Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

K. S. (1), działając w imieniu swojej małoletniej córki (...) M. S. (1), wniosła o zasądzenie od pozwanego A. S. na rzecz małoletniej kwoty po 600 zł miesięcznie tytułem alimentów, płatne do dnia 10 każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami na wypadek zwłoki w płatności którejkolwiek z rat. Wniosła też o zasądzenie od pozwanego na rzecz (...) S. przekazywania świadczeń z tytułu zasiłku rodzinnego i świadczenia „500+”. Wniosła też o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki podniosła, że zamieszkiwała wspólnie z dzieckiem i pozwanym do lutego 2017 roku, lecz na życzenie pozwanego wyprowadziła się z dzieckiem. Pozwany dobrowolnie miał łożyć na dziecko po 400 zł miesięcznie, lecz przekazywał jedynie 300 zł. Poza tym nie ponosi żadnych dodatkowych kosztów utrzymania dziecka. Jeśli takowe ponosi, to odlicza je od świadczenia 500+ i przelewa na konto matki pomniejszone świadczenie. Wskazał, że koszty utrzymania dziecka oscylują w granicach około 1000 zł. Podała również, że utrzymuje się ze świadczenia przysługującego jej na urlopie rodzicielskim tj. 1000 zł. Dodatkowo dorabia, prowadząc działalność gospodarczą.

Pozwany A. S. uznał powództwo do kwoty po 400 zł miesięcznie i jednocześnie zobowiązał się przekazywać matce świadczenia socjalne. Podał, że przekazał na rzecz córki listopadzie 2016 roku kwotę łącznie 2420 zł. Matka małoletniej przeznaczyła te pieniądze na potrzeby prowadzanej przez siebie działalności gospodarczej. Podniósł, że nie jest stanie płacić po 600 zł miesięcznie na rzecz córki, ponieważ jedynym źródłem jego dochodu jest wynagrodzenie za pracę, przy czym spłaca jeszcze zadłużenie wynikające z kredytu hipotecznego.

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

Małoletnia M. S. (2) ur. (...) jest córką K. S. (2) i A. S..

Małoletnia zamieszkiwała z obojgiem rodziców do lutego 2017 roku. Obecnie przebywa pod opieką matki.

K. S. (2) mieszka sama z córką. Wynajmuje mieszkanie od Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w O. na okres 10 lat. Obecnie remontuje to mieszkanie. Za najem obecnego lokalu płaci ok. 900 zł. Za najem mieszkania od Spółdzielni będzie płaciła ok. 600 zł wszystkich opłat i opłata za energię elektryczną w zależności od zużycia. K. S. (1) otrzymuje zasiłek macierzyński w kwocie 1000 zł, 300 zł miesięcznie od pozwanego. Od lutego 2017r. pozwany nie przekazuje przedstawicielce ustawowej bądź przekazuje w niepełnej kwocie, świadczenia jakie pobiera z tytułu zasiłku rodzinnego i 500 +. Przedstawicielka ustawowa cierpi na zaburzenia osobowości typu borderline. Powinna przejść leczenie w oddziale zamkniętym w K., nie może jednak poddać się leczeniu z uwagi na dziecko. Przed otrzymaniem zasiłku macierzyńskim pracowała jako doradca klienta w sklepie ze zdrową żywnością, zarabiała tam najniższą krajową. Dorabiała też jako kelnerka oraz prowadziła działalność gospodarczą –foto budki. Rozszerzyła tę działalność na usługi kelnerskie i edukacyjne. Nadal prowadzi tę działalność. Działalność na początku roku przynosiła straty. W maju 2017 roku przedstawicielka ustawowa wystawiła faktury na kwotę około 1100 zł. Zakupiła na poczet działalności z dofinansowania trzy foto-budki wartości ok. 30.000 zł. Na ten cel zaciągnęła pożyczkę na rozwój działalności, do zwrotu pozostaje 10.000 zł. Spłaca ok. 300 zł miesięcznie. K. S. (1) na prywatnym koncie ma pożyczkę na 2 000 zł i debet na 2 000 zł. Musiała wpłacić w spółdzielni 3 000 zł na kaucję zwrotną za najem mieszkania.

Pozwany A. S. ma jedno dziecko to jest powódkę. Z zawodu jest inżynierem edukacji technicznej i informatycznej. Pracuje w służbie więziennej od 04.05.2017r. Jego wynagrodzenie wynosi 2323,45 zł. Poprzednio pracował w hurtowni paliw i zarabiał najniższą krajową. Pozwany mieszka sam. Mieszkanie, w którym mieszka należy do niego. Spłaca kredyt hipoteczny po 700 zł miesięcznie. Opłaca czynsz, który wynosi ok. 250-260 zł miesięcznie, za prąd płaci około 100 zł miesięcznie. Co drugi miesiąc dopłaca do opłat za wodę ok. 40 zł. Opłaca też ubezpieczenie auta i mieszkania - łącznie 500 zł rocznie. Ponosi opłaty za internet i kablówkę po około 70 zł miesięcznie. Za telefon komórkowy płaci 50 zł miesięcznie. Za dojazdy do pracy płaci około 100 zł miesięcznie. Płaci obecnie po 300 zł miesięcznie na córkę. Jest zdrowy. Nikt mi nie pomaga mu finansowo.

(dowód: pismo ZUS k. 5, akt urodzenia k. 6, potwierdzenia przelewów k. 13-21, 29zaświadczenie o zarobkach. 22, harmonogram spłat k. 23-28, wykaz opłat za mieszkanie k. 30, zaświadczenie o zarobkach k. 43, umowa k. 47-50, 51-52, potwierdzenie operacji bankowej k. 53-63, 66-67,72-104, informacja o wysokości opłat za mieszanie k. 64 , umowa pożyczki k. 68-71, 105-107, faktury k. 109-117, wydruk z księgi przychodów i rozchodów k. 120, zeznanie podatkowe k. 121-137)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Roszczenie jest częściowo zasadne.

Zgodnie z art. 133 § 1 krio rodzice są zobowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Zakres tego obowiązku zakreśla art. 135 krio, który stanowi, że zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Obowiązek alimentacyjny rodziców względem dziecka ma postać dwojaką: wyraża się świadczeniami o charakterze materialnym oraz osobistymi staraniami o jego utrzymanie i wychowanie.

Obowiązek alimentacyjny pozwanego w niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości i nie był kwestionowany. Przedmiotem sporu był natomiast zakres tego obowiązku.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że stan faktyczny w niniejszej sprawie pozostawał zasadniczo bezsporny. Ustalenia stanu fatycznego w niniejszej sprawie Sąd dokonał w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach sprawy, które nie zostały skutecznie przez strony zakwestionowane. Poza tym Sąd dał wiarę zeznaniom przesłuchanych w sprawie stron.

Obecnie matka powódki wywiązuje się z obowiązku osobistych starań o wychowanie małoletniej córki, jak również łoży na jej utrzymanie. Pozwany również, w choć w mniejszym zakresie, czyni osobiste starania o wychowanie dziecka. W ocenie Sądu wkład finansowy pozwanego w utrzymanie małoletniej powinien być wyższy niż matki, odpowiednio do osobistych starań o wychowanie dziecka jak i możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego.

Odnośnie zaś dostarczania środków utrzymania należy zauważyć, że sytuacja materialna stron jest różna. Pozwany pracuje w pełnym wymiarze czasu pracy. Jego sytuacja zawodowa wydaję się być obecnie stabilna. Dochód z wynagrodzenia za pracę pozwanego to ok 2300 zł. Stałe wydatki pozwanego to kwota około 1270 zł. Zatem miesięcznie pozostaje mu kwota około 1000zł. Przy czym małoletnia jest jedyna osobą na jego utrzymaniu.

Przedstawicielka ustawowa prowadzi działalność gospodarczą i otrzymuje świadczenia z pomocy społecznej. Łącznie jej dochody to kwota około 2500 zł, przyjmując, że z tytułu działalności gospodarczej dochód to kwota około 1000 zł miesięcznie. Ssą to jednak dochody nieregularne. Stałe wydatki przedstawicielki ustawowej to kwota około 1000 zł miesięcznie. Przy czym przedstawicielka ustawowa w najbliższym czasie utraci świadczenia w wysokości 1000 zł, które otrzymuje s z tytułu urodzenia dziecka. Zmuszona będzie również zapewnić dziecku opiekę na czas wykonywania pracy, co łączyć się będzie z kosztami. Zatem jej sytuacja majątkowa jest nie tylko bardziej niestabilna.

Podkreślić należy, iż kwestia roszczeń strony powodowej związana ze świadczeniami socjalnymi nie może być rozstrzygnięta w niniejszym postępowaniu. Organy pomocy społecznej wypłacają świadczenia z tytułu tzw. „ 500+” na podstawie odpowiednich decyzji i decyzje te mogą być zmieniane na podstawie wniosków stron postępowania. Świadczenie to nie wchodzi w skład świadczeń alimentacyjnych a jest samodzielnym świadczeniem wypłacanym na potrzeby dziecka.

W ocenie Sądu kwota 500 zł miesięcznie tytułem alimentów przekazywana na rzecz małoletniej jest kwotą adekwatną zarówno w stosunku do potrzeb małoletniej jak również do sytuacji materialnej pozwanego.

Z powyższych przyczyn na podstawie art. 133 § 1 i art. 135 krio orzeczono jak w pkt. I wyroku.

Powództwo ponad kwotę 500 zł uległo oddaleniu jak w pkt. II wyroku,

Na podstawie art. 333 § 1 k.p.c. Sąd z urzędu nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności jak w punkcie V wyroku, nadając jednocześnie wyrokowi w tym zakresie klauzulę wykonalności (punkt VI wyroku).

Jednocześnie na podstawie art. 100 k.p.c. Sąd zniósł koszty procesu pomiędzy stronami.