Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lipca 2019r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Małgorzata Kłek
Protokolant:	p.o. sekr. sąd. Emilia Strzelczyk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lipca 2019 r. w K.

sprawy z powództwa (...) Funduszu Inwestycyjnego z siedzibą w W.

przeciwko Z. C.

o zapłatę

powództwo oddala

UZASADNIENIE

Powód (...) Fundusz Inwestycyjny z siedzibą w W. wniósł w dniu 27.07.2018 r. pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zasądzenie od pozwanej Z. C. kwoty 467,27 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od wskazanych w pozwie kwot od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz obciążenie pozwanego kosztami procesu. Jako datę wymagalności roszczenia powód wskazał 28.08.2017 r. Podniósł, że wierzytelność dochodzona przez powoda wynika z zawartej w dniu 04.09.2014 r. pomiędzy pozwaną a W..pl. (...). z o.o. umowy (...). Pozwana nie wywiązała się z warunków umowy w szczególności nie zwróciła pobranych środków pieniężnych. Na podstawie umowy o przelew wierzytelności w ramach transakcji sekurytyzacji zawartej pomiędzy powodem a wierzycielem pierwotnym w dniu 27.04.2018 r. powód nabył wierzytelność wobec pozwanej wraz z prawem naliczania odsetek.

Nakazem zapłaty w postepowaniu upominawczym wydanym w dniu 03.09.2018 r. w sprawie sygn. akt VI Nc-e (...) Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie nakazał pozwanej zapłatę na rzecz powoda dochodzonej pozwem kwoty wraz z kosztami procesu.

Pozwana Z. C. zaskarżyła powyższy nakaz w całości wnosząc o oddalenie powództwa w całości.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód nie udowodnił, że przysługuje mu jakiekolwiek roszczenie względem pozwanej. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na tym, kto z faktu tego wywodzi skutki prawne. Strony zobowiązane są w myśl przepisu art. 232 kpc wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Ciężar udowodnienia faktów uzasadniających objęte pozwem roszczenie spoczywał na powodzie, który winien wykazać wszystkie okoliczności stanowiące podstawę żądania pozwu.

W niniejszej sprawie powód nie udowodnił, iż przysługuje mu jakiekolwiek roszczenie względem pozwanej, nie wykazał bowiem istnienia przedmiotowej wierzytelności.

Pożyczka jest umową, na podstawie której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego przedmiot pożyczki (w szczególności określoną ilość pieniędzy), a biorący zobowiązuje się zwrócić przedmiot pożyczki w pieniądzach o tej samej wielkości lub w rzeczach tego samego gatunku i takiej samej jakości (art. 720 k.c.).

W kodeksie cywilnym zostały wskazane essentialia negotii umowy pożyczki, które stanowią nie tylko oznaczenie stron i określenie ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, ale obejmują również zobowiązanie się do ich przeniesienia oraz obowiązek zwrotu przedmiotu pożyczki. W procesie związanym z wykonaniem umowy pożyczki powód jest zatem zobowiązany udowodnić, że strony zawarły umowę pożyczki, a także, że przeniósł na własność biorącego pożyczkę określoną w umowie ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku ( wyrok S. Apel. W Łodzi z 18.06.2015r., I ACa 33/15, LEX nr 1789954).

Przy zawarciu umowy pożyczki, podobnie jak przy umowie sprzedaży, dochodzi do zmian w obrębie prawa własności przedmiotu umowy. Obowiązkowi pożyczkodawcy do przeniesienia własności przedmiotu umowy na pożyczkobiorcę odpowiada obowiązek zwrotu, czyli przeniesienia przez pożyczkobiorcę na pożyczkodawcę przedmiotu umowy, powiększonego o ewentualne wynagrodzenie ustalone w umowie. Dopóki przedmiot pożyczki nie zostanie wydany pożyczkobiorcy, nie może powstać obciążający pożyczkobiorcę obowiązek jego zwrotu.

Przedstawiony przez stronę powodową materiał dowodowy nie stanowi wystarczającej podstawy do uwzględnienia powództwa.

Powód załączył do pozwu wydruk ramowej umowy pożyczki nr (...), która miała zostać zawarta przez wierzyciela pierwotnego W..pl (...). z o.o. z pozwaną. Umowa nie została podpisana przez strony, zaś powód nie wykazał, iż pozwana zaakceptowała treść tej umowy. Powód nie przedłożył dowodu wypłacenia pozwanej kwoty pożyczki czyli dowodu przeniesienia na biorącego pożyczkę własności przedmiotu umowy. Dowodu takiego nie stanowi wydruk z systemu pożyczkodawcy pisma „potwierdzenie wypłaty” (k. 58), nie wynika z niego w szczególności czy pozwana otrzymała kwotę pożyczki .

Jak już wyżej wskazano, stosownie do art. 720 k.c., obowiązek zwrotu, czyli przeniesienia przez pożyczkobiorcę na pożyczkodawcę przedmiotu umowy, powiększonego o ewentualne wynagrodzenie ustalone w umowie jest odpowiednikiem zobowiązania dającego pożyczkę do przeniesienia na własność biorącego przedmiot pożyczki. Obowiązek zwrotu przedmiotu pożyczki, obciążający pożyczkobiorcę, nie może powstać, dopóki przedmiot pożyczki nie zostanie pożyczkobiorcy wydany. W niniejszej sprawie powód nie przedstawił dowodu przeniesienia na biorącego pożyczkę własności przedmiotu umowy tj. określonej w umowie pożyczki kwoty pieniędzy.

Dowodu istnienia zobowiązania pozwanej nie stanowi także wezwanie do zapłaty (k. 51). Brak dowodów doręczenia go pozwanej, a w szczególności dowodu, iż pozwana uznała wynikające z niego zobowiązanie.

Należy ponadto wskazać, iż przedłożony przez stronę powodową dowody w postaci wydruku umowy pożyczki (k. 53-57) nie stanowią dokumentu w rozumieniu art. 245 k.p.c. Wydruk ten nie został podpisany przez strony , brak jest dokumentów wskazujących, iż pozwana złożyła oświadczenie wyrażające wolę zawarcia umowy pożyczki z wierzycielem pierwotnym.

W konsekwencji powód nie przedłożył wystarczających dowodów wskazujących na istnienie wierzytelności W.. pl. (...). z o.o. wobec pozwanej.

Przedłożone przez powoda dowody w postaci umowy przelewu wierzytelności w ramach procesu sekurytyzacji z dnia 27.04.2018 r. zawartej pomiędzy wierzycielem pierwotnym W..pl (...). z o.o. a powodem ( k. 22-32) wraz z załącznikiem do umowy cesji zawierającym dane pozwanej oraz dane odnoszące się do wskazanej w pozwie pożyczki (k. 33-35) mogą stanowić dowód przeniesienia praw do wierzytelności , natomiast nie dowodzą jej istnienia. W przypadku cesji wierzytelności warunkiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie , że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi . Tymczasem powód tej okoliczności nie wykazał.

Powód reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego, winien przejawiać staranność w wykazaniu zasadności powództwa. Brak merytorycznego zaprzeczenia jego twierdzeń przez pozwaną nie zwalniał go od wykazania podstawowych okoliczności wskazujących na zasadność żądania. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 7.11.2007 r. (II CSK 293/07), ciężar udowodnienia faktu należy rozumieć nie tylko jako obarczenie jednej ze stron procesu obowiązkiem przekonania sądu dowodami o prawdziwości swoich twierdzeń, ale również konsekwencjami zaniechania realizacji tego obowiązku lub jego nieskuteczności.

W niniejszej sprawie natomiast powód nie przedłożył dowodów dostatecznie uzasadniających jego roszczenie. W konsekwencji należało stwierdzić, że powód nie udowodnił swojego roszczenia, choć był do tego zobowiązywany. Mając na względzie wszystkie powyższe okoliczności, powództwo należało oddalić.