Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 września 2024 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Anna Gajewska
Protokolant:	sekretarz sądowy Agnieszka Zuzga

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 września 2024 roku

sprawy z powództwa J. H.

przeciwko H. B., S. H.

o zapłatę

o r z e k a :

I.  Oddala powództwo.

II.  Zasądza od powoda J. H. na rzecz pozwanej H. B. kwotę 917 zł (dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 91/24

UZASADNIENIE

J. H. wytoczył powództwo przeciwko H. B. i S. H. o zapłatę kwoty 3 500 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 14 lutego 2024 roku do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód wyjaśnił, że zamieszkuje przy ulicy (...) na tej samej nieruchomości co pozwane. Powód na wspólnej posesji gromadził drewno opałowe w ilości ok. 10-15 m ³, które wykorzystuje do ogrzewania swojej części budynku.

Powód w weekend majowy 2023 roku zorientował się, że w miejscu, gdzie dotąd było składowane drewno było pusto. Drewno zostało zabrane w całości, nie było także palet transportowych.

Powód złożył zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa. W wyniku podjętych czynności policja ustaliła, że zaboru drewna dokonała S. H. i H. B.. Zgromadzone drewno było własnością powoda.

W odpowiedzi na pozew pozwana H. B. wniosła o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwana H. B. zaprzeczyła, że zabrała drewno należące do powoda. Podkreśliła ponadto, że powód nie udowodnił, że posiadał na nieruchomości wspólnej drewno o wartości 3 500 złotych w ilości około 10-15 m3.

Pozwana podała, że na nieruchomości stron powód gromadził zbędne przedmioty, drewno, skrzynki, palety, pudełka, kartony. W ten sposób zrobił z nieruchomości wysypisko śmieci. Szpeciło to wygląd nieruchomości, a także było niebezpieczne. W rzeczach tych były gniazda myszy, szczury, kokony z osami i robactwo, które roznosiły się po całej nieruchomości i przechodziło na nieruchomości sąsiadów.

Pod koniec lutego 2023 roku powód poprosił pozwaną, aby pomogła mu posprzątać zgromadzone rzeczy. Powód poprosił, żeby grubsze kawałki drewna odłożyć powodowi do wiaty, w której przechowuje drewno. Pozwana zgodziła się i w marcu wraz z rodziną zaczęła porządkować zgromadzone przez brata rzeczy. Część rzeczy została wyrzucona. Grubsze kawałki drewna, które mogły zostać wykorzystane, pozwana odkładała do skrzynek, które następnie złożono pod wiatą powoda. Obecnie skrzynki są niewidoczne, najprawdopodobniej zostały przykryte drewnem zgromadzonym przez powoda.

W odpowiedzi na pozew S. H. wniosła o oddalenie powództwa w całości.

S. H. w odpowiedzi na pozew podniosła, że J. H. składował na nieruchomości śmieci, kartony, skrzynki. W lutym 2023 roku poprosił H. B. o pomoc w posprzątaniu zgromadzonych rzeczy. Wiele ze zgromadzonych rzeczy zostało wyrzucone. Większe kawałki drewna zostały odłożone do skrzynek i zostawione pod wiatą pozwanego. Pozwana wskazała, że powód może mieć je nadal w swojej wiacie, ale przysypane innym drewnem.

Sąd ustalił, co następuje:

Nieruchomość zabudowana, działka gruntu o numerze (...) położona przy ulicy (...) w P., dla której Sąd Rejonowy w Piszu IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (...) stanowi własność J. H., H. B. i S. B..

(bezsporne)

Od kilkunastu lat J. H. składował na nieruchomości, w miejscu pod świerkami, wszelkiego typu przedmioty, które w jego ocenie nadawały się do palenia. Były to między innymi skrzynki po owocach, kartony, stare buty, palety. Składowisko to było nieuporządkowane, oszpecało nieruchomość. W składowisku zalęgły się szkodniki, tj. robactwo oraz myszy. Sąsiedzi zwracali na to uwagę właścicielom nieruchomości i prosili o uporządkowanie. J. H. otrzymał w grudniu 2021 roku drewno ze Szlachetnej Paczki o wartości 1000 złotych. Drewno to również było składowane na posesji.

W okresie od Wielkanocy 2023 roku do 27 kwietnia 2023 roku H. B., na prośbę J. H., wraz z członkami rodziny uprzątnęła posesję. Śmieci, spróchniałe drewno i skrzynki wyrzuciła, natomiast większe kawałki drewna odkładała do plastikowych skrzynek. Skrzynki te umieściła pod wiatą J. H. obok drewna otrzymanego ze Szlachetnej Paczki.

Po uprzątnięciu posesji J. H. stwierdził, że został okradziony.

W dniu 27 kwietnia 2023 roku miała miejsce interwencja policji związana z wszczęciem awantury przez J. H. o wyznaczenie granic działki z resztą domowników. Stosunki rodzinne są złe. J. H. jest skłócony z resztą domowników.

J. H. złożył zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa do Prokuratury Rejonowej w Piszu. Postanowieniem Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Piszu z dnia 18 grudnia 2023 roku odmówiono wszczęcia dochodzenia. Sąd Rejonowy w Piszu postanowieniem z dnia 14 lutego 2024 roku w sprawie II Kp 7/24 utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

(dowód: fotografie k. 21-23, zgodna wstępna k. 43, fotografie k. 45-48, zeznania świadka A. B. e-protokół z 15.05.2024r. [00:08:06], [00:09:25], [00:10:53], [00:11:40], [00:13:10], [00:14:14], [00:14:57], [00:17:17], [00:18:36], [00:19:09], [00:20:49], [00:21:59] k. 54v, zeznania świadka J. D. e-protokół z 15.05.2024r. [00:23:52], [00:24:58], [00:27:29], [00:28:23] k. 54v-55, zeznania świadka D. M. e-protokół z 15.05.2024r. [00:29:37], [00:31:09], [00:32:15], [00:32:50], [00:33:32] k. 55, zeznania świadka J. W. e-protokół z 26.06.2024r. [00:05:34], [00:07:40], [00:08:12] k. 64-64v, zeznania świadka K. J. e-protokół z 26.06.2024r. [00:09:23], [00:13:24], [00:15:04] k. 64v, zeznania powoda J. H. e-protokół z 4.09.2024r. [00:03:54], [00:04:47], [00:07:01], [00:09:12], [00:10:33], [00:14:13], [00:18:51] [00:19:41] k. 69v, zeznania pozwanej H. B. e-protokół z 4.09.2024r. [00:23:19], [00:26:08], [00:27:43], [00:29:04], [00:31:05], [00:31:53], k. 69v-70, a także pismo prokuratora k. 4-4v, protokół posiedzenia k. 8-8v, postanowienie wraz z uzasadnieniem k. 9-10v znajdujące się w aktach II Kp 7/24 Sądu Rejonowego w Piszu)

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie powoda nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Tak więc w niniejszej sprawie na powodzie spoczywał obowiązek udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, a ponadto w myśl art. 232 kpc ciążył na nim obowiązek wskazywania dowodów, z których wywodził skutki prawne. Odnośnie inicjatywy dowodowej Sąd Rejonowy w Piszu w pełni podziela utarte orzecznictwo Sądu Najwyższego wyrażające się w tezie: „Rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.)” (vide wyrok SN z 17 XII 1996r., I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76; podobnie również wyrok sądu apelacyjnego w Białymstoku z 21 X 2003 r., I A Ca 516/03, OSP 2004/9/118; wyrok SN z 7 X 1998r., II UKN 244/98, OSNP 1999/20/662).

Należy podkreślić, że powód nie przedstawił Sądowi żadnych dowodów, które potwierdzałyby, że powód faktycznie posiadał drewno opałowe w ilości około 10-15 m3 o wartości 3500 złotych. Tymczasem pozwane, jak również przesłuchani w sprawie świadkowie zaprzeczyli, że powód posiadał drewno opałowe. Pozwane oraz świadkowie przesłuchani w sprawie zgodnie twierdzili, że to co powód nazywał opałem było faktycznie śmieciami. Nadto, z załączonych fotografii wynika, że na składowisku znajdowały przedmioty, których z pewnością nie można uznać za drewno opałowe.

Powód domagając się zapłaty nie był w stanie stanowczo określić ile posiadał drewna opałowego, niejako zgadując, że było to około 10-15 m ³. Ponadto powód wyjaśnił, że do wartości drewna opałowego doliczył wartość palet transportowych i drewnianych skrzyń, za które nie poniósł żadnych opłat ([00:14:13], [00:18:51] k. 69v).

Jak powszechnie wiadomo wiele palet i drewnianych skrzyń zawiera substancje chemiczne lub zostało poddanych działaniu środków konserwujących, farb lub lakierów, które mogą uwalniać szkodliwe gazy i nieprzyjemne pozostałości w przewodzie kominowym podczas spalania. Substancje te mogą szkodzić zdrowiu i środowisku, a także mogą uszkodzić piec na drewno i przewód kominowy. Nie można zatem uznać, że palety lub skrzynki stanowiły drewno opałowe, a palenie ich jest niebezpieczne i niedozwolone.

Bezsporny jest fakt, że powód otrzymał drewno z programu Szlachetnej Paczki o wartości 1000 złotych. Jak wynika z akt, drewno to nadal znajduje się na posesji pod wiatą.

Sąd nie ma wątpliwości co do tego, że pozwane miały zgodę powoda na uprzątnięcie posesji. Nadto zauważyć należy, że pełnowartościowe drewno nie zostało wyrzucone, a ułożone w plastikowych skrzynkach i odłożone obok drewna pozyskanego z darów Szlachetnej Paczki, co widać na załączonej do odpowiedzi na pozew fotografii (k.22). Dowodzą temu także zeznania świadków oraz pozwanej.

Sąd dał wiarę twierdzeniom pozwanym, że na prośbę powoda uprzątnęły posesję. Czynności dokonane przez policję nie potwierdziły, że doszło do kradzieży drewna, co skutkowało wydaniem przez Prokuratora postanowieniem o odmowie wszczęcia postępowania, które zostało utrzymane w mocy przez sąd karny.

Sąd pominął wniosek dowodowy powoda o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego celem ustalenia wartości zabranego przez pozwanych drewna stanowiącego własność powoda na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 4 k.p.c. jako niemożliwy do przeprowadzenia. Jak wynika z materiału dowodowego, pozwane nie zabrały powodowi drewna. Nadto podkreślenia wymaga, że sam powód nie był w stanie dokładnie określić ilości drewna opałowego, które posiadał. Określając ilość drewna opałowego powód nie tylko podał ilość przybliżoną, ale także wliczył wartość przedmiotów, które z pewnością drewnem opałowym nie są.

Mając na uwadze powyższe, uznając, iż roszczenie powoda nie zostało udowodnione, Sąd powództwo oddalił.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął w oparciu o przepisy § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1935 z późn. zm.) oraz art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W tym przypadku jest to kwota 900 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz kwota 17 złotych tytułem zwrotu opłaty od udzielonego pełnomocnictwa.