Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 kwietnia 2023r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Sławomir Szubstarski
Protokolant:	Sekretarz sądowy Żaneta Kowalska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2023 r. w K.

sprawy z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w K.

przeciwko R. S.

o zapłatę

I.  powództwo oddala;

II.  przyznaje radcy prawnemu E. G. wynagrodzenie w kwocie 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych, tytułem pełnionej funkcji kuratora pozwanego oraz kwotę 82,80 (osiemdziesiąt dwa, osiemdziesiąt) złotych, tytułem podatku VAT od przyznanego wynagrodzenia.

UZASADNIENIE

Powódka Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w K. wniosła o zasądzenie od pozwanego R. S. kwoty 3 574,78 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot i za okres szczegółowo wskazanych w punkcie 6.1. pozwu, oraz kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazała, że pozwany R. S. jest właścicielem lokalu mieszkalnego położonego w K. przy ulicy (...). Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych członkowi spółdzielni będący właścicielami lokali są zobowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu. Pozwany nie zwracał się o przedstawienie kalkulacji wysokości opłat ani tez nie kwestionował zasadności zmiany wysokości opłat. Zgodnie z §35 ust. 4 statutu Spółdzielni Mieszkaniowej (...) opłaty te się co miesiąc z góry do 15 dnia każdego miesiąca. Pozwany nie zapłacił należności za okres od grudnia 2021 r. do kwietnia 2022 roku.

Pozwany nie odebrał pozwu, a podjęte próby doręczenia mu korespondencji przez Komornika sądowego nie powiodły się. Z ustaleń Komornika wynikało, że adresata nie zastano, a wywiad własny okazał się bezskuteczny. Komornikowi nie udało się również ustalić aktualnego adresu zamieszkania pozwanego.

Sąd na wniosek powódki ustanowił pozwanemu kuratora procesowego, która w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na rzecz pozwanego kosztów procesu, nieobciążanie pozwanego kosztami procesu oraz przyznanie kuratorowi kosztów reprezentacji pozwanego, które nie zostały uiszczone całości, ani w części. W uzasadnieniu odpowiedzi kurator podniosła zarzut nieudowodnienia roszczenia co do zasady i co do wysokości. Zakwestionowała wiarygodność wykazu należności czynszowych, karty kontowej oraz przedsądowego wezwania do zapłaty. Powódka nie przedstawiła sposobu wyliczenia należności żądanych za poszczególne okresy. Zwróciła uwagę na rozbieżność między wysokością zobowiązania z wezwania do zapłaty, a wysokością roszczenia dochodzonego niniejszym powództwem. W trakcie rozprawy z 24 kwietnia 2023 roku podniosła, że powódka powołuje się na zapisy statutu, którego jednak nie załączyła, wobec czego nie udowodniła swoich roszczeń.

Sąd ustalił co następuje.

Pozwany R. S., na mocy umowy darowizny z 14 września 2011 roku sporządzonej w formie aktu notarialnego, jest właścicielem lokalu mieszkalnego numer (...) przy ulicy (...) w K., dla którego Sąd Rejonowy w Kętrzynie prowadzi księgę wieczystą nr (...), wraz z udziałem wynoszącym (...) części we współwłasności części wspólnych budynku, z którego lokal ten wyodrębniono oraz we współwłasności gruntu pod budynkiem, dla których Sad Rejonowy w Kętrzynie prowadzi księgę wieczystą nr (...). Zarząd nieruchomością objętą ostatnią z ksiąg wieczystych sprawuje powódka.

(dowód: kopia aktu notarialnego notariusz R. K. rep.A 6511/2011 – k. 8 - 10).

Sąd zważył co następuje.

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powódka wykazała wyłącznie fakt przysługiwania pozwanemu prawa własności do lokalu mieszkalnego przy ulicy (...) w K., nie wykazując jakiejkolwiek innej okoliczności, a w szczególności aby pozwany był zobowiązany do zapłaty na jej rzecz kwoty dochodzonej niniejszym powództwem w terminach oraz z tytułu wskazanych w pozwie.

Powódka reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika powoływała się na obowiązek pozwanego wynikający z art. 4 ust. 1 ¹ ustawy z dnia 15 grudnia 2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych, przywołując jednak brzmienie art. 4 ust. 2 tejże ustawy. Przepisy te regulują obowiązki różnych podmiotów. Artykuł 4 ust. 1 ¹ usm reguluje obowiązek posiadaczy spółdzielczego własnościowego prawa do lokali niebędących członkami spółdzielni, natomiast artykuł 4 ust. 2 usm dotyczy członków spółdzielni będących właścicielami lokalu. Co oczywiste obowiązki tych podmiotów nie są tożsame.

Odwołując się do wykazanego faktu przysługiwania pozwanemu własności lokalu mieszkalnego można podjąć próbę założenia, że intencją powódki było powołanie się na obowiązek z art. 4 ust 2 usm. W takim jednak wypadku powódka nie wykazała aby pozwanemu przysługiwał przymiot członka powodowej Spółdzielni. Ten bowiem nie jest oczywisty jeśli zważyć treść art. 3 ust. 3 ¹ usm, zgodnie z którym osoba, która nabyła prawo odrębnej własności lokalu może być członkiem spółdzielni. Nie będąc nim przysługuje mu roszczenie o przyjęcie w poczet członków spółdzielni.

Niemniej wypada odnotować, że ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych reguluje również obowiązek uiszczania opłat przez właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni (art. 4 ust. 4 usm), który został powiązany (z zastrzeżeniami) z zasadami, na jakich opłaty uiszczają członkowie spółdzielni. Zgodnie z przywołanym przepisem art. 4 ust. 2 usm członkowie spółdzielni, będący właścicielami lokali, są zobowiązani uiszczać opłaty zgodnie z postanowieniami statutu.

Powódka nie przedstawiła obowiązującego statutu i w żaden sposób nie wykazała prawidłowości dokonanych naliczeń za okres objęty powództwem pomimo, że kurator nieobecnego pozwanego zakwestionował ich zasadność i prawidłowość. Nie ma przy tym znaczenia, że przed wniesieniem pozwu pozwany miał nie występować o przedstawienie kalkulacji wysokości opłat lub też nie kwestionował zasadności zmiany wysokości opłat, na co powoływała się powódka. Powódka jest świadoma nieznanego miejsca pobytu pozwanego. Oczywiście brak zainteresowania pozwanego nie zwalnia go od ustawowego obowiązku partycypacji w kosztach, ale nie zwalnia również powódki od obowiązku wykazania dochodzonych roszczeń, w szczególności wobec ich zakwestionowania.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na tym, kto z faktu tego wywodzi skutki prawne. Strony zobowiązane są w myśl art. 232 kpc wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Ciężar udowodnienia faktów uzasadniających objęte pozwem roszczenie spoczywał na powódce, która winna wykazać wszystkie okoliczności stanowiące podstawę żądania pozwu. Powódka reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego, winna przejawiać staranność w wykazaniu zasadności powództwa, w szczególności wszystkich wynikających z właściwego przepisu prawa przesłanek obowiązku spełnienia przez pozwanego świadczenia zapłaty na jego rzecz. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 7 listopada 2007 r. (II CSK 293/07), ciężar udowodnienia faktu należy rozumieć nie tylko jako obarczenie jednej ze stron procesu obowiązkiem przekonania sądu dowodami o prawdziwości swoich twierdzeń, ale również konsekwencjami zaniechania realizacji tego obowiązku lub jego nieskuteczności.

W niniejszej sprawie powódka nie przedłożyła dowodów dostatecznie uzasadniających jej roszczenie. Przedłożone dowody w postaci wydruku wykazu należności czynszowych pozwanego za zajmowane mieszkanie z okresu objętego pozwem (k. 5) kartotek konta (k.6, 71-74) oraz w postaci wykazu wysokości opłat (k.68-70) stanowią dokumenty prywatne w rozumieniu art. 245 k.p.c. Dokumenty takie mogą wyjaśniać stanowisko powódki, przyjętą przez powódkę metodykę ustalenia wysokości roszczenia, jednak w żadnej mierze nie dowodzą one jego zasadności. Strona pozwana zakwestionowała okoliczności faktyczne mające wynikać z przedłożonych dokumentów. Dowodu istnienia zobowiązania pozwanego nie stanowi także przedsądowe wezwanie do zapłaty, co więcej bez udokumentowania jego doręczenia pozwanemu (k. 7).

Jak wcześniej wskazano powódka nie przedstawiła podstawowego aktu (statutu Spółdzielni), w którym miała obowiązek zawrzeć szczegółowe zasady ustalania opłat i obciążania nimi właściciela lokalu. Brak też jakiegokolwiek potwierdzenia faktycznego poniesienia przez powódkę kosztów utrzymania lokalu pozwanego lub nieruchomości wspólnej. W konsekwencji na podstawie dokumentów przedstawionych przez powódkę nie sposób ustalić jakie konkretnie opłaty przewidziane w statucie powodowej Spółdzielni, w jakiej faktycznie wysokości, a także w jakim terminie, pozwany był zobowiązany opłaty uiścić. W tym stanie rzeczy należało stwierdzić, że powódka nie udowodniła swojego roszczenia.

Mając na względzie wszystkie powyższe okoliczności, powództwo należało oddalić.

Kurator ustanowionej dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego Sąd przyznał wynagrodzenie w wysokości zgodnej z §1 ust.3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 roku w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej. Za podstawę ustalenia wysokości wynagrodzenia Sąd przyjął stawki minimalne wynikające z rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłaty za czynności radcy prawnego.