Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powód A. P. wystąpił przeciwko C. Towarzystwu (...)
S.A. (...) z siedzibą w W. z powództwem o zasądzenie na jego rzecz kwoty 2.295,79 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia
8 grudnia 2023 roku do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 3 października 2023 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzony został pojazd marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Pojazd po kolizji został odholowany na parking strzeżony, skąd został odebrany przez pozwanego w dniu 23 listopada 2023 roku. Sprawca zdarzenia posiadał obowiązkowe ubezpieczenie w zakresie odpowiedzialności cywilnej u pozwanego, który uznał swoją odpowiedzialność za szkodę i wypłacił na rzecz powoda odszkodowanie tytułem kosztów holowania i parkingu pojazdu w łącznej wysokości 1.354,85 złotych. W ocenie powoda wypłacona dotychczas kwota odszkodowania jest jednak zaniżona, gdyż zgodnie
z jego kalkulacją koszt holowania i parkingu pojazdu wynosi 3.650,64 złotych i w związku tym strona pozwana jest zobowiązana dokonać jeszcze zapłaty kwoty 2.295,79 złotych.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu potwierdził swoją odpowiedzialność gwarancyjną za szkodę z dnia
3 października 2023 roku wskazując, że dokonał wypłaty odszkodowania z tytułu kosztów holowania i parkingu pojazdu F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w łącznej wysokości 1.354,85 złotych, które pokryło rzeczywiście powstałą szkodę. Zakwestionował wysokość zastosowanej przez powoda stawki za holowanie i parkowanie pojazdu oraz czas korzystania z usługi parkowania.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 3 października 2023 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został pojazd marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) stanowiący własność W. Ś.. Sprawca szkody w dacie zdarzenia posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W., który to podmiot przyjął odpowiedzialność
za powstałą wskutek w/w zdarzenia szkodę i po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego szkody wypłacił odszkodowanie tytułem kosztów holowania i parkingu pojazdu w łącznej wysokości 1.354,85 złotych, przy czym kwotę 1.033,20 złotych tytułem kosztów parkowania oraz kwotę 321,64 złotych tytułem kosztów holowania.

(bezsporne, a nadto dowód: decyzja z dnia 07.12.2023r. – k. 11, akta szkody – k. 25)

W dniu 3 października 2023 roku W. Ś. zawarł z A. P. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą
w O. umowę cesji wierzytelności, której przedmiot stanowiła wierzytelność w postaci prawa do dochodzenia odszkodowania wynikającego z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługującego cedentowi od (...) S.A. V. (...) z siedzibą
w W. w związku ze szkodą z dnia 3 października 2023 roku w pojeździe marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w zakresie zwrotu kosztów holowania oraz zabezpieczenia i parkowania pojazdu.

(dowód: umowa cesji wierzytelności – k. 8)

W dniu 23 listopada 2023 roku A. P. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w O. wystawił fakturę VAT nr (...), obciążając W. Ś. obowiązkiem zapłaty kwoty 3.650,64 złotych tytułem kosztów załadunku, holowania i parkowania uszkodzonego na skutek zdarzenia z dnia
3 października 2023 roku pojazdu F. (...) o numerze rejestracyjnym (...).

(dowód: faktura VAT nr (...) – k. 9)

W dniu 7 grudnia 2023 roku (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. dokonało weryfikacji faktury VAT nr (...)/2023i uznało, że akceptowalny koszt załadunku, holowania i parkowania uszkodzonego na skutek zdarzenia z dnia 3 października 2023 roku pojazdu F. (...) o numerze rejestracyjnym
NO (...) wynosi łącznie 1.354,85 złotych.

(bezsporne, a nadto dowód: decyzja z dnia 07.12.2023r. – k. 11, akta szkody – k. 25)

Stawki za holowanie pojazdu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym
NO (...) uszkodzonego w wyniku zdarzenia z dnia 3 października 2023 roku mieszczą się
w granicach stawek stosowanych na rynku lokalnym za tego rodzaju usługi. Stawka
za parkowanie i zabezpieczenie pojazdu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym
NO (...) uszkodzonego w wyniku zdarzenia z dnia 3 października 2023 roku mieści się
w granicach stawek stosowanych na rynku lokalnym za tego rodzaju usługi.

(dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu rzeczoznawstwa motoryzacyjnego M. P. – k. 31-42, opinia uzupełniająca biegłego sądowego M. P. –
k. 79-83)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne i zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Na wstępie wskazać należy, że pozwany (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. uznał swoją odpowiedzialność za skutki zdarzenia komunikacyjnego z dnia 3 października 2023 roku co do zasady, stąd też nie wymagają szczegółowego odniesienia kwestie związane z podstawami tej odpowiedzialności. Okoliczność bezsporną w realiach niniejszej sprawy stanowi bowiem fakt wypłaty przez pozwanego odszkodowania z tytułu załadunku, holowania i parkowania uszkodzonego
na skutek zdarzenia z dnia 3 października 2023 roku pojazdu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Jednocześnie strona powodowa wykazała – stosownie do treści
art. 509 § 1 i 2 kc – nabycie od poszkodowanego wierzytelności w postaci prawa
do dochodzenia odszkodowania w związku ze szkodą z dnia 3 października 2023 roku
w w/w pojeździe, a tym samym swoje prawo do dochodzenia należności objętej pozwem.

W realiach niniejszej sprawy spór stron oscylował wokół granicy odpowiedzialności pozwanego ubezpieczyciela. Powód stał na stanowisku, że przyznane dotychczas przez ubezpieczyciela odszkodowanie z tytułu szkody z dnia 3 października 2023 roku jest zaniżone
w stosunku do rzeczywistej wysokości szkody. Swoją argumentację opierał na fakturze VAT obejmującej rzeczywiste koszty poniesione w związku z załadunkiem, holowaniem
i parkowaniem uszkodzonego pojazdu. Pozwany stał natomiast na stanowisku, że przyznane dotychczas odszkodowanie pokryło rzeczywiście powstałą szkodę.

Pod pojęciem szkody należy rozumieć różnicę pomiędzy stanem majątku poszkodowanego, jaki zaistniał po zdarzeniu wywołującym szkodę, a stanem tego majątku, jaki istniałby, gdyby nie doszło do zdarzenia szkodzącego. W orzecznictwie wskazuje się także,
że uzyskana tytułem odszkodowania należność może być spożytkowana przez poszkodowanego w dowolny sposób, co oznacza, iż nie musi on za uzyskaną sumę pieniężną dokonywać naprawy uszkodzonego pojazdu ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 1988 roku sygn. akt I CR 151/88, publ. LEX nr 8894, a także: Agnieszka Rzetecka-Gil, Kodeks cywilny. Komentarz. Zobowiązania część ogólna, publ. LEX 2011).

W niniejszej sprawie – wobec zasadniczych rozbieżności stron co do kosztów załadunku, holowania i parkowania uszkodzonego pojazdu i związanej z tym wysokości szkody – na uwzględnienie zasługiwał wniosek powoda o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu mechaniki samochodowej na okoliczność ustalenia tego, czy stawki
za holowanie, jak i załadunek oraz rozładunek, a nadto parkowanie i zabezpieczenie pojazdu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) uszkodzonego w wyniku zdarzenia
z dnia 3 października 2023 roku mieszczą się w granicach stawek stosowanych na rynku lokalnym za tego rodzaju usługi. Nie ulega bowiem wątpliwości, że kwestia ta wymagała wiadomości specjalnych i miała bezpośrednie przełożenie na ocenę wysokości należnego powodowi odszkodowania.

Powołany w sprawie niezależny biegły sądowy M. P. – po ostatecznym zweryfikowaniu swojej opinii pierwotnej – wskazał, że stawki za holowanie pojazdu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) uszkodzonego w wyniku zdarzenia z dnia
3 października 2023 roku mieszczą się w granicach stawek stosowanych na rynku lokalnym
za tego rodzaju usługi, a stawka za parkowanie i zabezpieczenie pojazdu mieści się
w granicach stawek stosowanych na rynku lokalnym za tego rodzaju usługi. W opinii uzupełniającej biegły w znacznym stopniu uwzględnił zastrzeżenia strony powodowej
do opinii podstawowej. W ocenie Sądu to właśnie opinia uzupełniająca – jako pełniejsza
i odnosząca się do szerszego materiału porównawczego – zasługiwała na uwzględnienie przy podejmowaniu rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

W ocenie Sądu opinie biegłego sądowego M. P. – zarówno podstawowa, jak i uzupełniająca – zostały przygotowane w sposób profesjonalny, fachowy
i poparty rzeczową argumentacją. Nie budziły przy tym żadnych wątpliwości zarówno pod względem formalnym, jak i merytorycznym. Zawarte w opiniach tezy wyrażone zostały
w sposób jasny i zrozumiały, a wnioski w sposób logiczny wyciągnięte z poczynionych ustaleń.

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe, a w szczególności wnioski opinii biegłego, wykazało ponad wszelką wątpliwość, że dotychczas wypłacone przez stronę pozwaną odszkodowanie z tytułu kosztów załadunku, holowania i parkowania uszkodzonego na skutek zdarzenia z dnia 3 października 2023 roku pojazdu marki F. (...)
o numerze rejestracyjnym (...) było znacznie zaniżone.

Uwzględniając wyżej zaprezentowane poglądy, jak i fakt, iż podstawową funkcją odszkodowania jest kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić
w majątku stan naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę, zasadnym było oparcie wysokości szkody na uzupełniającej opinii biegłego sądowego M. P.
i określenie na tej podstawie wysokości należnego powodowi odszkodowania na poziomie 3.650,64 złotych. Biorąc pod uwagę dotychczas wypłaconą kwotę odszkodowania
(1.354,85 zł) pozostała część odszkodowania winna wynosić zatem 2.295,79 złotych
(3.650,64 zł – 1.354,85 zł).

Mając powyższe na uwadze – na podstawie art. 415 kc w zw. z art. 805 § 2 pkt
1 kc w zw. z art. 509 kc – orzeczono jak w punkcie I wyroku.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc, aprobując wskazaną w pozwie datę wymagalności roszczenia.

O kosztach procesu orzeczono w punkcie II wyroku – stosownie do jego wyniku –
na podstawie art. 98 § 1, § 1 ¹ i § 3 kpc, art. 99 kpc w zw. z § 2 pkt 3 i § 15 ust. 1 Rozporządzenia z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( tekst jednolity: Dz. U. z 2023r. poz. 1935), zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę
3.196 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 900 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Wśród udokumentowanych kosztów procesu znalazła się także opłata sądowa od pozwu w kwocie 200 złotych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie
17 złotych oraz zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego sądowego w łącznej kwocie
2.079 złotych.

/-/ sędzia Krzysztof Połomski