Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2017 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Małgorzata Banaszewska
Protokolant:	starszy sekretarz Dorota Cichorz - Dąbrowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lutego 2017 roku w S.

sprawy z powództwa Zakładu Opieki Zdrowotnej w S.,

przeciwko I. G.

o zapłatę

  zasądza od pozwanej I. G. na rzecz powoda Zakładu Opieki Zdrowotnej w S. kwotę 1.763 (jeden tysiąc siedemset sześćdziesiąt trzy) złote wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 12 kwietnia 2016 roku do dnia zapłaty,

  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.306 ( jeden tysiąc trzysta sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1.200 (jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego

Sygn. akt I C 1386/16

UZASADNIENIE

Powód Zespół (...) w S. w pozwie przeciwko I. G. po ostatecznym sprecyzowaniu żądania domagał się zasądzenia kwoty 1.763 złote wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 5 marca 2016 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu twierdził, iż kwota objęta żądaniem pozwu stanowiła koszt hospitalizacji w trybie nagłym w dniu 5 kwietnia 2015 roku męża pozwanej J. G., który w tym dniu nie posiadał ubezpieczenia zdrowotnego. Powód na potwierdzenie wysokości kosztów hospitalizacji J. G. przedłożył fakturę VAT z dnia 21 sierpnia 2015 roku.

Nakazem zapłaty z dnia 8 sierpnia 2016 roku Sąd Rejonowy w Szczytnie nakazał pozwanej, aby zapłaciła na rzecz powoda kwotę 1.763 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za okres od 5 marca 2016 roku do dnia zapłaty i kosztami procesu w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu albo wniosła w tym terminie sprzeciw (sygn. akt I Nc (...)

Pozwana wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym nie uznała żądania pozwu twierdząc, iż powód nie świadczył na jej rzecz żadnych świadczeń medycznych. Postępowanie spadkowe po J. G. nie zostało przeprowadzone, tak więc w ocenie pozwanej brak było jakiegokolwiek potwierdzenia, że jest ona spadkobiercą J. G. – nabywcy usługi wskazanej w załączonej do pozwu faktury.

Powód na rozprawie w dniu 13 lutego 2017 roku zmodyfikował żądanie pozwu w zakresie wskazania terminu początkowego naliczania odsetek ustawowych od żądania głównego, domagając się, iż zasadzenia od dnia następującego po upływie wskazanego w wezwaniu do zapłaty terminu płatności.

Sąd ustalił, co następuje:

Dnia 5 kwietnia 2015 roku w trybie nagłym J. G. został przyjęty na Oddział Intensywnej Terapii w Zakładzie Opieki Zdrowotnej w S.. Zmarł dnia 6 kwietnia 2015 roku.

(bezsporne)

Na dzień 5 kwietnia 2015 roku J. G. nie posiadał ubezpieczenia zdrowotnego. W dniu 21 sierpnia 2015 roku powód Zespół (...) w S. wystąpił z wnioskiem o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do świadczeń z opieki zdrowotnej dla J. G.. Tego samego dnia wystawił fakturę nr (...) na łączną kwotę 1.763 złote za pobyt J. G. na Oddziale Intensywnej Terapii, gdzie jako nabywcę wskazano pozwaną. Dnia 8 września 2015 roku Burmistrz Miasta S. odmówił potwierdzenia prawa do świadczeń opieki zdrowotnej J. G..

(dowód: decyzja Burmistrza Miasta S. z dnia 8 września 2015 roku k. 6, faktura nr (...) k. 7)

Powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 1.763 złote w terminie 7 dni. Wezwanie do zapłaty pozwana odebrała 4 marca 2016 roku.

(dowód: wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem odbioru k. 8-9)

Sąd Rejonowy w Szczytnie postanowieniem z dnia 23 czerwca 2016 roku stwierdził, że spadek po J. G. na podstawie ustawy nabyły z dobrodziejstwem inwentarza: żona: I. G. oraz córki A. G. i M. S. w udziałach po 1/3 części każda z nich (sygn. akt I Ns (...)

(dowód: postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku k. 75 akt I Ns (...)

W dniu 27 grudnia 2016 roku Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Szczytnie sporządził spis inwentarza i ustalił, że stan czynny spadku po J. G. obejmuje kwotę 12.000 złotych, zaś stan bierny spadku kwotę 44.417,29 złotych.

(dowód: protokół spisu inwentarza k. 91 akt I Ns (...)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo tak co do zasady, jak i co do wysokości zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 15 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 roku o działalności leczniczej (j.t. Dz.U. 2013r., poz. 217 ze zm.) podmiot leczniczy nie może odmówić udzielenia świadczenia zdrowotnego osobie, która potrzebuje natychmiastowego udzielenia takiego świadczenia ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia. Przepis ten nakazuje zatem placówkom medycznym każdorazowo udzielić niezbędnej pomocy medycznej osobie, której zdrowie bądź życie jest zagrożone bez względu na fakt posiadania przez osobę tą uprawnień do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. W myśl przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (j.t. 2008r., Nr 164, poz. 1027 ze zm.) do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych mają prawo osoby objęte powszechnym – obowiązkowym i dobrowolnym ubezpieczeniem zdrowotnym oraz osoby nieubezpieczone posiadające obywatelstwo polskie oraz stale zamieszkujące na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, którym przysługuje prawo do świadczeń z pieniężnych z pomocy społecznej, a także nieubezpieczone i nieposiadające prawa do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej osoby posiadające obywatelstwo polskie, które nie ukończyły 18 roku życia bądź znajdujące się w okresie ciąży, porodu lub połogu, jeżeli posiadają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Dokumentem potwierdzającym prawo do świadczeń opieki zdrowotnej świadczeniobiorcy będącym osobą nieubezpieczoną posiadającą obywatelstwo polskie oraz stale zamieszkującą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, której przysługuje prawo do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej jest decyzja wójta (prezydenta, burmistrza) gminy właściwej ze względu na miejsce zamieszkania świadczeniobiorcy potwierdzająca to prawo, co przewiduje przepis art. 54 ust. 1 ustawy. Decyzję tę wydaje się na wniosek świadczeniobiorcy, a w przypadku stanu nagłego na wniosek świadczeniodawcy udzielającego świadczenia opieki zdrowotnej, złożony niezwłocznie po udzieleniu świadczenia. W warunkach niniejszej sprawy Burmistrz Miasta S. wydał decyzję o odmowie potwierdzenia prawa do świadczeń opieki zdrowotnej J. G., co nie oznacza jednakże, że powód, który świadczenia udzielił jest pozbawiony możliwości uzyskania zwrotu poniesionych z tego tytułu kosztów, albowiem przypadku udzielenia pomocy medycznej osobie nie będącej świadczeniobiorcą w rozumieniu ustawy o świadczenia opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, placówce medycznej przysługuje roszczenie względem tej osoby o zwrot kosztów udzielonej pomocy (art. 50 ust. 11 ustawy) , a w razie jej śmierci roszczenie to przysługuje przeciwko jej spadkobiercom.

W myśl przepisu art. 925 k.c. spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku tj. z mocy samego prawa wstępuje w ogół praw i obowiązków majątkowych o charakterze cywilnoprawnym zmarłego. W przypadku wielości spadkobierców do chwili działu spadku spadkobiercy ponoszą solidarną odpowiedzialność za długi spadkowe (art. 1034 § 1 k.c.). Wierzyciel może więc żądać spełnienia świadczenia od wszystkich spadkobierców łącznie, kilku z nich lub każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników solidarnych zwalnia pozostałych. Spadkobierca, który spełnił świadczenie, może żądać zwrotu od pozostałych spadkobierców w częściach, które odpowiadają wielkości ich udziałów.

Pozwana jest jedną z trójki spadkobierców ustawowych J. G., co potwierdził Sąd Rejonowy w Szczytnie postanowieniem z dnia 23 czerwca 2016 roku wydanym w sprawie I Ns (...)

W toku postępowania sądowego strona powoda wykazał, czego powódka w żaden sposób nie kwestionował, iż w dniu 5 kwietnia 2015 roku powód udzielił J. G. świadczenia medycznego w trybie nagłym i z tego tytuły poniósł wydatek w łącznej wysokości 1.763 złote. Nadto, bezspornym był fakt, że J. G. w dniu udzielenia mu świadczenia medycznego nie podlega ubezpieczeniu zdrowotnemu, zaś w dniu 6 kwietnia 2015 roku zmarł.

Pozwana kwestionowała wskazanie jej jako nabywcy usługi w fakturze VAT wystawionej przez powoda w dniu 21 sierpnia 2015 roku wskazując, iż na jej rzecz powód nie świadczył żadnych świadczeń medycznych, żadnych usług. Wystawienie zaś faktury VAT ze wskazaniem jej jako nabywcy uniemożliwiło umieszczenie zadłużenia z niej wynikającego w spisie inwentarza sporządzonego przez Komornika Sądowego.

Zarzuty podnoszone przez pozwaną nie zasługują na podzielenie.

Strona powodowa w dniu 21 sierpnia 2015 roku wystawia fakturę VAT obejmującą kwotę poniesionych kosztów leczenia J. G. i jednocześnie wystąpiła z wnioskiem o wydanie decyzji w celu dokonania weryfikacji uprawnienia J. G. do uzyskania świadczeń medycznych finansowanych ze środków publicznych. Po uzyskaniu decyzji odmawiającej potwierdzenia prawa do świadczeń opieki zdrowotnej J. G. strona powodowa skierowała do pozwanej jako jednej ze spadkobierców J. G. wezwanie do zapłaty poniesionych kosztów leczenia załączając fakturę wystawioną w dniu 21 sierpnia 2015 roku. Faktura ta została wystawiona w dniu 21 sierpnia 2015 roku, a więc w czasie gdy J. G. już nie żył. Niemożliwym więc było, aby jako nabywca w dokumencie faktury wskazany został podmiot nieistniejący. W opisie faktury wskazano w sposób nie budzący wątpliwości, iż dokument ten dotyczy świadczenia udzielonego J. G., a nie pozwanej. Faktura VAT jest powszechnie przyjętym dokumentem rozliczeniowym i jako dokument prywatny dowodzi, iż osoba która ją podpisała złożyła oświadczenie w niej zawarte (art. 245 k.p.c.). Pozwana w zasadzie poza wskazaniem siebie jako nabywcy, nie kwestionowała wskazanej w tym dokumencie zapisów, tak co do kwoty, jak i co do wskazanego świadczenia Doręczenie pozwanej wraz z wezwaniem do zapłaty faktury VAT umożliwiło pozwanej podjęcie czynności mających na celu sprawdzenie, czy świadczenie jest zasadne tak co do zasady, jak i co do wysokości. Pozwana nie kwestionowała w tym zakresie zapisów wskazanego dokumentu.

Pozwana nabyła spadek po J. G. z dobrodziejstwem inwentarza Przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza powoduje, że wierzyciel może prowadzić egzekucję z majątku spadkobiercy z ograniczeniem odpowiedzialności do wartości masy czynnej spadku (art. 1031 § 2 k.c.). W sporządzonym spisie inwentarza komornik uwzględniając ruchomości będące własnością spadkobiercy oraz obciążające go zobowiązania ustalił, iż wartość masy czynnej spadku wynosi 0. Wbrew jednakże twierdzeniom pozwanej okoliczność ta nie stanowi podstawy do oddalenia powództwa w niniejszej sprawie. Ustalenie czy istnieje majątek spadkowy pozwalający na zaspokojenie roszczeń należy bowiem do postępowania egzekucyjnego. W niniejszej zaś sprawie Sąd ustala jedynie czy spadkobierca ponosi odpowiedzialność za dług spadkodawcy.

Reasumując, powód udzielił w dniu 5 kwietnia 2015 roku świadczenia medycznego J. G., którego spadkobiercą jest pozwana. Powód w związku z udzieleniem świadczenia poniósł wydatek w kwocie dochodzonej pozwem. J. G. nie posiadał ubezpieczenia zdrowotnego i nie uzyskał na podstawie decyzji organu administracji statusu osoby ubezpieczonej, co umożliwiło uzyskanie przez powoda zwrotu poniesionych kosztów leczenia w ramach umowy zawartej z Narodowym Funduszem Zdrowia. W tym stanie rzeczy zgodnie z przepisem art. 50 ust. 11 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych powództwo należało uwzględnić.

Sąd w zakresie odsetek uwzględnił stanowisko powoda, który domagał się zasądzenia odsetek od dnia następnego po dniu upływu wskazanego w wezwaniu do zapłaty terminu płatności.

Odsetki za opóźnienie należą się wierzycielowi od chwili wymagalności świadczenia. Dłużnik ma obowiązek spełnić świadczenie pieniężne dopiero od chwili, gdy zostało ono w dostateczny sposób skonkretyzowane poprzez m.in. wskazanie jego wysokości, od tej chwili bowiem można mówić o „świadczeniu pieniężnym” w rozumieniu przepisu art. 363 k.c. Od wskazania kwoty dochodzonego świadczenia pieniężnego zależy ustalenie daty wymagalności roszczenia i daty płatności odsetek. Zgodnie z treścią art. 455 k.c., jeśli termin świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, to powinno być ono spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Natomiast stosownie do art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody. Wezwanie do zapłaty kwoty dochodzonej pozwem zostało doręczone pozwanej w dniu 4 marca 2016 roku, w wezwaniu tym oznaczono termin płatności wskazanej kwoty – 7 dni od daty doręczenia wezwania. Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 481 § 1 k.c. zasądził od pozwanej na rzecz pozwanego odsetki za opóźnienie od dnia 12 kwietnia 2016 roku do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł w myśl przepisu art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. poz. 1800 ze zm.) zasądzając od pozwanej jako strony, która proces przegrała poniesione przez stronę powodową koszty procesu 1.306 złotych (opłata od pozwu – 89, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika 1.200 złotych)

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  przedłożyć za 14 dni lub z apelacją.

S., (...)