II K 88/19 - uzasadnienie Sąd Rejonowy w Szczytnie z 2021-01-19
Sygn. akt II K 88/19
0.1.WYROK
1.W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia19 stycznia 2021 roku
Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym
2.w składzie:
3. Przewodniczący: Sędzia Przemysław Palka
4. Protokolant: sekr. sąd. Katarzyna Bogusz-Trojanowska
przy udziale Asesor Prokuratury Rejonowej w Szczytnie Agnieszki Romanowskiej
6.po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 sierpnia 2019 roku, 10 października 2019 roku, 14 listopada 2019 roku, 9 grudnia 2019 roku, 30 stycznia 2020 roku, 2 marca 2020 roku, 21 października 2020 roku i 13 stycznia 2021 r. sprawy:
M. G. (1), syna J. i E. z domu K., urodzonego (...) w S.,
oskarżonego o to, że:
w dniu 20 stycznia 2018 r. w miejscowości R., gm. D., woj. (...)- (...), nieumyślnie sprowadził pożar zagrażający mieniu w wielkich rozmiarach w postaci budynku mieszkalno-użytkowego i przylegającego do niego budynku gospodarczego, położonych pod adresem R. (...), w skład których wchodziły dwa odrębne mieszkania usytuowane na poddaszu budynku mieszkalno-użytkowego o powierzchni 750 m 3, stanowiące własność K. D. i R. M. oraz pomieszczenia po byłej piekarni stanowiące własność B. P., poprzez nieprawidłowe, sprzeczne z przepisami techniczno-budowlanymi wykonanie instalacji kominkowej, nie później niż do dnia 27 stycznia 2017 r. w ten sposób, iż bez uzyskania pozytywnej opinii kominiarskiej o drożności przewodu dymowego, do którego został podłączony kominek, samodzielnie podłączył ją do przewodu kominowego strychu za pomocą rury dymowej, pozbawionej izolacji termicznej, bez zachowania wymaganej przepisami odległości eksploatowanego przewodu odprowadzającego dym z kominka oraz rur rozprowadzających nagrzane powietrze z przestrzeni nad wkładem kominkowym od drewnianej konstrukcji stropu, wskutek czego pod wpływem regularnego ogrzewania belki drewnianej przylegającej bezpośrednio do komina doszło do jej zapalenia, a następnie do przeniesienia się ognia na drewnianą podłogę stropu na strychu i na dach, wobec czego całkowitemu spaleniu uległa drewniana konstrukcja dachowa wraz z jej poszyciem w postaci dachówek, a nadto częściowemu spaleniu uległy sufity w znajdujących się na poddaszu mieszkaniach, czym nieumyślnie naraził R. M., K. D. oraz Ł. P. (1), którzy z uwagi na wczesną porę dnia jeszcze spali w swoich mieszkaniach na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, a nadto czym spowodował straty w wysokości 80.000 zł na szkodę R. M., 150.000 zł na szkodę K. D. i Ł. P. (1) oraz 344.120,00 zł na szkodę B. P.,
tj. o czyn z art. 163 § 2 k.k. w zb. z art. 160 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
I. oskarżonego M. G. (1) uznaje za winnego zarzucanego czynu w części wstępnej wyroku z tą zmianą, że opis czynu po słowach podłączył ją uzupełnia o słowa pod niewłaściwym kątem, czyn ten kwalifikuje z art. 163 § 2 k.k. w zw. z art. 163 § 1 pkt 1 k.k. w zb. z art. 160 § 3 k.k. w zw. z art. 160 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 163 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;
II. na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 2 (dwóch) lat;
III. na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.k. zobowiązuje oskarżonego do informowania sądu pisemnie o przebiegu okresu próby z częstotliwością co 6 (sześć) miesięcy;
IV. na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego M. G. (1) obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w części poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych:
- R. M. kwoty 40.000 (czterdziestu tysięcy) złotych,
- K. P. (wcześniej D.) i Ł. P. (1) solidarnie kwoty 70.000 (siedemdziesięciu tysięcy) złotych,
- B. P. kwoty 120.000 (stu dwudziestu tysięcy) złotych;
V. na podstawie art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (j.t. Dz. U. z 1983r., nr 49 poz. 223 z póź. zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 180 (stu osiemdziesięciu) złotych, zaś na podstawie art. 624 §1 k.p.k. zwalnia go od ponoszenia pozostałych kosztów sądowych.
UZASADNIENIE |
|||||||||||||||
|
Formularz UK 1 |
Sygnatura akt |
II K 88/19 |
|||||||||||||
|
Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza. |
|||||||||||||||
|
1. USTALENIE FAKTÓW |
|||||||||||||||
|
0.1. Fakty uznane za udowodnione |
|||||||||||||||
|
Lp. |
Oskarżony |
Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) |
|||||||||||||
|
1. |
M. G. (1) |
w dniu 20 stycznia 2018 r. w miejscowości R., gm. D., woj. (...)- (...), nieumyślnie sprowadził pożar zagrażający mieniu w wielkich rozmiarach w postaci budynku mieszkalno-użytkowego i przylegającego do niego budynku gospodarczego, położonych pod adresem R. (...), w skład których wchodziły dwa odrębne mieszkania usytuowane na poddaszu budynku mieszkalno-użytkowego o powierzchni 750 m 3, stanowiące własność K. D. i R. M. oraz pomieszczenia po byłej piekarni stanowiące własność B. P., poprzez nieprawidłowe, sprzeczne z przepisami techniczno-budowlanymi wykonanie instalacji kominkowej, nie później niż do dnia 27 stycznia 2017 r. w ten sposób, iż bez uzyskania pozytywnej opinii kominiarskiej o drożności przewodu dymowego, do którego został podłączony kominek, samodzielnie podłączył ją do przewodu kominowego strychu za pomocą rury dymowej, pozbawionej izolacji termicznej, bez zachowania wymaganej przepisami odległości eksploatowanego przewodu odprowadzającego dym z kominka oraz rur rozprowadzających nagrzane powietrze z przestrzeni nad wkładem kominkowym od drewnianej konstrukcji stropu, wskutek czego pod wpływem regularnego ogrzewania belki drewnianej przylegającej bezpośrednio do komina doszło do jej zapalenia, a następnie do przeniesienia się ognia na drewnianą podłogę stropu na strychu i na dach, wobec czego całkowitemu spaleniu uległa drewniana konstrukcja dachowa wraz z jej poszyciem w postaci dachówek, a nadto częściowemu spaleniu uległy sufity w znajdujących się na poddaszu mieszkaniach, czym nieumyślnie naraził R. M., K. D. oraz Ł. P. (1), którzy z uwagi na wczesną porę dnia jeszcze spali w swoich mieszkaniach na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, a nadto czym spowodował straty w wysokości 80.000 zł na szkodę R. M., 150.000 zł na szkodę K. D. i Ł. P. (1) oraz 344.120,00 zł na szkodę B. P.. tj. czyn z art. 163 § 2 k.k. w zb. z art. 160 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. |
|||||||||||||
|
Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione |
Dowód |
Numer karty |
|||||||||||||
|
1. Budynek mieszkalno-użytkowy z przylegającym do niego budynkiem gospodarczym i dwoma garażami w miejscowości R. (...) jest budynkiem jednopiętrowym, murowanym z dachem drewnianym dwuspadowym pokrytym dachówką. Górny strop nad mieszkaniami jest drewniany z podwójnym odeskowaniem i wypełnieniem ze słomy oraz trocin. Następny dom oznaczony numerem 6a mieści się w odległości 13,6 metrów. 2. W budynku mieszkalno-użytkowym znajduje się pomieszczenie po byłej piekarni należące do B. P. oraz dwa odrębne mieszkania stanowiące własność K. D. (później P.) i R. M.. Od 2013 roku w mieszkaniu pod nr (...) w budynku mieszkalno-uzytkowym zamieszkiwali wspólnie K. D. (P.) i Ł. P. (1) ponosząc wspólne nakłady w mieszkanie 3. M. G. (1) po kupnie w 2013 roku od S. B. lokalu oznaczonego nr (...) samodzielnie (przy pomocy C. B.) przerobił znajdującą się w nim instalacje grzewczą w postaci pieca kaflowego na kominek z rozprowadzeniem ciepłego powietrza 4. M. G. (1) przed instalacją w lokalu nr (...) kominka nie uzyskał pozytywnej opinii kominiarskiej zaświadczającej, że kanał (przewód dymowy) do którego ma być podłączony kominek jest drożny, szczelny i spełnia wszystkie wymagania do odprowadzania dymu. Nie dokonał tez przed uruchomieniem kominka jego sprawdzenia przez osobę posiadającą odpowiednie uprawnienia i kwalifikacje, tym samym też odbioru kominka - niezgodnie z obowiązującym wówczas § 140 ust. 1 i 2 rozporządzenia z 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U….) jak też Polską Normą nr 89/B-10425, której przedmiotem są wymagania techniczne i badania wykonywane przy odbiorze przewodów dymowych, spalinowych i wentylacji grawitacyjnej, murowanych z cegły, która to norma ma zastosowanie m.in. w budynkach mieszkalnych Zgodnie z Polska Normą badania przewodów należy przeprowadzać także po wykonaniu stanu wykończeniowego, przed podłączeniem urządzeń grzewczych i po podłączeniu urządzeń grzewczych 5. M. G. (1) do budowy instalacji kominka zastosował rurę dymową (przewód odprowadzający dym z kominka) pozbawioną izolacji termicznej przy przejściu przez drewniany strop a także rury rozprowadzające nagrzane powietrze z przestrzeni nad wkładem kominkowym prowadził w bezpośrednim sąsiedztwie do drewnianej belki stropowej – niezgodnie z obowiązującym wówczas § 265 ust. 4 rozporządzenia z 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie oraz z § 4 ust.1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz.U 2010, nr 109, poz. 719). Przewód odprowadzający dym z kominka w przestrzeni nieużytkowego poddasza poprowadzony został i podłączony do murowanego komina pod nieodpowiednim kątem (prawie poziomo) – niezgodnie z obowiązującą wówczas normą PN-89/B-10426 wymagającej kierunek pionowy prowadzenia przewodów, z dopuszczalnym odchyleniem przewodu od kierunku pionowego nie więcej niż 30 stopni, wyjątkowo zaś, za zgodą terenowego organu administracji państwowej, właściwego w sprawach pozwoleń na budowę, z odchyleniem przewodów od kierunku pionowego do 45 stopni na odcinku nie dłuższym niż 2 metry. 6. M. G. (1) w dniu 20 marca 2014 r. zawarł w TUZ Towarzystwo (...) umowę ubezpieczenia lokalu mieszkalnego w miejscowości R. (...), (...)-(...) D. w zakresie ubezpieczenia mieszkania wraz ze stałymi elementami od ognia i innych zdarzeń losowych na sumę ubezpieczenia 100 tyś. Zł i ruchomości domowych na sumę 10 tys. zł. – na okres od 21 marca 2014 r. do 20 marca 2017 r. 7. M. G. (1) w dniu 27 stycznia 2017 r. przeniósł na R. M. własność lokalu mieszkalnego (nr (...)) stanowiącego odrębna nieruchomość, składającego się z 2 pokoi, kuchni i przedpokoju łazienki oraz przynależnych do tego lokalu: jednego pomieszczenia w piwnicy i 2 pomieszczeń w budynku gospodarczym o łącznej powierzchni użytkowej 109, 40 m. kw. Lokal mieszkalny wyposażony był w instalacje kominkową 8. R. M., podczas sporadycznych obecności w zakupionym przez siebie lokalu używała kominka w sposób ciągły od momentu rozpalenia do czasu położenia się spać. Od momentu kupna mieszkania nie zleciła w nim wykonania okresowej kontroli przewodów kominowych (dymowych, spalinowych i wentylacyjnych) 9. W dniu 19 stycznia 2018 r. właścicielka mieszkania (nr (...)) R. M. w godzinach wieczornych (ok. 21-22) rozpaliła ogień w kominku. Do kominka zostało dołożone drewno opałowe około godz. 4:00 w dniu 20 stycznia 2018 r. 10. W dniu 20 stycznia 2018 r. w godzinach porannych (zgłoszenie pożaru nastąpiło o godz. 9:12) oskarżony, poprzez nieprawidłowe wykonanie instalacji kominkowej sprowadził pożar w postaci zapalenia się (samozapalenia) górnej części drewnianego stropu - przez który prowadzony był pionowy odcinek przewodu odprowadzającego dym z kominka oraz przewód do rozprowadzania nagrzanego powietrza z przestrzeni nadkominkowej – w postaci drewnianej belki przylegającej do przewodu kominowego. Zainicjowanie ognia nastąpiło w części drewnianej podłogi stropu nieużytkowego poddasza w sąsiedztwie komina odprowadzającego dym z kominka zlokalizowanego w mieszkaniu R. M., który to ogień następnie przeniósł się na konstrukcję dachu. 11. W czasie powstania pożaru wewnątrz budynku mieszkalno-użytkowego na piętrze przebywały trzy osoby: K. D. (P.) i Ł. P. (1) w lokalu oznaczonym nr (...) i R. M. w lokalu oznaczonym nr (...). Wszystkie osoby po zaalarmowaniu przez Z. M. (1) ewakuowały się samodzielnie jeszcze przed dojazdem straży pożarnej, nie doznając uszczerbku na zdrowiu w rozumieniu art. 156 § 1 kk i art. 157 § 1 i § 2 k.k. 12. Wskutek pożaru spaleniu uległ dach budynku o kubaturze 1500 m 3, nastąpiło nadpalenie stropu nad mieszkaniami nr (...). Przyległy do budynku mieszkalno-użytkowego budynek gospodarczy nie został zajęty ogniem. W pomieszczeniach budynku mieszkalno-uzytkowego znajdowały się butle z gazem. |
Ad. 1 - protokół oględzin miejsca pożaru domu w miejscowości R. (...) Ad. 2 - zeznania świadka K. D. (P.) - zeznania świadka R. M. - zeznania świadka B. P. - wypis aktu notarialnego (dotyczy własności R. M.) Ad. 3 - zeznania świadka Ł. P. (1) od słów „Nasza sąsiadka” do słów „gdy wchodziłem na strych” - zeznania świadka Z. B. od słów „Z tego co pamiętam” do słów „nie było tam żadnego kominka - zeznania świadka R. M. od słów „Pan G. mówił mi” do słów „zrobił ten kominek” i od słów „W trakcie rozmowy” do słów sam pan M. G. (1)” - zeznania świadka K. D. od słów „Doskonale wiem” do słów „widziałam to naocznie” i od słów „Ja pamiętam dokładnie” do słów „był tam straszny hałas” Ad. 4. --- wyjaśnienia oskarżonego M. G. (1) od słów „Nie przypominam sobie” do słów „przegląd kominiarski w tym roku” - zeznania świadka R. M. od słów „Pan G. nic mi nie mówił” do słów „odbioru, przeglądów” Ad. 5 - opinia biegłego - opinia biegłego - zeznania świadka Ł. P. - wiarygodna część zeznań świadka E. K. od słów: „Na k. 342 i 343” do słów „to są firmowe rury” Ad. 6 - polisa ubezpieczenia nr (...) Ad. 7 - wypis z aktu notarialnego (repert. A nr (...)) z 27 stycznia 2017 r. - zeznania świadka R. M. Ad. 8 - zeznania świadka R. M. - zeznania świadka C. S. od słów „w sezonie grzewczym” do słów „w czasie snu było ciepło” Ad. 9 - zeznania świadka R. M. - zeznania świadka C. S. Ad. 10 - opinia biegłego z zakresu pożarnictwa J. P. - opinia biegłego z zakresu pożarnictwa Z. J. (1), ustna opinia uzupełeniająca - zeznania świadka Z. M. (1) - zeznania świadka M. S. - zeznania świadka T. B. (1) - zeznania świadka T. B. (2) - zeznania świadka H. D. - zeznania świadka Ł. P. (1) - zeznania świadka P. K. Ad. 11 - zeznania świadka K. D. (P.) - zeznania świadka Ł. P. (1) - zeznania świadka M. S. - zeznania świadka T. B. (1) - zeznania świadka R. M. - zeznania świadka Z. M. (1) Ad. 12 - protokół oględzin miejsca pożaru domu w miejscowości R. (...) z dokumentacja fotograficzną - protokół oględzin rzeczy wraz dokumentacją fotograficzną - opinia uzupełniająca biegłego z zakresu pożarnictwa - zeznania świadka Ł. P. (1) - zeznania świadka T. B. (2) - zeznania świadka Z. M. (1) |
Ad. 1 k. 9v-12 Ad. 2 - k. 3 - k. 33v, 152v - k. 145v - k. 154-157, k. 536v - k. 306v Ad, 3 - k.17v. k. 170v, k. 539v, k. 540, k. 547-578 - k. 203v, k. 556 - k. 530, k. 531v - k. 520v, k. 522 Ad. 4 --- k. 510 - k. 530. Ad. 5. - k. 336-337, 341-343 - k. 110-114 k. 170v, k. 540, k. 541v - k. 567v Ad. 6. - k. 158-159 Ad. 7 - k. 154-157 - k. 33v, k. 152v Ad. 8 - k. 33 (?) , k.530 - k. 533 Ad. 9 - k. 530v, - k. 101v, k. 534 Ad. 10 - k. 112-113 - k. 335-355, k.590v-593 - k. 95 - k. 21 - k. 24 - k. 549 - k. 5, k. 538-538v - k. 539, - k. 37v Ad. 11 - k. 3, k. 520 - k. 17v-18 - k. 21v - k. 24v - k. 34 - k. 95v-96, k. 556 Ad. 12 - k. 9v-11, k. 38-69 - k. 207v-208, k. 209-226 - k. 284 - k. 539 - k. 98v, k. 549 - k. 96, k. 556 |
|||||||||||||
|
0.1. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||||||||||||
|
Lp. |
Oskarżony |
Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano) |
|||||||||||||
|
1. |
M. G. (1) |
w dniu 20 stycznia 2018 r. w miejscowości R., gm. D., woj. (...)- (...), nieumyślnie sprowadził pożar zagrażający mieniu w wielkich rozmiarach w postaci budynku mieszkalno-użytkowego i przylegającego do niego budynku gospodarczego, położonych pod adresem R. (...), w skład których wchodziły dwa odrębne mieszkania usytuowane na poddaszu budynku mieszkalno-użytkowego o powierzchni 750 m 3, stanowiące własność K. D. i R. M. oraz pomieszczenia po byłej piekarni stanowiące własność B. P., poprzez nieprawidłowe, sprzeczne z przepisami techniczno-budowlanymi wykonanie instalacji kominkowej, nie później niż do dnia 27 stycznia 2017 r. w ten sposób, iż bez uzyskania pozytywnej opinii kominiarskiej o drożności przewodu dymowego, do którego został podłączony kominek, samodzielnie podłączył ją do przewodu kominowego strychu za pomocą rury dymowej, pozbawionej izolacji termicznej, bez zachowania wymaganej przepisami odległości eksploatowanego przewodu odprowadzającego dym z kominka oraz rur rozprowadzających nagrzane powietrze z przestrzeni nad wkładem kominkowym od drewnianej konstrukcji stropu, wskutek czego pod wpływem regularnego ogrzewania belki drewnianej przylegającej bezpośrednio do komina doszło do jej zapalenia, a następnie do przeniesienia się ognia na drewnianą podłogę stropu na strychu i na dach, wobec czego całkowitemu spaleniu uległa drewniana konstrukcja dachowa wraz z jej poszyciem w postaci dachówek, a nadto częściowemu spaleniu uległy sufity w znajdujących się na poddaszu mieszkaniach, czym nieumyślnie naraził R. M., K. D. oraz Ł. P. (1), którzy z uwagi na wczesną porę dnia jeszcze spali w swoich mieszkaniach na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, a nadto czym spowodował straty w wysokości 80.000 zł na szkodę R. M., 150.000 zł na szkodę K. D. i Ł. P. (1) oraz 344.120,00 zł na szkodę B. P., |
|||||||||||||
|
Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione |
Dowód |
Numer karty |
|||||||||||||
|
1. M. G. (1) nie wykonywał samodzielnie (przy pomocy C. B.) instalacji kominkowej w postaci przyłączenia instalacji do przewodu kominowego i rozmieszczenia rur rozprowadzających ciepłe powietrze, zlecając wykonanie kominka wykwalifikowanej firmie (w osobach dwóch mężczyzn i kobiety) |
Ad. 1 - wyjaśnienia oskarżonego od słów „Remont mieszkania” do słów „przy instancji tego pieca” i od słów „Bodajże 2 lata później” do słów „który w tym mieszkaniu stał” i od słów „nie budowałem tego kominka” do słów „ich już nie było” - zeznania świadka E. K.” od słów „Sporadycznie wykonywałem” do słów „amatorzy mogą tak to sami rozprowadzić” i od słów „Ja w montażu tego kominka” do słów „nie uczestniczyłem” i od słów „Mi pan G.” do słów „fachowej porady” i od słów „Ja widziałem cały kominek” do słów „wszystko zrobione idealnie” i od słów „Na fot. 4 z k. 347” do słów „to są firmowe rury” i od słów „Ja nie proponowałem” do słów „żeby wpaść i zobaczyć jak to wygląda” - zeznania świadka D. B. (1) od słów „Nic nie wiem na ten temat” do słów „on już później nie pracował” - zeznania świadka N. W. |
Ad. 1 - k. 509v, k. 519v, k. 568v-569 - k. 566v, k. 567, k. 567v, k. 568 - k. 568 - k. 166v-167, k. 565 |
|||||||||||||
|
2. OCena DOWOdów |
|||||||||||||||
|
0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
|||||||||||||||
|
Lp. faktu z pkt 1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
|||||||||||||
|
Ad. 1 z pkt 1.1. Ad. 2. z pkt 1.1. Ad. 3 z pkt 1.1. Ad. 4 z pkt 1.1. Ad. 5 z pkt 1.1. Ad. 6 z pkt 1.1. Ad. 7 z pkt 1.1. Ad. 8 z pkt 1.1. Ad. 9 z pkt 1.1. Ad. 10 z pkt 1.1 Ad. 11 z pkt 1.1. Ad. 12 z pkt 1.1. |
- protokół oględzin miejsca pożaru domu w miejscowości R. (...) - zeznania świadka K. D. - zeznania świadka R. M. - zeznania świadka B. P. - wypis aktu notarialnego - zeznania świadka Ł. P. (1) - zeznania świadka J. B. - zeznania świadka R. M. - zeznania świadka K. D. - wiarygodna cześć wyjaśnień M. G. - zeznania świadka R. M. - opinia biegłego Z. J. - opinia biegłego J. P. - zeznania świadka Ł. P. (1) -wiarygodna część zeznań świadka E. K. - polisa ubezpieczenia - wypis z aktu notarialnego - zeznania świadka R. M. - zeznania świadka C. S. - Zeznania świadka R. M. - Zeznania świadka C. S. - opinia biegłego J. P. - opinia biegłego Z. J. (1) i ustna opinia uzupełniająca - zeznania świadka H. M. - zeznania świadka M. S. - zeznania świadka T. B. (1) - zeznania świadka T. B. (2) - zeznania świadka H. D. - zeznania świadka Ł. P. (1) - zeznania świadka P. K. - zeznania świadka K. D. - zeznania świadka Ł. P. (1) - zeznania świadka M. S. - zeznania świadka T. B. (1) - zeznania świadka R. M. - Zeznania świadka Z. M. (2) - protokół oględzin miejsca pożaru - protokół oględzin rzeczy wraz z dokumentacja fotograficzną - opinia uzupełniająca biegłego z zakresu pożarnictwa - zeznania świadka Ł. P. (1) - zeznania świadka T. B. (2) |
- dokument sporządzony przez kompetentną osobę w ramach wykonywanych przez nią czynności w sposób prawidłowy, w zgodzie ze stosownymi regulacjami prawnymi określającymi ich formę i treść. Żadna ze stron nie kwestionowała treści dokumentu. Sąd zaś dokonując jego kontroli od strony formalnej i zawartości merytorycznej nie dopatrzył się jego fałszowania przez podrabianie lub przerabianie. - zeznania świadka logiczne, jednoznaczne, złożone na podstawie tego, co świadkowi wiadomo. - zeznania świadka logiczne, jednoznaczne, złożone na podstawie tego, co mu wiadomo. - zeznania świadka logiczne, jednoznaczne, złożone na podstawie tego, co mu wiadomo. - szczególny dokument urzędowy korzystający z domniemania prawdziwości (autentyczności) oraz domniemania zgodności z prawdą tego, co zostało w nim urzędowo zaświadczone. - zeznania logiczne, rzeczowe, konsekwentne i szczegółowe, dokładnie opisujące zaobserwowane zdarzenie. Znajdują potwierdzenie ze zgromadzonymi w sprawie dowodami. - świadek zeznawał tylko to, co mu wiadome, co ustalił na podstawie dostępnych mu informacji. Nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na kwestionowanie wiarygodności zeznań świadka - szczera, spontaniczna i szczegółowa wypowiedź świadka, w przekonujący sposób opisująca spotkanie z oskarżonym w dniu poprzedzające kupno mieszkania od niego - szczera, spontaniczna i szczegółowa wypowiedź świadka. Zeznania korespondują z zeznaniami Ł. P. (1). - szczera relacja oskarżonego, z pozytywnym skutkiem poddająca się weryfikacji przez pryzmat zasad logiki oraz wskazań doświadczenia życiowego. Gdyby oskarżony dokonał jakichkolwiek czynności natury formalnej związanych z wybudowanym kominkiem (opinia przed, odbiór po, przegląd) to niewątpliwie przekazałby te informacje jak też stosowną dokumentację R. M. – potencjonalnemu a później rzeczywistemu nabywcy jego mieszkania. - szczera relacja świadka. W sposób obiektywny przedstawił przebieg rozmowy z oskarżonym na etapie kupna – sprzedaży lokalu, przedstawiając także okoliczności korzystne dla oskarżonego związane z przedstawieniem zasad funkcjonowania kominka - opinia sporządzona została przez specjalistę. Opinia jest należycie uzasadniona, stanowcza i jednoznaczna w swych wnioskach. Opinia dokonuje analizy prawnej stanu faktycznego. Opinii w części wskazującej na sposób poprowadzenia i charakterystyki przewodu odprowadzającego dym z kominka i jego podłączenia, jak też rozprowadzenia rur rozprowadzających nagrzane powietrze, Sąd dał wiarę, gdyż jest jasna, oparta na zgromadzonej dokumentacji, tym samym też Sąd ustalenia te podzielił. - opinia sporządzona przez specjalistę. Opinia jest należycie uzasadniona, stanowcza i jednoznaczna w swych wnioskach. Sąd podzielił ustalenia opinii w części wskazującej na sposób poprowadzenia i charakterystyki przewodu odprowadzającego dym z kominka i jego podłączenia, gdyż ustalenia te jasne, niesprzeczne oparte na zgromadzonej dokumentacji. - zeznania logiczne, rzeczowe, konsekwentne i szczegółowe, dokładnie opisujące zaobserwowane zdarzenie. Znajdują potwierdzenie ze zgromadzonymi w sprawie dowodami, korelują z zeznaniami K. D. (P.). Świadek będąc funkcjonariuszem Policji nawykniony do obserwacji i czynienia z nich spostrzeżeń. Świadek znał osobiście oskarżonego, spotykał się z nim towarzysko. Moc dowodowa (związana z intensywnością oddziaływania na przekonanie Sądu) i wiarygodność dowodu w postaci zeznań świadka – przy braku jakiejkolwiek kategoryzacji jakościowej i ilościowej środków dowodowych jak też kategoryzacji z punktu widzenia ich wiarygodności i mocy – były duże. - jedynie w części, w której świadek utrzymywał, że widział porozprowadzane rury jak też poziomy odcinek przewodu dymowego wtedy, gdy był na poddaszu, Sąd uznał zeznania świadka za wiarygodne. treść dokumentu niesprzeczna. Strony go nie kwestionowały - szczególny dokument urzędowy korzystający z domniemania prawdziwości (autentyczności) oraz domniemania zgodności z prawdą tego, co zostało w nim urzędowo zaświadczone. - zeznania świadka szczere, logiczne, jednoznaczne, złożone na podstawie tego, co mu wiadomo. - zeznania świadka szczere, jednoznaczne, złożone na podstawie tego, co mu wiadomo. Zeznania w zakresie tego faktu korespondują z zeznaniami świadka R. M.. - zeznania świadka szczere, logiczne, jednoznaczne, złożone na podstawie tego, co mu wiadomo. zeznania świadka szczere, konsekwentne, jednoznaczne, złożone na podstawie tego, co mu wiadomo. - opinia sporządzona została przez specjalistę. Opinia jest należycie uzasadniona, stanowcza i jednoznaczna w swych wnioskach. - opinia rzetelna sporządzona została przez specjalistę. Opinia jest należycie uzasadniona, stanowcza i jednoznaczna w swych wnioskach. Sposób sformułowania wniosków pozwala na zrozumienie zawartych w niej wywodów. Biegły zawarł precyzyjne stanowiska odnośnie sformułowanych pytań. Opinia nie zawiera wewnętrznych sprzeczności. W odniesieniu do wskazania przyczyn pożaru wyklucza inne przyczyny jego powstania. - zeznania świadka w odniesieniu do faktu lokalizacji zarzewia (inicjacji) pożaru spontaniczne, dokładne, szczere i konsekwentne, złożone na podstawie tego co zarejestrował na miejscu zdarzenia. - zeznania świadka w odniesieniu do faktu lokalizacji zarzewia (inicjacji) pożaru spontaniczne, dokładne, szczere i konsekwentne, złożone na podstawie tego co zarejestrował na miejscu zdarzenia - zeznania świadka w odniesieniu do faktu lokalizacji zarzewia (inicjacji) pożaru spontaniczne, dokładne, szczere i konsekwentne, złożone na podstawie tego co zarejestrował na miejscu zdarzenia - zeznania świadka w odniesieniu do faktu lokalizacji zarzewia (inicjacji) pożaru spontaniczne, złożone na podstawie tego co zarejestrował na miejscu zdarzenia - zeznania świadka w odniesieniu do faktu lokalizacji zarzewia (inicjacji) pożaru spontaniczne, złożone na podstawie tego co zarejestrował na miejscu zdarzenia - zeznania świadka w odniesieniu do faktu lokalizacji zarzewia (inicjacji) pożaru spontaniczne, złożone na podstawie tego co zarejestrował na miejscu zdarzenia - zeznania świadka w odniesieniu do faktu lokalizacji zarzewia (inicjacji) pożaru spontaniczne, złożone na podstawie tego co zarejestrował na miejscu zdarzenia - zeznania świadka spójne, konsekwentne, spontaniczne, odpowiadają temu, co świadek zapamiętał. Zeznania potwierdzone relacjami pozostałych świadków. - zeznania świadka spójne, konsekwentne, spontaniczne, odpowiadają temu, co świadek zapamiętał. Zeznania potwierdzone relacjami pozostałych świadków. - zeznania świadka spójne, konsekwentne, spontaniczne, odpowiadają temu, co świadek zapamiętał. Zeznania potwierdzone relacjami pozostałych . - zeznania świadka spójne, konsekwentne, spontaniczne, odpowiadają temu, co świadek zapamiętał. Zeznania potwierdzone relacjami pozostałych świadków. - zeznania świadka spójne, konsekwentne, spontaniczne, odpowiadają temu, co świadek zapamiętał. Zeznania potwierdzone relacjami pozostałych świadków. - zeznania świadka spójne, konsekwentne, spontaniczne, odpowiadają temu, co świadek zapamiętał. Zeznania potwierdzone relacjami pozostałych świadków - dokument sporządzony przez kompetentną osobę w ramach wykonywanych przez nią czynności w sposób prawidłowy, w zgodzie ze stosownymi regulacjami prawnymi określającymi ich formę i treść. Żadna ze stron nie kwestionowała treści dokumentu. Sąd zaś dokonując jego kontroli od strony formalnej i zawartości merytorycznej nie dopatrzył się jego fałszowania przez podrabianie lub przerabianie. - dowód przeprowadzony z godnie przepisami k.p.k. Strony go nie kwestionowały. - Sąd opinię uzupełniającą podzielił. W opinii nie posłużono się nielogicznymi argumentami. Biegły rzeczowo uzasadnił swoje stanowisko. - zeznania świadka spontaniczne, konsekwentne, złożone na podstawie tego co zarejestrował na miejscu zdarzenia. - zeznania świadka spontaniczne, złożone na podstawie tego co zarejestrował na miejscu zdarzenia. |
|||||||||||||
|
0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
|||||||||||||||
|
Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
|||||||||||||
|
Ad. 1 z pkt 1.2. Ad. 1 z pkt 1.1. |
- Wyjaśnienia oskarżonego - zeznania świadka E. K. - zeznania świadka N. W. - zeznania świadka C. B. - zeznania świadka E. B. - Zeznania świadka B. K. - Zeznania świadka J. J. (2) |
Wyjaśnienia oskarżonego pozostają w sprzeczności ze zgromadzonym materiałem dowodowym. Wyjaśnienia oskarżonego ukierunkowane zostały wyłącznie na chęć uniknięcia odpowiedzialności karnej. Wyjaśnienia niekonsekwentne. Początkowo oskarżony mówi o G., W. i J., jako ekipie wykonującej instalacje kominka, następnie już o – nieżyjącym J.. Zeznania świadka – przesłuchanego na etapie postępowania sadowego – ukierunkowane na wsparcie linii obrony oskarżonego co do kluczowej kwestii, a więc zlecenia wykonania kominka profesjonalnej ekipie. Świadek w okresie objętym zeznaniem pracował u D. B. (2), nie mógł więc – oficjalnie i przez dłuższy okres czasu – wykonywać prac gdzie indziej. Nie miał też zdolności do pracy (do momentu zawieszenia działalności gospodarczej przeszedł trzy zawały i wylew). Świadek jedynie więc w możliwym zakresie, nie urągającym prawidłom logiki i zdrowego myślenia, czynił depozycje w kierunku korzystnym dla oskarżonego, eksponując swoje doświadczenie w stawianiu kominków i fakt udzielania wykonawcom (w trakcie prac był obecny pan G. a także dwóch mężczyzn, z czego jeden lub dwóch było ze wsi – k. 567) wskazówek dotyczących miejsca zrobienia otworów ciepłych i zimnych, podłączenia rozprowadzenia ciepłego powietrza, ale też podkreślając profesjonalizm prac wykonanych bez jego udziału jak i dzieląc się swoim przekonaniem o przyczynach pożaru sprowadzających się do złego użytkowania kominka. Zeznania świadka niekonsekwentne. Stwierdził on, że był w mieszkaniu dwa razy zaproszony na sam koniec przed zabudową kominka, natomiast nie pamiętał czy widział wejście rury spalinowej do komina na poddaszu wtedy, kiedy był tam za trzecim razem. Zeznania świadka Sąd oceniał więc z dużą dozą ostrożności. W tej części jednak, w której świadek w sposób spójny i jednoznaczny twierdził, że nie uczestniczył w montażu kominka, nie uczestniczył w jego rozprowadzeniu, na poddaszu był wtedy, kiedy były już wszystkie otwory i później jak już wszystko było zamontowane, wszystkie rury rozprowadzające ciepło były już rozprowadzone – uznał je za wiarygodne. Zeznania świadka w części, w której twierdził, że do mieszkania oskarżonego przychodził ze swoim kolegą, współpracownikiem – J. K., który pomagał oskarżonemu w instalacji kominka, Sąd uznał za niewiarygodne. Pozostawały one w sprzeczności w zeznaniami świadka D. B. (1), obdarzonych przez Sąd przymiotem wiarygodności, który podał, że E. K. wykonywał prace u niego sam, gdyż jego pomocnik już wcześniej, z uwagi na różnice charakterów między nimi, przestał z nim pracować a także dlatego, że już nie żyje. - zeznania świadka (partnerki oskarżonego) niewiarygodne. Miały na celu wsparcie linii obrony oskarżonego. Zeznania niespójne. Świadek pamiętał, że po zakupie mieszkania w suficie nie było żadnych otworów i to, że otwory te zostały zrobione podczas remontu mieszkania, zasłaniał się natomiast niewiedzą, kto zakładał ogrzewanie kominkowe, niewiedzą na temat wspólnych prac oskarżonego i C. B. jak też niepamięcią czasu wizyt C. B. u oskarżonego. - zeznania ukierunkowane na wsparcie linii obrony oskarżonego. Zeznania niewiarygodne, pozostają w sprzeczności z zeznaniami świadka Ł. P. (1) i K. D. (P.) które Sąd obdarzył wiarygodnością. - zeznania ukierunkowane na wsparcie linii obrony oskarżonego. Zeznania niewiarygodne, pozostają w sprzeczności z zeznaniami świadka Ł. P. (1) i K. D. (P.) które Sąd obdarzył wiarygodnością. - dowód niemajacy znaczenia dla ustalenia faktów. Świadek nie posiada istotnych informacji o przedmiotowym czynie. - dowód niemajacy znaczenia dla ustalenia faktów. Świadek nie posiada istotnych informacji o przedmiotowym czynie. |
|||||||||||||
|
3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU |
|||||||||||||||
|
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Oskarżony |
||||||||||||||
|
☐ |
3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem |
||||||||||||||
|
Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej |
|||||||||||||||
|
X |
3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem |
||||||||||||||
|
Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej |
|||||||||||||||
|
Sprawca poprzez sprzeczne z przepisami techniczno-budowlanymi wykonanie instalacji kominkowej jako urządzenia bazującego na ogniu swoim nieodpowiednim (nieostrożnym) zachowaniem zrealizował czynność sprawcą przepisu z art. 163 § 1 pkt k.k. Pożar – na określenie którego nie ma wpływu klauzula zagrożenia statuująca przestępność zdarzenia z art. 163 § 1 w pkt 1 k.k. – rozumiany jest jako ogień charakteryzujący się nagłością, wielkością, zdolnością do przeobrażeń, opanowanie którego wymaga znacznych wysiłków. Sąd podziela pogląd najwyższej instancji sądowej, że wielkie rozmiary ognia, rozpętanie się żywiołowe niszczącego elementu odpowiadać może pojęciu pożaru także wówczas, gdy chodzi o jeden obiekt, dający jednak – z uwagi na zawarte w nim urządzenia gazowe czy też wyposażenie budynku – dostateczny materiał do rozwinięcia się ognia w żywiołową siłę (wyrok SN z 27 lutego 1933 r., III K 28/33, OSN 1933, nr 8, poz. 149). Do znamion strony przedmiotowej czynu z art. 163 § 1 pkt 1 k.k. należy skutek w postaci sprowadzenia zagrożenia (stanu niebezpieczeństwa nie zaś zdarzenia o cechach powszechnie niebezpiecznego) dla życia lub zdrowia wielu osób albo dla mienia w wielkich rozmiarach. Sąd przyjmuje, że wykładnia mienia w wielkich rozmiarach, które jest konstytutywnym bytem czynu z art. 163 § 1 pkt 1 k.k. eksponuje przede wszystkim rozmiar mienia w sensie fizycznym (w aspekcie przestrzennym) zagrożonego obiektu, znajdujących się w nim składników majątkowych, ich charakteru, znaczenia oraz użyteczności (post. SA w Katowicach z 2 grudnia 1998 r., II AKa 110/98, OSA 1999, nr 7-8, poz. 50), z pomocniczym jedynie kryterium wartości zagrożonego mienia (wyrok SN z 7 grudnia 1976 r., V KRN 369/76, OSNKW 1977, nr 4-5, poz. 37; wyrok SA we Wrocławie z 27 sierpnia 2015 r. II Aka 191/15, Lex nr 1820969). Pojęcie zagrożenia w wielkich rozmiarach kształtowane było w realiach sprawy niewątpliwie siłą żywiołową ognia, zwartością zabudowy i bliskością innych obiektów od źródła ognia ale także potencjalną możliwością podjęcia szybkiej i skutecznej akcji przeciwpożarowej i znajdującymi się w pomieszczeniach budynku butlami gazowymi. Zaznaczyć należy, że zdarzenie powszechnie niebezpieczne nie musi sprowadzić efektywnych skutków w postaci ofiar w ludziach czy szkód w mieniu (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 26 kwietnia 1971 r., sygn. II KR 31/71), choć tu takie właśnie szkody w mieniu wyrządziło. Z uwagi na to, że skutek określony w przepisie art. 160 § 1 k.k. (w zw. z art. 160 § 3k.k.) nie wchodzi w zakres art. 163 § 1 k.k. (w zw. z art. 163 § 2 k.k.), dla odzwierciedlenia całej zawartości kryminalnej czynu, Sąd przyjął kumulatywny zbieg tych przepisów. Czynność sprawcza czynu zabronionego z art. 160 § 1 k.k. jest zbiorczym określeniem dla wszystkich możliwych zachowań, które mogą narazić człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, a więc zagrażającego określonymi w przepisie skutkami indywidualnie oznaczonej osoby lub osób, do znamion nie należy jednak naruszenie dobra prawnego (wyrok SN z 24 września 2015 r., V KK 228/15, Lex nr 1808548). O wymogu bezpośredniości niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia ludzkiego nie decyduje jedynie możliwość wywołania szkodliwych dla życia lub zdrowia człowieka skutków w chwili czynu (w rozumieniu czasu jego popełnienia), ile wysoki stopień prawdopodobieństwa nastąpienia takich skutków, skoro to właśnie ten element determinuje możliwość nastąpienia skutku w każdej chwili (wyrok SN z 29 listopada 1973 r., Rw 902/73, OSNPG 1974, nr 2, poz. 24). Narażenie człowieka na niebezpieczeństwo z art. 160 § 1 k.k. (w zw. z art. 160 § 3 k.k.) zachodzi w przypadku naruszenia przez sprawcę, opartych na wiedzy i doświadczeniu, reguł postępowania w stosunku do drugiego człowieka, z takimi jego dobrami jak życie lub zdrowie, stwarzając, nie dające się zaakceptować, prawdopodobieństwo ich naruszenia (II KK 74/17). Oskarżony wykonując w sposób nieprawidłowy instalację kominkową w mieszkaniu poprzez poprowadzenie pionowego odcinka przewodu odprowadzającego dym z kominka oraz przewodu do rozprowadzania nagrzanego powietrza z przestrzeni nadkominkowej – w bezpośrednim sąsiedztwie drewnianej podłogi stropu nieużytkowego poddasza z drewnianą konstrukcją dachu swoim zachowaniem naraził korzystającą z kominka R. M. oraz K. D. (P.) oraz Ł. P. (1) mieszkających w sąsiednim lokalu tego samego budynku na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Niebezpieczeństwo miało charakter bezpośredni, co wynika także z opinii biegłego z zakresu pożarnictwa, gdyż nagrzewanie się nieizolowanych przewodów odprowadzających dym z kominka oraz rozprowadzających nagrzane powietrze do temperatury umożliwiającej zapalenie się drewnianej konstrukcji stropu doprowadziło do sytuacji w której wystąpienie pożaru było jedynie kwestią czasu (k. 52v). Narażeniem na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu było zatem wytworzenie sytuacji, w której tkwiły siły będące w stanie doprowadzić do nowego układu bez konieczności dalszego impulsu motorycznego tudzież stworzenie realnych warunków o znacznym prawdopodobieństwie spowodowania tego skutku. W odniesieniu do strony podmiotowej przypisanego oskarżonemu czynu, Sąd przyjął, że samo ustalenie, że w okresie dwóch sezonów grzewczych oskarżony, mniej lub bardziej, eksploatował kominek (k. 509v, k. 519v) implikowało (jeśli założyć elementarną konsekwencję rozumowania) przyjęcie, że nie tylko nie chciał on, ale też i nie godził się z ewentualnością popełnienia czynu zabronionego. Nie mając jednak zamiaru popełnienia czynu swoim zachowaniem naruszył – mające charakter obiektywny – reguły ostrożnego postępowania wobec chronionych dóbr prawnych, które to reguły miały te dobra chronić w konkretnej sytuacji, w której znalazł się sprawca i źródłem których to reguł były nie tylko stosowne przepisy prawa budowlanego czy choćby wypracowane metody i stosowne środki w określonej działalności człowieka, ale także ogólny wzór myślenia zdroworozsądkowego. Subiektywną stronę popełnionego przez oskarżonego czynu wyznaczał, poza brakiem zamiaru jego popełnienia, brak przewidywania możliwości jego popełnienia, pomimo tego, że prawdopodobieństwo jego popełnienia było do przewidzenia przez wzorcowego obywatela przy uwzględnieniu także indywidualnych cech sprawcy, po stronie którego nie zaszły jakieś nadzwyczajne okoliczności, które nie pozwoliłyby mu przewidzieć tego, co obiektywnie przewidywalne. Nie wychodząc poza granice czynu, Sąd dokonał zmiany kwalifikacji prawnej czynu w wyroku w stosunku do wskazanej w akcie oskarżenia poprzez uzupełnienie przepisów wskazujących na klauzulę nieumyślności (zarówno w doniesieniu do art. 163 § 2 k.k., jak i art. 160 § 3 k.k.) o wskazanie odnoszących się do nich przepisów typizujących. Przypisanie odpowiedzialności karnej za skutkowe przestępstwo (a więc zarówno te z art. 163 § 1 - § 2 k.k. i z art. 160 § 1 -§ 3 k.k.), według afirmowanej we współczesnej doktrynie i orzecznictwie koncepcji obiektywnego przypisania skutku, odbywa się na płaszczyźnie ontycznej oraz normatywnej, przy czym ta pierwsza służy eliminowaniu zachowań, które nie można uznać za kauzalną przyczynę skutku, zaś normatywna służy ustaleniu powiązań pozwalających za pomocą przesłanek wartościujących zakreślić krąg zachowań karalnych. Normatywne kryteria przypisania pozwalają – niezależnie od istniejących powiązań kauzalnych – na korektę zakresu odpowiedzialności w przypadku zaistnienia tzw. negatywnych kryteriów obiektywnego przypisania. Pozytywne kryteria obiektywnego przypisania dokonują bowiem oceny wpływu bezprawnego zachowania potencjalnego sprawcy na przebieg kauzalny w oderwaniu od tego czy do zaistnienia skutku relewantne było zachowanie osób trzecich (M. B., Obiektywne przypisanie skutku przestępnego w przypadku kolizji odpowiedzialności za skutek, PiP 2005, z. 10, s. 79 i n.). W złożonych podmiotowo układach sytuacyjnych, w których bezprawne zachowanie się sprawcy przestępstwa skutkowego nie wydaje się – choćby jedynie prima facie – wyłączną przyczyną urzeczywistnienia się w skutku niebezpieczeństwa jego zachowania, postuluje się wykorzystanie właśnie tzw. negatywnych przesłanek obiektywnego przypisania. Stosując się do tego dezyderatu, Sąd zobligowany był rozstrzygnąć przeto czy możliwe jest wykluczenie odpowiedzialności karnej oskarżonego M. G. (1) za skutek w warunkach swoistej konkurencji wadliwych zachowań, tym samym też dokonać ustalenia wpływu na odpowiedzialność oskarżonego obiektywnie nieprawidłowego zachowania R. M. – nabywcy mieszkania z kominkiem od oskarżonego – która przez okres 11 miesięcy nie dokonała jego przeglądu, mimo, że w tym okresie, przynajmniej co jakiś czas mniej lub bardziej z niego korzystała. Przed porównaniem w jakim stopniu spowodowanie skutku wskazanego w przepisie art. 163 § 2 k.k. w zw. z art. 163 § 1 pkt 1 k.k. i w art. 160 § 3 k.k. w zw. z art. 160 § 1 k.k. było determinowane skumulowaniem się w przebiegu kazuzalnym niebezpieczeństwa wynikającego z zachowania się oskarżonego, a w jakim zachowania pokrzywdzonej R. M., Sąd orzekający uznaje, że przypisanie odpowiedzialności karnej za przestępstwo skutkowe jest możliwe w tego typu układach sytuacyjnych, w których niebezpieczeństwo wynikające z bezprawnego zachowania sprawcy było niezbędne do urzeczywistnienia się przebiegu przyczynowego prowadzącego do skutku, nie zaś, że jedynie wtedy, gdy było wyłączną przyczyna wystąpienia skutku (M. Bielski, O potrzebie teoretycznej, dogmatycznej i kryminalnopolitycznej refleksji nad negatywnymi przesłankami obiektywnego przypisania skutku przestępnego, w: Obiektywne oraz subiektywne przypisanie odpowiedzialności karnej, red. nauk. J. Giezek, P. Kardas, Warszawa 2016, passim). Porównując charakter i stopień naruszonych przez oskarżonego i przez pokrzywdzoną R. M. reguł postępowania wymaganych w danych okolicznościach, Sąd skonstatował, że zdecydowanie zasadniczy wpływ na urzeczywistnienie się w skutku niebezpieczeństwa wynikającego z zachowania obu tych osób miało bezprawne zachowanie oskarżonego. Uwzględniając z kolei tzw. kryteria pomocnicze w rozstrzyganiu kolizji odpowiedzialności za skutek, Sąd wziął też pod uwagę, że zachowanie oskarżonego było źródłem niebezpieczeństwa powstania skutku przestępnego, dodatkowo jeszcze źródła niebezpieczeństwa obiektywnie nierozpoznawalnego, co ewidentnie obniżyło zakres wymagań stawianych R. M. co do dostosowania swojego zachowania do istniejącego zagrożenia. Sąd nie znalazł więc podstaw do wyłączenia przypisania skutku przestępnego oskarżonemu. |
|||||||||||||||
|
☐ |
3.3. Warunkowe umorzenie postępowania |
||||||||||||||
|
Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania |
|||||||||||||||
|
☐ |
3.4. Umorzenie postępowania |
||||||||||||||
|
Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania |
|||||||||||||||
|
☐ |
3.5. Uniewinnienie |
||||||||||||||
|
Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia |
|||||||||||||||
|
4. KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie |
|||||||||||||||
|
Oskarżony |
Punkt rozstrzygnięcia |
Punkt z wyroku odnoszący się |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||||
|
M. G. (1) |
I III IV |
Stopień winy sprawcy wysoki. Czyniąc ustalenia odnośnie tego, jaką możliwością sytuacyjną dysponował sprawca odnośnie dopasowania swojego zachowania do standardu postępowania, gwarantującego w danej sytuacji ochronę dla dóbr prawnych będących przedmiotem ochrony naruszonych przez sprawcę norm sankcjonowanych, z uwzględnieniem dynamiki sytuacji, czasu na podjęcie decyzji, dostępnych w czasie czynu informacji, Sąd uznał, że w chwili podejmowania przez oskarżonego inkryminowanego mu zachowania miał on możliwość zachowania się w sposób pozytywnie wartościowany. W odniesieniu z kolei do personalnej możliwości zachowania się przez sprawcę tak, jak w określonych warunkach wymagało od niego prawo, Sąd przyjął, że żadna z cech sprawcy nie wpływała negatywnie na podmiotową możliwość rozpoznania przezeń znaczenia czynu ani pokierowania swoim postępowaniem. Nie zachodziły żadne okoliczności, które powodowałyby, że miał chociażby ograniczoną możność rozpoznania znaczenia swojego czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Sprawca jest osobą pełnoletnią. Stopień społecznej szkodliwości czynu oskarzonego wyznacza w pierwszej kolejności rodzaj i charakter naruszonego dobra. Zdaniem orzekającego Sądu intytulacja rozdziału XX kodeksu karnego „Przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu” nie odnosi się do autonomicznego dobra prawnego, a więc jakiejś samoistnej wartości w postaci „bezpieczeństwa powszechnego”, ile odnosi się do opisu kontekstu sytuacyjnego, z punktu widzenia kryterium ilościowego, w jakim takie dobra jak życie, zdrowie i mienie są atakowane. Bezpieczeństwo powszechne jest więc bezpieczeństwem dających się precyzyjnie określić wartości, zabezpieczanych przez opisy zachowań wskazanych w rozdziale XX kodeksu karnego, takie jak życie lub zdrowie wielu osób lub mienie w wielkich rozmiarach, a więc dóbr niezwykle ważnych z punktu widzenia funkcjonowania jednostki i całej społeczności. Czyn popełniony przez oskarżonego realnie przy tym wyrządził szkodę w majątku osób trzecich. Sąd przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu uwzględnił także rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu, stopień winy oskarżonego, jego uprzednią niekaralnośc Sąd uznał, że karą racjonalną, która osiągnie cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do oskarżonego a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa będzie kara 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby 2 (dwóch) lat – kierując się prognozą kryminologiczną wobec sprawcy, oceną niezbędnego czasu oddziaływania na sprawcę w ramach próby, jak też pamiętając, że celem warunkowego zawieszenia wykonania kary jest zapobieżenie powrotowi do przestępstwa. Kierując się celami sprawiedliwościowymi i prewencyjnymi – stosownie do art. 72 § 1 pkt 1 k.k., Sąd zobowiązał oskarżonego do informowania Sądu o przebiegu okresu próby, dzięki czemu możliwa będzie kontrola przestrzegania prawa przez oskarżonego. Biorąc pod uwagę, że istnienie szkody w chwili orzekania jest zawsze materialnoprawną podstawą orzeczenia o obowiązku jej naprawienia, na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w części, przez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych: R. M. kwoty 40.000 (czterdziestu tysięcy) złotych, na rzecz K. P. (wcześniej D.) i Ł. P. (1) solidarnie kwoty 70.000 (siedemdziesięciu tysięcy) złotych i na rzecz B. P. kwoty 120.000 (stu dwudziestu tysięcy) złotych. W postępowaniu nie udało się bowiem w sposób dokładny, z uwagi na brak jakiejkolwiek dokumentacji szkodowej, ocenić wysokości poniesionych szkód i zdecydować o sposobie jej naprawienia – także w odniesieniu do B. P., która przedstawiła jedynie szacunkowy kosztorys wyceny szkód powstałych po pożarze w pomieszczeniu po byłej piekarni. Orzeczenie obowiązku naprawienia w części wyrządzonej przestępstwem szkody nie pozbawia pokrzywdzonych dochodzenia pełnego odszkodowania, których wysokość należy udowodnić w procesie cywilnym. |
|||||||||||||
|
5. 1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU |
|||||||||||||||
|
Oskarżony |
Punkt rozstrzygnięcia |
Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||||
|
1.6. inne zagadnienia |
|||||||||||||||
|
W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, |
|||||||||||||||
|
7. KOszty procesu |
|||||||||||||||
|
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||||||
|
V |
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 2 ust. pkt 3 ustawy o opłatach w sprawach karnych. Biorąc pod uwagę niewielkie dochody oskarżonego a także mając na względzie ciążące na oskarżonym obowiązki kompensacyjne, Sąd zwolnił oskarżonego z ponoszenia pozostałych kosztów sadowych. |
||||||||||||||
|
6. 1Podpis |
|||||||||||||||
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Szczytnie
Osoba, która wytworzyła informację: SSR Przemysław Palka
Data wytworzenia informacji: