Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 maja 2014 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie XI Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Nidzicy

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Elżbieta Gembicka
Protokolant:	st. sekr. sądowy Krzysztof Rydzewski

po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2014 r.

sprawy z powództwa I. S.

przeciwko (...) S.A w Ł.

o zadośćuczynienie

I.  zasądza od pozwanej (...) S.A. w Ł. na rzecz

powódki I. S. kwotę 20000 zł/słownie: dwadzieścia tysięcy złotych/

z ustawowymi odsetkami od dnia 8 listopada 2012 roku do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 5834 zł /słownie: pięć tysięcy osiemset trzydzieści cztery złote/ tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 4800 zł/słownie: cztery tysiące osiemset złotych/ tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

III.  nakazuje ściągnąć od pozwanej (...) S.A. w Ł. na rzecz Skarbu Państwa – kasa Sądu Rejonowego w Olsztynie kwotę 368,32 zł/słownie: trzysta sześćdziesiąt osiem złotych trzydzieści dwa grosze/ tytułem wynagrodzenia biegłego, opłaconego tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt XI C 409/13

UZASADNIENIE

Powódka I. S. wniosła pozew przeciwko pozwanej (...) SA w Ł. o zapłatę kwoty 20 000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 8 listopada 2011 roku do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia zgodnie z art. 446§4 kpc. Ponadto powódka wniosła o zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu swojego żądania powódka podniosła, ze wnosi o zasądzenie należnego zadośćuczynienia z powodu śmierci jej siostry D. O., która w dniu 13 lipca 2009 roku uczestniczyła w wypadku drogowym w pobliżu miejscowości R., będąc pasażerką samochodu H. (...) kierowanego przez E. S. (1), który zajechał drogę samochodowi marki T. (...) doprowadzając do bocznego zderzenia się pojazdów , w następstwie czego pasażerka samochodu D. O. doznała obrażeń ciała skutkujących jej zgonem.

Wobec śmierci sprawcy wypadku Komenda Powiatowa Policji w N. wydała postanowienie o umorzeniu śledztwa, które zostało zatwierdzone przez Prokuraturę Rejonową w (...). Pojazd sprawcy wypadku posiadał obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego.

Powódka działając przez (...) SA pismem z dnia 30 października 2012 roku zgłosiła przedmiotowa szkodę wnosząc o wypłatę zadośćuczynienia w wysokości 45 000 zł Decyzją z dnia 7 listopada 2012 roku pozwana przyznała powódce kwotę zadośćuczynienia w wysokości 7 000 zł, które pomniejszyła o 20% przyczynienia się zmarłej i wypłaciła powódce kwotę 5 000 zł. Powódka nie kwestionuje przyjętego 20% przyczynienia się zmarłej z uwagi na to, że nie miała ona zapiętych pasów bezpieczeństwa, jednakże przyznana powódce kwota tytułem zadośćuczynienia nie spełnia swojej podstawowej kompensacyjnej funkcji.

Odejście siostry było dla powódki tragedią, gdyż siostry były sobie bardzo bliskie. Powódka wiedziała, że w każdej chwili może liczyć na pomoc i wsparcie zmarłej siostry. Pomimo upływu czasu powódka nie może pogodzić się ze śmiercią siostry Dochodzona kwota zadośćuczynienia ma również na celu złagodzenie cierpienia wywołanego utratą siostry.

Pozwany (...). U.SA w Ł.wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwany podnosił, że powództwo w żaden sposób nie zostało wykazane. Brak jest informacji i dowodów mogących świadczyć o sytuacji materialno-finansowej powódki i o poziomie życia jej rodziny. Dlatego konieczne jest złożenie przez stronę powodową rocznych zeznań podatkowych dla ustalenia dochodów i poziomu życia osoby, której przysługuje zadośćuczynieni, gdyż to jej stopa życiowa rzutować będzie na rodzaj wydatków konsumpcyjnych, mających zrównoważyć doznane cierpienie. Nie wiadomo również czy powódka miała własną rodzinę. Pozew nie wskazuje również rodzaju więzi emocjonalnych łączących powódkę z siostrą.

Ponadto pozwany uważa, że powódka dochodzi swojego roszczenia w oparciu o art. 448 kc, choć zasadniej byłoby dochodzić w oparciu o art. 445§3 kc oraz, że pomimo orzecznictwo ukształtowane na gruncie art. 446§4 kc.

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 13 lipca 2009 roku na drodze nr (...) w pobliżu miejscowości R., gmina N. doszło do wypadku drogowego w następstwie którego w wyniku doznanych obrażeń ciała śmierć ponieśli kierujący samochodem marki H. (...) nr.rej. (...), E. S. (1) i pasażerka przedmiotowego pojazdu D. O. oraz obrażeń ciała naruszających funkcję narządu ciała – centralnego układu nerwowego, na okres przekraczający siedem dni doznała pasażerka samochodu K. S.. Do wypadku doszło na skutek niezachowania szczególnej ostrożności w trakcie manewru zawracania przez E. S. (1) w miejscu do tego niedozwolonym doprowadzając do bocznego zderzenia się z samochodem marki T. (...). Postanowieniem z dnia 19 listopada 2009 roku śledztwo zostało umorzone. Uczestniczące w wypadku osoby to rodzina powódki I. S.. Kierujący pojazdem E. S. (1) był ojcem powódki, a D. O. jej siostrą. W kolizji ucierpiała również matka powódki K. S..

Powódka I. S. mieszkała w tej samej miejscowości co jej siostra, nie żyjąca D. O.. Łączyły je bardzo bliskie relacje, ponieważ bardzo często przebywały z sobą, a nawet przez pewien czas pracowały w tym samym miejscu pracy. Zmarła D. O. bardzo wspierała swoja młodszą siostrę we wszystkich dobrych i złych chwilach w jej życiu. Była przy niej kiedy utopił się jej syn. Organizowała pogrzeb i wspierała ją. Zmarła siostra wnosiła bardzo wiele do życia powódki, była wsparciem, którego nie otrzymała od męża, który stosował wobec niej przemoc. Dzięki wsparciu siostry podjęła decyzję o rozstaniu z mężem i ta wspierała ją emocjonalnie podczas rozwodu. Powódka mogła również liczyć na wsparcie finansowe od siostry, która miała lepszą sytuacje materialną i pomagała powódce. Zmarła miała samochód, a zatem często woziła powódkę w różnych sprawach, również po zakupy . Powódka korzystała również z pomocy siostry przy opiece nad dziećmi, gdyż po rozstaniu z mężem wychowywała troje, a po śmierci syna, dwoje dzieci, ale nie otrzymała żadnego wsparcia od męża. Nie otrzymywała również od niego alimentów. Jedyną osobą stanowiąca wsparcie emocjonalne i finansowe była zmarła D. O..

Z opinii biegłej psycholog E. S. (2) wynika, ze śmierć siostry wywołała u powódki reakcję żałoby związaną z objawami obniżonego nastroju; lęku, niepokoju, zaburzeń snu, doświadczenia żalu, bezradności, smutku. Powódka w celu złagodzenia objawów stosowała leki ziołowe. Do dziś powódka przeżywa cierpienie w związku ze śmiercią siostry, polegające głównie na żalu, smutku z powodu jej utraty. Śmierć siostry miała dla powódki szczególne znaczenie ze względu na jej sytuację życiową, w której siostra pełniła role osoby wspierającej w wszystkich trudnych życiowych doświadczeniach powódki, jak śmierć syna, rozstanie z mężem, śmierć brata, który się powiesił. Wraz ze śmiercią siostry powódka została pozbawiona istotnego zaplecza wsparcia społecznego oraz obecności bardzo bliskiej osoby, z którą dzieliła codzienność i wszystkie problemy życiowe. Po śmierci siostry powódka odczuwa dyskomfort emocjonalny, który trwa do dziś, a wiąże się z żalem po utracie znaczącej osoby.

Dowód: z akt szkodowych/0869461/2009, odpis skrócony aktu zgonu D. O. k.66, odpis aktu urodzenia I. S. postanowienie o umorzeniu śledztwa k.81, zeznanie świadków T. K. k.35, B. C. k.35, 35v, zeznania powódki k.34v, opinia psychologa k.40.

Sąd zważył co następuje:

Pozwana (...) SA w Ł. uznała swoją odpowiedzialność co do zasady, gdyż decyzją z dnia 7 listopada 2012 roku przyznało powódce zadośćuczynienie w kwocie 7000 zł, które zostało pomniejszone o 20% przyczynienia się zmarłej siostry powódki, D. O. . Powódka dochodziła zadośćuczynienia w kwocie 45000 zł, a więc wypłata 5000 zł nie zrekompensowała jej bólu i cierpienia po stracie siostry.

Powódka I. S. udowodniła, że śmierć siostry, która tragicznie zginęła w wypadku jest dla niej ogromną stratą, której nikt nie zapełni.

Powódka mieszkała z siostrą w jednej miejscowości. Przez jakiś czas razem dojeżdżały do tej samej pracy. Siostry odwiedzały się codziennie. Zmarła D. O. stanowiła podporę w niełatwym życiu powódki, naznaczonym wieloma tragediami. W trudnych chwilach siostra D. O. zawsze była przy powódce. Pomagała jej nie tylko materialnie ale również wspierała ją psychicznie.. Świadczą o tym również zeznania świadków T. K. i B. C., którzy są osobami obcymi dla powódki, ale mieszkając w tej samej miejscowości znali relacje obydwu sióstr i zeznawali o ich zażyłości i bliskości. Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków, gdyż brak dowodów, że świadkowie pozostawali w błędzie co do swoich spostrzeżeń. Te bardzo bliskie relacje sióstr potwierdziła w swojej opinii również biegła psycholog E. S. (2), która stwierdziła, że wraz ze śmiercią siostry, powódka została pozbawiona istotnego zaplecza wsparcia społecznego oraz obecności bardzo bliskiej osoby, z którą dzieliła codzienność i wszystkie problemy życiowe.

Biorąc pod uwagę zebrany materiał dowodowy zauważyć należy, że zmarła siostra powódki była dla niej najbliższym członkiem i zgodnie z treścią art. 446§4 kc Sąd może przyznać jej odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznana krzywdę. Powódka ma jeszcze jedną siostrę, jednak najbliższa była jej zmarła siostra D. O., a ich wzajemne relacje wybiegały ponad tradycyjne stosunki sióstr. Dlatego też rozmiar cierpień powódki i krzywda z powodu straty siostry jest większa.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że dochodzona przez powódkę pozwem kwota nie jest w tych warunkach wygórowana. Jest adekwatna do rozmiaru jej cierpień przy uwzględnieniu przyczynienia się zmarłej.

Powódka dochodziła od pozwanej w procesie likwidacji szkody kwoty 45000 zł, a zatem zmniejszone roszczenie dochodzone pozwem mieściło się w granicach jej żądania, w tym stanie rzeczy od daty częściowej wypłaty zadośćuczynienia pozwana była w zwłoce, co skutkowało odzwierciedleniem w zasądzonych odsetkach od daty wypłaty kwoty 5000 zł.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w sprawie XACa 807/12 z 27 marca 2013 roku ,, za bezpodstawne należy uznać domaganie się zasądzenie ustawowych odsetek od zasądzonego zadośćuczynienia dopiero od daty wyrokowania, jeżeli krzywda pokrzywdzonego istniała i była już znana w chwili wezwania do zapłaty, a orzeczenie Sądu przyznające zadośćuczynienie ma charakter rozstrzygnięcia deklaroratywnego, a nie zaś konstytutywnego’’.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w oparciu o art. 98 kpc oraz §2 ust.1 i 2 i §6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490 t.j.)