Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Mrągowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Szałachowski

Protokolant: p.o. sekr. sąd. M. P.

przy udziale oskarżyciela publicznego: nie stawił się.

po rozpoznaniu w dniu 11/12/2017 r. sprawy

D. K. syna H. i J. z domu T.,

ur. (...) w C.,

obwinionego o to, że:

W okresie od 13 lipca 2017 roku do dnia 06 września 2017 roku w M., jako były funkcjonariusz Policji, przywłaszczył sobie latarkę S. typ SL-20XPLed nr fabryczny (...) wraz z nasadką plastikową koloru czerwonego, uchwytem na pas i dwoma zasilaczami wartości 380 złotych, kamizelkę odblaskową z napisem (...) wartości 20 zł, referentkę nr L 568 wartości 15 zł, czym spowodował straty w mieniu na rzecz Komendy Powiatowej Policji w M. o ogólnej wartości 415 złotych,

tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 KW

ORZEKA:

I.  Obwinionego D. K. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu;

II.  Koszty procesu ponosi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

D. K. został obwiniony o to, że w okresie od 13 lipca 2017 roku do dnia 06 września 2017 roku w M., jako były funkcjonariusz Policji, przywłaszczył sobie latarkę S. typ SL-20XPLed nr fabryczny (...) wraz z nasadką plastikową koloru czerwonego, uchwytem na pas i dwoma zasilaczami wartości 380 złotych, kamizelkę odblaskową z napisem (...) wartości 20 zł, referentkę nr L 568 wartości 15 zł, czym spowodował straty w mieniu na rzecz Komendy Powiatowej Policji w M. o ogólnej wartości 415 złotych, tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 KW.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

D. K. to były policjant Komendy Powiatowej Policji w M. (bezsporne).

W okresie swojej pracy w Komisariacie Policji w M. przydzielono mu latarkę S. typ SL-20XPLed nr fabryczny (...) wraz z nasadką plastikową koloru czerwonego, uchwytem na pas i dwoma zasilaczami wartości 380 złotych, kamizelkę odblaskową z napisem (...) wartości 20 zł, referentkę nr L 568 wartości 15 zł – jako mienie służbowe (bezsporne).

Komendant Komisariatu Policji w M. A. J., po ustaniu służby obwinionego, 5 lipca 2017 roku wezwał obwinionego do rozliczenia się z powierzonego mu mienia (bezsporne).

Obwiniony telefonicznie kontaktował się z byłym przełożonym i poinformował go, że rozliczenia dokona w późniejszym terminie albowiem jest w złym stanie psychicznym i korzysta od marca 2017 roku ze zwolnienia lekarskiego (bezsporne).

6 września 2017 roku obwiniony D. K. rozliczył się z mienia i zdał mienie służbowe (vide k. 28).

Obwiniony nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśniał, że w czasie zarzutu miał problemy zdrowotne natury psychicznej, na wezwanie do zwrotu zareagował kontaktem telefonicznym z A. J., usprawiedliwiając zwłokę oraz wskazał, że w okresie tym przebywał na zwolnieniu lekarskim.

Sąd zważył co następuje:

Przez wykroczenie przywłaszczenia trzeba rozumieć bezprawne, z wyłączeniem osoby uprawnionej, rozporządzenie znajdującym się w posiadaniu sprawcy, cudzym mieniem ruchomym, przez włączenie go do majątku swego lub innej osoby. Wskazać należy także, że w zakres treściowy art. 119 § 1 KW wchodzi także przywłaszczenie rzeczy powierzonej sprawcy.

Przywłaszczenie wymaga działania w zamiarze bezpośrednim, kierunkowym postąpienia z cudzą rzecz, tak jakby się było jej właścicielem. Sprawca musi zatem zmierzać do zatrzymania rzeczy dla siebie lub innej osoby bez żadnego do tego tytułu.

W literaturze i orzecznictwie wskazuje się, że o zamiarze przywłaszczenia może świadczyć odmowa zwrotu cudzej rzeczy, zanegowanie jej posiadania, sprzedaż lub darowanie innej osobie, przerobienie rzeczy itp. Natomiast bezprawne zatrzymanie cudzej rzeczy, a nawet używanie jej (co w realiach niniejszej sporawy wydaje się mało prawdopodobne) chociażby w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ale bez zamiaru zatrzymania na własność, nie jest wykroczeniem z art. 119 § 1 KW. Od strony podmiotowej nie jest wystarczające bowiem stwierdzenie obiektywnego rozporządzenia przez sprawcę cudzą rzeczą, lecz konieczne jest oprócz tego wykazanie, że działaniu temu towarzyszył szczególny zamiar (animus rem sibi habendi).

Reasumując wskazany przepisem art. 119 § 1 KW zamiar przywłaszczenia rzeczy powierzonej, przejawiający się w rozporządzeniu tą rzeczą jak własną nie obejmuje, nieuprawnionego tj. niezgodnego z wolą właściciela wykorzystania tej rzeczy – o ile nie towarzyszy mu cel definitywnego pozbawienia osoby uprawnionej jej własności.

Przenosząc te rozważania na twardy grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że dowody zebrane w sprawie nie dają żadnych podstaw do ustalenia, że doszło do przywłaszczenia przez obwinionego mienia państwowego. Z zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego wynika jedynie, że obwiniony nie wywiązał się ze zobowiązania zawartego przy odbiorze powierzonego mu mienia, ale żadną miarą nie przejawił zamiaru powiększenia własnego majątku kosztem Policji. W rezultacie obwiniony w sposób bezumowny korzystał z przedmiotów opisanych we wniosku o ukaranie, z pewnością uniemożliwiał dysponowanie rzeczami przez właściciela i w rezultacie jego działanie nie było ani umyślne ani stanowiące realizację zamiaru powiększenia swojego majątku kosztem właściciela.

Mając powyższe rozważania na uwadze, należało uniewinnić obwinionego od popełnienia zarzucanego mu wykroczenia i założyć, że czyn jego oceniony może być w aspekcie prawa cywilnego i administracyjnego, nie zaś norm zawartych w kodeksie wykroczeń.