Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2024r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	sędzia Beata Bihuń
Protokolant:	Starszy sekretarz sądowy Sandra Kozak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lutego 2024 r. w K.

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w S.

przeciwko P. K.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego P. K. na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w S. kwotę 26.115,44 zł (dwadzieścia sześć tysięcy sto piętnaście złotych i 44/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie za okres od dnia 10.12.2022 r. do dnia zapłaty;

II.  Zasądza od pozwanego P. K. na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w S. kwotę 4.923,00 zł (cztery tysiące dziewięćset dwadzieścia trzy złote) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie za okres od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów procesu.

sygn. akt I C 542/23

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. z siedzibą w S. wniósł o zasądzenie od pozwanego P. K. na swoją rzecz kwoty 26.115,44 zł wraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10.12.2022 roku do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że na dzień 04.03.2022 roku świadczył ochronę ubezpieczeniową na podstawie obowiązkowej umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w zakresie pojazdu marki M. o nr rejestracyjnym (...). W dacie tej pozwany P. K. około godziny 00:00-00:50 w K. przy ul. (...) na drodze publicznej, kierując w/w samochodem osobowym marki M., wykonując manewr omijania, najechał na zaparkowany przy posesji nr (...) pojazd marki A. o numerze rejestracyjnym (...), powodując jego uszkodzenie, po czym zbiegł z miejsca zdarzenia. Okoliczności zdarzenia oraz wina pozwanego została potwierdzona m.in. prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 04.07.2022 roku w sprawie o sygn. akt (...) Powód, któremu zgłoszono szkodę wynikłą ze zdarzenia spowodowanego przez pozwanego wypłacił pokrzywdzonej świadczenie w łącznej wysokości 26.115,44 zł. W ocenie powoda przysługuje mu wobec pozwanego roszczenie regresowe na podstawie art. 43 pkt 4 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Pozwany wezwany do zapłaty należności regresowej nie zastosował się do wezwania.

Pozwany P. korpusu wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany zaprzeczył, aby był sprawcą kolizji z dnia 04.03.2022 roku. Pozwany wskazał, że jego pojazd został krótkotrwale użyty przez nieustalonego sprawcę, o czym pozwany zawiadomił stosowny organ ścigania. Pozwany nie był sprawcą kolizji i nie odpowiada za skutki tego zdarzenia. Dalej pozwany wskazał, że niezależnie od wyniku postępowania wyjaśniającego oraz orzeczenia Sądu wydanego w sprawie o wykroczenie wyniki te nie są wiążące dla sądu cywilnego. Pozwany już w momencie przedstawienia mu zarzutów, nie przyznawał się do winy. Identyczne zaopatrywanie wyraził w postępowaniu przed ubezpieczycielem. W jego ocenie powód powinien przedstawić inne dowody, które potwierdziłyby, iż przebieg zdarzenia był zgodny z ustaleniami funkcjonariuszy policji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. R. jest właścicielem pojazdu marki M. o numerze rejestracyjnym (...). Pojazdem ten pojazd na co dzień użytkuje jej konkubent P. K., który świadczy nim usługi przewozowe. Konkubenci mieszkają w miejscowości C., oddalonej kilkanaście kilometrów od K.. Samochód pozwany parkował na co dzień przy w K. ul. (...), od podwórza za sklepem (...) i budynkiem, w którym pracuje A. R.. Pozwany miał tam wykupione miejsce postojowe.

W dniu 4 marca 2022 roku około godziny 00:00 – 00:50 w K. przy ul. (...) na drodze publicznej, pozwany kierując samochodem opisanym wyżej pojazdem marki M., wykonując manewr omijania, najechał na zaparkowany przy posesji nr (...) pojazd marki A. o numerze rejestracyjnym (...), powodując uszkodzenie całej prawej strony pojazdu, po czym zbiegł z miejsca zdarzenia.

Właścicielka uszkodzonego pojazdu J. K., usłyszała uderzenie i wybiegła na ulicę, gdzie zobaczyła odjeżdżający pojazd pozwanego. Poznała go, ponieważ pojazd ten bardzo często przejeżdżał obok jej domu.

Następnego dnia rano P. K. udał się do Komendy Powiatowej Policji w K., gdzie oświadczył, że w dniu poprzednim to jest 03.03.2022 roku od godz. 14:30 do godz. 9:15 dnia 04.03.2022 roku nieznany sprawca dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pojazdu marki M. o wartości 15.000,00 zł na szkodę A. R.. Od zgłaszającego przyjęto ustne zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa i przesłuchano go w charakterze świadka.

W tym samym dniu, kilka godzin później sierżant sztabowy B. S. oraz młodszy aspirant A. S. (1) wraz z technikiem kryminalistyki młodszy aspirant M. K. udali się w rejon garaży usytuowanych przy ul. (...) w K.. Na miejscu zastali pozwanego P. K., który oświadczył, że sam odnalazł skradziony samochód. Sporządzono protokół oględzin miejsca zdarzenia. M. K. chciał pobrać ślady osmologiczne z jego wnętrza. Podczas tych czynności pozwany zachowywał się niespokojnie, agresywnie, utrudniał wykonywanie czynności, ponadto żądał wyjaśnień na jakiej podstawie zabezpieczana jest osmologia oraz poddawany jest oględzinom pojazd, który stanowi jego własności. W trakcie czynności oględzin, po dokładnym sprawdzeniu zarówno wnętrza pojazdu jak i jego bezpośredniego otoczenia nie ujawniono kluczyków. Ustalono, że pojazd ma uszkodzenia, mogące powstać podczas kolizji w nocy 3.03.2022 roku.

Postanowieniem z dnia 09.03.2022 r. umorzono dochodzenie przed wydaniem postanowienia o jego wszczęciu w sprawie zaboru w celu krótkotrwałego użycia pojazdu pozwanego, wobec braku danych dostatecznie uzasadniających popełnienie czynu.

Jednocześnie z uwagi na okoliczność, że J. K. złożyła zawiadomienie o popełnieniu wykroczenia na jej szkodę, wszczęto stosowane postępowanie i skierowano do Sadu Rejonowego w Kętrzynie wniosek o ukarania pozwanego za to, że w dniu 4 marca 2022 roku około godziny 00:00 – 00:50 w K. przy ul. (...) na drodze publicznej, jako użytkownik kierujący samochodem marki M. (...) o nr rej. (...), wykonując manewr omijania, najechał na zaparkowany przy posesji nr (...) pojazd marki A. o numerze rejestracyjnym (...), powodując jego uszkodzenie w postaci zarysowań powłoki lakierniczej oraz licznych wgnieceń całej prawej strony pojazdu tj. o wykroczenie z art. 97 kw.

Za wykroczenie te pozwany został skazany wyrokiem nakazowym wydanym przez Sąd Rejonowy w Kętrzynie w dniu 04.07.2022 roku w sprawie (...) Wyrokiem tym pozwany został ukarany karą grzywny w wysokości 100 zł. Od wyroku tego pozwany nie odwołał się.

Poszkodowana J. K. zgłosiła szkodę w powodowym zakładzie ubezpieczeń, który w dacie zdarzenia świadczył ochronę ubezpieczeniową pojazdu pzowanego i który po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego w dniu 26.09.2022 r. wypłacił jej odszkodowanie z tytułu kosztów naprawy pojazdu w wysokości 19.675,50 zł oraz w dniu 18.10.2022 r. z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego w wysokości 6.439,94 zł. Łącznie powód wypłacił poszkodowanej kwotę 26.115,44 zł.

Wezwaniem z dnia 18.11.2022 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty należności regresowej w terminie 14 dni od otrzymania wezwania, co miało miejsce najpóźniej w dniu 09.12.2022 r., ale bezskutecznie.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o: dokumenty znajdujące się w aktach szkody na płycie CD k. 13, w szczególności zgłoszenie szkody, kosztorys, umowa najmu, decyzja; dokumenty znajdujące się w aktach postępowania Ds. 442.2022 k. 43 – 63, w szczególności notatki k. 43, 59, 61, 62, protokół przesłuchania k. 45, postanowienie k. 63; zdjęcia k. 70 – 73; częściowo zeznania świadka A. R. k. 77, zeznania świadka B. S. k. 90, A. S. (2) k. 90 oraz M. K. k. 90 - 91, częściowo zeznania pozwanego k. 98; dokumenty zgromadzone w aktach
(...), w szczególności notatka k. 1, protokół k. 27, wniosek o ukaranie k. 31, wyrok k. 36.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, których wiarygodności żadna ze stron nie kwestionowała oraz na podstawie zeznań świadków, przy czym w przypadku świadka A. R., jedyne częściowo oraz częściowo na podstawie zeznań pozwanego.

Powód swoje roszczenie opierał na treści art. 43 pkt 4 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym zakładowi ubezpieczeń oraz Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu, w przypadkach określonych w art. 98 ust. 2 pkt 1, przysługuje prawo dochodzenia od kierującego pojazdem mechanicznym zwrotu wypłaconego z tytułu ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych odszkodowania, jeżeli kierujący zbiegł z miejsca zdarzenia.

Jak wskazał w uzasadnieniu wyroku z dnia 20.05.2020 r, w sprawie I ACa 57/20 Sąd Apelacyjny w Białymstoku, zakres pojęcia "zbiegnięcia z miejsca wypadku" zastosowanego w art. 43 pkt 4 ustawy z 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych nie jest tożsamy ze zbiegnięciem w rozumieniu art. 178 k.k. Przyjmuje się, że zakres pojęciowy tego zwrotu jest szerszy niż w prawie karnym i obejmuje oddalenie się sprawcy zdarzenia także z innej przyczyny niż wymagane do skazania z art. 178 k.k., a więc nie tylko celem uniknięcia odpowiedzialności karnej czy uniemożliwienia bądź utrudnienia ustalenia
okoliczności, ale także każdej innej, o ile dochodzący regresu ubezpieczyciel zdoła je wykazać.
Podobne stanowisko zajął Sąd Okręgowy w Białymstoku, który w uzasadnieniu wyroku z dnia 7.05.2009r. w sprawie II Ca 237/09 wskazał, że sformułowanie "zbiegł z miejsca zdarzenia" użyte w art. 43 pkt 4 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych nie może być utożsamiane z pojęciem "zbiegnięcia z miejsca zdarzenia" funkcjonującym na gruncie prawa karnego materialnego (art. 178 k.k.). Zastosowanie dyspozycji art. 43 pkt 4 ustawy wymaga ustalenia, iż sprawca kolizji drogowej opuścił miejsce zdarzenia świadomie, bez spełnienia ciążących na nim obowiązków wynikających z art. 16 ustawy, w celu uniknięcia odpowiedzialności za wyrządzoną szkodę (wina umyślna lub rażące niedbalstwo).

Sąd w obecnym składzie w całości akceptuje i przyjmuje jako swoje zaprezentowane powyżej stanowiska dotyczące interpretacji definicji zbiegnięcia z miejsca zdarzenia, o kreślonej w art. 43 pkt 4 cytowanej wyżej ustawy i w jego ocenie powód wykazał, że pozwany zachował się właśnie w taki sposób w nocy 04.03.2022 r. tj. spowodował kolizję, a następnie w celu uniknięcia odpowiedzialności oddalił się z miejsca zdarzenia.

Za powyższym stanowiskiem przemawia cały szereg okoliczności związanych z zachowaniem pozwanego, który aby oddalić od siebie podejrzenie, następnego dnia rano składa fałszywe zawiadomienie o popełnieniu przez nieustaloną osobą przestępstwa krótkotrwałego użycia pojazdu, a krótko potem sam odnajduje pojazd i denerwuje się, gdy funkcjonariusze policji chcą pobrać ślady osmologiczne z wnętrza pojazdu, które mogłyby wykazać, że oprócz pozwanego, w pojeździe nie było innych osób. Dodatkowo funkcjonariusze nie odnaleźli przy pojeździe kluczyków, które pozwany później miał, bo nie wskazywał, że zmuszony był zmienić stacyjkę w aucie.

Odnośnie samych kluczy, to sądu w żaden sposób nie przekonały zeznania zarówno powoda jak i A. R. co do przyczyn pozostawienia przez pozwanego otwartego pojazdu. Żaden przeciętnie myślący obywatel, mieszkający kilkanaście kilometrów od miejsca parkowania pojazdu, nie pozostawia go otwartego, narażając się w sposób oczywisty na ewentualną możliwość jego zaboru. Dodatkowo zeznając przed sądem świadek A. R. nie umiała powiedzieć, dlaczego samochód stał otwarty i z kluczykami w środku. Z kolei pozwany w trakcie przesłuchania na policji wskazywał, że samochód był zawsze otwarty, a kluczyki leżały na osłonie słonecznej nad kierownicą. Przed sądem zeznał już, że kluczyki były schowane w środku, ponieważ z samochodu korzystał jego kolega, który o tym wiedział, a o którym to znajomym pozwany na policji wcale nie wspomniał.

W ocenie sądu pozwany i świadek mijali się z prawdą, zeznając, że pojazd był otwarty, aby uwiarygodnić wersję o jego krótkotrwałym zaborze, w sytuacji gdy pojazd nie nosił śladów włamania.

Zauważyć również należy, że poszkodowana J. K. poznała pojazd pozwanego, ponieważ często jeździł obok miejsca jej zamieszkania, co w realiach niniejszej sprawy wskazuje, że w nocy 4.03.2022 r. pozwany jechał swoją stała trasą.

Nie można również przyjąć, że pozwany mógł nie słyszeć uderzenia w pojazd poszkodowanej, skoro uderzenie to usłyszała poszkodowana, będąc w środku swojego mieszkania.

Znamiennym również jest okoliczność, że pozwany nie odwołał się od wyroku nakazowego, w którym sąd ukarał go za spowodowanie kolizji i uiścił nałożoną na niego karę.

Wobec powyższego, w ocenie sądu, powód wykazał, że pozwany zbiegł z miejsca zdarzenia i przysługuje mu w związku z tym w stosunku do niego roszczenie regresowe o zwrot wypłaconych poszkodowanej kwot.

Odnośnie wysokości zasądzonej na rzecz powoda kwoty, wynikała ona z zawartej przez poszkodowaną umowy najmu oraz ze sporządzonego przez powoda kosztorysu. Dodatkowo pozwany nie kwestionował jej wysokości oraz daty żądania przez powoda odsetek od tej kwoty.

Wobec powyższego sąd w pkt I wyroku uwzględnił żądanie pozwu w całości, a w pkt II, zgodnie z treścią art. 98 kpc, obciążył pozwanego kosztami procesu na rzecz powoda. Na koszty procesu składały się wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 3.600,00 zł, opłata od pozwu w wysokości 1.306,00 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł.

ZARZĄDZENIE

Odnotować

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełn. pozwanego

19.03.2024 r.

Sędzia Beata Bihuń