Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 283/14 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Olsztynie z 2014-05-07

Sygn. akt: I C 283/14 upr.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 maja 2014 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSR Arkadiusz Ziarko

Protokolant:

stażysta Wioleta Chrapowicka

po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2014 r. w Olsztynie, na rozprawie,

sprawy z powództwa (...) S.a r.1. z siedzibą w Luxembourg

przeciwko K. M.

oddala powództwo.

SSR Arkadiusz Ziarko

Sygn. akt I C 283/14 upr.

UZASADNIENIE

Powód - (...).á r.l. z siedzibą w L. - wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 1.672,25 zł z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego roszczenia powód wskazał, że na podstawie umowy cesji przejął od firmy (...) Spółka Akcyjna prawa do wierzytelności z tytułu świadczenia usług związanych z zawartą umową abonamentową. Powód dochodzi od pozwanego zapłaty za wykonanie usługi z ustawowymi odsetkami zgodnie z załączonym częściowym wykazem wierzytelności do umowy o przelew wierzytelności z dnia 03 lipca 2012 r. (k. 323v)

W dniu 22 stycznia 2014 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał sprawę do rozpoznania tutejszemu Sądowi. (k. 9)

Pozwana – K. M. - na rozprawie wniosła oddalenie powództwa podnosząc, ze nie wie o jaki dokładnie zaległości powodowi chodzi, gdyż nie wynika to z załączonych do pozwu dokumentów.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód (...).á r.l. z siedzibą w L. zawiadomił pozwanego, że zgodnie z art. 509 i n. Kodeksu cywilnego z dniem 03 lipca 2012 r. została przelana na jego rzecz zgodna co do zasady i bezsporna wierzytelność w wysokości 1.293,25 zł wraz z wszelkimi związanymi z nią prawami. Nadto, powód przedłożył częściowy wykaz wierzytelności do umowy o przelew wierzytelności z dnia 17 października 2012 r. pomiędzy (...) Spółka Akcyjna w W. a powodem, wskazując, iż zadłużenie pozwanego wynosi łącznie powyższą kwotę i wynika z wymienionych w wykazie dokumentów.

(dowód: umowa cesji k. 17v-18, zawiadomienie - k. 23, częściowy wykaz wierzytelności do Umowy o przelew wierzytelności - k. 23v)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o dokumenty przedłożone przez powoda. Zdaniem Sądu powód nie wykazał jednakże, aby dochodzone roszczenie, w następstwie umowy cesji, rzeczywiście mu przysługiwało, tzn. aby pozwany był związany umową abonamentową z (...) Spółka Akcyjna w W., z której wynikałby obowiązek zapłaty za świadczenie usług.

Podnieść należy, iż w przypadku cesji wierzytelności, warunkiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi ( vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2006 r. wydany w sprawie V CSK 187/06, publ. MoP (...)). Tymczasem powód tej okoliczności nie wykazał. Nie udowodnił, iż przysługuje mu wierzytelność w wysokości dochodzonej pozwem.

Powód przedstawił bowiem jedynie pismo, w którym zawiadomił pozwanego, że zgodnie z art. 509 i n. k.c. została przelana na jego rzecz zgodna co do zasady i bezsporna wierzytelność w powyższej wysokości wraz z wszelkimi związanymi z nią prawami. Powód przedstawił częściowy wykaz wierzytelności do umowy o przelew wierzytelności pomiędzy (...) Spółka Akcyjna w W. a powodem, w którym wskazane zostało zadłużenie pozwanego w łącznej wysokości. Powód nie załączył jednakże nawet samej umowy abonamentowej, stanowiącej źródło ewentualnych zobowiązań pozwanego.

Zgodnie z art. 750 Kc do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, iż powód nie wykazał, iż przysługuje mu względem pozwanego dochodzona pozwem wierzytelność. Zgodnie zaś z ogólną zasadą wyrażoną w art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa bowiem na tym, kto z faktu tego wywodzi skutki prawne. Na gruncie prawa procesowego odpowiednikiem art. 6 k.c. jest przepis art. 232 k.p.c., zgodnie z którym strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne . W myśl przytoczonych przepisów, to na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie. Powód winien zatem wykazać wszystkie okoliczności stanowiące podstawę żądania pozwu. Od tego obowiązku nie zwalnia bynajmniej powoda nawet treść przepisu art. 339 k.p.c., zgodnie z którym, jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą. Z treści tego przepisu wynika bowiem również, iż twierdzeń powoda nie przyjmuje się za prawdziwe, jeśli budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Podkreślić także należy, że domniemanie które zostało ustanowione w tym przepisie a dotyczące zgodności twierdzeń powoda z rzeczywistym stanem rzeczy „nie zwalnia powoda od przytoczenia faktów, które są niezbędne do dokonania subsumcji materialnoprawnej, stanowiącej faktyczną i materialnoprawną podstawę wyroku. Sąd obowiązany jest bowiem, nawet przy uznaniu twierdzeń powoda za prawdziwe, dokonać prawidłowej oceny zasadności żądania pozwu opartego na tych twierdzeniach, z punktu widzenia prawa materialnego” ( tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 06 czerwca 1997r., I CKU 87/97, Prok. i Pr. 1997/10/44).

W tym stanie rzeczy zdanie się powoda na niezaprzeczenie jego twierdzeń przez pozwanego nie zwalniało go od wykazania, choćby minimum okoliczności przemawiających za zasadnością żądania. Podkreślić należy, iż w przedmiotowym postępowaniu strona powodowa reprezentowana była przez profesjonalnego pełnomocnika, który powinien był być świadomy wystąpienia negatywnych konsekwencji procesowych, w przypadku gdy powołuje mniej dowodów niż tego wymaga materialnoprawna podstawa zgłoszonego roszczenia.

Nadto, wskazać należy, iż w sprawach cywilnych rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy – obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (por. Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz pod red. A. Zielińskiego, Wydawnictwo C.H. Beck, wyd. 6, Warszawa 2012, s. 431).

Mając na względzie wszystkie powyższe okoliczności i powołane przepisy Sąd powództwo oddalił.

SSR Arkadiusz Ziarko

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Olgierd Kowalski
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Olsztynie
Osoba, która wytworzyła informację:  Arkadiusz Ziarko
Data wytworzenia informacji: