Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powód B. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w G. w pozwie przeciwko L. D. domagał się zapłaty kwoty 4.640,57 złotych wraz z odsetkami umownymi za opóźnienie w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie, które na dzień wniesienia pozwu wynoszą 14% w skali roku od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Nadto, domagał się zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych oraz 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu żądania powód podniósł, że w księgach funduszu na dzień 17 października 2016r. widniało zadłużenie pozwanej w kwocie:

- 4.474,40 złotych tytułem kapitału,

- 38,18 złotych tytułem odsetek,

- 127,99 złotych tytułem kosztów, przysługujące powodowi z tytułu porozumienia zawartego przez pozwaną w dniu 20 sierpnia 2012r.

Ostatecznie, w piśmie procesowym z dnia 6 lipca 2017 roku powód ograniczył powództwo i wniósł o zasądzenie od pozwanej kwoty 3.740,57 złotych wraz z odsetkami szczegółowo wskazanymi w tymże piśmie.

Pozwana L. D. w sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym w dniu 16 listopada 2016 roku w sprawie o sygn. X Nc 39064/16 przez Sąd Rejonowy w Elblągu, podniosła, iż faktycznie zawarła z powodem ugodę na spłatę ratalną zadłużenia w kwocie po 100 złotych miesięcznie. Wskazała, że wywiązuje się z zawartego porozumienia, na dowód czego dołączyła kserokopie dowodów wpłat na rzecz powoda z ostatnich 6 miesięcy.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód B. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty (...) i (...) Spółka Akcyjna Oddział w(...)w dniu 27 kwietnia 2012 roku zawarli umowę sprzedaży wierzytelności, której przedmiotem były wierzytelności wynikające z tytułu czynności bankowych dokonanych z osobami fizycznymi, szczegółowo określone w Załączniku nr 1 do Umowy (sporządzonym w postaci plików zapisanych na płycie CD oraz w postaci Wykazu Wierzytelności w formie papierowej). Wśród przenoszonych wierzytelności znajdowała się wierzytelność przysługująca od pozwanej L. D. z tytułu umowy pożyczki gotówkowej o nr (...).

(dowód: umowa przelewu wierzytelności k. 60-62)

W dniu 14 czerwca 2012 roku powód sporządził wezwanie do zapłaty kwoty 5.111,65 złotych oraz zawiadomienie o przelewie wierzytelności.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 57-58, zawiadomienie o przelewie k. 59)

W dniu 20 sierpnia 2012 roku pozwana L. D. zawarła z powodem Porozumienie nr (...), w którym uznała swój dług wynikający z umowy pożyczki gotówkowej o nr (...). Pozwana zobowiązała się do spłaty należności w wysokości 12.318,20 złotych na rzecz powoda w 120 miesięcznych ratach płatnych do 20 każdego miesiąca. Wysokość 119 rat wynosiła 102,66 złotych, zaś ostatnia rata w wysokości 101,66 złotych. Zgodnie z § 5 ust. 1 Porozumienia, w przypadku opóźnienia w zapłacie którejkolwiek z rat, bądź zapłaty w kwotach niższych niż określone w Porozumieniu, Wierzyciel uprawniony jest do złożenia klientowi oświadczenia woli o postawieniu wszystkich dotychczas niespłaconych należności w stan natychmiastowej wymagalności.

Pozwana L. D. regulowała swoje zadłużenie wobec powoda. Od dnia zawarcia porozumienia do dnia 28 kwietnia 2017 roku dokonała łącznych wpłat o wysokości 4.145,00 złotych.

(dowód: Porozumieniu nr (...) z dn. 20.08.2012r. k. 64-66 kserokopie przelewów k.24-27)

Powód sporządził następujące pisma adresowane do pozwanej:

- w dniu 4 czerwca 2014r. zatytułowane Upomnienie do Porozumienia, wzywające do zapłaty zaległości w kwocie 170,14 złotych,

- w dniu 4 sierpnia 2014r. zatytułowane Ostateczne wezwanie do uregulowania zaległości w kwocie 250,50 złotych,

- w dniu 2 lutego 2016r. zatytułowane Zawiadomienie o planowanym skierowaniu sprawy do sądu,

- w dniu 18 maja 2016r. zatytułowane Ułatwiamy spłatę zadłużenia,

(dowód: pisma powoda k. 67-74)

W dniu 17 października 2016 roku powód sporządził wyciąg z ksiąg rachunkowych, w którym stwierdził, że na mocy cesji wierzytelności nabył od (...)Spółki Akcyjnej Oddział w(...)wierzytelność wobec dłużnika L. D. wynikającą z zawartej w dniu 8 grudnia 2008 roku umowy pożyczki ratalnej, a wysokość zobowiązania dłużnika według stanu na dzień wystawienia wyciągu wynosiła łącznie 4.640,57 złotych.

(dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych k. 5)

Sąd zważył, co następuje:

Pierwotnie powód wniósł o zasądzenie od pozwanej L. D. kwoty 4.640,57 złotych. Pismem procesowym z dnia 18 maja 2017 roku powód ograniczył żądanie pozwu o kwotę 700 złotych, zaś pismem z dnia 6 lipca 2017 roku - o kwotę 200 złotych. Pozwana L. D., zawiadomiona o częściowym cofnięciu powództwa nie zajęła stanowiska w tej kwestii w wyznaczonym przez Sąd terminie, co oznaczało wyrażanie zgody na ograniczenie żądania. Jako, że z okoliczności sprawy nie wynika, by cofnięcie pozwu w niniejszej sprawie było sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzało do obejścia prawa należy uznać, iż powód skutecznie cofnął pozew w tym zakresie.

Wobec skutecznego cofnięcia powództwa na podstawie art. art. 355 §1 k.p.c. Sąd umorzył częściowo postępowanie (pkt I orzeczenia ).

W pozostałej części, żądanie okazało się niezasadne .

W niniejszym postępowaniu powód dochodził od pozwanej zwrotu należności wynikającej z zawartej umowy pożyczki nr (...), którą powód nabył od pierwotnego wierzyciela na podstawie umowy cesji z dnia 27 kwietnia 2012 roku. Pozwana nie kwestionowała samego zawarcia umowy bankowej z S. B., czy skuteczności dokonanej cesji, wskazała jednak, że podpisała z powodem porozumienie dotyczące zasad spłaty zadłużenia, z którego się wywiązuje. Pozwana podała, iż porozumienie nie zostało przez powoda skutecznie wypowiedziane. W ocenie Sądu podniesione przez stronę pozwaną zarzuty zasługiwały na uwzględnienie.

Zgodnie z ogólną normą wyrażoną w art. 3 k.p.c. to na stronach procesu ciąży obowiązek dokonywania czynności procesowych zgodnie z dobrymi obyczajami, to strony zobowiązane są dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody. W obecnym kształcie procesu cywilnego ustawowo podkreślono jego kontradyktoryjny charakter, czego potwierdzeniem są regulacje zawarte w art. 232 k.p.c. oraz art. 6 k.c.. Ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania, to one są dysponentami toczącego się procesu i mają obowiązek przejawiać aktywność w celu wykazania wszystkich istotnych okoliczności i faktów, z których wywodzą skutki prawne. W rozpatrywanej sprawie to na powodzie ciążył obowiązek wykazania zasadności powództwa i wysokości dochodzonego roszczenia. To powód obowiązany był udowodnić fakty pozytywne, które stanowią podstawę jego powództwa tj. okoliczności prawo tworzące, a pozwany, jeżeli faktów tych nie przyznaje, miał obowiązek udowodnienia okoliczności niweczących prawo powoda ( wyrok SN z dnia 11 grudnia 2007 roku, II CSK 332/07). Powód reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika obowiązkowi temu nie sprostał.

Wskazać należy, iż oceniając zabrany w sprawie materiał dowodowy, Sąd doszedł do przekonania, iż nie jest skuteczne dochodzenie od pozwanej na tym etapie całości roszczenia. Sąd uznał bowiem za zasadny zarzut pozwanej braku skutecznego wypowiedzenia Porozumienia przez powoda. Na potwierdzenie swojego żądania powód załączył m.in. kserokopie pism z dnia 4 czerwca 2014r. - Upomnienie do Porozumienia, wzywające do zapłaty zaległości w kwocie 170,14 złotych, z dnia 4 sierpnia 2014r. - Ostateczne wezwanie do uregulowania zaległości w kwocie 250,50 złotych, z dnia 2 lutego 2016r. - Zawiadomienie o planowanym skierowaniu sprawy do sądu oraz z dnia 18 maja 2016r. - Ułatwiamy spłatę zadłużenia. Wobec zakwestionowania przez pozwaną dokonania wypowiedzenia porozumienia, złożone przez powoda dokumenty mogą stanowić jedynie dowód tego, iż osoba, która się pod nimi podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w treści. Pomimo zobowiązania Sądu powód nie przedłożył ani samego wypowiedzenia Porozumienia, które miało nastąpić dnia 26 sierpnia 2014 roku ani dowodu doręczenia przedmiotowego wypowiedzenia pozwanej. Okoliczność, iż pozwana nie wywiązywała się w należyty sposób z postanowień zawartego porozumienia nie powoduje automatycznie jego wypowiedzenia na podstawie § 5 ust. 1, zgodnie z którym w przypadku opóźnienia w zapłacie którejkolwiek z rat bądź spłaty w kwotach niższych niż określone w Porozumieniu, wierzyciel uprawniony jest do złożenia klientowi oświadczenia woli o postawieniu wszystkich dotychczas niespłaconych należności w stan natychmiastowej wymagalności. Zgodnie zaś z art. 61 § 1 k.c. zdanie pierwsze oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Samo sporządzenie pisma zawierającego oświadczenie woli nie może być uznane za złożenie oświadczenia woli w rozumieniu art. 61 k.c., chociażby nawet istniała możliwość faktycznego zapoznania się z treścią oświadczenia przez adresata, o ile nie nastąpiło przekazanie tego pisma z zamiarem wywołania skutków prawnych (wyr. SN z dnia 4 listopada 1982 r., II CR 380/82, OSNC 1983, nr 8, poz. 117; wyr. SN z dnia 20 sierpnia 1984 r., I PRN 111/84, OSNC 1985, nr 4, poz. 57, z glosą T. Liszcz, PiZS 1985, nr 11, s. 68). Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, iż w przedmiotowej sprawie nie można mówić o skutecznym wypowiedzeniu warunków Porozumienia przez powoda, a co się z tym wiąże – powództwo należy uznać za przedwczesne. Pozostałe dowody zaoferowane przez powoda potwierdzają jedynie okoliczności, które nie były sporne lub zostały przyznane przez pozwaną.

Reasumując, powód nie sprostał ciążącemu na nim na podstawie art. 6 k.c. obowiązkowi udowodnienia twierdzeń, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne i nie przedstawił dokumentów, z których wynikałoby istnienie przysługującego mu względem pozwanej wymagalnego roszczenia. Żądanie pozwu nie zasługuje więc na uwzględnienie, dlatego też na podstawie art. 6 k.c. zostało oddalone.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

S., 23 października 2017 roku