Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lipca 2022r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Małgorzata Kłek
Protokolant:	sekretarz sądowy Żaneta Kowalska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 czerwca 2022 r. w K.

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w G.

przeciwko I. O.

o zapłatę

I.  umarza postępowanie co do kwoty 1250 ( jeden tysiąc dwieście pięćdziesiąt ) zł należności głównej wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od tej kwoty od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty,

II.  w pozostałej części powództwo oddala.

Sygn. akt I C 1256/21

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 22.12.2021 r. powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjnego Zamknięty z siedzibą w G. wniósł o zasądzenie od pozwanej I. O. kwoty 7 229,39 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenie zwrotu opłaty sądowej 400 zł, zasądzenie opłaty skarbowej od pełnomocnictwa 17 zł, zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia prawomocności orzeczenia do dnia zapłaty. W uzasadnieniu żądania powód wskazał , iż dochodzona pozwem wierzytelność powstała w wyniku zawarcia przez pozwaną z (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. ( wierzyciel pierwotny) w dniu 31.01.2018 r. umowy pożyczki odnawialnej o numerze (...). Przedmiotem wskazanej umowy było udzielenie pozwanej pożyczki odnawialnej w kwocie 10 000 zł w formie limitu, wypłacanej bezgotówkowo na rachunek bankowy pożyczkobiorcy. Pomimo upływu terminu płatności określonego w umowie pożyczki pozwana nie wywiązała się z przyjętego na siebie zobowiązania , co poskutkowało postawieniem w stan wymagalności całego zobowiązania z dniem 24.12.2018 r. W dniu 02.08.2021 r. wierzyciel pierwotny dokonał przelewu przysługującej mu wobec pozwanej wierzytelności na rzecz powoda. Powód zawiadomił pozwaną o nabyciu wierzytelności. Łączna wartość przedmiotowej wierzytelności wynosi 7 229,39 zł , na co składają się poszczególne kwoty :

- 6 769,73 zł – suma niespłaconego kapitału pożyczki,

- 459,66 zł – suma odsetek karnych i umownych za opóźnienie.

Pozwana I. O. w odpowiedzi na pozew podniosła , iż w dniu 30 grudnia 2021 r. zawarła ugodę telefoniczną z przedstawicielem powoda, w której zobowiązała się do spłaty swojego zadłużenia w ratach . Na rozprawie pozwana podtrzymała swoje stanowisko podając , iż w ugodzie telefonicznej z przedstawicielem powoda zobowiązała się do spłaty swojego zadłużenia w ratach , natomiast przedstawiciel powoda zobowiązał się nie kierować sprawy do sądu. Pozwana jednocześnie przedłożyła dowody wpłat na rzecz powoda uzgodnionych w rozmowie telefonicznej rat.

Pismem z dnia 13.04.2022 r. powód w replice na odpowiedź na pozew cofnął powództwo w zakresie części należności głównej o kwotę 1250 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od tej kwoty od wniesienia powództwa do dnia zapłaty. Powód podtrzymał powództwo w pozostałej części wnosząc o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kwoty 4 729,39 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia sporządzenia pozwu do dnia zapłaty , zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania , w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Powód nie odniósł się przy tym do podnoszonego przez pozwaną zarzutu rzeczy ugodzonej , nie zajmując stanowiska co do twierdzeń pozwanej o zawarciu ugody.

Powód ponownie wezwany do zajęcia stanowiska co do twierdzeń pozwanej o zawarciu ugody oraz przedstawienia nagarnia rozmowy telefonicznej z dnia 30 grudnia 2021 r. wskazywanej przez pozwaną – nie zajął stanowiska .

Sąd ustalił co następuje :

W dniu 31.01.2018 r. została zawarta pomiędzy (...) Sp z o.o. z siedzibą w W. jako pożyczkodawcą a pozwaną I. O. jako pożyczkobiorcą umowa pożyczki odnawialnej nr (...). Przedmiotem umowy było udzielenie pożyczkobiorcy pożyczki odnawialnej w formie bezgotówkowej na zasadach określonych w umowie . Pożyczkobiorca zobowiązał się zwrócić wypłacone mu środki wraz z oprocentowaniem i innymi opłatami , na zasadach określonych w umowie. Całkowita kwota pożyczki , czyli kwota udostępnionych pożyczkobiorcy środków pieniężnych w formie limitu wynosiła 10 000 zł . Całkowita kwota do zapłaty przez pożyczkobiorcę przy założeniu , że pożyczkobiorca wypłaci limit w całości od razu po zawarciu umowy i spłaci go przez comiesięczne spłaty kwoty minimalnej, na zasadach określonych w umowie , wynosiła 12 651,67 zł . W dniu 31.01.2018 r. została przelana pożyczka na rachunek pozwanej w kwocie 8 000 zł , natomiast 2000 zł zostało przelane na konto (...) K. jako opłata pośrednika.

( dowód : umowa pożyczki k. 31-38, przelew z rachunku k. 40, 41)

Pismem z dnia 14.11.2018 r. pożyczkodawca (...) Sp. z o.o. wypowiedział pozwanej w/w umowę pożyczki .

( dowód : pismo z dnia 14.11.2018 r. k. 39)

Dochodzone pozwem roszczenie stało się wymagalne z dniem 24.12.2018 r.

(bezsporne)

Na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 02.08.2021 r. wierzyciel pierwotny (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. przeniósł przysługującą mu wobec pozwanej I. O. wierzytelność wynikającą z umowy pożyczki zawartej w dniu 31.01.2018 nr (...) na powoda .

( dowód : umowa przelewu wierzytelności k. 11-17, załącznik nr 3 k. 77, bezsporne)

Na dzień wniesienia pozwu należność pozwanej z tytułu umowy pożyczki zawartej w dniu 31.01.2018 r. wyniosła 7 229,39 zł , na co składały się kwota 6 769,73 zł jako suma niespłaconego kapitału pożyczki oraz kwota 459,66 zł – suma odsetek karnych i umownych za opóźnienie.

( bezsporne)

W dniu 30 grudnia 2021 r. została zawarta ugoda telefoniczna pomiędzy przedstawicielem powoda a pozwaną I. O.. Zgodnie z treścią ugody pozwana miała dokonać wpłaty w dniu 30 grudnia 2021 r. na rzecz powoda kwoty 1 000 zł , a następnie spłacać należność wynikającą z umowy pożyczki zwartej w dniu 31.01.2018 r. w ratach po 500 zł miesięcznie . Przedstawiciel powoda zobowiązał się natomiast nie kierować sprawy do Sądu.

( dowód : zeznania pozwanej I. O. k. 125)

Pozwana I. O. w związku z zawartą w dniu 30 grudnia 2021 r. ugodą dokonała wpłat :

- 1000 zł w dniu 30.12.2021 r. ,

- 500 zł w dniu 22.01.2022 r. ,

- 200 zł w dniu 07.02.2022 r. i 300 zł w dniu 24.02.2022 r. ,

- 500 zł w dniu 25.03.2022 r. ,

- 500 zł w dniu 22.04.2022 r.

- 500 zł w dniu 24.05.2022 r. ,

- 500 zł w dniu 24.06.2022 r.

( dowód : zeznania pozwanej I. O. k. 125, dowody wpłat k. 124)

Sąd zważył co następuje :

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie przedłożonych przez strony dokumentów, w tym w szczególności przedłożonych przez powoda umowy pożyczki oraz umowy przelewu wierzytelności wraz z załącznikiem oraz przedłożonych przez pozwaną dowodów wpłat na rzecz powoda w okresie od grudnia 2021 r. do czerwca 2022 r. , dokumenty te nie były kwestionowane przez strony, nie budziły też wątpliwości Sądu . Sąd dał wiarę także zeznaniom pozwanej co do faktu zawarcia ugody telefonicznej w dniu 30 grudnia 2021 r. , które uznał za spójne i logiczne , znajdujące potwierdzenie w przedłożonych dowodach wpłaty wskazujących, iż pozwana wywiązuje się z zawartej z powodem ugody.

Bezspornym w sprawie był fakt zawarcia przez pozwaną umowy pożyczki z poprzednikiem prawnym powoda , jak też stan zadłużenia pozwanej z tego tytułu na dzień wniesienia pozwu . Bezsporny był także fakt dokonania przez pozwaną wpłat – już po wniesieniu pozwu – w okresie od 30.12.2022 r. do 28.03.2022 r. w łącznej kwocie 2 500 zł , co zostało przyznane przez powoda w piśmie z dnia 13.04.2022 r. (k. 72- 76).

W pierwszej kolejności należy odnieść się do cofnięcia powództwa w części przez powoda.

Pismem z dnia 13.04.2022 r. powód w replice na odpowiedź na pozew cofnął powództwo w zakresie części należności głównej o kwotę 1250 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od tej kwoty od wniesienia powództwa do dnia zapłaty. Powód jednocześnie przyznał, iż pozwana już po wniesieniu pozwu – w okresie od 30.12.2022 r. do 28.03.2022 r. – dokonała wpłat na poczet należności dochodzonej w pozwie w łącznej kwocie 2 500 zł.

Zgodnie z treścią art. 203§ 1kpc pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy. Natomiast stosownie do treści art. 355 kpc Sąd umorzy postępowanie, jeżeli powód ze skutkiem prawnym cofnął pozew.

W niniejszej sprawie cofnięcie pozwu w części nastąpiło przed terminem rozprawy.

W konsekwencji wobec skutecznego cofnięcia pozwu w części przez powoda postępowanie należało umorzyć co do kwoty 1250 zł należności głównej wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od tej kwoty od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty ( pkt I wyroku).

W pozostałej części powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Pozwana podniosła zarzut rzeczy ugodzonej.

W ocenie Sądu zarzut ten należało uznać za zasadny. Pozwana w odpowiedzi na pozew jak też w zeznaniach złożonych na rozprawie uznanych przez Sąd za wiarygodne wskazała ,iż dniu 30 grudnia 2021 r. została zawarta ugoda telefoniczna pomiędzy nią a przedstawicielem powoda. Zgodnie z treścią ugody pozwana miała dokonać wpłaty w dniu 30 grudnia 2021 r. na rzecz powoda kwoty 1 000 zł , a następnie spłacać należność wynikającą z umowy pożyczki zawartej w dniu 31.01.2018 r. w ratach po 500 zł miesięcznie . Przedstawiciel powoda zobowiązał się natomiast nie kierować sprawy do Sądu.

Pozwana jak wynika z przedłożonych przez nią na rozprawie dowodów wpłaty wywiązała się ugody dokonując wpłat w wysokości i terminach uzgodnionych z przedstawicielem powoda . W takiej sytuacji powód był zobowiązany – zgodnie z ugodą – nie kierować sprawy do Sądu , a skierowane powództwo wycofać .

Powód natomiast nie odniósł się do podniesionego przez pozwaną zarzutu rzeczy ugodzonej. Nie zajął stanowiska w tym przedmiocie pomimo wezwania, nie przedstawił też nagarnia rozmowy telefonicznej przedstawiciela powoda z pozwaną z dnia 30 grudnia 2021 r. , nie zaprzeczając przy tym , iż taka rozmowa miała miejsce.

W tej sytuacji w ocenie Sądu zgodnie z treścią art. 230 kpc należy uznać fakt zawarcia ugody telefonicznej przez pozwaną z przedstawicielem powoda o treści wskazanej przez pozwaną za przyznany przez powoda.

Zgodnie z treścią art. 917 k.c., cel ugody i treść ugody jednoznacznie wskazują, iż w ugodzie chodzi o zmianę istniejącego już między stronami stosunku prawnego w celu usunięcia niepewności albo zapewnienie realizacji roszczeń wynikających z tego stosunku. Istotą ugody jest czynienie sobie wzajemnie ustępstw w zakresie oczekiwanych rezultatów istniejącego stosunku prawnego. Wzajemne ustępstwa stron stanowią element przedmiotowo istotny tej umowy. Celem zawarcia ugody i uzasadnieniem poczynionych w niej ustępstw jest istnienie niepewności co do powstania lub potencjalnie przynajmniej możliwość powstania między stronami sporu co do roszczeń wynikających ze stosunku prawnego. (tak Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 8 października 2013 r., I ACa 287/13, Lex nr 1403837). Podstawą ugody musi więc być zawsze łączący strony stosunek prawny. W orzecznictwie podkreśla się trwałość postanowień ugody, ich niewzruszalność, wskazując, że ugoda nie może być czynnością iluzoryczną. Skoro tak, to jej zawarcie nie może być obojętne dla oceny roszczeń, z jakimi strona występuje w procesie sądowym w ramach tego samego stosunku prawnego, który objęty był ugodą. Wskazać należy , iż nie ma prawnego wymogu co do formy zawarcia ugody , wobec czego ugoda taka może być zawarta podczas rozmowy telefonicznej.

Zawarcie ugody pozasądowej kreuje stan tak zwanej „ powagi rzeczy ugodzonej” , zaś jej wykonanie prowadzi do wygaśnięcia danego stosunku prawnego w zakresie którego zawarto ugodę. Powaga rzeczy ugodzonej nie stanowi podstawy do odrzucenia powództwa , lecz skutkuje jego oddaleniem .

Pozwana do dnia rozprawy wywiązywała się z zawartej z powodem ugody telefonicznej dokonując wpłat na rzecz powoda w wysokości i terminach z powodem uzgodnionych W zawartej ugodzie telefonicznej przedstawiciel powoda zobowiązał się nie kierować sprawy do sądu , co oznacza, iż w przypadku skierowania pozwu , powód zobowiązany był pozew wycofać.

W tej sytuacji żądanie pozwu – w części w jakiej powód nie cofnął powództwa - podlegało oddaleniu jako nieuzasadnione i sprzeczne z treścią ugody zawartej pomiędzy stronami ( pkt II wyroku).