbitka ksero nie zawiera oryginalnego podpisu wystawcy, który stanowi conditio sine qua non istnienia dokumentu. Odpis pisma (a także i załączników) może być sporządzony dowolną techniką (kopia maszynopisu, egzemplarz wydruku komputerowego, kserokopia itp.). Powinien jednak oddawać pełną ich treść, a składający je musi poświadczyć zgodność odpisu z oryginałem (por. K. Knoppek, Wydruk komputerowy jako dowód w procesie cywilnym, PiP 1993, Nr 2, s. 54 oraz K. Knopek, Dokument w procesie cywilnym, PDW Poznań 1993, s. 122). Pośrednio można tu także - z braku wyraźnego w tej mierze unormowania (takiego jak np. w art. 89 § 1 k.p.c., gdzie mowa zarówno o "wierzytelnym" odpisie, jak i o jego uwierzytelnianiu) - odnieść wskazania zawarte w uchwale SN z 29.3.1994 r. (III CZP 37/94, OSN 1994, Nr 11, poz. 206), że niepoświadczona podpisem strony kserokopia nie jest dokumentem. Mieści się ona w stosowanym w Kodeksie postępowania cywilnego pojęciu odpisu (jako odwzorowanie oryginału), jednak poświadczenie jej zgodności z takim oryginałem mieści w sobie jednocześnie oświadczenie strony o istnieniu dokumentu o treści i formie odwzorowanej kserokopią. Również w wyroku z 6.11.2002 r. (I CKN 1280/00, niepubl.) Sąd Najwyższy odnosząc się do treści art. 128 i 129 k.p.c. ponownie uznał (choć bez przywołania poprzednio powołanego orzeczenia), że: "zwykła odbitka ksero (tj. odbitka niepotwierdzona, niestanowiąca dokumentu) nie może zastąpić dokumentu, na którego bazie powstała. Ustawodawca posługując się pojęciem dokumentu rozumiał przez to oryginał dokumentu. Tam gdzie oryginał może być zastąpiony przez odpis (np. odbitkę ksero), ustawodawca wyraźnie to zaznaczył". Art. 129 § 2 k.p.c. pozwala na złożenie zamiast oryginału odpisu dokumentu, ale poświadczonego za zgodność z oryginałem przez osoby w nim wskazane.

Ponadto przedłożona kserokopia rzekomej umowy nie na nawet ponumerowanych stron.

Na marginesie podnieść również należy, iż z treści ww. ugody wynika, że wypłata kwoty pożyczki w łącznej wysokości 8 583,01 zł miała nastąpić w dwóch transzach. Pierwsza w wysokości 2 839 zł, a druga w wysokości 5 744,01 zł (k. 27). W treści ugody zawarte jest oświadczenie pożyczkobiorcy (pozwanego), że w dniu zawarcia ugody umożliwiono mu swobodne dysponowane I. transzą pożyczki oraz, że pożyczkobiorca zobowiązuje się do pokwitowania przekazanej mu przez pożyczkodawcę kwoty II. transzy (k. 33). Wypłata II. transzy miała nastąpić w miejscu zamieszkania pożyczkobiorcy w dniu 21 lipca 2021 roku, jednak w razie występowania jakichkolwiek zobowiązań pozwanego względem pożyczkodawcy, zobowiązania te miały zostać potrącone z tej transzy (pkt 1.K i pkt 7 umowy). Powód nie przedłożył pokwitowania wypłaty II. transzy ani dowodu na występowanie jakichkolwiek zobowiązań pozwanego względem pożyczkodawcy, które to zobowiązania zostały z tej transzy potrącone. Brak jest zatem dowodu, że dający pożyczkę (wierzyciel pierwotny) przeniósł na własność pozwanego tę ilość pieniędzy. Ponadto, skoro wypłata II. transzy miała nastąpić w dniu 21 lipca 2021 roku, zupełnie niezrozumiałym dla Sądu jest złożenie oświadczenia o wypowiedzeniu umowy przez pożyczkodawcę (16 lipiec 2021 r.) przed tym terminem.

Wobec powyższego, uznając roszczenie powoda za nieudowodnione, Sąd powództwo oddalił.