Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w (...) IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Barbara Kokoryn
Protokolant:	sekr. sądowy Tomasz Miłosz

po rozpoznaniu w dniu 04 października 2017 r. w (...)

sprawy T. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o świadczenie rehabilitacyjne

na skutek odwołania T. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 10 listopada 2016 roku nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje odwołującemu prawo świadczenia rehabilitacyjnego za dalszy okres po dniu 15 października 2016 r., który zakończy się nie później niż z dniem 31 listopada 2016 r.

UZASADNIENIE

orzeczenia -transkrypcja

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. decyzją z dnia 10 listopada 2016 roku numer znak: (...) odmówił T. C. na podstawie artykułu 18 ustęp 1 i 3 do 6 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, prawa do świadczenia rehabilitacyjnego wobec ustalenia przez komisje lekarską ZUS, że stan zdrowia ubezpieczonego nie uzasadnia prawa do tego świadczenia za okres po dniu 15 października 2016 roku.

Od powyższej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w O. T. C. wniósł odwołanie do Sądu Rejonowego w (...) IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, wskazując że jest nadal niezdolny do pracy oraz przedstawiając decyzje, które zostały podjęte przed decyzją podlegającą zaskarżeniu.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w O. wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu podtrzymał argumentację zaprezentowaną w wydanej decyzji z dnia 10 listopada 2016 roku.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W okresach od 21 grudnia 2015r. do 18 maja 2016r. i od 19 maja 2016 do 15 października 2016r., T. C. otrzymywał świadczenie rehabilitacyjne. Był niezdolny do pracy po dniu 15 października 2016 roku przez okres dalszy (jak stwierdził biegły) ośmiu miesięcy.

W terminie dwunastu miesięcy, (licząc od dnia 21 grudnia 2015roku, kiedy przyznano mu prawo do świadczenia rehabilitacyjnego), jego dalsze leczenie i rehabilitacja rokowały uzyskania zdolności do pracy mimo tego, że biegły wskazał w swojej opinii 8 miesięcy, odwołujący wykorzystał już 10 miesięcy świadczenia rehabilitacyjnego. Zatem można przyjąć, że jest uprawniony do dwóch miesięcy świadczenia rehabilitacyjnego.

W uzasadnieniu opinii biegły stwierdził utrzymujący się u badanego zespół rwy kulszowej lewostronnej z objawami ubytkowymi. Z wywiadu i z dokumentacji medycznej wynika włączenie leczenia uzupełniającego, które nie przyniosło poprawy. W ocenie badanego nastąpiło wyraźne nasilenie dolegliwości.

W obecnym badaniu neurologicznym biegły stwierdził rwę kulszową lewostronną, wymagającą leczenia i powodującą niezdolność do pracy. Biegły zaproponował przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego po dniu 15 października 2016 roku, celem dokończenia leczenia, ponieważ jest uzasadnione rokowanie, że po leczeniu usprawniającym i ustąpieniu zespołu bólowego, odwołujący powróci do pracy.

Organ rentowy w piśmie z dnia 7 czerwca 2017 roku, a następnie również w piśmie z dnia 26 września 2017 roku zakwestionował uznanie ubezpieczonego za niezdolnego do pracy po dniu 15 października 2016 roku, ponieważ badając ubezpieczonego stwierdził mierne nasilenie objawów rwy kulszowej, które nie ograniczają zdolności do pracy zgodnie z wykształceniem wyższym, a wyżej wskazanym przez odwołującego.

Biegły w opinii uzupełniającej stwierdził, że nie zgadza się z zastrzeżeniami Przewodniczącej Komisji ZUS. Sporządził opinię mając na uwadze dokumentację medyczną, przebieg schorzenia między badaniem oraz w dniu orzekania o zdolności do pracy a wynikiem badania sądowo. W ocenie biegłego :badany po dniu 15 października 2016 roku wymagał dalszego leczenia usprawniającego .(dowodem jest opinia główna i uzupełniająca biegłego –karty od 44 do 45, 65 do 66).

W piśmie z dnia 26 września 2017 roku organ rentowy zawarł kolejne zastrzeżenia do opinii biegłego, wnosząc o powołanie nowego zespołu biegłych.

Sąd oddalił wnioski dowodowe organu rentowego, biorąc pod uwagę treść opinii biegłego, które zostały sporządzone do niniejszej sprawy.

Należy również wskazać, że odwołujący w piśmie z dnia 8 sierpnia 2017 roku opisał swój stan zdrowia oraz zakres czynności, które wykonywał w swoim życiu zawodowym. Podał, że pracował na stanowisku operatora wózka widłowego, którego praca polegała nie tylko na obsłudze tego pojazdu, ale wiązała się również z wieloma czynnościami towarzyszącymi. Polegały one na ciężkiej pracy fizycznej, takiej jak między innymi: dźwiganie ręczne i układanie worków 25 kilo, wielogodzinna praca w pozycji stojącej, wchodzenie na silosy, na wysokości, praca na zewnątrz pomieszczenia niezależnie od warunków pogodowych również w deszczu i w mrozie. Odwołujący wskazał, że biorąc pod uwagę jego stan zdrowia, któremu często towarzyszą nagłe nerwobóle oraz zawroty głowy i ogólne osłabienie ruchowe, odwołujący mógłby stanowić zagrożenie zarówno dla siebie jak i innych osób wykonujących jego zawód. Stwierdził, że zastrzeżenia organu rentowego są dla niego niezrozumiałe, podał również, że nie jest przez niego zawinione to, że oczekiwał na kolejną operację. Operacja ta miała zostać wykonana w dniu 17 września 2017 roku, czyli 2 dni po poprzedniej rozprawie. Sąd wziął pod uwagę te okoliczności.

Sąd miał na względzie również decyzje wskazane w odwołaniu i zakres odwołania, w którym odwołujący wnosił o zmianę przez przyznanie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

Decyzją Zakład Ubezpieczeń Społecznych w O. z dnia 21 grudnia 2015 roku znak: (...) przyznano bowiem odwołującemu prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 21 grudnia 2015r. do 18 maja 2016r., orzekając o celowości przyznania świadczenia rehabilitacyjnego w związku z ogólnym stanem zdrowia na okres 5 miesięcy.

Decyzję z dnia 18 maja 2016 roku znak: (...) przyznano odwołującemu prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 19 maja 2016roku do 15 października 2016roku, orzekając o celowości przyznania świadczenia rehabilitacyjnego w związku z ogólnym stanem zdrowia na dalsze 5 miesięcy.

Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie, jednakże nie w pełni.

Biorąc pod uwagę to, co jest wpisane w artykule 18 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2016r. poz. 372 z zmianami), osobie która po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolna do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja w dniu uzyskania zdolności do pracy przysługuje świadczenie rehabilitacyjne na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, przypomnieć należy, iż odwołujący z uwagi na swój stan zdrowia wykorzystał maksymalny 182 dniowy okres zasiłkowy z dniem 20 grudnia 2015 roku. W okresie do 15 października 2016 roku wypłacone mu było świadczenie rehabilitacyjne, a od 1 grudnia 2016 roku był niezdolny do pracy i otrzymał rentę.

Wobec powyższego zaskarżona decyzja jest nieprawidłowa i należy ją zmienić, przyznając odwołującemu prawo celem kontynuowania świadczenia rehabilitacji na dalszy okres po dniu 15 października 2016 roku, który zakończy się nie później niż z dniem 31 listopada 2016 roku. W tym stanie rzeczy należało ustalić, że był on czasowo niezdolny do pracy.

W związku z tym Sąd poparł opinię biegłego, gdyż opinia ta jest jasna i pełna, a brak jest podstaw, aby zakwestionować kwalifikacje, wiedzę i doświadczenia osoby sporządzającej. Sąd w pełni poparł zarówno opinię główną, jak i opinię uzupełniającą.

Biegły wskazał bowiem, że opinię swą oparł na rzetelnie wykonanym badaniu lekarskim i swoim doświadczeniu jako biegłego. W opinii uzupełniającej, biegły podtrzymał swoją opinię w całej rozciągłości. Argumenty zaprezentowane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w piśmie z 26 września 2017 roku należy uznać za próbę podważenia wiarygodności wskazanych opinii oraz bezpodstawną polemikę, mającą na celu wyłącznie spowodowanie pozytywnego dla niej rozstrzygnięcia.

Sąd zatem oddalił wniosek dowodowy o powołanie dowodu z opinii nowego biegłego, jako zmierzający wyłącznie do nieuzasadnionej zwłoki w postępowaniu, albowiem istotne okoliczności sprawy zostały dostatecznie wyjaśnione. Potrzeba powołania biegłego powinna zaś wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonych opinii.

W tym stanie rzeczy i na podstawie artykułu 477 ¹⁴ § 2 kpc, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

SSR Barbara Kokoryn