Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 lipca 2018 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Ewelina Wolny

Protokolant st. sekr. sąd. Katarzyna Mierzejewska

po rozpoznaniu w dniach 26 lutego, 23 marca, 23 kwietnia, 28 maja, 18 czerwca, 9 lipca i 30 lipca 2018 roku

sprawy z oskarżenia prywatnego A. C. przeciwko

1.  R. O. (1), synowi J. i D. z d. S., urodz. (...) w B.,

2.  M. O. (1), synowi J. i D. z d. s., ur. (...) w B.,

oskarżonym o to, że:

w dniu 13 listopada 2016 roku w miejscowości R., gm. D., woj. (...)- (...), dokonali naruszenia czynności narządu ciała A. C. polegającego na uderzaniu pięściami wymienionego po głowie wskutek czego doznał on obrażeń ciała w postaci wielomiejscowego stłuczenia głowy, rozchwiania zębów 13-go , 12-go, 11-go , 21-go, 22-go, 23-go, które to obrażenia stanowią naruszenie czynności narządu ciała na okres poniżej 7 dni,

tj. o czyn z art. 157 § 2 kk

I.  oskarżonych R. O. (1) i M. O. (1) uniewinnia od popełnienia zarzucanego im czynu,

II.  na podstawie art. 632 pkt 1 kpk w zw. z art. 624 § 1 kpk koszty postępowania w związku ze zwolnieniem oskarżyciela prywatnego od ich ponoszenia przejąć na rachunek Skarbu Państwa,

III.  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu państwa na rzecz kancelarii adwokackiej (...) kwotę 1.008 (jeden tysiąc osiem) zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika oskarżyciela prywatnego z urzędu oraz kwotę 221,76 (dwieście dwadzieścia jeden 76/100) zł tytułem podatku VAT.

UZASADNIENIE

R. O. (1) i M. O. (1) zostali oskarżeni o to, że:

w dniu 13 listopada 2016 roku w miejscowości R., gm. D., woj. (...)- (...), dokonali naruszenia czynności narządu ciała A. C. polegającego na uderzaniu pięściami wymienionego po głowie wskutek czego doznał on obrażeń ciała w postaci wielomiejscowego stłuczenia głowy, rozchwiania zębów 13-go , 12-go, 11-go , 21-go, 22-go, 23-go, które to obrażenia stanowią naruszenie czynności narządu ciała na okres poniżej 7 dni,

tj. o czyn z art. 157 § 2 kk

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżeni R. O. (1) i M. O. (1) są braćmi, zamieszkują w tej samej miejscowości M., gmina B.. W sąsiedniej gminie D., w miejscowości T., wraz z rodzicami i rodzeństwem zamieszkuje oskarżyciel prywatny A. C., imający się różnych zatrudnień dorywczych, a nadto czerpiący dochody z kradzieży dokonywanych we własnej i sąsiednich wsiach, w tym dwóch skuterów i piły motorowej. W sierpniu 2016r. pracował przez okres jednego tygodnia przy pozyskiwaniu drewna na rzecz R. O. (1). W tym okresie sprzedał także uprzednio skradzioną piłę motorową jako własną znajomemu oskarżonego, K. K., za kwotę 50 zł. Po ujawnieniu przestępczego pochodzenia powyższego narzędzia i zabezpieczeniu go przez policję A. C. miał zwrócić nabywcy uiszczoną należność. Uczynił to ostatecznie R. O. (1), podając tę okoliczność jako powód odmowy wypłacenia kwoty 50 zł, żądanej przez pokrzywdzonego jako należnej mu za pracę.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego R. O. (1) na k. 36v do słów „tak się umówiliśmy”, zeznania świadków: A. C. na k. 37 od słów „ja pojechałem” do słów „nie wypłacił”, na k. 37v od słów „ja ukradłem” do słów „za piłę” i od słów „ukradłem skuter” do słów „w W. T.” na k. 37v, B. C. (1) od słów „słyszałem, że brat ukradł” do słów „o ten skuter”, P. P. na k. 89v akt PR Ds. 69.2017 od słów „chcę dodać” do słów (...), K. K. na k. 85 – 85v, informacja Prokuratury Rejonowej w Szczytnie na k. 35)

Powyższe zdarzenie doprowadziło do sporu pomiędzy stronami, w dniu 13 listopada 2016r. do utarczki przybyłego do M. w towarzystwie młodszego brata B. i znajomego K. G. oskarżyciela prywatnego z R. O. (2), załagodzonej przez interweniujących M. O. (1) i P. P., a następnie do wymiany zdań tegoż oskarżonego i pokrzywdzonego w trakcie powrotu A. C. do T., w okolicach miejscowości R..

(dowód: wyjaśnienia oskarżonych: R. O. (1) na k. 36v za wyjątkiem fragmentu od słów „ja tego dnia” do słów „w R.”, M. O. (1) na k. 36v, zeznania świadków: K. G. na k. na k. 29v – 30 i k. 40v akt PR Ds. 69.2017, k. 62 – 62v i k. 97, P. P. na k. 89v akt Pr Ds. 69.2017 i na k. 38, R. K. na k. 75 – 75v)

W dniu 15 listopada 2016r. A. C. złożył zawiadomienie o pobiciu go przez R. O. (1) i jego brata w miejscowości R., gmina D., a także o kierowaniu wobec niego przez gróźb karalnych. Załączył dokumentację z poradni chirurgicznej. W trakcie przeprowadzonych tego samego dnia oględzin pokrzywdzonego ujawniono obrażenia zewnętrzne w postaci podbiegnięcia krwawego prawego oczodołu poniżej oka, podbiegnięcia krwawego prawej powieki, zaczerwienienia lewej gałki ocznej wybitego zęba przedniego w górnej szczęce.

(dowód: zawiadomienie na k. 3v – 4 akt PR Ds. 69.2017, dokumentacja z poradni chirurgicznej na k. 4 akt PR Ds. 69.2017, protokół oględzin na k. 8-9v PR Ds. 69.2017, dokumentacja fotograficzna na k. 10-11 akt PR Ds. 69.2017)

W dniu 17 listopada 2016r. A. C. zgłosił się do gabinetu stomatologicznego w D., w wydanym zaświadczeniu lekarza stomatologa wskazano na bolesność i rozchwianie górnych siekaczy i kłów, oznaczonych jako zęby 13, 12, 11, 21, 22, 23.

(dowód: zaświadczenie stomatologa na k. 5)

W wydanej w toku postępowania przygotowawczego PR. Ds. 69.2017 biegły z zakresu medycyny stwierdził u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci wielomiejscowego stłuczenia głowy oraz rozchwiania górnego prawego siekacza, które mogły powstać w wyniku pobicia pięściami i które spowodowały uszczerbek na jego zdrowiu na okres poniżej siedmiu dni. Późniejsza utrata zęba przez oskarżyciela prywatnego została zakwalifikowana jako konsekwencja uprzedniego rozchwiania i oceniona jako naruszenie funkcji narządu ciała na okres poniżej 7 dni

(dowód: opinia biegłego z zakresu medycyny na k. 33 akt PR Ds. 69.2017, opinia uzupełniająca biegłego z zakresu medycyny na k. 63, opinia biegłego z zakresu chirurgii stomatologicznej na k. 78)

Postanowieniem z dnia 18 stycznia 2017r. umorzono postępowanie w sprawie naruszenia czynności narządu ciała A. C. na okres poniżej 7 dni jako czynu ściganego z oskarżenia prywatnego i braku interesu społecznego do objęcia ściganiem z urzędu, zaś w odniesieniu do gróźb karalnych wobec pokrzywdzonego – z uwagi na brak danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu zabronionego.

(dowód: postanowienie na k. 54 – 55 akt PR Ds. 69.2017)

Oskarżony R. O. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że w dniu 13 listopada 2016r. oskarżyciel prywatny w towarzystwie młodszego brata, nieznanych mu mężczyzny i kobiety przyjechał pod jego nieobecność na jego posesję w M., nastraszył jego żonę i dzieci, a następnie, gdy wymieniony przybył do swego domu, domagał się od niego 50 zł należnych mu za pracę. Wskazał, że powyższą kwotę przekazał K. K. tytułem kosztów zakupionej przez tego ostatniego od A. C. piły, która pochodziła z kradzieży dokonanej przez pokrzywdzonego na szkodę D. L.. Zaznaczył, iż pomiędzy nim a oskarżycielem prywatnym istotnie doszło do szarpaniny, lecz miała ona charakter wzajemny, obaj zadawali sobie uderzenia pięściami w twarz, dopóki nie zostali rozdzielenie przez M. O. (1) i P. P. nadto incydent ten miał miejsce na jego posesji w M., nie zaś w R., gdzie tego dnia, wcześniej ani później nie przebywał. Nadmienił, że po tygodniu A. C. skontaktował się z nim telefonicznie i pogodzili się. Dodał, że z informacji rozpowszechnianych przez B. C. (1) wynika, iż pokrzywdzony został pobity następnego dnia, z powodu kradzieży skutera w T.. (vide wyjaśnienia oskarżonego R. O. (1) na k. 36v).

Oskarżony M. O. (1) także zakwestionował sprawstwo zarzucanego mu występku, podając, że jego udział w zajściu ograniczył się do rozdzielania, wraz z P. P., brata R. i A. C., którzy bili się wzajemnie, szarpali i przewrócili na ziemię na terenie posesji w M., po zaprzestaniu przez nich walki udał się do domu. Podniósł brak wiedzy na temat przyczyny zatargu między wymienionymi, nie był w stanie przytoczyć padających podczas zajścia słów, nie widział także obrażeń na ciele pokrzywdzonego, wspomniał natomiast, że brat narzekał na ból twarzy. Zaprzeczył również swojej obecności w R. w listopadzie 2016r. (vide wyjaśnienia oskarżonego M. O. (1) na k. 36v).

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie sposób zakwestionować przytoczonych wyjaśnień oskarżonych w zakresie negującym sprawstwo zarzucanego im występku. Za przypisaniem im dokonania przedmiotowego czynu przemawiają bowiem jedynie wypowiedzi samego oskarżyciela prywatnego i jego brata, nie znajdujące potwierdzenia w relacjach pozostałych świadków.

Poddając ocenie w pierwszej kolejności zeznania A. C., podkreślić należy, iż składając zawiadomienie o popełnionych na jego szkodę przestępstwie w toku postępowania PR Ds. 69.2017, podał on, iż w trakcie drogi powrotnej z miejsca zamieszkania nieobecnego ówcześnie R. O. (1) w M. do domu w T., pojazdowi kierowanemu przez K. G., którym podróżował on sam i jego młodszy brat B., zajechały drogę dwa inne samochody, wysiedli z nich oskarżeni wraz z trzecim, nieznanym mu mężczyzną, uzbrojeni w młoty i siekiery, grożąc zniszczeniem auta i domagając się odblokowania drzwi, co kierowca, obawiający się o swoje mienie, uczynił. Zaznaczył także, iż nie chcąc wyjść na zewnątrz i pozostając na tylnym siedzeniu, był bity przez otwarte drzwi tylne samochodu, pięściami po twarzy przez obu oskarżonych, przy czym zajmujący przednie miejsca K. G. i jego koleżanka bali się zareagować. Nadmienił, iż R. O. (1) kierował pod jego adresem także groźby pozbawienia życia i zdrowia, a nadto zmusił go do wyartykułowania zapowiedzi spalenia jego domu i nagrał tę wypowiedź (vide zeznania A. C. na k. 3 akt PR Ds. 69.2017). Zaprezentowaną wersję zdarzenia pokrzywdzony podtrzymał także w toku niniejszego postępowania (vide zeznania na k. 37).

W sposób niemal jednobrzmiący przebieg niniejszego zajścia przedstawił także B. C. (1) (vide zeznania świadka na k. 26v akt PR Ds. 69.2017 i k. 37v), odmiennie natomiast niż pokrzywdzony opisując zadawania przez oskarżonych ciosów kolejno, nie zaś jednocześnie (vide k. 26v).

Nie negując zgodnego zgodnego, konsekwentnego, kategorycznego wskazywania przez obu braci C. na sprawstwo R. i M. O. (1), mieć na uwadze należy, iż postępowanie w zakresie kierowania pod adresem oskarżyciela prywatnego gróźb pozbawienia życia i zdrowia zostało prawomocnie umorzone z uwagi na brak danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu zabronionego (vide k. 54 – 55), nade wszystko zaś relacja wymienionych pozostaje w sprzeczności z zeznaniami świadka K. G..

Przekazując swoje naoczne spostrzeżenia, wykluczył on bowiem, by w jego obecności ktoś zajeżdżał jego pojazdowi drogę, ktokolwiek komukolwiek groził, w szczególności, by padały zapowiedzi uszkodzenia jego samochodu, przy użyciu tak niebezpiecznych przedmiotów jak młoty i siekiery. Potwierdzając obecność R. O. (1) na drodze polnej prowadzącej z M. do miejscowości R., zaznaczył, iż pomiędzy oskarżonym a A. C. doszło wyłącznie do wymiany zdań, nie widział żadnej szarpaniny, jak też nie odnotował widocznych obrażeń na ciele pokrzywdzonego. Nie potrafiąc stwierdzić w sposób jednoznaczny, czy wyżej wymienionemu towarzyszył jego brat lub inne osoby, podał, iż udział w rozmowie z oskarżycielem prywatnym brał jedynie R. O. (1) i dotyczyła ona kwestii zwrotu pieniędzy. (vide zeznania K. G. na k. 29v – 30 i k. 40v akt PR Ds. 69.2017, k. 62 – 62v i k. 97).

Wewnętrznie spójne i wzajemnie zgodne kolejne zeznania cytowanego świadka zasługują zdaniem Sądu na wiarę. Znając obie strony, jest zarazem osobą dla nich obcą, nie zainteresowaną relacjonowaniem w sposób nieprawdziwy na korzyść jednej z nich. Przedstawiany przezeń przebieg zdarzenia stanowi rezultat naocznych spostrzeżeń przypadkowego obserwatora, nie nosząc cech uzgodnionego, zbieżnego z jedną z wersji przekazu.

Jakkolwiek powyższe zeznania K. G. podważają prawdziwość wypowiedzi R. O. (1) w zakresie kwestionującym samą jego obecność w R., przemawiają zarazem przeciwko uznaniu relacji A. i B. C. (1) za wiarygodne, a stawianego przez nich oskarżonym zarzutu – za zasadny.

Nadmienić w tym miejscu warto, iż okoliczności związane ze starciem pierwszego z oskarżonych i oskarżyciela prywatnego na terenie posesji braci O. w M. znajdują odzwierciedlenie w wypowiedziach świadków P. P. (vide k. 38 i k. 89v akt PR Ds. 69.2017) i R. K. (vide k. 75 – 75v). Łączą ich wprawdzie z oskarżonymi relacje sąsiedzkie i koleżeńskie, co mogłoby wskazywać na ich stronniczość, jednakże zarazem sprzeczne z charakterem wspomnianych więzi byłoby zdaniem Sądu obciążanie R. O. (1) udziałem w nie mającym faktycznie miejsca zajściu, dodać trzeba, że sam oskarżony przyznawał, że nie pozostawał dłużny A. C., a do zakończenia zajścia konieczny był udział osób trzecich (vide wyjaśnienia R. O. (1) na k. 36v).

Zaznaczenia ponadto wymaga, iż podane przez tegoż oskarżonego okoliczności związane ze zwrotem wartości piły sprzedanej po wcześniejszej kradzieży przez A. C. K. K., zabezpieczonej przez Policję, zostały potwierdzone przez tegoż świadka (vide zeznania K. K. na k. 85 – 85v), zaś czerpanie korzyści z okradania mieszkańców okolicznych wsi przez oskarżyciela prywatnego wynika nie tylko z wypowiedzi oskarżonych i ich znajomych, lecz także samego pokrzywdzonego (vide k. 37 – 37v), członków jego rodziny (vide zeznania B. C. (1) na k. 37v, B. C. (2) na k. 37v – 38 i G. C. na k. 38), a także informacji z Prokuratury Rejonowej w Szczytnie o toczących się postępowaniach (vide k. 35). Przytaczając w tym miejscu zeznania matki i siostry oskarżyciela prywatnego zważyć trzeba, iż nie były one bezpośrednimi świadkami przedmiotowego zdarzenia, wiedzę na jego temat czerpały z opowieści pokrzywdzonego i jego młodszego brata, a jako osoby najbliższe są niewątpliwie zainteresowane korzystnym dla niego wynikiem postępowania, co minimalizuje w ocenie Sąd wartość dowodową ich wypowiedzi.

Nie kwestionując stwierdzonych u A. C. obrażeń ciała i nie podważając dokumentujących je dowodów (vide dokumentacja z poradni chirurgicznej na k. 4 akt PR Ds. 69.2017, protokół oględzin na k. 8-9v PR Ds. 69.2017, dokumentacja fotograficzna na k. 10-11 akt PR Ds. 69.2017, zaświadczenie stomatologiczne na k. 5, opinia biegłego z zakresu medycyny na k. 33 akt PR Ds. 69.2017, opinia uzupełniająca biegłego z zakresu medycyny na k. 63, opinia biegłego z zakresu chirurgii stomatologicznej na k. 78), mieć ponadto zarazem na względzie trzeba, iż oględziny ciała pokrzywdzonego zostały przeprowadzone w dniu 15 listopada 2016r., a zatem po upływie dwóch dni od deklarowanego pobicia przez oskarżonych, data ta jest zbieżna z datą wizyty wymienionego w poradni chirurgicznej, natomiast zaświadczenie z poradni stomatologicznej zostało wystawione po upływie kolejnych dwóch dni, 17 listopada 2016r. Nie bez znaczenia pozostaje także, zdaniem Sądu, brak korelacji pomiędzy umiejscowieniem obrażeń, skoncentrowanych w środkowej części twarzy, na co wskazują uszkodzenia przednich zębów, z opisywanym przez A. C. sposobem zadawania ciosów, z boków, przez otwarte z obu stron drzwi pojazdu, ograniczającym swobodne kierowanie ciosów w oczodoły i przednią część obu szczęk, przy braku współdziałania atakowanego obracającego się każdorazowo w stronę napastnika, która to konkluzja pozostaje w sprzeczności z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego przeciętnej dorosłej osoby.

Podsumowując dotychczasowe rozważania, stwierdzając brak jednoznacznych podstaw do przypisania R. O. (2) i M. O. (2) sprawstwa zarzucanego im występku, uniewinniono obu oskarżonych od jego popełnienia.

W konsekwencji wydania rozstrzygnięcia uniewinniającego, koszty postępowania, od których ponoszenia oskarżyciel prywatny był zwolniony, przejęto na rachunek Skarbu Państwa.

O wynagrodzeniu pełnomocnika A. C. z urzędu orzeczono z uwzględnieniem stawek określonych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016r., poz. 1714),, uwzględniając nakład jego pracy.